இரா. எட்வின் [R.Edwin]'s Blog, page 24

கவிதை 81

 

அவன் சிறுவனாக இருந்தபோதுஅந்தச் செடியை சுமந்தபடியே அலைந்ததையாரும் எதுவும் சொல்லவில்லை என்பதோடுகொண்டாடவுமே செய்தனர்அவன் வளர வளரஅந்தச் செடியும் வளர்ந்ததுஅவன் இளைஞனானபோதுஅதுவும்கவாத்து செய்யப்படாதஒரு இளைய மரமாய் வளர்ந்திருந்ததுஇப்போதுஅவன் அந்த மரத்தை சுமந்தலைவதுஏனோஅவன் அம்மாவை கொஞ்சம் உறுத்தியதுவேண்டாமென்றாள்அம்மாவை உதறினான்அதையே சொன்ன அப்பாவையும்உதறினான்முகம் சுளித்த மனைவியைவிலகினான்ஒருநாள்அதைக் கொஞ்சம்இறக்கி வைக்கலாமா என்று அவனுக்கே யோசனை வந்தபோதுதான்அவன்தானந்த மரமாகவே மாறியிருந்ததைஉணரத் தலைபட்டான்

இடது கையால் இவை போன்றவற்றை ஒதுக்கித் தள்ளுங்கள் திருமா

 

பொதுத் தொகுதியில் நின்று திருமா வெற்றிபெற முடியுமா எனக் கேட்பது சாதி ஆணவத்தின் உச்சம் திரு சீமான்வேணா எங்ககிட்ட நின்னு பாரு என்று கேட்கும் சாதி அசிங்கம்பொதுத் தொகுதியில் நின்று சாதியின் பொருட்டு தோழர் திருமா தோற்பார் எனில்சமூகம் சீழ்ப்பிடித்துக் கிக்கிறது என்று பொருள்இடது கையால் இவை போன்றவற்றை ஒதுக்கித் தள்ளுங்கள் திருமா

கவிதை 80

 

அலைபேசியில் மூழ்கியிருந்தவனின் தோளில் கிடந்த குழந்தை"பாவம் ...சூரியனுக்கு குளிருதாம்" என்று சொன்னதுஅவனுக்கு கேட்காமல்எனக்கு ஏன் கேட்டது?நகைச்சுவைத்து கடக்கவிடாமல் குழந்தையின் கவலை தோய்ந்த குரல்ஏன் என்னை குடைந்துகொண்டே இருக்கிறது?அது சரிசூரியனுக்கு குளிருவதாக குழந்தையிடம் யார் சொன்னது?யாரும் சொல்லாத பட்சத்தில்சூரியனுக்கு குளிர்வதாககுழந்தை தானாக உணர்ந்தது ஏன்?ஒருக்கால் சூரியனுக்கு உண்மையிலேயே குளிர்கிறதோ என்னமோநெருப்புக்கு குளிரெனில்போர்வையை எதில் நெய்வது?அய்யோ அய்யோரேஷன் கடைக்கு வேறு போக வேண்டும்இரண்டு கட்டுரைகளை முடிக்க வேண்டும்முடியும் வரைக்குமேனும் குழந்தையின் கவலையை யார் தோளில் சாய்ப்பது?

கவிதை 79

 

தூக்கம் வரவில்லைஇரவு வெகுநேரம் விழித்திருக்கிறேன்விழித்திருப்பதால்வாசிக்கிறேன்வாசிப்புசலிப்புத்தட்டும்போதுஎழுதுகிறேன்அனால்இப்படி ஒன்றிற்கு வேறொன்றுகாரணமானது போல்இப்போது தூங்கப் போவதற்குதூக்ககம் வருகிறது என்பதைத் தவிரவேறெந்தக் காரணமும் இல்லை

கவிதை 78

 

மகளுக்கு
நன்னடத்தை சான்றிதழ் வாங்குவதற்காக
அவள் படித்த பள்ளிக்கு
அவளோடு சென்றிருந்தேன்
தலைமை சகோதரி
பள்ளி குறித்தும்
குழந்தைகள் குறித்தும்
உரையாடிக் கொண்டிருந்தபோது
திடீரென ஒரு தாய்
ஆறாம் வகுப்பு படிக்கும்
தன் மகளோடு வருகிறார்
அவரைப் பார்த்ததும்
அருட்சகோதரி கலங்குகிறார்
அந்தத் தாயும் கலங்குகிறார்
அந்தக் குழந்தைக்கு உடம்புக்கு ஏதோ போல
என்னவென்று புரியவில்ல
உளறிக்கொண்டே இருக்கும்
ஓட்டை வாய் என்பாள் கலை
அது உண்மைதான் போல
ஏதும் அறியாமலே
இது பெரிய நோயே அல்ல
மருந்து வந்துடுச்சும்மா என்கிறேன்
அந்த தாய் சிரிக்கிறார்
சிரித்து காலமாயிற்றுபோல
விடைபெறுகிறார்
தைரியமா போங்க தாயி
கும்பிட்டபடி நகர்கிறார்
என்ன நோய்னு தெரியுமாப்பா
வரும்போது
மருத்துவ மகள் கேட்கிறாள்
தெரியாது
அடிச்சு உடற
நோயைக் கண்டுபிடிக்கவும்
மருந்தளித்து குணப்படுத்தவும்தான்
அறிவும் படிப்பும் தேவை
ஏதுமற்ற தாயின் கண்ணீரைத் துடைக்க
ஈரத்தைத் தவிர ஏதுமற்றவனின்
ஆறேழு சொற்கள் போதும்

விக்கிரவாண்டி தரும் பாடம் இதுதான்

 

விக்கிரவாண்டி இடைத்தேர்தலில் திமுக பெருவெற்றியைப் பெற்றிருக்கிறதுஇந்தத் தேர்தலில் அதிமுக பங்கேற்கவில்லைஅதிமுகவிற்கென்று அந்தத் தொகுதியில் நிச்சயம் 50,000 வாக்குகளாவது இருக்கும்அவை எங்கு போயின?அதிமுக ஊழியன் ஒருபோதும் திமுகவிற்கு ஓட்டு போடமாட்டான்அதிமுக என்பது திமுக எதிர்ப்பில் வளர்வதுதிமுக ஒழிக, கலைஞர் ஒழிக, உதயசூரியன் ஒழிக என்பவை அதிமுக கொள்கை என்பதேஇப்போது வேண்டுமானால், ஸ்டாலின் ஒழிக, உதயநிதி ஒழிக ஆகிய இரண்டையும் கொள்கையில் சேர்க்கலாம்என்றெல்லாம் சொல்லப்படுவது வழக்கம்இது உண்மையும்கூடஇப்போது பாமக பெற்றிருக்கும் வாக்குகளைப் பார்த்தால்உதயசூரியன் ஒழிக என்று சொல்லும் அதிமுக ஊழியனே திமுகவிற்கு வாக்களித்திருப்பது புரிகிறதுபாஜககாரர்கள் சொல்கிறார்கள்,அதிமுகவும் பாஜகவும் கூட்டணி வைத்தால் திமுக காலியாகி இருக்கும்அய்யோ அய்யோபாஜகவோடு அதிமுக கூட்டணி வைத்தால் அதிமுக தோழன் திமுகவிற்கு வாக்களிப்பான்பாஜக வெறுப்பு என்பது திமுக வெறுப்பைவிட அதிகமாகி இருக்கிறது அதிமுக தோழனுக்குவிக்கிரவாண்டி தரும் பாடம் இதுதான்

கவிதை 77

 
அந்த கிறுக்கனை
பத்து வருடங்களாகப்
பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்
பார்ப்பவர்களிடமெல்லாம்
எதையாவது உளறிக்கொண்டே இருக்கிறான்
அந்த பள்ளியின் விளையாட்டு விழா
மைதானத்தை ஒட்டி நின்று
வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்
என் அருகே வந்து நின்று
அவனும் வேடிக்கைப் பார்க்கிறான்
பிரம்பை நீட்டியவாறும்
தரையில் தட்டியவாறும்
காற்றில் சுழற்றியவாறும்
விசிலடித்த படியுமாக
குழந்தைகளை வரிசையாக நடக்க வைக்க
படாத பாடு படுகிறார் விளையாட்டு ஆசிரியர்
பக்கத்தில் நின்ற இவனோ
குழந்தைகள்
கோணல் மாணலாக நடந்தாலும்
வரிசைதானே என்கிறான்
மூன்று
குழந்தைகள்
கோணல் மாணலாக நடந்தாலும்
அது வரிசைதான்என்பது ஒன்று
அவன் கிறுக்கனல்லஎன்பது இரண்டு
அவன் உளறவில்லை
பேசிக்கொண்டிருக்கிறான்என்பது மூன்று

கவிதை 76

 

காதலுக்குகண் இல்லைகாதலித்தால் தலையே இல்லை

கவிதை 75

 

ஏதும் தோன்றவில்லை என்று தோன்றுவதால்ஏதும் தோன்றவில்லை என்றுசொல்ல தோன்றவில்லை

கவிதை 74

 

வர சொல்லேன் என்னைமீண்டும் ஒருமுறை“ புறப்பட வேண்டாம் “ என்று மீண்டும் ஒருமுறை தடுப்பதற்கேனும்