Zohreh Hanifeh > Recent Status Updates

زنده باد آن که شهامتش را همیشه حفظ می کند!

چه جوششی در تو است! چه سوزشی در تو است!

خدای مهربان من! مردی مثل این، به همه چیز فکر می کند، همه چیز را می داند. در حضور او، من شرمگین هستم و به هر چه او بگوید بله می گویم. من کودک بینوای نادانی بیش نیستم. نمی فهمم چه چیزی را او می تواند در من سراغ کند.

بارانی تلخ
دو سکوت
زیرِ
یک چتر

جفری دانیل

یک کلمه
اما هزار جور
باران

دیوید فینلی

بعد از تعطیلات
شن...
در جیبم

سیریل چایلدز

خاکسترها رو به خاموشی
صندلیِ دوست
پُر می‌شود با مهتاب

سیسیلی هیل

افراهای پاییزی
میانِ بسیاریِ رنگ ها
بسیاریِ روشنا

کتلین بسفورد

خوشا آن کس که ایمانش را در ژرفای قلب خود پاک نگه می‌دارد!

همه چیز از تو دریغ داشته خواهد شد، تو همه چیز کم خواهی داشت.
این است ترجیع بندی که تا ابد در گوش هر یک از ما طنین می اندازد و، در سراسر عمر، هر ساعتی آن را با صدای شکسته برای ما تکرار می کند.

آن که آن بالاست، در برابر او سر فرود بیارید؛ اوست که یاری رساندن را می‌آموزد و برایتان کمک می‌فرستد.

آه که خودِ اعمال ما، به اندازه ی رنج های ما، روند زندگی را در ما متوقف می سازند!

اگر آرامش از درون قلب خودتان نجوشد، شما آرامشی نخواهید داشت.

اگر فصاحت گفتارتان از دل برنخیزد، هرگز نخواهید توانست بر دل دیگران اثر بگذارید.

جهانِ ارواح به هیچ رو در بسته نیست: حسّ تو به خواب رفته، دل تو مرده است. برخیز، ای مرید، برو و سینه ی فانی ات را در پرتوارغوانی سپیده دمان شست و شو بده!

[خدا خطاب به مفیستوفلس]
تا زمانی که او روی زمین زندگی می کند، تو اجازه داری که وسوسه اش کنی. هر کسی که راه می رود، می تواند گم بشود.

[خدا درباره ی فاوست]
او مرا با سوز دل در تاریکی می جوید، و من می خواهم او را به زودی به روشنایی برسانم. در نهالی که سبز می شود، باغبان از همان زمان گلها و میوه هایی را که در فصل آینده از آن سر بر خواهند زد تشخیص می دهد.

150 تا غزل مرداد و تموم کردم + 10 تا از شهریور...

مردی که در ایستگاه نایستاده است
چتری ندارد
باران را نمی شناسد
چرا زندگی می کند؟
چه را
زندگی می کند؟
زندگی می کند؟

بیا حواسمان را پرت کنیم
مالِ هر کس دورتر افتاد،
عاشق تر است
اول خودم.
حواسم را بده تا پرت کنم.

لولای شکسته ی در را عوض می کنم
در را باز می کنم،
می گویم:
بانو!
خوش آمدی
اگر
نبودی
در را می بندم
دوباره باز می کنم.

این بار هم که
تاول پاهایم خشک شود
دوباره عاشقت می شوم
دوباره راه می افتم
دوباره
گم می شوم.

های بانو
شوخی نکن
چشمِ خسته، بسته می شود

قلبِ خسته
می ایستد.

کسی را می شناسی که
شیشه ی شکسته ی پنجره ای را بند بزند

پیش از آن که بروی؟
پیش از آن که بشکند؟

هیچ چیز با تو شروع نشد
همه چیز با تو تمام می شود
جز نامم.

الفبا برای سخن گفتن نیست
برای نوشتن نام توست

سپاسگزارم خدای من
خندهه را
برای دهان او
او را
به خاطر من
و مرا
به نیت گم شدن آفریدی.

هدیه ام از تولد
گریه بود
خندیدن را
تو به من آموختی.

سنگ بوده ام
تو کوهم کردی
برف می شدم
تو آبم کردی
آب می شدم
تو خانه ی دریا را نشانم دادی.

می دانستم گریه چیست
خندیدن را
تو به من هدیه کردی.

تو نخواهی آمد
و شعر
داستان پرنده یی است
که پرواز را دوست دارد و
بالی ندارد.

نه
نمی توانم
نمی خواهم که فراموشت کنم.