Zohreh Hanifeh > Recent Status Updates

چه کنم که توان از من می گریزد،
وقتی نام کوچک او را
در حضور من بر زبان می آورند.

آنگاه که خشم شعله زد و بالا گرفت،
و همدیگر را مرده و نابود خواستیم،
شاید نمی دانستیم که دنیا
چه جای کوچکی است، برای هر دومان.

مرا به شگفتی وا می داری، وقتی می گویی فراموشم می کنند
مرا صدها بار فراموش کرده اند.

چیزی نیست
که مرا
سرِ شوق بیاورد
جز تو
که تو هم نیستی

عطرت
زودتر از تو آمد
تو
زودتر از عطرت رفتی

هر روز به یک بهانه بیرون می روم
کار/ خرید/ قدم زن
اما
امیدوارم تو را ببینم
ناغافل
و خرید را از یاد ببرم
و راه رفتن را
و کار کردن را

خستگی را آغوش تو در می کند
وقتی نیستی
عجالتاً چای می خوریم
چه کنیم؟

عیسا را
صلیب مقدر کردی
مرا
سرگردانی

کاش تو کوچه بودی
کاش تو می ماندی

وقتی می گویند نیست
کاغذ را گفته باشند یا برق را
فرق ندارد
من یادِ تو می افتم

من با
حرف می زنم
من به
عاشقم
جای خالی ات دیگر
کلمه نمی گذارم

چقدر باید شب باشم
تا تو ماه باشی؟

باران را نگاه می کنم
شاید که تو دیده باشی ش
و حسرت می خورم

آمدن
و به انتظارِ رفتن
ماندن
که هجران پیشانی نوشت و مقدرِ آدمی ست
این درخت که اینک تکیه گاه توست
امروز منم
این درخت که امروز منم
فردا تابوتت
بمانی درختت می شوم
بمیری تابوتت

تا تو
چند شعر باقی مانده است؟

میانِ تو و تنهایی
دری هست
تو بازش می کنی و از من می روی
او به درون می آید و بر من می بندد

کسی را که به دست نیاورده ام
از دست نخواهم داد

دلم می خواهد نباشم
مثل تو
که نیستی

از لیوان ها
به لیوانِ شکسته فکر می کنی
از آدمها
به کسی که از دست داده ای
به کسی که به دست نیاورده ای
همیشه
چیزی که نیست
بهتر است

دلتنگی
خیابان شلوغی ست
که تو در میانه اش ایستاده باشی
ببینی می آیند
ببینی می روند
و تو همچنان
ایستاده باشی

هزار بهانه آوردیم
تا تو را بدهند
هزار بهانه داریم
تو را نه

موعد دیدار را
تو که می آیی
می دانی
من منتظرم
از کجا بدانم؟

"تو را می خواهم"
در این جمله اندوهی ست
اندوهِ نداشتنت

کشاورز دعای باران خواند
و باران آمد
کاش تو را خواسته بود
کاش تو آمده بودی

عطر تو در هواست
می آیی
یا رفته ای؟

این همه راه که آمدم
کمتر بود
از این یک قدم
که به تو مانده است
من مسافت را
با تپش قلبم محاسبه می کنم

بی تو
هر کاری
گریستن است
حتا خندیدن

نفس نفسِ پیرمرد
بیماری نیست
علامتِ آن دیدار است
مثلِ به کوه رفتن
به وقتِ به قله رسیدن

مسواکت را برداشتی
حوله و لباس هایت را
همه را برداشتی
جز من
چمدانت را بستی
دستگیره ی در را مشت کردی
و پرسیدی
چیزی جا نگذتشته ام؟
چرا
غم رفتنت را جا گذاشته ای
و مرا

کسی که نشسته است
همیشه خسته نیست
شاید جایی برای رفتن نداشته باشد
کسی که نشسته است
شاید خسته باشد
شاید همه جا را گشته باشد و خسته باشد
کسی که نشسته است
حتماً گم کرده ای دارد