Merel Wildschut's Blog, page 51

Audioblog #12 – Gedachten van een groen meisje

Gisteren had ik opnames voor een televisieprogramma en het ging over bewust boodschappen doen. En dan ging in het dit specifieke geval over het zo min mogelijk kopen en verspillen van plastic en andere verpakkingsmaterialen. Een hele wereld op zich, dat realiseerde ik me maar weer eens terwijl we op verschillende locaties aan het filmen waren. De presentatrice van het programma noemde mij ‘een donkergroen meisje’ en ik kon alleen maar denken: wel nee joh! Ik ben bij lange na nog niet groen genoeg. En dat is ook zo. Er zijn nog duizend (met gemak) dingen die ik nog anders of beter kan doen, daar ben ik me heel goed van bewust. Ik ben me er ook van bewust dat er mensen zijn die vele malen groener zijn dan ik – en dat is ok, heb ik besloten.

Soms vind ik het gewoon best wel heel lastig om de groenste keuze te maken. Mag ik daar eerlijk over zijn? Het lijkt misschien allemaal alsof het heel gemakkelijk gaat en alsof alles vanzelf gaat, maar geloof me maar als ik zeg dat dat niet zo is. Ook ik struggle met allerlei keuzes en loop tegen dingen aan die ik niet per se leuk vind, of die me zelfs niet altijd trots op mezelf laten zijn. Hoewel groener leven echt heel goed kan en zelfs met gemakkelijke, kleine aanpassingen te realiseren is, is écht groen leven (diehard groen dus,) echt niet zó vanzelfsprekend als het misschien lijkt. Ik zou die schijn nooit willen ophouden voor jullie. Nou, daar gaat dit audioblog over. Over de gedachten van een groen meisje en over tegen welke (verwarrende en ingewikkelde) keuzes ik soms aanloop in deze lifestyle.

x

Veel luisterplezier! Laat je me weten wat je van het verhaal vond? Of misschien wil je zelf ook iets kwijt over dit onderwerp? Ik lees je reacties heel graag bij de comments onder dit artikel! 

The post Audioblog #12 – Gedachten van een groen meisje appeared first on De Groene Meisjes.

Cookie dough choco bananen ijs

Ik heb vandaag toch een recept voor jullie! Romig bananenijs met chocolade saus en cookie dough stukjes. En uiteraard 100% vegan :) Laten we maar snel beginnen wat dit moet je gewoon zo snel mogelijk maken! Het kan ook nog mooi even, met dit lekker warme weer. Toch?

Veel van jullie zullen inmiddels wel bekend zijn met banana softservice, ook met nicecream genoemd. Dat is ijs gemaakt van 100% banaan. Leg wat bananen in de vriezer en doe ze na een paar uur in een keukenmachine of stevige blender en je hebt super romig ijs. Dit is op zichzelf al erg lekker maar alles is lekkerder met chocolade. En…met cookie dough!

Wat heb je nodig voor 2 porties?



cookie dough:

1 eetlepel kokosolie, gesmolten

1 eetlepel maple syrup of ander zoetmiddel

1/2 theelepel vanille extract

3 eetlepels meel of bloem (ik gebruikte speltmeel)

chocolade saus:

1 eetlepel maple syrup

1-2 theelepel cacaopoeder (of meer naar smaak)

ijs:

4-5 bevroren bananen

topping: stukjes chocolade, plakjes banaan

Wat ga je doen?



1. Mix de kokosolie, maple syrup en vanille extract met een vork. Voeg vervolgens het meel toe en roer door tot een stevige mix. Zet dit in de koelkast.

2. Maak de chocoladesaus door het cacaopoeder en met de maple syrup te mixen.

3. Doe de bevroren bananen in een keukenmachine of stevige blender. Als je een wat minder sterke keukenmachine gebruikt zal je regelmatig hem moeten stoppen en alles van de zijkant naar beneden schrapen. Het kan dan zeker een paar minuten duren totdat je een romig ijs krijgt.

4. Verdeel het bananen ijs over 2 bakjes. Maak met je handen kleine balletjes van de cookie dough en verdeel dit over het ijs.

5. Schenk de saus erover en top met de chocolade en banaan.

Tip: Nadat je de cookie dough balletjes heb toegevoegd kan je ook alles nog eens in de vriezer zetten voor een uur of 2-3. Dan krijg je wat meer een schepijs structuur en kan je echt bolletjes scheppen. Ik hou juist van het ‘softijs’ effect dus ik deed dit niet.

Ugh. Vegan eten is zó saai ;)

Geniet van je weekend!

Ga jij dit recept ook maken? We vinden het leuk als je een foto met ons deelt via Instagram. Dit kun je doen door #degroenemeisjes te gebruiken. Thanks! 

The post Cookie dough choco bananen ijs appeared first on De Groene Meisjes.

Een halfjaar als zelfstandige

Afgelopen februari zegde ik mijn vaste baan in het onderwijs op. Ik kan bijna niet geloven dat er inmiddels zes maanden voorbij zijn en dat ik alweer een halfjaar als ‘zelfstandige’ door het leven ga. En wow, wat een tijd was dit. Ik denk dat ik deze zes maanden meer heb geleerd dan in al mijn werkzame jaren hiervoor. Laat ik meteen beginnen door te zeggen dat ik niet alleen heel veel heb geleerd, maar ook ongelooflijk veel plezier heb gehad. Al die prachtige kansen die er op mijn pad zijn gekomen – ongelooflijk.

Ik heb het altijd belangrijk gevonden om zo nu en dan even goed te reflecteren op waar ik me bezig ben en wat ik heb bereikt. Dan ga ik zitten, open ik mijn Evernote op mijn laptop, en dan schrijf ik gewoon eens op: wat zijn de feiten? Hoe sta ik ervoor? Hoe voelt dat? Waar wil ik de komende tijd aan werken? Dat deed ik ook toen ik nog een vaste baan in het onderwijs had.

Kijk, ik vond het te gek om docent te zijn (en ik mis het ook nog steeds wel eens,) maar ik voelde toch wel vaak dat er niet heel veel groei in zat. Tenminste, wanneer je daar zelf geen moeite voor doet. Ieder jaar is toch een beetje hetzelfde en je moet echt zelf je kansen creëren. Die houding heb ik altijd gehad, omdat ik me vrij snel verveel en omdat ik altijd heb geweten: ik kan meer dan dit. Ik ben nog zó jong (ik ben deze maand 30 geworden en ik was 21 toen ik voor de klas belandde,) en ik weet gewoon dat er meer in mij zit dan dit. Toen ik met de Groene Meisjes begon, nu bijna vijf jaar geleden, vond ik daarin een geweldige uitlaatklep voor mijn creativiteit, maar ook een grote bron van mogelijkheden om te groeien.

Laat ik samen met jullie eens wat dingen op een rijtje zetten. Hoe bevalt het ZZP’en mij? Wat heeft het me gebracht en waar loop ik juist tegenaan? En wat wil ik allemaal nog leren? Waar wil ik het komende halfjaar aan werken?

Voor mezelf werken – hoe bevalt dat?

Ik kan daar eigenlijk vrij kort over zijn, want ik vind het over het algemeen FANTASTISCH. De vrijheid om zelf te bepalen hoe en wat je doet, het feit dat ik mijn laptop overal mee naartoe kan slepen en mijn werk dan dus letterlijk in mijn rugzak heb zitten, de mensen die ik heb ontmoet, de bedrijven waarmee ik heb samengewerkt en de geweldige kansen die er op mijn pad zijn gekomen. Dit waren zes heel bijzondere maanden en zes maanden van groei en ontwikkeling – dat hebben trouwe lezers ook opgemerkt, want ik krijg daar vaak complimenten over en dat waardeer ik enorm.

Natuurlijk was het ook wel eens pittig, want het was ook precies de periode waarin ik er alleen voor kwam te staan. Ook precies een halfjaar geleden besloot Jamie te stoppen en ben ik dit allemaal alleen gaan oppakken. In het begin walste ik vrolijk door en lukte het ook allemaal nog wel. Op een gegeven moment moest ik toch toegeven dat ik niet alles in mijn eentje kon en ben ik wat meer hulp gaan inschakelen. Wat een verademing is dat. Het is best wel een verantwoordelijkheid om een eigen bedrijf te runnen, maar wanneer je beseft dat je niet álles alleen hoeft te doen, scheelt dat al een heleboel.

Het is dus wel eens moeilijk geweest de afgelopen tijd, maar ik heb geen moment serieus overwogen om te stoppen. Sterker nog, ik moet er niet aan denken!

Waar wil ik het komende halfjaar aan werken?

Ik heb een lijstje met een aantal punten waaraan ik graag wil werken de komende zes maanden. Die punten zijn behoorlijk concreet. Ik praat jullie er even doorheen:

Meer structuur: ik heb het echt nodig om meer structuur in mijn werk aan te brengen. Ik wil niet meer tot ‘s avonds laat met mijn laptop op de bank zitten en ik wil ook niet áltijd maar bereikbaar zijn. Ook wil ik niet meer iedere dag van koffietentje naar koffietentje rennen, maar ook een vaste, fijne plek hebben. Daarom heb ik besloten om een werkruimte te huren in Rotterdam, tegelijk met mijn verhuizing naar deze stad. Wat geeft dit me een goed gevoel zeg! Een eigen Groene Meisjes kantoortje – zó volwassen, haha! Ik kan hier zakelijke meetings houden, lekker werken aan mijn eigen bureau én ik heb leuke ‘collega’s’ om me heen, die ook nog allemaal met duurzame dingen bezig zijn. Ik kijk er zo ontzettend naar uit om hier een paar dagen per week naartoe te gaan en me wat meer in die werksferen te storten. Geloof me, met je laptop in bed werken is heel lekker voor een dag of twee, maar de romantiek is er gauw vanaf en echt heel productief kun je het ook niet noemen. Ik zie het huren van deze werkruimte dus echt als stap in de meer professionele richting en ik kan niet wachten om er te gaan beginnen!

Ik wil mijn blog ontstijgen. Ik wil meer doen dan blogs schrijven alleen. Ik wil lezingen geven, workshops organiseren, meer doen met audio, misschien wil ik wel op tv of op de radio, ik wil nog wel een boek schrijven en ik wil reizen. Ik denk bijna iedere dag: ik kan meer dan dit en daar geloof ik heel heilig in. Dus ik grijp alle kansen aan die voorbij komen op dit gebied, want ik wil het op z’n minst onderzoeken.

Tegelijkertijd wil ik meer diepgang in mijn blog aanbrengen. Ik wil niet alleen maar schrijven over hippe restaurantjes wanneer ik op reis ben, maar ik wil op zoek naar de verhalen achter duurzame initiatieven. Ik wil niet vijf recepten per week posten – recepten zijn er al zóveel op internet te vinden. Ik heb genoeg productreviews geschreven. Ik schrijf liever wat minder, maar dan met diepgang, dan dat ik per se iedere dag een artikel online plaats. Ik ga voor het slowbloggen en voor kwaliteit over kwantiteit – altijd en in alles.

Ik geloof dat dit alles te realiseren is, mits ik het aandurf om steeds meer dingen uit te besteden. Gelukkig werk ik samen met een geweldig team – allemaal creatieve mensen die óók voor zichzelf werken. Ik ben enorm gezegend met al dat talent om me heen, daar ben ik me iedere keer dat we samenwerken heel erg van bewust. Maar ik wil het leren aandurven om meer los te laten. Ik wil dat graag, zodat ik mijn tijd kan besteden aan alle bovenstaande dingen die ik wil ontwikkelen de komende periode. En nee, dat kan niet allemaal in zes maanden, maar dus daar kan ik gerust wat meer tijd voor nemen.

Trots

Als ik kijk naar de mensen in mijn omgeving, dan zijn er steeds meer mensen die voor zichzelf beginnen te werken. Mijn tante Yvonne bijvoorbeeld, maar ook mijn dierbare vrienden Rosanne (hier boven op de foto en tevens de vriendin met wie ik workshops organiseer) en Dirk Jan. Dat maakt me ongelooflijk trots, omdat deze mensen doen wat hun hart hun ingeeft – precies zoals ik dat een tijdje geleden ook ben gaan doen. Ik vind het fantastisch om hun processen te volgen en te zien waarmee zij bezig zijn.

Het is één groot feest van herkenning, want ik denk dat iedere pas begonnen zelfstandige tegen dezelfde dingen aanloopt. Je gaat je neus af en toe stoten, omdat sommige dingen best wel moeilijker zijn dan je gedacht had, maar oh man, wat een enorme boost in zelfvertrouwen geeft het als dingen lukken zoals je dat voor ogen had. Mij maakt dat in elk geval trots en zelfverzekerd op een manier die ik nooit eerder heb ervaren – ik heb dit allemaal zélf voor elkaar gekregen. Geweldig is dat!

Beginnen

Vaak vragen mensen mij wanneer ik nou zeker wist dat ik écht voor mezelf wilde gaan werken. Immers, mijn baan in het onderwijs beviel me ook erg goed en ik ben best wel een geboren juf. Vond ik het dan niet jammer om daarmee te moeten stoppen? Ja wel, en zoals ik al zei: ik mis het soms nog steeds. Maar niks kan tegen deze vrijheid op. En niks is zo uitdagend als voor mezelf werken, dus ik zou, op dit moment in elk geval, niet meer terug willen. En hoe ik wist dat ik dit echt wilde gaan doen? Doordat ik voelde dat ik niet meer halfbakken voor beide partijen wilde werken. Ik wilde helemaal voor de Groene Meisjes kunnen gaan en daar alles uithalen. Natuurlijk zijn er dan wat praktische zaken waar ik goed over na moest denken, want het moet allemaal wel haalbaar blijven. Zo heb ik gesprekken gevoerd met mijn boekhouder en met andere fulltime bloggers, om te kijken of het verstandig was om dit te gaan doen. De gesprekken met mijn boekhouder gingen voornamelijk over de financiële, praktische kant van het verhaal. De gesprekken met andere fulltime bloggers waren vooral motiverend en inspirerend en bevestigden mij in het idee: ja, ik kan dit ook en ik ga dit doen.

Het is jammer dat ik destijds nog niet afwist van de Startersscan van ABN AMRO (aanrader!), anders had ik die absoluut ingevuld om te kijken of ik het type was om voor mezelf te gaan werken. Ik heb de scan nu alsnog ingevuld en wat blijkt? Ik ben zelfs héél erg het type om mijn eigen baas te zijn. Dat verbaast me helemaal niks, want ik heb me nog nooit zó comfortabel gevoeld in een werksituatie. En los van dat ik me comfortabel voel, voel ik dat er nog heel veel uitdaging is en dat ik nog zoveel kan gaan leren de komende jaren. Dat maakt me echt excited voor de toekomst!

Hè lekker, even reflecteren. Doet me altijd goed. En ik vind het leuk om jullie daarin mee te nemen, omdat jullie zo’n belangrijk onderdeel van mijn proces zijn. Immers, jullie zijn er (digitaal dan wel, maar toch) iedere dag bij en ik hoop dat jullie me zien groeien en genieten. Als je vragen hebt over voor jezelf beginnen, mag je die altijd stellen. Bijvoorbeeld hier bij de comments onder deze blogpost. Brand maar los, ik help je graag op gang. 

Mag ik je nog twee leestips meegeven? Als jij overweegt om ook voor jezelf te gaan werken, dan zouden de boeken You Are A Badass en The Crossroads Of Should And Must wel eens helemaal jouw ding kunnen zijn. Ik heb er zelf in elk geval heel veel aan gehad!

– Deze blogpost is geschreven in samenwerking met ABN AMRO. De foto’s zijn gemaakt door de immer geweldige Aline Bouma. –

 

The post Een halfjaar als zelfstandige appeared first on De Groene Meisjes.

Groene hotspots in Keulen

Als ik denk aan Keulen, dan zie ik mezelf als vijftienjarige met mijn hartsvriendinnen poseren, met een wegwerpcamera in mijn hand, voor de Dom. Van die hele Dom is op de foto niks te zien, maar wij staan er te gek op. Met onze beugels en Kipling rugtassen. Vijftien jaar later ben ik weer eens terug in deze mooie Duitse stad en dit keer niet omdat ik op schoolreisje ben. Dit keer is het een werkreisje – en van die gedachte alleen al moet ik glimlachen.

En dat is niet de enige reden dat ik moet glimlachen, want het is prachtig weer en het hotel – Hotel Chelsea – blijkt míddenin dé hipsterbuurt te staan. Wat een topplek! Het Belgisch Kwartier wordt het genoemd. Na een korte wandeling door het buurtje concludeer ik dat letterlijk alle adressen die me getipt zijn hier te vinden zijn. Ik kom in een straal van twee kilometer zeker twintig toffe koffiezaken, restaurantjes en winkels tegen – ze weten wel weer waar ze de blogger naartoe hebben gestuurd hoor! Goed, ik ben hier dan ook met een missie. Ik ga onderzoeken hoeveel ‘groenemeisjespunten’ Keulen scoort. Na slechts een korte wandeling door het Belgisch Kwartier heb ik al het idee dat het wel eens flink wat punten zouden kunnen worden.

Keulen doet me in alles erg denken aan Hamburg – waar ik een paar maanden geleden voor het laatst was. En Hamburg vond ik te gek, dus Keulen vast ook. De neiging is toch altijd om alle Duitse steden met Berlijn te willen vergelijken. Of nee, dat moet ik anders zeggen: de neiging is om álle steden altijd een beetje met Berlijn te vergelijken, omdat dat nu eenmaal mijn allerlievelingste stad ter wereld is. Maar ik heb een tijdje geleden besloten dat dat niet helemaal fair is, dus dat laat ik achterwege dit keer. Maar Keulen vergelijk ik direct met Hamburg. Niet te groot, maar wel ruim, heel groen, veel water, veel street-art, veel hippe adressen, maar het stikt er nog niet van de hipsters en hun racefietsen, en de woorden ‘vegan’ en ‘biologisch’ zijn op vele uithangborden aan restaurants en winkels te lezen. Ik blijf erbij dat Duitsland echt ver op ons vooruit loopt, als je kijkt naar duurzame ontwikkelingen. Kortom: Duitsland is gewoon een hartstikke groen (vakantie-)land! 

Ik heb er altijd een zwak voor als er in een stad toffe street-art te vinden is. Ik vind eigenlijk: een stad zonder street-art is per definitie ongezellig en kleurloos. In Keulen liep ik meteen tegen een aantal prachtige murals aan en daardoor voelde ik meteen: ja, deze stad ga ik tof vinden.

Na mijn aankomst streek ik neer bij Zimmermann’s. Dit bleek een club te zijn, maar het zag eruit als een kleurrijk restaurant, dus ik had eerlijk gezegd geen idee dat het club was, tot ik met een ontzettend leuke jongen aan de praat raakte. Voordat ik het door had zaten we een uur te kletsen en dacht ik maar weer eens: kijk, dit is tof van in je eentje reizen. Dat makkelijke contact leggen, want je bent beide alleen, dus waarom niet een praatje maken? Je moet er natuurlijk wel een beetje voor openstaan, maar die dag had ik die houding zeker en het gesprek was ontzettend leuk. Ik kreeg honderd tips van hem én een uitnodiging voor een feestje (waar ik uiteindelijk niet naartoe ben geweest, waar ik achteraf wel een beetje spijt van heb,) en dat alles was een goed begin van mijn solotrip. De vegan burger die ik hier at was ontzettend lekker en er zat guacamole op. Wanneer er guacamole in het spel is, kun je bij mij eigenlijk niks fout doen. Maar dat de burger lekker was, was eigenlijk maar een bijzaak. Het ging mij meer om de omgeving (een burger eten in een club, vind ik tof) en de ontmoeting met de jongen.

Als ik naar bovenstaande drie foto’s kijk, dan kan ik eigenlijk niet anders zeggen dan: ik vind Keulen een vrolijke stad. Speels, zou ik het bijna willen noemen. Heel Duits ook – en dat is een groot compliment, want ik ben gek op Duitse steden.

En het stikt er weliswaar nog niet van de hipsters op hun racefietsen, maar ik heb toch wel een heleboel toffe fietsen gesignaleerd. Street-art en toffe fietsen – dat zijn twee dingen die niet weg te denken zijn uit leuke Duitse steden, vind ik. Keulen, je blijft maar punten scoren!

Tel daar een recordstore (As/If) met oma-café bij op.

En een ouderwetse barbershop met prachtig interieur.

En dit geweldige healthfood café, Spatz,  waar ik een lekker coldbrew coffee dronk en een goede acaibowl at…. ja, ik denk dat die groenemeisjespunten inmiddels wel een beetje binnen zijn.

Water helpt ook bij het verzamelen van die punten. Of sowieso, de mogelijkheid om niet alleen maar van winkel naar winkel en restaurant naar restaurant te bewegen, maar om ook even uit te kunnen waaien. Daarvoor zit je in Keulen meer dan goed.

 

Een mooie bonus was het gesprek met de inspirerende eigenaar van de winkel FairFitters. Een winkel met alleen maar duurzame mode. Deze toffe dude gaf zijn baan in de Grote Bedrijven Wereld (ik zal geen namen noemen, maar hij vertelde me dat hij werkte voor een állesbehalve fair bedrijf,) op om te gaan reizen met zijn vrouw. En op reis concludeerden ze: we willen iets terugdoen voor de wereld. En zo ontstond FairFitters, waarmee hij en zijn vrouw eerlijke mode heel toegankelijk maken. Het was zo’n leuk gesprek dat ik de tijd weer helemaal vergat – dat zijn de beste. Liebe in die Welt!

Nouja en om dan nog maar even over liebe te spreken: een groenemeisjesreis is niet compleet zonder ijs. Dit lekkere biologische en veganistische ijsje liet ik me aansmeren door de eigenaresse van ijssalon Gea Eisdiele – een Italiaanse mama die me de oren van het hoofd kletste. (Wat een gezellige mensen wonen er in Keulen!) Ik at voor het eerst in mijn leven bergamot-ijs en mijn god, wat was dat lekker. Zo waren er nog zeker tien andere vegan smaken die ik had willen testen, maar goed, ik had nog meer te eten die dag.

Ik wilde namelijk heel graag naar Bad Ape – een adres dat ik van de jongen bij Zimmermann’s getipt had gekregen. Het is een zaakje van vrienden van hem, vandaar. Hij drukte me op het hart om er een vegan ‘bad sandwich’ te gaan eten en ik ga hem nog heel lang dankbaar zijn daarvoor. Dit was echt níet normaal zo lekker. Wat ik me nog herinner is een zacht broodje, vegan aioli, warme zoete aardappel, geroosterd amandelschaafsel en rucola. Mijn god, ik zou er zo voor naar Keulen rijden. En het watermeloensapje met munt was trouwens ook een winner. Kortom: Bad Ape komt absoluut op het favorietenlijstje.

Eigenlijk komen alle adressen op het favorietenlijstje, want er was niks dat me tegenviel. Heel Keulen mag er van mij wel op, eigenlijk. Ik vind het een relaxte, groene (letterlijk en figuurlijk,) wijdse, speelse, vriendelijke en mooie stad. Grappig dat mijn enige herinnering aan Keulen die foto bij de Dom was. Ik had werkelijk geen idee meer van wat de stad verder te bieden had. Vijftien jaar later – en heel wat veranderingen, bij mezelf, maar ongetwijfeld ook in de stad – kijk ik met heel andere ogen naar Keulen.

De stad mag in mijn rijtje van favoriete Duitse steden: Berlijn, Hamburg, Leipzig en Keulen. Ja, een mooi kwartet zo. Persoonlijk vind ik Keulen zeer geschikt voor een korte stedentrip.  Je bent er immers zo, want met de trein is het nog geen drie uur reizen vanuit Amsterdam en een enkeltje koop je al vanaf €19. Kortom: een absolute aanrader voor een lowbudget weekendje weg. Natuurlijk heeft Duitsland nog veel meer mooie steden die de moeite van een bezoekje waard zijn. Check op de website van Germany Travel het overzicht van alle steden die bekend staan als ‘geschikt voor een stedentrip’ en laat je verrassen door steden waarvan je misschien nooit eerder hebt gehoord.

Misschien leuk als bonustip: een tijdje geleden schreef ik een artikel over hoe ik hotspots in nieuwe/voor mij onbekende steden vind. Eén manier is door plaatselijke hashtags te volgen op Instagram. In Keulen gebruikte ik hiervoor #urbanCGN en #visitkoeln en zo vond ik nog weer meer toffe adressen. Later ben ik de hashtags ook zelf gaan toevoegen aan mijn foto’s op Instagram, zodat anderen hopelijk ook weer iets aan mijn tips hebben.  Ook op het officiële blog van Keulen – #VisitKoeln – kwam ik erg leuke urban en geheime tips in de stad tegen. Dus mocht je om nog meer adressen verlegen zitten: je vindt ze daar!

– Deze blogpost is geschreven in samenwerking met het Duits Verkeersbureau en met dank aan KölnTourismus GmbH. –

The post Groene hotspots in Keulen appeared first on De Groene Meisjes.

Tiny House #2 – zo wil ik wonen

In maart van dit jaar bezochten Aline, mijn vaste fotograaf, en ik Marjolein. Ook wel bekend als ‘Marjolein in het klein.’ Zij woonde op dat moment nog in Oudkarspel en had een bijzonder verhaal te vertellen in de categorie ‘zo wil ik wonen.‘ En wonen, dat is één van mijn favoriete onderwerpen, zoals je misschien wel weet inmiddels. Marjolein liet op het moment van ons bezoek een ‘tiny house’ bouwen. We bezochten haar en leerden alles over deze duurzame prefab huisjes. Jullie vroegen massaal of we misschien nog eens langs konden gaan als het huisje af was. Maar al te graag!

Een tiny house is wat je denkt dat het is: een (heel) klein huisje. Prefab en verplaatsbaar. Dat betekent dat het huisje wordt gebouwd op een bouwplaats en vervolgens wordt getransporteerd naar een plek van keuze. Hoe cool is dat? Het grote voordeel van een duurzame prefab woning, is dat je het helemaal naar je eigen hand en naar jouw idealen kunt laten bouwen. Anders dan bij een al bestaand huis, heb je de volledige regie in handen en kun je het zo groen aanpakken als je maar wilt. Bij al bestaande woningen zit je toch aan grenzen vast en bij een huis als dat van Marjolein is dat eigenlijk bijna niet aan de orde. En nu, een paar maanden later, woont Marjolein in haar eigen droomhuis en mochten wij weer op bezoek komen om te zien hoe haar duurzame droomwens realiteit geworden is.

Dus reisden Aline en ik weer af naar het noorden. Dit keer naar Alkmaar, want dat is waar het huisje is geplaatst. We komen aanrijden over een landweg, met aan onze linkerhand een woonwijk, en aan onze rechterhand? Een groene wildernis met in het midden een klein houten huisje. Daar moet het zijn! We herkennen het direct van de tekeningen die Marjolein ons in maart liet zien. Het is compact, maar niet minuscuul, en helemaal van hout. Uiteraard onbewerkt hout, want Marjolein heeft in alles de meest duurzame optie gekozen – maar daarover later meer.

Marjolein heet ons, duidelijk vol trots, van harte welkom en we zien meteen dat ze heel erg gelukkig moet zijn met haar prefab tiny house. Dat is dan ook geheel terecht, want wat ziet het er tof uit! Het doet me ergens een beetje denken aan een camper, maar ook aan een vakantiehuisje of een houten tent. Het ziet er in ieder geval heel erg gezellig en knus uit en ik kan niet wachten om het van binnen te bekijken.

Binnen in het huisje val ik van de ene verbazing in de andere. Hoe krijg je op zo’n klein oppervlakte – 20 vierkante meter – zo’n compleet plaatje? Echt alles zit erin. Een badkamer, een slaapkamer, een vrij uitgebreide keuken, een bank, kasten, een bureau…wow! Ik dacht altijd dat IKEA infinitief was met kleine ruimtes, maar de ontwerpers van dit huisje zijn echt nóg beter met het bedenken van slimme oplossingen. Zoveel is duidelijk. En dan te bedenken dat ook nog voor alles een duurzame oplossing is bedacht. Met een ecotoilet, een douche die werkt op gefilterd regenwater, isolatie door middel van schapenwol en natuurlijk: zonnepanelen op het dak. Aan werkelijk alles is gedacht en het streven is dat Marjolein geheel zelfvoorzienend kan gaan leven. Ik vind het zo bijzonder en het inspireert me echt heel erg om zelf ook meer te kijken naar duurzame oplossingen voor een toekomstig droomhuis. Zo las ik bijvoorbeeld ook nog iets, op het Zo Wil Ik Wonen platform van Obvion, over zonneboilers. Ik had geen idee dat zulke dingen bestonden! Volgens mij geeft het echt heel veel voldoening om je huis zo ver mogelijk te vergroenen en er alles uit te halen – zoals Marjolein deed met haar duurzame prefab woning.

Nog los van het feit dat alles erin zit, ben ik ook heel enthousiast over hoe mooi alles eruit ziet. De vloer van kurk bijvoorbeeld, de mooie houten kozijnen en de kleuren die Marjolein heeft gebruikt in haar inrichting – het lijkt allemaal zo goed te kloppen. En wat mij meteen opvalt, is hoe lekker weinig spullen er staan. Nu ik zelf aan het verhuizen ben naar een kleiner huis, bevalt het me erg goed om met minder spullen toe te kunnen. Echter, mijn huis is ruim een keer zo groot als dit huisje, en ik moet toegeven dat ik ook flink meer spullen heb. Een tiny house vraagt duidelijk echt om een minimalistische leefstijl en dat spreekt mij erg aan.

Marjolein vertelt honderduit over hoe ontzettend blij ze is met haar duurzame paleisje. Ze bakt hier taarten, verbouwt groenten in haar moestuin, heeft ijsvogels (ja echt!) in haar achtertuin en álles werkt. Het bevalt haar beter dan ze had durven dromen. Ik zie dat ze oprecht blij is en denk terug aan haar oude huis, in het woonwijkje in Oudkarspel. Wat een verschil met hoe Marjolein nu woont! En wat moet het een geweldig gevoel geven om een huisje dat je volledig op papier hebt bedacht, nu ‘tot leven’ ziet komen en verandert in een echte woonplek. Zo’n prefab woning is echt helemaal zo gek nog niet.

Als ik haar vraag of ze het soms niet eenzaam vindt om zo middenin een veld te wonen, alleen in haar huisje, begint ze enthousiast te vertellen over ‘the tiny village’ die op de planning staat. Op het terrein waar haar huisje staat worden in de nabije toekomst meerdere tiny houses geplaatst. Dan heeft Marjolein dus buren – allemaal mensen die ook met duurzaamheid bezig zijn en er ook van dromen om te wonen zoals Marjolein doet. Dan kunnen ze een wasmachine, een wifi-netwerk en een auto gaan delen met elkaar. En courgettes tegen aubergines ruilen, want iedereen heeft natuurlijk een moestuintje bij zijn tiny house. Als ik mijn fantasie de vrije loop laat, dan zie ik al een heel gezellig houten dorpje voor me. Wat moet dat er leuk uit gaan zien!

Je snapt dat Aline en ik teruggaan als the tiny village er is. We willen dolgraag zien en horen hoe dat werkt – met elkaar wonen in het klein. Mijn groenemeisjeshart gaat er in ieder geval behoorlijk snel van kloppen. Het is in alles anders dan hoe ik woon, maar is dat niet het mooie? Dat iedereen zijn eigen droomwensen heeft en dat het tegenwoordig ook mogelijk is om daar gehoor aan te geven?

Wil je meer weten over Marjolein en de Tiny Houses movement? Check dan vooral Marjoleins blog: www.marjoleininhetklein.com en de Facebook community: Tiny House Nederland. Ook als je zelf niet van plan bent een duurzaam prefab huisje te laten bouwen, is het heel interessant om te volgen. Immers, het gaat om het opdoen van inspiratie om eenvoudiger en duurzamer te wonen. Ik vind het zelf erg leuk om te volgen!

Wil je meer weten over verschillende manieren van wonen en hoe Obvion jou kan helpen zo’n woondroom te verwezenlijken? Of wil je gewoon eens wat inspiratie opdoen voor jouw persoonlijke woondroom? Check dan het platform ‘Zo wil ik wonen‘ en droom lekker weg!

– Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Obvion – Foto’s zijn gemaakt door Aline Bouma – 

The post Tiny House #2 – zo wil ik wonen appeared first on De Groene Meisjes.

Muhamarra: walnoot-paprika dip

Dit weer schreeuwt om eindeloze zomeravonden met hapjes op het terras. Het liefste eet ik lekkere, gezonde snacks zoals groenten en brood met dipjes. Om het een beetje budget (en gezond) te houden maak ik graag mijn eigen spreads en neem ze mee naar een picknick in het park. Muhamarra is één van mijn lievelings en vandaag deel ik graag het recept met jullie!

Muhamarra is een Syrische spread gemaakt van walnoten, geroosterde paprika en granaatappelsiroop en is heerlijk kruidig. Heb je geen granaatappelsiroop? Dan kan je het ook weglaten, de smaak blijft goed!

Ik was lui en kocht gewoon een pot geroosterde paprika’s. Uiteraard kan je ook zelf paprika’s roosteren in de oven of op het gasfornuis.

Wat heb je nodig?

3 geroosterde paprika’s

75 gram walnoten

1 teentje knoflook

1-2 eetlepels granaatappelsiroop

sap van halve citroen

2 eetlepels olijfolie (of extra citroensap)

4 eetlepels tomatenpuree

4 eetlepels havermout of broodkruim

2 theelepels komijnpoeder

snufje cayennepoeder

Wat ga je doen?

Doe alles in de keukenmachine en mix tot een smeuige spread. Voeg eventueel wat extra havermout toe om het dikker te maken of citroensap als het juist dunner moet.

Ik ben weer benieuwd wat je ervan vindt! Laat je het me weten via #degroenemeisjes op instagram? 

The post Muhamarra: walnoot-paprika dip appeared first on De Groene Meisjes.

Eerste Keren Lijst #3 – Aannames over jezelf

Al sinds het begin van dit jaar houd ik een Eerste Keren Lijst bij. Dat ik dit inmiddels dus al 8 maanden doe, is iets waar ik mezelf best wel mee verbaas. Maar het is te leuk om het niet te doen. Of eigenlijk is leuk niet het juiste woord, het is interessant en het is iets geworden om echt iedere keer (dat ik dus iets voor de eerste keer doe,) bij stil te staan. De ene keer dat ik een update geef zijn er niet heel veel spannende dingen gebeurd, de andere keer wat meer. Dit is duidelijk zo’n andere keer.

Laat ik maar meteen met de twee grootste Eerste Keren beginnen. Dat zijn tenslotte de dingen waarover ik het meeste te vertellen heb, omdat ze de meeste indruk op me hebben gemaakt.

In mijn eentje verhuizen

Natuurlijk, toen ik uit huis ging, ging ik ook alleen wonen. Ik verhuisde naar een appartement bij mijn ouders in de buurt en ik had alles daar al. Ik hoefde dus niet echt opnieuw te beginnen. Toen ik naar Amsterdam verhuisde, deed ik dat samen met Jamie, dus dat was anders. Als je samen in een nieuwe stad komt wonen, is dat heel anders dan wanneer je in je eentje naar een nieuw huis in een nieuwe stad verhuist – begrijp ik nu.

En dan kan je tien keer dertig zijn geworden deze maand, maar verhuizen is dan opeens toch best wel spannend. Ook krijg ik alle nodige hulp van mijn lieve vrienden en familie en ik ben daar ontzettend dankbaar voor. Maar toch blijft het spannend. Ik vind dat je dat ook gewoon moet kunnen zeggen en ik schaam me er ook niet voor. Sowieso schaam ik me tegenwoordig niet meer zo om bepaalde dingen uit te spreken, maar dat is een onderwerp voor een andere blogpost denk ik.

Verhuizen in je eentje is ook heel erg leuk, want je mag alles zelf kiezen. Dit huis is 100% een Merelhuis. Met alleen maar spullen en meubels die ik mooi vind en die ik heb gekozen. En het huis staat in de buurt die ik heb gekozen. Sowieso is het het huis dat ik helemaal zelf heb gekozen. Ik kocht een fiets via Facebook en die staat nu voor de deur. En nu kan ik helemaal zelf kiezen waar ik naartoe wil fietsen. Ik mag ook zelf kiezen in welk tempo ik deze stad eigen wil maken (ik moet zeggen dat dat aardig gaat en dat ik al niet meer verdwaal onderweg van de supermarkt naar huis,) en ik heb zelf een werkplek gekozen en gehuurd. (ook hierover in een andere blogpost meer, want ook hier heb ik alweer een heleboel over te vertellen.) Ik denk dat ik sowieso kan zeggen dat ik voor het eerst in mijn leven alles echt zelf kies en het voelt zo goed.

Lowlands

Hier kom ik bij het onderwerp: ‘aannames over jezelf.’ Als ik bepaalde dingen nog nooit eerder heb gedaan en een beetje spannend vind, dan heb ik de neiging om heel hard te roepen: ‘dat is niks voor mij.’ Ook roep ik graag: ‘zie ik eruit als iemand die…?!’ en dat bedoel ik dan als grap, want ja, je angsten een beetje weglachen is vaak makkelijker dan toegeven dat je iets eng vindt.

Een meerdaags festival is zoiets wat ik eng vond. Waarom precies kan ik eigenlijk niet uitleggen. Ik ben niet per se panisch voor grote mensenmassa’s en ik heb ook niet het idee dat er heel enge dingen gebeuren op zo’n festival, maar het heeft denk ik een beetje te maken met het feit dat ik moeite heb met loslaten. Maar dat is met alles. Daar loop ik op reis bijvoorbeeld ook wel eens tegenaan. Dan gaan dingen anders dan ik gedacht had en dan krijg ik nog wel eens een kleine freak out. Ik kom er steeds meer achter hoe ik mijn hele leven al bezig ben om overal controle over te houden. Op reis, of op een meerdaags festival, kan dat gewoon niet. Er gebeuren altijd dingen die anders lopen dan je verwacht had. Er zijn altijd omstandigheden waaraan je je moet aanpassen. Dat is iets waar ik dan dusdanig tegenop kan zien, dat ik maar weer van me afroep: “zie je mij al 4 dagen op Lowlands rondlopen?! doe eens normaal!” Totdat vrienden dit jaar zeiden: eh, waarom niet? Je zult het geweldig vinden, het is 1 groot feest.

En toen ik perskaarten kon krijgen dacht ik: fuck it, ik ga dus gewoon. Ook al zit ik middenin een verhuizing en komt het eigenlijk heel erg slecht uit allemaal. Ik ga gewoon. Oké niet the real deal, geen vier dagen, want dat lukte tijdtechnisch gewoon écht niet, maar ik begin gewoon eens met twee dagen. Wat ben ik blij dat ik ben gegaan, want ik heb echt het allerbest weekend in máánden gehad. Wat was dit geweldig en wat vond ik het jammer om naar huis te moeten gisteravond. Ik had nog dagen door kunnen gaan. De sfeer, de muziek, de lieve mensen, de gezelligheid, de zon en de regenbuien – letterlijk alles vond ik geweldig.

In het begin moest ik er even inkomen en ging ik gewoon maar plassen bij de wc’s van de persruimte, want daar is het minder druk en schoner. Ik ging ook daar drankjes halen, want dan hoef je niet zo in de rij te staan. En bij de gigs ging ik niet naar voren proberen te komen naar het podium, want ik wilde niet geplet worden. Ik hield me een beetje in, keek veel om me heen, niet te uitbundig allemaal. Ik was me heel erg bewust van mezelf in de ruimte.

Gisteravond, voordat ik naar huis ging maakte het me allemaal niks meer uit. Ik heb wel duizend keer hardop gezegd: ‘ik denk helemaal nergens aan.’ Ik was daar zo euforisch over en voelde me zo gelukkig (en geliefde) dat ik tijdens het optreden van James Blake in huilen uitbarstte. (en ja, ook omdat ik misschien een biertje te veel op had en de muziek waanzinnig goed was, het was vooral een mix van geluksgevoelens) Het was alsof alles er even uitkwam. Er stonden allemaal lieve mensen (dankjewel lieve crew, als jullie dit lezen,) klaar om me te knuffelen en niemand vond het stom dat ik huilde. Nou ja, of in elk geval liet niemand dat merken, dus dat was fijn.

Ik denk dat dit weekend een grote les in ‘ga gewoon eens genieten, Merel’ was. Ik zat in de zon op te drogen van de regenbui die daarvoor ons heen was gekomen, ik praatte met mensen die ik niet kende, ik danste uren lang, ik hoorde de allerbeste muziek, ik at vegan burgers en ik dronk biertjes (vergeten op mijn Eerste Keren Lijst te zetten, maar een half jaar geleden weigerde ik nog bier te drinken omdat ik dat echt helemaal niks vond. Wat er allemaal kan veranderen.) Ik liep door de avondzon en realiseerde me: ik ben echt een ongelooflijk bevoorrecht meisje. Ik heb de allerleukste mensen om me heen die om me geven en ik geef om hen, ik ben gezond en ik krijg waanzinnige kansen. Toen droogden mijn tranen op (ja, dat huilen duurde wel even,) at ik een Dutch Weed Burger en besloot ik: volgend jaar ben ik hier weer. En dan vier dagen en gewoon op de camping. Ja, dit was echt een extreem goede eerste keer. En die aanname over mezelf, dat ik geen mens ben voor festivals, die laat ik bij deze los.

Andere Eerste Keren

Ik heb nog een paar andere Eerste Keren voor je hoor. Zoals dat ik ben gaan floaten. Ja zeker, dat is wat je denkt dat het is: drijven. Op zout water. Het is geweldig en ontspannender dan alle sauna’s en bubbelbaden bij elkaar. Inhoudelijk hoef ik daar niet zo veel over te vertellen, behalve dan dat het voelt alsof het heel goed is voor je lichaam en dat ik er heel rustig van werd. Waar ik normaal een gedachten stroom heb die nooit ophoudt, kon ik nu even alles uitzetten en aan één ding tegelijkertijd denken. Misschien komt het doordat je niet bezig hoeft te zijn met je lichaam? Je voelt je lichaam namelijk niet echt, omdat je gewichtsloos drijft in het water. (of eigenlijk moet ik zeggen: je voelt je lichaam wel, maar het weegt niks. Het voelt alleen maar positief en zacht en warm.) Ik zou dit zeker vaker willen doen, want ik vond het echt heel erg fijn. (ik deed het bij Koan Floating aan de Herengracht in Amsterdam. Geen reclame, gewoon zelf betaald en geen aandelen ;))

Misschien een beetje een gekke, of anders dan andere, eerste keer in dit lijstje: ik was alleen in Keulen, voor een campagne. Ik ga natuurlijk wel vaker alleen op reis, maar dit keer was ik alleen in het buitenland aan het werk en alles ging prima. Ik was alleen helaas ziek (grieperig,) dus hoewel ik het ontzettend leuk had en Keulen een te gekke stad is, was ik na anderhalve dag zo ontzettend op dat ik besloot naar huis te gaan. Terwijl ik dus eigenlijk nog een nacht en een dag te gaan had. Ik twijfelde niet, pakte een taxi naar het station en besloot mijn ticket in te wisselen. En zo zat ik een uur later in de trein naar huis. Dat voelde zo goed, omdat ik gewoon besloot: ik moet nu even voor mezelf zorgen en kiezen. Ik gun het mezelf om naar huis te gaan en ga mezelf niet pushen om nog een nacht en een dag langer te blijven, omdat ik vind dat dat moet. (en omdat de organisatie dat voor me had geregeld.) Dat is ook wel een Eerste Keer, vind ik zelf. Het hoort allemaal in het plaatje van een beetje loslaten denk ik.

Verder stond ik voor het eerst op een berg. Dat is ook nog gebeurd vorige maand, bizar. Ik heb daar al uitgebreid over geschreven in dit artikel. Dat reisje naar Zwitserland zal ik nog heel erg lang koesteren.

Er waren vast nog meer kleine Eerste Keren, maar ik vind het voor nu wel weer even genoeg. Het blijft fascinerend hoeveel er in een korte tijd kan gebeuren en veranderen – staan jullie daar ook wel eens bij stil? Ok, en dan nu uit mijn festivalbubble en weer over tot de orde van de dag. Verhuizing afronden en deadlines halen. Ook allemaal prima. Ik zit vol met energie en inspiratie, dus dat komt allemaal goed. En zaterdag sta ik alweer te dansen op een festivalletje in Rotterdam (Vrije Volk festival – wie gaat er ook?) Met dat genieten komt het dus ook wel goed. Happy summer!

The post appeared first on De Groene Meisjes.

Weekmenu 22 – 26 augustus

Hola! Jongens, ik ben waarschijnlijk nog een beetje onaanspreekbaar, want ik heb staan dansen op Lowlands gisteren. En vandaag weer. En daarom ben ik maar weer eens heel erg dankbaar voor de mogelijkheid om blogposts van tevoren in te plannen ;)

Ik heb weer een nieuw weekmenu voor je samengesteld, voor wat inspiratie voor de komende vijf dagen. Je bent uiteraard niks verplicht, maar je zou de recepten zo kunnen volgen en dan hoef je alleen nog maar de boodschappen in huis te halen. Hoe makkelijk wil je het hebben? (er schiet me op eens een idee in mijn hoofd: wat als ik Groene Meisjes pakketten ga verkopen, met alle ingrediënten voor alle recepten van het weekmenu? En die dan bij je thuis kom bezorgen met mijn toekomstische elektrische Volkswagenbus? Hmm, wanneer ga ik dan nog bloggen? Echt geen idee, maar de gedachte is leuk.)

Goed. Het idee is: vijf recepten voor vijf dagen. Ik heb dit keer gekozen voor een Mexicaans thema, omdat ik daar zelf heel erg vrolijk van word. En ja, omdat ik makkelijk vijf dagen Mexicaans (georiënteerd) kan eten en er nog steeds genoeg van heb. Zo lang er koriander en avocado in het spel is, heb je geen kind aan me. How about you? Zijn er nog festivalgangers hier trouwens? Sterkte met revalideren jongens! Deze maaltijden gaan je helpen, dat weet ik zeker.

Maandag – tortillasoep 

Maar maak hem dan wel even met verse tomaten, voor wat extra vitamines.

Dinsdag – Mexicaanse salade 

Ok, boerenkool is nu echt niet te doen, maar ik heb bedacht dat dit ook prima met bladspinazie kan werken. Het gaat tenslotte om de vulling en om de saus. Dat zit wel goed.

Woensdag – pita’s met zoete aardappel 

Met de vulling kun je wat mij betreft oneindig variëren, maar de zoete aardappel is wel key hoor.

Donderdag – bonenburgers 

Je eigen vegaburgers maken is altijd het allerbeste idee. Top ze met wat je maar lekker vindt!

Vrijdag – sofritas van tempeh 

Niet gedacht he, dat je zulke lekkere dingen met tempeh kon maken? (en in dit artikel vind je nog 2 andere opties ook, dus mocht je op vrijdag even geen Mexicaans eten meer kunnen zien… ;))

Dan rest mij alleen nog je een heel fijne nieuwe week te wensen. En eet smakelijk alvast. Besos! Je chica verde.

The post Weekmenu 22 – 26 augustus appeared first on De Groene Meisjes.

Favoriete plekken in Rotterdam

Mijn favoriete plekken in Rotterdam – van dit moment – voor jullie op een rijtje!

Zoals jullie via social media vast al hebben opgemerkt, ben ik op dit moment aan het verhuizen naar Rotterdam. Ik ben nog niet helemaal over, want ik heb mezelf een maand de tijd gegeven. Aan de ene kant is dat de slechtste beslissing in lange tijd, want oh boy, wat had ik graag al lang klaar willen zijn. Aan de andere kant maakt het dat ik gewoon naar festivals en feestjes kon, en dat ik nog een beetje kon genieten van mijn zomervakantie. Beetje bij beetje vertrek ik steeds meer naar Rotterdam en ik kan oprecht zeggen dat ik er inmiddels heel erg veel zin in heb om daar te wonen. Want door al zoveel in mijn nieuwe stad te zijn, heb ik inmiddels ook al een heleboel fijne plekken ontdekt. Plekken waar ik mezelf nog heel vaak zie komen.

Via Instagram en Snapchat kreeg ik een aantal verzoekjes om mijn favoriete plekken op een rijtje te zetten. Nou ben ik nog lang niet overal geweest. En ik heb ook nog geen tijd gehad om met mijn camera op pad te gaan en echt goed foto’s te maken. Maar omdat ik het leuk vind dat zoveel van jullie graag binnenkort naar Rotterdam willen en geïnteresseerd zijn in toffe adressen, ga ik toch alvast met wat instagram foto’s mijn tips aan jullie geven.

Koffie en ontbijt

First things first mensen. Koffie. Er is een tijd geweest dat ik bijna geen koffie dronk. Sterker nog, er is een tijd geweest dat ik helemaal geen koffie dronk. Ik snap er niks van. Koffie is het beste dat er is. Dit zijn de plekken waar ik graag koffie drink in Rotterdam:

Hopper – heeft twee vestigingen. Eentje aan de Zwaanshals, en eentje in het centrum. Die aan de Zwaanshals is lekker rustig. Perfect dus ook om met je laptopje te gaan zitten werken.

Lof der zoetheid. Ook perfect voor ontbijt en lunch. En vegan taart. Geen zin om te zitten? Om de hoek van de lunchroom zit ook een Lof der Zoetheid afhaalloket. Ideaal!

Koffie Lokaal. Hier kwam ik eigenlijk vooral terecht omdat de inrichting er zo leuk uit zag, maar de koffie bleek ook erg goed te zijn. Plus: de locatie is top. Aan de hofbogen in Rotterdam Noord vind je nog een heleboel andere leuke winkels en eettentjes.

Bertmans. Over Bertmans heb ik vaker geschreven, maar ik ga het nu toch nog een keertje over de geweldige vegan pannenkoekjes hebben. Ze zijn geweldig. En de cashewcrème erop ook. Dat is eigenlijk alles dat ik erover kwijt wil.

Uit Je Eigen Stad. Dit is toch wel het leukste en nieuwste adres hoor. Uit Je Eigen Stad verkoopt en serveert alleen maar producten die uit Rotterdam en omgeving komen. Alles lokaal dus. Ik vind dat echt te gek. Koffie van Giraffe (een Rotterdamse koffiebranderij,) bloemen van een stadsakker en DIY-groentenpakketten van lokale boerderijen. Ik word hier heel erg gelukkig van en het laat me ook inzien dat ik aan Rotterdam een goede keuze heb gemaakt, aangezien hier zóveel op duurzaamheidsgebied gebeurt.

Uit Je Eigen Stad heeft een stadsboerderij, maar nu ook een winkel/restaurant op Rotterdam Centraal, aan de noordzijde van het station.

Lunch

Zowel bij Bertmans als bij Lof der Zoetheid kun je geweldig lunchen, maar er zijn natuurlijk nog veel meer goede plekken. Ik ben bijvoorbeeld fan van:

Pokébowl! Tegenover de bibliotheek en de Markthal vind je dit Hawaiiaanse restaurantje. Je kunt hier je eigen bowl met rijst, vis of tofu en groenten samenstellen. Mijn vriendin Maartje en ik waren hier afgelopen maandag en waren meteen helemaal om. ZO lekker was het! We durfden zelfs te stellen dat we het lekkerder vonden dan SLA. Maar goed, dat moeten we dan misschien weer niet te hard zeggen, want SLA opent binnenkort ook een filiaal in Rotterdam en daar ben ik toch ook wel heel erg blij mee.

Sowieso is een bezoekje aan de Fenix Food Factory altijd een goed idee, maar vergeet dan vooral niet een broodje hummus met gegrilde groenten te eten bij Jordy’s Bakery. Ik denk dat veel Rotterdammers het eens zullen zijn als ik zeg dat dit mogelijk wel het lekkerste brood van Rotterdam is.

Dineren

Voor wie, net als ik, van Vietnamees eten houdt: District A. Ik ben fan van de noedelsalade!

Zeker niet een plek waar je zomaar eventjes een hapje gaat eten, want daarvoor vind ik het te romantisch en te speciaal: Gare du Nord. Een volledig veganistisch bistro in een oude trein. Need I say more? Je eet hier standaard drie gangen en man, wat is het lekker en wat zijn ze creatief in deze keuken. Absolute aanrader voor een speciale gelegenheid.

Drankjes doen

Leuke plekken om drankjes (biertjes/cocktails/of alcoholvrij) te doen:

De Kaapse Brouwers, in de Fenix Food  Factory. Keuze uit tíg soorten bier, maar ik neem altijd het meest blonde bier dat er is. En dat is lekker. Verder geen poespas, gewoon een goed biertje en een lekker uitzicht over het water.

De cocktails van NY Basement, onderin Hotel New York, zijn belachelijk goed. Oké, ook zeker niet goedkoop, maar heel erg goed.

En gewoon even omdat het kan: dit uitzicht heb je als je dan terugloopt van Hotel New York naar de metro. Ja, ik word hier wel heel gelukkig van hoor.

Ook altijd leuk, vooral op een mooie zomerse avond: de Biergarten achter het Centraal Station. Onderdeel van onder andere BAR, wat dan weer een heel toffe club met goede feestjes is. Dus het idee is: beginnen in de Biergarten en daarna dansen in BAR. Goed idee toch?

Nog zo’n toffe plek, waar ook geregeld feestjes worden georganiseerd: MONO. Ik kom hier vooral graag omdat het interieur geweldig is en ze goede (alcoholvrije) drankjes op de kaart hebben staan. Wat is Rotterdam leuk he?

Oh en laat ik Supermercado niet vergeten! Voor veel Rotterdammers zal dit forever ‘de oude Blender’ blijven. Nou ben ik nooit bij Blender geweest, dus ik heb geen idee, maar prima ;) Ik moet eerlijk zeggen dat ik het eten (en de vegan opties) bij Supermercado een beetje vond tegenvallen, maar voor de cocktails blijf ik terugkomen!

Benieuwd naar nog meer toffe adressen in Rotterdam? Ook op het gebied van kunst en cultuur? Check het artikel ‘Culturele hotspots in Rotterdam,‘ dat afgelopen januari online verscheen. Grappig. Toen had ik nog geen idee dat ik naar Rotterdam zou verhuizen in augustus, precies een halfjaar later. Toch liep ik een jaar geleden al met het idee in mijn hoofd rond. Daar kwam Berlijn tussendoor – en toen toch maar niet – en nu ga ik uiteindelijk tóch naar Rotterdam. Leuk hoe die dingen kunnen lopen :) 

The post Favoriete plekken in Rotterdam appeared first on De Groene Meisjes.

Wraps met zoete aardappel

Wraps zijn ALTIJD goed, toch? Gisteren kon ik de hele dag alleen maar denken aan het feit dat ik zin had in wraps met een zoete aardappelvulling. Als ik hem dan toch ga maken kan ik deze creatie gelijk met jullie delen!

Iets met ‘eat the rainbow.’ :)

Wat heb je nodig voor 2 grote gevulde wraps?



2 grote zoete aardappels (totaal = 700 gram)

1 theelepel komijnpoeder

1 theelepel (gerookt) paprikapoeder

1/2 theelepel chilipoeder

100 gram rijst

1 klein blikje zwarte bonen

zout & peper

vulling: spinazie, paprika, komkommer

saus: hot sauce, taco saus etc.

Wat ga je doen?



– Verwarm de oven voor op 200 graden –



1. Leg de zoete aardappels op een ovenrooster of bakplaat bedekt met bakpapier. (Bakpapier is belangrijk anders ‘lekken’ de aardappels in je oven of bakplaat) Prik er paar in met een vork en zet voor 50 minuten in de oven. De aardappels moeten zacht zijn als je ze indrukt.

2. Kook de rijst volgens de aanwijzingen op de verpakking.

3. Laat het blik zwarte bonen uitlekken en snijd de groenten in repen.

4. Haal de schil van de zoete aardappels af. Prak de aardappels met een vork en roer de kruiden erdoor.

5. Verhit de wraps.

6. Verdeel de zoete aardappelmix over de twee wraps en voeg alle andere vulling toe. Voeg ook wat taco- of hot sauce toe.

7. Rol de wraps op en happen maar!

Perfect toch ook om deze wraps mee te nemen naar het park op een zonnige zomeravond? Of wat dacht je van mee naar je werk, als luxe lunch? Enjoy!

Laat je het weten als je deze wraps hebt gemaakt? Vinden we leuk! Je kunt een foto van je eindresultaat met ons delen via #degroenemeisjes op Instagram. Dankjewel alvast!

The post Wraps met zoete aardappel appeared first on De Groene Meisjes.