Zohreh Hanifeh > Recent Status Updates

حسرت مرا دیواری می فهمد
که به او نگاه می کنی
اما دلت
جایی دیگر است

منم
درختی که برگ هایش را ریخت
تا تو
ماه را
از میان شاخه هایش
تماشا کنی

به نام خدا
دستم می لرزد
اشک امان نمی دهد
نمی توانم بنویسم

فصل عوض می شود
جای آلو را
خرمالو می گیرد
جای دلتنگی را
دلتنگی

می ترسم و
حال مرا
تنها کلاغی درک می کند
که هیچ وقت به خانه اش نخواهد رسید.

غمگینم و
نمی دانم آخرین روز
روی کدام پنجره از چهره ام دست کشیدی

چشم های قهوه ای تو؛
دو نامه ی عاشقانه اند
پلک می زنی دو نامه پست می شوند.

نه برای اتوبوس های در راه
نه برای اتوبوس های رسیده
نه برای اتوبوس های نیامده
تنها این را برای تو نوشته ام مریم!

آن قدر کوچک می شوم
تا مرا توی جیبت بگذاری ...
اما قول بده
از یاد نمی بری مرا!

تو را هیچ وقت نخواهم دید
دست بر دست؛
پای بر گامجای؛
چشم بر چشمه ی حضور تو...
تمام سهم من است
از تو
که تمامِ منی!

با همین الفبای روییده از سرانگشتانت
بارها بار
دوستت دارم را شکفته ام
می دانی؟

بخواهی یا نه
راه گریزی از تو ندارم
راهی ندارم
جز پناه بردن به آغوشت
که نیستی
و سخن گفتن
با تو
که نمی شنوی

نمی دانم می دانی یا نه
نمی دانم می خواهی یا نه
اما من
هر چه میخواهم
تویی
و هر چه نخواهم!

اگر بگویم دوستت دارم
از من می پرسی: پس چرا نگاهم نمی کنی؟
اگر نگویی دوستت دارم
از تو می پرسم: پس چرا نگاهم می کنی؟
می خواهم نگاه کنیم به هم
بگویم: می گویی دوستت دارم؟
بگویی: می گویم دوستت دارم!

به من بگویید این همه لطف و دلربایی جوانان در سنین بلوغ از کجا می آید، جز از من که با حذف عقل و اندیشه غبار غم را از چهره ایشان برداشته ام؟

سوفوکل: بزرگترین خوشبختی زندگی فقدان عقل سلیم است.

در دوران ما این قاعده عمومی است که هرقدر چیزی از راهی دورتر برسد بیشتر مورد تمجید است و هچون طرفه لذت کم مانندی پذیرفته می شود.

وقتی که هیچ کس از شما تمجید نمی کند حق دارید که خودتان خویشتن را تمجید کنید.

جالبه که همزمان و به طور کاملا اتفاقی از هر دو تا کتابی که دارم میخونم دقیقا 181 صفحه خونده م :)

فلان دوست دشمن می شود؛
من این را زیر نقابی که بر چهره داشت دیده ام.

داستان گذشته خیلی خوب بود. بیشتر از قبلی ها دوست داشتم تا اینجا.

سپیده دمِ روزِ سالِ نو
دیروز
چه قدر دورست!

ایچیکو

آخرِ پاییز ــ
یک صندلیِ تک چشم به راهِ
کسیست که می آید

آریما آکیکو

او چیزی می گوید
من چیزی می گویم ــ پاییز
عمیق می شود

کیوشی

تا به حال عاشق نشده بود و نمی دانست که عشق می تواند، مثل دندان دردی سمج، آزار دهنده باشد.

در انتظار معجزه ای؟ ایمانت باید مستحکم گردد.

آن که طالب نیکی است بنای کارش باید بر نیکی باشد

چه کسی می تواند خصلت های خوب بیشتری
از یک بی غم داشته باشد؟... او هیچ در نمی ماند؛
وقتی که پاها دیگر راهش نبرند،
بسیار خوب روی سر راه می رود.

... و زیر باران بوسه هایش بمیرم!

افسوس! دیگر آرامش دل بیمارم را باز نمی یابم، دیگر هرگز! هر جا که او را در آن نمی بینم گور است! جهان سراسر در پرده ی ماتم فرو رفته!