Merel Wildschut's Blog, page 57

Win kaarten voor festival Mundial!

Foto: Jostijn Ligtvoet 

Vorig jaar bezocht ik voor het eerst Festival Mundial in Tilburg. Ik had eerlijk gezegd niet echt een idee van wat ik moest verwachten, maar wat was het leuk! In eerste instantie vond ik het festival natuurlijk een succes vanwege de (wereld-)muziek, maar ook de grote verscheidenheid aan foodtrucks en de Urban Farm die ik op het festivalterrein tegenkwam: ZO LEUK. Festival Mundial is een supergroen festival (misschien wel hét groenste festival van Nederland) en daarom helemaal Groene Meisjes proof.

x

Kun je de video niet zien? Klik dan hier.

Ter promotie van het festival van dit jaar, werd er vorig jaar een video gemaakt. En wie komen daarin voorbij? Jep, je Groene Meisjes! (toen nog met Jamie, uiteraard) Erg grappig om terug te zien. Kijk de video maar even om een beetje in de festivalvibes te komen. Ik wil terug!

Dit jaar wordt Festival Mundial gehouden op 25 en 26 juni en jij kunt er bij zijn! Dat kan natuurlijk sowieso, want je kunt je kaartjes inmiddels bestellen. MAAR! Ik mag ook 3 x 2 kaarten verloten onder onze lezers. Hoe leuk is dat? Misschien komen we elkaar dan wel tegen, al dansend en drinkend uit kokosnoten :)

Winactie

Foto: Frans Schneider 

Wat moet je doen om kans te maken op de prijs? Laat een reactie achter onder dit artikel, waarin je vertelt met wie jij graag naar Festival Mundial zou willen gaan. Verder zou het te gek zijn als je het facebookbericht (op de Groene Meisjes pagina) zou willen delen. Zo kunnen lekker veel mensen al in de festivalsferen komen :)

Oke, brand maar los. Wie heeft er zin in Festival Mundial deze zomer?! 

The post Win kaarten voor festival Mundial! appeared first on De Groene Meisjes.

Langzaam leven

Eén van de redenen waarom ik zo graag bij Toki, mijn favoriete koffietent in Amsterdam, zit, is het feit dat er heel groot ‘Go Slow’ op het raam staat. Dat en de ontzettend goede koffie, natuurlijk. Dat Go Slow werkt als een letterlijke reminder voor me, om het rustiger aan te doen.

Rustig aan doen is iets wat ik heel graag doe. Ik hou niet van haasten, ik neem veel liever mijn tijd om rustig van dingen te genieten. Dat is eigenlijk wat ik het liefste doe. Ik zeg wel eens: “ik hou van alles langzaam.” En toch lukt dat niet altijd. Soms kost het me ontzettend veel moeite om even rustig om me heen te kijken, om gewoon even in me op te nemen wat er om me heen gebeurt. Laatst zat ik met een ijsje in het Oosterpark. Muziek aan, ijsje in de ene hand, telefoon in de andere, op een bankje. Ik was met allerlei dingen tegelijk bezig, waardoor ik én niet echt genoot van mijn ijsje én amper om me heen keek. Best wel stom vond ik dat van mezelf – waarom zit je hier dan? Ga dan thuis zitten, op de bank. Echt mindful was het niet, nee.

Vorige week was ik twee dagen in Hamburg. Het was een werktrip, dus ik had natuurlijk weer een heel programma af te werken. Hotspot hier, hotspot daar, een stad willen bekijken en beleven in slechts anderhalve dag tijd is niet per se een heel ontspannende bezigheid. Gelukkig had ik iemand mee die de rust zelve was. Ze zorgde ervoor dat we een uurtje langer op een bank bleven hangen en dat we ergens spontaan aan de noodlesoep belandden, in plaats van naar de andere kant van de stad te gaan, omdat we per se bij dat ene vegan restaurantje moesten eten. Het liet me inzien hoe goed het is om soms even alles op pauze te zetten en gewoon even om je heen te kijken. Misschien worden op die momenten ook wel de beste gesprekken gevoerd, of komen de beste ideeën opborrelen.

Over opborrelen gesproken: heb je wel eens staan kijken naar een pan kokend water? Gewoon een pan vullen met water, op het vuur zetten en kijken hoe het aan de kook raakt? Zo’n ontspannende bezigheid, je hebt geen idee. Probeer het maar eens. Sowieso zijn er dingen in de keuken die me rustig kunnen maken. Zoals bijvoorbeeld verse thee zetten. Of groenten snijden. Een taart bakken. En dan allemaal in een rustig tempo. Muziekje erbij, misschien een glas wijn. Werkt allemaal prima voor mij.

Dat haastige, rennen van plek naar plek, te veel afspraken plannen op één dag, het is gewoon geen goed idee. Ik wil dingen met aandacht doen. Toen ik in Valencia was kwam ik tot dat inzicht. Wat deden die dagen me goed zeg. Geen plan hebben, gewoon een beetje rondlopen zonder plan. Ik weet het hoor, dat is niet de realiteit. De realiteit is dat je een agenda hebt en een horloge. En ook niet elke dag zon. En al helemaal geen palmbomen om naar te kijken of om tegenaan te leunen. Toch geloof ik dat je ook in je dagelijkse leven dat rustige gevoel kunt creëren en vasthouden.

Voor mij begint dat absoluut al met mijn agenda. Ik heb een digitale agenda die ik heel trouw bijhoud en dat werkt prima. Toch heb ik eens in de zoveel tijd de behoefte om alles uit die agenda ook nog even op papier uit te schrijven, in mijn hardcopy agenda. Dat schept meer overzicht en ik zie letterlijk: zoveel dagen, zoveel plannen. Door dit zo visueel te maken, zie ik al gauw dat ik of veel te veel afspraken heb gepland en dus dingen moet gaan cancelen, wil ik nog een beetje langzaamaan kunnen doen. Dat uitschrijven van mijn digitale agenda is ook een manier om meer aandacht te geven aan de afspraken die ik heb. Ze worden dan opeens echt of tastbaar. Soms zie ik daardoor ook dat de drukte of de rush voornamelijk ín mijn hoofd zit en dat het op papier eigenlijk wel wat meevalt allemaal.

Dat laatste wil sowieso wel eens het geval zijn. Dat de druk die ik voel, vooral in mijn hoofd zit. Dan dénk ik het heel erg druk te hebben. Ik schreef daar eens het artikel ‘the glorification of busy’ over. Dat ging vooral over hoe we met z’n allen soms heel hard roepen hoe drukdrukdruk we wel niet zijn – eigenlijk om onszelf en anderen te overtuigen van ons bestaansrecht. Ontzettend irritant vind ik dat, ook van mezelf, en toch trap ik er af en toe in. Door dat soort dingen maar vaak genoeg te roepen (‘hoe het gaat? ja goed hoor, maar DRUK!’) ga je het vanzelf geloven én ernaar handelen.

Zijn er manieren om weer eens wat meer in die Go-Slow-vibe te gaan zitten? Zeker wel. En ik weet ook precies wat voor mij werkt. Bijvoorbeeld: mijn digitale agenda overnemen in mijn hardcopy agenda en eventueel afspraken cancelen, mijn telefoon vaker wegleggen, mijn meditatie-apps vaker gebruiken, the Miracle Morning ochtendroutine uitvoeren en meer lezen. Of eens een rondje hardlopen, een uurtje in de zon zitten met een podcast op mijn koptelefoon en op een druilerige zondagmiddag, zoals gisteren, een taart bakken.

Hoewel ik het allemaal heel goed kan beredeneren en jullie allemaal tips kan geven hoe je hier een start mee kunt maken, blijft het voor mij dus ook een uitdaging. Ik heb wel eens gedacht: moet ik maar eens een maand naar Nepal of Tibet, in een stilteklooster gaan zitten? Maar ja, wat dan als je terugkomt? Hoe groot is het contrast met het normale, dagelijkse leven? Hoe ga ik daar vervolgens mee om? Dat lijkt me ook nog behoorlijk ingewikkeld. Daarbij komt: moet je daarvoor nou per se naar Azië, om die rust in jezelf te vinden? Ik denk er wel over na om, gewoon hier in Nederland, een mindfulness cursus te volgen. Het lijkt me heel interessant om meer over het onderwerp te leren, maar ook om er bewust mee bezig te zijn, een week of acht. Zo word je er ook voortdurend aan herinnerd en ik verwacht dat zoiets ook op de langere termijn echt iets oplevert. Ja, daar ga ik maar eens over nadenken.

Vandaag ga ik er, ondanks het feit dat ik 3 afspraken en 2 deadlines heb, een langzame dag van maken. Ja, dat klinkt wat tegenstrijdig misschien, want een langzame dag stel ik me ook eerder voor als een dag waarop ik vrijwel niks hoef, maar toch denk ik dat het kan. En jij? Hoe ga jij deze maandag in? Of deze nieuwe week, moet ik zeggen? Hoe zorg jij ervoor dat je soms eens wat langzamer gaat? Wat zijn jouw methodes? Als je iets wilt delen over dit onderwerp, dan ben je meer dan welkom bij de comments. Dankjewel! 

Foto: Aline Bouma. 

The post Langzaam leven appeared first on De Groene Meisjes.

Audioblog #5 – Hulp vragen en accepteren

Vandaag deel ik mijn vijfde audioblog met jullie – omdat zondag me een goede dag lijkt om even onderuit te zakken en naar een verhaaltje te luisteren. Dit keer vertel ik je over hulp vragen en accepteren en over hoe moeilijk dat soms kan zijn. Toch kan het je veel brengen, is mijn persoonlijke ervaring.

Veel luisterplezier! Laat je me weten wat je van de audioblog vond?

x

PS: binnenkort ga ik weer nieuwe audioblogs opnemen. Zijn er specifieke onderwerpen waarover je iets zou willen horen? Laat het me weten bij de comments!

The post Audioblog #5 – Hulp vragen en accepteren appeared first on De Groene Meisjes.

Vegan Caesar Salad

Vandaag op het menu: caesar salad! De originele caesar salad is met ansjovis, kipfilet en parmezaanse kaas. Not so vegan at all. Maar alles is the veganizen: dus ook de caesar salad! Zelfgemaakte croutons, frisse mosterd dressing en kappertjes. Klinkt goed toch?

Als je deze caesar salad volgens dit recept maakt, dan is het geschikt om als bijgerecht te serveren. Wil je er een hele maaltijd van maken? Voeg dan bijvoorbeeld stukjes vegaburger, gebakken tempeh of gerookte tofu toe.

Als echte mosterd junkie hou ik van een wat scherpere dressing. Voeg wat minder monsterd toe als je dat niet goed aankan. Online vind je ook nog veel caesar salad dressings op basis van cashew of macadamia noten. Die zou je ook eens kunnen proberen!

Wat heb je nodig voor 1 grote kom salade? (2-3 porties als bijgerecht)



1 grote krop romeinse sla

1 avocado

1 handje kappertjes

croutons:

een half turks brood

1 eetlepel olijfolie

1/2 theelepel knoflookpoeder

1/2 theelepel gedroogde rozemarijn

snufje zout

dressing:

2 eetlepels amandelmeel of hennepzaad, optioneel

2 eetlepels sojasaus

3 eetlepels mosterd

3 eetlepels edelgistlvlokken

3 eetlepels citroensap

2 kleine teentjes knoflook

3 eetlepels water

snufje zout

Wat ga je doen?



– Verwarm de oven voor op 190 graden –

1. Snijd het turks brood in blokjes en leg op een bakplaat. Besprenkel met de olijfolie, knoflookpoeder, rozemarijn en zout. Mix door met een lepel of je handen zodat alle broodstukjes een beetje olie op zich hebben. Zet 10 minuten in de oven en mix tussendoor 1 keer goed door.

2. Doe alle dressing ingrediënten in een blender of keukenmachine.

3. Snijd de sla en avocado.

4. Mix de sla met de dressing en serveer met de avocado, kappertjes, croutons, verse peper en extra edelgistvlokken.

Vanavond aan de caesar salad? Groot gelijk! Laat je het me weten via #degroenemeisjes op instagram? Dat vind ik altijd leuk!

The post Vegan Caesar Salad appeared first on De Groene Meisjes.

Leuke Dingen #81

Hi iedereen! Hebben jullie al zin in jullie vrijdag? Ik wel! Ik begin de dag met een ontbijtafspraak bij Mooq (pancakes!) en ik kijk ook al uit naar morgen – dan ga ik de eerste workshop geven met Rosanne. ZIN IN! En natuurlijk ga ik jullie ook vandaag weer met een goede dosis Leuke Dingen het weekend insturen. Veel leesplezier!

Vegan Ben & Jerry’s naar Nederland

Dat B&J’s met vegan smaken zou komen, dat wisten we al. Maar wat bleek? Het was niet per se de bedoeling dat de plantaardige varianten ook naar Europa zouden komen. Ja… wat hebben wij er dan aan?! Zou echt wel heel erg jammer zijn, als je het mij vraagt. Viva Las Vega’s is daarom gestart met een petitie (ja wel, een petitie om aan ijs te komen – veganisten nemen dit soort dingen heel serieus hoor ;)) en er zijn inmiddels ruim 2500 handtekeningen binnen. Dat moeten er nog veel meer worden, dus ik zou zeggen: eis wat ijs en zet je handtekening!

Amsterdam based vegan bloggers

Ik vind het een eer om in dit rijtje te mogen staan! Vegan blogs in/uit Amsterdam. Leuk artikeltje om nog wat inspiratie op te doen of om blogs te ontdekken die je misschien nog niet kende!

Leftovers op maandag

‘Het is maandagavond. Je hebt een superchill festivalweekend gehad en totaal geen zin om na deze brakke werkdag ook nog te moeten koken. Kon je nu maar langs die foodtruck van gisteren…En laat die foodtruckhouder nou hetzelfde willen. Die zit na dat festival namelijk met allemaal leftovers die niet te bewaren zijn tot het volgende weekend, maar waarvan het hartstikke zonde is dat ze de kliko in gaan.

TonTon Club Westergasfabriek biedt vanaf 6 juni dé oplossing: op maandagen maken ze plek voor 10 foodtrucks om hun leftovers te verkopen! Ze hoeven niets te betalen om bij ons te staan, als ze hun eten maar tegen een vriendelijk prijsje verkopen. TonTonClub verzorgt de drankjes.’

Wat een tof en origineel concept om voedselverspilling tegen te gaan! Ik ben enthousiast en kan niet wachten om deze zomer eens aan te schuiven. Even de praktische info:



– Vanaf 6 juni, de hele zomer lang

– Aanschuiven vanaf 17:00 uur

– Op vrijdag communiceren ze of er de maandag erop een Leftovers plaatsvindt. Hiervoor kun je het beste de Facebookpagina in de gaten houden.

O-Swap kledingruil

Van de USVA in Groningen kreeg ik een leuke uitnodiging voor een duurzame kledingswap die op 27 mei wordt gehouden van 17.00 tot 20.00 uur. Er zullen biologische hapjes en drankjes zijn en natuurlijk is het idee dat je kleding inlevert én weer iets leuks scoort. De toegang is gratis en de kleding wordt van tevoren ingezameld. Voor alle informatie verwijs ik je graag door naar de eventpagina op Facebook!

Stadsboerderij op Rotterdam CS

 

Dan nu graag even aandacht voor een project waar ik echt HELEMAAL BLIJ van werd: Uit Je Eigen Stad komt naar Rotterdam CS. Sowieso word ik heel enthousiast van Uit Je Eigen Stad, de stadsboerderij van 010, maar dat ze nu een winkel op het station gaan openen… jaaaaa!!!! Dit is volgens mij precies hoe het moet: groener leven laagdrempelig maken. En Rotterdam, ik ga met de dag meer van je houden.

x

Goed, wat is het idee? Check even de video hierboven (al was het maar vanwege de sympathieke meneer die je precies uitlegt hoe en wat,) en dan wordt eigenlijk al alles duidelijk. Maar heel kort uitgelegd: al het goede van de stadsboerderij + van 50 andere lokale producenten komt naar een mooie winkel op het Centraal Station van Rotterdam. Dat betekent dat lokaal eten en drinken voor miljoenen mensen per maand heel dichtbij komt. Je kunt er zelfs je tas met groenten komen vullen, voor thuis. Maar er zullen ook snacks, kant-en-klaar maaltijden (zoals salades) en natuurlijk koffie en sapjes worden geserveerd. Had ik al gezegd dat ik enthousiast ben?

Dus ik ben meteen naar de crowdfundingpagina gegaan en heb geïnvesteerd. Dat kun jij ook doen, als je dit initiatief net zo tof vind als ik. Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om €30 te investeren en dan krijg je een strippenkaart voor 15 keer koffie of thee cadeau. Hoe leuk is dat? Ook zijn er interessante investeringsopties met aantrekkelijke rentepercentages. Kortom; doen! :)

Mechelen

Net terug uit Valencia en Hamburg (beide geweldig en over Hamburg later meer,) en nu alweer plannen maken voor de komende tijd. Zo ga ik de eerste week van juni voor 2 dagen naar Mechelen en daar ben ik nog nooit geweest! Ik ga overigens op een perstripje en alles zal draaien om ‘bier in vrouwenhanden.’ Wat zoveel betekent als: bier gebrouwen door vrouwen. Ik ben heel benieuwd, dat snappen jullie ;) Hopelijk heb ik hier en daar een verloren uurtje en kan ik eventjes de stad in, op zoek naar een leuke hotspot. Ik heb vast lezers uit Mechelen, of mensen die er graag komen, dus ik zou jullie willen vragen om jullie tofste hotspots en favoriete adresjes met mij te delen. Zou ik heel leuk vinden! Denk aan fijne koffietentjes, toffe winkels of goede plekken om vegan te eten. Hoor het graag van jullie!

Vleesverlangen

Wie van jullie heeft gisteravond Vleesverlangen gekeken? Ik was helaas niet in de gelegenheid, maar ik zag Twitter volstromen met heftige berichtjes over deze docu. Als het goed is, is de film terug te kijken via NPO, dus dat ga ik binnenkort maar eens doen. Kan iemand alvast iets over de film vertellen? Is het een aanrader?

Blogposts van deze week

En natuurlijk zet ik, zoals je gewend bent, de blogposts van de afgelopen week voor je op een rijtje. Voor het geval dat je er hier of daar eentje hebt gemist!

Vorige week vrijdag kwam er even geen Leuke Dingen online. Sowieso had ik deze week een iets ander ritme, doordat ik naar Valencia en Hamburg was en ik eigenlijk amper thuis ben geweest. Ik hoop dat jullie het me vergeven ;) Op vrijdag kwam er daarom een ander artikel online, namelijk over de mooie conceptstore van Studio JUX. Hier hangen, liggen en staan alleen maar duurzame en eerlijke producten. Echt een prachtige winkel en een grote aanrader om te bezoeken!

Zaterdag deelde Jamie dit recept voor een lekkere en supersnelle curry met jullie. Bijzonder, met bloemkool en ananas!

Op zondag vertelde ik jullie in een persoonlijk verhaal over bepaalde keuzes waar ik op terug ben gekomen. En over hoe lastig het kan zijn (voor je ego met name,) om toe te moeten geven dat je een keuze misschien niet had moeten maken, of al van tevoren moet terugdraaien. Dat vraagt wel iets van je, maar het kan heel goed zijn om te doen. Mooie reacties kreeg ik ook, dankjulliewel!

In samenwerking met Margareth maakte ik een artikel over ‘typische veganisten.‘ Ik vind het leuk om te laten zien dat vegans niet allemaal hetzelfde zijn, ook al denken mensen dat soms van wel. Margareth maakte drie prachtige portretten en ik interviewde de inspirerende mensen erachter. Ja, ik word blij van dit soort samenwerkingen!

Op maandag bezocht ik het vegan foodfestival bij Gare du Nord in Rotterdam en op dinsdag publiceerde ik er een blogje over. Wat was het leuk! Ik kijk nu al uit naar een volgend vegan foodfestivalletje :)

Woensdag deelde Jamie dit recept voor een carpaccio gemaakt van courgette. Dit lijkt me echt het perfécte zomerse gerecht voor op een balkon, met een wijntje erbij en een muziekje op de achtergrond… ja hoor, ik begin lekker in de sfeer te komen!

Ik hoop dat jullie een heerlijk weekend tegemoet gaan. Geniet ervan, doe leuke en groene dingen en ik zie jullie graag morgen weer terug!

The post Leuke Dingen #81 appeared first on De Groene Meisjes.

Courgette carpaccio

Eindelijk eens een echt voorgerecht op De Groene Meisjes! Ik ben ontzettend slecht in het bedenken van originele voorgerechten maar nu heb ik een grote aanrader voor jullie: courgette carpaccio. Voor het maken van vegan carpaccio wordt vaak biet gebruikt maar aangezien ik geen grote bietenfan ben: bij deze een variant met courgette. De zelfgemaakte vegan feta en kruidendressing maken dit voorgerechtje super smaakvol!

Word je niet gelijk warm van ‘courgette carpaccio’? I feel you. Wat plakjes groenten op een bord met een sausje erover: klinkt mij niet als muziek in de oren. Maar deze combinatie van de ingrediënten  zorgt er voor echt een ‘weer-eens-wat-anders’ smaak.

Door de courgette eerst van te voren een beetje te koken haal je de super rauwe smaak en structuur eraf. Ben je nou wel een echte fan van rauwe courgette? Dan kan je die stap wel overslaan.

Wat heb je nodig voor 2-3 porties?

tofu feta (je maakt wat extra):

100 gram tofu

2 eetlepels citroensap

3 eetlepels appelazijn

1/2 eetlepel gedroogde oregano

snuf zout & peper

dressing:

10 blaadjes basilicum

handje verse peterselie

3 eetlepels olijfolie

sap van 1/2 citroen

1 klein teentje knoflook

scheutje agave of maple syrup

zout & peper

1 grote courgette

handje pijnboompitten

handje granaatappelpitjes

Wat ga je doen?

1. Verkruimel de tofu met je handen en mix met met citroensap, azijn, oregano, zout en peper. Zet aan de kant. (Des te langer het kan marineren, des te beter de smaak)

2. Mix de dressing ingredienten in een blender of keukenmachine.

3. Breng een pan met ruim water aan de kook. Snij de courgette in 2 grote stukken en kook voor 2 minuutjes.

4. Snij de courgette in hele dunne plakjes.

5. Leg ze op een groot bord of verdeel ze over meerdere borden.

6. Serveer met de dressing, tofu feta, pijnboompitjes en granaatappelpitjes.

Natuurlijk vind ik het super leuk om jullie creaties te zien op instagram! Ga je dit gerecht (of een ander groene meisjes recept) maken? Laat het me zien via #degroenemeisjes. Dat vind ik altijd leuk.

The post Courgette carpaccio appeared first on De Groene Meisjes.

Gare Du Nord Foodfestival

Zoals ik laatst al in een editie van Leuke Dingen schreef: het foodfestivalseizoen is AAN. En hoe. Letterlijk ieder weekend kun je maar uitkiezen waar je naartoe wilt in de grote steden. Ik koos gisteren, Tweede Pinksterdag, voor het Gare du Nord Foodfestival in Rotterdam. Want 1) een vegan foodfestival heeft altijd voorrang en 2) Rotterdam.

Toen we (mijn fijne gezelschap en ik) de Greenwheels auto parkeerden achter het Gare du Nord festival werd het al gauw duidelijk: de zon kwam voorzichtig tevoorschijn en de lekkerste etensluchten kwamen ons tegemoet. Goede timing dus. We pakten eerst de binnenmarkt mee, waar het licht helaas niet helemaal geschikt was voor foto’s. (voor mijn camera dan he, dit is geen commentaar) Maar de stands die we bezochten waren meer dan de moeite waard. Om maar een paar voorbeelden te noemen: Sue voor lekkere taartjes en vegan ‘witte chocolade’ gemaakt van kokos, Heavenly Cupcakes voor vegan cupcakes en Domaine Alsace voor goede vegan wijnen. Ook de non-food sector was goed vertegenwoordigd. En laat ik de kramen van de dierenrechtenorganisaties niet vergeten. Het was misschien geen heel grote ruimte, maar wat er stond was meer dan de moeite waard!

Toen toch maar gauw naar buiten, want die zon scheen. En we hadden trek. Maar wat kies je dan? Als er vegan poffertjes, burgers, sateh, sushi, soepen, frietjes, borrelplankjes is? En dan noem ik nog maar een paar opties. Het antwoord is: je neemt van alles een beetje.

Zoals deze quesadillas en een Mexicaans gerecht met rijst en bonen. En guacamole. Altijd, natuurlijk.

En natuurlijk mag een burger (van Tivall, met truffelveganise) niet ontbreken. Geen festival zonder burgers.

Bij al dat lekkers drink je een huisgemaakte limonade met elderflowersiroop. Gemaakt door een veel te leuke jongen.

En terwijl je de leukste food-van van de markt bewondert (van Chan Soupe,) eet je je vegan cupcakes in de zon op.

Ja, dat is hoe foodfestivals werken. Je eet iets, je drinkt iets, je eet nog wat meer en je zit in de zon. Ik kan oprecht zeggen dat ik dit een zeer geslaagde editie vond. Het was misschien niet groot, maar wel heel gezellig aangekleed en de keuze was goed. Er hing een gezellige sfeer (zwaai naar alle leuke mensen die ik even heb gesproken!) en het was goed bezocht. Maar los van dat alles viel het me op dat er een goed evenwicht was tussen ethisch veganisme (met bijvoorbeeld lezingen van/door Sea Shepperd) en ‘gewoon lekker vegan eten.’ Dat zag je ook terug aan het publiek en dat vind ik leuk. Kortom: ik kijk al uit naar de volgende keer!

Wie van jullie was er ook bij? Wat was het lekkerste dat je gegeten hebt? En voor wie er niet was: ben je overtuigd om er volgende keer bij te zijn? :) 

 

The post Gare Du Nord Foodfestival appeared first on De Groene Meisjes.

Typische veganisten?

Toen ik een jaar of vier geleden aan familie en vrienden vertelde dat ik veganist wilde worden, ja, toen kreeg ik best wel even wat reacties. Ik kreeg vooral te horen dat ik niet ‘te ongezellig’ moest worden, maar ook dat ik niet moest ‘doorslaan.’ Natuurlijk, als ik heel eerlijk was, dan wist ik wel waar die vooroordelen vandaan kwamen. Er zíjn ook best wel heftige veganisten, maar goed, die mensen vind je in elk subgroepering – toch?

Al gauw leerde ik dat veganisten ook maar heel gewone mensen zijn en dat iedereen bovendien zijn eigen redenen kan hebben om vegan te eten. Ik vind het daarom extra leuk dat Margareth – jullie kennen haar al van de rubriek Tweedehandsliefde in huis, die zij nieuw leven ingeblazen heeft – een drietal veganisten portretteerde. Ik stelde Eke, Alex en Prins wat vragen en zie hier: drie ‘heel verschillende veganisten.’ Ik vind dit tof!

Dit is Eke, ze is 23 jaar oud en nu ongeveer 8 maanden veganist. Eke vertelt:

‘Ik ben terechtgekomen bij veganistisch eten doordat ik nog altijd op zoek was naar een gezonde manier van eten, die hopelijk ook mijn acne zou kunnen helen. Nadat ik mij meer verdiepte in het veganisme en de ethische kant onderzocht, besloot ik dat ik niet meer wilde bijdragen aan al het leed van dieren of onze planeet. Een verbeterde gezondheid is  een leuke bonus. Nu is veganisme echt mijn levensstijl en gaat het veel verder dan eten. Oh ja, mijn huid is beter dan ooit.

Het meest gehoorde vooroordeel over veganisten? Dat ‘ze’ allemaal extreme prekers zijn en boos op de hele wereld. Ik ken ze wel hoor maar ik ken ook een heleboel relaxte mensen die op hun eigen manier de wereld een stukje mooier willen maken. Mensen reageren vaak nog verbaasd hoe kalm ik veganisme uitleg en niet een complete woedeaanval krijg als ze iets dierlijks voor mijn neus eten.

De vraag die ik het meest gesteld krijg is : “Ja maar mis je nooit kaas of een lekker stukje vlees?” Of iets anders wat ik echt zou moeten missen. Dan vertel ik dat er gewoon écht geen behoefte meer aan heb en er ontzettend veel lekkere vleesvervangers zijn als ik een craving voel. Vaak stel ik dan ook voor dat we een keer samen kunnen koken, dan kan ik het laten zien en proeven haha!’

Aangenaam: Prins. 25 jaar oud en veganist sinds een jaar. Prins aan het woord: 

‘De reden dat ik vegan eet? Absoluut uit ethische overtuigingen. Het is de meest logische en eigenlijk de enige keuze die je kunt maken als je tegen dierenleed bent. Hiervoor ben ik tien jaar vegetariër geweest. Dat was zo’n vanzelfsprekendheid dat ik vergat verder te kijken. Toen ik toch meer te weten kwam over de zuivelindustrie was de overstap snel gemaakt. Die industrie is zo luguber en wreed, daar wil je niet aan meewerken.

Ik krijg veel vooroordelen te horen. Bijvoorbeeld dat ik, samen met alle andere vegans, ‘evil’ ben. Dat werd letterlijk zo gezegd! Blijkbaar is het voor sommige mensen vervelender om geconfronteerd te worden met de beweegredenen van een vegan dan om bij te dragen aan al dat dierenleed, waar éigenlijk toch helemaal niemand achter staat.

We worden nogal gauw als betweterig en opdringerig bestempeld. Vergeten wordt dat vegans ook continu geconfronteerd worden met de gewoontes van niet-vegans: je kan geen reclameblok volgen zonder een stuk vlees of een pak yoghurt tegen te komen. Loop je door de stad, vliegen de reclameborden voor MacDonalds en KFC je om de oren. Dat is mijn inziens ook een vorm van opdringen, voorschrijven wat ‘normaal’ is, alleen wordt het niet meer als dusdanig herkend omdat we er aan gewend zijn geraakt (en dat is nu juist het probleem).

Een tweede vooroordeel dat ik toch graag wil noemen is dat ik een dierenvriend zou zijn. Mijn vrienden delen plaatjes met me van schattige varkentjes en blije lammetjes. Heel leuk, en ik word er ook absoluut vrolijk van, maar ik denk wel eens: dat ik geen dieren eet is geen hobby! Ik ben geen veganist omdat ik een dierenvriend ben en ik ben niet een grotere dierenvriend dan iemand anders. Ik ben alleen maar van mening dat wij als mensen onze machtspositie niet mogen misbruiken, en dat is wel wat we met de de vlees- en zuivelindustrie doen. We zijn machtig genoeg om de wereld naar onze hand te zetten, maar te zwak om een stuk vlees of een glas melk te laten staan. Dat zou ik graag anders zien.

En natuurlijk krijg ook ik veel vragen te horen. Mensen gaan er altijd vanuit dat het moeilijk is om veganist te zijn. Dan vertel ik ze altijd dat ik van elk gerecht dat zij eten een veganistische versie kan maken. ‘Veganistische slagroom?’ Bestaat. ‘Veganistisch ei?’ Bestaat. Veganistische melk, yoghurt, boter, worst, ijs, chocolade, room, kaas? Bestaat allemaal. Zelf heb ik meestal genoeg aan een goed bord groenten, maar alles is vervangbaar. Het klopt wel dat je een baas wordt in ingrediëntenlijsten doornemen, maar ik vond het juist heel fijn te ontdekken dat veel van wat ik al in huis haalde veganistisch bleek te zijn en daarbij, het is eigenlijk best gek dat we normaal alles eten zonder te weten wat er precies in zit.’

En tot slot: Alex. 28 jaar en 4 jaar vegan. Alex vertelt: 

‘Ik ben veganist geworden uit ethische overtuiging. Uit het verlangen dingen anders te doen. Manieren te vinden om te leven zonder uitbuiting, hiërarchie of de staat. Maar met solidariteit, community en vrijheid voor iedereen. Ik ben ervan overtuigd dat niemand de macht moet hebben over een ander. En dat geldt wat mij betreft voor alle dieren. Het is echt te bizar dat mensen andere dieren als een product zien. Als het niet om te eten is dan wel als entertainment. Ik was hiervoor al heel lang vegetariër. Maar ik wilde me meer losmaken van het hele idee dat al het leven op aarde ten dienst moet staan van de mensheid.,en bovenal het kapitalisme. En toen was de keus snel gemaakt om veganist te worden.

Overigens denk ik niet dat het mogelijk is om echt 100% veganist te zijn binnen deze kapitalistische samenleving. Er worden bijvoorbeeld zelfs dierlijke producten gebruikt in de productie van fietsbanden. En al dat plastic en olie is natuurlijk ook niet diervriendelijk. Helaas denk ik ook niet dat je met consumenten gedrag verandering teweeg kunt brengen. Je kunt natuurlijk wel eerlijke en vegan producten kopen maar dan gaan ze nog niet stoppen met het maken van schadelijke producten. Gewoon weg met het kapitalisme. Leve de revolutie!

Natuurlijk zijn er nogal wat vooroordelen over veganisten. Jammer genoeg schiet me niet echt een goede anekdote te binnen. Maar er zijn een aantal dingen die vaak de revue passeren. Bijvoorbeeld dat veganisten alleen witte hipsters zijn. Wat natuurlijk totale onzin is. Maar zo werkt dat inderdaad met vooroordelen. Of dat veganisten hele ongezellige mensen zijn die heel intens bezig zijn met gezond leven. Nou zou ik mezelf niet als de aller gezelligste persoon op aarde zien maar ongezellig gaat dan ook weer ver. Sowieso heeft dat ook niets met veganisme te maken. Verder zijn pannenkoeken, patat en pizza nog steeds mijn lievelings eten. Oh en vergeet de cupcakes niet

Mensen zijn voornamelijk benieuwd wat je dan nog kan eten. Ik vind het altijd wel apart dat als mensen gaan nadenken over eten zonder dierlijke producten ze alleen kunnen denken aan sla. Een vaak gemaakte grap is dan ook dat we alleen gras en stenen eten. De verbazing is dan ook vaak groot als ik ze vertel dat van alles wel een vegan versie te maken is. Een andere opmerking die mensen er vaak in gooien is dat soja slecht is voor het regenwoud. Of dat de mensen die werken in de groente teelt ontzettend worden uitgebuit. Vervolgens staan deze mensen er totaal niet bij stil dat het over grote deel van deze soja en groenten word gevoerd aan dieren in de bio-industrie.’

Ik hoop dat jullie het net zo leuk vinden als ik om deze verhalen te lezen. We zijn niet allemaal hetzelfde ;) Ik ben benieuwd wat jullie gedachten over deze onderwerpen en vragen zijn. Ga gerust los bij de comments!

Dankjewel voor de mooie foto’s, Margareth Sikkens!

The post Typische veganisten? appeared first on De Groene Meisjes.

Terug mogen komen op keuzes die je hebt gemaakt

Allereerst: veel liefs uit Valencia! Ik heb het heerlijk hier. Ik vul mijn dagen met rondlopen met mijn koptelefoon op, lezen, schrijven en vooral heel veel van de zon genieten. Even geen hotspotlijstjes afwerken en speuren naar de meest fancy koffietentjes. Starbucks is ook even prima en de verse jus van €1,50 op het meest ongezellige terras ever smaakte ook prima. Even geen instagramfoto’s maken van letterlijk álles dat ik zie of eet. Ook geen foto’s voor artikelen maken, want mijn camera ligt thuis.

Opeens gaan je dan dingen opvallen. Zoals wat er gebeurt als je actief glimlacht naar mensen, of wanneer je een klein woordje Spaans tegen kindjes spreekt. Ik gebruik Google Maps niet, maar loop gewoon mijn neus achterna. Ik maak geen plannen, laat mijn haar drogen in de zon en voel opeens hoe lekker glad geschoren benen eigenlijk onder een zachte linnen broek aanvoelen. In de avond heb ik mooie gesprekken met fijne mensen op Whatsapp en in de ochtend neem ik deel aan een geleide meditatie van een uur. Daarna ontbijt ik als een koningin in Spanje, aan de gezellig gedekte ontbijttafel, met allemaal interessante mensen om me heen. Ik verblijf in de allerfijnste bed and breakfast van Valencia: Valencia Mindfulness Retreat, met de allerliefste gastheren. Deze dagen doen me zó goed, ik kan het iedereen aanraden. (check ook hun actieve Facebookpagina!)

En ik heb vooral veel tijd om na te denken. Dat is ook wel een beetje waarom ik hier ben. De afgelopen tijd heb ik er af en toe al iets over geschreven: ik was mezelf compleet voorbij. Ik was moe, mezelf niet en eigenlijk heel erg gefrustreerd. Ik werd opeens overspoeld door het gevoel mijn basis te missen. Ken je dat gevoel? Dat je opeens dingen gaat denken als: waar doe ik dit eigenlijk allemaal voor? En waarom maak ik de keuzes die ik maak? Terugkijkend daarop waren de afgelopen maanden absoluut heel leerzaam, maar ook pijnlijk en lastig. En vermoeiend, dat vooral ook. Want mijn hoofd wilde allerlei dingen, maar ik geloof dat mijn hart het nog niet helemaal kon bijwerken.

Een tijdje geleden schreef ik op alle social media kanalen: ik ga (voor een jaar) naar Berlijn verhuizen! Dat is iets wat ik al jaren wil. Ik denk dat ik het al roep sinds ik voor de tweede of derde keer in Berlijn was en dat is zo’n zes jaar geleden. Mijn huis in Amsterdam wordt gerenoveerd en dat leek me de ideale gelegenheid om te gaan. Een jaar er tussenuit, heel veel avonturen beleven in mijn lievelingsstad en dan weer terugkomen – of niet. Ik was er zeker van dat ik het ging doen, had het iedereen al verteld  – maar je voelt hem aankomen: ik zie er vanaf. Ik kom terug op mijn beslissing, om verschillende (privé) redenen.

De hoofdredenen zijn dat ik dicht bij mijn familie wil zijn op dit moment en dat ik hard wil werken aan de Groene Meisjes, nu dit voor 100% míjn bedrijf moet worden. Dat is op afstand allemaal wat lastiger, want mijn team zit in Nederland. Niet onoverkomelijk, maar ook zeker niet per se bevorderlijk. Ik verlang enorm naar een nieuw huis. Een plek die ik me helemaal eigen kan maken. Ik wil geen tijdelijke huizen, steeds moeten verkassen en na een jaar weer terug moeten naar Nederland, om daar weer opnieuw te beginnen. Ik heb er helemaal geen zin in. Ook wil ik de mensen die mij het meest dierbaar zijn dicht bij me hebben. Ik heb hen nodig, zij hebben mij nodig. Ik wil niet ver weg. Berlijn loopt niet weg, heb ik bedacht. Ik kan er altijd, wanneer ik maar wil, naartoe. Er rijdt altijd een trein of een BlaBlaCar. Berlijn blijft voor altijd, ook als ik er niet woon. Dat geeft me een rustig gevoel.

Maar ja, dat is nogal wat. Terugkomen op zo’n beslissing. Toen ik lijstjes met voor- en nadelen aan het maken was, kwam ik tot de conclusie dat mijn trots me in de weg zat. Eigenlijk was dat de enige reden om te denken: ik moet toch maar gaan, want men verwacht het nu eenmaal van me. Ik heb het nu eenmaal van de daken geschreeuwd, iedereen weet het al, dus ik moet gaan. Daar ben ik over gaan praten en guess what? Je mág gewoon terugkomen op beslissingen. Dat is toegestaan en je hoeft je nergens voor te schamen. Je kunt het hooguit even uitleggen – zoals ik nu doe – en mensen hebben het recht om er van alles van te vinden, maar het blijft jouw leven. En dus moet jíj kiezen wat goed is voor jou. Of, laat ik zeggen: dat waarvan jij denkt dat goed is voor jou, want daar kom je natuurlijk alleen maar achter door het te doen.

Het kan echt knap lastig zijn om je ego aan de kant te zetten en toe te geven dat iets wat ooit een briljant plan leek, toch niet het allerbeste idee van het jaar bleek te zijn. Misschien zit je er al middenin en moet je halverwege toegeven dat het allemaal toch niet zo te gek is als je dacht. Nou en? Het maakt je absoluut niet tot een minder persoon – we maken allemaal wel eens keuzes die wat minder gelukkig uitpakken. Een lief iemand zei tegen me: ’Ik vind het juíst dapper van je, dat jij terug durft te komen op je keuze. Dat durft echt niet iedereen.’ Ik moest er even over nadenken, maar ik weet nu dat ze gelijk heeft. Zo mag je dus gerust naar jezelf kijken: ik dúrf tenminste toe te geven dat iets niet goed voelt, of niet de juiste keuze voor me is. Ik dúrf terug te komen op mijn beslissingen.

Ongeacht wat je ego je ook ingeeft, en ongeacht wat je omgeving vindt van de keuzes die je wel/niet maakt of terugdraait: je leeft voor jezelf. Niemand, echt helemaal niemand, heeft er iets aan als jij keuzes gaat doorzetten waarvan je betwijfelt of (of misschien gewoon al weet,) ze je gelukkig gaan maken. Ik geloof ook niet dat je er een leuker mens door wordt. Kijk, natuurlijk zou je het jezelf (en dan spreek ik ook over mezelf hè,) gemakkelijker maken door niet meer alles zo van de daken te schreeuwen. Ik had misschien gewoon voor me moeten houden dat ik naar Berlijn ging/wilde verhuizen, want dat had een heleboel vragen gescheeld. Aan de andere kant: je hebt gewoon het recht om vanuit je enthousiasme over iets allerlei dingen te willen delen. En weet je wat het is? Mensen zijn het ook snel weer vergeten. Er is al gauw weer iets anders waar mensen zich druk om maken. Zo niet? Dan moet je eigenlijk maar denken: jammer joh. You do you, I do me.

Ik praat er nu misschien wel makkelijk over, maar ik heb ook twee weken gewacht met het schrijven van deze blogpost. Natuurlijk ben ook ik een beetje huiverig voor de reacties van anderen. Niks menselijks is ons vreemd, we hebben daar allemaal last van. Toch denk ik wel dat ik inmiddels in een fase van mijn leven (god, wat klink ik oud als ik dit soort dingen zeg,) ben aangekomen waarin ik wel oprecht kan zeggen dat ik vooral de dingen doe waarvan ik weet dat ze goed voor me zijn. Ongeacht wat anderen daar van vinden. Er zijn een paar mensen die heel dichtbij me staan van wie ik advies graag te harte neem, maar er zijn ook heel veel meningen en ideeën van mensen die ik zo over mijn schouder laat glijden. Dat is absoluut op geen enkele manier arrogant bedoeld – het is zelfbescherming en iedereen zou het moeten doen, als je het mij vraagt.

Dus, ik kom terug op mijn beslissing. Ik blijf lekker in Nederland wonen. Ik ga wel verhuizen (ik zoek op dit moment een huis,) en ik denk dat deze zomer een interessante gaat worden, maar verder blijven dingen in de basis lekker stabiel. Familie, andere belangrijke mensen en mijn werk. Ik heb ontelbaar veel ideeën voor de Groene Meisjes en ik heb het idee dat nu ik weet dat ik het jaar niet wegga en ik dus alles gewoon onder handbereik heb, ik alleen maar méér ideeën heb ontwikkeld. Ik kan oprecht zeggen dat ik enorm uitkijk naar de komende maanden. De energie komt terug en ik zie weer heel veel positieve dingen. Dat beetje ego dat ik bij de deur moet laten staan, omdat ik terugkom op mijn beslissing, ach, dat is te verwaarlozen. Ik gun jou dat ook, echt.

Foto: Aline Bouma.

The post Terug mogen komen op keuzes die je hebt gemaakt appeared first on De Groene Meisjes.

Super snelle curry

Voor een romige curry mag je me altijd wakker maken! Vandaag deel ik mijn simpele go-to recept dat ik graag maak als ik minder tijd of zin heb om te koken. Deze curry zet je binnen 30 minuten op tafel. Eerlijk gezegd: het ziet er misschien niet zo appetijtelijk uit maar de smaak is geweldig.  Rode chilipasta, kokosmelk, ananas, bloemkool en aubergine…. jum!

Dit is een makkelijk basisrecept, je kunt natuurlijk verschillende groenten en kruiden gebruiken. Bijvoorbeeld (zoete) aardappel, courgette, groene erwtjes etc.

Let er bij het kopen van een rode currypasta op dat je een vega(n) variant koopt. In ‘traditionele’ currypasta vind je vaak vissaus. De currypasta’s die je in de supermark vindt zijn vaak veganistisch maar ik raad je aan om het altijd even te checken! Als je het echt goed wil doen maak je je eigen currypasta. Maarja, ain’t nobody got time fo’ that ;)

Wat heb je nodig voor 2 porties?

1 stukje verse gember, fijn gesneden

2 teentjes knoflook, fijn gesneden

1 grote bosui (of 2 kleine), gesneden (+ extra voor garnering)

100 ml groenten bouillon of water

halve kleine bloemkool, in roosjes

halve aubergine, in blokjes

6 sperziebonen, door midden gesneden

200 ml kokosmelk

1/2 – 1 eetlepel rode currypasta

1 theelepel sojasaus

snufje (kokos)suiker

3 plakken ananas (uit blik), in stukjes gesneden

gekookte rijst voor 2 personen

Wat ga je doen?

1. Verhit een scheutje olie in een kleine soeppan of grote wok. Bak de gember, knoflook en bosui voor 3 minuutjes.

2. Voeg de bouillon, bloemkool, aubergine en sperziebonen toe. Breng de bouillon aan de kook en laat 5 minuten zacht pruttelen tot de groenten wat zachter zijn geworden.

3. Schenk de kokosmelk erbij en voeg de currypasta, sojasaus, suiker en ananas toe. Breng dit opnieuw aan de kook en laat net zo lang staat totdat de bloemkool gaar is.

4. Eet met gekookte rijst, bosui, gesneden peterselie of koriander en rode chilivlokken.

Ook een curry fan? Dan ga je blij worden van dit recept! Laat je het me weten via instagram via #degroenemeisjes als je hem hebt gemaakt? Leuk!

The post Super snelle curry appeared first on De Groene Meisjes.