Zy > Recent Status Updates

رنج بردن پیامد فاصله ای است که میان ایگو و ایگو_ایدئال وجود دارد،فاصله ای میان کسی که حس می کنم هستم و کسی که می خواهم باشم.

نوشتن شکلی از درمان است،بعضی وقت ها از خودم می پرسم کسانی که چیزی نمی نویسند،چیزی نمی سرایند،چیزی نمی کشند،چگونه موفق می شوند از جنون،مالیخولیا و ترس و اضطراب،که ذاتی شرایط انسانی است،فرار کنند؟

سرکوب کاری است که ما با تجربیاتی می کنیم که نمی توانیم به خود اجازه داشتنشان را بدهیم.ما برای ایتکه دوباره گرفتار مشکلات سربراورده از دل ان ها نشویم،کنارشان می گذاریم .

سرکوب کاری است که ما با تجربیاتی می کنیم که نمی توانیم به خود اجازه داشتنشان را بدهیم.ما برای ایتکه دوباره گرفتار مشکلات سربراورده از دل ان ها نشویم،کنارشان می گذاریم .

شاید رنج لازمه زندگی خوب است.شاید رنج،به همان شیوه پیچیده خودش،چیز خوبی باشد.

این نظم و انضباط و به سرو وضع خود رسیدن ها باشد برای بقیه.من ادم فکر کردنم،و برای این خرده ریزها وقت ندارم.لذت مفرطی می برم از این شلختگی؛و باور دارم عمقِ فکری ادم با اراستگی اش نسبت عکس دارد.

مفهوم بودیستیmujo،یا ناپایداری و گذرایی،بیانمندی زیادی دارد:زندگی گذراست؛هرچه می شناسیم و عاشقش هستیم روزی از بین می رود،خودمان هم همین طور.

فقط یک حقیقت نداریم؛بی شمار حقیقت وجود دارد.شونان می گوید یکی را بردار و از ان خودت کن.

اگر ذات ادمیزاد با نیکی سرشته،چرا دنیا مملو از ظلم و بی عدالتی ست؟

اگر ذات ادمیزاد با نیکی سرشته،چرا دنیا مملو از ظلم و بی عدالتی ست؟

در وجود همه ادم ها قلبی ست که طاقت درد و رنج دیگران را ندارد.

اگر نمی توانی زندگی را بفهمی،چطور می خواهی به درک و دریافتی از مرگ برسی؟

زندگی مثل برق و باد می گذرد.باید گهگاه درنگ کنی و همه چیز را ببینی،و الا از دستش می دهی.

مابه لذتهای جدیدزودعادت میکنیم،و بعد از مدتی نه برایمان تازگی دارندنه کمافی السابق اذت بخشند.ماهمیشه مستعداین مرض به قول خودم یکم_بیشتر_یسم هستیم.انگاربرای زندکی خوب،خیلی بیشتر_پول،موفقیت،دوست_نمیخواهیم،همیشه دنبال یکم بیشتریم.

مابه لذتهای جدیدزودعادت میکنیم،و بعد از مدتی نه برایمان تازگی دارندنه کمافی السابق اذت بخشند.ماهمیشه مستعداین مرض به قول خودم یکم_بیشتر_یسم هستیم.انگاربرای زندکی خوب،خیلی بیشتر_پول،موفقیت،دوست_نمیخواهیم،همیشه دنبال یکم بیشتریم

به چیز به حد کفایت خوب برام کفایت می کنه چون بعدش وقت می کنم به چیزای دیگه زندگیم برسم.ببین،کسی که کافی براش خیلی کمه،هیچ چیزی هیچ وقت براش کافی نیست؛راضیش نمی کنه.

بعدها در زندگی به ستایش و تمجید می پردازیم،سرگرم می شویم و بعضی از نگرش هایی که قبلا داشته ایم را تغییر می دهیم،اما بیشتر محتمل است که در کتاب ها تنها چیزهایی را پیدا کنیم که تاییدی باشند برآنچه از قبل در ذهن داشته ایم.

فروید می خواست ما را قانع کند که ارزو درک و فهم ما را از امور تحریف و دستکاری می کند،در واقع می خواست مارا ماقاعد سازد که ما تمایل داریم از ان چیزی که وجود دارد فقط انچه راببینیم که می خواهیم ؛و شناخت(و عدم شناخت)بیشتر با خواستن سروکار

افراد در جلسات روان کاوی بیشتر در مورد تجربیاتی حرف می زنند که از سر نگذرانده اند؛و چقدر آمرانه،و با چه شور و حرارتی،در مورد چیزهایی حرف می زنند که حسرتشان را داشته اند.چندان غریب نیست که بگوییم هریک از زوجین می دانند که طرف مقابل …

تعبیر نیچه به واقعیت بدل می شود:خدا رفته است و برای کسی مهم نیست،زیرا بالاخره زنان و مردان یاد گرفته اند بدون خدا زندگی کنند.این پدیده نیز محصول فرهنگ بود…

صریح تر از این ندیده بودم که جوانان رابطه جنسی را تحقیر کنند،دقیقا حالا که به چیزی رسیده ایم که تقریبا نیم قرن پیش دست نیافتنی تلقی می شد:ازادی بی قید و شرط در رابطه جنسی.شاید ازادی شهره در جهان دلیل این خوار شمردن باشد.

اقدامات ان ها نه برپایه تفکر،که در دنیای امروز چنین بی اعتبار شده،بلکه از روی میل و هوس،تمایل و کنش بود.

ایا در این دنیا فرهنگ به همین محدود می شد؟آیا انسان امروزی از دستاویزهای کهن فرهنگ همچون برانگیختن احساسات،قوه تخیل،تجربه لذت زیبایی و تقویت روحیه انتقادی افراد بی نیاز است،زیرا علم و فناوری با برتری می توانند جایگزین ان شوند؟

ما در جهانی زندگی می کنیم که در ان هرچیزی که سابقا هنر،ادبیات و فرهنگ نام داشت دیگر اثری برآمده از خیال و مهارت خالقانی منحصر به فرد نیست،بلکه محصول ازمایشگاه ها،کارگاه ها و کارخانه هاست،به عبارت دیگر محصول ماشین های لعنتی.

چیز عجیبی بر چهره ام احساس کردم،جشمانم را لمس کردم و متوجه شدم مملو از اشک اند.جسارت به خرج دادم و جلوی خودم را گرفتم تا های های گریه نکنم.

چیز عجیبی بر چهره ام احساس کردم،جشمانم را لمس کردم و متوجه شدم مملو از اشک اند.جسارت به خرج دادم و جلوی خودم را گرفتم تا های های گریه نکنم.

لذت همیشه خوب است و رنج ناخوشایند.اما دلیل نمی شود همیشه لذت برایتان ارجح باشد.بعضی لذت ها ممکن است به درد و رنج منتهی شود.پس باید از ان اجتناب کرد.

خوابیدن روی بستری از کاه با ذهنی ارام خیلی بهتر است از خوابیدن روی تخت و اثاث ان چنانی در حالی که ذهنمان بی قرار و اشفته ست.

اپیکور می گوید ارام باش و از زندگی لذت ببر.او هوادار لذت است و ان را((بدایت و غایت زندگی سعادتمندانه بشری می داند.))

فیلسوفان اغلب می کوشیدند دنیای بیرون را تبیین کنند،اما شوپنهاور بیشتر دل مشغول عالم درون بود.اگر نتوانیم خودمان را بشناسیم،شناختن دنیای بیرون هم میسر نخواهد شد.