Zy > Recent Status Updates

ولی من می دانم که مردن گناه نیست.برای گیاهی چون من زندگی در نور و جو این جهان رنج اور است.حتما یک جای کار می لنگد که نمی توانم پیش بروم.خودم می خواهم.تا امروز هرکاری از دستم برمی امده برای زنده ماندن کرده ام.

کوچک ترین دلیلی برای ادامه زندگی نمی بینم.تنها ان هایی که دلیلی برای ادامه ان دارند باید ادامه دهند.همان طور که ادم حق زندگی پارد حق مردن نیز باید داشته باشد.

تاب اوردن.در زندگی مان لذت،خشم،اندوه و هزاران حس دیگر را تجربه می کنیم،ولی همه این حسها روی هم به زور یک درصد اززمان زندگی مان را دربرمی گیرد.نود و نه درصد دیگر را دندان روی جگر می گذاریم.من هر لحظه با حسی که سینه ام را پاره پاره میکند

معتقدم کسانی که در جهان به نیکی ازشان یاد می شود دروغگو و متظاهرند.اعتقادی به جهان ندارم.تنها یارانم فاسدان برچسب خورده اند؛تباه شدگان انگ خورده

باور دارم که خوشبختی توانایی انجام کارهایی ست که ادم دوست دارد.

نائوجی در دفترش نوشته بود ایا کسی هست که تباه نشده باشد؟نوشته هایش باعث شدند خودم را تباه شده ببینم .به چشمم همه،از جمله دایی و حتی مادر تباه شده امدند.

حالا هرچی.تنها از یک چیز می شود مطمئن بود:آدمی برای بقا باید ادا در بیاورد.

این رو که ادم سخنگوئه،اگاهی داره،اصول و سامان اجتماعی خودش رو داره خودم می دونم،ولی مگه باقی حیوون ها هم این ها رو ندارن؟ حتی احتمال داره اون ها دین هم داشته باشن.ادم به اشرف مخلوقات بودنش می نازه ولی انگار اساسا کوچک ترین اختلافی …

برای نخستین بار در زندگی درک کردم که چه جهنم سیاه،دردناک و بی دروپیکری است بی پولی.دلم پر از جوش و خروش بود،ولی چنان غمی مرا فراگرفته بود که راه پایین آمدن اشک هایم را می بست.نمی دانم دردی که ان زمان تجربه کردم…

او حتی یک بار هم از بودن در جعبه احساس گناه نمی کند.به شخصه احساس می کنم صرف نظر از اینکه جعبه یک بن بست است،انا می تواند دریچه ای به یک دنیای دیگر باشد.نمی دانم به کجا،اما دریچه ای به جایی دیگر،به دنیایی دیگر.

مهم نیست یک نفرچقدر از دنیا فراری باشد و با پناه بردن به جعبه خود را ناپدید کند…

حق نداری به او بخندی.اگر تو هم از ان ادم هایی هستی که حتی برای یک بار در رویا،شهری اسرار امیز با ساکنانی بی نام را ارزو کرده ای،بی تفاوت نباش،زیرا تو هم مانند اقای الف همیشه در معرض چنین خطری هستی.

پیداست چنین فساد درونی به طور غیرمنتظره سریع رخ می دهد.

تصور این نکته بعید نبود که صرفا به انتظار خو گرفته است،بی آنکه هدف خاصی در ذهن داشته باشد،و وقتی سرانجام خواب زمستانیش به سر برسد،نور خیره اش می کندو و نمی تواند بیرون بیاید.می گویند ادمیزاد زود با همه چیز انس می گیرد.

اما گمانم زندگی چیزی نیست که ادم بتواند بفهمد.همه جور زندگی هست،و گاه طرف دیگر تپه سبزتر به نظر می رسد.چیزی که برایم مشکل تر از همه است،این است که نمی دانم این جور زندگی به کجا می کشد.اما ظاهرا آدم هرگز نمی فهمد،صرف نظر از اینکه …

کار گویی برای مرد چیزی اساسی بود،چیزی که قادرش می کرد پرواز بی امان زمان را تاب بیاورد.

شن روبی واقعا مهم است.اما این وسیله است نه هدف.هدف شما حفظ زندگی در برابر شن است،مگر نه؟

معروف است که سطح تمدن را با درجه تمیزی پوست می سنجند.گیریم که ادم روح داشته باشد،پس به احتمال قوی این روح باید توی پوست بگنجد…پوششی نرم و ناسوتی برای روح.

نزد این دیوانه،از چیزهای زمینی هیچ نیست،حتی خوردنی و نوشیدنی.اندیشه اش پیوسته در فضاهادر تاخت و تاز است؛خودش هم تا اندازه ای بر دیوانگی اش اگهی دارد.او از اسمان زیباترین ستاره ها و از زمین والاترین شادی هایش را می طلبد،ولی هیچ چیز..

دلم بر ادمیان در روزهای بدبختی شان می سوزد،تا جایی که شرم دارم این موجود بیچاره را ازار بدهم.
مفیستوفلس

زندگی را همچون رودخانه ای ببینید.روزهای اول باریکه ابی ست در کرانه خودش از قلوه سنگ ها.زیرِ پل ها،و روی ابشارها می گذرد.رودخانه کم کم وسعت پیدا می کند؛کرانه ها عقب نشینی می کنند.جریان اب ها ارام تر می شود؛

گاهی وقت فعالیت است،گاهی وقت تنبلی و بطالت.صحبتkairosاست.گرچه باتوجه به زمینه های فرهنگی ماجرا فقط اولی برایمان مهم و پذیرفتنی ست.

گاهی وقت فعالیت است،گاهی وقت تنبلی و بطالت.صحبتkairosاست.گرچه باتوجه به زمینه های فرهنگی ماجرا فقط اولی برایمان مهم و پذیرفتنی ست.

کار پناهگاه و ماوای من است.چیزی در عالم نمی تواند از کار کردن بازداردم.

زندگی ام تحقق داستانی زیباست،داستانی که خودم به مرور نوشته ام.
این یعنی اگزیستانسیالیسم .قرار نیست دنباله رو سناریو از پیش نوشته و مسیر معینی در زندگی باشیم.ما نویسندع،کارگردان و بازیگر داستان زندگی خودمانیم.

او داشت به مفهوم«نگاه از بالا»در فلسفه رواقی اشاره می کرد.تصور کنید بالای سطح زمین در پروازید و به این دنیای کوچک حقیر نگاه می کنید:ترافیک اشفته،ظرف های نشسته،دعواهای بیخود...چیزهایی همه از دم معمولی.در ان واحد هم هیچند هم همه چیز.

کسی را می توان ازاد دانست که در تمنای هیچ چیز نباشد.

روز گراندهاگ بیخود کمدی نشده.اگر قرار است زندگی مان عینا همان طور تکرار شود،از نو،دوباره از نو،تاابد،جزخندیدن چه کاری از دستمان برمی اید؟حتی بهترش:پایی بکوبیدودستی بیفشانید…

اگر زندگی ما_و به واقع کل هستی_تکرار شود،چه چیزی در کنترلِ ماست؟نیچه می گفت یحتمل ان چیز نگرشمان است ، نه اعمالمان.

طوری زندگی کنیدانگار قرار است بی پایان تکرار شود.نتیجه کار را ببینید.ایاچنین نگرشی دنیای خودتان راروشنتر می کند؟ فبها.پس ارزش دارد.دنیا را جور دیگری دیدن_حتی به شیوه ای«نادرست» و متفاوت،…عیار زندگی را بالا می برد.