Merel Wildschut's Blog, page 13

De Buiten Beter App

Beeld: Bette de Wit 

Het was gisteren zondag en dus was het weer tijd voor een duurzame tip van mij aan jullie. Helaas lukte het me door omstandigheden even niet om de blog gisteren online te zetten, maar gelukkig hielden jullie hem vandaag van mij tegoed. En het is een lekker praktische (en dit keer ook écht korte ;)) tip, dus laten we beginnen. De credits voor deze duurzame tip gaan niet naar mij, maar naar mijn vriendin Alida. Thanks Ali!

Zen blijven in de stad

Laatst kreeg ik via Instagram de vraag: ‘hoe blijf je zen in de stad?’ Daar moest ik stiekem een beetje om lachen, omdat ik mezelf alweer met mijn yogamatje op mijn rug door de stad zag fietsen, onderweg naar een yin les. En ook betrap ik mezelf er steeds vaker op dat ik mijn noise cancelling headphones op wil, omdat ik het overal te lawaaierig vind. Iets met ouder en gevoeliger worden misschien? Hoe dan ook, wonen in een grote stad (zoals Amsterdam of Rotterdam, waar ik beide parttime ben,) kan soms best wel wat van je vragen. Het is er bijna nooit echt stil, je in het verkeer voortbewegen kan een uitdaging zijn, naar ‘iets van natuur’ moet je actief op zoek, mensen zijn druk met zichzelf én; het is lastig om je niet voortdurend te ergeren aan al het zwerfvuil dat je óveral tegenkomt. Ik vind dat we vrij onzorgvuldig met onze leefomgeving omgaan.

Zoals jullie weten wandel ik dagelijks en dagelijks verbaas ik me erover hoeveel zooi je overal tegenkomt. En dan heb ik niet alleen over een plastic tasje dat van een fiets afgewaaid is, de berm in, maar ook over de enorme bergen afval die er náást containers liggen, omdat die containers uitpuilen en niet op tijd geleegd worden. Mensen leggen hun hele huisraad op straat (ik bedoel, leuk als je MarieKondoot, maar breng je spullen even naar de kringloop joh) en om even een ander vrij triest voorbeeld te noemen: het is vandaag 17 februari en ik zag vanmorgen nóg ergens vuurwerkresten liggen. Los daarvan zijn er ook andere dingen waaraan je je zou kunnen ergeren (of erger: waar je je onveilig bij zou kunnen voelen) in de stad, zoals bijvoorbeeld straatverlichting die niet werkt, stoeptegels die er half uit liggen en waar je ’s avonds makkelijk over zou kunnen struikelen of toestellen in speeltuinen die niet meer veilig lijken te zijn. Het lijkt soms wel alsof niemand zich verantwoordelijk voelt en dat betekent soms ook dat er niemand in actie komt.

Downloaden maar!

Goed, ik wil hier helemaal geen pessimistisch ‘de wereld gaat ten onder en niemand doet iets’ verhaal van maken, dus laat ik over de brug komen met die duurzame tip van me. Ik stel voor dat we vandaag allemaal de ‘Buiten Beter’ app downloaden. Dit is een gratis app* die in heel Nederland werkt, dus ook als je niet in één van de grote steden woont, kun je hiermee aan de slag. Met Buiten Beter kun je allerhande meldingen doen bij de gemeente waar je woont. En je snapt: hoe meer mensen dezelfde melding doen, hoe duidelijker het signaal aan de gemeente dat er in actie gekomen moet worden.

*Let op: het is een gratis app én ik heb géén aandelen. Dit is geen gesponsorde post!

Dit is de top 10 van problemen die je kunt melden via de Buiten Beter app:

-Naastplaatsing

-Container vol

– Straatverlichting defect of ontbrekend

-Zwerfvuil

-Hinder door bomen, blad of onkruid

-Wegdek, voetpad of rijweg (gaten scheuren, verzakkingen)

-Wateroverlast (verstopt riool, stankoverlast)

-Wrakken (van fietsen of auto’s)

-Graffiti en beplakking

-Ongedierte

-Straatmeubilair (kapotte bankjes of speeltoestellen)

Zoals ik al zei is de app in heel Nederland te gebruiken, met als extra voordeel voor mensen die in de gemeente Eindhoven, Tilburg, Haarlem, Zeewolde, Veghel, Hengelo, Schiedam of Huizen wonen. Als je namelijk in deze gemeenten meldingen doet via de Buiten Beter app, kun je de voortgang van jouw meldingen volgen. Handig! Ik hoop dat dit over een tijdje voor alle gemeenten in Nederland geldt!

Ook is de app te downloaden in de App Store (dus op je iPhone,) en op Android toestellen.

Dus stel, je wandelt vanmiddag door je buurtje en je ziet dat er zwerfvuil naast de containers ligt, open dan je app en maak een foto (dit kan gewoon in de app,) leg je locatie vast (dit kan handmatig of automatisch, het is maar net hoe jij je instellingen hebt staan,) kies een categorie (‘naastplaatsing’, in dit geval) en tik een korte omschrijving. Je melding is nu klaar om te verzenden. Zo simpel is het. Zo zet je je ergenis tijdens je wandeling om naar iets constructiefs en als je het mij vraagt dan zou dát precies kunnen helpen bij het ‘zen blijven in de stad.’ :)

Zoals beloofd: ik houd het kort, dan kunnen we aan de slag! Kende jij de Buiten Beter app al en heb je hem al gebruikt? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen! Wie gaat er met de app aan de slag? Ik hoor het graag bij de comments onder deze post! 

The post De Buiten Beter App appeared first on De Groene Meisjes.

Omgaan met slechte dagen

Beeld: Bette de Wit 

“Bad days do what they like. They’re naughty teenagers that act out just because they want to.” – uit How to come alive again, Beth McColl.

In deze blogpost vertel ik je over hoe ik omga met slechte dagen. Je mag deze dagen vanzelfsprekend ook minder goede, minder geslaagde of minder makkelijke dagen noemen. Misschien is een disclaimer voordat we beginnen handig. Dit wordt geen ‘we gaan gewoon lekker allemaal goede dingen manifesteren zodat je nooit meer een slechte dag hebt!’ verhaal. Daar ben ik te nuchter, maar vooral ook te eerlijk voor. Ik vertel je over hoe slechte dagen er bij mij uitzien en welke dingen ik heb geleerd over hoe ik die dagen het beste kan doorkomen.

Eerste stop: zelfonderzoek

Ja hallo, je spreekt met de koningin van het zelfonderzoek.Zelfonderzoek is key – altijd weer. Dus voordat ik je vertel over hoe mijn slechte dagen zich gedragen en wat ik daarmee/daaraan doe, nodig ik je uit om pen en papier te pakken en de volgende vragen te beantwoorden:

Wanneer ervaar je een dag als een slechte dag?

Hoe ziet dat eruit? Hoe voel je je dan?

Waar ben je op die dagen?

Wat doe je op die dagen?

Kun je voor jezelf verklaren hoe een (normale) dag een slechte dag wordt?

Weet je wat jouw triggers voor slechte dagen zijn?

Hoeveel inzicht heb je in je slaap-en eetpatroon en hormoonhuishouding?

Hoe is het momenteel met je algemene mentale conditie gesteld?

Zijn er al dingen die je doet om slechte dagen een beetje makkelijker te maken voor jezelf? (zo ja; heel goed! zo nee: geen zorgen, we gaan straks aan de slag).

Over mijn slechte dagen

Nu jij voor jezelf bovenstaande vragen hebt beantwoord, zal ik ook eerlijk vertellen over mijn slechte dagen. Ik kan het vergelijken met het gevoel dat ik heb als ik op reis ben en last van heimwee heb, alleen ben ik doorgaans gewoon thuis. Ik kan me somber of ronduit verdrietig. Soms ben ik angstig of paniekerig. Vaak ben ik heel erg onzeker, over álles. Mijn innerlijke criticus staat op standje 110 en tettert me de oren vna mijn hoofd. Ik ben bang dat alles wat ik doe zal mislukken. Soms ben ik boos, maar ik vind het moeilijk om daar uiting aan te geven. De dagen kunnen oneindig voelen, eenzaam ook, en mijn hoofd is op een opslagplaats voor mist en dikke watten.

Soms beginnen slechte dagen als prima dagen en soms eindigen slechte dagen gewoon neutraal. Het is niet altijd te voorspellen, vaak wel te verklaren en bovenal: die dagen zullen er altijd zijn. Ik denk dat de meeste mensen wel eens last van een slechte dag zullen hebben, en mensen met een kwetsbare mentale gezondheid (zoals ik,) misschien een keertje extra. In ieder geval is het goed om te benadrukken dat het menselijk en dus supernormaal is en dat ook slechte dagen er mogen zijn. Het goede nieuws is: er komen ook weer goede dagen.

Wat doe ik op slechte dagen?

Ik zie het altijd als een groot compliment wanneer mensen tegen me zeggen dat het erop lijkt dat ik 1) vaak precies weet waar ik behoefte aan heb en 2) dat ik goed voor mezelf kan zorgen. Dat is namelijk ook zo, dat kan ik goed! Dat ging niet vanzelf, en ik ben er heus ook wel eens níet goed in, maar ik denk wel dat er van alles te leren en te ontwikkelen is.

Zoals ik al zei: slechte dagen gedragen zich bij mij praktisch hetzelfde als heimweedagen. En op die dagen is het allerbelangrijkste dat ik ervoor zorg dat ik me veilig voel. Dat doe ik door mild voor mezelf te zijn, mijn gevoelens toe te laten en ervoor te zorgen dat de dingen overzichtelijk en comfortabel zijn.

Allereerst moet ik zorgen dat ik slaap. Dit is je fundament. Niet slapen is vragen om heel veel slechte dagen en daar kan ik helaas over meepraten. Niet slapen betekent ook dat je je een slag in de rondte kunt detoxen, maar je je niet beter zult voelen. Je hebt je slaap nodig om sane te blijven.

Mijn gevoelens laat ik, tot op zekere hoogte, toe. Als ik somber of verdrietig ben, huil ik. Ik vind het helemaal niet leuk om te huilen, en al helemaal niet als daar anderen getuige van zijn, maar als ik het niet doe, heb ik mezelf ermee. Het moet eruit en huilen is een goede manier om die gevoelens de ruimte te geven. Wanneer ik het gevoel heb dat ik mijn gevoelens voldoende heb geuit, probeer ik me te focussen op positievere dingen. Ik kan mezelf niet toestaan om al te lang te blijven hangen in de somberheid.

Comfort en contact

Beeld: Aline Bouma

Nu is het tijd om het mezelf comfortabel te maken. Ik doe allerlei dingen waarvan ik weet dat het me een fijn gevoel geeft: ik heb altijd een paar boeken liggen die ik kan lezen, passend bij allerlei moods. Ook ben ik geabonneerd op ontelbare podcasts, dus er is altijd wel een nieuwe aflevering die ik kan luisteren. Fijne dingen lezen en luisteren zijn goede manieren om mijn gedachten af te leiden.

Ik ga naar buiten, de zon in, of in ieder geval: daar waar de frisse lucht is. Ook als het regent ga ik wandelen. In februari probeer ik zelfs 150 minuten per week – naast het wandelen – te bewegen. Dat schijnt goed te zijn voor je mentale gezondheid, dus misschien krijg ik er wel minder slechte dagen van – wie zal het zeggen? Wat ik nu bijvoorbeeld fijn vind, is om in de middag naar de sportschool te gaan (al is het maar voor een halfuur) daarna warm te douchen en mezelf met YouTube video’s op de bank te nestelen. Mijn lichaam voelt dan heel ontspannen.

Yin yoga geeft me dat gevoel van ontspanning ook en is dus extra geschikt op dagen dat ik me angstig of paniekerig voel. Meditatie is ook een manier, maar kost me meer moeite dan yoga.

Ik sluit me af voor prikkels. Mijn is op onrustige dagen mijn nummer één vriend. Wat een blessing is dat ding zeg, zeker in het OV of op andere lawaaierige plekken.

Waar nodig en mogelijk, cancel ik plannen en afspraken op slechte dagen. Op dit soort dagen moet ik nu eenmaal heel selectief zijn in wat ik wil en wat ik wel of niet kan. Afspraken afzeggen en mensen mogelijkerwijs teleurstellen vind ik natuurlijk helemaal niet leuk, maar het is soms wel het enige juiste om te doen.

Ik weet vrij goed hoe ik fysiek reageer op dingen. Op sombere dagen drink ik zeker géén alcohol, daar word ik namelijk doorgaans nog somberder door. Op angstige dagen drink ik beter geen caffeïne. Op andere dagen drink ik trouwens sowieso beter maar één koffietje, want ik ben een gevoelig type. Drugs heb ik nooit gebruikt, en dat ben ik ook niet van plan. Mocht ik ooit toch dat idee opvatten, herinner me er dan alsjeblieft aan dat niet op een slechte dag te doen ;)

Maaltijden overslaan is natuurlijk überhaupt geen gezond idee, maar op slechte dagen is het voor mij absoluut uit den boze om dit te doen. Van niet eten word ik nog wiebeliger dan ik al was, ook fysiek, en trust me, dat is voor niemand leuk. Ik zorg dus dat ik vitaminerijk, genoeg én lekker eet. Ik probeer zo intuïtief mogelijk te eten. Heb ik vandaag behoefte aan een stuk taart? Een kilo bloedsinaasappels? (ja lach maar, ik heb nou eenmaal zo mijn behoeften) Verse sapjes? Een verwarmende curry? Ander comfortfood? Ik probeer mijn lichaam te geven waar het om vraagt.

Mijn grootste valkuil is dat ik me op slechte dagen het liefste terugtrek van alles en iedereen. Hoewel ik precíes weet hoe je een supportsysteem moet opbouwen en aanspreken, heb ik vaak toch de neiging om me af te zonderen. Ik wil dan niemand tot last zijn en geen ruimte innemen, of wéér moeten melden dat het niet zo goed met me gaat. Daar zit best wel wat schaamte op. Iedereen wil altijd kunnen zeggen dat het goed gaat. De realiteit is nu eenmaal soms anders, dus ik kan maar beter zorgen dat er iemand op de hoogte is. Het is fijn en handig als je omgeving (partners, vrienden, collega’s) weten wat ze wel/niet van je kunnen verwachten op een slechte dag. Op die manier voorkom je verrassingen én kunnen de mensen om je heen meer voor je betekenen.

Andere dingen die mij hebben geholpen op slechte dagen: naar de kapper gaan, met dieren knuffelen, in bad gaan, mijn therapeut mailen, mijn bed verschonen en een dutje doen in een fris bed, mijn huis opruimen en oud papier wegbregen (leeg huis = leeg hoofd) of een cake bakken. Je denkt misschien dat ik hier allerlei oppervlakkige dingen opnoem en dat is wellicht ook zo, maar oppervlakkige dingen kunnen heel erg comfortabel en fijn zijn.

Misschien werken voor jou wel heel andere dingen. Misschien zien jouw slechte dagen er ook wel totaal anders uit dan de mijne. We zijn allemaal anders en hebben allemaal verschillende behoeften. Wat denk ik voor iedereen geldt, is dat het goed is om slechte dagen de ruimte te geven. Slechte dagen zijn ook gewoon dagen. En ze gaan ook weer een keer voorbij. In de tussentijd kun je maar beter mild voor jezelf zijn en het jezelf zo makkelijk mogen maken. Uitdagingen gaan we wel weer aan op goede dagen. Zoals Beth schrijft: ‘on bad days, you just have to survive.’ 

Lees- en luistertips

Zoals altijd laat ik je natuurlijk niet zomaar achter met dit artikel en de boodschap ‘joe joe, succes ermee.’ Ik geef je graag nog wat lees- en luistertips mee. Niet alleen fijn voor op slechte dagen :)

– Lees
– Ik heb
– Podcasts die ik op dit soort dagen extra graag luister zijn: Happier, How to fail, Terrible, thanks for asking en gisteren ontdekt: We love you and so can you.

Wil jij iets delen over jouw slechte dagen en wat je op die dagen doet? Heb je meer tips nodig, of wil je gewoon je verhaal even kwijt? Voel je alsjeblieft vrij om dit bij de comments onder deze post te doen. 

Dit artikel bevat affiliatelinks. Wanneer je een product bestelt via deze linkjes krijg ik daar een kleine vergoeding voor. Het kost voor jou absoluut niks meer! Het is voor mij een manier om mijn blog te kunnen onderhouden. Dank voor jullie support!

The post Omgaan met slechte dagen appeared first on De Groene Meisjes.

Uitstelgedrag (en hoe je er vanaf komt)

Beeld: Bette de Wit 

Ik ben een notoire uitsteller. Of eigenlijk ben ik een vermijder. Of eigenlijk ben ik gewoon heel bang om dingen te laten mislukken. En dat is precies waar uitstelgedrag meestal vandaan komt. Als je net als ik een uitsteller bent, troost je dan met de gedachte dat je heus niet ‘gewoon lui’ bent. Misschien is het ook prettig om te weten dat we met velen zijn én dat er iets te doen is aan ons uitstelgedrag. In deze blogpost vertel ik je er alles over.

Welke effecten heeft uitstelgedrag op ons en onze omgeving?

William Knaus schrijft in zijn boek  dat uitstellers altijd wachten met iets aangaan tot het moment komt dat ze het gevoel hebben ergens klaar voor zijn. Dat moment komt alleen helaas heel vaak niet. Voor mij is dit een ontzettend herkenbaar gevoel. Iets aan moeten gaan en niet weten of ik er klaar voor ben is doodeng en omdat ik niet goed kan overzien wat er gebeurt ‘na de bocht,’ stel ik dingen uit. Mijn therapeut heeft me laten inzien dat vermijding bérgen moeite kost. Veel meer moeite dan dingen ‘gewoon’ aangaan waarschijnlijk zou kosten. Immers, ik moet iedere dag denken aan de dingen die ik niet aanga, totdat mijn hoofd er vol mee zit, en laat ik ook niet vergeten dat ik moet zien te vermijden dat ik al te veel word geconfronteerd met de dingen die ik vermijd – want dat is pijnlijk en ongemakkelijk. Dit alles kan een dagtaak worden. Dikwijls is gebleken dat ik van tevoren niet had kunnen voorspellen hoe groot de opluchting achteraf was, wanneer ik dingen wél aanging. Uitstelgedrag kost dus heel veel energie.

Volgens Piers Steel, die het boek schreef, zijn er gemiddeld genomen twaalf terreinen waarop mensen uitstelgedrag vertonen. Een paar voor mij erg herkenbare terreinen die hij beschrijft zijn: gezondheid, carrière, relaties, identiteit en financiën. We gaan het uit de weg om dingen uit te zoeken – of te láten onderzoeken, – we stellen het maken van keuzes uit en laten dingen in de soep lopen. Dit kan ernstig ten koste van ons welzijn (en soms ook dat van anderen) gaan. Misschien wachten we veel te lang met naar de huisarts gaan bij gezondheidsklachten met alle mogelijke gevolgen vandien, werken we onszelf in de financiële problemen of laten we kansen op carrièregebied lopen. In minder ernstige gevallen loopt onze agenda en ons hoofd over en krijgen we geen overzicht meer in de taken die we zouden moeten doen. Dat levert stress op en van stress wordt niemand gelukkiger.

Waar komt uitstelgedrag vandaan?

Als uitstellen zoveel nadelige gevolgen voor ons heeft, waarom doen we het dan? Omdat we mens zijn. En veel mensen – héél veel mensen – hebben een diepgewortelde angst om te falen. Naast dat we bang zijn om te falen, vinden we het onbekende vaak heel eng. Het fijne van uitstelgedrag is: je kunt (tijdelijk) om die angst heen dansen. Natuurlijk, iets níet aangaan kan ook voelen als falen. Maar het is wel een veilige manier van falen, want je blijft precies waar je bent. Dingen aangaan vraagt van je om van je plek én in actie te komen. Niet weten waar je naartoe beweegt en wat er op je staat te wachten, is hartstikke eng.

Zo heb ik bijvoorbeeld de neiging om alles wat ook maar een beetje met mijn financiën en de zakelijke kant van mijn bedrijf te maken heeft te vermijden. Om dat uitstellen werkbaar te maken heb ik mezelf allerlei overtuigen aangepraat: van ‘ik ben gewoon niet zo’n zakelijk type’ tot ‘het maakt me niks uit hoeveel ik verdien.’ Daarmee geef ik mezelf de permissie om deze onderwerpen te laten liggen tot het echt niet anders meer kan. Dat heeft gelukkig nog nooit voor heel ernstige problemen gezorgd, maar eerlijk is eerlijk: ik kan er financieel al veel beter bij kunnen zitten als ik mijn angsten eerder had durven overwinnen.

Waar zit dan die angst? Het is met name het onbekende. Ik heb nooit echt iets geleerd over geld of over onderhandelen. Ik kom niet uit een omgeving van ondernemers, ik heb nooit over geld gepraat en ik heb ook niet geleerd dat het iets belangrijks is. Maar daarnaast is het ook mijn eeuwige angst om niet slim genoeg te zijn. Financiële of zakelijke termen maken me benauwd. Ik weet van driekwart niet wat het betekent en mijn copings mechanisme is om me ervoor af te sluiten en/of ervoor weg te lopen. Hierdoor heb ik (bewust en onbewust) allerlei kansen laten liggen. Ik had al lang veel slimmere keuzes kunnen maken met mijn bedrijf, ik had meer geld kunnen verdienen, ik had dingen beter geregeld kunnen hebben (denk aan verzekeringen, pensioen of beleggen,) ik had misschien zelfs al een huis kunnen kopen. Maar ik ben bang dat ik ga falen als het om letterlijk álles op dit gebied gaat, en dus vermijd ik het.

Terwijl ik dit typ merk ik dat ik mezelf eventjes tot de orde moet roepen. Ik heb de neiging om te gaan drownen in zelfkritiek. En natuurlijk, het is goed om dit probleem aan te kunnen wijzen en vervolgens ook aan te pakken, maar ik mag ook mild voor mezelf zijn. Zo’n diepgewortelde angst om te falen is niet niks. En als ik het nou alleen omtrent financiële zaken had… maar nee, ik heb er op ongeveer ieder terrein van mijn leven last van. Ik mag best een beetje mild zijn en mezlf wat compassie betonen, want het is niet makkelijk om altijd zo’n schreeuwende zelfcriticus aan te moeten horen.

Uitstelgedrag aanpakken

Beeld: Sam van Rij 

Als jij die neiging ook hebt, om jezelf alleen maar streng toe te spreken en jezelf nog maar eens te vertellen wat je allemaal verkeerd hebt aangepakt, dan zeg ik nu ook tegen jou: stop maar. Het is niet nodig en het gaat je ook niet verder helpen. Maar wat gaat er dan wél helpen bij het aanpakken van je uitstelgedrag? Ik zet voor je op een rijtje wat mij helpt:

– Zelfinzicht en begrip. Daar begint het allemaal. Het eerste dat je moet doen, is onderzoeken waarom je uitstelgedrag vertoont. Kun je het verklaren voor jezelf? Kun je er vervolgens ook begrip voor tonen?

– Breng in kaart wat de terreinen zijn waarop jij uitstelgedrag vertoont. Schrijf het op. Wat zijn de dingen die je doorgaans uitstelt en welke zou je willen aanpakken?

– We hebben succeservaringen nodig. Dit hoeven helemaal geen enorme overwinningen te zijn, maar het gevoel van ergens in slagen is essentieel om uitstelgedrag in de toekomst vaker te voorkomen. Immers: het bevestigt ons in het idee dat we ‘heus niet alleen maar falen.’ Een succeservaring kan bijvoorbeeld zijn dat je deze maand al je post meteen bij binnenkomst hebt geopend en je rekeningen meteen hebt betaald. Of misschien heb je een afspraak gemaakt bij je tandarts en bleek de controle enorm mee te vallen. Het kunnen grotere of kleinere dingen zijn dan dit, maar dat kun jij voor jezelf het beste inschatten.

– Daarnaast hebben we beloningen nodig. Daar hoef je je niet voor te schamen, want again: je bent een mens en we zijn nu eenmaal sinds onze kindertijd zo geconditioneerd. We krijgen iets (een snoepje, geld, een sticker van de juf, een knuffel) als we iets goeds doen. Voor sommigen zal een succeservaring een beloning opzich zijn (het gevoel dat je ervan kan krijgen kan groots zijn,) maar velen van ons hebben toch iets extra’s nodig en dat is helemaal oké. Bedenk voor jezelf wat manieren zijn om jezelf te belonen. Voor mij kan dat zijn: een lekkere haverlatte drinken in een gezellig koffietentje, mijn lievelingseten koken of mijn favoriete podcast luisteren tijdens een zonnige wandeling.

– Wees realistisch optimistisch. Ik heb hier een DIY-projectje van gemaakt. Ik heb alle losse To Do lijstjes die er rondfladderden in notitieboekjes, apps op mijn telefoon of in mijn hoofd, op een berg gegooid. Vervolgens heb ik deze gecategoriseerd op thema: persoonlijk/gezondheid, werk/financiën en huis.

Ik heb er een poster van gemaakt die ik op mijn slaapkamerdeur heb geplakt, zodat ik hem iedere dag zie.

Op die poster staat letterlijk álles dat er het komende halfjaar moet gebeuren. Van het ontdooien van mijn vriezer tot het uitzoeken van mijn pensioen – en alles er tussenin. En als ik nieuwe ingevingen heb, dan is er ruimte op de poster om dingen aan te vullen. Het is daarmee een document in ontwikkeling.

Maar dat is nog niet alles. Naast dat er tig bulletpoints met taken opstaan, heb ik ook bij iedere categorie onderaan een streep getrokken en daar staat: “als ik dit allemaal gedaan heb, dan ben/heb ik…”

Onder die strepen staan helder geformuleerde doelen waarvan ik verwacht dat die heel haalbaar zijn. Ik geef mezelf een halfjaar om aan deze doelen te werken en ik moet zeggen dat het zó motiverend werkt dat ik verwacht ook al wel eerder klaar te gaan zijn. Ik weet vrij zeker dat ik dan weer genoeg nieuwe input heb voor een nieuwe poster, maar dat is oké.

Twee dingen die ik nog over mijn To Do Poster wil zeggen: 1) het is heerlijk om geen losse rondfladderende lijstjes meer te hebben, het geeft me een rustig gevoel. En 2) be like Merel en ga los op gekleurde stiften, tape met leuke printjes en stickers (ik plak bijvoorbeel bij elke volbrachte taak een sterrensticker,) want het wérkt. Ik bedoel, de kleuterschool heeft zijn vruchten afgeworpen: ik ben nog steeds gevoelig voor stickers en ik ben vast niet de enige hier.

– En daar schaam ik me niet voor. Dat is het laatste dat ik je wil meegeven: schaam je niet om toe te geven dat je motivatie, beloning en begrenzing nodig hebt. Zo kan ik inmiddels niet meer zonder mijn To Do poster met doelen en stickers, en gebruik ik mijn planner (die je bovenaan in het artikel op de foto ziet) iedere dag. Ik schrijf mijn taken op en plan tijd en beloningen voor mezelf in. Daarnaast gebruik ik geregeld de ‘eat that frog’ methode (eerst het vervelendste van de dag doen, daarna pas de rest,) én de pomodoro methode (een wekker zetten om taken gedaan te krijgen,) want dat zijn nu eenmaal manieren om mezelf gaande te houden. No shame in my anti-procrastinationgame.

Lees- en luistertips voor zelfonderzoek

Als het lezen van deze blogpost je heeft laten nadenken over jouw uitstelgedrag: good for you. Er is iets aan te doen en je gaat jezelf heel dankbaar zijn. Hieronder zet ik (nogmaals) een paar lees-en luistertips voor je op een rijtje. Duik erin, stel jezelf eerlijke vragen, wees mild voor jezelf en pak je uitstelgedrag bij de lurven.

–
–
–
(Nederlandstalig)

–
– iProcrastinate Podcast van Dr. Timothy A. Pychyl. Heel inzichtelijke en leerzame podcast over alles ins and outs van uitstelgedrag en wat je eraan kunt doen. (Engelstalig)

Wil jij iets kwijt over (jouw) uitstelgedrag? Laat van je horen bij de comments! 

Dit artikel bevat affiliatelinks. Wanneer je een product bestelt via deze linkjes krijg ik daar een kleine vergoeding voor. Het kost voor jou absoluut niks meer! Het is voor mij een manier om mijn blog te kunnen onderhouden. Dank voor jullie support!

The post Uitstelgedrag (en hoe je er vanaf komt) appeared first on De Groene Meisjes.

Schoonmaken met natuurlijke middelen – een samenvatting

Het is weer Sustainable Sunday en dus tijd voor een tip van mij voor jou! Dit keer over je huishouden doen met natuurlijke middelen. De afgelopen weken heb ik een héleboel YouTube video’s gekeken. Ik heb van die periodes dat ik opeens álles over een bepaald onderwerp moet kijken. Herken je dat? De video’s die ik nu bekeek gingen allemaal over ‘the low impact living,’ ofwel: leven met zo min mogelijk afval en onnatuurlijke producten. Natuurlijk heb ik me hier al veel vaker in verdiept en wist ik een hoop ook al wel, maar het was toch goed om de boel weer eens op scherp te zetten en om mezelf uit te dagen een aantal dingen meteen (weer) te gaan toepassen.

Nu heb ik zóveel video’s gekeken en dus ook zoveel tips verzameld dat ik dat niet allemaal in één blogartikel kan verwerken, dus we doen het rustig aan en we behandelen het onderwerp voor onderwerp. Vandaag ga ik jullie lekker praktisch aan het werk zetten: het is tijd om schoon te maken!

Ik schreef het al in mijn dagboek van januari; het was een actieve maand. Ik pakte allerlei huishoudelijke klussen aan die al te lang wachtten. Ik lapte mijn ramen, ontkalkte mijn waterkoker, maakte mijn oven grondig schoon, reinigde de filters van allerlei apparaten, friste mijn matras op… je kan het bijna zo gek niet bedenken of ik deed het en ik moet zeggen dat dat érg goed voelt. Het is belangrijk om goed voor je apparatuur en je huis te zorgen, zodat alles lang goed en mooi blijft. Dingen met aandacht behandelen en goed verzorgen is volgens mij ook het meest duurzame dat je kunt doen. En het beste nieuws: ik deed alle klussen met natuurlijke middelen. Met een fles azijn, een citroen en een pak baking soda kwam ik een heel eind. Het kost misschien wat tijd om hiermee te experimenteren, maar dat vind ik het helemaal waard!

Inspiratiebronnen

Voordat ik aan al die klussen begon, heb ik me laten inspireren door een paar duurzame YouTubers en dit zijn de video’s waar ik de meeste tips uit haalde:

– Simple autumn cleaning tips van Fairyland Cottage. Een lieflijk kanaal, daar moet je misschien even aan wennen, maar ik hou wel van haar stijl. De maakster van deze video’s woont in een prachtige Engelse cottage (zo’n eeuwenoud huis dat heel veel onderhoud vergt,) en ze laat regelmatig zien hoe zij haar huis netjes en schoon houdt. Ik heb het idee dat ze praktisch zero waste leeft, dus dat vind ik heel boeiend om te bekijken. Uit deze video heb ik bijvoorbeeld een truc geleerd om je matras fris te houden met baking soda, een open raam op een frisse dag en een stofzuiger. Ik had geen idee!

– 20 DIY natural cleaning recipes van Madeleine Olivia. Ik kijk haar video’s erg graag. Deze positieve griet (ik vind haar energie, die niet té is, erg prettig) en haar vriend maken heel leuke video’s over de low-waste en low-budget vegan (!) lifestyle. Helemaal in mijn straatje dus, I love it. Ik heb een paar van de recepten die ze deelt in deze video gemaakt en dat was erg leuk om te doen. Ook moet ik zeggen: ze werken écht!

– En tot slot: 5 DIY cleaners van The Eco Godess. Dit is een behoorlijk Amerikaans kanaal en ik hoop dat jullie dan begrijpen wat ik bedoel. Ik vind haar video’s leuk maar ik kan me niet altijd in haar denkwijze vinden. Echter, deze video is heel praktisch toepasbaar en door het enthousiasme van de maakster voelde ik me gemotiveerd om weer aan de slag te gaan.

Daarnaast had ik erg veel aan het herlezen van het boek . Ik heb hier al eerder eens iets over geschreven (ik denk dat ik het boek al anderhalf jaar heb,) en het blijft een aanrader! Zeker ook als je naast je huishouden ook andere terreinen van je lifestyle zou willen verduurzamen. Dit boek is een heel goed instapmodel voor iedereen die ‘een beetje groener’ wil leven. Jessy en Nicky Kroon – de auteurs van dit boek – zijn ook erg leuk om te volgen op Instagram. 

Welke producten heb je écht nodig?

Ik kan me voorstellen dat je al zin hebt gekregen om aan de slag te gaan. Voordat je dat gaat doen zal ik eerst voor je op een rijtje zetten welke producten je in huis zou moeten halen om je huis van boven tot onder schoon te kunnen maken met natuurlijke middelen.

-Natuurazijn. Onmisbaar. Dit is al een allesreiniger op zich. Spotgoedkoop en gewoon te vinden op de olie-en azijnafdeling van je plaatselijke supermarkt.

– Baking soda. Even onmisbaar. Dit is een natuurlijk schuurmiddel waar je praktisch alles schoon mee krijgt. Een kartonnen oranje pak baking soda is te koop op de bakafdeling van je reguliere supermarkt.

– Citroensap (het liefst natuurlijk van verse citroenen, wat dat scheelt weer een plastic flesje)

– Essentiële oliën. Zelf vind ik de geur van azijn nog een beetje lastig, dus ik ben blij dat ik drie olietjes heb die erg lekker ruiken. Deze koop ik bij de biologische winkel.

– Castille zeep van Dr Bronner’s (onder andere , maar ook bij de biologische winkel)

Verder is het handig om een paar glazen flessen met een spraykop erop te hebben. Je kunt flesjes van cosmetica recyclen, maar je kunt dit soort flesjes ook bij winkels als Dille&Kamille vinden. Verder vind ik het persoonlijk heel handig om de baking soda over te hevelen van het kartonnen pak in een strooibus (zoals , bijvoorbeeld) omdat je dan veel zuiniger en gedoseerder met de baking soda omgaat, plus: het pak wordt niet nat. Met maak ik labels voor op flesjes en (kruiden-)potjes. Totaal niet nodig natuurlijk, maar het oog wil ook wat ;)

Wanneer je deze basics in huis hebt, kun je bijna oneindig schoonmaken, want veel heb je er niet van nodig en je kunt sommige producten ook weer voor verschillende doeleinden gebruiken. Naast dat het beter is voor het milieu, is het dus ook nog gunstig voor je portemonnee!

Wat heb ik allemaal geprobeerd en hoe werkte het?

Zoals ik al zei heb ik heel veel video’s en dus heel veel tips bekeken. Ik heb niet alles toegepast, want dat wordt gewoon een dagtaak. Maar dit zijn de dingen die mij goed zijn bevallen:

– ik heb allesreiniger gemaakt van azijn, water en essentiële olie. Deze heb ik gemaakt in de (blauwe) glazen fles die ik twee jaar geleden uit New York van de verpakkingsvrije winkel heb meegenomen.

– ik heb mijn oven helemaal blinkend schoon gekregen met bakingsoda en water. Het was even een klus, maar het was het waard. Na het schoonmaken heb ik de magnetron (het is een combi) vrij van vieze luchtjes gemaakt met een bakje water en citroensap.

– ik heb mijn vriezer ontdooid met alleen een bakje warm water :)

– ik heb een slaapspray gemaakt van water en lavendelolie. Deze spray ik rond in mijn slaapkamer voor het slapen gaan.

– ik reinig mijn toilet tegenwoordig met baking soda en een scheut azijn (dat gaat lekker bruisen,) en een paar druppels fris ruikende olie.

– ik heb mijn matras ingestrooid met baking soda en een paar druppels olie. Toen heb ik de ramen een half uur tegen elkaar opengezet en vervolgens heb ik de baking soda opgezogen met mijn stofzuiger. Dit frist je matras helemaal op!

– ik heb mijn waterkoker ontkalkt met azijn.

– ik heb mijn snijplanken ingesmeerd met citroensap en daarna schoon geschrobd.

– ik heb vlekken uit stof gekregen met baking soda (waar ik vroeger nog wel eens van die Vanish producten voor gebruikte – dat ga ik dus nooit meer doen)

Volgende stappen zouden nog kunnen zijn: een glasreiniger maken, een vloerreiniger maken en zelf afwasmiddel maken van geraspte zeep. Lijkt me ook leuk!

Het is natuurlijk best een uitdaging om mensen nota bene op zondag te porren voor het doen van hun huishouden, maar ik hoop toch dat het me een beetje lukt :) Ik kan niet anders zeggen dan dat het schoonmaken met natuurlijke middelen super eenvoudig én satisfying is. Het is leuk om dingen zelf te maken en om te zien dat het dan ook nog werkt, het is goedkoop én je weet dat het beter is voor het milieu. Genoeg redenen om vandaag (of oké, morgen misschien) aan de slag te gaan! Toch? Wat is jouw favoriete zero waste tip voor in het huishouden? Welke natuurlijke schoonmaaktricks pas jij graag toe? Ik lees het graag bij de comments onder deze post! 

Dit artikel bevat affiliatelinks. Wanneer je een product bestelt via deze link krijg ik daar een kleine vergoeding voor. Het kost voor jou absoluut niks meer! Het is voor mij een manier om mijn blog te kunnen onderhouden. Dank voor jullie support!

The post Schoonmaken met natuurlijke middelen – een samenvatting appeared first on De Groene Meisjes.

Fotodagboek januari 2020

Toen ik onlangs op Instagram vroeg wat jullie leuk zouden vinden om te lezen op De Groene Meisjes, kreeg ik veel verzoeken voor dagboekjes binnen. Ik vind het zó leuk dat jullie zulke betrokken – en trouwe!- lezers zijn. Echt, dat waardeer ik enorm. Iedere week een fotodagboek delen vind ik wat te veel van het goede. Immers, velen van jullie volgen mij ook al op Instagram stories en zien daar al een hoop…ik wil niet dat jullie op me uitgekeken raken ;) Daarom heb ik besloten om deze rubriek op de laatste dag van de maand te introduceren. Wat denken jullie van aan het einde van iedere maand een wrap-up van wat ik allemaal heb meegemaakt?

Ik knip de maand op in een aantal categorieën, zoals: zelfzorg, horeca ontdekkingen, culturele uitjes,  wandelingen/natuur en vrienden/privé. Op die manier zal ik proberen de highlights van de maand te benoemen. Het klinkt misschien een beetje gek, maar naast dat ik vereerd ben dat jullie dit leuk vinden om te lezen, kijk ik er nu al naar uit om volgend jaar door twaalf dagboeken te kunnen scrollen om te bekijken hoe mijn afgelopen jaar er uit zag. Ik denk ook dat het goed is om vaker stil te staan bij wat er op kleine schaal gebeurt in onze levens en niet alleen de grote gebeurtenissen te gedenken. Dus, laten we beginnen. Dit was mijn januari:

Zelfzorg

Deze maand stond zelfzorg centraal voor mij. Ik schreef op 1 januari een blogpost met voor iedere dag van de maand een kleine opdracht. Ik voerde de opdrachten zelf bijna dagelijks uit en het was heel erg leuk om te zien dat velen van jullie met mij meededen! Het was heel erg fijn om iedere dag stil te staan bij de vraag of ik iets voor mezelf kon doen of betekenen.

Er kwamen al wat vragen over of ik voor februari een nieuwe selfcare-kalender ging samenstellen. Dat ga ik niet doen, maar ik ga wél in februari weer een nieuw thema centraal stellen en daar iedere dag iets over delen. Mijn aandachtspunt voor februari wordt lichaamsbeweging en ik ben op dit moment bezig met een artikel waarin ik uitleg waarom ik me hier meer op wil focussen. Voor wie met me mee wil doen: please do!

Wandelen

Ik wandel iedere dag. In december schreef ik een blogpost over waarom dit zo belangrijk voor mij is, dus ik houd me daar netjes aan. Helaas wandel ik niet iedere dag in een even inspirerende omgeving – soms is het gewoon een rondje door de wijk in Rotterdam waar ik woon, – maar ik ben deze maand op een paar erg mooie plekken geweest. Namelijk op de heide bij Otterlo (de Hoge Veluwe,) en op de hei bij Laren. En ook mijn stadswandelingen door Amsterdam waren fijn. Het is zó fijn om zoveel buiten te zijn! Ik verbleef een paar dagen op de Veluwe in een Tiny House (hier ga ik nog over schrijven, dus meer informatie volgt nog,) waar ik lekker kon werken én wandelen. De perfecte combinatie als je het mij vraagt.

Actie!

Ik gooide al mijn To Do lijstjes op een hoop en maakte er een grote To Do poster van. Mijn woord/intentie voor 2020 is “Actie” en ik ben dat meteen heel serieus gaan nemen. Ik heb in januari bijvoorbeeld al zóveel klussen in huis gedaan die ik al zó lang uitstelde. Mijn huis is enorm opgeruimd en voelt op sommige punten als nieuw! Het voelt heel erg goed om door mijn poster heen te vliegen. Ik dacht dat het een poster voor de eerste helft van 2020 zou zijn, maar als ik in dit tempo doorga, red ik het ook om alles in het eerste kwartaal af te hebben. Ik heb nu alweer nieuwe punten voor op een nieuwe poster, dus ik moet deze vibe vast zien te houden dit jaar :)

Linksonder op de foto zie je Mare die dumplings vouwt. We hebben in de eerste week van januari een middag en avond de tijd genomen om te gaan mealpreppen. Dat betekende dat we eerst heel veel boodschappen hebben gehaald en daarna aan de slag zijn gegaan met vijf recepten: risotto, twee soepen, een pastasaus en dumplings. Het was zó gezellig om dit samen te doen. Muziekje aan, tussendoor wat eten, een beetje kletsen tijdens het koken. Het was misschien wel onze leukste date van de maand deze blogpost over.

Cultureel

Ik ging deze maand weer naar Frontaal; het allerleukste literaire programma dat er is. Dit is iedere maand bij Worm in Rotterdam en als je net als ik van poëzie en literatuur houdt, dan raad ik je van harte aan om eens te gaan. Verder ging ik afgelopen zaterdag naar het Singer museum in Laren. Dat viel me een beetje tegen, als ik eerlijk mag zijn. Misschien kwam het door de huidige expositie, of doordat er letterlijk alléén maar oude mensen waren…het was een beetje suffig, ofzo. Mare en ik concludeerden: voor dit soort dingen is het echt perfect om een museumkaart te hebben (die wij dus allebei hebben,) want dan maak je je niet zo druk als een museum of een expo eens tegenvalt. Gisteren zijn we nog naar een expo van het IFFR in Het Nieuwe Instituut geweest en daarbij pakten we meteen de exposites over de hoodie mee. Juist, over het kledingstuk de hoodie. Heel erg boeiend! En wow, Het Nieuwe Instituut is zó’n tof museum! Bindende tip voor als je binnenkort een dagje Rotterdam doet. Vanavond ga ik nog naar een IFFR film, dus ik vind eigenlijk dat ik het op cultureel gebied behoorlijk goed heb gedaan in januari, ha!

Voor februari staat museum de Fundatie in Zwolle op mijn wishlist. Ik vind het heel leuk om naar musea te gaan waar ik nooit eerder ben geweest. Immers, er is meer dan het Stedelijk en het FOAM en het Rijks ;)

Privé/sociaal

Een paar heel leuke dingen die ik deed met anderen: lunchen met de lieve Patricia die ik alleen nog maar kende van Instagram en met wie ik meteen een heel leuke klik had in ‘real life.’ We gingen lunchen bij Bartine in Den Haag en mijn god, wat kun je daar toch lekker eten. Ik had een meeting met Jennie en Cody en ik kan alvast verklappen dat wij voor komende zomer een héél leuk plan hebben :) Ook had ik podcastopnames met de meiden van Damn Honey en dat was weer enorm gezellig. In deze blogpost schrijf ik iets over de aflevering die we opnamen. Verder zag ik verschillende vrienden voor koffie of ontbijt en had ik voor mijn gevoel een fijn evenwicht in alleentijd en ‘sociaal doen.’ Voor februari staat er ook weer allerlei leuks op de agenda: een operavoorstelling met Erik en Julia, twee verjaardagen, een spelletjesavond met familie, een inspiratiewandeling met Mariët, een feestje in Paradiso en een etentje… ik heb er veel zin in!

Ontdekkingen in de horeca

Ik ontdekte een ontzettend fijn koffietentje bij mij om de hoek: Zus en Kees. In januari heb ik hier al heel wat haverlattes gedronken en veel gekletst met de eigenaren. Wát een lieve mensen! En de koffie is er heerlijk. Echt een aanwinst voor Bergpolder! Heel ergens anders, namelijk in Hilversum, deden we dankzij Erik en Julia een leuke ontdekking: Mout. Een gezellige bierbrouwerij / foodhal, waar de cider me erg goed smaakte en waar je allerlei vegan snacks kunt bestellen. Wat een gezellige plek!

Wat ik las

Drie van de boeken die ik las in januari: , en . De laatst genoemde titel is een boek dat ik vorig jaar in januari zeer uitgebreid heb gelezen en bestudeerd. Na een gesprek over sprookjes bij de leesclub had ik een sterke drang om het boek er weer bij te pakken. Wat een bijzonder boek is dit toch. Van Jennie leende ik Seeking Slow, een fijn boekje over langzamer en kleiner leven. Why we sleep is een heel belangrijk boek gebleken. Het helpt me enorm bij het verbeteren van mijn slaap. 

Het moet gezegd: ik ben het nieuwe jaar behoorlijk goed begonnen. Het was een positieve en energieke maand en ik kijk uit naar februari! Gezellig dat jullie er bij waren. Gaan jullie mee naar februari? :) 

The post Fotodagboek januari 2020 appeared first on De Groene Meisjes.

Lichaamsbeweging in februari

Beeld: Bette de Wit 

Wie mij in januari hier op mijn blog en/of op Instagram heeft gevolgd, heeft wellicht gemerkt dat ik de hele maand lang, iedere dag, aandacht heb besteed aan zelfzorg. Kort samenvattend kan ik zeggen dat dat erg goed heeft gewerkt voor mij. Ik geloof dat het goed is om een thema centraal te stellen en dat speciale aandacht te geven – iedere dag weer. En omdat het me zo goed beviel, heb ik besloten om iedere maand een ander onderwerp centraal te stellen. Komende maand is dat lichaamsbeweging.

Nu is het zo dat lichaamsbeweging, of sporten, bij mij een dubbel gevoel oproept. Enerzijds weet ik dat ik er vormen van lichaamsbeweging zijn waar ik erg blij van word en weet ik  dat ik er zélfs van kan genieten. Anderzijds heeft het sporten voor mij nog altijd een associatie met afvallen en op dieet moeten. En dat laatste, dat wil ik niet meer. Zoals je misschien wel weet, probeer ik me steeds verder los te worstelen van de dieetcultuur en wil ik mijn lichaam accepteren en liefhebben zoals het is. Dat ik in februari mijn focus leg op lichaamsbeweging, betekent dus níet dat ik op dieet ga of ga proberen af te vallen.

Maar waarom doe ik het dan wel? Omdat ik steeds vaker hoor over de positieve effecten van lichaamsbeweging op je mentale gezondheid én omdat ik denk dat lichaamsbeweging een goede manier is om voor je lichaam te zorgen. Ik merk bijvoorbeeld dat ik nu ik niet meer sport (wat ik dus een hele tijd wel heb gedaan,) ik minder soepel ben en mezelf er steeds vaker op betrap dat mijn conditie achteruit gaat. Ik vind dat een vervelend gevoel. Let op: hiermee zeg ik absoluut níet dat ik het afkeur als je niet in een goede conditie bent. Dat is niet voor iedereen weggelegd, en los daarvan, het is jouw lichaam en dus jouw keuze wat je ermee wilt doen. Je bent níets minder waard als je niet aan lichaamsbeweging wilt doen. Als ik voor mezelf spreek, dan weet ik dat ik het geen prettig gevoel vind dat ik bijvoorbeeld tijdens een yogales bepaalde poses niet meer kan, die ik vorig jaar wél kon. Puur omdat ik stijf en harkerig ben geworden.

Lichaamsbeweging en je mentale gezondheid

Echter, die fysieke kant is een mooie bijkomstigheid. Waar het me met name om gaat, is de mentale kant van het verhaal. Ik luisterde een podcastaflevering van Deliciously Ella waarin dr. Brendan Stubbs vertelt over de effecten van lichaamsbeweging op je brein en je mentale gezondheid en dit inspireerde me om verder onderzoek te doen. Omdat ik denk dat het interessant kan zijn als jullie deze aflevering zelf ook gaan luisteren zal ik niet álles navertellen, maar ik geef je hier wel even een paar highlights die ik heb genoteerd:

– Lichaamsbeweging zorgt ervoor dat je hartslag omhoog gaat en dit zorgt voor meer bloedtoevoer naar je brein. Je brein wordt daardoor meer geactiveerd.

– Hetzelfde proces gaat het krimpen van je brein tegen.

– Lichaamsbeweging zorgt ervoor dat je endorfine aan maakt: geluksstofjes!

– Optimaal is 150 minuten van intensieve lichaamsbeweging per week.

– Lichaamsbeweging kan veel betekenen voor mensen die lijden aan stress, angst of voor mensen die in een rouwproces zitten. Maar uit alle onderzoeken blijkt dat lichaamsbeweging vooral een enórm effect kan hebben voor mensen die lijden aan depressies. Hier is het meeste wetenschappelijke bewijs voor.

– De gouden driehoek voor het grootste effect is: lichaamsbeweging, slaap en vitaminerijke voeding.

Die drie dingen samen hebben een grote potentie om je mentale gezondheid aanzienlijk te verbeteren.

– Alle manieren van sport werken, zo lang je er voor in beweging komt, je hartslag omhoog gaat en je af en toe eens lekker zweet, maakt het niet uit wat je doet. Kies dus vooral een vorm van bewegen die je leuk vindt.

Zoals ik al zei: ik wilde meteen meer weten. Helaas heeft dr Stubbs geen boek geschreven (alleen wetenschappelijke artikelen die niet zo lekker vlot weglezen,) anders had ik dat natuurlijk al lang aangeschaft. Jullie kennen me inmiddels een beetje. Gelukkig is er wel allemaal andere informatie te vinden over dit onderwerp. Zo keek ik bijvoorbeeld deze video van het kanaal ‘Wild we roam’, waarin Lou en Dana laten zien dat ze een challenge aangaan – die oorspronkelijk van YesTheory is – waarbij ze 100 dagen lang gaan zweten. Dana’s motivatie is ook vooral om te bekijken of de challenge effect heeft op haar mentale gezondheid. Erg leuk om te zien.  In de video van Wild we roam komt kort een TedTalk naar voren. Dat is deze talk en die gaat over ‘the brain-changing benefits of exercise.’ Ik raad je aan om deze talk te kijken als je precies wilt weten wat er met je brein gebeurt wanneer je sport. Erg boeiend!

Challenge accepted!

Beeld: Aline Bouma 

Goed, ik ben eigenlijk wel overtuigd. Ik ga in februari minstens 150 minuten per week van intensieve lichaamsbeweging hebben. Op dit moment wandel ik wel iedere dag (ongeveer een half uur tot een uur,) maar dat is niet echt beweging waarbij mijn hartslag omhoog gaat en zweten ga ik er ook niet van. Ik kom absoluut nog niet aan de 150 minuten per week. Ik heb een plan nodig.

Ik wil graag onderzoeken wat ik leuke sportactviteiten vind. Dat betekent dat ik in februari een aantal dingen ga proberen die ik of nog nooit heb gedaan, of al heel lang niet meer heb gedaan. Zo wil ik eindelijk weer gaan zwemmen (dat durf ik al jaren niet meer, omdat ik dan badkleding aan moet en daar voel ik me heel onzeker in,) ik wil nieuwe vormen van yoga proberen (ik doe nu altijd yin yoga,) en ik zou het leuk vinden om weer eens wat lesjes te volgen waarbij er een beetje gedanst wordt. Verder sta ik open voor andere sportactiviteiten die op mijn pad komen of waar ik misschien door anderen voor uitgenodigd word.

Dat vind ik overigens hartstikke spannend, want sport is altijd iets geweest dat me heel kwetsbaar laat voelen. Zoals ik al zei associeer ik het totaal met op dieet moeten en slank moeten worden en het is niet alleen dat het vervelende herinneringen oproept, het zijn in een omgeving met allemaal slanke fitte mensen maakt gewoon dat ik me onzeker voel over mijn lichaam. Misschien is de tijd er rijp voor om me hier overheen te gaan zetten, want ook dikke mensen hebben natuurlijk het recht om lekker te bewegen. Naast onzekerheid over mijn uiterlijk tijdens het sporten, vind ik het ook lastig om los te laten dat ik er misschien (nog) niet zo goed in ben. Ik ben niet zo snel, ik heb geen geweldige conditie, ik kan geen bal vangen. Maar misschien heb ik mezelf ook wel te vaak verteld dat ik niet sportief ben en ben ik het zelf gaan geloven. In dat geval is het zéker tijd om me hier overheen te gaan zetten.

Hoe ga ik mezelf motiveren?

Een belangrijke manier om mezelf te motiveren om iets vol te houden, is door er iedere dag mee bezig te zijn. Ik vond challenges altijd een beetje aanstellerig en doorzichtig, maar ik moet eerlijk zeggen: het werkt wel. En dus ga ik een planning voor mezelf maken en deze ophangen in huis. Ik ga hem delen met Mare, zodat hij ook een beetje met me mee kan kijken en me kan aansporen wanneer dat nodig is. Verder deel ik veel met jullie en ik weet nu al dat jullie reacties enorm helpend gaan zijn. Nóg leuker zou ik het natuurlijk vinden als jullie mee zouden doen! Op die manier motiveren we elkaar.

Echter, de belangrijkste motivatie is dat ik dit doe als een experiment om te kijken hoe mijn mentale gezondheid hier baat bij zou kunnen hebben. Ik doe dit voor mezelf, en alleen voor mezelf, om te bekijken of ik aan het einde van februari kan zeggen of ik een verschil merk in mijn humeur, energiehuishouding, helderheid, concentratie, enzovoorts. Waar ik óók erg benieuwd naar ben, is of sporten vervolgens ook weer effect kan hebben op een betere nachtrust. En wie weet, als ik alles in de mix gooi (sporten, slapen, voeding, acupunctuur), gaat het ook wel beter met mijn menstruatieklachten. Maar goed, dat is misschien te veel gevraagd voor nu. Laat ik eerst maar gewoon eens kijken hoe ik me aan het einde van februari voel.

Van helemaal niks naar 150 minuten sporten in de week, dat is nogal wat. Dr Stubbs zegt dan ook nadrukkelijk in de podcast dat het niet erg is als die 150 minuten niet meteen lukken. Voor je mentale gezondheid is elke vermeerdering van je sportieve activiteiten mooi meegenomen. Als dat de eerste weken ‘maar’ de helft van 150 minuten is, is dat ook al hartstikke goed. Dus ja, ik ga een planning voor mezelf maken, maar ik ga ook mild voor mezelf zijn. Mijn intentie is: opbouwen naar 150 minuten beweging in de week. Ik ben nieuwsgierig naar waar ik op sportief niveau toe in staat ben, dus ik sta er open in en ik ga aan wat er op mijn pad komt!

Wat zijn jullie ervaringen met (het gebrek aan) lichaamsbeweging en je mentale gezondheid? Ik ben ontzettend benieuwd, dus voel je vrij om jouw verhaal te vertellen in de comments onder deze blogpost! Ben je benieuwd naar mijn ‘sportief in februari’* maand? Volg me dan op Instagram: @merelwildschut. Ik zie je daar! 

*Ik zoek nog een leuke hashtag voor deze maand, suggesties zijn welkom. 

PS Omdat ik er dagelijks vragen over krijg op Instagram: dit is de tuinbroek die ik draag, van Lucy and Yak. Als je via deze link bestelt, krijg jij 5% korting en ik spaar punten waarmee ik weer een nieuwe tuinbroek kan kopen. En de beker die ik in mijn hand heb is van . (affiliatelink) 

The post Lichaamsbeweging in februari appeared first on De Groene Meisjes.

Stoppen met de pil – deel 2

Deze blogpost is een vervolg op ‘Stoppen met de pil,’ verschenen in 2016.

Menstruaties! Dit is tegenwoordig één van mijn favoriete onderwerpen om over te praten. Het is alleen alweer een flinke tijd geleden dat ik dat hier voor het laatst deed. Vier jaar om precies te zijn. Er is een hoop veranderd en gebeurd bij mij in de tussenliggende jaren en ik denk dat het interessant is om hier eens een update over te schrijven. In deze blogpost geef ik je een aantal praktische tips voor als jij ook meer onderzoek wilt doen naar jouw menstruatiecyclus en je hormoonhuishouding. Zet een potje thee, of maak deze ‘Happy Hormones Hot Chocolate’ en ga er eens lekker voor zitten. Het is nogal een verhaal, namelijk.

Mijn menstruatieverhaal

Wie zich mijn artikel uit 2016 nog herinnert, of het er misschien net heeft bijgepakt, weet dat ik destijds een sterke overtuiging had om te stoppen met de pil. De voornaamste reden was dat ik er erg ‘numb’, of soms zelfs ronduit somber, van werd. Daarnaast had de pil ook wat fysieke uitwerkingen die ik als erg beperkend ervoer. Stoppen met de pil was voor mij een heel goede beslissing, echter: het is helaas niet zo dat ik de afgelopen jaren probleemloze menstruaties heb gehad. Verre van zelfs.

Ik heb altijd een vrij hevige menstruatie gehad, al sinds ik jong was. Ik verloor altijd al veel bloed en ik had vaker wél pijn dan niet, tijdens mijn periodes. De afgelopen twee jaar werden die pijnen heviger. Soms zo hevig dat ik flauwviel. Dit is me meerdere keren overkomen, in de drogist, in de trein en op mijn werk bijvoorbeeld. Toen ik zo vaak zoveel pijn had, besloot ik aan de bel te trekken bij mijn huisarts. Helaas werd dat niet meteen heel serieus genomen. Ik werd weggestuurd met pijnstillers (zwaarder dan je bij de drogist kunt kopen,) en de mededeling dat ‘zware mensen nu eenmaal zware menstruaties hebben.’ Toen bleek dat de pijnstillers niet voldoende hielpen, ging ik terug naar de huisarts. Dit keer kwam ik bij een vervangend arts terecht. “Tsja, menstruatiepijnen komen natuurlijk heel veel voor…” was de boodschap. Dat snapte ik, maar dat maakte niet dat het leefbaarder voor mij was. Ik vroeg haar – en dat kostte me behoorlijk wat moed, – of ik naar een gynaecoloog mocht.

Op naar het ziekenhuis dus. Ik wil hier niemand al te erg ontmoedigen om op onderzoek uit te gaan, maar: ik ben inmiddels vier gynaecologen en twee ziekenhuizen verder. En in feite weet nog niemand precies wat ik heb. Het sterkste vermoeden lag bij endometriose. Dit is een akelige aandoening waarbij er ontstekingen in en aan de organen rondom je baarmoeder ontstaan. Ik heb meerdere echo’s gehad, maar op geen enkele waren onstekingen te zien. Binnenkort heb ik een nieuwe echo bij de IVF-kliniek, dus ik ben benieuwd wat daar uit zal komen. Door twee gynaecologen ben ik weggestuurd met nieuwe pijnstillers. Die nam ik, maar ik heb altijd het idee gehad: hier wil ik niet afhankelijk van worden. Daarbij komt dat pijnstillers symptoombestrijders zijn. Ze nemen het daadwerkelijke probleem niet weg.

Alle vier de gynaecologen die ik nu heb gezien, hebben me aangeraden de pil weer te gaan slikken. Eén gynaecoloog zag vooral heil in de prikpil, omdat je daarmee relatief snel je cyclus kunt platleggen. Ik snap deze redenering uiteraard. Geen menstruatie betekent (waarschijnlijk) geen pijn. Dat idee klonk eerst heel aanlokkelijk, moet ik eerlijk zeggen. Maar het idee dat ik 1) misschien wel weer depressief zou worden van een pil* en dat ik 2) een natuurlijk proces van mijn lichaam moest blokkeren, dat zat me niet lekker. Ik weet nog heel goed waarom ik ben gestopt met de pil en ik blijf bij dat besluit. Even een disclaimer van mijn kant aan iedereen die de pil slikt of een andere vorm van hormonale anticonceptie gebruikt: ik keur hiermee niks af en een ieder moet voor diens eigen lichaam inschatten wat het beste is. Voor mijn mentale en fysieke gesteldheid is het – heb ik het idee – beter als ik geen pil meer slik.

Natuurlijk zijn er ook andere manieren om je  cyclus te reguleren. Ik zou bijvoorbeeld voor een spiraaltje kunnen kiezen. Mijn gynaecoloog gaf me te kennen dat mijn baarmoeder vrij gevoelig is (dat is gebleken tijdens de onderzoeken en dat constateert men aan de hand van de klachten die ik heb,) en er is een kans dat mijn baarmoeder een spiraaltje zou afstoten. Los daarvan: hormonen, ik wil er voorzichtig mee zijn.

Dus wat is dan nu de stand van zaken? Ik heb momenteel goede pijnstillers, die me zijn voorgeschreven door mijn voor-laatste gynaecoloog. Maar verder is er vooralsnog geen oplossing gebleken. Plus: ik heb geen officiële diagnose. Dat is, moet ik eerlijk zeggen, behoorlijk frustrerend. Ik heb het wel gehad met die onderzoeken (geloof me, niemand ligt daar voor z’n hobby,) en ik heb het idee dat ik geen stap vooruit kom.

Alternatieven

Of… toch wel? Ongeveer een halfjaar geleden was ik de wanhoop een beetje nabij. Ik merkte aan mezelf dat mijn hele leven begon te draaien om de vraag ‘wanneer word ik ongesteld?’ Alles moest daarvoor wijken namelijk. Vakanties?** Festivals? Feestjes? Iets leuks doen met vrienden? Of; gewoon naar mijn werk moeten? Ik werd er nerveus en onzeker van. Stel dat ik weer helemaal kapot zou gaan van de pijn? Stel dat ik weer zou flauwvallen? Of wat als mijn bloedverlies weer zó hevig is dat ik eigenlijk geen kant op kan zonder een toilet in de buurt te hebben? Wie ook lijdt aan zulke hevige menstruatieklachten, weet waar ik het over heb. Het beheerst je halve leven op een gegeven moment.

Period Power / De Cyclus Strategie

Ik besloot jullie om hulp te vragen op Instagram. Dat blijkt dan toch weer de beste plek te zijn om advies te vragen hè? Wat een fijn platform is dat toch. Zoveel goede input! Er waren twee adviezen die er meteen uit sprongen: 1) ga naar een accupuncturist en 2) lees het boek Period Power.

Eerst even over dat boek, . Wát een inzichten heb ik daar uit gehaald. Het is het meest inzichtelijke boek over de menstruatiecyclus dat ik ken. Hill benadert je cyclus alsof het de omloop van de seizoenen betreft. Daarbij is de eerste dag van je menstruatie de start van je winter. Na je menstruatie rol je door naar je lente, de periode waarin alles weer tot bloei komt en je allerlei goede ingevingen kunt hebben. In je zomer ovuleer je en in de herfst bereidt je lichaam zich weer voor op een nieuwe menstruatieperiode. Het boek leert je hoe je in ieder seizoen zo goed mogelijk rekening kunt houden met jezelf, en hoe je het beste voor je lichaam kunt zorgen. Daarnaast biedt het allerlei super handige informatie over je hormoonhuishouding. Mijn conclusie? We weten veel te weinig en houden veel te weinig rekening met onszelf.

Period Power is vertaald door Marie-Lotte en Nydia van Damn, Honey. Afgelopen week namen wij, samen met Daan Borrel, een podcastaflevering op over het boek. In het Nederlands heet het boek overigens de . Daarbij is het handig om te weten dat het boek in twee delen is opgeknipt: het eerste deel, dat deze week uitkomt, is het informatieve deel. Het tweede deel kun je als een werkboek beschouwen.

Acupunctuur

Een ander advies was om op zoek te gaan naar een acupuncturist die gespecialiseerd is in ‘hormonale zaken.’ Ik had het grote geluk dat een goede vriendin van een vriendin van mij acupuncturist is. En dan ook nog op wandelafstand van mijn huis. Ik ben bij haar helemaal aan het goede adres, want ze is niet alleen heel lief en behulpzaam, ze weet echt héél veel van hormonen, baarmoeders en menstruatiecycli. Perfect. Sinds een paar maanden ben ik bij haar in behandeling en dat bevalt erg goed. Op dit moment focussen we op mijn lever. Het lijkt er namelijk op dat mijn leverfunctie niet optimaal is. Dit is iets dat ik eerder te horen heb gekregen na bloedtesten bij mijn huisarts, dus het is goed om hier op te letten. De lever hoort oestrogeen af te voeren. Als dat niet optimaal gebeurt, blijft er te veel oestrogeen achter in je lichaam en dat kan onder andere ernstige menstruatieklachten veroorzaken. Verder heb ik ook een aantal andere klachten (zoals bijvoorbeeld slapeloosheid en een nimmer afwezige hoge piep in mijn oor) die duiden op een verminderde leverfunctie.

Ik vind de acupunctuurbehandelingen erg prettig. Ik heb altijd eerst een gesprek van ongeveer twintig minuten, waarin ik vertel hoe het gaat en hoe het met mijn klachten staat. Dan checkt de acupuncturist mijn polsen en mijn tong. Vervolgens ga ik liggen, onder een lekker warm dekentje en met een warmtelamp op mijn voeten gericht. De naaldenprikjes doen absoluut geen pijn – het kriebelt hooguit. Vervolgens lig ik nog zo’n twintig minuten met een rustig muziekje op en mijn oren dicht te ontspannen. Ik kom er eigenlijk net zo ontspannen vandaan als uit de sauna of van een massage.

Het is goed om te weten dat acupunctuur geen quick-fix is. Er gaat wat tijd overheen voordat je iets gaat merken van de behandelingen. Daarbij komt: het kan alleen optimaal werken als je verder ook let op je gezondheid, en dan met name op je voeding. Optimaal gezien zou ik geen cafeïne, geen alcohol, suiker en tarwe eten en drinken. Ik zeg eerlijk dat het mij nog niet lukt om deze elementen te bannen uit mijn dieet, dus daar kan ik zeker nog meer in investeren.

Voeding

Over voeding gesproken: ik kreeg ook van veel mensen getipt om eens naar de Ayurvedische voedingsleer te kijken. Zoiets vind ik ontzettend boeiend en ik ben dan ook erg blij met het prachtige dat ik van uitgeverij Snor opgestuurd kreeg. Het zijn niet alleen de recepten die me meteen erg aanspreken, ook het hele gedachtengoed erachter vind ik erg interessant. Het lijkt erop dat er een onbalans in mijn pitta dosha is, of dat die hoog is. Kort gezegd ben ik daarom altijd ‘warm’, of vurig, en heb ik moeite met loslaten omdat ik dingen (ongemerkt) wil controleren. Dat zou ook mijn slaapprobleem kunnen verklaren. Ik weet dat er nu mensen zijn die denken: ‘joh, slik gewoon die anticonceptiepil om van je pijn af te komen, en neem een slaapmiddel om de nacht wat beter door te komen,’ maar ik geloof dat ik toch een andere weg wil bewandelen om de kern van mijn klachten aan te pakken.

Tot zover mijn update. Ik ben erg benieuwd hoe het in 2024 met mijn hormoonhuishouding gesteld zal zijn :) Mocht jij nu ook in actie willen komen en je meer willen verdiepen in je cyclus, dan heb ik drie adviezen: 1) luister deze aflevering van de Deliciously Ella podcast, met Maisie Hill, 2) luister onze menstruatie-aflevering van de Damn Honey podcast én: 3) Ik voel me erg goed bij dit uitgebreide zelfonderzoek dat ik aan het verrichten ben en ik kan iedereen aanraden hetzelfde te doen.

*Als je mijn blog vaker leest, dan weet je dat mijn mentale gezondheid redelijk kwetsbaar is en dat ik vaker depressieve periodes doormaak. Ik ben daarom extra voorzichtig. 

* * Ironisch genoeg is het vandaag dag twee van mijn werkvakantie op de Veluwe, en wie is er vandaag ongesteld geworden? Yup, it’s me! 

Dit artikel bevat affiliatelinks. Wanneer je een product bestelt via deze link krijg ik daar een kleine vergoeding voor. Het kost voor jou absoluut niks meer! Het is voor mij een manier om mijn blog te kunnen onderhouden.

The post Stoppen met de pil – deel 2 appeared first on De Groene Meisjes.

Je vriezer ontdooien – hoe en waarom?

Ja! Welkom (terug) op mijn blog! Wat gezellig dat je er (alweer) bent. Je valt met de neus in de vegan boter: dit is de eerste editie van wat een nieuwe rubriek moet worden. Om de week wil ik op zondag een duurzame tip geven. Sustainable sunday, snap je ;) Dit kan een bruikbare tip zijn waarmee je meteen aan de slag gaat, het kan een vegan kookboek zijn waar ik wild enthousiast over ben of misschien ben ik een product tegengekomen waarvan ik denk dat jullie het ook moeten proberen. Op woensdagen komt er altijd een lang artikel online en het idee is dat de blogposts om de week op zondag korter worden. Immers, niet iedereen heeft altijd zin om 1500+ woorden van Merel Wildschut te lezen. Ben niet boos, ook niet teleurgsteld. Laten we beginnen.

Zoals de titel al zegt: we gaan onze vriezers ontdooien.  Maar voordat we dat gaan doen, zal ik jullie wat achtergrond info geven. Als ik dan vervolgens heb verteld waarom en hoe je je vriezer moet gaan ontdooien, vertel ik je ook wat je daarna met de ingrediënten die uít je vriezer komen rollen kunt. Kortom: het is zondag en ik ga jullie aan het werk zetten.

Goed voor je vriezer zorgen

Eerst moet ik je eigenlijk streng toespreken als je een vriezer hebt. Vriezers bevatten koelmiddelen en die zijn problematisch. Vooral CFK’s zijn gevaarlijk: deze tasten de ozonlaag aan. Gelukkig zijn die stoffen inmiddels verboden. Echter, hun vervangers, HCFK’s en HKF’s, zijn dan weer uitermate schadelijke broeikas-gassen. Minder – dus niet helemaal níet, – schadelijk zijn propaan en isobutaan. Met andere woorden: vriezers zijn best wel een grijs gebied. (Dank aan Maurits Groen voor deze nuttige info!)

Maar… vriezers zijn ook heel handig. En ze zijn voor veel dingen ook een oplossing. Zo zorgt een vriezer er bijvoorbeeld voor dat ik bijna geen eten meer verspil. Dat is dan weer de keerzijde van de medaille. Wat ik in ieder geval wél weet: als je net als ik je ‘schuldig maakt’ aan het bezitten van een vriezer/vriesvak, dan kunnen we er maar beter goed voor zorgen. Hoe langer we met onze vriesapparatuur doen, hoe minder grondstoffen er hoeven te worden gebruikt om nieuwe apparaten te vervaardigen.

Een manier om goed voor je vriezer te zorgen, is door hem te ontdooien. Op meerdere websites heb ik gelezen dat het wordt aangeraden om dit één keer per jaar te doen. Er vormt zich in de loop van de tijd een ijslaag aan de binnenkant van je vriezer. Misschien heb je wel eens gemerkt dat je vriezer minder goed open en dicht ging, of erger nog: je zag de ijsschotsen al zitten. Een ijslaag van slechts 2 milimeter zorgt al voor een verhoging van 10% van het energiegebruik. Een flink bevroren vriezer zorgt dus voor een hogere energierekening en dat is eigenlijk al reden genoeg om je er toch toe te zetten dit taakje eens per jaar uit te voeren. Maar natuurlijk krijg je karmapunten van mij als je je vriezer ontdooit because of climate change. Omarm je innerlijke Gretha Thunberg. Oh, en als dit nog niet overtuigend genoeg voor je is: in een ijslaag kunnen schimmels en bacteriën lekker nestelen. Geen heel prettig of hygiënisch idee dus. Weg ermee!

Hoe ontdooi je je vriezer?

Je vriezer ontdooien is helemaal niet moeilijk. Zeker niet als je het eens per jaar doet en de ijslaag nog geen heel dramatische vormen heeft aangenomen. Je moet alleen wel eventjes voorbereid zijn.

Pak een (grote) handdoek die op de grond mag liggen en een schone, droge theedoek die je straks kunt gaan gebruiken voor het schoonmaken van je vriezer. Pak ook een lepel of een spatel van hout. Gebruik geen scherpe, harde attributen. Kook wat water in je waterkoker, zet het in een bakje of pannetje apart.

Stap 1: leg een handdoek op de grond voor je vriezer

Stap 2: haal je vriezer leeg. Zet alles in de tuin, op het balkon of bijvoorbeeld in je spoelbak.

Stap 3: zet je vriezer uit, of haal de stekker eruit.

Stap 4: zet een bakje of pannetje warm water in de vriezer en doe het deurtje dicht.

Stap 5: haal de grote stukken ijs alvast weg met een spatel of lepel. Als je vriezer al even uit staat, gaat dit vrij gemakkelijk.

Stap 6: maak de vriezer schoon met een lauw sopje en wat azijn. Gebruik geen onnatuurlijke schoonmaakmiddelen.

Stap 7: droog de vriezer heel goed af met een schone theedoek.

Stap 8: zet je vriezer weer aan

Stap 9: zet je bakjes weer terug (als je heel snel klaar was en de boel dus nog niet volledig ontdooid is), óf: zie het vervolg van dit artikel.

Wat is een goed moment om je vriezer te ontdooien? In principe hoeft het helemaal niet veel tijd te kosten, tenzij je meteen aan de slag wilt met de restjes die je uit de ontdooiende vriezer haalt. In dat geval zou ik het aan het einde van de middag doen, zodat je daarna je keuken kunt induiken. Or be like Merel en maak er een complete mealprep-dag van. Ik heb dit laatst gedaan en ik vond het oprecht een heel bevredigende en ontspannende bezigheid.

Wat doe je met de dingen die er uít je vriezer komen?

Het ontdooien van je vriezer biedt meteen de gelegenheid om eens kritisch naar je voorraad te kijken. Om je een beeld te geven van wat er uit mijn vriezertje kwam rollen:

– 3 velletjes bladerdeeg

– een half bakje cranberries

– een bakje kikkererwten (voorgekookt)

– een bakje zwarte bonen (idem)

– een restje doperwten

– een paar sneetjes brood

– een restje kokosijs

Van het bladerdeeg en de cranberries maakte ik kleine gebakjes in de oven – lekker met een beetje kokosijs erbij. Van de kikkererwten, zwarte bonen en het brood maakte ik een heerlijke (!) soep van Ottolenghi. Oh en een chili sin carne, want zoveel bonen had ik. De doperwten gooide ik door een stoofpotje. Na het koken liet ik alles afkoelen. Ik verdeelde de soep, de chili sin carne en het stoofpotje over mijn afgewassen bakjes en plaatste ze ’s avonds terug in mijn blinkend schone vriezer. maakte ik stickers met de datum van die dag, om erop te plakken. Ik had geen idee dat ik het in me had om zo georganiseerd te zijn. New year, new me, zullen we maar zeggen.

Dan hier wat tips voor ingrediënten die uit de gemiddelde ontdooide vriezer komen rollen. En ik weet dat dit geldt voor de gemiddelde vriezer omdat ik het vroeg op Twitter. De meest betrouwbare bron als het om dit soort dingen gaat:

– doperwten > maak er deze lekker frisse soep van

– brood > ontbijt morgenochtend met wentelteefjes!

– vriezerfuit > gooi het door een smoothie 

– kikkererwten > maak er ‘tonijnsalade‘ van

– tempeh > wees creatief met één van deze receptjes 

– tuinbonen > lekker bij deze gnocchi uit de oven

– zwarte bonen > bak er vegan burgers van

– ovenfriet > voor bij de vegan burgers van hierboven!

– bladerdeeg > deze hapjes met pompoen en salie zijn

– vleesvervangers, zoals ‘kipstukjes’ > deze wokschotel met sinaasappel en gember is zo gemaakt

Sorry lieve mensen, de bedoeling was een kort artikeltje, maar ik zit toch weer over de 1200 woorden heen.

Misschien moet ik er naar streven om iedere editie een beetje korter te gaan (MAND!)

Ik hoop dat jullie iets aan deze duurzame tip hebben en dat jullie ermee aan de slag kunnen. Ik weet dat het ontdooien van je vriezer zo’n klusje is dat je heel gemakkelijk voor je uit kunt blijven schuiven, maar het is niet moeilijk, het kost niet veel tijd en een schone en opgeruimde vriezer is wel echt goals.

Laat je het me weten als je aan de slag gaat? Dat kan hier bij de comments onder de blogpost, of op Instagram. Mijn account is: @merelwildschut. Ik spreek jullie! 

The post Je vriezer ontdooien – hoe en waarom? appeared first on De Groene Meisjes.

Oefenen met kwetsbaarheid

Beeld: Bette de Wit 

‘We often celebrate vulnerability as a strength in other people, but we tend to see it as a weakness in ourselves.’ Deze uitspraak van – hoe kan het ook anders, – Brené Brown, aka de koningin van de kwetsbaaheid, leek me een geschikte om deze blogpost mee te beginnen. Als je het mij vraagt dan is oprechte kwetsbaarheid het absolute streven in menselijke relaties. Ik vind mensen die hun kwetsbaarheid durven te tonen de meest aantrekkelijke mensen die er zijn. Ook voel ik me het meest op mijn gemak als ik weet dat ik mijn kwetsbaarheid mag tonen bij anderen. In theorie ben ik all about ‘radical vulnerability.’ Toch merk ik dat het niet altijd vanzelf gaat. Bij mij niet, bij anderen niet. Immers, waar kwetsbaarheid is, liggen afwijzing en schaamte op de loer.

Het ding is: we willen niet zwak zijn en kwetsbaarheid wordt dikwijls met zwakte verward. We willen niet onderdoen voor een ander, dus boksen we tegen elkaar op. We willen ‘ons mannetje’ staan en niet over ons heen laten lopen. Zo zijn we nu eenmaal geconditioneerd. Al sinds we klein zijn leren we ons te vermannen en dapper te zijn. Je mag wel huilen, maar liever niet te opzichtig. We moeten onszelf ‘empoweren’ en in onze kracht gaan staan. Natuurlijk, dat kunnen heel nastrevenswaardige zaken zijn, echter: veel mensen denken dat je kwetsbaar opstellen en sterk zijn, niet samengaan. Dat is gelukkig niet waar. Sterker nog: het vergt juist veel moed om kwetsbaar te zijn.

Waarom zou je kwetsbaar willen zijn?

Als je het niet gewend bent om je kwetsbaar op te stellen, kunnen kleine dagelijkse kwetsbare gedragingen al lastig zijn. Iemand bedanken omdat hij iets voor je gedaan heeft of omdat hij ergens initiatief voor heeft genomen, is geen zwaktebod. Door ergens sorry of dankjewel voor te zeggen plaats je jezelf niet ónder iemand. En door een eerlijk antwoord te geven als iemand vraagt hoe het met je gaat, of eens flink je hart te luchten bij een vriend, maak je jezelf niet klein. En trouwens: wat dan nog? Wat is er mis met soms een beetje klein zijn?

Zonder al te woowoo te willen klinken: kwetsbare mensen maken de wereld tot een betere plek. Dat geloof ik écht. Wanneer we kwetsbaar zijn, kunnen we onze relaties verdiepen. We kunnen elkaar beter leren kennen – of: écht leren kennen. Onze gesprekken zullen betekenisvoller worden. We mogen terugkomen op beslissingen, zonder angst voor gezichtsverlies. We mogen huilen zoveel we willen en eerlijk zijn. We kunnen mild zijn voor elkaar, omdat daar ruimte voor is. En bovenal: we hoeven nooit te doen alsof we níet kwetsbaar zijn en dat alleen al scheelt een hoop energie.

In december was ik naar een lezing van Dirk de Wachter, Damiaan Denys en Paul Verhaeghe. Drie psychiaters. De laatst genoemde spreker had het over lijden. Hij zei dat er vandaag de dag geen ruimte meer is om te lijden. We praten er liever niet over. We willen altijd maar dat het goed met ons gaat. En dus stellen we ons te weinig kwetsbaar op. Het gevolg is dat niemand eigenlijk écht weet hoe het met ons gaat en dat we ziek worden. Ziek en eenzaam trouwens. Ik geloof dat meneer Verhaeghe gelijk heeft. Misschien zouden we dit voorkomen kunnen worden als we kwetsbaarder zouden durven zijn.

Maar hoe doe je dat dan?

Op Instagram zie je misschien wel eens posts voorbij komen van mensen die bij een prachtige afbeelding (het liefst een natuurshot, of een foto van zichzelf,) met veel zorgvuldig gekozen woorden hun kwetsbaarheid delen. Dat kan en dat mag. Ik vind het mooi als mensen hun kwetsbaarheid delen met veel mensen tegelijkertijd. Als Instagrammer doe ik dat ook. Ik ben van mening dat we er met z’n allen meer aan hebben als ook op social media we ons van onze kwetsbare kant laten zien. Echter: het zou niet de enige plek moeten zijn waar we dit doen. Kwetsbaarheid deel je – denk ik – vooral met je geliefden. Met de mensen dichtbij. Soms hoeven daar ook niet zoveel woorden aan gehangen te worden, en al helemaal geen zorgvuldig gekozen zinsnedes. Je kwetsbaar opstellen is volgens mij soms ook zeggen: ‘ik heb geen idee hoe ik dit moet verwoorden, maar laten we elkaar even vasthouden.’

Kwetsbaarheid hoeven we niet mooier te maken dan het is. We hoeven er ook geen online cursus voor te volgen. We hoeven er niet voor op stiltereis. Het mag wel, maar het hoeft niet, want het is er al, in jou.

Het hele ding is namelijk dat we juist hartstikke kwetsbaar worden geboren. Van nature is de mens kwetsbaar, maar omdat we de ervaring hebben onszelf voortdurend te moeten beschermen tegen van alles, verdwijnt die kwetsbaarheid steeds vaker naar de achtergrond. Het enige dat we in feite hoeven te doen, is dat gezonde, kwetsbare deel wat vaker aanspreken en de ruimte geven.

Dat kun je doen door hulp te vragen. Zeg gewoon eens eerlijk dat je iets moeilijk vindt en dat je hulp nodig hebt. Vraag support. (lees hier hoe je dat doet) Deel je zorgen en gedachten met een vriend. Kondig aan: ik moet ergens met je over praten, kun je daar ruimte voor maken? Zeg het eerlijk als je iets hartstikke eng vindt, of als je ergens niet zo goed in bent. Slik je teleurstelling eens níet in.  Zeg elke dag dankjewel en sorry, en meen het. Verweer je niet als iemand je aanspreekt op iets, maar luister. Laat je schild zakken, gooi je filters af  en laat jezélf zien. Durf eens een afwijkende mening te hebben, ook als het veiliger lijkt om mee te praten in een groep. Wees een voorbeeld in kwetsbaarheid en spreek je naasten er vriendelijk op aan als je het gevoel hebt dat zij zich níet kwetsbaar opstellen. Wijs hen op het belang van een open en kwetsbare houding – het zal in ieders voordeel werken.

Geduld & vertrouwen

Misschien vind je het een spannend idee om je kwetsbaarder op te gaan stellen. Ik ken jullie natuurlijk niet allemaal persoonlijk, maar het zou goed kunnen dat velen van jullie ervaringen in het verleden hebben opgedaan die ervoor hebben gezorgd dat kwetsbaar zijn gelijk staat aan risico’s lopen. Ik denk dat het goed is om rekening met jezelf te houden, door bijvoorbeeld te accepteren dat het een proces zal zijn en dat het (veel) tijd zal vragen. Misschien vind je het prettig om aan de mensen aan wie je meer kwetsbaarheid wil tonen te melden dat dit iets is waar je mee aan de slag bent gegaan. Je kunt er dan bij vertellen dat het een proces is waar je misschien wat geduld bij kan gebruiken. Het is altijd fijn als mensen weten waar ze rekening mee kunnen houden. Dit is dan meteen een mooie eerste oefening in het kwetsbaar zijn.

Brené Brown schrijft dat dat kwetsbaarheid en vertrouwen niet los van elkaar te koppelen zijn. Ze hebben elkaar nodig om te kunnen groeien. Dit vind ik een mooie gedachte, want het geeft iets aan van een ontwikkeling. En het is waar: er moet een basis van vertrouwen zijn om open en kwetsbaar naar elkaar toe te kunnen zijn, maar dat vertrouwen kan er pas zijn als alle partijen zich kwetsbaar hebben durven op te stellen. Met andere woorden: het gaat gelijk op en die twee dingen kunnen niet zonder elkaar.

Zou je graag meer willen leren over kwetsbaarheid? Dan kan ik toch bijna niet anders dan je de boeken van Brené Brown aanraden. Denk bijvoorbeeld aan ,  en   Of haar talk, die op Netflix staat. Oh! En van Naomi hoorde ik dat Brené vanaf maart 2020 met haar eigen podcast komt. Ik kan niet wachten

Hoe sta jij hierin? Durf jij (vaak) kwetsbaar te zijn, of helemaal niet? Zou je hieraan willen werken? Wil je iets delen of vragen over dit onderwerp? Voel je vrij om dit bij de comments onder deze blogpost te doen! 

Dit artikel bevat affiliatelinks. Wanneer je een product bestelt via deze link krijg ik daar een kleine vergoeding voor. Het kost voor jou absoluut niks meer! Het is voor mij een manier om mijn blog te kunnen onderhouden.

The post Oefenen met kwetsbaarheid appeared first on De Groene Meisjes.

Beter slapen

Beeld: Aline Bouma

Zo lang als ik me kan herinneren ben ik een moeilijke slaper geweest. Slapen in een nieuwe omgeving, of met nieuwe mensen, heb ik altijd lastig gevonden. Ook ben ik nooit een uitslaper geweest, ook niet toen ik een puber was en mijn leeftijdsgenoten niks liever deden dan dagenlang in bed liggen. Sterker nog, ik vond uitslapers altijd een beetje lui. Ik was er ook altijd best wel trots op dat ik ‘weinig slaap nodig had’ – want dat is namelijk wat ik lange tijd dacht.

Het afgelopen jaar werd slapen wel érg lastig voor me. Ik had meer gebroken dan goede nachten, en om eerlijk te zijn was ik op een gegeven moment de wanhoop redelijk nabij. Ik sliep gemiddeld nog maar vijf uur per nacht en nee, ik heb geen baby die ik ’s nachts moet voeden. Van maar vijf uur per nacht slapen wordt niemand gelukkig, dat kan ik nu wel met zekerheid stellen. Ergens eind november merkte ik dat ik slechter begon te functioneren en werd het tijd om mijn slaapprobleem serieus aan te pakken. Ik wilde beter slapen.

Waarom ik me wil focussen op beter slapen

Misschien vraag je je af waar ik dat slechtere functioneren dan aan merkte? Een aantal symptomen van het lijstje dat ik bijhield in november en december:

– moeilijker opstarten in de ochtend, ochtenden voelen ‘heavy’

– mijn weerstand is laag, ik blijf wéken verkouden

– ik betrap mezelf er steeds vaker op dat ik dingen op de automatische piloot doe

– mensen merken op dat ik er moe uitzie (en dat is ook zo: mijn huid is grauw en de grijze kringen onder mijn ogen worden steeds zichtbaarder – ook door mijn make-up heen)

– ik kom steeds vaker te laat, omdat het me niet lukt om te haasten (daar heb ik niet genoeg energie voor)

– ik kan me niet zo goed concentreren

– mijn lichaam voelt stram en stijf aan (bijvoorbeeld tijdens yogalessen, of op de fiets)

– ik heb continu honger

– ik heb weinig geduld en ben sneller geïrriteerd – ik omschrijf dit als het ‘open zenuw gevoel’

– ik heb meer last van somberheid en ik voel me (weer) vaker angstig (beter slapen en een betere mentale gezondheid gaan absoluut hand in hand)

Nou, dat is niet echt een lijst om vrolijk van te worden. Ik ben er best wel van geschrokken hoe je in relatief korte tijd echt kunt ervaren dat je (mentale) gezondheid achteruit holt. Als jij je herkent in bovenstaande dingen, kijk dan alsjeblieft eens kritisch naar je slaapgewoonten. Het kan (voor een deel) wel eens daardoor komen.

Dus toen werd het tijd om mijn slaapprobleem serieus te nemen. Om eerlijk te zijn heb ik nooit eerder stil gestaan bij mijn slaapgewoonten. Slapen was gewoon iets wat ‘ook nog even moet,’ en daar hoefde ik niet al te veel aandacht aan te besteden. Omdat ik het zo zat was om me een halve zombie te voelen, besloot ik in actie te komen. Dat betekende dat ik wat slaapmeditaties (via de Calm app) probeerde en een hanger met lavendel naast mijn bed hing. Maar dat was duidelijk niet genoeg. Toen ik in december in Londen was met Mare, en we een donkere en stille hotelkamer hadden, verheugde ik me op drie nachten van heel goede slaap. Helaas lukte dat maar één van de drie nachten. Dat was het moment waarop ik besefte: ik zal meer uit de kast moeten trekken, want dat slaapprobleem dat ik in een jaar heb opgebouwd, gaat niet zomaar verdwijnen. Zoals mijn vriendin Alida zo mooi zei: ‘slapen is ook overgave.’ En dat is nou precies wat soms zo lastig is. Maar misschien moet je ook eerst de juiste omstandigheden scheppen om je te kúnnen overgeven.

Ik had sterk het gevoel dat ik meer inzicht moest krijgen in mijn slaap. Of in slaap in het algemeen. Gelukkig houd ik ervan om in een onderwerp te duiken door er boeken over te lezen en er podcasts over te luisteren, dus dat deed ik nu ook. Ik maakte er een project van en dat bleek heel erg leerzaam en nuttig uit te pakken.

Project Beter Slapen

Twee boeken die ik heb gelezen die mij heel erg hebben geholpen zijn ‘‘ van Matthew Walker en . Dat laatste boek gaat grotendeels over het nut van slaap en over hoe het in onze maatschappij een totaal ondergewaardeerd iets is geworden. De auteur beschrijft hoe ze zelf uit een (werk-)omgeving komt waarin níet slapen heel cool is. Slapen is een teken van zwakte. ‘Echt? Heb jij slááp nodig?!’ Een uitermate ongezonde houding, want niet slapen is roofbouw plegen op je lichaam. Altijd productiever willen zijn, tijd besparen door korter te slapen en op ‘kostbare’ tijdstippen (waarop je eigenlijk hoort te slapen) werken lijkt misschien een snelle oplossing voor je tijdgebrek, maar je hebt jezelf er keihard mee. Ik heb er ook lang aan mee gedaan: tot heel laat nog doorwerken, extra vroeg opstaan om dingen af te maken… en natuurlijk, soms kan het misschien niet anders en kun je een uitzondering maken. Maar het zou zeker geen gewoonte moeten zijn.

is een meer wetenschappelijk (maar gelukkig wel heel toegankelijk geschreven) boek, over hoe slaap werkt en waarom het zo ongelooflijk belangrijk voor ons is. De auteur van dit boek, Walker, werd ook geïnterviewd in de podcast Deliciously Ella en hij had slechts tien minuten nodig om mij ervan te overtuigen dat ik alles in het werk wilde stellen om mijn slaaphygiëne (zoals dat genoemd wordt) te optimaliseren. Hij vertelt bijvoorbeeld over hoe slaap je brein ontgift en hoe je lichaam tot rust komt tijdens je slaap. De uitkomst van het interview in de podcast is: je kunt nog zoveel liter boerenkoolsap drinken en iedere dag sporten, maar als je niet slaapt, gaat het niks uithalen voor je (mentale) gezondheid. Na deze aflevering, die ik inmiddels zo’n vijf keer geluisterd heb, heb ik gelezen en ik kan iedereen aanraden hetzelfde te doen. Ik bleef maar interessante dingen aanstrepen in het boek.

Ik denk dat we al met al veel te weinig weten over slaap en het effect ervan op onze gezondheid en gemoedstoestand. Mij heeft het geholpen om er meer inzicht in te krijgen, zodat ik tenminste wist wat ik aan het doen was – en waarom ik het zou moeten doen.

En wat ging ik toen doen?

Van alles! Na het luisteren van de podcast had ik al een hele waslijst van actiepunten die ik kon gaan uitproberen: magnesium slikken, even helemaal stoppen met caffeïne (het effect hiervan wordt ook hevig onderschat), in de weer met pillowsprays, zorgen dat mijn kamer donkerder en rustiger werd, bedtime yoga voor het slapen gaan, schermtijd ernstig reduceren, blauw licht uit op mijn telefoon, op gezette tijden gaan slapen, uit bed gaan als ik wakker lig (je hersenen moeten begrijpen dat je bed de plek is om te slapen, niet om wakker te liggen, dus moet je jezelf uit bed slepen en op de bank gaan zitten lezen, tot je moe genoeg wordt en weer terug naar bed kan, om te slapen), elke dag wandelen, warm douchen voor het slapen gaan, een lavendelbad nemen, zorgen dat je slaapkamer een lagere temperatuur heeft… en na het lezen van beide boeken kwamen daar nóg meer actiepunten bij. Ik heb bijvoorbeeld vandaag mijn telefoon zo ingesteld dat ik er ’s avonds niks meer mee kan doen. Een volgend streven wordt om mijn telefoon helemaal uit de slaapkamer te verbannen. Die telefoon, dat is een gróte boosdoener. Dat lees ik ook overal. Ik denk dat we dat serieus moeten nemen.

Misschien denk je: is dit niet een beetje overdreven? Nee, dat denk ik niet. Ik heb mijn slaap 33 jaar lang verwaarloosd. Ik heb altijd te weinig geslapen en heb mijn eigen ritme totaal naar de gallemiezen geholpen. Ik zal er nu dus ook zelf moeite voor moeten doen om dit langzaamaan weer te herstellen. Daar moeten even wat dingen voor wijken. Zoals bijvoorbeeld mijn geliefde rondje Insta-stories voor het slapen gaan, en mijn koffietjes in de middag. Ook moet ik wennen aan nieuwe routines. ’s Avonds ben ik, voordat ik kan gaan liggen, zeker een kwartier bezig om de juiste slaapomstandigheden te verzorgen. Ik heb dus een heel nieuw avondritueel, en dat is eventjes wennen. Ik zie het als investeren en dat doe ik graag.

Gelukkig is aandacht besteden aan zoiets als je slaaphygiëne in dit tijdperk van selfcare ook steeds meer geaccepteerd. Volgens Huffington verkeren we in een slaapcrisis en moéten mensen wel gaan nadenken over hoe ze hun leven willen leiden. ‘Willen we meer of minder slaap?!’ Aandacht besteden aan neter slapen – of meer ontspanning in general – is nu heel oké. Het is iets om jezelf te gunnen, gelukkig. Net als dat offline zijn ‘the new luxury’ wordt genoemd. Noem het een modeverschijnsel; ik vind het een prettige ontwikkeling.

En? Kan ik al beter slapen?

Laat ik gewoon maar heel eerlijk zijn: mijn slaapprobleem is absoluut nog niet verholpen en dat kan ook niet in zo’n korte tijd. En dus zijn ook nog niet alle symptomen van het lijstje dat ik sinds november bijhield, verdwenen. Wel merk ik dat de maatregelen die ik tref hun vruchten beginnen af te werpen. Ik ga meer ontspannen naar bed, ik heb al een paar heel goede nachten gehad en op de dagen na zo’n goede nacht voel ik me véél energieker. Niet om te overdrijven, maar ik voel me op die dagen echt een ander mens. Maar, er is nog voldoende werk aan de winkel, dus de komende tijd blijft Project Slaap hoog op de agenda. Immers, dit is geen quick-fix, maar een patroon dat ik echt wil veranderen.

Ik hoop van harte dat als jij ook kampt met een slaapprobleem, in welke vorm of mate dan ook, je het serieus zult nemen. Duik erin, onderzoek het en maak het tot een prioriteit om het probleem te verhelpen. Laten we onszelf dat gunnen! :) Geef het vooral aan bij de comments als je vragen hebt. Ook hoor ik graag van jullie of jullie over een tijdje een update zouden willen lezen van mijn Project Beter Slapen. Ik houd de voortgang voor mezelf bij – wat werkt? wat niet? – en ik zou dit best met jullie welen als daar vraag naar is!

Dit artikel bevat affiliatelinks. Wanneer je een product bestelt via deze link krijg ik daar een kleine vergoeding voor. Het kost voor jou absoluut niks meer! Het is voor mij een manier om mijn blog te kunnen onderhouden. 

The post Beter slapen appeared first on De Groene Meisjes.