Merel Wildschut's Blog, page 65

Rupi Kaur en OneWorld magazine

Hoewel ik de laatste tijd een aantal keer heb verteld over de contentkalender waarmee ik werk, wil ik er soms ook helemaal van alles kunnen afwijken. Dan wil ik alles loslaten wat ik heb gepland of heb bedacht en wil ik schrijven over dat wat mijn hart me ingeeft. Of, zoals in dit geval, over hetgeen ik de afgelopen dagen tegenkwam en gewoon met jullie moet delen – omdat het te mooi en te belangrijk is om het voor mezelf te houden. Vandaag zijn dit Milk and Honey van Rupi Kaur en  het nieuwste OneWorld magazine.

Milk and Honey – Rupi Kaur

Allereerst: google deze naam: Rupi Kaur. Ik vond het fijn om meteen een gezicht bij dit verhaal te hebben, het maakte alles nog mooier.

Rupi Kaur kwam gisteren op mijn pad doordat een lezer me op haar Instagram attendeerde. Zoals wel vaker dacht ik eerst: ‘zegt me niks, nooit van gehoord,’  maar dat is nu eenmaal hoe ik vaak heel impulsief reageer. Echt, vraag het een willekeurige vriend of vriendin van me en je zult horen dat ‘Merel nooit een naam onthoudt, maar achteraf toch altijd weet over wie het ging.’ Het is een slechte eigenschap van me om 1) geen namen te onthouden en 2) te snel te roepen dat ik iets niet weet. Dit terzijde. De naam Rupi Kaur liet bij mij geen belletje rinkelen en haar gedichten op Instagram ook niet. Totdat ik door bladerde naar beneden en foto’s tegenkwam die ik wel degelijk kende. Foto’s waarbij Rupi haar menstruaties prachtig in beeld breng. Deze foto’s zijn een tijdje geleden viral gegaan over Facebook en Instagram, dus hoe kon ik het gemist hebben? Ik had alleen geen idee dat dit Rupi Kaur was.

Nu weet ik wie Rupi Kaur is en kon ik geen grotere fangirl zijn. Ik zou haar direct als mijn nieuwe beste vriendin adopteren als ik de kans kreeg, want wát een intrigerend persoon moet dit zijn. Rupi is 23 jaar, van Indiase afkomst en woonachtig in de VS, feminist en poëet en ongelooflijk goed in wat ze doet. Haar gedichten, die soms heel kort zijn en soms ook wel een hele pagina lang, raken me stuk voor stuk. Er is nog geen stukje poëzie van Rupi’s hand geweest waarvan ik dacht: hmmm, oké, matig. Of: hmm, mooi, maar ik voel hem niet zo. Wat een bijzonder talent heeft deze vrouw, om je zo te kunnen raken met haar woorden. Of zoals ze zelf in één van haar gedichten schrijft:

“It’s your voice

that undresses me” 

Dat is bijna wat Rupi’s poëzie met mij doet. Het kleedt me uit. En dat bedoel ik niet per se in de meest letterlijke zin van deze woorden.

Goed, zoals dat gaat bij Merels Obsessies, kocht ik meteen Rupi’s dichtbundel Milk and Honey en las ik hem in één ruk uit. Ik heb behoorlijk wat tranen gelaten bij het lezen van de gedichten. Dat is omdat ik veel van mezelf herken ik haar woorden, maar ook omdat ik veel moest nadenken over hoe ongelooflijk sterk en mooi en wijs vrouwen zijn. Dat is waar Rupi veel over schrijft – over vrouwen, maar ook over liefde en liefdesverdriet, over misbruik en over opgroeien. Ik wil niet te veel van dit boek weggeven, omdat ik echt vanuit het diepst van mijn hart hoop dat heel veel mensen ook Milk and Honey aanschaffen en het gaan lezen. Het liefst vandaag nog. Waarom? Omdat ik hoop dat nog veel meer mensen betoverd raken door Rupi’s prachtige woorden en er veel wijsheid en kracht uit zullen halen. Ik deed dat wel en ik geloof dat ik Milk and Honey er nog heel vaak bij zal pakken om dit gevoel steeds weer even te ervaren.

(affiliaitelinks)  

OneWorld Magazine

Als je mij volgt op Snapchat (‘degroenemeisjes’) dan weet je dat ik praktische iedere keer dat het OneWorld magazine op mijn deurmat ligt, iets vertel over het nieuwste nummer. Ik ben een enorm fan van dit magazine en nee, ik heb geen aandelen en ik word niet gesponsord en ja, ik betaal mijn eigen abonnement. Ik lees dit blad iedere maand met  even veel plezier, maar deze editie was speciaal voor me.

De nieuwste OneWorld staat namelijk in het thema van seksueel geweld en ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Nu denk je misschien: ‘daar had je gisteren, op Internationale Vrouwendag mee moeten komen Merel, beetje laat van je.’ Ik geloof dat het goed is om dagelijks over dit soort belangrijke onderwerpen te praten. Hoewel ik een dag als gisteren enorm waardeer en support, heb ik het gevoel dat er juist op ‘gewone’ dagen nog te weinig wordt gepraat.

De keiharde waarheid is: seksueel geweld, in welke vorm dan ook, is overal. Het is bij vrouwen die niet in de kleding van hun keuze over straat kunnen, omdat ze dan continu opmerkingen naar hun hoofd krijgen. Bij homoseksuele mannen die hun leven niet veilig zijn in sommige landen, wanneer ze openlijk van elkaar houden. Het is bij jonge meisjes die ongepast worden aangesproken op internet. Het is bij mannen die door hun vrienden worden gepusht om hun eerste keer seks maar ‘gewoon te doen,’ ook al willen ze het nog helemaal niet.

Het is bij ons allemaal – of we worden aangeraakt of niet. Ik herinner me als de dag van gisteren dat ik in de derde klas van de Havo zat en ik dus een jaar of 15 was. Ik zat op de toneelclub en had veel vrienden in de bovenbouw, omdat iedereen met elkaar omging en leeftijd niet zoveel uitmaakte. Er was een jongen in vwo6 en ik vond hem wel interessant. Ik was niet verliefd op hem, maar ik vond het wel tof dat ik omging met een ‘gast uit de zesde.’ Hoewel hij een behoorlijk tof imago had, bleek hij eigenlijk een eenzame, onzekere jongen te zijn, die mij op een gegeven moment vroeg of ik hem wilde helpen met zijn krantenwijk. Omdat ik zo graag bevriend wilde zijn met hem, deed ik dat. Ik ging met hem mee om 6 uur ‘s ochtends, om kranten rond te brengen. We hadden het leuk samen. We praatten en lachten veel, ik voelde me op mijn gemak bij hem. Ik vertrouwde hem.

Toen ik na een keer of drie kranten met hem rondbrengen op school kwam en mijn vriendengroepje uit de bovenbouw begroette, werd er gek op me gereageerd. Ik had geen idee wat er aan de hand was, maar ik werd er nerveus van. Een meisje uit het groepje nam me apart en vroeg me wat er waar was van wat de jongen had verteld. Ik had geen idee waarover ze het had. De jongen had aan het groepje verteld dat ik seks met hem had gehad. En nog los van het feit dat hij deze onwaarheid verkondigde, had hij het erger gemaakt door allerlei details te verzinnen over hoe wild ik wel niet was in bed en welke handelingen ik allemaal bij hem had uitgevoerd. Ik geloof dat ik naar de wc ben gerend en in huilen ben uitgebarsten. Ik voelde me zo kwetsbaar en zo bedrogen – niks van wat hij had verteld was waar. Waarom deed hij dit?! Ik begreep er helemaal niks van.

De vriendschap tussen de jongen en ik was voorbij. Hij schaamde zich nog heel lang heel erg, ook tegenover zijn vrienden, omdat hij zulke leugens had verteld. Hoewel hij zijn excuses heeft aangeboden en ik het hem heb vergeven, weet ik wel dat het er voor mij voor heeft gezorgd dat ik een vriendschap met een man aangaan daarna altijd moeilijker heb gevonden dan voorheen. Het heeft meer impact op me gemaakt dan de mannen in Suriname, waar ik een maand was, die op straat naar me riepen: “poppetje, zal ik je even lekker beffen?” Hoe gênant. Voor hem dan hè. Of de man in de club die mij zomaar in mijn kruis greep. Of de docent die grapjes maakte, tegenover mijn klas, over dat ik op werkweek in Barcelona bij hem op zijn privé kamer zou slapen, in plaats van bij mijn vriendinnetjes op de slaapzaal. De ongelooflijke smeerlap. Ik geloof dat we dit soort situaties allemaal meemaken en dat is alleen al te bizar voor woorden. Het is tevens iets wat ik nooit zal accepteren en ik zal altijd voor mezelf opkomen. Maar toen ik vijftien was kon ik dat nog niet en dat heeft een heel klein stukje van mijn vertrouwen beschadigd.

En dan lees ik in OneWorld magazine over vrouwen in Brazilië die #mijneersteaanranding (maar dan in het Portugees,) in het leven riepen, om openlijk te vertellen over de eerste keer (!) dat ze werden aangerand. En over hoe er vaak nog meerdere keren volgden, omdat het de gewoonste zaak van de wereld is dat vrouwen in Brazilië worden gezien als niet meer dan een lustobject voor mannen. Zoiets maakt mij razend. En dan heb ik het nog niet over lesbische vrouwen die worden verkracht en soms ook vermoord in Zuid Afrika, om hen ‘een lesje te leren.’ Of over álle mannen en vrouwen die nog niet hebben durven vertellen over hun negatieve ervaringen met seks of seksueel geweld.

Het nieuwste OneWorld magazine heeft weer even mijn ogen geopend voor wat er allemaal nog moet veranderen in de wereld en over hoe wij hier zelf een aandeel aan kunnen leveren. Het heeft niks te maken met in een slachtofferrol wegkruipen, gelukkig. Iedereen heeft het recht om zich uit te spreken of te verzetten tegen dingen die hij of zij niet prettig vindt. Niemand zou zich verplicht moeten voelen om dingen te doen, denken of zeggen die hij of zij niet comfortabel vindt. Misschien kun je beginnen bij het lezen van Milk and Honey en het nieuwste OneWorld magazine. (dat laatste kan ook online)

Wil je meer weten over OneWorld magazine? Check hier alle informatie. 

Dankjewel voor het lezen. Ik had ontzettend veel behoefte om dit stuk te schrijven. Misschien verwachtte je vandaag een recept of een artikel over groen leven – ik hoop dat je daarvoor morgen weer terugkomt en dat je begrijpt dat ik soms dit kanaal wil gebruiken om andere, naar mijn mening ook heel belangrijke dingen, te bespreken. Ik hoop sommigen van jullie te mogen inspireren hetzelfde te doen. Als je iets kwijt wilt over deze onderwerpen, of als je vragen hebt over het boek en het magazine: brand los bij de comments. 

The post Rupi Kaur en OneWorld magazine appeared first on De Groene Meisjes.

Tiny House – zo wil ik wonen

Al sinds ik een klein meisje was, ben ik lichtelijke geobsedeerd door hoe andere mensen wonen. Binnenkijkers in magazines, interieurprogramma’s en andermans Pinterestborden vol met wooninspiratie – ik verslind het allemaal, want ik wil maar één ding weten en dat is: hoe woont iemand en hoe ziet dat eruit? Ik prijs mij zeer gelukkig dat ik als blogger nu een geldig excuus heb om bij andere mensen thuis te mogen kijken, zo nu en dan. Zo gingen Aline en ik afgelopen zondag naar Oudkarspel, waar Marjolein woont.

Zoveel mensen, zoveel woonwensen. Waar de één spaart voor een extravagante villa, vertrekt de ander het liefste naar een hutje op de hei. En waar ik een echt stadsmeisje bent, droomt een vriendin van mij over een boerderijtje met een dierenopvang aan huis. Sommige mensen kiezen voor een kant-en-klaar-niks-meer-aan-doen nieuwbouwwoning en anderen gaan voor de eeuwige opknapper, het huis dat nooit helemaal af zal zijn. De beweegredenen van mensen om tot dit soort keuzes te maken, dat boeit mij mateloos. Op het platform ‘Zo wil ik wonen‘ van Obvion las ik meerdere boeiende verhalen over van een huis een thuis maken, hoe ieder mens weer andere wensen heeft en handige tips voor het maken van woonkeuzes. Marjolein, 40 jaar, heeft een zéér specifieke woonwens.

Nu is het misschien handig als ik jullie eerst vertel hoe Marjolein op mijn pad kwam. Het begon zo: ik hoorde iets over Tiny Houses in Amerika en daar scheen een hele community achter te zitten. Tiny Houses zijn, zoals de naam al doet vermoeden, erg kleine huisjes waar mensen écht in wonen. In de Verenigde Staten heeft de economische crisis er mogelijk nog harder ingehakt dan hier in Europa, waardoor veel mensen een ‘gewoon huis’ (wat is gewoon, kun je je afvragen) niet kunnen betalen. En daarom worden er massaal Tiny Houses gebouwd, om op die manier toch een plek te hebben om te wonen. Nu klinkt dat een beetje als bivakkeren en misschien zelfs al afzien, maar niks is minder waar. Op internet kwam ik tientallen voorbeelden van te gekke Tiny Houses met even te gekke bewoners tegen. Dit hele verhaal intrigeerde me en ik was benieuwd of dit ook in Nederland speelde.

En zo kwam ik bij Marjolein terecht. Marjolein is namelijk de oprichter van de Tiny House Facebook community in Nederland. En hoewel er in Nederland nog niet zoveel van deze huisjes zijn, blijken er toch al wel heel veel mensen druk mee bezig te zijn. Zo ook Marjolein zelf. Op dit moment wordt haar Tiny House gebouwd, ergens in de buurt van Arnhem, en straks in april of mei wordt het huisje verplaatst naar de omgeving Alkmaar, waar Marjolein dan samen met haar twee katten zal gaan wonen. Middenin het groen, met uitzicht over de weilanden. Moestuintje aanleggen, de katten lekker buiten laten rondrennen, dat idee. Klein wonen op een grootse manier, zo zie ik het voor me.

Ik vroeg Marjolein het hemd van het lijf, want ik was benieuwd naar allerlei dingen. Immers, ik ervaar mijn huisje in Amsterdam, van 45 vierkante meter al niet als erg riant, maar een TinyHouse is nog wel een heel ander verhaal. Hoe werkt dat, zo klein wonen? Waarom zou je dat willen? En hoeveel spullen kun je meenemen? Wat doet zo’n huisje voor je ecologische voetafdruk? Is het duurzaam of helemaal niet? En hoeveel kost zo’n huisje? Ik zal met jullie delen wat Marjolein mij allemaal vertelde.

Belangrijk om mee te beginnen, is het feit dat Tiny Houses oorspronkelijk als een oplossing voor een probleem kunnen worden gezien. Veel mensen kunnen een huis niet meer betalen, willen graag buitenuit en vrijstaand wonen of willen graag een klein huis, maar dan een niet al te duur huis. Een Tiny House is eigenlijk een oplossing voor dit alles. Zo’n huisje laten bouwen kost je ongeveer 30.000-40.000 euro. Dat is natuurlijk een flink bedrag, maar als je bedenkt wat een normale koopwoning kost, dan is het niks. Vervolgens kun je ongeveer zelf bepalen waar je je huisje wilt neerzetten. Ik zeg ongeveer, omdat er natuurlijk wel regels vanuit de gemeente bij komen kijken. En aangezien de TinyHouses movement hier in Nederland nog niet zó groot is, is dat nog wel een beetje een dingetje en gaan mensen als Marjolein en een paar vrienden van haar die ook bezig zijn met Tiny Houses, hier een beetje in pionieren. Marjolein zegt: “Als je iets wilt veranderen, dan moet je het gewoon, doen.”

Een Tiny House zou je ook vanuit duurzame overwegingen kunnen gaan bewonen. Voor Marjolein speelt dit in elk geval een grote rol. Het dak van haar huisje wordt bekleed met zonnepanelen, ze heeft een eco-composttoilet en ze gaat haar eigen regenwater opvangen en zuiveren. Het huisje is gebouwd uit hout en voor de isolatie wordt gebruik gemaakt van schapenwol of hennep. Denk er nog een moestuintje bij en je hebt toch wel het ideale ‘groene meisjes plaatje,’ toch? In de toekomst wil Marjolein er naartoe werken om volledig zelfvoorzienend te zijn. Iets wat met een vaste woning in de stad vrij moeilijk zou worden.

 

 

Alle huisjes tot 24 vierkante meter, mag je een Tiny House noemen. Marjoleins huisje wordt slechts 20 vierkante meter, dus dat is er met recht eentje. Kijkend naar de bouwtekeningen, gemaakt door studenten van de TU Delft, zie ik al dat er aan heel slimme opbergmogelijkheden is gedacht. Ruimtebespaarders zijn natuurlijk essentieel, als je op zo’n klein oppervlakte woont. Maar dat niet alleen – je zult ook maar gewoon weinig spullen mee moeten verhuizen. Marjolein vertelt dat ze de Marie Kondo methode al heeft toegepast op haar spullen en maar weinig wil meenemen. Zo is er bijvoorbeeld van een flinke boekenkast nog maar een stapeltje boeken over gebleven en denkt Marjolein er op dit moment aan om alleen nog de hoogstnoodzakelijke dingen mee te nemen. Jullie weten hoeveel ik van opruimen houd (getuige mijn liefde voor de Marie Kondo methode,) maar dit vind ik toch wel heel bewonderenswaardig. Marjolein zegt: “Je hebt altijd minder nodig dan je denkt.” Wow, dat vind ik een prachtige gedachte. Het zijn maar spullen. Zit je woongeluk niet veel meer in een warm en veilig dak boven je hoofd, een mooi uitzicht en lieve mensen en dieren om je heen? Ik denk het wel.

Meerdere dingen aan dit verhaal vind ik waanzinnig inspirerend. Eerst al het idee dat zoiets tofs (echt, ga de plaatjes op internet maar eens checken) aanvankelijk een oplossing voor een probleem. Ik bedoel, hoe cool is dat? Vervolgens realiseer ik me dat zo wonen een enorme duurzame optie is, die erg mooi past in een groene lifestyle. Dan het ‘je hebt maar weinig nodig’ idee. En tot slot kijk ik naar Marjolein en naar hoe enthousiast en gedreven ze is als ze praat over haar Tiny House dat over twee maanden af is en bewoond kan worden. Ze gaat hier echt helemaal voor. Dit is écht zoals ze wil wonen. Van alle huizen die je kunt bewonen, kiest Marjolein heel bewust voor deze optie en dat vind ik prachtig.

Als ik hoor dat de studenten van de TU Delft die Marjoleins huisje hebben ontworpen nu al een wachtlijst hebben van mensen die ook allemaal een Tiny House willen laten ontwerpen, en dat ze om die reden al een bureau kunnen oprichten nog voordat ze afgestudeerd zijn, dan denk ik dat we in de toekomst nog heel veel meer gaan horen over Tiny Houses. In ieder geval kunnen wij niet wachten om nog eens bij Marjolein langs te gaan, als haar huisje straks af is!

Wil je meer weten over Marjolein en de Tiny Houses movement? Check dan vooral Marjoleins blog: www.marjoleininhetklein.com. Wil je meer weten over verschillende manieren van wonen en hoe Obvion jou kan helpen zo’n woondroom te verwezenlijken? Check zowilikwonen.obvion.nl!

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Obvion. De foto’s zijn gemaakt door Aline Bouma.

The post Tiny House – zo wil ik wonen appeared first on De Groene Meisjes.

Leuke Podcasts #3

Iedereen die ons al een beetje langer dan vandaag volgt, weet dat ik (M) lichtelijk verslaafd ben aan het luisteren naar podcasts. Al twee keer eerder deelde ik lijstjes met favoriete podcasts en vandaag is het tijd voor lijstje nummer 3! Ja zeker, ik heb weer een paar nieuwe leuke podcasts gevonden en deze deel ik graag met jullie.

Happier

Wie het boek ‘the Happiness project’ heeft gelezen weet dat Gretchen Rubin zich al jaren verdiept in de hele wereld achter ‘het gelukkig worden.’ Of gelukkiger, moet ik misschien zeggen. Naast de boeken die Gretchen over dit onderwerp schrijft, heeft ze met haar zus Elizabeth een ontzettend toffe podcast met wekelijks een nieuwe aflevering. De show is ontzettend leuk, ontspannen en vaak ook grappig, maar ook wel degelijk heel erg leerzaam. Gretchen en Elizabeth behandelen allerlei alledaagse, en soms ook iets minder alledaagse, onderwerpen waarmee je aan de slag kunt. Persoonlijk word ik iedere week weer heel erg happy van deze podcast en ik hoop dat dit ook voor jou geldt!

www.gretchenrubin.com/podcast/

Elise Gets Crafty

Bij deze podcast kwam ik terecht omdat ik één specifieke aflevering wilde luisteren (dank voor de tip Naomi!) Het ging om een interview met Emma van A Beautiful Mess (een blog waar ik al járen fan van ben,) en dat was zo ontzettend inspirerend dat ik nog meer van Elise ben gaan luisteren. En dat beviel me wel, dus ik bleef plakken :) Elise is totaal in to the creative stuff en dat vind ik altijd al erg boeiend. Tel daar bovenop dat ze een heel rustige en prettige manier van praten en vertellen heeft – voor mij genoeg redenen om haar te volgen!

www.elisejoy.com/podcast

Design Life

Deze podcast vind ik tof om meerdere redenen. Ten eerste omdat hij wordt gepresenteerd door twee leuke jonge meiden: één (Femke) uit Amsterdam en één (Charli) uit Londen. In de introvideo van de podcast zie je dan ook hoe beide meiden achter hun eigen microfoon in hun Amsterdamse en Londense huis zitten – vind ik grappig. Design Life gaat over werken in de creatieve sector. Een paar voorbeelden van de onderwerpen: hoe vind je balans tussen werk en privé? Hoe zorg je dat je voldoende tijd overhoudt voor side-projects naast je werk? En hoe zorg je ervoor dat je je dag zo productief mogelijk indeelt? Alles wordt even vrolijk en positief gebracht en ik hou van de hele sfeer van deze podcast!

www.designlife.fm 

The Minimalists

Ik ben niet per se de állergrootste fan van dit podcastkanaal, maar wat ik zo bijzonder vind is het onderwerp dat wordt behandeld. Dat is namelijk alles wat maar te maken heeft met minimalisme en leven met minder. De show wordt gepresenteerd door twee dudes die zich duidelijk helemaal hebben verdiept in dit onderwerp en er heel veel vanaf weten. De hele show spreekt me qua sfeer niet bijzonder aan, maar nogmaals; het onderwerp is echt ontzettend boeiend!

www.theminimalists.com/podcast

En? Welke podcasts spreken jou het meeste aan? Ben je op zoek naar meer titels? Zie hier lijstje 1 en lijstje 2 die ik eerder deelde op De Groene Meisjes. Veel luisterplezier! 

The post Leuke Podcasts #3 appeared first on De Groene Meisjes.

Is dierproefvrije cosmetica altijd vrij van dierenleed?

Misschien ben je je sinds kort aan het verdiepen in de wereld van dierproefvrije cosmetica. Hartstikke goed! Je zou denken dat dierproeven niet meer van deze tijd zijn en dat door aanpassingen in wetten je al gauw goed zit – welk merk je ook koopt. Helaas is dat niet waar. Vandaag de dag wordt er nog ontzettend veel niet-dierproefvrije cosmetica verkocht, hoe schandalig dat ook is. Als vegetariër of veganist wil je geen bijdrage leveren aan dierenleed, dus ook niet aan dierproeven. Maar: is dierproefvrije cosmetica altijd vegan? En: hoe weet je nou of een product volledig vrij van dierenleed is? We vragen Sophie, van het bekende blog Naoki.nl en expert op het gebied van dierproefvrije cosmetica, om een antwoord te geven op deze vragen.

Sophie: Waarschijnlijk let je er op dat de cosmeticaproducten zoals shampoo en lippenstift die je koopt dierproefvrij zijn. Maar wist je dat deze dierproefvrije producten niet altijd garant staan voor diervriendelijke cosmetica? In dierproefvrije producten kunnen namelijk alsnog een hele waslijst aan dierlijke ingrediënten zitten. Vandaag leg ik je uit wat het verschil is tussen dierproefvrije, vegetarische en vegan cosmetica en hoe je hier op kunt letten.

Alle cosmetica in Nederland is dierproefvrij. Toch…?

Je zou misschien denken dat alles in Nederland in ieder geval dierproefvrij is, maar helaas is dit nog niet het geval. Het zit namelijk zo: de meeste cosmetica merken verkopen niet enkel in Nederland, maar wereldwijd hun producten. In Nederland zijn dierproeven op cosmetica gelukkig verboden, maar buiten de EU is dit nog niet het geval. Neem bijvoorbeeld China: dit land verplicht buitenlandse cosmetica merken tot dierproeven wanneer ze hun producten naar China exporteren. Aangezien in China heel veel geld te verdienen is, zijn in de afgelopen jaren helaas veel merken op dieren gaan testen om aan deze wetgeving te voldoen. Denk aan een MAC, maar ook Yves Rocher: twee merken die jarenlang dierproefvrij waren, maar toch in China willen verkopen en hier hun producten dus op dieren moeten testen.

Maar wat heeft dat met de cosmetica in onze schappen te maken? Cosmetica in Nederland zou volgens onze wetgeving dierproefvrij moeten zijn, maar wanneer dezelfde producten in zowel de Chinese als Nederlandse schappen liggen is dit dus niet het geval. Immers zijn deze producten dan in China op dieren getest. Zo’n merk is dan niet dierproefvrij en hun collectie ook niet, ondanks een dierproevenverbod in de EU. Gelukkig bestaan er ook merken die hier op letten en dus niet in China verkopen, zodat ze dierproefvrij kunnen blijven. Denk aan mooie merken zoals LUSH, Green People, The Body Shop en Pacifica. Deze merken geven dan ook expliciet aan geen interesse in de Chinese markt te hebben en gaan per ingrediënt na of deze in ieder geval sinds 5 jaar vrij van dierproeven is. Deze ‘5 jaar regel’ wordt gebruikt aangezien in het verleden zo goed als alle ingrediënten ooit op dieren getest zijn. Dierproefvrije cosmetica bedrijven testen dus zelf niet op dieren, verkopen niet in China en gebruiken geen ingrediënten die onlangs op dieren getest zijn.

Betekent dierproefvrij ook automatisch dierenleedvrij?

Kort samengevat: dierproefvrije cosmetica is vrij van dierproeven tijdens de ontwikkeling van het product en nadat het product op de markt is gebracht. Vegetarische cosmetica bevat geen ingrediënten verkregen uit dode dieren en veganistische cosmetica is zowel dierproefvrij als vrij van ingrediënten gewonnen uit dode of levende dieren.

En hoe zit het dan met dierlijke ingrediënten? Helaas worden dierlijke ingrediënten vaak gebruikt in cosmetica producten, ook in dierproefvrije en natuurlijke producten – immers worden dierlijke ingrediënten als ‘natuurlijk’ gezien. Dit zijn de meestgebruikte dierlijke ingrediënten in cosmetica:

– Bijenwas

– Lanoline

– Honing

– Karmijn

– Melk

– Zijde

– Keratine

Cosmetica bedrijven zullen aangeven dat deze ingrediënten de producten nog beter maken en dat er geen dieren voor lijden. Maar dit is vaak lastig te achterhalen en in het geval van bepaalde ingrediënten ook vrijwel onmogelijk. Want hoe kan een bedrijf aantonen dat een dier niet geleden heeft als het uit de bio industrie komt? Als je er zeker van wilt zijn dat je hier geen risico mee loopt, kun je ervoor kiezen om enkel vegetarische of veganistische cosmetica te gebruiken. Cosmetica merken die hier op letten hebben dan ook meestal een keurmerk op hun producten staan van ‘The Vegetarian Society’ of de ‘Vegan Society’.

Wanneer een product vegetarisch is, dan zal het geen ingrediënten bevatten die verkregen zijn uit dode dieren, zoals keratine of karmijn. Maar hier kunnen nog wel ingrediënten zoals melk of honing inzitten, aangezien hier geen dieren voor gedood hoeven te worden. Wanneer je echt alle dierlijke ingrediënten wil vermijden, dan kies je voor veganistische cosmetica. Deze is helemaal vrij van dierlijke ingrediënten en omdat er ook geen andere vorm van dierenleed achter mag zitten, zal deze cosmetica ook niet op dieren getest zijn.

Logo’s en Sophie’s favoriete dierproefvrije merken

Gelukkig vind je steeds meer handige logo’s en informatie op verpakkingen en op websites staan die cosmetica producten verkopen. Zoals deze 4 logo’s: (klik op de linkjes om de logo’s te bekijken)

Leaping Bunny logo – dit logo garandeert een wereldwijd dierproefvrij product.

PETA cruelty free & vegan logo – dit logo garandeert een dierproefvrij & vegan product.

Vegetarian Society logo – dit logo garandeert een product vrij van ingrediënten gewonnen uit dode dieren.

Vegan Society logo – dit logo garandeert een product vrij van dierproeven & dierlijke ingrediënten.

Ik houd zelf ook twee lijsten bij op mijn website: een dierproefvrije lijst en een lijst van merken die wél op dieren testen. (klik op de linkjes om naar de lijsten te gaan!) Op mijn dierproefvrije lijst vermeld ik ook wanneer een merk vegetarische (V) of veganistische (V+) cosmetica maakt

Een paar van mijn favoriete merken die vegan cosmetica maken zijn Crazy Rumors, Human + Kind, Lani, LUSH (helaas niet alles veganistisch, wel grotendeels), LVX, Pacifica en Soapwalla.

Er is genoeg keuze qua dierproefvrije en vegan cosmetica en er komen steeds meer mooie merken bij! (op Sophie’s blog vind je wekelijks reviews van nieuwe producten)

Sophie, dankjewel voor je heldere verhaal en je goede tips! Wij, op onze beurt, zouden al onze lezers willen aanmoedigen om Naoki.nl te gaan lezen. Al was het maar voor de correcte en up-to-date lijsten die Sophie bijhoudt, maar ook voor de toffe verhalen, de reviews van mooie merken en andere leuke artikelen.

En? Zijn er dingen die je anders wil gaan aanpakken, op het gebied van dierproefvrije cosmetica? Laat het ons weten, misschien kunnen wij of Sophie je nog van advies voorzien! 

The post Is dierproefvrije cosmetica altijd vrij van dierenleed? appeared first on De Groene Meisjes.

Zuurkool wraps

Om te vieren dat het Groene Meisjes boek is uitgeroepen tot ‘Lekkerste Vegetarische Kookboek van 2015,’ delen we vandaag één van onze lievelingsrecepten uit het boek!  Dit recept is al door heel veel mensen gemaakt en goedgekeurd. Sterker nog, toen we tijdens onze boeklancering een aantal gerechten uit het boek serveerden, hoorden we alle bloggers vooral raven over ‘de zuurkoolwrap van de Groene Meisjes.’ Met andere woorden: we geloven dat hij is goedgekeurd door het Grotere Publiek. Deze zuurkoolwraps vormen een perfecte lunch of een licht diner – misschien al een ideetje voor dit weekend?

Ken je de ‘Reuben Sandwich’? Dat is een typisch Amerikaans broodje met zuurkool, thousand island dressing, rundvlees en kaas. Daar wordt een vegan niet zo héél blij van. Het broodje verving ik door een wrap, het rundvlees door gegrilde portobello en de kaas met romige avocado. En de thousand island dressing maak je ook gemakkelijk zelf. Dus… een Reuben Sandwich, maar dan compleet anders ;)

Ben je benieuwd naar ons boek? In het kort kunnen we zeggen dat het gaat over de groene lifestyle, met alles wat daarbij komt kijken. Van groen reizen tot je huis duurzaam inrichten en van eerlijke mode tot de lekkerste veganistische recepten. Want dat is tenslotte waarmee we de prijs in de wacht hebben gesleept: met de lekkere vegan recepten! Hoewel het officieel geen kookboek is, staan er toch 22 recepten in het boek. Allemaal even makkelijk, lekker én supermarktproof! Heb je ons boek nog niet? Je kunt het onder andere !

Wat heb je nodig voor 4 zuurkoolwraps?

2 portobello’s

2 eetlepels sojasaus

400 gram zuurkool

8 zongedroogde tomaatjes

4 wraps

2 grote handen spinazie

halve avocado

saus:

6 eetlepels veganistische mayonaise (of wel: veganaise/ mayo zonder ei)

anderhalve eetlepel ketchup

1/2 – 1 theelepel chilipoeder (ligt eraan hoe pittig je het wil maken)

1/2 theelepel knoflookpoeder

1/2 theelepel uienpoeder

1 theelepel mosterd

Wat ga je doen?



1. Verwarm een grillpan op het vuur. Maak de portobello’s schoon met een borsteltje en snijd het harde harde steeltje aan de onderkant eraf.

2. Bestrijk de portobello’s met de sojasaus en leg op de grillpan. Draai na 5 minuten de portobello om en bak nog eens 5 minuten.

3. Mix ondertussen de ingrediënten voor de saus in een bakje met een lepel.

4. Leg de laatste 2 minuten de zuurkool en zongedroogde tomaatjes bij de portobello’s op de grill en bak even mee.

5. Verwarm de wraps volgens verpakking.

6. Haal de zuurkool, tomaatjes en portobello’s van de grillpan. Snij de portobello’s in repen.

7. Vul de wraps met spinazie, zuurkool, zongedroogde tomaatjes, repen portobello, plakjes avocado en saus.

Ga je deze wraps ook maken? We zijn super benieuwd wat je ervan vindt! Laat het ons weten via Facebook of Instagram met #degroenemeisjes. Heb jij dit recept al eens gemaakt, omdat je het boek al in huis hebt? Laat je ons dan ook weten wat je van deze zuurkoolwraps vindt? We zijn super benieuwd naar je mening! 

The post Zuurkool wraps appeared first on De Groene Meisjes.

Leuke Dingen #71

Kom maar door met die vrijdag! Het is tijd voor Leuke Dingen en wij hebben er zin in! Ben jij er ook klaar voor? We zetten de nieuwste groene dingen, events en andere zaken voor je op een rijtje om het weekend goed te beginnen. Veel leesplezier!

Vegan Tony’s in het vaste assortiment

Hell yes! De pure reep met amandel en zeezout, die vegan is, komt in het vaste assortiment van Tony’s Chocolonely! Wat begon met een special edition, wordt nu gewoon een blijvertje. Altijd fijn als je in de reguliere supermarkt goede veganistische chocolade kunt scoren… en deze is nog heel erg lekker ook!

Kändi

Niet om jullie jaloers te maken ofzo, maar we kregen deze week nóg meer chocolade opgestuurd. Kijk dan hoe geweldig deze candybars van Kändi eruit zien! Ze komen in verschillende smaken. Ik noem even wat voorbeelden: kokos-mango-caramel en framboos-caramel-chocolade… oeeeeee! Hoe leuk zijn ook de verpakkingen? De compacte kartonnen doosjes met de mooie labels erom kun je zo als cadeautje voor iemand meenemen, vind je ook niet?

Op de onderste foto zie je een reepje ‘witte chocolade’ die is gemaakt van amandelen. Say whut?! Bijzonder hè? Zie je wel dat je als vegans helemaal niks tekort hoeft te komen! Mijn favoriet op dit moment? Absoluut de ‘bounty’ met mango en karamel. Echt fantastisch is die! Daar kan geen traditionele bounty tegenop! Check de website of Facebookpagina van Kändi voor alle informatie rondom de prijzen en de verkooppunten!

Rude Health

 

Echt niet normaal hoor, zoveel foodpost als we deze week ontvingen! Kijk dit hele pakket van Rude Health nou! Ten eerste wil ik zeggen dat ik altijd weer voor de kleurrijke, vrolijke verpakkingen van dit merk val. Ik ben er een sucker voor, ik kan het niet helpen. Maar de producten die in die toffe verpakkingen zitten vind ik dan ook stuk voor stuk nog erg leuk en lekker, dus dat is mooi meegenomen. Ik ben bijvoorbeeld fan van de mais wafeltjes en de pindarepen. Lekker hoor! Wat ik ook een bijzonder product vind, is het turquoise doosje met smoothie oats erin. Wat blijkt? Dit zijn heel lichte havervlokken die je door je smoothies kunt blenden, om je smoothie wat meer ‘body’ te geven. Grappig idee!

Rude Health producten kom ik vaak bij Marqt tegen, heb jij ze ook wel een gespot? Voor meer informatie over alle producten van het merk, verwijzen we je graag door naar www.rudehealth.com!

VeggieWorld

Ben jij, net als wij, helemaal in to veggie stuff? Dan kun je dit weekend je geluk niet op in de Jaarbeurs in Utrecht. Op 5 en 6 maart wordt daar namelijk VeggieWorld georganiseerd en dit is de grootste internationale veggiebeurs van Europa. Eerder werd deze beurs in Berlijn, Parijs en Zürich gehouden en dit jaar is Nederland aan de beurt! Het is een vak- en publieksbeurs, wat betekent dat het zowel voor particuliere consumenten als voor bijvoorbeeld eigenaren van winkels en restaurants, een interessante beurs is om rond te lopen. Je kunt er inspiratie opdoen voor allerlei nieuwe producten en trends.

We wensen iedereen die gaat heel veel plezier! Een online ticket kost €5 en aan de deur kosten tickets €7,50. Koop de tickets via de Facebookpagina van het event, en check hier ook alle overige informatie rondom openingstijden en het adres.

NeighbourFood Market + Fleamarket

De NFM komt er weer aan en dit keer is niet alleen een foodmarkt, maar ook een vlooienmarkt! Dat is natuurlijk altijd leuk, want zo kun je met een lekker hapje in je hand een beetje struinen tussen de leuke spulletjes die er worden verkocht. Zoals altijd wordt de markt georganiseerd op het terrein van de Westergasfabriek in Amsterdam (Westerpark.) Datum: zondag 13 maart, openingstijden: 10.00-18.00 uur. Entree: gratis. Parkeren: niet aan beginnen, lekker met OV of de fiets komen!

Hotspot: SOY Berlijn Mitte

Afgelopen week was ik drie dagen in Berlijn aan het werk en ontdekte ik samen met vriendin Marjolein (check haar blog!) vegan restaurant SOY, in Mitte.  Nog geen tien minuutjes lopen vanaf Alexanderplatz, dus centraler krijg je het bijna niet. En wat hebben we lekker gegeten! Omdat het dramatisch donker was in het restaurant en de foto’s daardoor ontiegelijk mislukt zijn, heb ik niet genoeg materiaal om een apart hotspot artikeltje te maken. Toch wil ik dit adres met jullie delen, want als je in Berlijn bent, dan wil je dit restaurant eigenlijk niet missen!

Wat kun je zoal van de kaart bij SOY verwachten? Asian food for the win! Springrolls, dumplings, soepen met dumplings en groenten erin, veel gerechten met tofu op allerlei manieren bereid, steamed buns, rijst, noodles, veel veggies en paddenstoelen, verschillende salades, zelfs nagerechten (en dat is nog wel eens een dingetje bij restaurants, als vegan hoef je daar helaas niet altijd op te rekenen) én: fancy drinks!

Wij bestelden: 

– heldere soep met groenten en dumplings gevuld met tofu

– zeewiersalade met gebakken ananas (zo’n bijzondere smaak)

– gestoomde dumplings (want je kunt nooit genoeg dumplings eten)

– een steamed bun met een vulling van groenten en tofu (leek in alles op een broodje Bapao)

– fresh (ongebakken) summerrolls gevuld met rijstnoodles en groenten (met lekker pindasausje)

– aardbeien-basilicum limonade

– gember-limoen limonade

We aten fantastisch, de sfeer was goed, de drankjes lekker… en aan het einde van de avond rekenden we voor rond de zestien euro per persoon af. Kijk, dat is nog eens leuk uiteten gaan!

Lekkerste Vegetarische Kookboek van 2015

HOERA! Het Groene Meisjes boek heeft de titel Lekkerste Vegetarische Kookboek van 2015 gewonnen! WOOP WOOP. We zijn trots en blij en enorm dankbaar voor al jullie support. Heel veel liefde voor jullie! We hopen nog veel meer mensen te mogen bereiken en inspireren met ons groene lifestyleboek met recepten (het is officieel geen kookboek ;))

Ken of heb jij ons boek nog niet? Je kunt het via deze link aanschaffen!

RamBam over het Dolfinarium

Door onze lezer Marcella werden we erop gewezen dat er gisteravond een aflevering van RamBam, een programma van NPO3, werd gewijd aan het Dolfinarium. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik zelf nog geen tijd heb gevonden om de aflevering te kijken (al duurt hij maar een half uurtje,) maar omdat ik weet dat velen van jullie dit interessant zullen vinden, deel ik het hier toch alvast.

In de omschrijving van het programma staat: “Het Dolfinarium is voor het grootste gedeelte een circus en heeft dus onterecht een vergunning voor het houden van wilde dieren. Eén van de programmamakers ging undercover bij het Dolfinarium.”

Na documentaires als BlackFish en The Cove gezien te hebben, lijkt me dit nog een interessante, Nederlandse, toevoeging. Ik ga de aflevering dus zeker nog even kijken! Jij kunt dat ook doen, via deze link. 

Blogposts van deze week

Geen tijd gehad om deze week al onze blogposts te lezen? Geen probleem hoor, snappen we! Hopelijk vind je tijd om de komende dagen nog even lekker wat bij te lezen. We zetten daarom alle blogposts van de afgelopen week voor je op een rijtje.

Op zaterdag begonnen we het weekend goed met deze rijk gevulde zoete aardappelsoep. Die toppings, die doen het hem hoor!

Zondag zette ik uitgebreid voor jullie uiteen ‘hoe wij toch altijd al die toffe hotspots vinden.’ Dat wordt ons namelijk geregeld gevraagd. Het is allemaal niet zo moeilijk als het lijkt! We hebben een paar eenvoudige trucs die we overal en altijd toepassen… en het werkt! Wil jij ook de geheimen van het hotspotvak leren? Lees dan zeker mijn artikel ‘Hoe vind je de leukste hotspots’ even!

Maandag lieten we Lisa, van het toffe blog Lisa Goes Vegan, aan het woord. Ze vertelde ons alles over hoe je een vrolijke veganist wordt én blijft. Lisa’s persoonlijkheid is zo sprankelend en positief dat je wel vrolijk van haar moét worden!

Op dinsdag deelde ik een lijstje met favoriete YouTubers met jullie. Niet zomaar YouTubers, maar jonge mensen die de taak op zich hebben genomen om over bepaalde ‘lastige’ onderwerpen vrijuit te spreken. Je kunt dan denken aan bijvoorbeeld seks, menstruatie en anticonceptie. Kortom: toch nog wel een beetje taboes, voor veel mensen. Deze YouTubers maken alles zó toegankelijk en leuk om naar te kijken, dat je na het kijken van de video’s gewoon denkt: doei, ik ga daar echt niet meer moeilijk over doen!

Woensdag was weer receptdag en Jamie deelde een super lekker en super makkelijk no bake gebakje met jullie: chocoladebars met pindakaas en zoute sticks on top. Lekker Amerikaans! We kregen gedurende de dag al berichtjes binnen van mensen die het recept hadden geprobeerd en net zo enthousiast waren als wij. Altijd leuk om te horen!

En gisteren, donderdag dus, was het tijd voor deel 2 van ‘Vragen over bloggen beantwoord,’ waarin ik weer vier verschillende onderwerpen rondom bloggen met jullie besprak. Ik vind dit soort artikelen zó leuk om te schrijven dat ik oprecht hoop dat jullie nog veel meer vragen over bloggen zullen stellen!

We hopen dat we je weer hebben mogen inspireren om het weekend groen in te gaan! Laat je ons weten welke tip(s) jij gaat toepassen de komende dagen? Geniet van de komende dagen en we zien je graag morgen weer terug voor een lekker recept! 

The post Leuke Dingen #71 appeared first on De Groene Meisjes.

Vragen over bloggen beantwoord #2

(zet radiostem op) Welkom bij deel 2 van ‘Vragen over bloggen beantwoord!’ We kregen zulke leuke reacties na het eerste artikel, dat ik besloot nog meer vragen te gaan verzamelen voor volgende edities. En daarom ga ik vandaag weer vier nieuwe vragen over bloggen voor jullie beantwoorden. Ik hoop beginnende bloggers (of mensen die erover nadenken om te gaan bloggen,) ermee te mogen inspireren!

Hoe houd je bloggen vol, als je naast je blog nog andere bezigheden hebt?

Het is zeer aannemelijk dat de meeste mensen die een blog beginnen, of daarover nadenken, naast hun blog nog andere bezigheden hebben. Dit kan een gezinsleven, een studie, een baan of een belangrijke andere hobby zijn. Of een combinatie van dit alles. Wat mijn eigen ervaring hiermee is? Ik ben nog maar net fulltime blogger en dat betekent dus dat ik nog lang fulltime, en op een gegeven moment parttime, naast ons blog heb gewerkt. En ik heb dan geen gezinsleven, maar wel een druk sociaal leven en ook nog andere hobby’s die ik interessant vind.

Hoe ik dat heb aangepakt? Dat werk, dat moest doorgaan. En mijn drukke sociale leven heb ik wel op een iets lager pitje gezet toen het serieus begon te worden met ons blog. Andere hobby’s schoten er al gauw een beetje bij in, heel eerlijk gezegd. Dat hoort wel een beetje bij, vrees ik. Tenzij je zoveel energie hebt, dat je naast je baan en bloghobby ook nog tijd kunt vinden om op een toneelvereniging, leesclub, kookclub en sportclub te gaan. Ik trek dat niet zo goed en ben nu eigenlijk al blij dat ik tijd genoeg heb om met vrienden af te spreken, lekker te koken, reisjes te maken en af en toe een boek te lezen.

Waar het allemaal op neerkomt is eigenlijk 1) hoe goed je plant en organiseert en 2) hoe belangrijk het bloggen voor je is. Plannen en organiseren kun je leren – ja, ook chaoten kunnen het. Er zijn allerlei technieken voor (pomodoro? bulletjournal? gewoon een oldskool agenda bijhouden? werken met een contentkalender?) en echt, als je het wilt, dan kun je heel veel structuur aanbrengen in je blogplannen en de tijd die je hiervoor vrijmaakt. Maar het tweede punt, hoe belangrijk het bloggen voor je is, dat is natuurlijk een heel ander verhaal. Niks is zo persoonlijk als de insteek waarmee je je blog onderhoudt. Zie je het als een leuke hobby, of denk je dat er kansen in zitten om er je werk van te maken? En als die kansen er zijn: zou je het ook wíllen? Want dat is natuurlijk minstens net zo belangrijk!

Wanneer je hebt besloten dat je je werk wilt gaan maken van je blog, en de kansen doen zich voor, dan zul je er iets voor over moeten hebben om die kansen aan te grijpen. Dat betekent dat je hard moet werken aan genoeg content, een groter bereik opbouwen, een netwerk onderhouden, enzovoorts. Net als dat je voor een ‘gewone baan’ ook veel tijd moet vrijmaken, geldt dat ook voor je blog. Wanneer je professioneel aan de slag wilt met je blog, zijn dingen als continuïteit en betrouwbaarheid erg belangrijk. Mensen moeten er van op aan kunnen dat er op beloofde momenten beloofde content online komt – anders haken mensen snel af.

Zie jij jouw blog als een hobby en wil je dat ook zo houden? Dan hoef je je niet zo druk te maken om een planning. Lukt het je een keer een paar dagen niet om te bloggen? Ach, je inkomen hangt er niet vanaf, dus waar maak je je druk om? Je fans volgen je toch via social media en merken het gauw genoeg als er weer een nieuwe blogpost online komt. Waarschijnlijk heb je ook niet zo gauw te maken met samenwerkingen met merken die dingen van je verwachten, dus je kunt er wat ‘losser’ instaan. In feite zijn een blog onderhouden als hobby en een blog onderhouden als (bij)baan dus echt twee totaal verschillende dingen. Wanneer er inkomsten bij komen kijken, ja, dan komen daar andere verplichtingen en verantwoordelijkheden bij kijken. Wanneer je hier niet mee te maken hebt, is het vooral een kwestie van bedenken: wanneer heb ik tijd en zin én inspiratie om iets te schrijven? En dan doe je het gewoon. No strings attached.

Hoe zorg je dat je altijd weer nieuwe inspiratie vindt?

Over die inspiratie gesproken: hoe zorg je dat je daar genoeg van hebt? Goede vraag! Kijk, inspiratie is een raar ding. Het is er soms en het is er soms ook helemaal niet. Het laat zich heel moeilijk afdwingen en je kunt het ook niet kopen. Het moet aan komen waaien – zo zie ik het zelf althans. Je kunt het wel bewust opzoeken. Wanneer ik bijvoorbeeld een paar dagen in Berlijn ben, zoals nu, dan borrelt er van alles naar boven. Ik denk dat iedereen wel zo’n plek heeft. Voor de een is dat misschien in een huisje in het bos, lekker in de stilte, voor de ander is het ergens middenin een drukke stad. De één zijn inspiratie komt op gang na veel prikkels, bij de ander zijn het juist de prikkels die de inspiratie totaal afremmen. Dat is dus heel persoonlijk.

Wel zijn er een paar dingen die ik je kan aanraden om te doen. Denk bijvoorbeeld aan:

– veel lezen (boeken, blogs, tijdschriften, kranten)

– veel om je heen kijken

– altijd iets bij je hebben waarin je aantekeningen kunt maken (ik doe dit in mijn agenda of in mijn telefoon)

– dingen visueel maken door bijvoorbeeld naar mooie afbeeldingen op Pinterest of Instagram te kijken (en maak desnoods een moodboard voor jezelf)

– films en documentaires kijken (het is heel interessant om te leren denken vanuit allerlei invalshoeken)

– naar buiten gaan, met je hoofd in de frisse lucht (and again: altijd om je heen blijven kijken)

– reisjes maken (dat zijn mijn allerbelangrijkste bronnen van inspiratie, heb ik gemerkt)

Bovenstaande dingen kunnen nooit kwaad. En nee, je hoeft niet bang te zijn dat je hierdoor anderen gaat na-apen en alleen maar dingen gaat kopiëren. Dat heb je zelf in de hand. Inspiratie opdoen bij anderen en er vervolgens je eigen ding van maken is prima, kopiëren niet. Weet je, niks is nog echt 100% origineel. Alles is al een keer gemaakt of gedaan of geschreven, maar dat geeft niet. Het gaat erom hoe jíj de dingen schrijft, maakt of doet.

Zoals je in het artikel ‘Voor jezelf werken – je ritme vinden‘ hebt kunnen lezen, maak ik dagelijks tijd om inspiratie op te doen. Inspiratie is een keer op en dat moet je blijven aanvullen. Ik noteer alles wat ik tegenkom waarvan ik denk; daar wil ik een keer iets mee! Zo heb ik hele lijsten met onderwerpen waarover ik nog eens wil schrijven, maar waarover ik bijvoorbeeld eerst research zal moeten doen. Ook heb ik voor de toekomstige podcast die ik wil gaan starten al voor 50 afleveringen bedacht waarover ik wil praten en met wie. Kortom: ik zorg ervoor dat ik nooit zonder inspiratie kom te zitten, door gewoon altijd door te gaan met zoeken naar inspiratie – ook als ik het eigenlijk op dat moment niet nodig heb, omdat ik nog genoeg heb. Het is een kwestie van jezelf openstellen en alles oppikken wat er op te pikken valt.

Werken vaste rubrieken op je site?

Oeh, dat hangt er helemaal vanaf. Om een voorbeeld te geven: wij hebben twee vaste rubrieken die iedere week terugkomen. Dat zijn de recepten en Leuke Dingen op vrijdag. Dat werkt voor ons erg goed, omdat wij iedere dag een blogpost hebben en ik op deze manier weet: woensdag en zaterdag is voor recepten, vrijdag voor Leuke Dingen, en de rest kan ik eromheen plannen. Ik weet dat er ook bloggers zijn die voor iedere dag een vaste rubriek hebben en daar erg lekker mee werken, maar voor mij zou dat te statisch worden. Ik wil graag een beetje meer speling hebben in de dagen die erover blijven.

Ik werk liever met maandelijkse rubrieken, maar het blijft tricky. Want wanneer je uitspraken doet over een maandelijkse rubriek, dan gaan mensen daar ook op rekenen. En wanneer je een rubriek niet heel regelmatig (zoals dus maandelijks in plaats van wekelijks) hebt, is de kans groot dat je het vergeet, of er niet aan toekomt, en dan is er opeens een maand voorbij en is de rubriek niet online gekomen. Dat hoeft geen grote ramp te zijn, maar je kunt je afvragen waarom je iets dan nog een maandelijkse rubriek noemt…

Vaste rubrieken kunnen een goede houvast zijn, bijvoorbeeld wanneer je iedere dag een blogpost online wil zetten, maar je het moeilijk vindt om te bedenken welke. Vaste rubrieken maken het zoeken naar onderwerpen voor je blogposts wel makkelijker. Aan de andere kant geeft het ook meer druk, want mensen gaan er iets van verwachten. Wanneer je zegt: iedere zaterdag komt er een video online, dan moet dat ook eigenlijk wel zo zijn. Doe je het niet, no big deal, maar misschien moet je die belofte dan niet uitspreken. Verder hangt het ook gewoon af van wat voor soort blog je hebt en wat voor blogger jij bent. In feite zijn regels en vaste structuren niet per se nodig – je kunt ook gewoon doen waar je zin in hebt. Leg jezelf vooral niet te veel pressure op!

Hoe kun je persoonlijk schrijven, zonder je héle privé leven op straat te leggen?

Heel goede vraag die eigenlijk een heel makkelijk en kort antwoord kan krijgen: jij bepaalt de grens. Er is absoluut niemand die je ertoe kan verplichten om privé dingen te vertellen die je niet wilt vertellen. Ook zijn er geen regels voor hoé persoonlijk je moet worden op je blog, want ieder blog is anders. Misschien draait jouw blog helemaal niet om jou, maar om een heel ander onderwerp. Maar ook wanneer jij wel het hoofdonderwerp van je blog bent, kan niemand je tot iets verplichten.

Ik merk dat er mensen zijn die hier soms moeite mee hebben en hun hele ziel en zaligheid op social media gooien. Dat mag natuurlijk, moet je helemaal zelf weten, maar ik zie regelmatig gebeuren dat die personen achteraf klagen over het feit dat mensen ongevraagde adviezen geven of commentaar leveren. Daar had je een beetje op kunnen rekenen, denk ik dan. Ik weet voor mezelf precies wat ik wel wil vertellen en wat niet. Ik heb daarvoor geen lijstje op papier, maar toch wel een soort lijstje in mijn hoofd. En natuurlijk, soms zit iets me heel hoog, iets wat heel gevoelig ligt of privé is, en dan denk ik even aan mijn lijstje. Vaak kom ik dan tot de conclusie dat het te privé is en dat ik het niet wil delen. En in plaats van dan een tweet te schrijven, stuur ik een vriendin een berichtje en vertel ik het haar in vertrouwen .

Dat heeft niks te maken met het feit dat ik jullie, onze lezers, niet vertrouw. Dat heeft te maken met het feit dat 1) social media, volgens mij, niet bedoeld is als uithuilpunt en 2) dat je nooit weet wie er met welke informatie aan de haal gaat en 3) dat sommige dingen niet gedeeld moeten met mensen die je niet persoonlijk kent, maar je die dingen beter even in een inboxberichtje kunt melden aan de mensen die je wél persoonlijk kent. Niet alles hoeft out there. En dat geldt niet alleen voor zeldzame, verdrietige dingen, maar ook voor andere privé aangelegenheden. Zo zijn er mensen die de namen van hun kinderen niet willen delen, niks vertellen over hun liefdesleven, geen foto’s van vrienden of partners delen of geen roomtour in huis willen doen. En dat is prima. Want iedereen, ook bloggers en internetbekendheden, hebben recht op privacy.

Naast het lijstje van dingen die ik niet wil delen, heb ik ook een heel grote, veel langere, lijst met dingen die ik wél wil delen. Onderwerpen waarover ik graag praat met jullie, omdat ik denk dat ik daar ook weer anderen mee kan inspireren of zelfs helpen. Bij die onderwerpen haal ik maar wat graag allerlei voorbeelden uit mijn persoonlijke leven aan, om het verhaal ook écht persoonlijk en betekenisvol te maken. Maar daar ben ik dus wel kieskeurig in en dat kan ik iedereen aanraden.

Hopelijk kun je hier weer even mee vooruit! Stel gerust alle vragen over bloggen die je wilt stellen bij de comments onder dit artikel – wie weet pik ik voor volgende keer jouw vraag eruit!

The post Vragen over bloggen beantwoord #2 appeared first on De Groene Meisjes.

Chocolade, pindakaas en zoute sticks in de mix

Op veel Amerikaanse blogs zie je brownies, bars en andere baksels met pretzels erop voorbij komen. Ik wilde ook een leuke variant maken, maar helaas kon ik geen pretzels vinden. Zowel de biowinkel als de supermarkten bij mij in de buurt hadden ze niet. Nou, dan maak ik ze gewoon lekker met good old zoute sticks. Nog goedkoop ook en het smaakt hetzelfde. Je moet een beetje praktisch denken, niet waar?

Er is wel een kleine kanttekening: let erop dat je zo ‘naturel mogelijke’ zoute sticks koopt. Er zijn ook varianten waar uienpoeder op zit – dat wil je niet. I mean, chocolade met uienpoeder combineren, daar zit waarschijnlijk niemand op te wachten. Deze kocht ik bij Ekoplaza en hier zit alleen maar een beetje zout op.

Wat heb je nodig voor 12 bars?



90 gram havervlokken of havermout

2 grote handen zoute sticks (+ extra voor topping)

6 verse medjool dadels

6 eetlepels pindakaas (90 gram) (ik koos voor biologische pindakaas zonder suiker)

2 eetlepels vloeibaar zoetmiddel, zoals agave of maple syrup

1-2 eetlepels plantaardige melk

120 gram vegan chocolade in blokjes (bijvoorbeeld pure Tony’s)

1 eetlepel kokosolie

Wat ga je doen?



1. Doe de havervlokken en zoute sticks in een keukenmachine of stevige blender en laat net zo lang draaien tot de havervlokken eruit zien als een grof meel.

2. Doe vervolgens de dadels, pindakaas en het zoetmiddel erdoor. Zet de keukenmachine weer uit als het een stevig deeg is dat je makkelijk met je vinger kan ‘samenknijpen’. Mocht dit niet gelijk lukken, voeg dan 1 of 2 eetlepels plantaardige melk toe. (Ik gebruikte 1 eetlepel.)

3. Leg een stuk bakpapier in een brownievorm.

4. Doe de mix in de brownievorm en druk aan met de achterkant van een lepel. Zet even in de koelkast.

5. Smelt de chocolade en de kokosolie au-bain-marie of in de magnetron. Verspreid dit over de havermout-pindakaas mix. Besprenkel met gehakte zoute sticks.

6. Zet 1 uur in de koelkast tot de chocolade hard is geworden en snijd in 12 vierkantjes.

Wat een leuke gebakjes hè? En dan ook nog zó simpel. Er komt niet eens een oven aan te pas! Laat je het ons weten als je dit recept gaat proberen? Je weet hoe leuk we het vinden als je een foto met ons deelt via Instagram met #groenemeisjes of #degroenemeisjes! Alvast bedankt en eet smakelijk. 

The post Chocolade, pindakaas en zoute sticks in de mix appeared first on De Groene Meisjes.

YouTubers die taboes bespreken en doorbreken

Hoe vrijgevochten wij inwoners van België en Nederland ook mogen zijn, er zijn toch altijd enkele onderwerpen waarover veel mensen maar moeilijk kunnen praten. Ik noem er maar even een paar: seks, anticonceptie, menstruatie, het niet hebben van een kinderwens en vrouwelijke/persoonlijke hygiëne. Gelukkig zijn er ook mensen die geen shame in the game hebben (omdat er ook helemaal geen shame in the game ís,) en die dan ook nog heel toffe video’s maken op YouTube, om deze onderwerpen bespreekbaar te maken. I love it en daarom deel ik vandaag mijn favoriete YouTubers van dit moment

BeautyLab
x

Serena (Verbon, je kent haar ongetwijfeld van Beautylab,) is niet alleen een ontzettend leuke internetfriend en een groot voorbeeld voor velen, maar ze heeft ook het hart op de juiste plaats, ze is oprecht en ze praat gemakkelijk over onderwerpen waar anderen misschien moeite mee hebben. Naast shoplogs en make-up looks, maakt ze ook blogposts en video’s die wat dieper gaan, of die gewoon lekker out there zijn. Zo publiceeerde Serena van de week een video over het scheren van je gezicht. Iets wat voor mannen de doodnormaalste zaak van de wereld is, maar waar vrouwen altijd voor worden gewaarschuwd dit nooit te doen. Serena doet het wel en komt er voor uit. Want laten we eerlijk zijn: die haartjes in je gezicht iedere keer maar weer weg moeten halen met een pincet of een waxstrip is niet alleen pijnlijk en tijdrovend, maar vaak komt je huid er ook als een warzone uit te zien and nobody wants that.

Ik heb zelf mijn gezicht nog niet durven scheren, maar ik geef Serena groot gelijk en ik vind het fantastisch dat ze hier zo openhartig over vertelt. Ik weet zeker dat veel jonge meisjes er heel veel aan hebben als dit soort onderwerpen gewoon eens bespreekbaar worden gemaakt. Want laten we even heel eerlijk zijn: die donshaartjes, harde haren uit de kin en toch net iets te aanwezige snor – daar heeft 90% van de wereldbevolking last van.

Ingrid Nilsen

Nog iemand die eigenlijk bekendstaat als beautyblogger, maar die sinds ze vorig jaar uit de kast is gekomen als lesbienne haar video’s toch een andere draai heeft gegeven. Veel vaker dan vroeger bespreekt ze onderwerpen als zelfacceptatie, seksualiteit, voor jezelf zorgen, menstruatie en het accepteren van je lichaam. Ik heb Ingrid altijd fantastisch gevonden, omdat ze een super sprankelende persoonlijkheid heeft en, volgens mij, erg intelligent en sociaal is. Eh ja, ik ben wel een beetje een Ingrid-fangirl ja. Haar positiviteit (op Youtube en Snapchat) maakt me iedere dag weer vrolijk!

x

Eén van Ingrids meest recente video’s, over allerlei vormen van ‘menstruatie producten,’ (van maandverband tot menstruatie cups) vond ik te gek. Ik kan me helemaal voorstellen hoe een meisje van 11, wachtend op haar eerste menstruatie, vol bewondering naar haar YouTube heldin kijkt, die op vrolijke en respectvolle manier alles vertelt over welke producten er zijn. Ook vind ik het mooi dat Ingrid vrolijk roept: “Yup, I’m a paddy-girl!,’ over het feit dat zij geen tampons gebruikt maar voor maandverband kiest. Immers, dat is ook een onderwerp waar veel vrouwen erg geheimzinnig over doen en met allerlei excuses. Girl, dat maandverband is niet voor niks uitgevonden. Als jij liever maandverband dan tampons gebruikt, dan is dat oké. Ook als de hele wereld zegt dat maandverband vies en onhandig is – het is jouw lichaam en dus kies jij waar je je goed bij voelt. Als jij redenen hebt om geen inwendige dingen (zoals dus tampons of menstruatiecups) te willen dragen, of als je lichaam aangeeft zich er niet prettig bij te voelen (of misschien lukt het gewoon echt niet,) dan is dat geen ramp. Er is maandverband. De halve Etos en Kruidvat liggen er vol mee. Maak je daar nou maar niet druk om en concentreer je maar gewoon je menstruatie zo prettig mogelijk doorkomen.

FemmeHead
x

Mijn meest recente ontdekking is Victoria, aka FemmeHead. Niet alleen vind ik Victoria een prachtig en sympathiek meisje, ook is ze grappig en heeft ze de gave om ontzettend luchtig over ‘lastige onderwerpen’ te praten. Denk aan schaamhaar of vaginale afscheiding. Die woorden spreekt zij uit alsof ze ‘ een broodje kaas en een glas limonade alsjeblieft’ zegt, en  daar hou ik van. Sterker nog, Victoria is een voorbeeld voor me, omdat ik ook graag makkelijker over dit soort zaken zou spreken, maar toch altijd nog een beetje een drempel voel. Ik herinner me nog goed dat ik een blogpost schreef over de ayurvedische massage die ik had gehad en dat ik het artikel met klotsende oksels online gooide – er kwam namelijk toch wat naaktheid bij kijken. Nu denk ik: Merel, alsjeblieft, you’re HUMAN.

FemmeHead behandelt alle mogelijke onderwerpen waar iedereen die zich vrouw  voelt iets aan kan hebben. Van anticonceptie tot schaamhaar, en van het reinigen van je vagina tot voor je lichaam zorgen door het te geven wat je nodig hebt. Ook Victoria is weer iemand van wie ik denk dat ze 1) een heel groot voorbeeld is voor jonge mensen (en voor volwassen vrouwen zoals ik ook,) en 2) ik denk ook nog eens dat ze een heel groot YouTuber gaat worden, want haar kanaal groeit erg hard en haar video’s zijn vrij uniek. Ga haar dus zeker allemaal volgen!

Bonny Rebecca

Bonny ben ik ooit, ik denk een jaar of twee geleden, gaan volgen omdat ze net als ik vegan is en ik het leuk vond om te zien hoe het leven van een vegan in Australië eruit ziet. Dat is ook waar het kanaal in de basis over gaat: over eten, hotspots, reizen, enzovoorts. Maar er is meer. Bonny is een makkelijke, vrolijke prater en schaamt zich niet zo snel voor iets. Zo maakte ze bijvoorbeeld een video over haar ervaringen met natuurlijke anticonceptie en over hoe de LadyComp (dit is aan apparaat waarmee je je cyclus checkt, zodat je weet op welke dagen je geen onbeschermde seks met een man moet hebben, wil je niet zwanger raken) haar bevalt.

x

Deze video vind ik in het bijzonder een aanrader, omdat ik merk dat veel vrouwen (onder onze lezers in ieder geval,) toch wel bezig zijn met onderwerpen als stoppen met de pil en natural birthcontrol. Hoe geweldig is het dat je op internet eerst eens wat research kunt doen naar ervaringen van anderen? (de ervaring leert namelijk dat toch wel veel Nederlandse huisartsen nog vrij snel zeggen: ga maar aan de pil! en daar veel problemen mee afdoen. Erg jammer!)

Ik hoop dat jullie net zoveel aan deze YouTube kanalen zullen hebben als ik. Zelf vind ik het leuk om me te verdiepen in allerlei onderwerpen, gewoon in het kader van ‘educate yourself.’ Ook hoop ik dat deze YouTubers ervoor zullen zorgen dat lastige onderwerpen beter bespreekbaar zullen worden en dat jonge mensen hierin een laagdrempelige manier vinden om antwoorden op hun vragen te vinden. Oh how I love the internet! Heb jij nog andere tips voor kanalen die ik nog niet ken? Laat het me weten! 

The post YouTubers die taboes bespreken en doorbreken appeared first on De Groene Meisjes.

How To Be A Happy Vegan

Vier jaar geleden schreven we het artikel ‘How to become a happy veggie.‘  Alles wat we in dit artikel bespraken, is nog altijd op ons van toepassing. Toen wij net in aanraking kwamen met de vegan lifestyle, waren we, heel eerlijk gezegd, een beetje bang dat we veel erg ‘strenge’ mensen zouden aantreffen. Gelukkig weten we inmiddels dat er naast die strenge mensen, die er inderdaad zijn, ook heel veel heel blije en relaxte vegans rondwandelen in Nederland en België. Eén daarvan is absoluut (maar dan ook echt 100%) Lisa, van het blog Lisa Goes Vegan. Ik vroeg haar, als blogvriendin, of zij misschien wat tips met jullie, onze lezers, wilde delen. Persoonlijk denk ik namelijk dat iedereen zo’n blije veganist als zij zou willen zijn ;)

Een paar dingen die mij opvallen als ik Lisa zie en/of spreek? Ze is meestal vrolijk, maar dan echt op enthousiast manier, ze bruist van de energie, zit altijd vol met goede plannen en ideeën, ze is ambitieus,  lief en oprecht geïnteresseerd in wat een ander te vertellen heeft. Ze is een fijn persoonlijk om mee samen te werken of om urenlang mee te kletsen over alle lekkere vegan taartjes die er te eten zijn in het leven. Los van dit alles is ze serieus en intelligent – ze weet precies wat ze doet. Ze is veganist ‘voor de dieren en de wereld’ en deze lifestyle is dan ook absoluut geen modegril voor haar.

Lisa is happy om vegan te zijn en dat straalt ze ook uit. Maar net als dat wij daarmee te maken hebben, loopt ook zij tegen vooroordelen aan. Mensen hebben nu eenmaal een bepaald beeld bij ‘de veganist.’ Veel mensen denken dat veganisten mensen zijn die zichzelf van alles ontzeggen, om de wereld maar voor een stukje te redden. Het is waar dat er dat soort veganisten zijn (en dat is prima, als mensen er zelf maar gelukkig van worden,) en het is ook waar dat veel vegans toch wel bezig zijn met het beter/mooier maken van de wereld (ik ga niet liegen, dat proberen wij ook,) maar er zijn ook heel veel mensen die vrij ‘losjes’ in deze lifestyle staan. Dat ziet de buitenwereld alleen niet altijd, waardoor je als vegan nog wel eens iets naar je hoofd geslingerd krijgt. ‘Niet zo’n geitenwollensokkenbreier worden hè?!’ ‘Je wordt toch niet zo’n ongezellige wortelsapdrinker hè?!’ Saai, suf, sober, ongezellig… Lisa is niks van dat al. Vandaag deelt ze haar tips om een vrolijke veganist te worden en te blijven.

Lach! 

Dit is je visitekaartje. Als je met een chagrijnig of veroordelende blikt loopt, is niemand tot je aangetrokken. Zo zullen mensen minder snel geïnteresseerd zijn in wat je te vertellen hebt. Dit geldt natuurlijk voor nog tienduizend andere situaties in je leven – lachen maakt aantrekkelijk.

Wees geen betweter

Tuurlijk heb ik mijn sterke mening wat betreft de bio-industrie en als je mij ernaar vraagt zal ik ook zeker zeggen wat ik ervan vind en waar ik voor sta. Dit hoef je echter niet betweterig te vertellen of als waarheid te verkondigen. Natuurlijk is dit mijn waarheid en ik wéét dat dit het juiste is. Alleen geef je – als je het als dé waarheid verkondigt- de ander geen ruimte om een ander standpunt in te nemen. Dan krijg je geen interessant debat maar wordt het meer éénrichtingverkeer. En dat worden nooit constructieve gesprekken, dat weten we allemaal.

Als reactie op bijvoorbeeld ‘maar dat valt allemaal wel mee toch?’ reageer ik met ‘Jammer genoeg ben ik er achter gekomen dat dit niet mee valt en er erg veel dierenleed gepaard gaat bij de productie van melk/ei.. etc, zoals…, wist je dat?’ 

Verder: veroordeel niet. Zeg gewoon: ik doe dit, hier voel IK mij goed bij. Zeg niets over anderen behalve als in: misschien ga jij je er ook wel beter door voelen. Dit is iets wat iemand zelf moet uitzoeken – het heeft geen zin om iemand te pushen of hem of haar iets op te leggen.

Probeer je niet beledigd te voelen

Voel je niet beledigd als iemand het niet eens is met je keuze. Zie het als een uitdaging. Ik denk dan altijd hmm.. hoe ga ik deze persoon duidelijk maken dat dit inderdaad de juiste keuze is? Bekijk of mensen ervoor openstaan een inhoudelijke discussie aan te gaan. Anders laat je het voor een volgende keer en laat je mensen eerst wennen aan het idee.

Bemoei je met je eigen maaltje

Stel, je gaat met vrienden uiteten in een restaurant. Je hebt gebeld/geïnformeerd van tevoren en joepie! Je kan plantaardig eten. Heel fijn dus jij zit goed. Tijdens het bestellen, hoop je met elke vezel in je lijf dat je vrienden lekker vega meedoen. Maar dan opeens hoor je één van je vrienden zeggen: ‘Voor mij graag de lamskoteletjes’. Tja, op dit moment spring jij niet een gat in de lucht (I feel ya) MAAR, probeer het echt van je af te zetten en blij te zijn dat je jij wél een lekker verantwoord (en/of gezond) maaltje hebt. Geniet daarvan en zet eventuele wrok-gevoelens van je af. Dan voel je je beter in plaats van wanneer je  de hele avond met samengeknepen billen gaat zitten, afvragend wanneer je uitbarsting gaat komen. Mijn advies: áls je er toch iets van moet zeggen; zeg slechts één keer iets (in de vorm van een grapje) en laat het daar dan vervolgens bij.

Het gebeurt zo vaak dat mensen zich excuseren voor wat ze eten. Toch heb ik hoop dan, want dat betekent dat ze het wel wat doet. In combinatie natuurlijk met het feit dat ze mij geen rotgevoel willen geven. Maargoed, bij deze: je hoeft niet mij excuses aan te bieden. Ik ben niet diegene die een rotleven heeft gehad en geslacht is.

Besef dat je jouw steentje bijdraagt 

Soms kan het knap lastig zijn om de mens van nature als goed te zien. Bijvoorbeeld wanneer je leest over alle verschrikkelijke misstanden in de wereld die mensen én dieren aangaan. Bedenk dat er ook enorm veel goede mensen/dingen in de wereld zijn. En ja, JIJ kan een verschil maken en sterker nog; jij maakt al een verschil door (minder) geen vlees, zuivel of ei te eten. Of dat nou 2x of 7x in de week is. Denk niet dat je slechts een nummer of een onbelangrijk puntje in de mensenmassa bent. Jouw keuzes maken wel degelijk een verschil en misschien gaan jouw keuzes er ook weer voor zorgen dat anderen weer keuzes maken… je weet niet hoe het gaat in het leven.

Uiteindelijk komt het erop neer dat ik graag uitstraal hoe ik me van binnen voel. Ik lach, ik straal, ik heb veel energie, ik eet ontzettend lekker en ik wil dat graag allemaal met anderen delen – je kunt er niet omheen dat dit een effect heeft op de mensen om je heen!

Lieve Lisa, wat ben je toch een leuk en positief mens! Dankjewel voor het delen van je tips. 

En jullie? Hoe pakken jullie dit aan? Hoe sta jij hierin? Laat het ons weten!  Ben je geïnteresseerd in meer van Lisa’s verhalen? Check www.lisagoesvegan.com!

Foto’s door www.puurbydyana.nl.

The post How To Be A Happy Vegan appeared first on De Groene Meisjes.