S. Ramakrishnan's Blog, page 49

ஹீப்ரு மொழியில்

எனது காந்தியைச் சுமப்பவர்கள் சிறுகதையை ஆங்கிலம் வழியாக ஹீப்ரு மொழியில் Dr. M. Gluzman மொழியாக்கம் செய்துள்ளார். அவர் தொகுக்கும் சிறந்த இந்தியச்சிறுகதைகள் நூலில் இக்கதை இடம்பெறுகிறது.

ஆசியன் ரிவ்யூ இதழில்

புகழ்பெற்ற Asian Review of Books இதழில் எனது ஆங்கிலச் சிறுகதைத் தொகுப்பு “The Man Who Walked Backwards and Other Stories” குறித்த அறிமுகம் வெளியாகியுள்ளது.

Thanks

https://asianreviewofbooks.com/

நினைவில் ஒளிரும் காதல்

Past Lives 2023ல் வெளியான கொரியத் திரைப்படம். அழகான காதற்கதை. இயக்குநர் செலின் சாங்கின் முதற்படம் என்பதை நம்ப முடியவில்லை செலின் சாங் பற்றி இணையத்தில் தேடிப் படித்தேன்.

செலின் சாங் கொரியாவைச் சேர்ந்தவர். கனடா மற்றும் அமெரிக்காவில் வசிக்கிறார். நாடக இயக்குநராகப் பணியாற்றியிருகிறார். ஆன்டன் செகாவின் நாடகத்தை இயக்கியிருக்கிறார். அவரது ஆதர்ச எழுத்தாளர் செகாவ்.

Past Lives அவரது முதற்படம். மிகுந்த கவித்துவத்துடன் கலைநேர்த்தியாகப் படமாக்கியிருக்கிறார்.

படத்தில் நாயகி நோரா இவரைப் போலவே நாடகத்துறையில் பணியாற்றுகிறாள். கொரியாவிலிருந்து அவளது பெற்றோர் கனடாவிற்கு இடம் மாறுகிறார்கள். செலின் போலவே நோராவும் நியூயார்க் நகரில் வசிக்கிறாள் . செலினின் பெற்றோர் போலவே திரைப்படத்திலும் நோராவின் பெற்றோர் திரைத்துறையைச் சேர்ந்தவர்கள். ஒருவேளை படமே அவரது சொந்த வாழ்க்கை நினைவுகள் தானா.

பள்ளி வயதில் ஏற்படும் காதலை மையமாகக் கொண்டு எவ்வளவோ எழுதப்பட்டிருக்கின்றன. திரைப்படமாகவும் வெளியாகியிருக்கின்றன. ஆனால் இப்படம் போல உண்மையாக, மனதிற்கு நெருக்கமாகப் படம் உருவாக்கப்படவில்லை.

சியோலில் வசிக்கும் நா யங் மற்றும் ஹே சங் இருவரும் ஒரே பள்ளியில் பயிலுகிறார்கள். வகுப்புத் தோழர்கள். நா யங் எப்போதும் முதல் மதிப்பெண் பெறுகிறாள். ஹே சங்கிற்கு எப்போதும் இரண்டாம் இடம் தான். ஒரேயொரு முறை அவளை முந்திக் கொண்டு முதல்மதிப்பெண் வாங்கிவிடுகிறான். அதனால் நா யங் கோவித்துக் கொண்டு எப்போதும் எதிலும் தானே முதலிடம் பெற வேண்டும் என்கிறாள். சைகோ என்று அவளைத் திட்டுகிறான் ஹே சங், பள்ளி வயதின் இனிமையான நாட்கள் அழகாகக் காட்சிப்படுத்தபட்டிருக்கிறது.

திடீரென நா யங்கின் குடும்பம் டொராண்டோவுக்கு இடம் மாறிப் போகிறது. இதனால் அவர்களுக்குள் பிரிவு ஏற்படுகிறது. காலம் மாறுகிறது. ராணுவப் பயிற்சி பெறும் இளைஞனான ஹே சங் இப்போதும் அவளை நினைத்துக் கொண்டேயிருக்கிறான். நா யங் எங்கே இருக்கிறாள் என்று இணையத்தில் தேடுகிறான்

அவள் தனது பெயரை நோரா மூன் என்று மாற்றிக் கொண்டிருக்கிறாள். தற்போது நியூயார்க்கில் நாடகத்துறையில் பணியாற்றுகிறாள். புதிய நாடகம் ஒன்றை எழுதிக் கொண்டிருக்கிறாள். ஃபேஸ்புக் மூலம் அவளைக் கண்டறிகிறான். அவர்களுக்குள் மீண்டும் நட்பு மலர்கிறது. வீடியோ கால் மூலம் பேசிக் கொண்டேயிருக்கிறார்கள். ஆயினும் மனதிலுள்ள காதலை சொல்லிக் கொள்வதேயில்லை.

தீவிரமாகத் தான் எழுத்து வாழ்க்கையில் கவனம் செலுத்த விரும்புவதால் தற்காலிகமாக உறவை துண்டித்துக் கொள்வோம் என்று சொல்லி நோரா மீண்டும் அவனைப் பிரிகிறாள். அதை ஹே சங்கால் ஏற்க முடியவில்லை. மனம் உடைந்து போகிறான்..

நோரா எழுத்தாளர்களுக்கான உறைவிட முகாம் ஒன்றில் கலந்து கொள்கிறாள். அங்கே ஆர்தர் என்ற இளம்எழுத்தாளன் அறிமுகமாகிறான். இருவரும் நெருக்கமாகப் பழகுகிறார்கள். அமெரிக்காவில் குடியுரிமை பெற வேண்டும் என்ற கட்டாயத்தில் நோரா அவனைத் திருமணம் செய்து கொள்கிறாள்.

சீனாவிற்குச் சென்று மாண்ட்ரின் பயிலுகிறான் ஹே சங். படிப்பை முடித்துவிட்டுச் சியோலில் வேலைக்குச் சேருகிறான். அவனும் ஒரு இளம்பெண்ணைச் சந்திக்கிறான். நெருங்கிப் பழகுகிறான். ஆனால் பொருளாதாரக் காரணங்களால் அந்த உறவு முறிந்து போகிறது.

பன்னிரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு ஹே சங் நியூயார்க் செல்ல திட்டமிடுகிறான். அதன் உண்மையான நோக்கம் நோராவை சந்திக்க வேண்டும் என்பதே. நியூயார்கில் அவர்கள் மீண்டும் சந்தித்துக் கொள்கிறார்கள். படத்தின் மிகச்சிறந்த பகுதி அதுவே. நோராவோடு ஹே சங் மேற்கொள்ளும் ஊர்சுற்றலும் அவர்களுக்குள் நடக்கும் உரையாடலும் அற்புதமானவை.

ஒரு நாள் நோராவிற்கு வீட்டிற்கு வருகை தரும் ஹே சங் அவளது கணவன் ஆர்தரைச் சந்திக்கிறான். இந்தக் காட்சி ரேமண்ட் கார்வரின் கதீட்ரல் சிறுகதையை நினைவூட்டியது.

அவர்கள் ஒன்றாக இரவு உணவிற்குச் செல்கிறார்கள். ஆர்தர் முன்பாகவே கடந்த கால நினைவுகளைப் பேசிக் கொள்கிறார்கள். ஊரைவிட்டு அவள் போகாமல் இருந்திருந்தால் என்ன ஆகியிருக்கும் என்று கேட்கிறான் ஹே சங். கடந்த காலம் மாற்ற முடியாதது ஆயினும். ஏக்கம் கொண்ட மனது கடந்தகாலத்தை மாற்றியமைக்க விரும்புகிறது..

ஹே சங்கை சந்தித்த இரவில் வீடு திரும்பும் நோராவிடம் ஆர்தர் கேட்கும் கேள்விகளும் அவர்களுக்குள் நடக்கும் உரையாடலும் சிறப்பாக எழுதப்பட்டிருக்கின்றன.

அவர்களின் குடும்ப வாழ்க்கை எப்படியிருக்கிறது என்று ஹே சங் கேட்டதற்கு ஒரே தொட்டிக்குள் வைக்கபட்ட இரண்டு செடிகள் வேர்விடுவதற்கு எவ்வளவு போராடுமோ அவ்வளவு சண்டைகள் கொண்டது என்கிறாள் நோரா.

கொரிய மொழியில் இன்-யுன். என்றொரு வார்த்தையிருக்கிறது அதன் பொருள் “விதி”. அல்லது “ஊழ்”. பௌத்த சமயச் சொல்லாகும். இரண்டு அந்நியர்கள் தெருவில் நடக்கும் போது அவர்களின் உடை உரசிக் கொண்டால் அது தற்செயல் கிடையாது. அது இன்-யுன் ஆகும். ஏனென்றால்,கடந்தகால வாழ்க்கையில் அவர்களுக்கு இடையே ஏதாவது உறவு இருந்திருக்க வேண்டும் என்று அர்த்தம். எட்டாயிரம் இன்-யுன் இழைகள் கொண்ட இருவரே திருமணம் செய்து கொள்கிறார்கள் என்கிறார்கள். நாம் ஆயிரம் காலப் பந்தம் என்று சொல்வதன் மறுவடிவம் போன்றதே இந்த நம்பிக்கை. இன்-யுன் குறித்துப் படத்தில் நோரா பேசுகிறாள். அதை முழுவதும் நம்புகிறாள். அல்லது அப்படிச் சொல்லி தனது செயலை நியாயப்படுத்திக் கொள்கிறாள். ஒருவேளை முந்தைய பிறவில் ஹே சங் தான் பெண்ணாக இருந்திருப்பானோ என்னவோ.

சொந்த ஊரைவிட்டு அவர்கள் ஏன் திடீரெனக் கனடாவிற்கு இடம் பெயர நினைக்கிறார்கள் என்ற கேள்விக்கு நோராவின் அம்மா நேரடியாகப் பதில் சொல்வதில்லை. ஆனால் ஒன்றை இழந்தால் பெரிதாக மற்றொன்று கிடைக்கும் என்று பதில் தருகிறாள். அப்படி அவர்களுக்குப் புதிய வாழ்க்கை கிடைத்ததா என்று தெரியவில்லை.

அம்மாவை போலவே நோரா கடந்தகாலத்திலிருந்து விடுபட்டு புதிய வாழ்க்கையை வாழுகிறாள். ஆனால் அவளது மனது கடந்தகால வாழ்விற்கு, சொந்த தேசத்திற்கு ஏங்குகிறது. அதிலிருந்து அவளால் மீள முடியவில்லை. ஹே சங் மனதில் பனிரெண்டு வயது சிறுமியாக நா யங் இருக்கிறாள். நியூயார்க்கில் அவன் காணுவது நோரா மூன். அவள் இன்னொருவன் மனைவி. அவர்கள் உரையாடுவதன் வழியாக மட்டுமே நெருக்கமாகிறார்கள்.

நீண்ட காலத்திற்குப் பிறகு நோராவை ஹே சங் நியூயார்க்கில் சந்திக்கும் காட்சியில் அவனது முகத்தில் வெளிப்படும் தயக்கம். ஆசை, மகிழ்ச்சி, தன் உணர்ச்சிகளை முழுவதும் வெளிப்படுத்த முடியாமல் தடுமாறுவது என அக்காட்சி அற்புதமாக உருவாக்கபட்டிருக்கிறது. அவர்கள் வேடிக்கையான சப்தம் எழுப்பிக் கொண்டு நடக்கும் விதம் அபாரம். படம் முழுவதும் ஹே சங்கின் கண்களில் காதலின் ஏக்கம் உறைந்திருக்கிறது.

நோரா ஒரு ஊஞ்சலைப் போல முன்னும் பின்னுமாக அலைந்து கொண்டேயிருக்கிறாள். வாழ்க்கையின் வேகம் அவளை இழுத்துச் செல்கிறது. விரும்பாத சில முடிவுகளை எடுக்கிறாள். அதனை ஏற்றுக் கொண்டு மகிழ்ச்சியாக வாழுகிறாள்.

காலம் உருவாக்கிய பிரிவை மறப்பதற்கு நினைவுகளே துணையாகின்றன. நினைவில் வாழுகிறவனுக்கு அந்தக் காதலே போதுமானது. ஹே சங் அப்படித்தானிருக்கிறான்.

Francisco de Quevedo எழுதிய Love constant beyond death என்ற கவிதையைப் படித்திருக்கிறீர்களா.  அதில் memory will not abandon love என்ற வரி இடம்பெற்றுள்ளது.  அது போன்ற காதலின் ஒளிரும் நினைவுகளை இப்படமும் பேசுகிறது

எலியின் பாஸ்வேர்ட் – ஆங்கிலத்தில்

எலியின் பாஸ்வேர்ட் என்ற எனது சிறார் நூலை சசிகலா பாபு மற்றும் மேகலா உதயசங்கர் இணைந்து ஆங்கிலத்தில் மொழியாக்கம் செய்திருக்கிறார்கள்.

இந்நூலை தேசாந்திரி பதிப்பகம் வெளியிடுகிறது.

தூத்துக்குடியில்

தூத்துக்குடியில் சலூன் நூலகம் நடத்தும் பொன். மாரியப்பன் மாவட்ட மைய நூலகத்துடன் இணைந்து வாசகர் விழா ஒன்றினை ஏற்பாடு செய்திருக்கிறார்.

தேசிய நூலக வார விழாவினை முன்னிட்டு இந்த நிகழ்வு நடைபெறுகிறது.

நவம்பர் 19 ஞாயிறு மாலை நடைபெறும் இந்த நிகழ்வில் கலந்து கொண்டு உரையாற்றுகிறேன்.

அ.கி.கோபாலன்

முனைவர் மு.வளர்மதி எழுதிய தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் நூலில் அரிய செய்திகள் இடம்பெற்றுள்ளன. இந்த நூல் இணையத்தில் தரவிறக்கம் செய்யக் கிடைக்கிறது

••

வங்க மொழிப் படைப்புகளைத் தமிழில் மொழிபெயர்ப்புச் செய்தவர்களில் முக்கியமானவர் அ.கி.ஜெயராமன் . இவர் சரத்சந்திரரின் நூல்களை முழுவதுமாகத் தமிழில் மொழிபெயர்த்திருக்கிறார்.

1941 ல் அ.கி. ஜெயராமன்  தனிநபர் சத்தியாக்கிரகத்தில் ஈடுபட்டுக் கைதாகி சென்னையில் சிறையில் அடைக்கப்பட்ட போதும் சரத் சந்திரரின் நாவலை மொழிபெயர்த்துக் கொண்டிருந்திருக்கிறார் என்பது வியப்பளிக்கிறது.

அ.கி. ஜெயராமனின் உடன் பிறந்த சகோதரர் அ.கி.கோபாலன் . இவர் நோபல் பரிசு பெற்ற படைப்புகளைத் தமிழில் வெளியிடுவதற்கென்று ஒரு பதிப்பகத்தைத் தொடங்கி நடத்தினார்,  அதன் பெயர் தமிழ்ச்சுடர் நிலையம்

அ.கி. ஜெயராமன் முதலில் சென்னைக்கு வந்து உணவகம் ஒன்றில் சர்வராகச் சேர்ந்து பணியாற்றினார். டி.எஸ். சொக்கலிங்கத்தின் நட்பால் நிறைய நூல்களையும் , இதழ்களையும் படிக்கும் வாய்ப்பினைப் பெற்றார் . இவருடைய சகோதரரான அ.கி.கோபாலனும் சில காலம் உணவகம் ஒன்றில் பணியாற்றிய பிறகு நவயுகப் பிரசுராலாயத்தின் புத்தகங்களை விற்பனை செய்யும் பணியில் ஈடுபட்டார் .

1942 ஆம் ஆண்டின் இறுதியில் திருவல்லிக்கேணியில் ஜோதி புக் ஸ்டால் தொடங்கினார் அங்கே பல்வேறு இலக்கிய இதழ்கள் விற்கப்பட்டன. அதை வாங்க வரும் எழுத்தாளர்களுடன் கோபாலனுக்கு நெருக்கமான நட்பு ஏற்படவே, ஜோதி புக் ஸ்டால் இலக்கிய மையமாக உருமாறியது.. இந்த நட்பே பின்னாளில் அவர் பதிப்பகம் தொடங்கி நடத்தக் காரணமாக அமைந்தது

ஆகஸ்டு மாதம் பதினைந்தாம் தேதி 1947 நள்ளிரவு 12 மணிக்கு நாடு சுதந்திரமடைந்தபோது , தமிழ்ச்சுடர் நிலையம் பதிப்பகம் துவங்கப்பட்டது.

சர்வதேசக் கதைகள் எனும் தலைப்பில் ஒவ்வொரு மாதமும் ஒவ்வொரு நாட்டின் புகழ்பெற்ற கதைகள் அல்லது நோபல் பரிசு பெற்ற நாவலைத் தமிழில் மொழிபெயர்த்து ஜோதி நிலைய வெளியீடாக வெளியிட்டு வந்தார்கள்.

இந்தப் பதிப்பு முயற்சிகளைப் பற்றிக் கோபாலன் இப்படிக் கூறுகிறார்.

“புத்தகங்கள் பதிப்பிக்கும் போது கடன் வாங்கித்தான் பப்ளிஷ் செய்தேன் . பேப்பர் வாங்குமிடத்தில், அச்சடிக்கும் அச்சகத்தில் கடன் .. பிராட்வேயில் இருக்கும் தாம்ஸன்பிரஸ்ஸில் தான் புத்தகங்கள் அச்சடிக்கப்பட்டன. மொழிபெயர்ப்பு நாவல்கள் நிறையப் போட்டேன் . குறிப்பாக நோபல் பரிசு பெற்ற நாவல்கள் . இதற்கெல்லாம் காரணமானவர் க.நா.சு. சிறந்த வெளிநாட்டு இலக்கியங்கள் எடுத்துச் சொன்னவர் அவர்தான் . இருவருமாகச் சேர்ந்து ஹிக்கின்பாதம்ஸ் செல்வோம் வருஷத்திற்கு மூன்று முறை தான் அங்கு நோபல் பரிசு நாவல்கள் பார்சலில் வரும் . எங்களுக்கு வேண்டிய புத்தகங்களை வாங்கிக் கொண்டு வருவோம்

ஒரு பக்கம் மொழிபெயர்ப்புச் செய்து கொடுத்தால் ஒரு ரூபாய் என்று பேசிக் கொண்டு மொழிபெயர்ப்புப் பணிகளைத் துவங்கினோம் . க,நா.சு . வெ. சந்தானம் , ரத்தினம் ஆகியோரும் த.நா.குமாரசாமி , த.நா. சேனாபதி- தி.ஜானகிராமன் போன்றோரும் மொழிபெயர்ப்புச் செய்து கொடுத்தார்கள்.

அந்தக் காலத்தில் அன்னாகரீனா நாவலை பரிசுப்பதிப்பாக வெளியிட்டோம். அன்னா கரீனா 800 பக்கங்கள் . விலை ஏழு ரூபாய் , எட்டணா. பரிசுப்பதிப்பு இரண்டு தனி வால்யூம்கள் சேர்ந்து விலை ரூ 12.க்கு விற்கப்பட்டது.

நார்வே நாட்டு நாவலான ‘நிலவளம் ‘, அன்பு வழி ( ஸ்வீடிஷ் ), தபால்காரன் , தாசியும் , தபசியும் (பிரஞ்சு), அன்னாகரீனா, புத்துயிர் , ரோம் நகரப் பெண் ( இத்தாலி அன்னை (ருஷ்யா ), சித்தார்த்தன் ( ஜெர்மன் ), கடலும் கிழவனும் , திமிங்கில வேட்டை , அவமானச் சின்னம் ( அமெரிக்கா)….போன்ற மொழிபெயர்ப்பு நாவல்களை வெளியிட்டிருக்கிறோம்.

‘இறவாத புகழுடைய நூல்களும் நோபல் பரிசு நாவல்களும் ‘ என்று விளம்பரம் செய்வோம்…

பெரிய பெரிய வால்யூம்களாகப் புத்தகம் இருக்கும் . ஆனால் தூக்கிப் பார்த்தால் கனமாக இருக்காது . ஆன்டிக்’ பேப்பர் அல்லது ஃபெதர் பேப்பர் என்று சொல்வார்கள் . அந்த மெல்லிய தாளில் அச்சிட்டேன்“. என்று கோபாலன் குறிப்பிடுகிறார்.

••

இத்தனை அரிய நூல்களைத் தமிழுக்குக் கொண்டு வந்த அ.கி.கோபாலனின் சிறிய புகைப்படம் கூடக் கிடைக்கவில்லை என்பது வருத்தமளிக்கிறது. ஏதாவது பழைய இலக்கிய இதழ்களில் அவரது புகைப்படம் கிடைத்தால் அதை இணையத்தில் பகிர வேண்டுகிறேன்.

நன்றி

தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள்

முனைவர் மு.வளர்மதி

உலகத் தமிழாராய்ச்சி நிறுவனம்.

சொல் தரும் வெளிச்சம்

கனடாவில் வசிக்கும் நாடகக் கலைஞர், கல்வியாளர்,  க. நவம் 54 ஆங்கிலக் கவிதைகளைத் தமிழில் மொழியாக்கம் செய்து எனினும் நான் எழுகின்றேன் என்ற நூலாக வெளியிட்டிருக்கிறார்.

இந்தக் கவிதைகளின் பொதுத்தன்மையாக இருப்பது சுதந்திர வேட்கையும் சமாதானத்திற்கான குரலுமாகும். லாங்ஸ்ரன் ஹியூஸ் துவங்கி யாங் வான் லி வரையான சிறந்த கவிஞர்களின் முக்கியக் கவிதைகளை மொழியாக்கம் செய்திருக்கிறார்.

கவிதைகளை மொழிபெயர்ப்புச் செய்வது மிகவும் சவாலானது. கவிதையில் ஒரு சொல் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட பொருளை அளிக்கிறது. அதற்கு நிகரான தமிழ்சொல்லைக் கண்டறிந்து பயன்படுத்த வேண்டும்.

நவம் கவிதைகளை ஆழ்ந்து படித்து உள்வாங்கிக் கொண்டு சிறப்பாக மொழியாக்கம் செய்திருக்கிறார். புலம் பெயர்ந்து வாழுபவர் என்பதால்  வாழ்வின் துயரை, வலிகளை வெளிப்படுத்தும் கவிதைகளையே அதிகம் தேர்வு செய்திருக்கிறார். ஆயினும் அந்தக் கவிதைகளில் மாற்றத்திற்கான நம்பிக்கையும் புது வெளிச்சமும் காணக்கிடைக்கின்றன.

May Mad March days

bring a change of fortune

என்ற கவிதை வரிகளை நவம் இப்படி மொழிபெயர்க்கிறார்

மனம் பிசகிய மார்ச் மாதநாட்கள்

சிலருக்கு

அதிர்ஷ்டத்தைத் தரக்கூடும்

எவ்வளவு அழகாக மனம்பிசகிய என்ற சொல்லைக் கையாண்டிருக்கிறார் பாருங்கள். மொழிபெயர்ப்பை வியக்கும் அதே தருணத்தில் தமிழ்மொழி எவ்வளவு நுண்மையான சொற்களைக் கொண்டிருக்கிறது என்றும் வியந்து போனேன்.

இந்தத் தொகுப்பில் எனக்கு மிகவும் பிடித்த கவிதை நெயோமி ஷிஹப் நைமி எழுதியது

அராபியர்கள் சொல்வார்கள்

அந்நியன் ஒருவன்

உங்கள் வாசலில் தோன்றுகையில்

அவனுக்கு மூன்று நாள் உணவூட்டுங்கள்

அவன் யாரெனவும்

எங்கிருந்து வருகிறானெனவும்

எங்குச் செல்கிறானெனவும் வினவும் முன்னர்.

அப்போது தான்

அவன் விடையளிக்க

போதுமான தெம்பு பெறுவான்

அல்லது

அதற்குள் நீங்கள் நல்ல நண்பர்கள் ஆகிவிடுவீர்கள்

அதனைப் பொருட்படுத்தாத அளவுக்கு,

நாம் அதற்கே திரும்பிப் போவோம்

சோறா ? பைன் மர விதையா ?

இதோ

செஞ்சரிகைப் பட்டுத் தலையணையை எடுத்துக் கொள்

என் பிள்ளை உனது குதிரைக்குத்

தண்ணீர் பரிமாறுவான்

••

இந்தக் கவிதை விவரிக்கும் நட்புணர்வும் அன்பும் நம் காலத்திற்குத் தேவையானது. மூலத்திற்கு மிக நெருக்கமாக, அதே கவித்துவ மொழியோடு தமிழில் மொழியாக்கம் செய்யப்பட்டிருக்கிறது.

Strength என்ற சொல்லுக்கு வலிமை வலு, சக்தி, பலம். என்று பல்வேறு பொருள் தருகிறது அகராதி. நவம் கவிதைக்குப் பொருத்தமாகத் தெம்பு என்ற சொல்லைப் பயன்படுத்துகிறார். அவருக்குள் ஒரு கவிஞன் இருப்பதன் அடையாளமாகவே இந்த மொழிபெயர்ப்பைக் காணுகிறேன்.

நூலை மிகவும் அழகாகத் தயாரித்திருக்கிறார்கள் . நான்காவது பரிமாணம் இதனை வெளியிட்டிருக்கிறது. கவிதைகளின் ஆங்கில மூலத்தையும் கொடுத்திருப்பது பாராட்டிற்குரியது.

சிறந்த கவிதைகளைத் தேர்வு செய்து நேர்த்தியாக மொழியாக்கம் செய்துள்ள நவத்திற்கு என் மனம் நிறைந்த பாராட்டுகள்.

••

வாழ்வின் அர்த்தம்.

மீ. சித்ரா ராஜம்

புத்தகம்    : முறிந்த பாலம்   ஆசிரியர் : தோர்ன்டன் ஒயில்டெர்

தமிழாக்கம் : ரா . நடராசன் பதிப்பகம் : தேசாந்திரி பதிப்பகம்

பக்கங்கள் : 144

தோர்ன்டன் வைல்டரின் காலத்தை விஞ்சிய செவ்வியல் படைப்பான, “தி பிரிட்ஜ் ஆஃப் சான் லூயிஸ் ரே”  யின் தமிழாக்கம் ‘ முறிந்த பாலம்’. என் ஆதர்ச எழுத்தாளர் எஸ்.ரா வின் பரிந்துரையின் பேரில் இப்புத்தகத்தை நான் படித்தேன்.

எந்த மொழியானாலும், இனமானாலும், காலகட்டமானாலும் மானுடத்தின் அடிப்படை பிரச்சனைகள், மனோவியல், அவை எழுப்பும் கேள்விகள் எல்லாம் ஒன்றுதான்.

மனித விதி மற்றும்  ஒன்றாகப் பிணைக்கப்பட்ட மானுடத்தின் ஆழமான நுணுக்கங்களை ஆராயும் ஒரு தலைசிறந்த இலக்கிய படைப்பு முறிந்த பாலம். 18 ஆம் நூற்றாண்டில் பெரு நாட்டின் பிண்ணனியில் அமைக்கப்பட்ட இந்த நாவல், சான் லூயிஸ் ரே பாலம் முறிந்த சோகத்துடன் தொடங்குகிறது.

வைல்டர்  முறிந்த பாலத்தின் வழியாக 18 ஆம் நூற்றாண்டின் லிமா நகரத்தை முழுமையாக உயிர்ப்பிக்கிறார்.லிமா ஸ்பானிஷ் நாடகம் மற்றும் இலக்கியத்துடன் துடிப்பான நகரமாக இருக்கிறது.

கஸ்கோவையும் லிமாவையும் இணைக்கும் பாலம் முறிந்ததின் விளைவாக அதைக் கடக்கும் ஐந்து  நபர்கள் இறந்து போகிறார்கள். துறவியான சகோதரர் ஜூனிபர், இந்த குறிப்பிட்ட மக்கள் மட்டும் ஏன் இத்தகைய விதியைச் சந்தித்தார்கள் என்பதைப் புரிந்துகொள்ள ,  விதியின் மர்மமான செயல்பாடுகளை அவிழ்ப்பதற்கானத் தேடலைத் தொடங்குகிறார்.

 வாழ்க்கையின் அர்த்தத்தைப் பற்றிய ஒரு பரந்த தத்துவ விசாரணையை இப்புத்தகம் பிரதிபலிக்கிறது.

டோனா மரியா, டோனா கிளாரா, பெபிட்டா,பையோ மாமன் , எஸ்டெபன் , மான்யு வெல், கேப்டன் அல்வாரடோ, துறவியம்மா, பெரிச்சோல் போன்ற கவனமாக வடிவமைக்கப்பட்ட கதாபாத்திரங்கள் மூலம், வைல்டர் மனித இயல்பின் சிக்கலான அடுக்குகளை ஆராய்ந்து, அவர்களின் பாதிப்புகள், ஆசைகள், அன்பு மற்றும் குறைபாடுகளை எடுத்துக்காட்டுகிறார்.

வெளித்தோற்றத்தில் தொடர்பில்லாதது போன்ற இவர்களின் மாய வாழ்க்கை எப்படி நுட்பமான மற்றும் ஆழமான வழிகளில் ஒன்றோடொன்று பிணைக்கப்பட்டுள்ளன என்பதை விளக்குகிறார்.    வாழ்க்கையில் தனிப்பட்ட அர்த்தம் இல்லை, மற்றவர்களுடனான நமது தொடர்புகளில் மட்டுமே அர்த்தம் உள்ளது,நம் வாழ்க்கை மற்றவர்களின் வாழ்க்கையுடன் பிரிக்கமுடியாத வகையில் இணைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதை இப்புத்தகம் நமக்கு நினைவூட்டுகிறது. என்னில் நீடித்தத் தாக்கத்தை ஏற்படுத்திய புத்தகம்.

கதை ஒரு நேர் கோட்டில் தொடரவில்லை,முக்கியப் புள்ளியான  பாலத்தைச் சுற்றி வட்டங்களில் சுழல்கிறது. ஒரு கதாபாத்திரத்தின் உள் உரையாடல்களின் வழியே கதை மாந்தர்கள் இணைக்கப்பட்டுள்ள உத்தி சிறப்பாக உள்ளது.

பெற்ற மகளான டோனா கிளாரா தாயின் அளவுக்கதிமான அன்பை வெறுக்கிறாள். அவளுக்கு டோனா மேரியா எழுதும் கடிதங்கள் நிராகரி கரிகப்பட்ட அன்பின் சாட்சியாக பொலிகின்றன.மகளின் அன்புக்காக ஏங்கும் டோனா மேரியா, பெண்கள் தம் தாய்மாரை விரும்புகின்ற விண்ணுலகத்தை தனக்கு  அளிக்குமாறு கடவுளிடம் வேண்டி நின்றாள்.மகளுக்கு கடிதம் எழுதும் நாட்களைத் தவிர மற்ற எல்லா நாட்களிலும் மது அருந்தி தன்னை மறக்க முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தாள் டோனாமேரியா.

தன் மகள் கர்ப்பமுற்றிருக்கிறாள் என அறிந்து கிளக்கம்பக்குவா நகரத்துக்கு புனித யாத்திரை போகிறாள்.தனக்கு உதவிகரமாக இருக்கும் சிறுமி பெப்பிட்டாவின் தன்னை வளர்த்த டெல்பிலார் அம்மையாருக்கு எழுதிய கடிதத்தைப் பார்த்து அதில் உள்ள உள்ளார்ந்த போலித்தனமற்ற அன்பை தரிசித்து மனம் மாறுகிறாள்.அடுத்த இரண்டு நாட்களில் கிளக்சம்பக்குவாவில் இருந்து லிமா நகருக்கு திரும்பும் சமயத்தில் தான் பாலம் உடைந்து இருவரும் மரணித்துப் போகிறார்கள்.

மான்யுவெல்லும் எஸ்தெபனும் ரெட்டையர்கள். தாய் தந்தை இல்லாதவர்கள். இருவருக்கும் இடையே பேசாமலேயே புரிந்து கொள்ளக்கூடிய ஒரு அலாதியான பிணைப்பு இருக்கிறது .மான்யுவெல் பெரிச்சோல் என்னும் நாடகமாது மேல் ஈர்ப்புக் கொள்கிறான் .இது தன்னையும் மான்யு வெல்லையும்  பிரித்து விடும் என்று எஸ்தபென் வருத்தமுறுகிறான்.மான்யுவெல் அடிபட்டு சிகிச்சை பெறும் அரை மயக்க நிலையில்  அவன் மனம் எஸ்தபனுக்கும் பெரிச்சோலுக்கும் இடையே அல்லாடுவதையும் அவன் உதிர்க்கும் வார்த்தைகள் எஸ்தபெனைக் காயப்படுத்துவதையும் அற்புதமாகக் காட்சிப்படுத்துகிறார் ஆசிரியர். தன்னை விட்டு வெகு தூரம் சென்று விடுவானோ என அஞ்சி மான்யுவெல் எஸ்தபனைப் பிடித்து அணைத்துக் கொள்ளும் வழியைத் தேடுகிறான். தமையனுக்காக பெரிச்சோலை வர சொல்லலாமா அதனால் அவன் மனம் சாந்தமடையுமா என்று எண்ணுகிறான் எஸ்த பென்.குணமடையாமல் மான்யுவெல் இறந்துவிட மனப்பிறழ்ச்சியுறுகிறான் எஸ்தபன். எல்லோரிடத்திலும் தன்னை மான்யுவெல் ஆகவே வெளிக்காட்டி கொள்கிறான் . தங்கள் மீது அன்பாயிருந்த அல்வராடோ மாலுமியிடம் மட்டும் தன் பெயரைச் சொல்கிறான்.அவருடன் லிமாவிற்கு கிளம்பிப் போகும் போது பாலம் விழுந்து இறந்து போகிறான்.

என்னை மிகவும் பாதித்த கதை இது. காதலைக் கொண்டாடும் கதைகளுக்கு இடையில் இரு சகோதரர்களுக்கான அன்பை , அவர்கள் பிறர் அன்பிற்காக ஏங்குவதை, தமக்கு கிட்டாத அன்பை அவர்கள் பிறர் மீது காட்டுவதை ,  தம்மை வளர்த்த தலைமை துறவி அம்மையின் இழப்பை புரிந்து கொள்ளும் நல்மனதை, தற்கொலைக்கு முயலும் வலியை, தமையனை இழந்து இரவு தூங்கவே முடியாமல் ,உழைப்பின் மூலமாக தன்னை கரைத்து கொள்ள முயலும் தவிப்பை என இக்கதை நுட்பமாய் விவரிப்பது ஏராளம்.நான் தனியாக இருக்கிறேன் தனியாக இருக்கிறேன் தனியாக இருக்கிறேன் என்ற எஸ்தபனின் அலறல் என் காதுகளில் ஒலிக்கிறது. நம்மை நாமே கொல்வதற்கு அனுமதிக்க மாட்டேன் என்கிறார்கள். நமக்கு அக் காரியம் செய்ய அனுமதி கிடையாது . ஆனால் தீப்பிடித்து எரிகிற வீட்டில் குதித்தால் அது தற்கொலையாகாது என்று தன் தமையன் இறந்தபின் பிறரை காப்பாற்றும் போர்வையில் தற்கொலைக்கும் முயல்கிறான் எஸ்த பென்.கண் பூக்காமல் , மனம் கனக்காமல் இக்கதையைக் கடக்க முடியவில்லை. ஒரு அமைதியையும் அமைதியின்மையையும் ஒருங்கே தந்த சித்தரிப்பு இது.

பையோ மாமனுக்கும் பெரிச்சோலுக்குமான உறவு விசித்திரமானது. கலைகள் இடத்து மாறாத பற்று கொண்ட பயோ மாமன் நாடகக்  கணிகை பெரிச்சோலின் புறக்கணிப்பையும் மீறி அவளிடம் மிகுந்த அன்பு கொண்டிருக்கிறான்.அவளுடைய மகனான நோய்வாய்பட்ட டான் ஜெய்மியை வளர்க்கும் பொறுப்பை ஏற்று லிமா நகரத்திற்குச் செல்லும் வழியில் பாலம் உடைந்து இருவரும் இறந்து போகிறார்கள்.

ஆறு வருடங்கள் ஆராய்ந்து ஜூனிப்பர் துறவி வெளியிட்ட புத்தகம் மதவிரோதமானது என்று தீர்ப்பளிக்கப்பட்டு புத்தகத்தோடு எரிக்கப்படுகிறார். இவர்கள் எல்லோருடைய மரணமுமே அவரவர்களுக்கான விடுதலை என்பதை நம்மால் உணர முடிகிறது.

 தப்பிப்பிழைத்து  இழப்பின் துக்கங்களை உணரும்  கதாபாத்திரங்கள்  அழுத்தமானவை.  அவர்களின் ஆழமான மனமாற்றத்தின் தருணங்களை புரிந்து கொள்ள முடிகிறது.டோனா கிளாரா தன் தாயின் அன்பை உணர்கிறாள். பெரிச்சோல் பையோ மாமனின் மாசற்ற அன்பை நினைத்து வருந்துகிறாள். துறவியம்மை பெபிட்டாவையும் எஸ்த பெனையும் நினைக்கிறாள். ஒருவர் மீதுள்ள வெறுப்போ, காட்டப்படாத அன்போ அவர்களின் மரணத்திற்கு பிறகு பேரன்பாக மாறி இருப்போரை குற்ற உணர்ச்சிக்கு ஆளாக்குகிறது.  இது நாம் பிறரிடம் நடந்து கொள்ள வேண்டிய விதத்தையும், பிறர் நம்மை நடத்தும் விதத்தையும் எண்ணிப் பார்க்க வேண்டியதின் அவசியத்தை சிந்திக்க வைக்கிறது.

 விரைவில் நாம்  பூமியை விட்டு வெளியேறிவிடுவோம் சிறிது நேரம் நேசிக்கப்படுவோம், மறக்கப்படுவோம். ஆனால் அன்பு போதுமானதாக இருந்திருக்கும். வாழ்வோரின் உலகத்திற்கும் இறந்தவர்களின் உலகத்திற்கும் இணைப்பு பாலம் அன்பு மட்டுமே. வாழ்வின் பொருளே அன்பு தான் என்ற துறவியம்மையின் கூற்றோடு இக்கதை நிறைகிறது. வாழ்க்கை மற்றும் இறப்பு, விதியின் கணிக்க முடியாத தன்மை மற்றும் சுதந்திர விருப்பத்தின் (Free Will) அடிப்படை கேள்விகள் , மனிதஅனுபவத்தின் விவரிக்க முடியாத தன்மை ஆகியவற்றைப் பற்றிச் சிந்திக்க வாசகர்களுக்கு அழைப்பு விடுக்கிறது இப்புத்தகம். வைல்டரின் நேர்த்தியான உரைநடை, மற்றும் கவிதையான விவரிப்பு  மானுடத்தைப் பிணைக்கும் சிக்கலான இணைப்புகளின் ஓவியத்தை வாசகர்களையே வரையத் தூண்டுகிறது.இரக்கம், பச்சாதாபம் , அன்பு மற்றும் மற்றவர்களுடன் நாம் வளர்க்கும் உறவுகளின் முக்கியத்துவத்தைப் பற்றி சிந்திக்க வைக்கிறது. ஏனெனில் இந்த இணைப்புகள் நாம் ஆரம்பத்தில் உணர்வது போல் இல்லாமல் ஆழமாக இருக்கிறது.அன்பு, இழப்பு மற்றும் விதி ஒன்றாக இணைந்த வாழ்க்கையின் சிக்கலான திரைச்சீலையைப் மெதுவாக அகற்றி  நம் அகத்தைத் திறக்கிறது.

நம் வாழ்க்கையை தனிமைப்படுத்தப்பட்டதாகவும் தனிப்பட்டதாகவும் உணரும் நாம் ​​உண்மையில்,  ஒருபோதும் முழுமையாக புரிந்து கொள்ள முடியாத வழிகளில் மற்றவர்களுடன் இணைந்திருக்கிறோம் என்ற உண்மையை மலர்த்துகிறது.

நமது பயணத்தை வழிநடத்தும் புள்ளியை நோக்கிய தேடலுக்கும், வாழ்க்கை மற்றும் உறவுகளின் உள் அர்த்தங்களை உணர்வதற்கும், உள்ளார்ந்த சுய பிரதிபலிப்புக்கும்  தூண்டும் மகத்தான படைப்பு.

நன்றி : வாசிப்பை நேசிப்போம்

அவரது நாட்கள்

இந்து தமிழ் தீபாவளி மலர் 2023ல் வெளியாகியுள்ள எனது சிறுகதை அவரது நாட்கள் குறித்து சிறந்த அறிமுகவுரையை வழங்கியுள்ளார் அஞ்சனா. அவருக்கு எனது மனம் நிறைந்த பாராட்டுகள்

விமர்சனம்

ஆங்கிலத்தில் வெளியாகியுள்ள எனது சிறுகதை தொகுப்பிற்கான மதிப்பீடு

The Man Who Walked Backwards and Other Stories

Divya Shankar

I love the little randomness that a collection of stories, in most cases, grants me. When I began this collection with the 13th story from a total of 18 stories, I didn’t know my first impression would be strong enough, lasting beyond the moment to pull me easily through the whole book. Maybe it’s the story’s title ‘The Rain Diary’ that won my attention because I wanted to read about the rain that evaded my city during this monsoon. Through a conversation between a husband and wife on a rainy day, a myriad of emotions & thoughts that rain evokes in us and the little life lessons it teaches us are delicately outlined in this story which is also about a strained father-son relationship. The man here scrupulously avoids his father’s traits retaining just one of his habits – recording the rainfall meticulously in every city he resides in & maintaining the figures in a diary; this act works as a bridge in their relationship and opens up vital secrets. A certain tenderness is stamped all over in the writing in this story and in many that precede & follow it.

An array of interesting characters here- a woman who swims to vent out her frustration, a man who insists he will marry only in a library, a man who walks backwards with a steely resolve & casual ease, a man who builds a mansion atop a hill for everything but humans to inhabit, a thief whose touch heals dogs and trees, a near-retirement govt office clerk who gets a fresh lease of life observing pigeons – the oddities of these characters are often an expression of their silent protest against the society that forces them to conform to its norms. At times, their protests turn vain and they are cast into the moulds safely set aside for them.

The Man who Walked Backwards and other stories by S Ramakrishnan, translated from Tamil by Prabha Sridevan, portrays ordinary lives that shift a little something in us readers by bringing alive a vague memory or a forgotten twang of pain.