Merel Wildschut's Blog, page 14

Niet-commerciële zelfzorg voor januari

Happy 2020! Wat gezellig dat je er zo vroeg in het nieuwe jaar alweer bij bent! Ik heb een voorstel. Laten we dit jaar eens níet beginnen met wat er allemaal niet mag of met dingen waarmee we onszelf moeten uitdagen. Laten we het deze januari anders doen. Mijn idee is om 2020 een goede start te geven door er een extra milde januarimaand van te maken. Ik heb een niet-commerciële zelfzorgkalender voor je opgesteld met opdrachtjes voor iedere dag. Hopelijk bevalt het goed voor onszelf zorgen zo goed dat we er het hele jaar mee door willen gaan.

Voordat we beginnen zal ik uitleggen waarom ik de nadruk leg op het ‘niet-commerciële’ aspect van deze zelfzorg. Het is absoluut niet dat ik tegen gezichtsmaskers en bubblebars voor in bad ben. Ook vind ik een noise cancelling headphones een geweldige uitvinding en zou ook ik best geregelder een massage mogen boeken om die spieren soepel te houden. Ik ben niet tegen geld uitgeven, en al helemaal niet als het aan dingen is die goed voor jezelf en anderen zijn. Echter, waar ik op tegen ben, is dat magazines en televisieprogramma’s ons laten geloven dat we alleen goed voor onszelf kunnen zorgen door geld uit te geven. Sterker nog: ‘selfcare’ is een product op zich geworden. It’s called capitalism Brenda, look it up. Daar hoeven we niet per se aan mee te doen – het kan ook anders. Zelfzorg kan op allerlei manieren en ik geef je er hier eenendertig. Voel je vrij om de opdrachtjes zo over je maand te verdelen dat het past in je schema. Voel je ook vrij om opdrachtjes te skippen of te vervangen. Het is immers alleen zelfzorg als het voor jou werkt.

Het lijkt mij persoonlijk heel erg leuk als jullie af en toe een zelfzorgopdracht willen delen op Instagram, via de stories, en daar #zelfzorgjanuari bij willen gebruiken. Tag me ook vooral in je berichten, zodat ik ze gemakkelijk kan vinden en kan delen! 

Verder wil ik nog opmerken dat ik de zaken als dagelijks wandelen voor je mentale gezondheid, genoeg slapen en vitaminerijk eten en drinken niet meeneem in deze kalender, maar dat ik ze zelf wel iedere dag probeer te doen.

1 januari: Ga naar FutureMe.org en schrijf een brief aan jezelf. Laat deze brief over één, drie of vijf jaar naar jezelf mailen. Schrijf over wat je nu bezighoudt, wat je verwacht van het nieuwe jaar en wat je jezelf wenst. Ik vind het een heel fijne nieuwjaarsbezigheid en ik ben nu al ontzettend benieuwd naar hoe ik volgend jaar naar deze brief ga kijken! Dank Aline, voor deze leuk tip. 

2 januari: Maak een playlist met liedjes waaraan je een fijne herinnering hebt. Misschien zijn het nummers van artiesten die je live hebt gezien in 2019 en wil je met je ogen dicht op de bank liggen om ernaar te luisteren. Misschien zijn het liedjes die je aan de zomer doen denken, waarop je juist dansend door de kamer wilt. Mag allemaal.

3 januari: Zoek je boekenkast uit. Maak een stapel van boeken die weg mogen. Misschien wil je ze naar de minibieb bij jou in de buurt (je weet wel, die schattige kastjes) brengen, of misschien wil je ze bewaren om weg te geven aan vrienden. Schrijf briefjes voor in de boeken. Misschien volstaat een ‘veel leesplezier!’, misschien wil je een aanbeveling voor het boek schrijven. Wees creatief!

4 januari: Zoek een mooi natuurgebied om vandaag of morgen te gaan wandelen. Het hoeft geen tocht van tien kilometer te zijn, een half uur tot een uur wandelen is al heel fijn. En nee, Rotterdammers/Amsterdammers, dat wij in de stad wonen is geen excuus om niet te gaan. Er gaan treinen, OV-fietsen, bussen en leenauto’s naar natuurgebieden. Nog leuker wordt het natuurlijk om dit samen met een wandelmaatje te doen. Als dat op de kortere termijn niet lukt, is dit misschien meer iets om vandaag alvast te plannen en verderop in de maand uit te voeren.

5 januari: Morgen weer aan het werk? Bak vandaag deze ontbijtmuffins. Let op: dit is niet mijn recept, en ik heb ze zelf ook nog niet geprobeerd, maar ze zien er goed uit.  Wees jezelf de komende dagen dankbaar voor je voorbereiding.

6 januari: Neem vandaag een half uur de tijd om je uit te schrijven van digitale nieuwsbrieven die je niet leest, maar die wel wekelijks je mailbox vullen. Open de nieuwsbrief, scroll door naar beneden en meld je af. Een opgeruimde mailbox is óók een opgeruimd hoofd.

7 januari: Maak een plannetje voor een gezellige spelletjesavond met vrienden. Dat hoeft niet met tien man te zijn – met z’n drieën of vieren kun je al heel leuke spellen spelen. Zo heb ik voor eind januari een afspraak met Mare, Julia, Erik, Eva en Michiel om spelletjes te spelen, met kaasfondue erbij! Uiteraard verzorgen Mare en ik een vegan kaasfondue. Iedereen neemt een spelletje mee (ik zorg voor Exploding Kittens, Julia en Erik voor Agricola) en meer hebben we niet nodig. Zin in! (en dat terwijl ik helemaal niet zo’n spelletjesmens ben, maar dit lijkt me heel leuk) Dus: stuur een datumprikker rond, vraag wat leuk zou zijn om samen te koken/eten en vraag wie welk spelletje meeneemt.

8 januari: Kook een verse, kruidige soep van alle restjes groenten en peulvruchten die je nog in huis hebt. Vries wat je over hebt in, zodat je er op een later moment ook nog plezier van hebt.

9 januari: Ga vroeg naar bed met dat ene boek dat je maar niet uitleest. Heb je het na vanavond nog niet uit? Misschien moet je het morgen dan nog eens proberen ;)

10 januari: Houd een ‘financial friday’ en open al je achterstallige (digitale) post. Betaal rekeningen, stuur facturen naar opdrachtgevers. Zorg voor overzicht in je financiën door een Excel bestandje (of een lijst op papier, werkt ook) te maken met inkomsten en uitgaven. Doe alles wat maar nodig is om weer even helemaal up-to-date te zijn. Het voelt echt heel goed en opgeruimd om te weten waar je geld naartoe gaat en om grip op je budget te hebben.

11 januari: Begin je dag met een Fruitsalade Extravaganza. Fruit eten moeten we iedere dag, maar omdat het vandaag zaterdag is, stel ik voor dat we er een feestje van maken. Zoek voor de grap eens op Pinterest op ‘festive fruitsalad’ en verwonder je over hoe creatief mensen met een kiwi kunnen zijn. Misschien denk je: hoe is dit zelfzorg? Nou, ten eerste omdat je lekker veel vitamines gaat eten, maar ook omdat ik zelf dingen mooi maken heel ontspannend vind. Ook is er iets met het snijden van groenten en fruit dat me kalmeert.

12 januari: Neem een half uur de tijd om kritisch te kijken naar de accounts die je volgt op Instagram. ‘Past’ het allemaal nog? Mijn idee is om alleen nog accounts te volgen die me blij maken en/of inspireren. Dat betekent dat ik onlangs van 1300+ accounts die ik volgde naar rond de 600 ben gegaan. Nu heb ik veel meer overzicht en zie ik alleen de dingen die ik wil zien. Een pro-tip: ontvolg geen honderden mensen op één dag. Instagram denkt dan dat je een robot bent en dat kan ervoor zorgen dat je een tijdelijke ban krijgt. Doseer het dus. Oh en: als je mijn account niet meer leuk of inspirerend vindt, voel je vrij om ook mij te ontvolgen. Even goede vrienden!

13 januari: Zoek een fijn huisje of een lekker hotel in eigen (buur-)land waar je binnenkort een nachtje, of een weekendje kunt gaan logeren. Op het huis van vrienden passen is óók vakantie en het is gratis! Zoek een locatie waar je met de trein naartoe kunt – voor het vakantiegevoel hoef je niet ver weg. Eind januari of begin februari is misschien een goed moment, dat is lekker off-season en daarmee dus ook goedkoper en rustiger. Ik vind het zelf erg fijn om zoiets te hebben om naar uit te kijken. Dus: bied jezelf aan als kattenoppas of zoek een schattig boshuisje en schrijf het alvast met grote letters in je agenda!

14 januari: Plan een licht sportieve activiteit, zoals zwemmen of een yin-yogales. Je lichaam gebruiken hoeft niet meteen een enorm uitputtend iets te zijn en je hoeft ook niet meteen allerlei sportieve doelen voor het nieuwe jaar te stellen. Gewoon een keertje zwemmen, gewoon een keer een yogales proberen, dat is al hartstikke mooi. Vind je het lastig om dit alleen te doen? Vraag dan iemand om met je mee te gaan, of misschien is er zelfs iemand die al geregeld naar een yogaschool gaat en jou voor een keer op sleeptouw wil nemen voor een proefles. Durf erom te vragen in je omgeving! Mensen vinden het vaak alleen maar leuk als je dit soort dingen voorstelt.

15 januari: Breng vandaag wat tijd door met een dier. Of zoals Matt Haig in zijn boek Notes on a nervous planet zegt: ‘Spend some time with a non-human animal.’ Maak een afspraak met die vriendin met die hond voor een wandeling, stel voor om op de kittens van de buren te passen of aai je konijn extra lang vandaag.

16 januari: Je bent vandaag op de helft van de zelfzorgkalender aangekomen. Hoe vind je dat het gaat? 

Het lijkt me vandaag een goed moment om jezelf mee te nemen op een date. Een date met jezelf. Als je het lastig vindt om bijvoorbeeld in je eentje te gaan lunchen of naar de bioscoop te gaan, kun je het ook kort houden en met je boek bij je favoriete koffietentje gaan zitten. Een uurtje is lang genoeg om tot rust te komen, een beetje na te denken en te genieten van je eigen gezelschap.

17 januari: Bingewatch het nieuwe seizoen (seizoen 2) van Sex Education. Dat komt vandaag online op Netflix. Excited!

18 januari: Mediteer vandaag voor minstens vijftien minuten. En ja, daar mag je gewoon een app bij gebruiken. Die zijn er niet voor niks :) Misschien lukt het je deze maand nog een keer om te mediteren. Misschien lukt het zelfs wekelijks of dagelijks. Probeer wat verschillende meditaties uit tot je iets hebt gevonden dat bij je past. Ik gebruik momenteel graag de Calm app, maar die keuze is heel persoonlijk.

19 januari: Doe vandaag research naar een workshop die je binnenkort kunt gaan volgen. Dit kan natuurlijk van alles zijn, want het is maar net waar je interesse ligt. Misschien wil je meer leren over wijn, over poëzie, over de Marokkaanse keuken, over instagramfotografie, over kruiden plukken in de stad of misschien wil je eindelijk leren een goede latte-art te maken. Het maakt ook eigenlijk niet uit wat het is, want het gaat erom dat je de intentie hebt om iets nieuws te leren én om een leuke tijd te hebben. Misschien wil er wel iemand met je mee? En anders neem je gewoon lekker jezelf mee en zie je vanzelf of je ter plekke interessante mensen ontmoet.

20 januari: Ruim je huis op en streef ernaar om één (bananen-)doos vol spullen weg te brengen naar de kringloopwinkel. Oh, en doe dat ook meteen vandaag, zodat je er vanaf bent!

21 januari: Maak een bel- of facetimeafspraak met een vriend die je al een tijd niet hebt gesproken. Bijvoorbeeld iemand die in het buitenland woont. Praat een uurtje – of zo lang je zin hebt, – bij. Neem er echt even de tijd voor, met een kop thee erbij. We kunnen wel altijd maar vluchtig gesprekjes voeren over de app, maar soms is het gewoon heel erg fijn om een stem te horen en samen bij te praten en te lachen.

22 januari: Start een klein knutselprojectje. Dat kan van alles zijn: van wat knip-en-plakwerk tot een gepunnikte sjaal. Wat je maar leuk vindt. Let op: het gaat erom dat je creatief bezig bent. Het hoeft niet (meteen) te slagen en mooi hoeft het ook niet per se te worden. Het is gewoon heel leuk om een beetje te fröbelen.

23 januari: Bak vandaag een uitgebreide vegan taart. Gewoon omdat het vandaag donderdag is. Dit zijn een paar taarten die ik zou willen uitproberen: klik! klik! en klik! 

24 januari: Plan een officiele luierdag en probeer zo onproductief mogelijk te zijn. Kijk voor één dag niet naar je To Do lijstjes, stel (om het helemaal echt te maken) een autoreply in op je mail. Je bent er morgen weer! Vandaag ben je eventjes niet beschikbaar. Kijk films of series, luister podcasts, wandel, hang op je bank, drink thee. Maar wees niet productief. Ik weet dat lui zijn heel moeilijk kan zijn, maar het is zó goed voor je! Plus: je hebt ook tijd nodig om die taart van gisteren op te eten, dus dat komt goed uit.

25 januari: Neem vandaag een uur om eens uitgebreid voor je kamerplanten te zorgen. Geef ze water, pluk dorre blaadjes, geef ze verse potgrond, verplaats ze naar grotere potten of maak stekjes. Plants are friends, dus toon ze wat (extra) liefde. Tuinieren vind ik één van de meest ontspannende dingen die er zijn, maar helaas heb ik geen tuin. Gelukkig kan het op deze manier ook!

26 januari: Pak je agenda erbij en kijk eens heel kritisch naar je komende (werk-)week. Zijn er misschien afspraken die geschrapt kunnen worden? Het kan zó lekker zijn om jezelf een paar uur vrije tijd cadeau te doen. Gun jezelf dat. Mensen lopen niet weg. Ook vrienden niet. En als ze toch niet blij met je zijn, dan zeg je maar dat het ‘moest van de zelfzorgkalender van Merel.’ ;)

27 januari: Tune in met jezelf en vraag je af: hoe staat het met mijn seksuele ontwikkeling? Heb je een beeld van wat je behoeften, wensen en voorkeuren zijn? Zijn er dingen die je hebt geleerd de afgelopen tijd of die je zou willen uitzoeken? Professor Paul Verhaege schrijft in zijn boek Intimiteit: “Onze identiteit is een huis met vele kamers waarvan we er een aantal nauwelijks kennen.” Ik denk dat dat voor veel mensen geldt voor hun seksuele identiteit, terwijl het zo’n interessant onderwerp is om over te na te denken! Schrijf op wat je wilt leren of onderzoeken en ga ermee aan de slag.

28 januari: Neem vandaag een uur (of langer, als je daar zin in hebt) om je kledingkasten uit te ruimen. Houd kledingstukken die weg kunnen apart (misschien kun je ze doneren of bewaren voor een kledingruil,) en maak nieuwe combinaties van kledingstukken die je niet eerder bij elkaar in één outfit droeg. Zorg dat je kledingkasten overzichtelijk zijn, zodat je én weer weet wat je hebt én je jezelf in de ochtend tijd bespaart.

29 januari: Schaamte overleeft alleen in donkere, bedompte ruimtes. Wanneer er lucht bijkomt, wordt het kleiner of verdwijnt het zelfs helemaal. Schrijf de dingen waarvoor je je schaamt op. Deel ze met een vriend in een mail, schrijf er een blogpost over of spreek ze hardop uit naar je partner. Zet het raam open, laat schaamte eruit.

30 januari: Koop een velletje postzegels, kijk welke ansichtkaarten je nog in huis hebt (toch bijna iedereen heeft zo’n stapeltje liggen? of is it just me?) en stuur ze rond naar geliefden. Ik vind kaarten schrijven een heel fijne, kalmerende bezigheid. Daarbij is het een leuk idee dat je er iemand blij mee maakt – wie vindt het niet leuk om post te krijgen?! Met een beetje geluk krijg je over een tijdje misschien nog wel een kaartje terug.

31 januari: Reflecteer vandaag op je niet-commerciële zelfzorgmaand. Hoe is het je bevallen? Wat heeft het je gebracht? Welke opdrachten of activiteiten neem je mee naar de komende maanden? Wie zou je deze zelfzorgkalender ook aanraden? Stuur diegene meteen een mailtje, met een link naar deze blogpost. Sharing is selfcaring ;)

Ik hoop dat je het fijn vond om extra goed voor jezelf te zorgen deze maand. Hopelijk liet het je bewuster kijken en ervaren en heb je de dingen met meer aandacht kunnen doen. Als het goed is zijn je huis en je adminstratie wat opgeruimer, en daarmee je hoofd ook. Ik hoop dat je fijne tijd met je geliefden hebt doorgebracht, en met jezelf. Ik wens ons deze mildheid, gezelligheid en energie voor de rest van het jaar! 

Foto’s in deze blogpost: Bette de Wit, Aline Bouma en Danique van Kesteren. 

The post Niet-commerciële zelfzorg voor januari appeared first on De Groene Meisjes.

Dankjewel 2019

Beeld: Bette de Wit

Traditiegetrouw blik ik samen met jullie terug op het afgelopen jaar. Wie mij een beetje heeft gevolgd, weet dat het een jaar was waarin er weer van alles verandered en gebeurd is. Het was bovenal een leerzaam en liefdevol jaar. Dankjewel 2019!

Reizen en cultuur

Voorgaande jaren begon ik mijn terugblikposts met een lijst van alle reisjes die ik had gemaakt. Sterker nog, ik kon sommige jaren een complete blogpost vullen met alle bestemmingen, omdat ik iedere maand wel twee keer op reis ging. Dit jaar is het lijstje kort. Ik ging naar Terschelling, Texel, Zuid-Limburg, Londen en Antwerpen. Alles lekker met de trein. Oké, Zuid-Limburg met de auto  – maar vliegen deed ik niet. Ik wilde, heel bewust, een jaar niet vliegen. Dat betekende dat ik werkreisjes aar Burkina Faso, Colombia en de VS afsloeg. Ik vond dat best wel lastige keuzes, want naast dat het bijzondere bestemmingen zijn waar je zelf niet zomaar naartoe gaat, betekende het ook dat ik drie mooie samenwerkingen voorbij liet gaan. Toch voelde het goed en kan ik zeggen dat ik heel erg tevreden ben met de leuke reisjes die ik wél heb gemaakt. Het was precies goed voor dit jaar. Ik hoop in 2020 (weer) op mooie locaties in de natuur te overnachten en nieuwe steden te ontdekken. Dat hoeft wat mij betreft helemaal niet zo heel ver van huis :)

Cultureel gezien was het een érg goed jaar. Ik ging naar het theater, musea, naar concerten, festivals, literaire events, lezingen – ik ging zelfs naar de opera. Ik denk dat ik nog nooit eerder zóveel geld uitgaf aan allerhande tickets. De absolute hoogtepunten waren het concert van Kate Tempest en de show van Hannah Gadsby. Beide zal ik niet snel vergeten. Oh! En laat ik Oerol niet vergeten. Eíndelijk ging ik eens naar Oerol op mijn geliefde Terschelling. Dat wil ik in 2020 weer, en dan langer, zodat ik meer kan genieten van het eiland en meer voorstellingen kan zien. Het is echt een enorm privilege om dit te kunnen doen, daar ben ik me heel erg van bewust.

2019 was ook het jaar waarin ik 100 boeken las. Daarover heb ik al uitgebreid geschreven, dus ik zal jullie niet opnieuw vermoeien met lijstjes met mijn favoriete titels. Ik zag dit jaar aanzienlijk minder films dan de jaren hiervoor en dat ligt aan het feit dat ik geen tijd meer had om iets met mijn Cinevillepas te doen. Die zegde ik dus op. Recent keek ik nog wel twee films die me nog een tijdje bij zullen blijven: Sorry We Missed You en FatFront. Beide indrukwekkende films, ieder op een eigen manier.

Liefde en gezondheid

Tekening gemaakt door Yara Ruby 

Niet geheel toevallig zijn veel van bovenstaande dingen, dingen die ik samen met Mare deed. Het allerleukste dat me in 2019 overkwam was dat ik hem in maart op een podium op Tilt zag staan voordragen. En dat ik toen meteen dacht: ‘die moet ik zien te spreken.’ En dat we toen in april urenlang gingen praten op WhatsApp en gingen daten in mei en verkering kregen in juni. De twee jaar hiervoor was ik single en ik had niet kunnen voorspellen dat ik iemand zou vinden met wie er zoveel liefde en plezier is. Mare heeft letterlijk alles in 2019 gezelliger, makkelijker, fijner en leuker gemaakt. Ik geloof dat we echt bij elkaar thuis zijn gekomen, hoe (vegan) cheesy dat ook klinkt

Het beste dat ik dit jaar deed – en dat is tevens waar ik het trotst op ben, – is dat ik mijn gezondheid eindelijk serieuzer begon te nemen. Al een hele tijd (jaren) heb ik heel ernstige menstruatieklachten. Daarmee bedoel ik dat ik tijdens mijn menstruatie zoveel pijn heb dat ik bijvoorbeeld flauwval, in de trein of op mijn werk. Ik kan die dagen weinig anders dan in bed liggen. En natuurlijk probeer je dan eerst heel lang allerlei pijnstillers en warme kruiken en ontspannende oliën enzovoorts, maar op een gegeven moment werd het toch tijd om naar de gynaecoloog te gaan. Ik ben inmiddels drie gynaecologen (en heel wat onderzoeken) en één acupuncturist verder en ik ben van het ziekenhuis in Rotterdam doorverwezen naar het VUmc in Amsterdam. Daar heb ik nu een heel vriendelijke gynaecoloog (en tevens endometriose specialist, want daar lijkt het toch wel heel erg op,) die mijn probleem heel serieus neemt en we zijn bezig om verder te onderzoeken wat er nou aan de hand is en wat we eraan kunnen doen. Het was een enorme drempel voor me om dit te aan te gaan. Ik was er heel bang voor, zeg ik gewoon heel eerlijk, en ik was vooral ook bang dat niemand mijn probleem erg genoeg zou vinden. Nu voel ik echt dat ik in goede handen ben en dat het in 2020 helemaal goed gaat komen. Ook hier een shout out naar Mare, die me iedere keer dat ik naar een afspraak moet zo lief bijstaat. Het is echt een heel stuk makkelijker om dit soort dingen samen te doen, al wilde ik daar vroeger nooit aan. Een ander bijkomend voordeel is dat we nu al kunnen wennen aan samen naar de gynaecoloog gaan, voor het geval we ooit toch baby’s willen krijgen in de toekomst ;)

Studie en werk

Het spannendste dat ik dit jaar deed was beginnen met een studie aan de universiteit. Ik doe nu de pre-master Jeugdliteratuur in Tilburg. Wat kan ik erover zeggen? Voordat ik hieraan begon, heb ik eerst anderhalf jaar getwijfeld. Dat was voornamelijk omdat ik altijd dacht dat ik niet slim genoeg zou zijn voor een universitaire studie. Nou, dat blijkt gelukkig allemaal wel mee te vallen. Ik kan de vele artikelen die ik moet lezen goed volgen, ik vind de colleges leuk en interessant en ik haal voldoendes. Toch is het hard werken, zeker omdat ik het naast ‘de rest van mijn leven’ doe, en soms twijfel ik ook aan het feit of ik echt een paar jaar wil opofferen om dit te doen. Omdat ik zo’n volle agenda (en te weinig energie) heb, heb ik besloten de pre-master in twee jaar te doen, zodat ik de vakken een beetje kan uitsmeren over de tijd. Dat voelt voor nu goed, maar soms krijg ik ook paniek als ik nadenk over het feit dat de pre-master alleen al twee jaar kost en ik dan nog moet beginnen aan de master. Ik blijf tegen mezelf zeggen dat ik dit alleen maar doe omdat het me leuk leek. Immers, er is niemand die me verplicht om een master te gaan doen, ik had een prima leven zonder. Natuurlijk zie ik het als een investering in mezelf, but then again: het is niet de énige investerig in mezelf.

Zo begon ik ook op 1 april met een nieuwe bijbaan bij de bibliotheek en afgelopen vrijdag stopte ik er ook weer mee. Het bracht me precies waar ik naar op zoek was: structuur in mijn weken, financiële zekerheid, gezellige collega’s. Die drie dingen had ik echt gemist het jaar daarvoor. Maar toen ik in september met mijn studie begon bleek al gauw: mijn agenda zit veel te vol en ik begin weer te verdrinken. Ik moet nu eenmaal rekening houden met mezelf – en daarmee bedoel ik: met mijn toch wat kwetsbare mentale gezondheid. Ik ben niet de meest stabiele persoon, dat weet ik al jaren en daar ben ik inmiddels ook wel oké mee. Dat betekende dat ik nu moest kiezen voor dat waar ik echt voor wil gaan: wekelijkse therapie, genoeg ruimte om mild voor mezelf te kunnen zijn, leuke freelance opdrachten en studeren zo lang het leuk is. Per 1 februari komt mijn functie bij de bibliotheek vrij en solliciteren kan tot 5 januari! 

Werktechnisch gezien was 2019 totáál anders dan 2018. Waar dat jaar uit elkaar knalde van samenwerkingen en campagnes, ik een stagiaire en een werkplek had, stond mijn blog dit jaar op een veel lager pitje en deed ik het vooral ‘voor de leuk.’ Zo werd bloggen weer een beetje mijn hobby. Wel had ik een paar speciale samenwerkingen die me zijn bijgebleven. Zo mocht ik het prentenboek van Marie Kondo vertalen, was ik te gast in een aantal podcasts  én verscheen ik in een paar boeken die dit jaar uitkwamen – waaronder ‘Knap voor een dik meisje’ en ‘Feminist Fataal.’ Trots op! In 2020 wil ik onderzoeken wat ik allemaal nog meer kan. De afgelopen acht jaar (zo lang bestaat mijn blog al,) heb ik veel opgebouwd en het wordt tijd om te bekijken wat ik daar nog meer mee wil en wat er mogelijk is. Spannend!

2020

Ik ben toch altijd weer verbaasd over wat er in een jaar allemaal kan veranderen en gebeuren. Dat maakt me natuurlijk ook nieuwsgierig voor wat 2020 gaat brengen. Twee weken geleden schreef ik mijn ’20 for 20’ lijstje. Dit zijn geen goede voornemens, maar plannen en wensen die ik in het nieuwe jaar graag zou zien uitkomen. Ik ben ook heel benieuwd naar jullie lijstjes!

In 2019 publiceerde ik minder artikelen dan de jaren hiervoor, maar goed, gezien mijn verhaal hierboven is dat misschien niet zo verwonderlijk. Ik was gewoon te druk bezet :) Toch waren jullie er altijd weer om de artikelen die ik wél schreef te lezen en van comments te voorzien. Dank je wel daarvoor. Ik waardeer het eindeloos dat nog elke dag zoveel mensen mijn blog weten te vinden. Het betekent een heleboel voor mij

Ik wil jullie allemaal een prachtig 2020 wensen. Dat het maar een mild jaar mag worden, vol ontspanning, mooie ontdekkingen en ontwikkelingen én met een beetje avontuur. Wees lief voor jezelf deze dagen. Oud&nieuw kan een hoop van je vragen in termen van terug ‘moeten’ kijken op een misschien wel moeilijk jaar, hooggespannen sociale verwachtingen en natuurlijk dat ellendige vuurwerkgeknal dat niet iedereen goed kan verdragen. Van mij hoef je, net als tijdens kerst, helemaal niks. Be kind en zorg goed voor jezelf. Veel liefs voor jullie!

The post Dankjewel 2019 appeared first on De Groene Meisjes.

Last-minutetips voor de feestdagen

Morgen is het kerst en misschien denk je: Merel, je komt wel erg laat met je tips. Dat is waar en het is ook met een reden. Ik wil je namelijk vooral meegeven dat je geen heel gedoe van kerst (en ook niet van oud&nieuw) hoeft te maken – en al helemaal niet als je hoofd daar dit jaar niet naar staat. Dat is oké. Kerst zou een periode van ontspanning moeten zijn. Daarnaast wil ik laten zien dat je óók tijdens kerst kunt vasthouden aan je duurzame principes. Het mogen dan wel de feestdagen zijn, we hoeven onze idealen zeker niet te laten varen.

Wat je de komende feestdagen níet hoeft te doen:

Je blijer voordoen dan je bent. Natuurlijk hoop en wens ik voor iedereen die dit leest dat kerst wél leuk en wél blij gaat zijn, maar laten we eerlijk zijn: dat is niet de realiteit. De decembermaand is voor velen van ons een ingewikkelde periode. Dit kan te maken hebben met complexe familiesituaties, het verliezen van dierbaren, liefdesverdriet, of gewoon met het feit dat het leven niet voor iedereen jolly and bright is. De kerstdagen gaan daar niks aan veranderen. Sterker nog, misschien is het juist tijdens de kerstdagen nog een beetje moeilijker om te dealen met alles dat je voor je kiezen krijgt. Misschien speelt je depressie nog een beetje harder op, voel je je angstiger of somberder dan de rest van het jaar, of slaap je slecht. Ik wil graag tegen je zeggen: het is in orde en het mag er gewoon zijn. Wees mild voor je, vraag de mensen om je heen om lief en bedachtzaam met je te zijn. Ga je niet vrolijker voordoen dan je bent, het is niet nodig. Alles is oké

Geld uitgeven aan kleding. Je hoeft vandaag níet naar de stad te rennen voor een nieuwe outfit. Jammer dan als je dit jaar precies dezelfde outfit aan hebt als vorig jaar kerst. Niks mis mee. Trek je kast overhoop en maak een nieuwe combinatie met de kleding die je al hebt. Vraag een vriend om iets van elkaar te lenen. Leuk je outfit op met wat sieraden van oma of pins met activistische statements die nog van pas kunnen komen tijdens het kerstdiner als gespreksstarters. (“Staat daar nou Eat Pussy It’s Organic?” “Ja, tante Wies, dat staat er.”) Hang een kerstslinger om je nek en een kerstbal aan je oor. Anyway, wat je ook doet: weersta de verleiding om vandaag nog naar de stad te rennen. Ik wil je niet de les lezen over wat je wel of niet mag, maar er is één ding waar ik wel echt naar van word, en dat zijn ‘foute kersttruien’ van de grote modeketens. Ik vind dat zo’n verdrietig wegwerproduct. Kapitalisme mensen, het is problematisch.

Cadeaus inpakken in glimmend en glitterend cadeaupapier. Ik weet het, ik vind ook alles met glitter mooier. Maar ik denk ook dat de wereld vooral mooier zou worden als alles ingepakt (en ingesmeerd/gerold/geplamuurd/enz) zou worden met biologisch afbreekbaar glitter – en dat is het cadeaupapier van pak-em-beet de Action niet. Sowieso vind ik het eeuwig zonde dat cadeaupapier zo’n single-use product is. You can do better. Pak cadeautjes in in oude tijdschriften, in crêpepapier uit pakketjes die je hebt bewaard (strikje erom, takje eucalyptus, voor het hipstereffect) of aap mijn grootste hit na: koop een oude atlas in de kringloop, en pak je cadeaus in met oude landkaarten. Succes gegarandeerd. Krijg je dit jaar cadeaus met kerst en zit er mooi papier omheen? Bewaar het en recyle het bij de eerstvolgende verjaardag!

Cadeaus kopen. Als je dan toch een cadeautje wil kopen (ik word niet boos, geen zorgen), doe dat dan bij een kleine/lokale ondernemer. Of bak kerstkoekjes. Upcycle iets uit je eigen huis waar je vanaf wilt. Of: lees mijn blogpost over géén cadeaus willen/geven.

Vlees eten. Zijn er uberhaupt nog mensen die vlees eten?! Begin goede voornemens voor 2020 te schrijven vriendin.

Boodschappen met tien kilo plastic erom kopen. Probeer het dit jaar eens zoveel mogelijk plasticvrij te doen. Dat betekent ook dat je niet naar de standaard supermarkt zult gaan, maar juist naar de groenteboer, Turkse winkel, de biologische winkel of de markt. Het is daar sowieso een stuk rustiger dan bij de reguliere supermarkten, dus dat is volgens mij een win-winsituatie.

Eten weggooien. Ik weet dat het moeilijk is om goed in te schatten hoeveel je moet koken voor zo’n kerstdiner. Tenminste, het lijkt mij een hele klus. Maar wat ik van het maken van een podcast over voedselverspilling wel heb geleerd, is dat voedselverspilling altijd voortkomt uit een angst voor schaarste. En zeg nou zelf: wanneer is het te weinig? Te weinig is het zelden. Je hoeft niet alles x 2 te maken omdat je bang bent dat ome Henk trek gaat krijgen. Is kerst alleen geslaagd als er veel gegeten is? Volgens mij niet.

Toch te veel gekookt? Overkomt de besten en is ook geen ramp. Vraag je gasten voor de zekerheid om een bakje mee te nemen voor eventuele restjes. Gebruik Tweede Kerstdag om alle resterende boodschappen op te gebruiken. Kook een soep van overgebleven groenten of gooi alles op een bakplaat met olijfolie, knoflook en verse kruiden in de oven. Heb je fruit over? Maak er een lekkere vegan crumble van of drink een dag lang smoothies. Van overgebleven brood maak je gemakkelijk wentelteefjes en zo kan ik nog wel even doorgaan. Eten weggooien hoeft eigenlijk nooit. Wees creatief!

Je kerstpakket weggooien. Ik weet het, kerstpakketten kunnen treurig uitpakken. Misschien zitten er dingen in die je niet kwijt kunt in je huis, die niet je smaak zijn, of die je niet wilt eten of drinken. Disappointed but not surprised, zullen we maar zeggen. Je kunt een ander blij maken met je kerstpakket, bijvoorbeeld door het te doneren aan de Voedselbank of aan een organisatie voor thuis-en daklozen.

Oh, en als je dan toch spullen gaat doneren: gebruik de dagen tussen kerst en oud&nieuw om je kasten eens goed uit te spitten. Misschien heb je nog wel kleren, warme jassen, schoenen, boeken en andere spullen die weg kunnen. Ga lekker opgeruimd het nieuwe jaar in!

Je hoeft dus eigenlijk helemaal niks, zie je? Ga niet mee in die kerststress van kopen kopen kopen. Je hebt géén nieuw servies nodig, en je hoeft ook niet per se nu nog naar die dure kapper die als enige nog plek heeft. Chill. Het is maar een feestje. Over een paar dagen is alles weer normaal.

Heb heel fijne dagen! Wees aardig voor elkaar. Ook voor ome Henk die misschien een beetje hangry is ;) x!  

The post Last-minutetips voor de feestdagen appeared first on De Groene Meisjes.

Christmassy London – december 2019

Al jaren riep ik dat ik heel graag eens in de kerstperiode naar Londen wilde en helaas kwam het er nooit van. Gelukkig bleek Mare een fervent Londenganger (dit was de vierde keer dit jaar!) dus die was net zo enthousiast als ik. Ook wilde ik al jaren eens naar Brighton, dus we besloten er een combinatietrip van te maken. Dat is heel goed te doen, want vanaf Londen Victoria is Brighton maar een uurtje treinen.

We verheugden ons op de stijlvolle versieringen, de kerstmarktjes en natuurlijk: the vegan christmassy food. Londen en Brighton gaven ons dit alles, en meer.

Omdat ik er veel vragen over kreeg op Instagram, zal ik eerst vertellen: we reisden (uiteraard) met de trein. Dat was een trip van Rotterdam naar Brussel, met een ruime overstap, en dan nog twee uurtjes naar Londen St Pancras. Vanaf daar pakten we de Underground naar ons hotel, het Qbic Hotel London City. Dat was maar 14 minuten, dus dat was een heel goede aansluiting. Het was een fijn en modern hotel, met ontzettend vriendelijk personeel. De kamer was compact, stil en donker, erg fijn vind ik dat altijd. Wat het allerbeste was aan dit hotel, was dat we zo via Bricklane Shoreditch, mijn favoriete buurt, in wandelden. Perfect om daar je dagen te beginnen in één van de vele hippe koffie-en ontbijttentjes die de wijk rijk is.

We hadden maar weinig concrete plannen voor deze driedaagse trip. Mare had kaartjes voor een kerst-dragshow van ‘Shesus and the sisters’ (een show met drag kings and queens) geboekt en ik wilde graag een dagje naar Brighton. De rest zouden we wel zien. We waren allebei behoorlijk moe van een drukke week, dus lekker rustig aandoen leek ons een goed idee. Uiteindelijk hebben we, zoals dat gaat, nog hartstikke veel gezien en gedaan. Er blijkt toch altijd weer zóveel te zien, te eten en te beleven in Londen. Een bezoekje aan Harrods vind ik normaal niet heel interessant, maar nu het zó stijlvol en zó christmassy versierd was, was het een ware excursie. Ook belandden we per ongeluk op een Concious Christmas Market, waar we nog maar eens een organic mulled wine dronken, om het af te leren.

Natuurlijk hebben we adressen voor jullie verzameld. Het zijn allemaal onafhankelijke zaakjes en winkels, want dat vinden wij het leukste. Vooral in East London stikt het ervan. Daar heb je straten vol met independent stores. Love it. En natuurlijk tippen we je alleen de adressen waar je goed vegan kunt eten. Sterker nog, volgens mij hebben we alleen maar bij 100% vegan restaurants gegeten. Nou is vegan eten in Londen al jaren een fluitje van een cent, dus je kunt eigenlijk overal terecht. Maar ook hiervoor geldt dat wij het het leukste vinden om bij de niet-ketens te eten. Je geld uitgeven aan kleinere, onafhankelijke ondernemers ís gewoon het allerleukste.

Shoreditch

Laat ik beginnen met de adressen in mijn lievelingsbuurt. Ik kom hier al jaren en het valt me nooit tegen. Het is er gezellig, je kunt er geweldig eten en koffie drinken, er is heel veel toffe street-art, er zijn vintagemarktjes en het publiek is er heel divers. Ook dit keer ontdekten we weer een paar nieuwe adressen:

The Canvas Café. Dit 100% vegan community cafe vonden we echt fantastisch. Het is een combinatie van een café, een expositieruimte en een plek waar jongeren opgevangen worden. We lunchten hier, maar konden het ook niet laten om nog een lekkere pompoentaart met 3 lagen frosting erop te bestellen. Omg, zo lekker. Ook bestelden we een drankje voor iemand anders. Je betaalt dan een warme drank van 3 pond, en die laat je (anoniem) op een krijtbord zetten. Iemand die niet zoveel t besteden heeft, of bijvoorbeeld iemand die dakloos is, kan de drankjes gratis en komen ophalen. Ik ben dit concept wel eens vaker tegengekomen en ik ben er groot fan van. Stiekem droom ik ervan om ooit zoiets als het Canvas Café te openen in Nederland.

42 Hanbury St

Paper&Cup. Een heel fijn, heel Engels, koffietentje, ook op communitybasis. Maar in dit geval betekende het vooral dat mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt opgeleid worden om hier barista te zijn. Dat betekent dat je wat langer op je koffie moet wachten, maar who cares? De koffie was heerlijk en de sfeer in het tentje was erg goed. Je wordt er verwelkomd met een luid ‘hello my love!’ en er komen duidelijk allemaal mensen uit de buurt socialisten.

18 Calvert Ave

La Fauxmagerie. Is dit wat je denkt dat het is….? Ja wel! Het is een vegan kaaswinkel! Uiteindelijk hebben wij er niks gekocht, omdat we geen koelkast op onze kamer hadden om de kazen te kunnen bewaren, dat was wat onhandig. Maar we mochten wel wat proeven en dat was veelbelovend. Sowieso zag het er ook fantastisch uit. Een volgende keer wil ik hier zeker boodschappen doen!

20 Cheshire St

The house of vintage. Hier liep ik tegen mijn mooie Schots geruite jas aan waar ik zo blij mee ben. Volgens de verkoopster had de jas op mij gewacht, omdat hij me zo mooi stond en zo goed zat. Ik denk dat ze gelijk had.Ik ben er echt heel erg blij mee. In deze straat vind je overigens nog meer vintagewinkels, maar dit vond ik wel de mooiste.

4 Cheshire St

Pages. Dit is een boekwinkel ‘for women, trans and gender diverse writers.’ Met andere woorden: als je een boek van een cisman-auteur zoekt ga je het hier niet vinden. Ik vond de selectie in deze winkel echt fantastisch en ik moest me inhouden om niet met tien boeken naar buiten te gaan. Ik hield het keurig bij één boek: How to come alive again van Beth McColl.

5 Cheshire Street

Crosstown Doughnuts. Deze (uiteraard) vegan donuts doen me denken aan die van Brammibals uit Berlijn! Er waren een paar kerstspecials, dus je snapt dat de keuze snel gemaakt was. Echt héél lekkere donuts dit. Aanrader!

157 Brick Lane

Aida. Een prachtige (en grote!) winkel vol met mode en huishoudelijke artikelen van duurzame merken.  Ik kocht een boekje over vegan eten in Londen (hoe kan het ook anders?) en Mare een mooie weekendtas van RAINS. Het is geen goedkope winkel – en ja, dat is een understatement, – maar wow, wat een mooie dingen verkopen ze hier.

133 Shoreditch High St

Wat je verder op de foto’s ziet: een vintagemarktje waar we tegenaan liepen (dat is echt Shoreditch) en de zilveren kerstversiering in BoxPark: een soort foodhall met restaurantjes én winkeltjes. Al deze bovenstaande adressen en genoemde dingen kom je tegen in dezelfde buurt. 

Hackney

Een stukje uit de richting (want behoorlijk in het noorden van Hackney,) maar 100% worth the trip: Black Cat Cafe. Wow, hier kun je zó lekker vegan eten. Mare koos een Fry Up, wat eigenlijk gewoon een vegan versie van een English Breakfast was, en ik had een ‘healthy plate’ met allerlei soorten salade, verschillende dips en heel lekker brood. Vergeet als je hier bent niet ook een milkshake te bestellen, want die zijn beroemd en dat is heel terecht!

76A Clarence Rd, Lower Clapton

Brighton

Brighton zou ik willen omschrijven als een groter en stijlvoller, en natuurlijk vooral ook Britser, Zandvoort aan Zee. Het is écht in alles een badplaats. Je wandelt van het station het centrum in, langs knusse winkeltjes, maar ook winkels met lelijke toeristenzooi. Er is een pier, er is zee om aan uit te waaien, er is een lelijke speelhal en een bioscoop die er ook niet uitziet. Maar er zijn ook grote sjieke huizen op heuvels. Het is een contrastrijk stadje, kun je wel zeggen. Ik vond het echt heel erg leuk om hier een dagje te zijn. Een weekend zou ik ook nog wel zien zitten, maar daarna zou ik wel weer terug willen naar Londen

20 for 2020

Beeld: Bette de Wit 

Deze ’20 for 2020′ lijst is geïnspireerd op aflevering 250 van ‘Happier‘, de podcast van Gretchen Rubin. Het is een lijst met allemaal dingen die je in het nieuwe jaar wilt doen. Misschien denk je dat het goede voornemens zijn, maar dat is niet zo. Goede voornemens gaan doorgaans om het veranderen van bepaald gedrag (gezonder gaan eten, sporten, afkicken van verslavingen enzovoorts,) en dit is een lijst van dingen die me leuk lijken om te doen. Plannen die al langer wil uitvoeren, maar waar ik niet eerder aan toekwam.

De ervaring leert dat als ik dat soort dingen verbaliseer en kenbaar maak (zoals nu, aan jullie), ik eerder geneigd ben het ook echt te gaan uitvoeren. Sommige dingen zijn groter en tijdrovender dan andere. Bepaalde dingen zijn binnenkort al uitvoerbaar, terwijl andere dingen pas in de zomer kunnen. Ik hoop mezelf eraan te herinneren tussentijds naar mijn lijstje te kijken, want sommige voornemens zullen wel wegzakken in de loop van de maanden.

Echter, het idee is ook; het is een lijst van dingen die ik wil doen. Niet van dingen die ik moet doen. Als ik aan het einde van 2020 concludeer dat ik misschien ‘maar’ de helft heb uitgevoerd, dan is dat niet erg. Het waren immers maar plannen. Ik zie het als een goede oefening in mild zijn voor mezelf :)

1. Een wandeling organiseren.

Ik vroeg op Twitter wie er geinteresseerd zou zijn om met een groep(je) te gaan wandelen en er was erg veel animo. Het lijkt me heel leuk om dit in Amsterdam of Rotterdam te organiseren. Ik houd zelf niet van heel grote groepen, dus ik houd het bescheiden, maar dit lijkt me echt heel gezellig!

2. Een paar dagen naar een huisje in de natuur om daar lekker tot rust te komen en te schrijven.

Ik roep denk ik al een jaar of twee dat ik dit weer eens wil doen, dus het wordt tijd. Het lijkt me heerlijk om het schrijven te onderbreken voor een boswandeling en om het gezellig te maken in dat huisje. Zin in!

3. Een workshop volgen.

Nu ik de pre-master Jeugdliteratuur volg merk ik dat ik vooral daar mee bezig ben. Dat is natuurlijk heel erg logisch, maar ik mis het ook wel om iets anders te doen of te leren. Het lijkt me daarom leuk om weer eens een workshop (of misschien wel meerdere, over verschillende onderwerpen) te volgen. Het onderwerp maakt me dan eigenlijk niet heel veel uit, geloof ik.

4. Naar een pluktuin met bloemen en fruit.

Ik roep dit echt al een paar zomers en het gebeurt nooit. Dat is een beetje sad, want het is zo simpel! Ik zie mezelf gewoon heel gelukkig worden van het plukken van mijn eigen boeket en een eigen bakje bramen. Je zou denken dat het te realiseren zou moeten zijn in 2020, toch?

5. Nieuwe podcastafleveringen maken voor De Groene Podcast.

Ik heb zin om dit 2018-project opnieuw op te pakken met Dennis! We hebben ook eigenlijk al heel lang best wel wat input verzameld voor nieuwe afleveringen, dus het is ‘gewoon’ een kwestie van tijd maken en dingen opnemen. Zin in!

6. Meegaan op een bird-watching-walk in Rotterdam of Amsterdam.

Een paar leuke mensen van de Bovengrondse, een feministische organisatie, organiseren wandelingen voor mensen die ervan houden om naar vogels te kijken. Dat zag ik op Instagram voorbij komen en ik werd meteen enthousiast van het idee. Ik heb helemaal geen verstand van vogelen, maar leuk en gezellig vind ik het wel – zéker met een groepje feministen, – dus ik hoop snel aan te haken bij één van de tours!

7. Op een reisje met Dirk Jan.

Ik ben met Dirk Jan naar New York en Parijs geweest en dat was echt ontzettend gezellig. Nu heeft Dirk promotie gemaakt op zijn werk, waardoor hij geregeld naar het buitenland moet om trainingen te volgen of te geven en ik heb besloten in 2020 eens met hem mee te gaan. Het maakt me niet heel veel uit waar naartoe, gezellig zal het sowieso zijn! (en terwijl hij dan zijn werk doet, ga ik lekker de stad verkennen en een vegan hotspot voor ’s avonds uitzoeken)

8. Mijn slaapprobleem aanpakken.

Ik slaap al ruim een jaar heel slecht en ik kijk er echt naar uit om dit grondig aan te pakken. Ik wil hier een groots selfcareproject van maken, en alles aanpakken wat maar nodig is om ervoor te zorgen dat ik weer optimaal van mijn nachtrust kan gaan genieten. Het klinkt misschien niet per se als iets leuks om te doen, maar op een vreemde manier heb ik er eigenlijk veel zin in om dit aan te gaan!

9. 48 uur offline gaan.

Dit idee heb ik van Venetia Falconer – een YouTuber naar wie ik momenteel graag kijk. Zij en haar man doen ieder weekend een ’48hours offline’, waarbij ze hun telefoons letterlijk uitdoen en wegleggen. Pas op maandagochtend zetten ze hem weer aan. Ik vind het een beetje genant om te zeggen, maar ik bewonder dat gewoon. Ik denk dat ik het er knap lastig mee zal hebben om dit één weekend te doen, maar het lijkt me ook heerlijk en een goede ervaring.

Beeld: Aline Bouma

10. Een taart bakken aan de hand van een live tutorial van Lisa.

Lisa Jansen, van ‘De taarten van Jansen‘ doet Instagram baktutorials waarvoor je een kaartje kunt kopen en dan geeft ze je op een zondagochtend live bakles. Lijkt me te gek. En aangezien Lisa’s taarten er altijd AMAZING uitzien, ben ik heel benieuwd of het resultaat bij mij ook zo zal zijn. Ik wil eigenlijk alleen al meedoen omdat ik het concept (met die kaartjes en dat live bakken) zo origineel vind!

11. Een échte zomervakantie plannen.

Wat dat is jaren geleden en het lijkt me heel erg fijn om weer eens een week of drie écht vrij te zijn. Ik wil dan ook echt weg, in ieder geval voor een goede week. Ik heb nog geen concreet idee van waar ik naartoe wil (al lijkt Portugal of Schotland me erg fijn,) maar zo lang het iets is met veel buitenlucht, lekker eten en tijd om een boek te lezen ben ik blij.

12. Thuis yoga doen.

Ik wil geregelder yin yoga doen en ik weet dat veel mensen fan zijn van de video’s van Yoga with Adrienne. Dat wil ik een kans geven. Ik heb al een goede mat en nu wil ik graag van die kurken blokken die bij yin heel handig kunnen zijn. Als ik die heb, kan ik gaan beginnen. Volgens mij zou het ook heel helpend zijn om soms avondyoga te doen, voor het slapen gaan.

13. Spreken op een evenement, bijvoorbeeld over duurzaam leven, over dik zijn of over mental health.

Dit heb ik eerder gedaan en ik vond het altijd erg leuk. Sterker nog, ik vind het zo leuk om te doen dat ik hoop dat het ooit een vast onderdeel van mijn werkzaamheden zal zijn. Als in: dat ik geregeld als spreker (of moderator/dagvoorzitter) zal optreden.

14. Mijn vriendin Susanne opzoeken in haar nieuwe woonplaats: München!

Ik geloof niet dat ik ooit in München ben geweest, dus dit is sowieso de perfecte aanleiding. Het is jammer dat Suus niet meer in Berlijn woont, want ik zocht haar daar altijd heel graag op, maar wie weet gaat München me enorm verrassen!

15. Wadlopen met Mare.

Of eigenlijk wil ik dit helemaal niet per se, maar Mare wil het dolgraag, dus ik denk dat ik me over mijn angst om diep in de modder weg te zakken heen ga zetten. (‘Het wordt vast heel leuk’, zeg ik maar alvast tegen mezelf.)

16. Naar een filmfestival en het dan heel serieus aanpakken.

Ik denk dat ik naar Movies That Matter zou willen, en dan een hotelkamer zou willen boeken, zodat het een echt weekendje weg wordt en je lekker veel films kunt meepakken. Ik ben altijd een beetje laat met dit soort dingen en dan mis ik de helft, maar gelukkig heb ik nu een verkering die heel goed kan plannen, dus dat moet goed komen!

17. Een museum bezoeken waar ik nog niet eerder ben geweest.

Ik heb een beetje de neiging omsteeds naar dezelfde musea te gaan (FOAM, Fotomuseum Rotterdam, Het Stedelijk,) en dat vind ik leuk, maar soms ook een beetje zonde van mijn museumkaart. Of niet zonde, maar je snapt wat ik bedoel: er is nog zoveel meer te ontdekken! In 2020 wil ik daarom naar minstens één museum dat ik nog niet ken.

18. Een paar keer per jaar foto’s laten afdrukken, of Polaroids maken.

Ik merk dat ik het mis om af en toe leuke foto’s af te laten drukken, terwijl ik het eigenlijk zo leuk zou vinden om wat meer tastbare herinneringen te hebben. Ik bedoel, leuk, die foto’s op Instagram, maar het lijkt me ook gezellig om wat foto’s op te kunnen hangen, naar vrienden te kunnen sturen of om er misschien zelfs weer eens een fotoboek van te maken.

19. Naar een lezing/event van iemand die ik heel inspirerend vind in het buitenland gaan.

Zoals bijvoorbeeld naar een podcastopname van Sofie Hagen of Deborah Frances-White in Londen. Het lijkt me heel cool om daarvoor speciaal naar het buitenland af te reizen, zoals sommige mensen dat doen voor een concert van iemand van wie ze al járen fan zijn. Ik zie mezelf al excited in de trein zitten :)

20. Een creatief project met een concreet eindproject aanpakken.

De afgelopen jaren had ik bijna ieder jaar wel zo’n project: een boek, een serie notitieboekjes, een podcast… en nu zou ik wel weer zin hebben in iets nieuws! Het allerleukste aan zo’n project vind ik dat je een tastbaar eindproduct hebt dat je dan feestelijk kunt lanceren. Ik moet natuurlijk kritisch kijken of ik er de tijd voor heb, maar ik sta er in ieder geval voor open. Zeg het dus gerust als je suggesties voor me hebt!

Wat mag er op jouw ’20 for 2020′ lijstje absoluut niet ontbreken? Laat het me alsjeblieft weten in de comments, want ik ben enorm benieuwd. Heb je zelf een blog waarop je ook jouw lijstje wilt delen? Schroom dan niet om de link naar je blogpost hier te delen. Hoe meer lezers, hoe meer vreugd! 

The post 20 for 2020 appeared first on De Groene Meisjes.

Over wandelen en je mentale gezondheid

Beeld: Bette de Wit 

Even een huishoudelijke mededeling vooraf: ik heb tijdens het schrijven van deze blogpost het kerstalbum (uit 2017) van Ariana Grande aangezet. God jongens, wat een topplaat is dat toch hè? 

Goed, dan over naar de orde van de dag: wandelen. Ik maakte er deze week een paar stories over op instagram, waarin ik vertelde over dat wandelen voor mij heel belangrijk is. Ik kreeg meteen veel leuke reacties en vroeg julle: wat willen jullie weten over wandelen? Zeg het maar! Nou, dat hoefde ik maar één keer te zeggen! Er stroomden echt tientallen reacties binnen. Zo leuk zijn jullie :) Zoals ik dat nu al een paar keer eerder heb gedaan ga ik jullie vragen bundelen en in deze blogpost beantwoorden. Persoonlijk vind ik dat een heel leuke en overzichtelijke manier om een onderwerp te bespreken!

Waarom is wandelen zo belangrijk voor mij?

Wandelen is echt heel belangrijk voor mijn mentale gezondheid. Als ik me somber, angstig of onzeker voel moet ik wandelen. Als ik een vol hoofd heb, niet kan stoppen met piekeren en me zorgen maak om alles: stuur me naar buiten. Het buiten zijn, de frisse lucht aan mijn hoofd, de afleiding die het geeft, de beweging, het voldane gevoel achteraf, het zinnen verzetten, hoe vrolijk en kalm ik word van de natuur – ik kan wandelen echt níet missen en ik moet het blijven doen, om me goed te blijven voelen.

Ik kreeg veel DM’s van jullie over dat jullie therapeuten jullie ook hebben aangeraden te gaan wandelen. Jullie therapeuten hebben allemaal gelijk, het is écht heel goed voor je. Nee, natuurlijk gaat het je depressie  niet verhelpen. Het is geen wondermiddel. Maar ik ben ervan overtuigd dat het wel degelijk ondersteunt en ik kan eigenlijk geen negatieve bijwerkingen van wandelen bedenken. Misschien ben je bang om je kwetsbaar of angstig te voelen tijdens het wandelen, maar ook daarvoor zijn oplossingen, zoals: samen met iemand wandelen, afleiding zoeken tijdens het wandelen enzovoorts. Daarop kom ik later in deze blogpost nog terug.

Ook op dagen dat ik me heel slecht (somber) of kwetsbaar voel, wandel ik en merk ik dat het goed me doet. Of misschien moet ik zeggen: juist op die dagen merk ik dat het me goed doet. Het helpt me om mijn zinnen te verzetten, mijn hoofd leeg te maken en dingen weer vanuit een ander perspectief te bekijken. De buitenlucht en de beweging zijn daarbij natuurlijk alleen maar mooi meegenomen. Het helpt me om me meer in mijn lichaam te voelen. Ook merk ik dat frisse buitenlucht me helpt om beter te slapen. Kortom: ik zie alleen maar voordelen.

Hoe vaak en hoe lang wandel ik? En waar doe ik het?

Ik probeer iedere dag te wandelen. En nee, dat lukt niet áltijd, maar vaak wel. Een gemiddelde wandeling duurt bij mij tussen de 30 en 60 minuten, afhankelijk van het weer en hoeveel tijd ik heb die dag.

Ik wandel overal en altijd. In principe doe ik het liefste alles lopend, ook als ik bijvoorbeeld op reis ben. Fietsen of de tram? Leuk, maar ik wandel liever. Ik doe veel praktische dingen (naar de markt of de bieb, boodschappen doen, naar het postkantoor, naar afspraken) lopend.

Maar, ik ga ook graag ‘uit wandelen,’ zoals ik dat noem. Dat betekent dat ik naar een park ga, of naar het bos, de duinen of zee. Die dingen doe ik natuurlijk minder vaak dan ‘praktisch wandelen,’ want ik woon in de stad en ik ben dus  – helaas! – niet zo dichtbij de natuur. Ik probeer wel zo vaak mogelijk de natuur op te zoeken, omdat ik er heel gelukkig van word. Zo heb ik in november in Zuid-Limburg en in het buitengebied van Haarlem gewandeld in de bossen, en vorig weekend in het bos en de duinen van Rockanje. Het liefste zou ik dit ieder weekend eens doen, maar dat komt er helaas niet altijd van. Een rondje park is wat dat betreft sneller gemaakt en dat doe ik in Rotterdam en Amsterdam (waar ik veel ben omdat Mare er woont,) dan ook geregeld.

Wat voor mij een effectieve methode is gebleken om vaker met iemand samen te wandelen, is door af te spreken ergens koffie te halen en dan ‘een blokje om te gaan.’ (ik vind dat zo’n gezellige uitdrukking :)) Zo spraken Dirk Jan en ik laatst af bij Stach voor een ‘kersttlatte’ to go en wandelden we over de grachten van Amsterdam, wandelde ik met Carine met een bietensapje in de hand door het Vondelpark en sprak ik met Bette af om nadat we ergens foto’s hadden gemaakt voor mijn blog, nog even door te rijden naar het bos. (waar we nog meer leuke foto’s maakten, uiteraard). Dus misschien is het een idee om bij je volgende afspraak voor te stellen er een wandeling van te maken?

Misschien heb je in je omgeving mensen met honden (of baby’s;)) die uitgelaten moeten worden? Bied jezelf aan, of ga samen! Misschien is er iemand van wie je denkt ‘nou, jij mag ook wel eens even naar buiten?’ Stel het gewoon voor. Als ik voor mezelf spreek, dan valt het nooit níet in goede aarde als iemand me uitnodigt voor een wandeling. Ik ga zelfs wandelen op eerste dates – ik ben een échte liefhebber :)

Hoe kom ik op die grijze/gure/natte dagen die drempel over?

Persoonlijk vind ik regen het vervelendst. Ik houd weer-apps in de gaten, want in een stortbui buiten lopen is gewoon niet leuk. Er is vaak toch wel een droog moment ergens. Ik werk niet fulltime in loondienst, dus heb de vrijheid om mijn eigen tijd in te delen. Ik snap dat dat niet voor iedereen zo werkt.

Als je van plan bent een serieuze wandelaar te worden, dan kan het misschien helpen om een goede water-en windbestendige jas te kopen. Vorig jaar heb ik geïnvesteerd in wat ik nu liefkozend ‘mijn ANWB jas’ noem, omdat ik altijd jassen had waar regen en wind dwars doorheen gingen. Nou, mooi niet meer nu! Ook kwam ik erachter dat schoenen die niet waterdicht zijn de wandelpret ook behoorlijk weten te drukken, dus ook daarin heb ik maatregelen getroffen. Ik heb nog geen échte wandelschoenen, maar vroeg of laat komen die er wel. En ik zal ze dragen met trots. #lekkerlesbisch.

Warm douchen na een koude of natte wandeling is misschien wel precies wat je nodig hebt. Of neem een lekker warm drankje mee in een afsluitbare beker. Ik gebruik daarvoor mijn geliefde  waarin ik soms thee meeneem voor onderweg. Thuis opwarmen in joggingbroek met warme sokken, met soep of warme chocolademelk is natuurlijk ook een goed vooruitzicht. Onthoud: maak het jezelf zo comfortabel mogelijk en: treat yoself! Maak er een fijn ritueel van, dat werkt ook motiverend.

Hoe kom ik überhaupt die drempel over?

Ik vind buiten zijn echt heerlijk, voel me gauw opgesloten als ik een hele dag binnen blijf. Ik weet heel goed hoe ik me na zo’n wandeling voel: tevreden, rozig (zeker in de koudere maanden) en met een leeg hoofd. Dat is altijd een goede belofte, dus daar probeer ik vooral aan te denken als ik het toch een keer lastig vind de deur uit te gaan.

Verder denk ik dat met dit soort vaak dingen toch geldt dat routine echt key is. Liever elke dag maar kort naar buiten, dan maar twee keer per week en dan lang. Althans, zo werkt het voor mij, er moet regelmaat in zitten. Dat betekent dus dat het op sommige dagen niet lukt om 30 minuten te lopen. Dat is oké en dan is een omweg naar de supermarkt (15 minuten) ook prima. Het wordt steeds makkelijker als je het vaker doet.

Het helpt natuurlijk heel erg als er mensen in je omgeving zijn die je een beetje weten te motiveren. Misschien zijn er zelfs mensen die samen met je willen wandelen, of die je kunnen vragen of je vandaag al gewandeld hebt. Een afspraak maken met jezelf is soms niet altijd voldoende, en een beetje support kan helpen. Maak het dus kenbaar bij je omgeving dat je dit wilt doen, dan kunnen ze je een beetje ondersteunen.

Hoe maak ik wandelen leuk, ook in mijn eentje?

Samen wandelen is fijn, dat doe ik soms dus ook, bijvoorbeeld met Mare of met vrienden. Wandelen met een baby of een hond is ook fijn, maar beide heb ik niet. Om het een beetje spannender te maken voor jezelf, kun je ‘opdrachtjes’ bedenken voor onderweg. Zoals bijvoorbeeld:

– zoek 3 gele dingen onderweg*

– een podcast zoeken die je onderweg wilt luisteren. Luistertips nodig? Ik schreef meerdere artikelen over mijn favoriete podcasts. Je vindt er hier eentje.

– het kerstalbum van Ariana luisteren en zachtjes meezingen ;)

– zoek 3 dingen die je heel erg lelijk vindt*

– wandel naar een nieuw koffietentje, neem daar een break met een koffie en een boek

– maak een top 5 van de bomen die je tegenkwam onderweg*

– glimlach naar minstens 3 mensen onderweg en observeer hun reactie

– aai minstens één hond of kat onderweg*

– luister/volg een ademhalingsmeditatie (bijvoorbeeld via de Calm app)

* een foto maken is optioneel, delen op Instagram stories ook. 

Deze dingen geven je iets om je mee bezig te houden tijdens het wandelen en sommige opdrachtjes geven je zelfs stof tot reflectie voor ná het wandelen. Ik vind het fijne manieren om het wandelen leuk en soms zelfs verrassend te houden voor mezelf.

Wat doe ik als ik me kwetsbaar voel tijdens het wandelen?

Jullie vroegen me of ik wel eens in het donker ga wandelen. Eigenlijk bijna nooit, nee. Dat is niet per se omdat ik het niet durf, maar omdat het voor mij dikwijls beter uitkomt om het overdag te doen. Mocht ik eens op avond gaan wandelen, dan zou ik dat zeker in een goed verlicht gebied doen en ik zou het ook prettig vinden als ik zou weten dat er nog wat mensen op straat zouden zijn. Zoals in een woonwijk, of rondom winkels. Ik zou niet in mijn eentje in het donker in een park – en al helemaal niet in een bos – willen wandelen.

Maar ook overdag, als het niet donker is, kun je je kwetsbaar voelen tijdens het wandelen. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Voor sommigen zou het kunnen helpen om zich een beetje af te sluiten van hun omgeving, zoals door bijvoorbeeld een podcast te luisteren, voor anderen is het misschien juist een beter idee om niks in hun oren te hebben en juist de omgevingsgeluiden goed te kunnen waarnemen. In alle gevallen is het denk ik een goed idee om je niet af te zonderen. Ga niet ergens wandelen waar je het niet kent, of waar je bang bent te verdwalen. Ook zijn er plekken te bedenken waar al wandelroutes voor je uitgestippeld zijn, zoals in parken, dat voelt al wat minder ‘verloren’ misschien. Zelf vind ik het erg prettig om een praktische route uit te stippelen: van huis naar de markt – boodschappen doen – weer terug, bijvoorbeeld. Doelloos door een wijk wandelen geeft mij altijd een beetje een wiebelig gevoel, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk.

Zorg dat je een opgeladen telefoon bij je hebt, zodat je iemand kunt appen of bellen** als je je onprettig voelt. Sowieso is het misschien helemaal geen gek idee om bijvoorbeeld een vriend te appen: ‘Hey, ik ga een wandeling maken in mijn eentje. Is het oké, als ik je tussendoor even een update app?’ Misschien app je dan tussendoor dat je je hartstikke goed voelt en dat je al twee heel mooie gele dingen bent tegengekomen, maar misschien app je ook wel dat je je niet zo prettig voelt en dan kan die vriend gewoon zeggen: het is oké om weer naar huis te gaan :) Soms hebben we iemand nodig die ons begrenst. Daar is niks mis mee.

Verder kan het misschien helpen om goed om je heen te kijken en te constateren dat er heel veel mensen in hun eentje aan het wandelen zijn. Er is een ongeschreven wandelaarscode, ook in de stad, waarin mensen naar elkaar glimlachen tijdens het passeren. Ik vind dat prettig, het maakt dat ik me minder alleen voel.

** Ik wil je hierbij nog even wijzen op mijn blogpost over persoonlijke supportsystemen. Mentale veiligheid eerst! 

Dit waren 2000 woorden over wandelen. Ik moet misschien eens leren om wat korter en bondiger te schrijven, sorry. Kennelijk wilde ik hier weer van alles over kwijt en blijf ik het leuk vinden om tegen jullie aan te kletsen. Zie het maar als een compliment – jullie zijn leuk publiek ;)

Wil je nog iets vragen of iets delen over wandelen? Wees welkom bij de comments onder deze blogpost!

En? Wie van jullie gaat er vandaag nog naar buiten voor een wandeling? Laat het me vooral weten! 

The post Over wandelen en je mentale gezondheid appeared first on De Groene Meisjes.

Hoe maak je duidelijk welke cadeaus je (niet) wilt krijgen?

Wanneer je een cadeau van iemand krijgt, krijg je eigenlijk een symbool van jullie relatie cadeau. Iedere keer dat je het voorwerp oppakt of gebruikt denk je aan degene van wie je het hebt gekregen. Dat verklaart waarom het zo lastig kan zijn om spullen weg te doen: het voelt alsof je stukjes van relaties wegdoet.

In deze tijd van het jaar geven veel mensen elkaar extra veel cadeaus. Ik heb zelf gemerkt dat cadeaus krijgen een ingewikkeld iets kan zijn. Het zit namelijk zo: ik houd niet per se van spullen, maar mensen houden wel van spullen cadeau doen. Sterker nog, ze houden er vaak zoveel van dat ze het echt heel moeilijk te begrijpen vinden als jij aangeeft geen cadeaus te willen krijgen. Het gevolg? Ik krijg dingen die ik niet nodig heb, of die niet passen bij mijn duurzame principes. En natuurlijk, er zijn wel spullen waar ik wel van houd, maar dat zijn over het algemeen zorgvuldig gekozen dingen. Misschien ben jij, net als ik, ook steeds kritischer geworden op je eigen consumptiegedrag en ben je duurzamere keuzes gaan maken. Maar… is je omgeving daar ook in mee? Als dat niet het geval is, is het een goed idee om het hele ‘cadeautjesding’ van de komende tijd eens goed onder de loep te nemen.

Principekwestie

Laten we eerst eens in kaart brengen waar de lastigheid random de cadeaus zit. Voor mij is dat het idee dat er jaarlijks zó ontiegelijk veel producten worden gemaakt die, soms zelfs zonder gebruikt te worden, in de kringloop (of erger nog: in de afvalbak) belanden. Natuurlijk kun je denken: ‘nou, dan breng je die spullen toch lekker naar de kringloop, zij blij, heb je ook iets goeds gedaan.’ Dat is deels waar, maar deels ook onzinnig. Er zijn namelijk allerlei kostbare grondstoffen gebruikt om de producten te vervaardigen, daarna te transporteren, te verkopen in een winkel, het in te pakken en dan – misschien wel met een auto – naar een kringloopwinkel te brengen. Op die manier houden we de kringloop wel in stand, ja. Is het efficient en milieubewust? Dat niet, nee.

Aangeven aan je omgeving dat je graag bewuste keuzes wilt maken omtrent het geven en ontvangen van cadeaus is dus een principekwestie die met jouw idealen te maken heeft. Dat is een serieuze zaak voor je en daar mag je ruimte voor vragen. Sterker nog, je moet dat doen. Mensen kunnen immers niet ruiken waar jouw idealen liggen; die moet je zelf kenbaar maken en daarin zul je zelf intiatief moeten nemen. Idealiter onderbouw je je verhaal dan ook eventjes met wat voorbeelden. Je hoeft van mij echt niet met cijfers en grafieken aan te komen (‘kijk, ik heb hier het jaarverslag van de afvalverwerkingscentrale van 2018, op bladzijde 19 worden enkele zorgwekkende cijfers gepresenteerd’) maar iets meer uitleg dan ‘ik hou gewoon niet van spullen’ is misschien wel handig. Je moet mensen ook de kans geven om je idealen te begrijpen, alvorens daarin met je mee te kunnen gaan.

Ik vergelijk het met het aankondigen van vegetarische of vegan dieetwensen. In sommige families ligt dat gevoelig en dikwijls heeft dat er mee te maken dat mensen zich aangesproken voelen op hun eigen consumptiegedrag. Het is daarom van belang om de boodschap bij jezelf te houden: het is joúw ideaal, het is niks persoonlijks tegenover de ander – houd het bij jezelf. Ik schreef vijf jaar geleden een blogpost over hoe je je omgeving duidelijk maakt dat je vega(n) wilt eten. Misschien een handige blogpost voor deze tijd van het jaar, met al die diners en borrels en brunches die eraan komen.

Mochten mensen hier dan toch lullig op reageren, bijvoorbeeld door juíst allerlei prullaria voor je te kopen waar je niet om hebt gevraagd (serieus, dit vertelde een lezer me,) dan mag je daar écht iets van zeggen. Dat is namelijk gewoon een vorm van pestgedrag: jouw idealen worden niet serieus genomen en daarmee genegeerd. Je mag gerust aangeven dat je dat pijnlijk vindt. Misschien kun je een medestander vinden met wie je samen stevig kunt optreden. Je hoeft absoluut niet over je heen te laten lopen.

Praktische tips

Nu we het hebben gehad over het feit dat het dus niet gaat om het wantrouwen van de smaak van je familieleden of vrienden (of misschien is dat stiekem wel je reden en gebruik je deze blogpost daarvoor, mag ook ;)) kunnen we overgaan naar de praktische tips. Hoe maak je je omgeving duidelijk welke cadeaus je wel of liever niet wilt ontvangen? Ik vroeg het aan jullie op Instagram en daar kwam een lijstje met handige tips uit:

Kies voor de positieve benadering: wat wil je wél hebben? Maak altijd een wensenlijstje. Ik weet niet precies waarom, maar ik vind een verlanglijstje maken altijd een beetje ongezellig. Ik heb dan het idee dat de spontaniteit een beetje verloren gaat. En toch moet je het denk ik maar gaan doen. Immers, het is nou eenmaal de meest directe manier van aangeven wat je wél wilt hebben. Je wensenlijstje kun je helemaal naar jouw hand zetten. Misschien zet je er alleen eetbare producten op die opgaan, of je maakt een lijstje van super praktische dingen die je nodig hebt voor in je huis. Mensen vinden dat misschien niet per se de allerspannendste cadeautjes om te geven en uit zichzelf zullen ze dat misschien niet gauw doen. Zodra het op een wensenlijstje staat is het opeens legitiem om een theezeefje voor iemand te kopen. Het is grappig hoe dat werkt.

Dit verlanglijstje heb ik ingediend voor Pakjesavond:

– Geurkaars van Brandt (eco-merk, green tea/magnolia)

– Fairtrade en organic thee

– Warme sokken (liever geen wol)

– Een pannenkoeklant (dit mag een stekje zijn!)

– Een bathbom van Lush (bijna alle bathbombs zijn vegan)

Maak je wensenlijstje vervolgens zo concreet mogelijk. Werk met voorbeelden, stuur plaatjes rond, gebruik linkjes naar webshops, enzovoorts. Bedenk: voor jou is het heel logisch om voor bepaalde producten te kiezen, maar voor een ander is het misschien nog nieuw. Help elkaar dus een beetje opweg. Dit doe je niet omdat je picky wilt zijn of om ondankbaar over te komen, maar omdat je belang hecht aan kwaliteit en het gebruik van duurzame materialen. Soms zijn duurzame artikelen net iets duurder. Leg dan uit dat je ook heel blij zou zijn met een bijdrage of misschien krijg je dan liever dit jaar een cadeautje minder dan normaal (het antwoord is : JA) Liever één goed ding dat je echt nodig hebt en heel graag wilt hebben, dan meerdere cadeautjes die je niet nodig had.

Gooi in de (familie/vrienden-)groep of jullie elkaar misschien ervaringen cadeau kunnen doen. Wellicht heeft niemand anders in de groep eraan gedacht om het dit jaar eens over een andere boeg te gooien en is iedereen stiekem wel blij met een andere insteek. Leg uit dat een ervaring van alles kan zijn: van een etentje tot een voetbalwedstrijd en van een yogales tot een theatervoorstelling. Je geeft iemand hiermee iets heel persoonlijks en kostbaars cadeau, namelijk: kwaliteitstijd. Misschien zijn het ervaringen om samen te beleven (zoals een etentje,) of misschien zijn het dingen die iemand alleen kan/wil gaan doen (zoals een yogales.) Je kunt dit allemaal precies op elkaars wensen afstemmen en ik denk dat het nog wel eens heel verrassend zou kunnen zijn om te zien wat iedereen voor elkaar bedenkt. Presenteer het als een super toffe nieuwe traditie en je hebt zo een heleboel mensen mee.

In dezelfde categorie zou je in de groep kunnen voorstellen om met z’n allen geld te doneren aan een goed doel (in het kader van ‘we hebben alles al,’) óf je zou kunnen voorstellen om het bedrag dat je normaal aan cadeaus zou besteden op een hoop te gooien met en daar een groepsuitje van te plannen. Misschien is er dan zelfs wel geld genoeg om een weekendje weg te gaan. Plan dat dan lekker in januari, aangezien dat zo’n ellenlange saaie maand is waarin iedereen wel iets leuks kan gebruiken.

Als de mensen in jouw omgeving not too keen on immateriële cadeaus zijn, dan zou je nog kunnen voorstellen om dit jaar te gaan voor tweedehands cadeaus. Ik weet dat er veel mensen zijn die dit heel lastig vinden, omdat ze bijvoorbeeld niet zo goed de weg weten in een kringloopwinkel of op Marktplaats. Maar dat geeft niet, want het mag dan ook gewoon uit hun eigen huis komen. Misschien vinden mensen het stiekem best wel leuk om te kijken wat ze in huis hebben waar ze wel vanaf zouden willen. Dingen ruilen is ook leuk! Misschien moet je voorstellen om een Kerstpakketruilavond te organiseren, of een kledingruil? Zo hoeft er niemand iets te kopen en de mensen die toch graag iets willen hebben gaan blij met iets naar huis – en anderen niet. Als jij dan niks wilt hebben, dan valt dat tenminste niet zo op ;)

Eigenlijk is het best vreemd hè, dat de mensen die juist niks willen hebben zich moeten verantwoorden? Maar daar komt het vaak wel op neer. Om het wat minder ongemakkelijk te maken denk ik dat het het beste is om er gewoon een open gesprek over te hebben. Maak goed duidelijk waarom je tot deze keuzes bent gekomen, betrek je idealen erbij en laat weten dat het niks persoonlijks is. Het is geen afwijzing van de relatie die je met de ander hebt – je wilt hem gewoon graag op een andere manier vormgeven. Neem zelf initiatief en kom met concrete oplossingen en ideeën.

Welke van deze tips ga jij de komende feestmaand (of daarna) toepassen? Heb je misschien nog meer tips? Deel ze gerust hieronder bij de comments. Dankjewel!

The post Hoe maak je duidelijk welke cadeaus je (niet) wilt krijgen? appeared first on De Groene Meisjes.

Hoe bouw en onderhoud je een persoonlijk supportsysteem?

Beeld: Mitchell van Voorbergen 

CW: depressie, mentale kwetsbaarheid 

Grappig gekozen beeld wel, hier bovenaan de blogpost. Ik heb namelijk een major belangst en bel zelfs mijn vrienden liever niet op. Alleen als het echt-echt nodig is. Maar goed, ik zocht beeld voor mijn artikel – zoals bloggers dat doen, – en dit kwam het dichtste in de buurt van een passende foto :)

Wat kun je verwachten van deze blogpost? Ik schrijf over het opbouwen van een persoonlijk supportsysteem. Dit kun je zien als een sociaal plan dat je zelf bedenkt of in overleg met anderen opstelt, voor periodes waarin het niet zo goed met je gaat. In dat plan neem je afspraken op over hoe je contact met elkaar wilt onderhouden, wat je behoeften zijn in termen van zorg en wat er moet gebeuren als het slecht met je gaat. Dit kan bijvoorbeeld fijn zijn voor mensen die lijden aan depressies of op een andere manier mentaal kwetsbaar zijn. Je kunt hierbij denken aan mensen die kampen met trauma’s of aan neurodiverse mensen. Dit zijn mensen met eigenschappen zoals autisme, hoogsensitiviteit of ADHD. Overigens, overal waar je ‘mentaal’ leest, kun je wat mij betreft net zo goed ‘fysiek’ invullen als dat voor jou van toepassing is.

Ik geef praktische tips voor de partijen aan de beide kanten van de medaille: voor degene voor wie het supportsysteem nodig is, maar ook voor degenen die het supportsysteem gaan vormen en invullen. Let op: ik ben geen therapeut, psycholoog of psychiater. Wel ben ik een ervaringsdeskundige – weliswaar zonder diploma ;) Deze tips schrijf ik vanuit mijn eigen jarenlange ervaring met mentale kwetsbaarheid en depressieve episodes. Ik adviseer je om altijd een expert te raadplegen als je inhoudelijke vragen hebt of als je je zorgen maakt om je mentale gesteldheid.

Hoe stel je een supportsysteem samen?

Allereerst is het goed om te weten dat jij ten allen tijden zelf mag weten met welke mensen je wel of niet wilt praten over je gemoedstoestand. Je bent niemand iets verplicht. Ik weet dat het soms wel zo kan voelen. Om een voorbeeld te geven: een keer stond ik op een heel slechte dag achter de bar bij Adem Inn, het stiltecafé waar ik een vrijwilligersdienst deed. Er kwamen wat bekenden langs gedurende die middagdienst. En zoals dat gaat in gesprekken, werd er gevraagd: ‘hoe gaat het met je?’ Hoewel dit een heel voor de hand liggende vraag is, kan het tegelijkertijd soms de meest ingewikkelde vraag op aard zijn. Omdat 1) ik weet niet altijd uit te leggen hoe het me gaat, ik ben niet altijd zo met mezelf in tune dat ik dat kan voelen of onder woorden kan brengen en 2) ik wil daar niet met iedereen over praten. Ik heb geleerd dat het oké is om daar selectief in te zijn. En dus heb ik tegen één persoon die middag gezegd dat het prima ging en tegen een ander persoon heb ik verteld dat ik een ontzettend mistige, zware dag had. Heb ik dan gelogen en ben ik dan selectief? Eigenlijk wel, maar het is oké, want ik neem mezelf in bescherming. De ervaring heeft namelijk geleerd dat ik niet met iedereen kan praten over mijn mentale gesteldheid. Ook dat is oké. Ik weet namelijk dat ik ook niet voor iedereen ‘beschikbaar’ ben voor alle denkbare onderwerpen. Dat betekent dat er dus ook mensen zijn die mij bepaalde dingen niet vertellen, omdat ik daar niet de meest geschikte persoon voor ben. Ik denk dat dat niet erg, of eigenlijk juist gezond, is.

Dus, je kiest zelf wie er in jouw supportsysteem mag. Een paar dingen zijn goed om te weten. Ten eerste: het kan iedereen zijn. Het kunnen je vrienden die je al jaren kent zijn, het kan je zus zijn, je partner of iemand anders die al heel lang heel dicht bij je staat. Maar tegelijkertijd kunnen het ook mensen zijn die je net hebt leren kennen. Misschien zijn het mensen die je online kent. Misschien zijn het mensen die je niet voor je verjaardag zou uitnodigen, maar met wie je wel over je diepste zorgen praat, gewoon omdat dat daar een klik en vertrouwen zit. Zo zijn er mensen die heel fijne sociale omgang vinden bij supportgroepen, in therapiegroepen of online op fora voor lotgenoten.

Ten tweede is het goed om te weten dat je supportsysteem niet uit 29 mensen hoeft te bestaan. Let wel; dat mág natuurlijk wel, als dat voor jou werkt. Maar je hoeft je niet druk te maken als jouw supportsysteem uit ‘maar’ 3 mensen bestaat. Twee of drie mensen kunnen soms net zoveel betekenen als 29. Ik denk wél dat het belangrijk is dat je supportsysteem altijd uit meer mensen dan één bestaat. Zelf zou ik het heel moeilijk vinden als ik zou weten dat ik de enige ben die op de hoogte is van het welzijn van de persoon om wie het gaat. Dat is best wel een verantwoordelijkheid.

Ik vind het dus geen verstandig idee om slechts één persoon op de hoogte te brengen van je mentale (of fysieke) situatie. Sterker nog, ik ben er zelfs voor om de individuele personen in je supportsysteem permissie te geven om met elkaar te praten over jouw situatie. Zo heb ik met Mare (mijn verkering) besproken dat ik het oké vind als hen* dingen over mij bespreekt met z’n moeder of met één van mijn vriendinnen, die tevens in mijn supportsysteem zit. Ik vind het een veilig gevoel dat er van meerdere kanten een beetje op me gelet wordt, maar los daarvan zou ik niet willen dat Mare bepaalde dingen alleen zou moeten dragen. Ik vind het belangrijk dat hij ook z’n hart kan luchten. Ook hiervoor geldt weer: gooi het gesprek open. Bespreek met elkaar wat je prettig zou vinden, en wat juist niet. Doe suggesties over hoe je het voor je ziet. Jullie mogen helemaal zelf de constructie bedenken en die kan allerlei vormen aannemen. Ik wilde bijna zeggen ‘het is jouw feestje,’ maar goed, de aanleiding is meestal niet per se heel feestelijk ;)

* Mare gebruikt hun/hen/hij voornaamwoorden

Het derde punt is denk ik het allerbelangrijkste en dat is dat de mensen die in jouw supportsysteem zitten dat wel moeten weten. Of sterker nog, idealiter zou je deze mensen om toestemming vragen. Een consensueel supportsysteem is wat we willen :)

Ik kan me heel goed voorstellen dat het heel erg moeilijk kan zijn om iemand te vragen om onderdeel uit te gaan maken van jouw supportsysteem. Je vraagt letterlijk: “heb jij ruimte voor mij?” Wat daarvoor, denk ik, vooral nodig is, is dat jij en de mensen om je heen zich open en kwetsbaar naar elkaar durven op te stellen. Als jij dat naar anderen doet, zullen zij eerder geneigd zijn dat ook naar jou te doen. Wanneer er een veilige sfeer ontstaat, zul je merken dat de drempel om ‘gevoelige’ dingen te bespreken steeds lager wordt. En dat maakt vervolgens weer dat het minder moeilijk wordt om iemand te vragen voor je supportsysteem. Wanneer je jezelf openstelt voor mensen, zul je merken dat zelfs de mensen van wie je dat aanvankelijk niet had gedacht, dichterbij je zullen komen. Het is een wisselwerking. Natuurlijk begrijp ik nog steeds dat het eng kan zijn, en het enige dat ik dan verder nog kan zeggen is: je verdient het om ruimte in te nemen. Je doet ertoe en er zijn mensen die om je geven.

Stel nou dat jij de vriend van iemand met een mentale kwetsbaarheid bent en je ziet dat gebeuren en je wilt heel graag helpen of iets doen. Hoe pak je dat dan aan? Ik denk dat je letterlijk zou kunnen opmerken: ‘Hey, ik zie dat je niet zo lekker gaat de laatste tijd, ben je erbij gebaat als ik in je supportsysteem kom?’ Ik voel me net Dr Brené Brown als ik dit zeg, maar: radicale kwetsbaarheid op nummer 1! Stel je open, bied jezelf aan en verwacht niks. Er kan echt niks misgaan.

Nou ja, gevoelsmatig wel natuurlijk. Het zou kunnen worden geweigerd. En dat kan dan weer meerdere redenen hebben. Misschien is de persoon in kwestie er nog niet aan toe om een supportsysteem aan te nemen. Soms heeft het tijd nodig. Dat zul je moeten accepteren. Het zou ook kunnen dat de persoon in kwestie zegt: ‘heel erg dankjewel, maar nee dankjewel.’ Dat is een pijnlijke afwijzing en ik snap dat dat enorm teleurstellend zou zijn. Andersom zou het ook kunnen: dat een persoon met een mentale kwetsbaarheid iemand vraagt voor diens supportsysteem en dat die persoon in kwestie zegt: ‘nee sorry, ik wil er niet in.’ Beide kanten van het verhaal zijn pijnlijk, maar het gebeurt met een reden. Ik denk dat zoiets gebeurt omdat de ruimte er niet is, of de vertrouwensband is misschien niet stevig genoeg. Of misschien passen de stijlen, persoonlijkheden of ideeën over het leven van beide personen niet genoeg bij elkaar. Er kunnen allerlei redenen zijn, maar het is vooral goed om te bedenken: we hoeven niet allemaal in elkaars supportsystemen. Dat kán ook niet.

Hoe kan een supportsysteem werken?

Goed, nu we weten hoe we een supportsysteem samenstellen, wil ik het graag hebben over de praktische invulling ervan. Hoe raadpleeg je het systeem? Hoe werkt het? Daar zijn natuurlijk ook weer allerlei vormen voor te bedenken, dus ik vertel je uit eigen ervaring wat ik een prettige manier vind.

Ik ben een voorstander van dagelijks inchecken. Dat kan op allerlei manieren. Je kunt elkaar ‘gewoon’ vragen hoe het gaat. But then again, dat kan een ingewikkelde vraag zijn. Dus je kunt ook vragen:

heb je deze wholesome aflevering van Queer Eye al gezien?


wat heb je ontbeten vanmorgen?


heb je zin om morgen koffie te drinken?


heb je zin om even naar buiten te gaan vandaag?


hoe heb je geslapen?


is er iets waar je behoefte aan hebt?


wat ga je doen vandaag?


wat lees je momenteel?


heb je deze fijne podcast al geluisterd?

Zie je, inchecken kan op allerlei manieren. Je kunt ook een gifje sturen, om iemand te laten lachen. Of stuur een foto van een kat die je op straat tegenkwam met daarbij: ik moest aan je denken. Het kan letterlijk alles zijn.

Wat zijn fijne manieren van contact?

Het is natuurlijk heel persoonlijk hoe jij het liefste contact wilt onderhouden met de leden van je supportsysteem. Misschien herken jij je totaal niet in mijn belangst en vind jij het juist fijn om elke dag eventjes een kwartiertje met iemand te praten aan de telefoon. Misschien wil je dingen van je afschrijven in e-mails of vind je het leuk om kaartjes heen en weer te sturen.

Misschien zijn voicememo’s iets voor jou. Een vriendin en ik sturen elkaar voicememo’s (op Whatsapp) van soms wel 45 minuten lang. We sturen daar dan een berichtje bij met: heeft wel/geen haast. Soms sturen we elkaar een voicebericht ter voorbereiding op een afspraak ‘in het echt.’ Zodat we al een beetje op de hoogte zijn van elkaars gemoedstoestand voordat we bij elkaar aan tafel aanschuiven. Erg fijn vind ik dat.

Als het om fysiek/live contact gaat, dan ben ik vooral geholpen met vaste routines. Denk bijvoorbeeld aan: koffie drinken na therapie, samen koken, samen naar yoga of samen sporten. Het fijne van ‘live’ afspreken is dat je elkaar kunt zien en vasthouden, maar dat is tegelijkertijd soms ook juist het ingewikkelde en daarom wil ik het niet altijd.

Ik denk dat je voor alle vormen van contact kunt zeggen dat het afhankelijk is van hoe de persoon in kwestie eraan toe is en waar op dat moment de behoefte ligt. Dat vergt van de ander dat er geregeld wordt gecheckt: hoe wil je het nu hebben? Geen week is hetzelfde, dus het is goed om daar heel regelmatig even bij stil te staan.

Je hoeft alleen maar een getuige te zijn

Stel, de mensen uit je supportsysteem checken ’netjes’ bij je in, zoals afgesproken, maar ze blijven maar vragen hoe het gaat en jij blijft maar niet weten wat je moet antwoorden. Wat doe je dan? Je zou dan kunnen zeggen: “Ik vind het heel lief dat je vraagt hoe het gaat, maar om eerlijk te zijn weet ik dat nog niet. Zou je me misschien een andere vraag kunnen stellen?” (je zou diegene ook naar dit artikel kunnen verwijzen ;)) Wanneer je dit gewoon vriendelijk vraagt en uitlegt, kan er weinig misgaan.

Als jij ‘de inchecker’ bent, is het goed om te onthouden dat vragen stellen altijd goed is. Vragen stellen en luisteren. Die twee dingen kunnen nooit fout gaan. Het enige dat iemand meestal nodig heeft, is een getuige. Iemand die getuige is van een gevoel, een toestand, een situatie. En dat je als getuige dan zegt: ik zie je en ik hoor je. Soms is het genoeg als iemand zegt: het spijt me voor je, ik begrijp het, ik vind het heel erg voor je. Daarmee zeg je indirect: ‘ik neem jou en je gevoelens serieus en ik geloof je.’ Dat kan heel helpend zijn, zeker voor mensen die altijd het gevoel hebben gehad dat hun problemen of gevoelens niet valide waren.

Twee dingen die wél fout kunnen gaan zijn invullen en het probleem wegmaken. Vul alsjeblieft nooit in hoe iemand zich voelt. Gebruik geen dooddoeners als ‘kop op, morgen voel je je vast beter’ of ‘alles komt goed.’ Dat is namelijk niet altijd waar en je creëert er afstand mee. Laat het probleem gewoon bestaan. Wees een getuige. Erken het bestaan ervan, probeer het niet weg te maken. Ik snap dat je een probleem wilt oplossen voor de persoon om we je zoveel geeft, maar meestal kan dat – helaas – niet. Ik weet dat het enorm oncomfortabel kan zijn om met dat ongemak te zitten. Echt ermee zítten bedoel ik. De kwestie op tafel leggen en er samen naar kijken. Door een probleem of een gevoel weg te willen maken, zeg je eigenlijk dat het er niet is of dat het er niet mag zijn. Het doet me denken aan een huilend kind dat getroost wordt met een snoepje en tegen wie gezegd wordt: ’nu ophouden met huilen hoor, er is niks aan de hand.’ Ga maar eens voor jezelf na hoe vaak dat gebeurt of misschien wel gebeurd is in je leven.

Wat als contact zoeken even niet lukt?

Ik kan me voorstellen dat er dagen zijn waarop het heel lastig kan lijken om in contact te komen met mensen. Ook met de mensen in je supportsysteem. Er kunnen gewoon dagen zijn waarop het makkelijker lijkt om met helemaal niemand te praten. Misschien weet je niet goed hoe je moet beginnen. Je zou voor dit soort dagen een teken af kunnen spreken. Dit kan bijvoorbeeld een appje zijn met alleen een drol-emoji erin. Dit voorbeeld heb ik geleend van een vriendin, ik vind hem erg goed, dus ik houd hem erin :) Dat plaatje van die drol staat dan even symbool voor ‘ik ga even niet zo lekker vandaag, kun je even naar je me uitreiken?’ De ontvanger weet dan: ik kom even in actie. Ik vraag je even of je iets nodig hebt, ik bel je op of ik stel voor om even koffie te drinken.

Wat nou als het je helemaal niet lukt om te praten? Dat kan, dan zit je helemaal op slot en dan maak je jezelf onzichtbaar. Een heel vervelend gevoel is dat. Ik begrijp die behoefte, maar het is helaas niet ongevaarlijk. Als je iemand bent die het geregeld heel ingewikkeld vindt om contact te hebben, dan zou ik me kunnen voorstellen dat het prettig is als er een appgroep is waarin de mensen uit je supportsysteem in ieder geval met elkaar contact kunnen hebben en overleg kunnen hebben over hoe jij ondersteund kan worden. Terwijl ik dit schrijf betrap ik mezelf erop dat ik denk: ‘dat is wel in een heel uiterst geval, als het echt héél slecht met iemand gaat.’ Ik ben iemand die dingen heel snel overdreven vindt, dus dat is totale projectie, en ik gebruik bij alles graag de woorden ‘heisa’ en ‘gedoe’. Een voorbeeld: als Mare me uit therapie komt halen, denk ik dat dat heel veel gedoe voor hen, terwijl ik het zelf helemaal geen gedoe zou vinden om dat voor Mare te doen – herkenbaar? Ik wil daar vanaf. Willen we meer of minder heisa en gedoe? Meer! Meer! Meer! Soms voelt het alsof het van levensbelang is dat er toegezien wordt op iemand. Als dat zo voelt, dan is dat waarschijnlijk ook zo. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.

Wat kan je verwachten, als lid van het supportsysteem?

Als je zelf een mentaal gezond iemand bent en bijvoorbeeld nog nooit een depressie hebt gehad, is het misschien best moeilijk om in te voelen of denken hoe de ander erbij zit. Dat wil niet zeggen dat je geen goed lid van het supportsysteem kan zijn. Geen zorgen. Zo lang je een empathisch en compassievol wezen bent, en geduld kunt opbrengen met de situatie, ben je een goede partij.

Een paar dingen zijn goed om te weten. Dat is allereerst dat je geen al te snelle vooruitgang moet verwachten. Een (herstel-)proces is zelden lineair, dus kijk niet op van schommelingen. Ik vind het zelf vrij ingewikkeld als mensen willen weten hoe lang mijn therapieproces nog gaat duren (ik heb geen idee, we zijn nu een jaar of 7 onderweg, misschien duurt het nog wel 7 jaar, wie zal het zeggen?) of als mensen vragen ‘of het al beter gaat.’ Het antwoord daarop is: soms ja, soms nee. Wees erop voorbereid dat iemand die depressief is heel slechte dagen kan hebben. Schrik er niet te hard van een somber of donker antwoord. Onthoud: je hoeft en kunt het niet oplossen. Luisteren is voldoende.

Verder is het goed om te weten dat je van iemand die depressief is, of op een andere manier een moeilijke tijd doormaakt, niet altijd wederkerigheid kunt verwachten. Dat zit er gewoon niet altijd in. Waarschijnlijk komt dat op een later moment, in een betere periode, weer. Het is goed om voor jezelf te bedenken of je op die basis ervoor wilt kiezen om in iemands supportsysteem te willen. Het is ook oké als je dat, om die reden, niet kunt. Het is alleen maar heel erg eerlijk om dat toe te geven en daar is iedereen uiteindelijk meer bij gebaat.

Waarom ik dit zo’n belangrijk onderwerp vind dat ik er ruim 3400 woorden (en nog heb ik lang niet alles gezegd, maar ergens moet ik stoppen) over heb geschreven? Omdat ik weet dat een supportsysteem een enorm verschil kan maken. Ik zou echt heel erg graag zien dat we dit zouden normaliseren en er makkelijker met elkaar over in gesprek kunnen gaan. Het is heel erg fijn om te weten dat je iets mag aanvragen, dat er veilige afspraken gemaakt kunnen worden, maar dat er ook dingen geweigerd mogen worden zonder dat we elkaar dat kwalijk nemen. Ik denk dat het ook goed is om hierover na te denken als je nu niet degene bent die een supportsysteem nodig denkt te hebben. Je weet nooit wanneer dat wél het geval gaat zijn.

Dan resten mij nog een paar dingen te zeggen:

Allereerst en het allerbelangrijkste: als je voelt dat je een supportsysteem nodig hebt: Vraag.Het.Aan. Echt, doe het. Ik weet dat het moeilijk is, ik ben daar ook geweest, maar het kan en het mag en je bent het jezelf verschuldigd. Isoleer jezelf alsjeblieft niet. Ik weet dat het verleidelijk is om dat soms te doen, en dat het soms ook de makkelijkste weg lijkt, maar het kan echt anders. Van mij moet je helemaal niks – wie ben ik? – maar ik denk dat het heel verstandig is als je jezelf de belofte doet om je niet af te zonderen van je omgeving wanneer je het moeilijk hebt. Je hoeft het niet alleen te dragen.

Verder wil ik graag iedereen bedanken voor het lezen van deze lange blogpost. Bedankt dat je die moeite hebt genomen.

Tot slot wil ik iedereen uitnodigen om te reageren in de comments als je iets wilt delen of als je iets wilt vragen. Voel je niet bezwaard, neem ruimte in.

The post Hoe bouw en onderhoud je een persoonlijk supportsysteem? appeared first on De Groene Meisjes.

Fijne podcasts voor de herfst

Beeld: Bette de Wit

Ik weet niet of het jullie ook is opgevallen, maar er verschijnen steeds meer (goede) podcasts. Ook in Nederland. Over állerlei onderwerpen. Al jaren luister ik praktisch elke dag wel een podcast, dus mij kunnen het er absoluut niet genoeg zijn. Nou heb ik al gergeld over mijn favoriete podcasts geschreven, maar omdat er weer zoveel nieuwe titels bijgekomen zijn, leek het me tijd voor een update. Dus hierbij: een paar fijne podcasts voor de herfst!

Naakt op een kleedje

In deze afleveringen gaan Heske ten Cate en Yuki Kho in gesprek met een interessante vrouwelijke gast over diens favoriete vrouwelijke kunstenaar. Elke aflevering wordt er één kunstwerk uitgebreid besproken. Naast dat ik het tof vind dat er – eindelijk eens! – aandacht is voor vrouwelijke kunstenaars en kunstkenners, vind ik het idee van focussen op één werk heel erg goed. Het laat me aandachtiger kijken en nadenken. Ook ontdek ik kunstenaars van wie ik nog nooit had gehoord, dus het is op meerdere manieren heel verrijkend om deze podcast te luisteren!

Praten over depressie

De titel zegt het al: in deze podcast wordt gepraat over depressies. Je luistert naar gesprekken tussen Maarten en Anneleen, die al jaren bevriend zijn en beiden depressies hebben doorgemaakt. Het ding is: ze hebben daar nooit echt met elkaar over gepraat. Daar brengen ze nu dus verandering in. Ze praten niet alleen met elkaar, maar ook met specialisten, zoals psychiaters en therapeuten. Ik kijk erg uit naar aflevering vijf, waarin Maarten en Anneleen in gesprek zullen gaan met Dirk de Wachter. ‘Praten over depressie’ is fijn en herkenbaar voor mensen die depressies doormaken, en ik denk heel helpend voor de mensen in hun omgeving. Het vergroot je begrip van wat depressies inhouden en helpen je nadenken over hoe je er beter mee om kunt gaan.

Nieuw seizoen Where should we begin? by Esther Perel

Geen nieuwe podcast – ook niet nieuw op mijn blog – maar deze podcast verdient toch altijd een beetje extra aandacht. We zijn nu een aflevering of vijf onderweg in het tweede seizoen en wow, het is weer zó goed allemaal. Perel (relatietherapeut en psychotherapeut) gaat in gesprek met stellen die op de één of andere manier vastlopen in hun relatie. Het is heel bijzonder om te horen hoe mensen zich openen en hoe ze zich kwetsbaar durven op te stellen. Soms is Perel mild en lief, soms ‘streng’ en wat korter door de bocht met haar adviezen. Dat houdt de gesprekken interessant en ik kijk er iedere week weer naar uit.

One Step Podcast

Misschien ken je Ingrid Nilsen als YouTuber en Instagrammer. Het blijkt dat ze nog meer interessante dingen doet, zoals bijvoorbeeld een podcast over mental health issues maken. In elke aflevering bespreekt Ingrid een kwestie met een gast. Denk bijvoorbeeld aan: leven met/na een alcoholverslaving, dealen met een lichaam dat niet functioneert zoals je gehoopt had of welke invloed geld op onze relaties kan hebben. Wat ik heel goed en vernieuwend aan de One Step Podcast vind, is dat

Van twee kanten

In Van twee kanten gaat Corine Koolen – die je misschien kent van de liefdesverhalen uit Volkskrant Magazine – in gesprek met koppels die een interessant liefdesverhaal te vertellen hebben. Dikwijls zijn dit verhalen over stellen die heftige dingen hebben meegemaakt. Hoewel de onderwerpen soms best wel zwaar zijn, hebben de afleveringen ook iets luchtigs. Ik vind het bijvoorbeeld iedere keer weer leuk om te horen hoe mensen elkaar hebben leren kennen en uit eigenlijk alle afleveringen blijkt: de liefde is soms enorm ingewikkeld, maar het is de moeite waard om je best ervoor te blijven doen. Corine Koolen interviewt en luistert, maar geeft geen adviezen. Daarmee is het dus een heel andere podcast dan Where should we begin? van Esther Perel.

Couple Goals

Couple Goals is de gloednieuwe podcast van Mandy en Roos, een lief en inspirerend stel dat samen op zoek wil naar ‘alle vormen van liefde die er zijn.’ Je zou kunnen zeggen dat deze podcast focust op queer relaties. De eerste aflevering is een gesprek met Mandy en Roos zelf, geleid door Arie Boomsma, waarin het stel onder andere vertelt over Roos die non-binair is en hoe dat hun relatie – al dan niet – vormt. De tweede aflevering is een gesprek met een mannenstel die een soms open/ soms niet zo open relatie heeft. Ik ben ontzettend nieuwsgierig naar de liefdesverhalen van alle andere queer stellen die nog geinterviewd gaan worden!

Als je op zoekt bent naar meer luistertips: ik schreef er onder andere hier, hier, hier, hier en hier eerder over.

Met een kleine sidenote dat de podcasts waarover ik in 2015 schreef mogelijk niet allemaal meer actief zijn, maar vaak kan je dan wel nog oudere afleveringen terugluisteren.

Wanneer luister je een podcast?

 

 

Van mensen die nog niet zo vertrouwd zijn met het luisteren van podcasts krijg ik vaak de vraag: “maar wanneer moet je dat dan luisteren?” Er moet natuurlijk überhaupt helemaal niks. Voor mij werkt het heel goed om podcasts te luisteren als ik onderweg ben, zoals op de fiets of in de trein (lang leve ) maar ook als ik thuis iets praktisch aan het doen ben, zoals afwassen of koken. Een enkele keer luister ik een podcast met een notitieboekje ernaast, om interessante dingen de gezegd worden op te schrijven. Dat zijn dan vaak dingen die ik later nog eens wil opzoeken. En heel soms wil ik gewoon op de bank liggen, onder een dekentje, en een podcast van begin tot einde luisteren met mijn ogen dicht. Eigenlijk het enige dat me niet lukt, is een podcast luisteren en iets lezen tegelijk. Maar goed, waarom zou je dat ook willen doen?

Misschien wil je graag beginnen met het luisteren van podcasts – of het weer oppakken – maar vind je het lastig om te beginnen. Nou, een zetje in je rug: bak deze vegan muffins met koffie en chocolade en luister ondertussen aflevering 1 van een podcast van ongeveer drie kwartier – zoals Esther Perel. Terwijl je muffins afkoelen maak je een korte (herfst-)wandeling door je buurt, terwijl je een korte podcast van ongeveer 25 minuten luistert – denk bijvoorbeeld aan Naakt op een kleedje. De volgende ochtend pak je een muffin in voor mee naar je werk en luister je onderweg, op de fiets, in de auto of in de trein een aflevering van ongeveer 30 minuten – zoals Van twee kanten, om je dag met iets interessants te beginnen. Heb je iets om over na te denken, anders dan je werk ;) En laat dan vooral in de comments onder deze blogpost weten wat je van de podcasts vond!

Welke podcasts luister jij graag? Heb je nog tips voor ons? Laat het vooral weten!

The post Fijne podcasts voor de herfst appeared first on De Groene Meisjes.

Dat jaar dat ik 100 boeken las – deel 2

Honderd boeken in een jaar. Ik heb het gehaald hoor. Wat een stapel! De laatste keer dat ik bewust honderd boeken heb gelezen, was tijdens mijn lerarenopleiding Nederlands. In jaar 1 en 2 lazen we vijftig boeken. Je weet wel, de honderd ‘verplichte’ boeken die iedereen zogenaamd gelezen moest hebben. Dat was prima, maar ik vin het wel een beetje een intellectueel construct. Nu mag ik gelukkig lekker zelf kiezen wat ik lees.

Ik vroeg jullie welke vragen over deze challenge jullie graag beantwoord zouden willen zien en jullie kwamen echt met heel leuke suggesties. Dankjewel daarvoor! Ik heb een paar vragen gekozen die ik één voor één zal beantwoorden.

Hoe kies je de boeken die je leest?

Ik durf wel te zeggen dat ik aardig op de hoogte ben als het om literatuur gaat. Om bij te blijven lees ik interviews met auteurs en recensies, maar ik luister bijvoorbeeld ook naar podcasts waarin de nieuwste boeken worden besproken. In mijn omgeving zijn aardig wat mensen die net als ik erg van lezen houden, dus we praten ook veel over boeken en attenderen elkaar op het verschijnen van nieuwe titels. Een groot deel van de boeken die ik kies zijn dus eigenlijk ‘gewoon’ de titels die nieuw in de boekhandel verschijnen. Daarnaast heb ik soms een thema waar ik helemaal in wil duiken, en dan lees ik allerlei boeken die bij dat thema passen. Een andere manier om boeken te kiezen is door meerdere werken van één auteur te lezen en wat bovendien ook nog heel erg helpt, is dat ik a) bij de bibliotheek werk en b) een leesclub heb. Met andere woorden: ik ben de hele tijd omringd door literatuur, dus je zou bijna kunnen zeggen dat ik niet eens echt hoef te kiezen, omdat de boeken gewoon op me af komen.

Hoe ga je van het ene boek naar het volgende?

Dat verschilt. Soms pak ik rustig op dezelfde dag dat ik één boek uitlees er alweer een ander boek bij. Feit is sowieso dat ik altijd al een stapeltje klaar heb liggen, dus op een volgend boek hoef ik nooit lang te wachten. Echter, soms hakt een boek er flink in en heb ik een beetje tijd nodig om te processen. Dan voelt het alsof ik het verhaal echt even moet laten bezinken en ik nog even wil nadenken over de hoofdpersonen. Het voelt dan bijna verkeerd om er meteen ‘overheen te lezen’ met een ander boek. In zo’n geval kan het een paar dagen duren voordat ik weer een boek oppak. Soms lees ik ook twee boeken tegelijkertijd. Dat doe ik alleen in de combinatie fictie en non-fictie. Ik lees nooit twee romans tegelijkertijd, bijvoorbeeld. Wanneer een verhaal héél veel indruk op me heeft gemaakt, heb ik soms de behoefte om even iets luchtigers of iets uit een totaal ander genre te lezen.

Hoeveel vrouwen heb je gelezen?

Van de 100 titels die ik gelezen heb, zijn er 86 van een vrouwelijke auteur. Niet slecht hé? :)

Als je met een kritische blik naar je leeslijst kijkt, wat mis je dan?

Ik heb dan wel veel vrouwen gelezen – dat was dan ook het doel, dus dat is bewust gebeurd, – maar ik zie ook dat het veel westerse, witte vrouwelijke auteurs zijn. Dat komt doordat ik nog niet zo bekend ben met bijvoorbeeld Aziatische of Afrikaanse auteurs van kleur – mannelijk of vrouwelijk. Ik lees veel Europese en Noord-Amerikaanse literatuur en ik denk dat ik daar nog verandering in kan brengen. Op dit moment weet ik nog niet zeker of ik weer een leeschallenge ga doen, maar mocht ik er eentje gaan doen, dan zou dat zeker een doel kunnen zijn.

Hoeveel heeft de challenge je (financieel) gekost?

De eerste maanden van dit jaar kocht ik een hoop boeken. Op een gegeven moment liep dat een beetje uit de hand en gaf ik rustig honderd euro per maand uit aan boeken. Gelukkig betaalde ik het grootste deel met de boekenbonnen die ik voor een klus en voor mijn verjaardag had gekregen. In totaal had ik dit jaar voor zo’n vierhonderd euro aan boekenbonnen – ik weet het, lucky me! Nog los van het feit dat ik niet zoveel geld wilde uitgeven, wilde ik ook niet al die boeken bewaren. Ik had namelijk helemaal geen ruimte voor 100 nieuwe boeken in mijn vintage boekenkastje! Wat natuurlijk erg heeft geholpen is dat ik in april bij de bibliotheek ben gaan werken. Als medewerker heb ik een ‘oneindig’ abonnement en kan ik gereserveerde boeken gewoon op mijn werkplek ophalen. Ideaal. Daarnaast heb ik veel boeken geleend van vrienden (en zij leenden dan weer boeken van mij,) én kreeg ik af en toe een boek opgestuurd van een uitgeverij. Al met al heb ik het afgelopen jaar misschien een paar tientjes uitgegeven aan boeken. Ik vind de schade dus wel meevallen.

Oh, ik moet er wel bij zeggen: ik heb héél wat uren in koffietentjes zitten lezen. Dus ja, ik heb vrij veel geld aan ‘begeleidende haverlattes’ uitgegeven. #blessedlife

Voelde je druk door de challenge?

Ik denk eigenlijk alleen (een beetje) bij de laatste tien boeken. Toen voelde ik wel: nu wil ik het halen ook! Eigenlijk besloot ik ook vrij laat dat ik een challenge aan het doen was, toen ik al een flínke stapel achter de rug had. Al met al voelde het dus niet echt als een challenge en ben ik er ook niet echt zo mee omgegaan. Het leek me gewoon een grappig idee: 100 boeken in een jaar. En omdat ik er over geblogd had, en jullie nieuwsgierig waren, leek het me ook leuk als ik de 100 boeken daadwerkelijk zou aantikken. Maar als dat niet gelukt was, dan was er ook geen koe om hals geweest. Het moet wel leuk blijven.

Zou je de challenge aan anderen aanraden? Wat haal je eruit?

Stel dat je voelt dat je meer zou willen lezen, maar dat je niet zo goed weet hoe te beginnen, dan lijkt me zo’n challenge een geschikte manier om gewoon ergens te starten. Het is net als wanneer je je aansluit bij een leesclub: naast dat het heel gezellig is om met anderen over boeken te praten, is zo’n club een steuntje in de rug om in elk geval iedere zes weken (in ons geval) één boek te lezen. Ik denk dat het niks uitmaakt op welk aantal boeken je je challenge zet. Tien boeken in een jaar is ook al fantastisch. Of stel dat je zegt: ik lees elke maand één boek. Ook mooi. Ik zou niet te belangrijk doen over zo’n challenge. Je hoeft helemaal niemand iets te bewijzen namelijk. Zet het alleen in als je voor jezelf denkt: ik zou graag meer willen lezen. Je hoeft het ook met niemand te delen. Je hoeft niet op Goodreads, waar mensen zelfs aangeven hoeveel bladzijdes ze gelezen hebben. Je hoeft niet op een blog of op instagram te vermelden hoever je bent. Er hoeft helemaal niks. Maar lezen is fijn, dus wat je vooral uit zo’n challenge zou kunnen halen, is dat je jezelf wat ontspanning, verdieping en tijd gunt.

Heb je een top 10 (uit 100) van de boeken die je het beste vond?

Het was moeilijk om te kiezen uit zo’n lange lijst, maar ik denk dat het toch is gelukt. Het is een mix van fictie en non-fictie geworden. Achter de omschrijving van het boek vermeld ik welk nummer het op mijn leeslijst was. Grappig genoeg heeft boek 99 nog de top 10 gehaald. Dat had ik niet verwacht!

On earth we’re briefly gorgeous, Ocean Vuong. (roman). Het was lang geleden dat ik had moeten huilen om een boek, maar Ocean Vuong kreeg het voor elkaar. Ik heb het al mijn vrienden opgedrongen (ze luisterden ;)) en ik heb voorgesteld om het te lezen voor de leesclub – ik kijk enorm uit naar het gesprek dat we over dit boek gaan hebben. Het is zó goed. (boek 75)

Happy Fat, Sofie Hagen (non-fictie). Het beste, slimste én grappigste boek over dik-zijn dat ik ooit heb gelezen. Als je iets over dit onderwerp (dik zijn en fatfobie) wil lezen, laat dit dan alsjeblieft je eerste boek zijn. (Boek 85)

Drift, Bregje Hofstede (roman). Lang dacht ik dat ik dit het mooiste boek van het jaar zou vinden, maar ik vrees toch dat Vuong gewonnen heeft. Desalniettemin ben ik nog steeds erg onder de indruk van Drift. Ik heb zelden zo’n ‘echt’ boek over de liefde gelezen. (Boek 15)

The body is not an apology, Sonya Renee Taylor (non-fictie). Dit boek heeft me enorm gesterkt en ook weer wakker geschud. Ieder lichaam is een waardig lichaam. Prachtig echt. Ik heb dit met een accentueerstift in de hand gelezen en aan het einde van het boek kwam ik erachter dat ik zo ongeveer meer wél had onderstreept dan niet. (Boek 57)

Nachtouders, Saskia de Coster (roman). Deze roman over een lesbisch stel dat samen een kindje krijgt heeft veel indruk op me gemaakt. Dat komt door de thematiek, maar ook zeker door de vertelstijl. (Boek 21)

De grenzen van mijn taal, Eva Meijer (non-fictie). Een ontzettend duidelijk (en helpend!) boekje over depressies. Het gaat over het ervaren van depressies (en bij alles riep ik: JA! dit is het PRECIES!) en over hoe de mensen in de omgeving van iemand met een depressie hier het beste mee om kunnen gaan. (Boek 26)

Afhankelijkheidsverklaring, Rebekka de Wit (verhalenbundel). Deze bundel leende ik van Naomi (wij zijn elkaars persoonlijke bibliotheek,) en ik had werkelijk geen idee wat ik hiervan moest verwachten. Ik had dan ook nog nooit van de auteur gehoord. Het bleek verrassend goed te zijn. Veel dingen vond ik erg herkenbaar (milennial problematiek,) en ik was geregeld ontroerd, maar moest ook een paar keer hardop lachen. Echt een aanrader voor wie eens een verhalenbundel wil oppakken! (Boek 51)

Feminist Fataal, Dorien van Linge. (non-fictie) Dit is het beste feministische boek/boek over feminisme dat ik in jaren heb gelezen. Het is inclusief, intersectioneel, grappig, openhartig en bovendien wetenschappelijk onderbouwd. Voor iedereen die meer wil leren over feminisme, of over buiten-de-hokjes-denken: lees dit boek. (Boek 99)

Let op mijn woorden, Griet Op de Beeck (roman). Nadat ik samen met Naomi naar een lezing van Griet in de Centrale bibliotheek in Rotterdam was geweest, kon ik niet wachten om haar nieuwste roman te lezen. Ik geloof dat ik al haar werk inmiddels gelezen heb en ik ben echt fan van haar schrijfstijl. Ik weet dat het niet iedereen ligt, maar mij spreekt het altijd weer aan. Niet alleen haar schrijfstijl vind ik mooi, ook de thematiek (verwaarloosde, mishandelde en/of misbruikte kinderen die iets van hun leven proberen te maken,) spreekt tot de verbeelding en raakt me iedere keer weer. (Boek 91)

De ontembare vrouw, Clarissa Pinkola Estes (non-fictie). Ik zie mezelf nog zitten bij Coppi, een paar dagen lang. Met dit boek, een notitieboek, een pen en een stift. Dit boek heb ik niet gelezen, maar bestudeerd. Ik koos het in een periode dat ik bijzonder slecht in mijn vel zat en een beetje richting en een doel nodig had. Dit boek gaf me dat. Het gaat over vrouwelijkheid, onder andere over energie en over betekenisvolle dromen. Ik lees niet heel vaak boeken uit dit genre (filosofisch? spiritueel?) maar ik vond het prachtig en het studieprojectje hielp me echt. (Boek 19)

Zijn er ook boeken die je als ‘absolute tegenvallers’ zou bestempelen?

Ook dat, zeker. Kijkend naar mijn lijst springen er een paar titels meteen uit:

– Hex, Thomas Olde Heuvelt. Horror is zeg maar écht níet mijn ding.

– Kamers, Antikamers, Nina Weijers. Weet dat heel veel mensen lyrisch over deze roman zijn, maar ik had geen idee wat ik aan het lezen was.

– Moord op de moestuin, Nicoleen Mizee. Viel me echt tegen, ander werk van haar vond ik erg goed. Dit vond ik een nogal ‘plat’ (als in, te weinig gelaagd) verhaal.

– Mijn broer heet Jessica, John Boyne. Dit boek gaf mijns inziens totaal geen representatief beeld van hoe het is om transgender te zijn.

Dit is allemaal hartstikke persoonlijk hè? Misschien vind jij het geweldige boeken, dus ga vooral niet blindelings op mijn oordeel af.

Ga ik mezelf een nieuwe uitdaging geven?

Sowieso even niet in kwantiteit. Op dit moment moet ik voor mijn studie bijvoorbeeld veel academische artikelen en jeugdboeken lezen. Dat betekent dat ik relatief weinig ruimte overhoud voor de boeken die ik zelf zou kiezen, en dat is oké. Lezen moet vooral leuk blijven. Ik merk dat ik op dit moment bijvoorbeeld meer neig naar podcasts luisteren of Netflix kijken, omdat ik vooral vermaakt wil worden en wil kunnen ontspannen. Natuurlijk pak ik daarnaast af en toe een boek voor mezelf op, en zoals eerder in deze blogpost gezegd wil ik er dan op letten dat het ‘wereldliteratuur’ is. Verder kan ik niet echt een uitdaging bedenken en vind ik dat ook niet nodig voor nu :)

Tot slot nog twee leuke suggesties die ik kreeg:

– ‘Eet een taartje om te vieren dat je de 100 boeken hebt gehaald!’ Wat een schatten zijn jullie toch ook hè? Dankjewel! Zal ik zeker doen! Ik trakteer mezelf en mijn leesvriendin Alida, met wie ik samen de leesclub heb, op een taartje. Beloofd.

– ‘Verwerk een verhaal over de boeken die je las tot een rap.’ Weet dat ik altijd op jouw creatieve suggesties kan rekenen, Hannah. (mijn nicht) Helaas weet je ook dat ik niet zo’n rapwonder ben, dus deze sla ik even over. Aan jullie: voel je vrij om je bij de comments uit te leven op raps, alles is welkom ;)

Eerste beeld: Bette de Wit.

*Dit artikel bevalt affiliaitelinks. Dit betekent dat als je een boek besteld via één van deze linkjes, ik daar een kleine bijdrage voor krijg. Jij betaalt niks meer dan normaal. Het is een manier om mijn blog te onderhouden. Natuurlijk ben ik ook groot voorstander van lenen bij de bieb en boeken kopen bij plaatselijke boekhandes, dus doe er vooral mee wat je wilt. 

The post Dat jaar dat ik 100 boeken las – deel 2 appeared first on De Groene Meisjes.