Zohreh Hanifeh’s Reviews > خاطره‌ای در درونم است > Status Update

جدائی تاریک است و گس،
سهم خود را از آن می پذیرم - تو چرا گریه می کنی؟
دستم را در دست خود بگیر و بگو که در یادم خواهی بود.
قول بده سری به خواب هایم بزنی.
من و تو چون دو کوه، دور از هم جدا از هم،
نه توان حرکتی نه امید دیداری.آرزویم اما این است که
عشق خود را با ستاره های نیمه شبان به سویم بفرستی.

همه را می بخشم
و در پای صلیب مسیح
بوسه می زنم بر پیشانی آن که خیانت کرد،
بر لبان آن که نکرد.

جدایی از تو هدیه ای است،
فراموشی تو نعمتی.
اما عزیز من، آیا زنی دیگر
صلیبی را که من بر زمین نهادم بر دوش نخواهد کشید؟

پنداشتیم تهی دستیم و بی چیز،
اما زمانی که آغاز شد از دست دادن همه چیزی،
هر رئز برایمان خاطره ای شد،
آنگاه شعر سرودیم
برای همه ی آن چه داشتیم،
برای سخاوت پروردگار.

چه کنم که توان از من می گریزد،
وقتی نام کوچک او را
در حضور من بر زبان می آورند.

آنگاه که خشم شعله زد و بالا گرفت،
و همدیگر را مرده و نابود خواستیم،
شاید نمی دانستیم که دنیا
چه جای کوچکی است، برای هر دومان.