Zohreh Hanifeh > Recent Status Updates

شاد باد روح آن چکاوک سرودسرای که می گفت:
غمت را به دوستت بگو
و نیمی از سیب رخی را که یافته یی به دوستت بده
و ببین
که سبک تر پرواز خواهی کرد
و زودتر به لانه ات خواهی رسید...

و من، به عناد بی پایان آنها با آزادیِ پرواز اندیشیدم.

داستان "دشنام" قصه ی این روزای ماس...

انسان، چه آسان می میرد- و نمی داند.

داستان "بیمار" یه جورایی یاد داستان لاشخور کافکا می انداختت...
ولی عمیق بود و دردناک متاسفانه. این که ما آدما حاضر نیستیم برای بهبود شرایط خودمون قدمی برداریم و همه ش موکول می کنیم به یه روز دیگه، به یه فردای موهوم...

داستان بیگانگی (حادثه) هم بد نبود...
خیلی چیز خاصی نداشت! :|

با خوندن این جمله ها یاد فامیلِ دور افتادم:

"به هر دری که قفل بخورد، احساس می شود پشت آن خبری هست؛ اما درِ باز حکایت از هیچ چیز نمی کند."

یعنی یارو خودِ فامیلِ دور بوده ها!!!! :D

نشسته ای توی سینه ام
مثل تیر چند پر!
نه می شود درت آورد
نه گذاشت که بمانی

اگر این خاک ها را کنار بزنی
تو را خواهم بوسید!

شیرین ترین گناه منی.
از تو
به خدا هم پناه نمی برم!

مرا ببوس
روزهای سختی در پیش است
بگذار تو را
کمی پس انداز کنم!

"آقای مرگ" خیلی خوب بود...

"ما باز هم نفهمیدیم!"

با صدایی بی دندان بگویم به تو:
اینک شده ام مردی قابل اعتماد؟

یعنی واقعا بهتر از این ترجمه نمی تونست بکنه؟ اینک شده ام مردی قابل اعتماد؟؟؟!!! ریلی؟؟؟

آن مرد خورشید را شکار کرد...

جهنم بهشت معرکه بود... مثل بقیه ی داستای جومپا لاهیری.
روابط و احساس ها و فاصله ی فرهنگی آدم ها و این که یک جایی بالاخره شکاف می افتد... یک جایی آدم ها کم میارن از بودن تو/با فرهنگی که متعلق بهش نیستن...
دوست داشتم این داستان رو.

داستان جناب آقای رئیس جمهور منو یاد کهن ترین داستان جهان از کتاب 21 داستان از نویسندگان معاصر فرانسه انداخت...
حماقت آدم ها بی پایانه... متاسفانه!

داستان خوبی خدا عالی بود!
اشک هامو جاری کرد و توی دلم چیزی رو تکون داد

"امید یعنی بازگذاشتن در. این طوری چیزهای خوب توانست وارد شد. شاید وقتی تو اصلا حواست هم نباشد."

"شاید خدا همین الان به ما نعمت داد، و ما نفهمید."

به هر کجا نگاه می کرد، نشانه هایی از لطف و خوبی خدا را می دید.

مرد تنها، تو نیمه انسانی،
نیمه ی دیگرت زنی تنهاست.
زود او را بیاب و کامل شو،
زندگی با کمال ما برجاست.

مرد تنها ستاره ای مرده ست....

می رفت و باز می رفت،
رفتن سرشت او بود.

نتوانی شناخت مردم را
؛تا که خود را نخست نشناسی
تا نخوانی کتابهای درست
خویشتن را درست نشناسی.

ما
شما را هنوز به حاطر آن گل سرخ
دوست داریم

یک تکه آسمان را خوب حفظ کردیم
که وقتی تو نبودی
بتوانیم از حفظ بخوانیم
این برای آن روزها کافی بود

"برو ای عزیزترین! خدا به همراهت."

داستان "کارم داشتی زنگ بزن" از ریموند کارور قوی و تاثیرگذار بود...
گاهی جدایی ناگزیره... ولی مهمه که برای اینکه این اتفاق نیفتاده باشه تلاش کرده باشی. این طوری حداقل میتونی با خیال راحت خداحافظی کنی.

"او زنی بود که فقط نیاز به آرامش و سکوت داشت و کسی که در کنارش باشد- هر که می خواست، باشد."

فلامینگو/ الیزابت کمپر فرنچ

"من آن دریای خالی هستم."

داستان "تعمیرکار" از "پرسیوال اورت" تا یه جایی فانتزی به نظر می رسید، حتی منو یاد داستان "آدمی زنده به چیست" تولستوی انداخت...
اما بعد دیدم که متفاوته و خیلی عمیق غم انگیز.