Merel Wildschut's Blog, page 61

Gedachten van een beginnende feminist

Het heeft even geduurd voordat ik mezelf feminist durfde te noemen. Daar gingen wel wat Miranda July boeken en toespraken van Chimamanda overheen. Toen ik steeds meer feministen leerde kennen wist ik: ja, ik ben er eentje. Dat klinkt als een halve coming out, maar dat valt allemaal ook wel weer een beetje mee. Toch vind ik het tof om het over dit onderwerp te hebben, omdat het mij bezighoudt momenteel. Het leuke is dat ik daardoor weer meer berichtjes en vragen binnenkrijg van lezers, die zich ook voor het feminisme interesseren. Het onderwerp leeft behoorlijk momenteel en dat vind ik tof om te zien.

Misschien denk je nu: maar Merel, hoe uit zich dat dan bij jou, dat hele feminist zijn? Nou, eigenlijk is er niet per se heel veel bijzonders of iets drastisch veranderd. Het zit hem misschien nog wel het meeste in de boeken die ik lees en de mensen die ik volg op social media. Ik draag nog geen t-shirts met provocerende teksten erop en ik scheer mijn benen nog – om maar meteen even twee vooroordelen over feministen van tafel te vegen.

Een lieve vriend van me vroeg bezorgd of ik nu ‘zo’n mannenhatende feminist’ zou worden. Waarop ik flawless like Beyonce (ook feminist!) sprak: ‘lieverd, daar heeft het helemaal niks mee te maken.’ Aan mijn sympathie voor mannen verandert helemaal niks. Ik ben me ‘gewoon’ bewuster van het feit dat ik gelijke rechten (en plichten) wil voor iedereen. Ongeacht gender, seksuele voorkeur, leeftijd, afkomst of geloofsovertuiging. Het is me ‘gewoon’ steeds meer gaan opvallen dat kansen en rechten nog helemaal niet altijd zo gelijk zijn als we misschien geloven dat ze zijn – en dat moet veranderen.

Dat er op Internationale Vrouwendag nog mensen zijn die zeggen ‘wat een onzin, deze dag is niet nodig want we zijn allemaal gelijk,’ vind ik echt ongelooflijk. Deze mensen volgen duidelijk het nieuws niet of praten niet met mensen in hun omgeving. Die absolute gelijkheid, die is er namelijk nog nooit geweest en ik ben maar wat blij dat er steeds meer feministen, mannen en vrouwen, komen die zich hiervoor inzetten.

Ik ben zelf nog maar een beginner. Ik weet nog praktisch niks. Dat bleek wel toen ik vorige maand naar een feministische pubquiz ging (in Berlijn, uiteraard,) en van de 26 vragen er misschien 4 kon beantwoorden. Ik heb eigenlijk nog maar amper films of documentaires gekeken en ik heb vast nog geen 5%  van de feministische literatuur gelezen. Maar dat is oké. Feminisme gaat niet over wie het meeste weet of wie de hoogste punten scoort. Ik vind het een boeiend onderwerp en het legt meerdere puzzelstukjes op een plek voor mij. En daarom past het bij me.

Al van jongs af aan heb ik me boos gemaakt over en voor mensen die minder kansen kregen dan anderen. Hoezo vind je als zwarte transvrouw alleen een baan als fotomodel of actrice, als je ‘heel goed gelukt bent?’ Waarom kan je niet ‘gewoon’ advocaat zijn en dat mensen dan niet duizend keer moeten benadrukken hoe knap het van je is? Wat maakt haar in vredesnaam anders dan haar collega’s? Waarom verdienen vrouwen over het algemeen minder dan mannen en waarom zijn er, in verhouding, nog zo weinig vrouwen die topfuncties bekleden? En waarom moet er, als een vrouw wel een topfunctie bekleedt, in ieder interview gevraagd worden naar haar kinderwens of wat haar man ervan vindt dat zij de kostwinner is?

Waarom moeten homoseksuele of transgender vluchtelingen een nog moeilijker tijd hebben dan hun vluchtende landgenoten die ‘gewoon’ hetero zijn? Waarom maken we überhaupt nog onderscheid tussen ‘gewoon’ en ‘afwijkend van de norm?’ Waarom willen mensen bij homoseksuele relaties altijd weten wie het mannetje en wie het  vrouwtje is? Waarom knijpen we massaal onze billen samen als het zoontje van vriendin X een barbiepop voor zijn verjaardag wil?

Hoezo worden er nog dagelijks duizenden vrouwen mishandeld of misbruikt – gewoon omdat mannen dit denken te kunnen doen? Waarom geeft het blootgeven van een beetje buik of borst mensen nog altijd een vrijbrief om elkaar hierover lastig te vallen? Waarom noemen we elkaar nog zo gemakkelijk slet of hoer of zeggen we dat vrouwen dingen zelf uitlokken? Hoezo moeten meisjes altijd maar lief zijn en lachen? Waarom word ik meteen voor bossy uitgemaakt, als ik een keertje op mijn strepen ga staan?

Maar ook: waarom zijn er douchegels en parfums voor mannen en vrouwen en mag ik niet gewoon zelf weten welke geur ik wil dragen, zonder dat iemand dit al voor mij heeft bedacht? Waarom bepaalt de mode industrie voor mij welke kleding ik mooi zou moeten vinden? Misschien voel ik me wel prettig in iets heel anders.

Zo kan ik uren doorgaan. Voor mij is het duidelijk: ik laat me niet tegenhouden om te doen wat ik wil, omdat society voor mij heeft bedacht dat er grenzen voor mij zijn. Dat vind ik liever zelf uit.

Maar ik bepaal ook lekker zelf of ik mijn benen wel of niet wil scheren. Of en welke anticonceptie ik wil gebruiken en of ik wel of niet vaker naar feministische pubquizes wil gaan. (het antwoord op de laatste vraag is een volmondig ja.) Welke boeken ik op mijn leeslijst zet en naar welke feministische bijeenkomsten ik wel of niet ga  – dat zoek ik allemaal graag zelf uit. Ik heb geen behoefte aan een label. Ik noem mezelf feminist, maar wat voor ‘soort feminist’ ik ben, daar heb ik niet over nagedacht.

x

Maar, waarom wil je er dan toch zo graag over praten? Omdat ik het oprecht een heel belangrijk onderwerp vind, waar veel mensen nog veel over moeten leren  – ik ook.

Ik zou jullie willen vragen om naar de Tedtalk van Chimamanda Ngozi Adichie te kijken. Dit prachtige mens verdient een everlasting rainbow in haar achtertuin, zo geweldig en inspirerend vind ik haar. Ze zegt precies de goede dingen.

Ik ben nu enorm benieuwd naar hoeveel van mijn lezers zichzelf als feminist identificeren. Hoe lang ben je al met het onderwerp bezig? Wil je er iets over kwijt? Laat van je horen bij de comments! 

The post Gedachten van een beginnende feminist appeared first on De Groene Meisjes.

Grapefruit basilicum mocktail

Vraagt dit geweldige weer niet om een ijskoude mocktail? Hell yeah! Vers grapefruitsap gecombineerd met een zelfgemaakte basilicum-gember siroop: jum. Ik kan niet wachten om hier liters van te maken in de zomer.

Als ik een virgin cocktail bestel, krijg ik vaak de vraag: ‘wil je fruitig of kruidig?’ uhhh… wat dacht je van beide! Want er zijn toch heel goede fruit-kruid combinaties? Denk aan sinaasappel-rozemarijn, appel-mint en één mijn favorieten grapefruit-basilicum! En ach, gember is altijd lekker dus die zit ook in de mix.

Voor deze mocktail maak je je eigen basilicum & gember siroop. Ik maak dit met gewone kristal- of rietsuiker. Je zou de suiker misschien kunnen vervangen met kokosbloesemsuiker of zowel suiker als water vervangen met maple syrup.

Wat heb je nodig voor ongeveer 750 ml?



150 gram kristalsuiker

180 ml water

20-25 blaadjes basilicum

5-6 plakken verse gember

sap van 2 grapefruits

600 ml water met koolzuur

ijsblokjes

topping: komkommer, basilicum, grapefruit

Wat ga je doen?



1. Doe de suiker en het water in een steelpannetje en breng langzaam aan de kook. Na een minuut is 2 is de suiker opgelost.

2. Voeg de helft van de basilicumblaadjes toe en de verse gember. Laat dit 2-3 minuten langzaam meekoken.

3. Haal het pannetje van het vuur en voeg de andere basilicumblaadjes toe. Laat dit 20 minuten trekken. Haal de siroop door een zeef.

4. Mix het grapefruitsap met het koolzuur water. Voeg je zelfgemaakt basilicum-gember siroop toe. (Doe niet alles in één keer maar proef hoe zoet je het wil hebben.)

5. Doe ijsblokjes of crushed ijs in grote glazen en schenk je mocktail erin. Top af met plakjes komkommer, basilicumblaadjes en partjes grapefruit.

Kom maar door met al die zonnige foto’s met deze mocktail! Laat je het me weten hoe je hem vindt? Dat kan via #degroenemeisjes op instagram.  Alvast bedankt voor het delen! 

The post Grapefruit basilicum mocktail appeared first on De Groene Meisjes.

5 favoriete vegan Aziatische recepten

Hoeveel ik ook van Italiaans of Mexicaans eten houd – de Aziatische keukens blijven ook erg goed scoren. Ik ben dol op Vietnamees, Thais en Japans eten, maar ook Nepalees of Indiaas doen het goed. Er is zoveel te kiezen en zoveel lekkers te eten! Vandaag zet ik vijf van mijn favoriete vegan Aziatische gerechten voor je op een rijtje. Hopelijk doe je er wat inspiratie uit op en krijg je zin om de keuken in te duiken!

Indiase linzen dahl   

 

Linzensoep of linzendahl – beide altijd een goed idee, als je het mij vraagt. En het is zo makkelijk om te maken! Natuurlijk krijg je een dahl nergens zo lekker als in India of in een Indiaas restaurant, dus ik zou je ook echt aanraden daar een keer speciaal voor op pad te gaan. Toch kom je met dit recept aardig in de buurt!

Indiase curry 

 

Een curry staat voor mij gelijk aan comfortfood. En niet alleen in de winter. Ook in de zomer, als het bloedheet is buiten, kan een curry prima smaken. Het handige van een curry is dat je er allerlei groenten in kunt verwerken en eigenlijk pakt het altijd lekker uit. Geen leven zonder curry!

Vietnamese broodjes Bánh Mì

 

De Vietnamese keuken kent ontzettend veel lekkere gerechten. Summerrols, mangopudding, steamed buns met groenten en tofu, oh man, je kunt me voor dit alles wakker maken. Maar wat zeker niet mag ontbreken? Een Bánh Mì! Dit is een knapperig broodje met een vulling van seitan en kimchi. (gefermenteerde groenten) I just love it.

Japanse ramen (noodlesoep)

Vroeger dacht ik bij noodlesoep aan van die treurige opwarmpakjes van Xenos. Begrijp me goed, er was een tijd dat ik dat ook echt lekker vond, maar inmiddels weet ik dat het echt vele malen beter kan. Zelf noodlesoep maken is helemaal niet zo ingewikkeld als het misschien lijkt en het resultaat is amazing.

Koreaanse bibimbap 

Sinds ik een paar maanden voor het eerst vegan bibimbap at in Berlijn ben ik obsessed. Dit Koreaanse gerecht dat feitelijk alleen uit rijst, bonen, tofu en groenten (oké en een goddelijke saus,) bestaat, vind ik zo waanzinnig lekker dat ik het gemakkelijk iedere week een keer zou kunnen eten. (het liefst in Berlijn, bij Mercosy, natuurlijk.)

Goed, ik heb inmiddels nogal trek gegeten. Hoe zit dat met jullie? Ik denk dat ik vanavond aan de curry ga. Of misschien toch noodlesoep. Of zal ik weer bezwijken voor de bibimbap? Zwaar leven ;) 

Vertel, wat is jouw favoriete veganistische Aziatische gerecht? Laat het me weten! 

The post 5 favoriete vegan Aziatische recepten appeared first on De Groene Meisjes.

Audioblog 1 – Ongeremd enthousiasme

Verrassing! Ik ben met Andrew, aka de briljante audioman, bezig geweest met het opnemen van een aantal audioblogs. Ik hoor je denken: ‘Audioblogs? Nooit van gehoord.’ Dat kan kloppen, want volgens mij is dit best een nieuw ding. Of misschien bestaat het niet eens. Ik heb geen idee, Andrew heeft het bedacht, alle credits gaan naar hem. Wat ik wel weet, is dat ik het ongelooflijk leuk vond om een vijftal audioblogs (die verspreid over de komende tijd online zullen verschijnen,) in te spreken. Het smaakt naar meer, dus het zou zomaar eens kunnen dat er nog veel meer audioblogs gaan volgen.

Wat is dan de meerwaarde van zo’n audioblog? Nou, dat je niet hoeft te lezen, maar lekker achterover kunt leunen en voorgelezen wordt. Zoals bij een audioboek, maar dan natuurlijk veel korter. De eerste audioblog die ik met jullie deel, duurt bijvoorbeeld maar vijf minuten. Even lekker vijf minuten achterover hangen, koptelefoon op, kopje thee erbij, dat idee. Ik zelf houd heel erg van naar dingen luisteren. Dat geldt voor audioboeken en podcasts en ik hoop dat het voor jullie, vanaf vandaag, ook geldt voor audioblogs!

x

Je kunt de blog gewoon hier luisteren, via de player. Binnnekort ga ik de audioblogs ook op iTunes delen, zodat je je kunt abonneren en er nooit meer eentje hoeft te missen.

Ik ben met Andrew ook bezig met plannen maken voor een podcast, dus er komt nog veel meer jullie kant op, als het goed is!

Voor nu wens ik jullie veel luisterplezier en natuurlijk hoor ik erg graag wat jullie van de eerste audioblog vinden! 

Produced by: Andrew Chin / Foto: Aline Bouma.

The post Audioblog 1 – Ongeremd enthousiasme appeared first on De Groene Meisjes.

Wat er allemaal leuk is aan dingen alleen doen

Vroeger kon ik er heel slecht tegen als ik mensen alleen in een restaurant zag zitten. Mijn hele avond kon in beslag worden genomen door het in de gaten houden van zo’n (in mijn ogen) Enorm Eenzaam Persoon, omdat ik me zorgen maakte. Heel irritant  voor mijn gesprekspartners, kunnen we denk ik wel met zekerheid stellen. Gelukkig, voor mij en vrienden, ben ik er wel een beetje vanaf. Dat komt doordat ik tegenwoordig zelf veel meer dingen alleen doe. Dingen alleen doen kan fantastisch zijn.

Ik ben gaan inzien dat dingen alleen doen gewoon een keuze kan zijn. Het hoeft niks te zeggen over de hoeveelheid liefde die een persoon wel of niet in zijn leven heeft en ook is niet iedereen die alleen aan een tafeltje zit een potentiële clochard. Dat weet ik, omdat ik maar naar mezelf hoef te kijken. Ik heb een heel leuk leven, met de meest geweldige vrienden en lieve familie. Maar dingen alleen doen is gewoon fijn.

Ik hoor vaak van lezers dat ze het ‘bewonderen’ dat ik zoveel dingen alleen doe. Dan zien jullie op Snapchat voorbij komen dat ik weer in mijn eentje in Berlijn zit, of zoals nu in Antwerpen, of dat ik iedere week alleen naar de bioscoop ga en bijna elke dag wel ergens koffie zit te drinken. Ja, weet je, het is voor mij gewoon normaal geworden. Ik zie ook veel vrienden, ook bijna dagelijks wel, en toen ik nog met Jamie samenwerkte deden wij natuurlijk veel samen en gingen we samen naar veel plekken. En toen ik begon met alleen werken en meer alleen zijn was dat vooral ongemakkelijk. Inmiddels ben ik dat punt helemaal voorbij.

Ik weet zeker dat ook jij eraan kunt wennen om dingen alleen te doen. Of sterker nog, dat je het net zo fijn kunt gaan vinden. Ik zal even wat dingen voor je op een rijtje zetten. Dingen die ik leuk en prettig vind om alleen te doen. Misschien raak je geïnspireerd en ga je er vanmiddag nog in je eentje op uit :)

Alleen slapen in een hotel is opeens als een welnessweekend, ook al is het geen heel luxe hotel. Je kunt zo lang in bad als je wilt, muziek draaien zoveel als je wilt, de minibar plunderen (voor mij nooit zo’n optie, want er zitten zelden vegan dingen in maar ok,) zo laat gaan slapen als je zelf wilt, zo laat gaan ontbijten als je zelf wilt, alle Snapchatfilters uitgebreid uitproberen, series kijken, nog een keer in bad gaan of heel hard zingen onder de douche.

Alleen bij koffietentjes zitten is fijn, omdat je gesprekken van anderen kunt afluisteren – je wordt immers niet afgeleid. Ook vind je eindelijk eens tijd om een krant of boek te lezen, een beetje te werken op je laptop, of om gewoon gedachteloos naar buiten te staren te genieten van je koffie.

In je eentje naar de bioscoop gaan is misschien wel mijn lievelings. Je kunt zo hard huilen of lachen als je wilt – er is niemand om je voor in te houden. (ja ok, de mensen om je heen, maar die zien je toch niet en hebben geen idee van wie jij bent. ) Daarbij komt dat jij de film uitkiest en dat alle popcorn voor jou is. Hetzelfde geldt voor theaterbezoekjes – al is daar vaak geen popcorn. En oh! Concerten. Zo hard meezingen als je wilt, zonder rekening te houden met degene met wie je op pad bent.

Om er nog maar iets cultureels in te gooien: weet je hoe lekker het is om alleen naar een museum te gaan en echt gewoon goed te kunnen kijken? Jij bepaalt welke zalen je bezoekt of juist overslaat, je kiest zelf de expo’s uit en je wandelt op je eigen tempo langs de werken. Je hoeft niet te praten over diepere lagen van schilderijen en ingewikkelde fotografietermen hoef je niet in de strijd te gooien om indruk te maken op iemand. Je kunt gewoon rondlopen en kijken. En dan ga je weer weg. Ja, ik hou van dit concept. Ik doe dit overigens het liefste bij FOAM. (fotografiemuseum Amsterdam)

Solo reizen is fantastisch. ik vond het vroeger doodeng, maar ik ben daar helemaal overheen. Ik zou niet op een onbewoond eiland willen zitten in mijn eentje, maar in een stad red ik me wel. Helemaal je eigen plan trekken, met vreemden praten (want ja, het is echt zo dat dat veel makkelijker gaat wanneer je alleen reist) of hele dagen met je koptelefoon op van hot naar her crossen, zonder contact te maken – het is maar net waar je op dat moment behoefte aan hebt. Je kunt zo lang als je wilt op een terrasje of in een park blijven hangen, je leest misschien eindelijk eens een boek uit en ‘s avonds bepaal jij wat je wilt eten.

En? Heb je zin gekregen om vandaag of morgen iets in je eentje te gaan doen? Weet je wat nou het voordeel is? Je hoeft niet eerste dertien mensen te appen om te vragen wie er tijd heeft. Ook hoef je geen rekening te houden met voorkeuren van anderen, want je gaat toch gewoon lekker doen waar jij zin in hebt. Veel plezier!

The post Wat er allemaal leuk is aan dingen alleen doen appeared first on De Groene Meisjes.

Bloemkoolsoep

Bloemkool is één van mijn lievelingsgroenten maar eigenlijk eet ik het alleen met tahini (zoals in dit recept). Ik maakte deze romige bloemkoolsoep en was super blij met het resultaat. Wist je dat bloemkool ook super gezond is? Er zit veel calcium en vitamine C in. Dus chop, chop… tijd om deze soep snel te maken!

Ik kook en bak altijd graag met veel (pittige) kruiden. Deze soep is wat milder van smaak. Om het iets meer kick te geven top ik de soep af met currypoeder, paprikapoeder en peper.  Natuurlijk kan je de kruiden weglaten als je meer van de mildere smaken bent.

Voor het romigste resultaat gebruikte in amandelmelk maar de soep zal ongetwijfeld ook lekker zijn met (ongezoete) sojamelk, havermelk of speltmelk.

Wat heb je nodig voor 3-4 kommen soep?



1 ui, gesneden

3 teentjes knoflook, gesneden

3 aardappels (250 gram), in stukken gesneden

1 middelgrote bloemkool, in middel grote roosjes

500 ml plantaardige melk zoals amandel of haver

500 ml groenten bouillon

paar flinke snuffen zout

paar flinken snuffen peper

currypoeder, topping

(gerookt) paprikapoeder, topping

verse tijm, topping

zonnebloempitten, topping

olijfolie, topping

Wat ga je doen?



1. Verhit 1 eetlepel olie in een soeppan en bak de uien voor 5 minuten.

2. Voeg de knoflook toe en bak nog 1 minuutje mee. Doe de aardappelen en bloemkool erbij en bak nog een minuutje.

3. Schenk de plantaardige melk en bouillon erbij en breng aan de kook. Doe de deksel op de pan en laat 10-15 minuten koken totdat de bloemkool zacht is. (Vind je de soep nog te dun? Zet hem dan weer even op het vuur en laat iets indikken.)

4. Gebruik een staafmixer om de soep romig te maken.

5. Voeg flink wat peper en zout toe. Verdeel de soep over 3-4 kommen.

6. Garneer met de currypoeder, paprikapoeder, tijm, zonnebloempitten en olijfolie.

In ben natuurlijk weer super nieuwsgierig naar wat jullie ervan vinden. Laat je het me weten op Instagram via #degroenemeisjes? Leuk! Eet smakelijk :) 

The post Bloemkoolsoep appeared first on De Groene Meisjes.

Leuke Dingen #76

High five girl. Vrijdag! Het weekend staat weer voor de deur en ik ga proberen jullie weer geheel groen geïnspireerd op pad te sturen. Zoals iedere week deel ik de leukste groene events, nieuwtjes en producten. Veel leesplezier!

Twee nieuwe kookboeken

De (vegetarische) kookboeken schieten weer als paddenstoelen uit de grond. Het is blijkbaar volop kookboekenseizoen, want er komt praktisch iedere dag een pakketje  met een nieuw boek binnen. Vandaag wil ik even ‘Love & Lemons’ en ‘de hippe vegetariër’ aan je laten zien.

Love & Lemons had meteen mijn aandacht, want: geel! Ik heb een zware geel-obsessie sinds een maand of twee. Alles moet geel. Mooi meegenomen als een kookboek ook die kleur heeft. Dat niet alleen, het staat bomvol met lekkere recepten met prachtige foto’s. Ik heb het (gele) lintje alvast bij het recept voor vegan wentelteefjes met zure kersen gedaan, zodat ik het makkelijk kan terugvinden. (vrijwilligers die dit voor me willen komen koken mogen zich opgeven bij de comments)

De hippe vegetariër is een wat praktischer boek, met weekmenu’s en vega hotspots door het land. Tof! Verder is het ook een kookboek, met lekkere vegetarische recepten. Ik viel meteen voor deze fruitbowl. Beide boeken liggen as we speak in de boekhandels!

SOS

Gisteren ging ik met mijn stagiaire Dirk-Jan (oké, hij is niet mijn stagiaire, maar gewoon een vriend, het klinkt gewoon zo leuk, sorry,) naar een event van MADARA. Hier werd een nieuwe lijn van verzorgingsproducten voor een gevoelige/droge huis gepresenteerd. Ik gebruik de producten van dit merk al jaren, dus ik ben ook erg benieuwd naar de nieuwe dagcrème en het serum. Ik zal jullie laten weten hoe de producten bevallen!

Vrijheidsmaaltijden

Het duurt nog eventjes, maar ik meld het maar alvast: op 5 mei worden er op allerlei toffe plekken Vrijheidsmaaltijden georganiseerd. Het doel is om zoveel mogelijk ‘verschillende soorten mensen’ (wat een beetje gek klinkt, maar je snapt vast wat ik bedoel,) bij elkaar te brengen en samen te laten eten. Samen eten is altijd een goed idee.

Zelf ga ik naar de Vrijheidsmaaltijd bij de Ceuvel – een favoriete plek van mij in Amsterdam. Het belooft een super inspirerende avond te worden, met interessante sprekers en natuurlijk: lekker eten. Ik ben erg benieuwd! Via het facebookevent vind je alle informatie.

Check ook 4en5meiamsterdam.nl voor meer informatie over andere vrijheidsmaaltijden en overige programmaonderdelen.

Tony de film

Een tijdje geleden waren wij op de verjaardag van Tony’s Chocolonely. Dat was een tof en leerzaam event, en ja, we aten veel te veel chocolade, maar wat vooral mooi was, was dat we de film ‘Tony’ alvast mochten kijken. Tony gaat over de ontwikkelingen binnen de fairtrade chocoladeketen en het heeft een behoorlijke indruk op me gemaakt. Immers, er wordt heel hard gewerkt – onder andere door Tony’s – aan een eerlijke cacaohandel, maar we zijn er nog lang niet. Sterker nog, het is de afgelopen jaren er eigenlijk nog helemaal niet beter, misschien zelfs slechter, op geworden. Tony is daar heel eerlijk over en dat vond ik verhelderend en inspirerend. Een grote aanrader dus!

Tony gaat op 14 april voor het grote publiek draaien in meer dan 40 bioscopen in Nederland. Bekijk hier de trailer van de film!  (je vindt op deze website ook een overzicht van de bioscopen waar Tony zal draaien)

Ei eten zonder ei

Mijn knappe blogvriendin Lisa, van Lisa Goes Vegan, host aanstaande zondag een tof eventje bij EggPress: een 100% vegan ontbijt! Ei eten zonder ei, dat kan namelijk ;)

Alle informatie vind je hier boven en op de facebookpagina. Een plaatsje bij het ontbijt kost €12,50. Ik ben in Utrecht zondag, dus ik kan er niet bij zijn, helaas. Maar voor wie wel gaat: heel veel plezier, eet smakelijk en veel liefs aan Lisa!

Winnaars Storytel actie

Vorige week, in de vorige editie van Leuke Dingen, mocht ik 3 mensen blij maken met 3 maanden gratis audioboeken luisteren. Vandaag maak ik bekend welke drie lezers dit zijn geworden!

Charelle 

Sthar 

Zwaan 

Gefeliciteerd! Ik ga het in orde maken voor jullie :) Jullie krijgen een mailtje van me!

Blogposts van de afgelopen week

Geen tijd gehad om alle artikelen van de afgelopen week te lezen? Snap ik helemaal hoor, geen probleem. Ik zet alle blogposts even voor je op een rijtje, zodat je misschien dit weekend even tijd vindt om het een en ander bij te lezen.

Zaterdag deelde Jamie dit goddelijke recept voor vegan bounty’s met jullie. WOW. Meer van dit alsjeblieft.

Zondag was het weer eens tijd voor een nieuwe editie van Tweedehandsliefde in huis. Deze rubriek maakt me, al ruim vier jaar, extreem blij. Ik vind het ZO leuk om bij anderen binnen te kijken – hebben meer mensen hier ‘last’ van?

Deze week kwamen er lekker veel recepten online! Maandag was dit een broodje met een frisse kikkererwtenvulling – gemaakt met het nieuwe plantaardige alternatief voor kwark, van Provamel.

Later die dag deelde ik een blogpost met tips voor vegan en vintage adressen in Lille. Zoveel zin om daar naartoe te gaan! Het leuke is dat er nu heeeeel goedkope Thalys tickets beschikbaar zijn, dus als je ook geïnteresseerd bent in een tripje Lille: zeker het artikel even checken!

[image error]

Dinsdag publiceerde ik een overzichtje van vijf favoriete koffietentjes in Amsterdam. Dit zijn de plekker waar ik het liefste kom!

Dinsdagmiddag kwam er belangrijk nieuws online: Jamie kondigde aan dat ze niet langer onderdeel van de Groene Meisjes zal zijn. Ze blijft wel recepten maken! Heb je het nieuws gemist? Je leest het hier. 

Woensdag was het alweer tijd voor een recept van Jamie – gelukkig hoeven we die niet te missen! Ze maakte een heerlijke pindacurry en deelt het recept met jullie. Ziet er geweldig uit!

Donderdag, gisteren dus, deelde ik een verhaal over minder oordelen. Iets wat ik zelf soms nog best wel lastig vind, maar waarvan ik merk dat ik er gelukkiger van word als ik het toch probeer. Ik hoop dat je er iets aan hebt!

Lieve iedereen, ik wens jullie een heerlijk weekend. Hopelijk gaat de zon schijnen en gaan jullie leuke dingen doen. Enjoy! Ik zie jullie heel graag morgen weer terug :) 

The post Leuke Dingen #76 appeared first on De Groene Meisjes.

Minder oordelen

In een gezellige bar in Berlijn zitten mijn vriend Maarten en ik drankjes te drinken. Er zijn drie meisjes, waarvan we er slechts één kennen. Eén van de twee onbekende meisjes praat veel, en hard, maar ze is grappig en dat is leuk. We hebben een goede avond. Wanneer we de bar verlaten, ietwat sentimenteel door de door ons zo geliefde kaneelwodka, vragen Maarten en ik elkaar wat we van de meisjes vonden. ‘Leuk, maar ze praatte wel hard?’ is onze conclusie. En ook: ‘eerst dacht ik alleen maar, wat praat ze hard, maar eigenlijk was ze heel aardig.’ Dat ‘eigenlijk’ zegt alles al. Blijkbaar heeft het meisje in kwestie haar aardigheid moeten bewijzen tegenover ons. Ik vind het tamelijk gênant om toe te moeten geven dat iemand zijn aardigheid aan mij moet bewijzen – ik wil er namelijk gewoon vanuit kunnen gaan dat mensen aardig zijn.

Het valt me op hoeveel mensen zéggen openminded te zijn, maar nog altijd ‘afknappen’ (ugh, dat woord alleen al,) op vreselijk onbelangrijke dingen. Hoe vaak ik nog mensen hoor  zeggen dat iemand te veel tattoos heeft, te aanwezig of te verwijfd is, een te uitgesproken mening heeft of dat ‘eigenlijk alles aan hem of haar fout is,’ – dat maakt me best een beetje triest. Misschien zijn we ook te veel gaan geloven in de maakbaarheid van het perfecte plaatje. We kunnen tegenwoordig zo zorgvuldig uitzoeken met wie we omgaan, hoe onze perfecte partner eruit moet zien, wat hij of zij allemaal in huis moet hebben en hoe onze vriendenkring in perfecte balans zou moeten zijn. Bestaat er überhaupt zoiets in het echte leven? Ik denk het niet.

Later, op een feestje, kust mijn vriend een ontzettend knappe en sympathieke man en ik kon de rest van de avond niet vrolijker zijn. Ik wil mijn vrienden blij zien. Maarten en ik evalueren de avond, wanneer we thuis zijn in ons tijdelijke appartement. Hij zegt me dat hij verbaasd was dat zo’n knappe man interesse in hem had. En hoewel ik eigenlijk alleen maar wil roepen: ‘doe normaal! je bent zelf de allerleukste man!’, denk ik alleen maar: ik voel je zo. Wat is het toch dat we altijd zo anders naar onszelf kijken dan een ander doet? Waarom vinden zoveel mensen (inclusief ikzelf) zichzelf eigenlijk maar medium leuk? Medium intelligent, medium knap? Medium grappig? Terwijl we, als ik naar de fantastische mensen om me heen kijk, toch echt wel iets meer dan medium leuk zijn.

Het gevaar is dat we niet alleen oordelen over onszelf, maar dat we ook oordelen over hoe ánderen over ons oordelen. En hoe onaantrekkelijk ik het ook vind als mensen zichzelf altijd maar omlaag halen, zelf doe ik er soms net zo hard aan mee. Vaak zelfs. Waarom is het zo moeilijk om dit niet te doen? Waarom moeten we onszelf altijd zo langs een graadmeter leggen en vergelijken met anderen? Nu weet ik heus wel dat vergelijkingen maken helemaal niet zo gek of erg is. Maar waarom kunnen we niet gewoon eens afwachten hoe een ander op ons reageert, zonder van tevoren al te hebben bedacht: ‘hij/zij zal wel dit en dat van me denken?’ Het is eigenlijk niet eens eerlijk tegenover de persoon in kwestie. Je geeft de ander in feite geen eerlijke kans om jou te ontdekken zoals je bent, want er ligt een filter van onzekerheid en vooringenomenheid (‘ik zal wel niet goed genoeg zijn,’) overheen.

Wat zou het bevrijdend zijn om eens écht zonder oordelen naar elkaar te kijken. Zonder oordelen over uiterlijk, leeftijd, afkomst, religie – gewoon eens af te wachten wat de persoon in kwestie te bieden heeft. En dan niet op een ‘we zullen wel eens even zien’ manier, maar op de meest open manier mogelijk. Gewoon afwachten. Ik weet dat het moeilijk is, dat vind ik zelf ook. Eigenlijk hoopte ik jullie de gouden tip te geven, maar die blijft uit. Sorry.

Het enige dat ik weet is dat je het wel kunt leren, langzaamaan misschien. Zelf ben ik opgegroeid met een tamelijk strikt beeld van wat ik leuk hoor te vinden en wat niet. Ik worstel me daar langzaamaan van los, door juíst in contact te treden met mensen van wie ik vroeger zou hebben gedacht: hmm, ik weet het niet. Dat resulteert in leuke ontmoetingen en inspirerende gesprekken – misschien ook niet meer dan dat, maar dat is oké en ik word er heel blij van.

Voor mij is Berlijn de plek om hiermee te oefenen. Ik praat met mensen en laat met me praten. Dat laatste is ook nog wel een ding, hoor. Zelf het initiatief nemen om met mensen te praten is niet makkelijk, maar toenadering van mensen toelaten kan minstens net zo lastig zijn. Ook dat is iets wat je kunt trainen, vooral door het gewoon te doen. Lekkere dooddoener hè? Het gewoon doen. Ja, sorry, ik heb geen andere concrete voorstellen, je moet het gewoon echt doen. Denk maar aan wat je allemaal níet te verliezen hebt.

Zelf ervaar ik dagelijks hoe het minder oordelen over anderen van enorme meerwaarde kan zijn, in je hele leven. Door de jaren heen heb ik vriendschappen opgebouwd, ben ik verliefd geworden, heb ik allerlei dingen geleerd, ben ik op plekken geweest waar ik anders nooit zou komen, heb ik avonturen beleefd en ik heb kansen gekregen die anders misschien nooit op mijn pad waren gekomen. Dat gun ik iedereen.

Hoe sta jij hierin? Als je heel eerlijk naar jezelf kijkt: oordeel jij snel over een ander, of iets óf over jezelf? Zou je hier iets in willen veranderen? Deel gerust je gedachten bij de comments! 

Foto: Aline Bouma.

The post Minder oordelen appeared first on De Groene Meisjes.

Pindacurry

Pindakaas is my best friend! Kan ik dat even op een tshirt gedrukt krijgen? Broodjes pindakaas met sambal en komkommer, zelfgemaakte peanutbutter cups of gewoon met een lepel in de pot… ik hou ervan! Het is dus niet zo gek dat ik weer een pindakaasrecept met jullie deel: deze keer een curry. Deze is dus speciaal voor alle andere pindakaas maniacs die nu ook hun lievelings spread in de avond kunnen eten.

In dit recept gebruik ik snijbiet aangezien ik bergen zag liggen bij groenteboer. Ik word altijd zo vrolijk van de kleurtjes maar was eerlijk gezegd niet zo’n fan van de smaak. Ik gaf ze toch weer een kans en dat pakte goed uit. Je gebruikt in deze curry alleen de bladeren maar je zou de stengels kunnen bewaren voor in je gezonde groenten juice.

Wat heb je nodig voor 2 grote of 3 medium porties (+rijst)?



3 teentjes knoflook, geperst

1 stukje gember, fijn gesneden

1 ui, gesneden, fijn gesneden

3 flinke aardappelen, in blokjes

3/4 theelepel komijn

snufje cayennepeper

150 gram tomatenpuree

100 gram pindakaas

750 ml groentenbouillon

2 flinke handen gesneden snijbiet (alleen de bladeren) of spinazie

verse koriander

Wat ga je doen?



1. Verhit een scheutje plantaardige olie in een soeppan. Bak de knoflook, gember en ui voor 4-5 minuten.

2. Voeg de aardappelen, komijn en cayenne toe en bak nog een minuut.

3. Mix de tomatenpuree en pindakaas in de pan en bak een minuutje mee (constant roerend!)

4. Schenk de groentebouillon erbij en voeg de snijbiet toe. Breng langzaam aan de kook en doe de deksel op de pan. Laat dit 15 minuten koken.

5. Prak wat aardappel met de vork om zo de curry wat dikker te maken.

6. Serveer met rijst en salade.

Enthousiast geworden? Ik ben super benieuwd wat je ervan gaat vinden! Laat je het me weten via #degroenemeisjes op instagram?

The post Pindacurry appeared first on De Groene Meisjes.

Van de Groene Meisjes naar het groene meisje

De komende tijd gaan er wat dingen veranderen bij de Groene Meisjes. Jamie en ik willen jullie daarover graag iets vertellen.

Jamie

Liefste lezers,

Bij deze wil ik jullie bedanken voor alle geweldige momenten die ik met en door jullie heb meegemaakt.

Vier en half jaar geleden begonnen Merel en ik met veganistisch eten. We zochten naar leuke blogs over dit onderwerp maar helaas vonden we niks wat ons aansprak. Dan maar zelf beginnen! We bedachten een naam en kochten een domein. Ik knutselde een amateuristische website in elkaar (wie weet nog de eerste header met een foto van Beatrix die een reep Tony’s omhoog houdt?!) en we maakten foto’s met een HTC Desire. Niet wetende dat we 6 maanden later al met een fotoshoot en uitgebreid interview in de Opzij zouden staan.

Wat waren we blij met 50 lezers per dag…. 50 lezers! Wie waren dat allemaal? Inmiddels bereiken De Groene Meisjes meer dan 180.000 unieke bezoekers per maand. Bizar.

Door de Groene Meisjes heb ik met geweldige mensen en merken samengewerkt, heb ik geleerd om zakelijk te denken, een echt boek uitgebracht, heb ik fantastische reizen gemaakt en heb ik echt een droombaan gehad!

Misschien voel je een ‘maar’ aankomen. En die komt nu ook. Ik heb er voor gekozen om mijn energie en aandacht aan andere dingen te geven. Dit heeft helemaal niks te maken met dat ik het werk voor De Groene Meisjes niet meer leuk zou vinden. Daarom zal ik jullie ook blijven voorzien van lekkere veganistische recepten (& foto’s) op de blog. Ik zal alleen geen groen meisje meer zijn; ik wil geen prominente rol meer.

Ik weet 100% zeker dat Merel het in d’r eentje ontzettend goed gaat doen. Gelukkig heeft ze een geweldig team om zich heen met o.a. Aline, Naomi, Thomas, Margareth, Andrew en Adfactor. Het kan niet anders dan dat de Groene Meisjes alleen maar groter en kwalitatief beter zal worden.

Je kan me blijven volgen op Instagram als je dat leuk vindt. Ik heb m’n naam nu veranderd naar ‘jamiesveganfood’, lekker corny ;) Ik zal voornamelijk foodfoto’s plaatsen, maar ook wat ik bij vegan hotspots eet. Ik hoop je daar te zien.

Lieverds, ik ga het contact met jullie allemaal missen. Gelukkig zal ik niet helemaal van de Groene Meisjes verdwijnen, doordat ik nog recepten met jullie zal delen, en hoop ik dat ik via #degroenemeisjes nog steeds kan zien welke gerechten jullie allemaal hebben gemaakt!

100000x bedankt voor alle support, lieve berichtjes, leuke ontmoetingen en toffe kansen die ik door jullie heb gehad.

Heel veel liefs,

Jamie

Merel

Ja. Jeetje. Het woord is eruit. Ik ga alleen verder met de Groene Meisjes. Jullie mogen best wel weten dat de afgelopen 8 weken (toen Jamie me het vertelde,) hier niet makkelijk zijn geweest. Wanneer Jamie met het nieuws kwam, was ik daar behoorlijk kapot van. Dat is logisch – het zou eerder gek zijn geweest als het anders was geweest – want we hebben hier 4,5 jaar samen keihard aan gewerkt. Jullie kennen ons als een duo en nu ga ik solo verder. Dat is gek. En ook eng en spannend. Ik heb ook nog nooit eerder in mijn eentje een bedrijf gerund en er komt veel op me af.

Natuurlijk heb ik een moment gehad waarop ik dacht: dan stop ik er ook mee. Maar toen ik het wat tijd had gegeven, wist ik dat dat helemaal geen optie was voor mij. Daarvoor vind ik de Groene Meisjes en iedereen en alles wat daarbij komt kijken veel te leuk. Ik ben er trots op dat ik van de Groene Meisjes mijn fulltime baan heb kunnen maken en ik zou me geen betere baan kunnen wensen.

Natuurlijk gaan er dingen veranderen, maar dat is vooral intern. Voor jullie, als lezers, zal er niet heel veel te merken zijn. Immers, Jamie zal recepten blijven delen en ik blijf mijn artikelen schrijven. Ook blijf ik de social media kanalen gewoon beheren, zoals ik dat altijd al deed. Jullie hoeven dus niet bang te zijn dat de blog opeens helemaal anders wordt – ik heb de afgelopen 8 weken mijn best gedaan om alles gewoon door te laten gaan en volgens mij is dat wel aardig gelukt. Dat had ik niet gekund zonder de hulp van mijn geweldige team, zoals Jamie ook aangeeft in haar stuk, en ik kan niet dankbaarder zijn. Ik vertrouw erop dat ik met deze fantastische mensen in de toekomst nog zoveel mooie dingen mag gaan doen en daar kijk ik dan ook naar uit!

Ik wil graag dat jullie weten dat Jamie en ik helemaal oké zijn met elkaar. We hebben geen ruzie, we blijven gewoon contact houden en we maken beide onze keuzes op geheel vrijwillige en harmonieuze wijze. Ik weet dat Jamie mij volledig steunt in het feit dat ik hier in mijn eentje mee doorga en Jamie weet dat ik haar keuzes respecteer.

Dat wilden we jullie graag  vertellen, omdat jullie er alle recht op hebben om dit te weten. We willen jullie bedanken voor jullie support, die we al jaren van jullie mogen krijgen. Het betekent echt de wereld voor mij, maar ook voor Jamie.

Foto’s: Aline Bouma.

The post Van de Groene Meisjes naar het groene meisje appeared first on De Groene Meisjes.