Merel Wildschut's Blog, page 52

Swiss Grand Tour – deel 5

Om maar meteen ironisch (je zult later merken waarom,) te beginnen: ik schrijf deze post vanuit mijn hotelkamer in Keulen. Ik ben hier om street-art te spotten en groene hotspots te bezoeken. Iets wat ik heel erg graag doe. Maar toch dacht ik vanmiddag, toen ik aan mijn iced matcha latte zat (nee hoor, geen probleem als je niet weet wat voor drankje dat nou weer is,) met een beetje weemoed terug aan Zwitserland. En toen besloot ik maar even wat gedachten op papier te zetten, als laatste deel van mijn Swiss Grand Tour verslagen.

Kijk, het is zo. Ik ben in principe best wel een buitenmeisje. Ik ben geboren en getogen in Friesland, ik in een klein dorp. Daarna heb ik ruim 10 jaar in de Achterhoek gewoond. Ik heb een hoop bomen gezien in de eerste 20 jaar van mijn leven. Daarna verhuisde ik naar Hoofddorp en ik denk dat de kerosine-dampen (van Schiphol, you get it?) mij toen naar het hoofd zijn gestegen. Opeens was ik een stadsmeisje. Voor minder hip dan Amsterdam deed ik het niet en ik besloot dat ik een héleboel steden, over de hele wereld, wilde bezoeken. Ik ging nog één keer op vakantie naar Suriname, maar daarna werden het stedentrips. Ik heb letterlijk 10 jaar lang geen andere vakantie gehad.

Ik hou van steden. Ik hou van de dynamiek, van de mensen, van de restaurantjes en de koffietentjes, van de street-art en van alle leuke dingen die er te doen zijn. Na zes jaar in Amsterdam te hebben gewoond en nu naar Rotterdam te verhuizen, kan ik me ook niet meer voorstellen hoe het zou zijn om in een dorp of een kleine stad te wonen. Ik vind het wonen in een stad met veel mogelijkheden gewoon heel erg fijn. Er is alleen een maar.

Die maar is dat ik soms wel eens volledig overprikkeld raak. Maar echt, totaal. Dan weet ik van gekkigheid niet meer waar ik nu nog koffie moet drinken. Of dan vragen vrienden of we uiteten zullen gaan en dan heb ik er gewoon geen zin in, omdat ik al zo vaak uiteten ben geweest. Of dan raak ik helemaal geïrriteerd door alle toeristen die eigenlijk helemaal niet kunnen fietsen, maar het toch doen. (daar heb je in Rotterdam overigens beduidend minder last van, dat is prettig.) Die overprikkeling zit in alles. Geluiden, geuren, te veel mensen om me heen, maar ook: te veel keuzes. In grote steden zijn gewoon te veel keuzes te maken, vind ik.

En soms wil ik gewoon helemaal niet hoeven kiezen. Wanneer mensen vragen of ik vegan eten niet beperkend vindt, omdat je in een supermarkt het grootste gedeelte van de schappen moet overslaan, antwoord ik: dat is juíst het mooie. Dat je het grootste gedeelte van de supermarkt kúnt overslaan. Ik word nerveus als ik  moet kiezen uit dertien verschillende craft-biertjes in het zoveelste hipstercafé. En het verschil tussen een flat white en een latte weet ik nog steeds maar amper te benoemen, dus laat alle andere koffie-opties alsjeblieft maar achterwege. (oké, ik geef toe, ik word heel enthousiast van koffietentjes waar ze vijf verschilde soorten plantaardige melk serveren. En toch neem ik altijd dezelfde.)

Toen ik vanmiddag op een gammel vintage krukje zat, met een flink te dure iced matcha latte, voor een prachtige, maar ook ingewikkelde, raamschildering op een ruit van een ultra hipster tentje, toen dacht ik: dat biertje in Schaffhausen, dat was toch wel heel erg fijn. Die dronken we op een terrasje van een tentje waarvan ik eerst echt dacht: ja doei, daar ga ik niet zitten hoor. Stom, saai. Dus liep mijn reisgenoot geduldig een rondje met me door de stad, op zoek naar een meer Instagramwaardig café. Ze lachte me uit hoor, dat weet ik nu. Op dat moment dacht ik nog: we vinden allebei dat het hipper moet. Maar ik bleek dat vooral te vinden. Dat is dan dus toch die blogger in mij. Ze zei: ‘Ach, daar ben je een storyteller voor. Er moet wel iets te vertellen zijn.’ Daar heeft ze dan ook weer gelijk in. Vleugje drama erbij en je hebt je blogpost, hoor.

Goed, we eindigden toch op dat terras, waar maar één soort bier te koop was. En, ja, natuurlijk was dat het lekkerste biertje van de week. Want we hadden gewoon heel veel zin om te zitten in de zon, en we hadden ook gewoon heel veel dorst. En de gesprekken waren leuk en het uitzicht ook. En de mensen die voorbij kwamen vermakelijk. Tja, het was gewoon heel erg prima. Nu moet ik wel om mezelf lachen, want jemig, ik lééf ook gewoon echt van kunstzinnige latte-art naar perfect gestileerde salade. Ik denk in Instagrams. Het is gewoon de waarheid. Dat is nou eenmaal hoe mijn leven er momenteel uitziet.

Los van de niet-zo-bruisende stadjes in Zwitserland, bracht de Swiss Grand Tour me nog iets anders. Natuur. Heel veel daarvan. Heuvels en bergen. Meren en zonsondergangen. Veldbloemen en koeien met echt heel hard rinkelende bellen om hun nek. Frisse lucht en zonneschijn. Kabbelend water en hier en daar zelfs een roofvogel. Je zou kunnen zeggen dat ik in vijf dagen meer natuur heb gezien dan in de tien jaar daarvoor. Ik was er een beetje door overdonderd. Ik vond het allemaal even mooi en indrukwekkend. En wat me nog het meest verbaasde van alles, was dat ik niet eens overal foto’s van wilde maken. Ik wilde gewoon om me heen kijken en alles in me opnemen en heel diep ademhalen voor zoveel mogelijk frisse lucht.

Rondrijdend met de auto door het veranderde landschap, boodschappen halend bij de plaatselijke supermarkt en neerstrijkend in het gras bij een meer, met die boodschappen, realiseerde ik eens te meer hoeveel ik de natuur had gemist. Dat hele uit de stad weg zijn, zonder plan rondrijden en maar kijken welke mooie plekken je tegenkomt, wow, ja, wat een openbaring. Ik wil dat vaker. Hoe leuk ik steden ook vind, ik heb het idee dat het voor mij helemaal geen kwaad kan om die stadsgrenzen eens wat vaker te verlaten.

Maar goed, ja tamelijk paradoxaal verhaal natuurlijk, zo vanuit mijn hotelkamer in Keulen. Ik bedoel, laten we eerlijk zijn, morgen zie je op mijn Instagram weer allemaal hippe tentjes opduiken, daar kan je maar op rekenen. Ach, ook dat is prima. Ik denk dat er een beetje evenwicht mag zijn.  Zo denk ik voor mijn vakantie naar Marrakech nu na over een dagtrip naar een locatie buiten de stad. Een mooie vallei wil ik zien. En ik ga er vanuit dat ik in Nepal een flínke portie natuur te verwerken ga krijgen. Maar dat rondrijden met een auto door mooie landschappen in Europa, dat wil ik zeker ook nog meer doen. Wie weet maak ik de Swiss Grand Tour (1600 kilometer in totaal,) ooit nog eens af. Hoe tof zou dat zijn?

Ben ik de enige ver-Instagramde hier? Of zijn jullie met mij? Wie gaat er mee op roadtrip in mijn toekomstige elektrische Volkswagenbus?

Ben je benieuwd naar de Swiss Grand Tour? Ik schreef er vier verslagen over! Zie hier deel 1, 2, 3 en 4. Veel lees- en kijkplezier!

The post Swiss Grand Tour – deel 5 appeared first on De Groene Meisjes.

Audioblog #11 – Langzaam leven

Langzaam leven is mijn grootste streven van dit moment. Ik ben dan ook vrij trots om te zeggen dat het me, ondanks dat ik middenin een verhuizing zit, behoorlijk goed afgaat. Ik vier een beetje vakantie, ik slaap een beetje uit, ik doe rustig aan en ik zie mijn vrienden en familie veel. Ik geniet van deze zomer en heb al mijn verplichtingen en bezigheden op een lager pitje gezet. Tijdelijk hoor, want ook deze zomervakantie gaat weer een keer voorbij. Toch wil ik dat langzame leven zien vol te houden, want het bevalt me heel erg goed. In dit audioverhaal vertel ik je over wat ik onder langzaam leven versta en hoe ik het aanpak. Pak er een koffie bij, leun lekker achterover. Veel luisterplezier gewenst!

x

Dingen die ik aanhaal in mijn verhaal en die leuk zijn om terug te lezen:

– meditatie apps 

– Miracle Morning ochtendroutine

– een taart bakken 

– the glorification of busy

Wil je dit audioverhaal nog eens rustig teruglezen voor jezelf? Dat kan hier.

Ik vind het leuk als je bij de comments laat weten wat jouw gedachten zijn over dit onderwerp. Hoe gaat het langzaam leven jou af, deze zomer? Heb je vragen of tips? Deel ze gerust! 

The post Audioblog #11 – Langzaam leven appeared first on De Groene Meisjes.

Weekmenu 8 – 12 augustus

Tijd voor een nieuw weekmenu! Omdat ik geluiden opvang over dat het ‘weer zomer wordt in Nederland,’ (we blijven aan de gang,) heb ik een weekmenu vol met zomerse, makkelijke en lichte gerechten voor jullie samengesteld. Met mooi weer heeft niemand zin om langer dan noodzakelijk in de keuken te staan, dus de gerechten moeten gewoon lekker snel klaar zijn. Ik denk dat dat met dit weekmenu helemaal moet lukken! Haal jij de boodschappen?

Maandag  – couscous met muntpesto 

Dinsdag – curry met  noodles 

Woensdag – broodjes met groenteballetjes 

Donderdag – kokos-linzen dahl 

Vrijdag – pasta pesto rosso 

Ik wens je alvast een heel goede nieuwe week en natuurlijk: eet smakelijk :)

Ben je op zoek naar meer inspiratie? Check de receptenindex, of het vorige weekmenu!

The post Weekmenu 8 – 12 augustus appeared first on De Groene Meisjes.

Bananenpannenkoekentaart

Jaaaaaa! Ik ben vandaag 30 jaar geworden! En omdat ik een heel volwassen groen meisje ben, vier ik dat met een taart gemaakt uit bananenpannenkoeken. Het allermooiste is nog dat ik de taart niet eens zelf hoefde te bakken, omdat Jamie zo lief was om dit voor mij te doen!

Uiteraard is een verjaardag de ideale gelegenheid om uit te pakken met dikke chocoladetaarten en grote stapels koekjes. Toch liever iets gezonder? Maak dan deze bananenpannenkoeken met bosbessen en pure chocolade. En hoewel ik vind dat je op verjaardagen ook best voor wat ongezonder mag gaan, denk ik in dit geval: waarom niet het beste van twee werelden kiezen?

Ik heb deze pannenkoekjes in verschillende soorten pannen gemaakt en dit gaf allemaal een ander resultaat. Gebruik een pan met een goede anti aanbak laag, dit geeft het minste risico op brekende pannenkoekjes. Heb je geen anti aanbak pan? Gebruik dan genoeg olie om in te bakken. Zet het vuur ook niet te hoog want de chocolade brandt op die manier snel aan.

Wat heb je nodig voor ongeveer 6 pannenkoekjes?



2 medium bananen (+ extra voor topping)

90 gram havermout

125 ml plantaardige melk

hand bosbessen (+ extra voor topping)

stuk pure chocolade in stukjes gebroken

scheutje plantaardige olie

cashewcream, kokos slagroom of andere vegan slagroom

Wat ga je doen?



1. Mix de bananen, havermout en melk in een blender of keukenmachine tot een beslag.

2. Roer de bosbessen en chocoladestukjes erdoor.

3. Vet een pan in met wat olie en laat warm worden.

4. Doe een soeplepel beslag in de pan en roer een beetje uit met de achterkant van de lepel.

5. Draai de bananenpannenkoeken om als je er makkelijk onder kan met een spatel en de bovenkant voor het grootste gedeelte niet meer ‘nat’ is. Dit kan op een laag vuurtje wel paar minuten duren.

6. Bak de andere kant totdat hij helemaal gaar is.

7. Ga zo door totdat het beslag op is. Top de pannenkoekjes met banaan, bosbessen, chocolade schilfers en een crème/slagroom. En natuurlijk kaarsjes!

Dankjewel lieve Jam, voor de taart en de mooie foto’s. Het betekent heel veel voor me  

En voor jullie: dankjewel voor alle lieve berichtjes die er al voorbij kwamen. Jullie zijn allemaal ontzettend lief. Dikke zoenen! 

The post Bananenpannenkoekentaart appeared first on De Groene Meisjes.

Swiss Grand Tour – deel 4

Toen ik hoorde dat ik naar Zwitserland mocht, was ik eigenlijk vooral over één ding specifiek enthousiast en dat was: ik ga de bergen zien. Eindelijk. Echte bergen. Als in, hoge bergen. Als in, misschien ga ik zelfs wel OP zo’n berg staan. Voor de eerste keer in mijn leven. Die Swiss Grand Tour brengt je nog eens iets.

Omdat ons programma vooral bestond uit steden bezoeken, duurde het voor ons eventjes totdat we de bergen ook daadwerkelijk gingen zien. Na drie dagen werd ik ongeduldig. (zo ben ik) Na vier dagen begon ik te denken dat het niet meer ging gebeuren. Maar gelukkig, op dag vijf – de laatste dag – was het zover. De kabelbaan in Säntis wachtte op ons. Hij zou ons naar een hoogte van 2500 meter brengen. Heel even hè: dat is dus 2,5 kilometer. Dat is de helft van het rondje dat ik wel eens hardloop door het Flevopark. Weet je hoe lang ik over 2,5 kilometer hardlopen doen? Weet je HOE VER dat is? En dan omhoog he? Ja, ik weet het, het stelt in de bergenwereld waarschijnlijk nog helemaal niks voor, maar voor mij is dit een ding hoor.

Nou, wat eigenlijk ook al een ding was, was die kabelbaan. Dat had ik dus ook nog nooit gedaan. Immers, waar heb je een kabelbaan voor nodig als je de bergen niet in gaat? Juist. Ik had werkelijk geen idee hoe zoiets zou werken en oké ik ga niet liegen, ik was er een beetje nerveus voor. Sowieso al hoor, voor dat hele hoogteding. Ergens heb ik toch best wel een beetje hoogtevrees denk ik. Gelukkig had ik een ervaren reismeisje bij me, die hele bergpartijen in Nieuw Zeeland trotseerde, dus zij draait haar hand niet om voor een kabelbaantje meer of minder. Ik besloot me dus maar niet aan te stellen en toen ging eigenlijk alles prima. Zo’n ritje met de kabelbaan duurt ongeveer tien minuten en onderweg word je vermaakt met Zwitsere tunes. Aan boord zag ik wat bijzondere mensen, wat de hele ervaring heel… uniek, zullen we maar zeggen, maakte.

En dan kom je boven aan en dan blijkt het er zo mistig te zijn dat je gewoon 0% uitzicht hebt. Maar wat maakt het uit? Je voelt aan alles dat je bizar hoog staat. Een totaal on top of the world gevoel. Het is misschien ergens maar goed ook dat er geen uitzicht was, want misschien was ik nog emotioneel geworden ook. Zo ben ik wel. Nu was ik vooral heel euforisch. We staan op een berg! ZO HOOG! Het is hier ZO koud en het waait ZO hard en we zien helemaal niks! WOOOOHOOEEEE. Ja, echt. Zo voelde dat :) Check hier een korte video op Instagram, waar ik een poging doe om te vertellen dat ik op 2500 meter hoogte sta. (Thanks P, voor het daar zijn met mij. En voor het lenen van je sjaal.)

Ik kan nu al niet wachten om straks in Nepal, waar ik in oktober naartoe zal gaan, nog meer bergen te zien. Het idee dat ik de Mount Everest ga zien is echt ongelooflijk, aangezien ik voor deze trip naar Zwitserland nog nooit een berg van dichtbij zag. Maar hoewel ik dat idee fantastisch vind, kijk ik er ook naar uit om nog meer bergen in Europa te verkennen, roadtrippend en wel. Want mijn god, wat kan Europa mooi zijn – dat bewijst de Swiss Grand Tour maar weer eens.

Ik kon me geen beter einde van deze trip bedenken. Het maakte het hele verhaal compleet.  Mijn volgende en laatste blogpost over de Swiss Grand Tour zal daarom ook niet gaan over een specifieke dag van onze trip, maar over een algemener plaatje. Zwitserland heeft me namelijk best wel wat dingen laten inzien en nu, ruim drie weken later, denk ik nog dagelijks over die dingen na. Daarover meer in de volgende  en laatste update :) 

Heb je de andere delen van mijn Swiss Grand Tour verslag nog niet gelezen? Kan nog hoor! Check hier deel 1, deel 2 en deel 3.

The post Swiss Grand Tour – deel 4 appeared first on De Groene Meisjes.

Mango – kokos softserve

Laten we hopen dat deze zomerse taferelen nog even aanhouden en dat we nog heel wat verkoelende ontbijtjes nodig hebben om de dagen lekker door te komen. Vandaag deelt Jamie een geweldig alternatief op de banana softserve. Mango softserve!

Je hebt vast weleens gehoord van banana nicecream/softserve: super romig ijs gemaakt van alleen bevroren banaan. Wist je dat je dit ook met bevroren mango kan maken? Vandaag deel ik een recept een mango softserve met kokos en limoen. Klinkt als een tropisch drankje, maar dan in de vorm van een ontbijt.

Ik heb even getwijfeld om dit recept te delen: het is zo ontzettend makkelijk. Ik was wel super enthousiast over de smaak dus dacht: waarom niet? Het hoeft ook niet altijd allemaal zo ingewikkeld te zijn, toch?

Het recept is natuurlijk weer volledig aan te passen. Voeg wat meer kokosmelk toe voor een meer creamy resultaat of gebruik andere toppings. Het is maar net wat je lekker vindt, dus ga daar zeker een beetje mee experimenteren.

Recept

Wat heb je nodig voor 2 porties?



250 gram bevroren stukjes mango

150 ml kokosmelk

1 eetlepel geroosterde geraspte kokos

sap van halve limoen

rasp van halve limoen

Wat ga je doen?



1. Doe de mango, 100 ml kokosmelk, kokos, limoensap en rasp in een keukenmachine of sterke blender. Mix dit tot een romige softserve.

2. Voeg eventueel de andere 50ml kokosmelk toe als het te ‘ijzig’ blijft.

3. Tot met extra kokos en limoenrasp.

4. Ik zei toch dat het makkelijk was? ;)

Eet smakelijk! Laat je het me weten als je het hebt geprobeerd? Dit kan via #degroenemeisjes op instagram. Leuk!

Ben je benieuwd naar meer variaties op de softserve? Wat denk je van ananas? Of watermeloen? Banaan, mango, ananas en watermeloen – verzamel ze allemaal! ;) Wat is jouw favoriete combinatie? Heb je nog meer suggesties voor ons? Laat het weten! 

The post Mango – kokos softserve appeared first on De Groene Meisjes.

Gastblog Prins – Het nieuwe roken

 

Laten we deze nieuwe week goed beginnen met een verhaal van Prins. Eentje om over na te denken – food for thought. Is vlees eten het nieuwe roken?

Van de week las ik in een artikel over gelegenheidsrokers in Het Parool een opvallende zin: “Als sigaretten nú op de markt kwamen, werden ze meteen verboden.” Dat is hartstikke waar. Roken is met de mensheid vergroeid, maar als het vandaag de dag uitgevonden werd zou iedereen die eraan wilde beginnen voor gek verklaard worden. Uit hetzelfde artikel: “Er zit rattengif in sigaretten. En toiletreiniger, nagel­lakremover. Waarom zou je dat in je lichaam stoppen?”

Je voelt ‘m waarschijnlijk al aankomen: er kan gemakkelijk een parallel getrokken worden met de vleesindustrie. Als die niet zou bestaan en er zou nu iemand roepen: “Ik heb een briljant idee! Laten we honderdmiljoen dieren in krappe betonnen hokken stoppen en vetmesten, zodat we ze kunnen slachten en opeten!” zou niemand daarmee akkoord gaan. Vervang ‘dieren’ maar eens door ‘honden’. Geen haar op ons hoofd. 

Ooit wordt vleeseten het nieuwe roken, dat roep ik al sinds ik vegetariër werd (tien jaar geleden), en het begint er steeds meer op te lijken dat ik wel eens gelijk zou kunnen krijgen. Het is, zeker in de grote stad, in ieder geval al niet meer ongewoon als je geen vlees eet. Het besef begint langzaam tot ons door te dringen dat vlees en zuivel niet per se gezond zijn voor ons (vaak juist het tegendeel), en niet goed voor de wereld. 

Ik beloofde een vrolijke blog, en daar ga ik me aan houden. Van het weekend was ik op het festival Welcome to the Village om een workshop te geven en te exposeren met mijn werk. Vroeger was ik een echt festivalbeest: ik bezocht er elke zomer minstens drie. Ik hield ontzettend veel van de typische euforische festivalsfeer en de dansende mensenmenigte. Minder aangenaam was de beperkte keuze in gezond en/of vegetarisch voedsel. Bij elk kraampje kon je wel een hamburger krijgen, maar nergens was een vleesvrije optie te vinden. Ergens rond 2011 begon er zo nu en dan een kraampje op te duiken waar je gewokte groenten kon krijgen, en daar moest ik het dan maar mee doen.

Tegenwoordig bezoek ik niet veel festivals meer, maar áls ik het doe, valt het me op dat er weinig meer over is van die vlees- en snackcultuur van vroeger. Op Welcome to the Village kon ik kiezen uit tal van vegetarische maaltijden, waarvan ze voor mij met plezier een veganistische versie maakten. Niet alleen gezond, maar ook nog eens héél erg lekker. Er was zelfs een veganistische ijskraam te vinden. 

Op Welcome to the Village ontmoette ik een jongen die als laborant bij een bedrijf waar zuivel geproduceerd wordt werkte. Hij wist me alle ins and outs van de zuivelindustrie te vertellen. Eigenlijk ging ik er vanaf het begin van het gesprek vanuit dat hij vegetariër was, maar na een tijdje gesproken te hebben zei hij, met neergeslagen ogen: “Maar ik eet wel vlees, dat is een beetje mijn zwakte”. Ik wilde weten waarom hij het als zwakte zag en hij antwoordde dat inmiddels toch iedereen wel weet dat het beter is om geen vlees te eten. Gelijk moest ik weer denken aan het artikel van Het Parool. Iedereen weet tegenwoordig dat roken schadelijk is voor de gezondheid. 

Ook veel mensen weten dat dierlijke producten consumeren slecht voor de wereld is. Op festivals lijken ze het in ieder geval al wel in de gaten te hebben: bewust en vegetarisch eten is leuk, gezond, beter voor de wereld en zelfs hip. Welcome to the Village was de wereld in het klein zoals die zou moeten zijn. Als je er trek had in een vette kiloknaller had je pech. 

“Als sigaretten nú op de markt kwamen, werden ze meteen verboden.” Als dierenleed nú op de markt kwam, werd het meteen verboden. Laten we van elke dag een klein festival maken: plezier hebben én bewust en groen eten. Het kan en het is leuk, dus wat houdt ons tegen? 

Dankjewel Prins!  Nu alweer benieuwd naar je volgende verhaal. Reacties op Prins’ verhaal zijn welkom bij de comments onder deze post! 

The post Gastblog Prins – Het nieuwe roken appeared first on De Groene Meisjes.

Weekmenu 25 – 29 juli

Op Twitter vroeg ik: heeft iemand een suggestie voor een thema voor het nieuwe vegan weekmenu? De allerleukste ideeën vlogen om mijn oren, dus het was nog lastig om er eentje te kiezen voor deze week. Gelukkig is het weekmenu dat – juist! – iedere week terugkomt ;) Het thema dat ik koos werd me getipt door Anke: “dit kan je zelfs op de camping maken.” Eenvoudige maaltijden die heel geschikt zijn voor de zomeravonden die je buiten spendeert, en waarvoor je zo weinig nodig hebt dat je ze zelfs nog op de camping zou kunnen bereiden. Thanks Anke!

Maandag – Midden-Oosterse bulgursalade

Niet zo’n fan van bulgur? Couscous zou ook heel goed kunnen werken bij dit recept!

Dinsdag – Wraps met gekruide tempeh blokjes 

In plaats van tempeh kun je ook tofu gebruiken, mocht je dat lekkerder vinden.

Woensdag – Pasta Arrabiata 

Voor het hakken van de walnoten heb je geen keukenmachine nodig. Je kunt ze gemakkelijk breken (waardoor ze wat grover blijven,) of een vijzel gebruiken. (of ze in een theedoek doen en je uitleven met een hamer ;))

Donderdag – Summerrols met pindasaus

 

Je zou het misschien niet denken, maar deze summerrols zijn ontzettend makkelijk te maken. Je hoeft de rijstvellen alleen te weken in heet water en daarna kun je ze vullen met wat je maar wilt. En pindasaus maken, dat hoort er natuurlijk gewoon bij op de camping – dus dat moet deze week minimaal één keer, vind ik.

Vrijdag – Bibimbap 

Zoals je in de video kunt zien, hebben we dit gerecht zelf ook gemaakt op een camping-kookstelletje. Met andere woorden: dat kan dus écht!

Maak er een mooie, gezonde en gezellige nieuwe week van. Geniet en eet smakelijk!

Ben je op zoek naar meer inspiratie voor de komende week? Check dan ook het vegan weekmenu van vorige week. Ik zou het heel leuk vinden als je deze post zou delen met je vrienden, bijvoorbeeld via Facebook, zodat heel veel mensen geïnspireerd raken om deze week eens veganistisch te koken :) 

The post Weekmenu 25 – 29 juli appeared first on De Groene Meisjes.

Swiss Grand Tour – deel 3

Vorige week publiceerde ik deel 2 van mijn Swiss Grand Tour verslagen. Ik kan bijna niet geloven dat het inmiddels alweer bijna drie weken geleden is dat ik daar rondliep – af en toe lijkt het nog heel dichtbij. En nu is het tijd voor deel 3. Ken je dat gevoel dat een reisje zoveel indruk op je maakt dat alles heel erg binnenkomt en je dan ook heel lang bijblijft? Dat heb ik absoluut met Zwitserland. Door deze verslagen te schrijven komen alle herinneringen ook weer naar boven en dat is een fijne manier van terugkijken op een mooie week.

Na een bezoek aan het bruisende (lees dit met een beetje ironie, maar ook met een goede dosis weemoed, want wat was het er fijn,) Schaffhausen, was het tijd om naar St Gallen te rijden. Dat betekende: maandagochtend half 8, sojalatte en een ontbijtje achter de kiezen en gaan. We hebben ruim twee uur de tijd om naar St Gallen te rijden, dus we nemen de toeristische route. Immers, we volgen de Swiss Grand Tour. We willen niet te veel snelwegen zien. Daarvoor zijn we hier niet.

En zo kwam het dat we zo’n anderhalf uur later met onze voeten in het water zaten. Lake Constance was goed voor ons. Wat een rust. En wat een besef: het is maandagochtend, het is géén vakantie (want persreis,) en toch zitten we hier met onze voeten in het water. Dat maakte me heel erg gelukkig.

Maar, dat deed St Gallen ook. Want moet je nou kijken, hier is het Openluchtmuseum toch helemaal niks bij? Die kleuren, die architectuur en al die details overal. Zo mooi! Geen wonder dat St Gallen op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat.

Onze gids, de super enthousiaste Claudia, liet ons de mooiste plekken van St Gallen zien. Zoals de eeuwenoude bibliotheek, die we alleen met sloffen aan mochten betreden en waar we geen foto’s mochten maken, en de kathedraal. Ik ben zelf niet iemand die op regelmatige basis kerken bezoekt, maar een kathedraal als deze maakt dat ik dat toch eens wat vaker wil doen, wanneer ik op reis ben.

Na de rondleiding door St Gallen pakten we de auto. Hop, de stad uit. Rondrijden door de heuvels, uitkijken over bergen en meren, boodschappen doen bij een supermarkt en op een strandje neerploffen voor een picknick. Fijner werd het niet.

Dacht ik. Totdat de zon begon onder te gaan.

En we met de auto per ongeluk in Oostenrijk belandden.

En op de weg naar huis Zwitserland belachelijk romantisch begon te doen. En we het nummer Tilted (Paradise remix van Christine and the Queens – luister hem door op de link te klikken) op repeat zetten. Ja, toen bleek alles nog net een beetje beter te kunnen. (je snapt dat ik terwijl ik dit zit te schrijven Tilted luister en de heimwee in volle glorie terugkomt)

Na deze dag wachtte er nog maar één programmadag op ons. Een dag van eerste keren. Maar daarvoor moet je nog even op het volgende verhaal wachten. Jongens, ik ga even checken wat het kost om met een camper naar Zwitserland te rijden. Tot later! 

The post Swiss Grand Tour – deel 3 appeared first on De Groene Meisjes.

Viva Las Vega’s Foodfestival – inclusief brunch!

Goedemorgen! Nog maar twee nachtjes slapen en het Viva Las Vega’s Foodfestival breekt aan! Zoveel zin in. Zoals jullie weten, ben ik dit jaar een beetje betrokken bij de organisatie van het event en zal ik twee dagen aanwezig zijn. Benieuwd naar wat er allemaal te beleven is? Dat, en alle praktische info, zet ik vandaag voor je op een rijtje.

Laten we met die praktische info beginnen. Wat moet je allemaal weten?

Het festival vindt plaats op zaterdag 23 en zondag 24 juli aanstaande.
Beide dagen is het festival van 10:00 tot 20:00 uur.
Waar? In de Hallen in Amsterdam Oud-West. (te gekke locatie!)
De entree is gratis.
Wat kun je er doen? ETEN. En: lezingen bijwonen, workshops volgen en films kijken.
Is het een vegan festival? Ja, 100%.

Nog los van het feit dat ik iedere editie graag naar het Viva Las Vega’s Foodfestival ga, omdat je er gewoon heel erg lekker vegan kunt eten, ben ik dit jaar extra excited omdat ik ook een aandeel mag leveren. Misschien vraag je je af wat ik dan allemaal op het festival ga doen? Ik heb een Groene Meisjes Route uitgestippeld voor jullie:

We beginnen beide dagen met een Groene Meisjes Brunch. Voor €7 kun je tussen 10:00 en 12:00 bij cafe DelCampo – dat je aan het begin van de Hallen vindt – komen genieten van een vegan brunch, die wordt geserveerd door ProLaTerre. Gezellig om samen de dag te beginnen, toch?
 Zowel op zaterdag als op zondag zal ik een lezing/Q&A houden over hoe je je lifestyle op een gemakkelijke en leuke manier kunt ‘vergroenen.’ Ga maar vast nadenken over alle vragen die je me zou willen stellen ;)
Iedere dag zal ik een documentaire hosten. Ik verklap nog niet welke films het zijn, maar je kunt er vanuit gaan dat het op beide dagen om films gaat die mij zelf heel erg hebben geïnspireerd.
Bij verschillende stands op het festival zullen ‘favoriete producten van de Groene Meisjes‘ te vinden zijn. Het mag natuurlijk een beetje een uitdaging zijn om uit te zoeken om welke producten, bij welke stands, dit gaat, maar ik geef alvast een hint: het zijn niet alleen maar eetbare producten ;)
Op beide dagen zal ik ijsjes scheppen en gratis uitdelen! Thanks to ProLaTerre en Tofupedia. (en dit wordt nog interessant, want ik ben niet zo’n geweldige ijsjesschepper ;))

Uiteraard heb ik verder alle tijd voor je. Kom gezellig een praatje maken, neem gerust je Groene Meisjes boek mee voor een verhaaltje voorin je boek en schaam je niet om me alle vragen te stellen die je altijd al eens wilde stellen. Je bent meer dan welkom en ik kijk er enorm naar uit jullie allemaal te ontmoeten!

Check voor eventuele overige informatie: de website van Viva Las Vega’s of de evenementpagina op Facebook.

Tot zaterdag! Of zondag! Of zaterdag én zondag ;)

The post Viva Las Vega’s Foodfestival – inclusief brunch! appeared first on De Groene Meisjes.