Merel Wildschut's Blog, page 10

Hoe ik groei als ondernemer

Foto: Aline Bouma 

In interviews krijg ik vaak vragen over hoe ik met de Groene Meisjes ben begonnen. De korte versie is: ik had een behoefte (meer informatie over duurzaam leven) die niet vervuld werd (alleen door Amerikaanse YouTubers) en toen besloot ik zelf aan de slag te gaan (door een blogje te starten.) Maar dat is natuurlijk lang niet het hele verhaal. DGM bestaat negen jaar dit jaar. In die negen jaar is er een hoop gebeurd, veranderd en gegroeid – en ik verwacht en hoop dat dit de komende jaren nog wel even door zal blijven gaan.

Van hobby naar werk… en weer terug?

Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik naast ‘iets goeds doen voor de wereld’ ook graag mijn geld wilde verdienen. Dat vond ik niet meer dan logisch, want DGM was al heel gauw geen hobby meer voor me en ik heb er altijd heel veel tijd en energie in gestoken. Ik had het geluk dat mijn blog vrij snel werd opgepikt en populair werd. Daar ben ik tot op de dag van vandaag heel dankbaar voor. Ik geloof heel erg dat als je wilt dat iets groeit, je er tijd in moet steken. Dat kon ik alleen maar doen door minder tijd in mijn toenmalige ‘loondienstjob’ te steken. Maar minder werken betekent ook minder geld verdienen. En het is heel leuk om tijd in je bedrijf te steken, maar je moet ondertussen wel gewoon je huur blijven betalen. Op een gegeven moment lukte me dat goed, doordat ik met een mediabureau ging samenwerken. Zo’n bureau regelt zaken als advertenties en grotere campagnes.

In 2015 schreef ik het artikel ‘Geld verdienen met je blog.’ In die blogpost kun je lezen welke manieren er allemaal zijn om van je blog iets te maken dat (ook) rendabel is. Het is ontzettend leuk om te zien dat dit artikel nog heel regelmatig gezocht en gelezen wordt. Ik vind het een tof idee dat er nog steeds mensen het idee opvatten om een blog te beginnen. En natuurlijk, er zijn inmiddels al een heleboel blogs, dus de concurrentie is hoger dan toen ik er negen jaar geleden mee begon. Ook ben ik er altijd wel kritisch op: begin je met bloggen omdat het je gewoon heel leuk lijkt om dingen te delen, of begin je er puur mee omdat je er geld mee wil verdienen? Het is niet erg als dat je uiteindelijke doel is, maar ik denk niet dat het je voornáámste doel moet zijn. In dat geval zou je ook nog wel een beetje bedrogen uit kunnen komen, want leven van je blog alleen… dat is nog niet zo gemakkelijk! Natuurlijk moet je je niet laten weerhouden om een blog te beginnen. Ook niet als er al 98 bloggers over hetzelfde onderwerp schrijven. Jouw persoonlijke boodschap is er eentje die gehoord mag en op het internet is er genoeg plek voor iedereen.

Ik heb de afgelopen jaren gemerkt dat mijn blog steeds meer een plek is geworden waar ik alleen nog kom als ik écht iets te delen heb. Je moet bedenken dat er jaren zijn geweest dat ik íedere dag blogde – dat vind ik echt ondenkbaar nu. Een blogpost schrijven kost me gemiddeld drie uur. Ik heb geen idee waar ik nu nog de tijd vandaan zou moeten halen om dit iedere dag te doen. Daarbij komt: waar moet je het nog over hebben?! Sterker nog, er was een periode een soort trend gaande in blogland dat je twee (2!) artikelen per dag moest posten om nog een beetje in het vizier van de lezer te blijven. Ook ik heb geprobeerd om daarin mee te gaan, maar dat bleek gewoon echt niet haalbaar. Gelukkig ben ik sinds een paar jaar helemaal af van het idee dat content zich laat afdwingen door een straks schema of een rooster. Je kunt het wel doen, maar je content wordt er niet beter van. Los daarvan: ik kan me niet voorstellen dat er heel veel mensen op zitten te wachten om van alle blogs die ze volgen íedere dag een artikel te ‘moeten’ lezen. Volgens mij heeft bijna niemand nog interesse in zo’n content-overload. Sowieso merk ik dat blogs afnemen in populariteit; blogs hebben hun hoogtijdagen gehad. En niet alleen bij lezers, maar ook bij adverteerders. De grotere commerciële campagnes zijn nu eigenlijk allemaal op Instagram en steeds minder op blogs.

Met dit alles in gedachten is het goed om te beseffen dat mijn blog eigenlijk weer een beetje de vorm van mijn hobbyproject aanneemt. Ik vind het nog steeds heerlijk om stukken te tikken op mijn blog, en ik heb nog altijd genoeg te delen. Ik kan me dus ook niet voorstellen dat ik daar zomaar mee zou stoppen.

Coaching

DGM dient nu eigenlijk een beetje als een springplank naar ander en nieuw werk. Mensen kennen mij namelijk wel via mijn blog. Ik heb er naamsbekendheid, bereik en een netwerk mee opgebouwd. Dat kan enorm helpend zijn. Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat mensen denken: ‘hee, die griet schrijft wel lekker, ik huur haar in als copywriter voor mijn bedrijf!‘ of: ‘ik ben benieuwd of ze dit offline net zo goed kan als online; misschien wil ze komen spreken op mijn event!‘ Dat balletje is een beetje gaan rollen en inmiddels prijs ik me gelukkig met allerhande opdrachten die niet direct iets met mijn blog te maken hebben, maar wél uit mijn blog voortgekomen zijn.

Echter, ik merkte aan mezelf dat ik daarin wat passief geworden was. Mijn mediaburea regelt af en toe een instagramcampagne voor me, mensen weten me te vinden voor een opdrachtje hier en daar… maar wat deed ik zelf? En: neem ik eigenlijk wel de opdrachten aan die ik écht wil doen, of nam ik gewoon aan wat me aangeboden werd? Hier heb ik lang over nagedacht en ik kwam tot de conclusie dat ik zelf actiever ‘de boer op wilde’ om werk te vergaren. Dat leek me juíst zo aantrekkelijk aan het ondernemerschap: zelf werk creëren. Alleen… hoe pak je zoiets aan? Dit is het punt waarop ik besloot dat ik een coach wilde. Ik werd aan haar gekoppeld en daar was ik heel blij mee want ik zag door het enorme aanbod aan businesscoaches het bos niet meer. Mijn coach is geen businesscoach en ook al helemaal geen ‘instagramtype,’ en daar ben ik eerlijk gezegd erg blij om. Mijn leven speelt zich al voldoende af in de online realiteit; ik had behoefte aan iemand ‘in de echte wereld.’

Inmiddels zijn mijn coach en ik een paar maanden samen onderweg. Zo voelt het echt, als onderweg zijn. Afgelopen vrijdag hadden we weer een sessie en ik zat daarna nog een beetje na te sudderen in een koffietentje. Er is altijd weer heel veel om over na te denken na zo’n gesprek, maar de hoofdgedachte is vooral dat ik trots op mezelf ben dat ik mezelf dit cadeau gun. Door de sessies met mijn coach ben ik gaan inzien dat ik nog maar aan het begin sta van allerlei dingen die ik nog kan gaan ontdekken en uitproberen. Ze laat me reflecteren en mijn trots uitspreken, ze wijst me erop dat experimenten ook mogen falen en het lukt me steeds beter om in kaart te brengen waar mijn talenten liggen. Terwijl ik dit schrijf kan ik bijna niet geloven dat ik er zo lang mee heb gewacht om met een coach over mijn werk te gaan praten. Laten we maar zeggen dat goede dingen nu eenmaal tijd kosten.

Van experimenteren ga je leren

Eén van de grootste inzichten die ik de afgelopen maanden heb gehad, is dat ik de neiging heb om weinig risico te nemen. Aan de buitenkant lijkt het misschien wel alsof ik van alles durf en gewoon maar van alles doe, maar in werkelijkheid kies ik alleen de dingen waarvan ik vrij zeker weet dat ze niet kunnen falen. Maar, wat ik dus nu heb geleerd: falen bestaat eigenlijk niet wanneer je een experiment uitvoert. Wat je in feite aan het doen bent, is informatie verzamelen. Dat kun je wel alleen maar doen als je bereid bent om de experimenten uit te voeren die óók kunnen mislukken. En dat laatste, dat durf ik nu eindelijk te doen.

Zo ben ik in mei begonnen met iets dat ik heel spannend vond: het voeren van adviesgesprekken met duurzame ondernemers. Ik kwam op dat idee doordat ik dagelijks benaderd word door bedrijven die graag willen dat ik hun producten promoot, in de hoop dat ze daarmee een grotere doelgroep kunnen bereiken. Natuurlijk doe ik dat heel graag, zeker als het een tof bedrijf is, maar helaas zijn dit soort samenwerkingen vaak niet heel duurzaam. En daarmee bedoel ik dat het vluchtige samenwerkingen zijn. Ik promoot iets, sommigen van jullie kopen het, en dan is het weer weg. Ik wist dat dit beter kon.

En dus ben ik begonnnen met adviesgesprekken waarbij ik met ondernemers meekijk naar hun website en social kanalen, naar hoe ze hun product of dienst naar een hoger/groener level kunnen tillen. Daarnaast begeleid ik deze ondernemers in het vinden van hun eigen persoonlijke stem én adviseer ik ze over hoe ze hun product of dienst bij de juiste doelgroep kunnen laten landen. Dit alles doe ik op basis van de ervaring die ik de afgelopen negen jaar heb opgedaan in het haalbaar, persoonlijk en dichtbij maken/halen van duurzaamheid.

Ik vond het enórm spannend om dit idee te lanceren. Wat als iedereen zou roepen dat ik te veel van mezelf zou denken, dat ik niet de juiste persoon voor deze service zou zijn of dat ik gewoon lekker bij mijn blogje moest blijven? Dat waren natuurlijk vooral mijn eigen overtuigingen. Die van ‘je bent maar een blogger’ en ‘je hebt gewoon heel veel geluk gehad, verder doe je maar wat.’ Dit zijn hardnekkige overtuigingen die me al heel lang belemmeren om te groeien.

Kortom, het was een experiment dat kon mislukken. Gelukkig gebeurde dat tot nu toe niet. Ik heb inmiddels tien gesprekken met negen ondernemers (er is zelfs al iemand teruggekomen voor een tweede gesprek!) gevoerd en ik vind het geweldig om te doen. Het is iedere keer weer fantastisch om te zien dat een ondernemer echt verder op weg geholpen wordt met de adviezen die ik bied én ik leer er zelf ook hartstikke veel van. Daarbij komt dat de gesprekken me passen als een warme jas. Het doet me denken aan de coachingesprekken die ik had met mijn studenten toen ik nog in het onderwijs werkte. Na die gesprekken kwam ik ook altijd thuis met een glimlach van oor tot oor.

Toen ik laatst deze podcastaflevering (van Erwin, met wie ik overigens ook een adviesgesprek heb gevoerd!) waarin ik werd geinterviewd terugluisterde, kon ik niet anders zeggen dan dat ik trots was om mezelf te horen praten over mijn ontwikkeling als ondernemer. Ik ben écht gegroeid de afgelopen jaren. En dat ik dat doe door heel dicht bij mezelf te blijven, kritisch te zijn en altijd te streven naar radicale transparantie. Ik ben niet meer alleen maar ‘dat meisje met een blog.’ Ik kan niet wachten om te ontdekken wat er allemaal nog meer onder de oppervlakte ligt aan kansen en mogelijkheden voor mij en mijn bedrijf. Geen idee waar ik volgend jaar sta. Ik weet alleen dat het ondertussen allemaal al aan het gebeuren is en dat is een heerlijk gevoel :)

Mocht je interesse hebben in een adviesgesprek – of iemand kennen die wel zo’n gesprek kan gebruiken, – dan verwijs ik je graag door naar deze pagina. Hier vind je alle informatie over het gesprek. Ik kijk er naar uit om nieuwe afspraken in te plannen!

Heb je vragen over ondernemerschap, duurzaam ondernemen in het bijzonder, bloggen en je geld ermee verdienen? Stel ze gerust in de comments onder deze blogpost!

The post Hoe ik groei als ondernemer appeared first on De Groene Meisjes.

20 for 2020 – de tweede update

De eerste zes maanden 2020 zijn voorbij. Dat betekent: tijd voor een update over mijn 20 for 2020 lijst!

Deze lijst stelde ik in december samen. Het idee? Twintig dingen die ik in 2020 graag zou willen doen. Het is geen keiharde ‘dit moet’ lijst. Eerder een ‘dit zou leuk zijn’ lijst. In april, dus na de eerste drie maanden van het jaar, schreef ik een eerste update. Ben je benieuwd naar wat de afgelopen maanden hebben gebracht? Lees dan gauw verder :)

 

1. Een wandeling organiseren voor een groep (onbekende) mensen.

April: Dit heb ik nog niet gedaan en ik heb me er ook nog niet in verdiept. Het lijkt me nog steeds heel erg leuk! Misschien een goed idee voor de herfst van 2020. Wie gaat er mee?

Juli: Het lijkt me nog steeds leuk om dit te organiseren, en dan nu in de omgeving van Utrecht. Dit zou tegelijkertijd een leuke manier zijn om mensen te leren kennen. Misschien is een goede tussenstap om eens mee te gaan op een georganiseerde wandeling van het Natuurdromers forum, waar ik sinds kort lid van ben. Maar zelf iets organiseren lijkt me ook nog steeds heel leuk!

2. Een paar dagen naar een huisje in de natuur om daar lekker tot rust te komen en te schrijven.

April: Dit heb ik gedaan! Ik ben een midweek naar een tiny house op de Veluwe geweest en het was heerlijk. Ik heb er heel goed kunnen werken en mijn brein een beetje kunnen resetten. Ik kan het iedereen aanraden! Omdat ik weet dat ik er vragen over zal krijgen: ik verbleef op Droompark de Zanding. Geen spon, ik heb het zelf betaald.

Juli: En guess what? Ik denk erover om dit in september opnieuw te gaan doen. Dus gooi tips voor fijne huisjes op me!

3. Een workshop volgen.

April: Ik heb online een class en een online workshop gevolgd, maar ik vind dat niet helemaal hetzelfde. Ik kijk er  naar uit om in het Post Corona Tijdperk zoiets als een pottenbakworkshop te gaan volgen. Iets heel nieuws leren lijkt me echt super leuk!

Juli: Inmiddels heb ik nog meer online workshops gevolgd en ik blijf dat leuk vinden, maar ik ben ook op zoek naar iets leuks voor september. Dat lijkt me een mooi moment om met een offline workshop te beginnen. Het mag van alles zijn, iemand een tip?

4. Naar een pluktuin met bloemen en fruit.

April: Nog niet, maar dat is sowieso meer iets voor de late lente en zomer. Ik kan nu al niet wachten om met een mand vol met bloemen en rood fruit naar huis te gaan.

Juli: Jaaaa! Dit heb ik gedaan en het was geweldig! Vorige week was ik naar de Stadstuin in Zuilen, waar je iedere zondag voor vijf euro bloemen mag plukken. Fantastische plek, ga ik zeker vaker naartoe. Het was ook maar twintig minuten fietsen! Maar inmiddels heb ik ontdekt dat er nog veel meer pluktuinen in deze regio zijn, dus ik heb Aline al gemeld dat we op schoolreisje gaan binnenkort, zodat we ook foto’s kunnen maken :)

5. Nieuwe podcastafleveringen maken voor De Groene Podcast.

April: Dit stond gepland voor midden maart, maar toen kwam Corona om de hoek kijken en moesten we onze afspraken cancelen. Voor nu is dat heel erg balen, maar ik ben er vrij zeker van dat Dennis en ik op een dag – als het weer kan allemaal, en als we beiden tijd hebben, – wel weer nieuwe podcastafleveringen zullen maken. We zijn allebei namelijk nog steeds erg enthousiast over dit idee!

Juli: Helaas, dit idee is van de baan. De sponsor die ik had gevonden voor de podcast heeft zich teruggetrokken. Je weet wel, due to tante Carola. Dus dit zit er niet helemaal in momenteel, en ik denk voorlopig ook nog niet.

6. Meegaan op een bird-watching-walk in Rotterdam of Amsterdam.

April: Dit was gekoppeld aan punt 5 en daardoor ging ook dit niet door. Ik weet zeker dat de zomer nog veel voor ons in petto heeft. Immers: vogels zullen er altijd zijn. Daarbij komt dat ik nu graag op mijn balkon naar de vogels zit te kijken te luisteren en dat is ook leuk :)

Juli: Ik denk dat ik hiervoor een oproepje ga plaatsen op het Natuudromers forum! Daar zitten vast mensen die dat ook leuk vinden en die ook weten waar we dan naartoe moeten.

7. Op een reisje met Dirk Jan.

April: Dirk Jan en ik spraken elkaar van de week: het zijn onzekere tijden op werkgebied. We hebben dus nog geen idee of hij weer op een reisje moet voor zijn werk en of ik dan meekan. Ook weten we nog niet of we het ons kunnen veroorloven om op vakantie te gaan. Het is natuurlijk helemaal geen prioriteit… máár, het zou wel heel leuk zijn!

Juli: Momenteel denk ik veel na over hoe je in vriendschappen meer tijd voor elkaar kunt maken en hoe je nieuwe herinneringen kunt blijven maken samen. Samen op reis gaan is daarbij wel het ultieme voorbeeld, maar goed, dat kan niet altijd. Ik stel dit doel dus een beetje bij: misschien gaan we niet samen op een reisje naar het buitenland dit jaar (zoals we de jaren hiervoor wel deden: twee keer naar Parijs, één keer naar New York), maar kunnen we wél een dagje samen op pad.

8. Mijn slaapprobleem aanpakken.

Yes! En dat is geslaagd! Je leest hierover in deze en in deze blogpost. Het was een project, maar het is me gelukt!

9. 48 uur offline gaan.

April: Dit is me nog niet gelukt, maar ik moet ook eerlijk zeggen: ik heb het ook nog niet geprobeerd. Op dit moment (nu we thuis zitten,) hecht ik ook eventjes wat meer waarde aan het online contact dat ik met mensen heb, dus ik denk dat deze challenge niet helemaal de juiste is voor dit moment. Dat komt wel weer. Misschien ergens in de winter van 2020.

Juli: Hierboven zeg ik dat ik dit in de winter wil doen, maar inmiddels denk ik dat ik dit gerust een beetje naar voren kan halen. Ik heb het idee dat mijn schermtijd de afgelopen maanden verdubbeld is. Dit komt door al het wereldnieuws dat ik dit halfjaar zo actief heb gevolgd, maar ook doordat online contact met vrienden nu eenmaal het enige contact was dat we hadden. Ik merk dat ik steeds vaker weerstand tegen mijn telefoon begin te voelen, dus ik geloof dat het tijd wordt om dze 48-uur challenge  binnenkort eens op te pakken!

10. Een taart bakken aan de hand van een live tutorial van Lisa (van Taarten van Jansen).

April: Ik heb het idee dat Lisa deze live baksessies niet meer aanbiedt… jammer genoeg! Maar, ik heb wel een hoop andere dingen gebakken de laatste tijd. Zoals bijvoorbeeld de rabarber crumble van andere Lisa en de scones met lemon curd van Aline. Ik vind bakken momenteel weer heel erg fijn om te doen. Het is zo ontspannend! Mare en ik hadden het erover dat we een keer een taart willen bakken met een bodem van Punselies. Kennen jullie die goddelijke stroopkoekjes? Ze zijn vegan, ze zitten in een oranje verpakking en je koopt ze gewoon in de supermarkt. Iemand een suggestie voor hoe we daar een lekkere taart mee kunnen maken?

Juli: Ik ben niet meer zoveel aan het bakken momenteel, maar ik ben wél aan het fermenteren geslagen! Ik brouw nu mijn eigen waterkefir en kombucha. Totaal iets anders dan taarten en cakes, maar daar had ik het op een gegeven moment gewoon een beetje mee gehad geloof ik. Dus voor nu is het experimenteren met gefermenteerde drankjes en dat vind ik erg leuk om te doen!

11. Een échte zomervakantie plannen.

April: Au. Ja, dat was het plan. Maar door de financiële onzekerheid van deze en de komende maanden, moeten we dat plan eventjes laten varen. Volgend jaar dan (hopelijk) maar.

12. Thuis yoga doen.

April: Dit lukt heel goed! Op dit moment is er echt een overload aan yoga video’s online beschikbaar. Praktisch iedere yogaschool biedt live online lessen aan, er is genoeg te kiezen. Maar mijn favoriete video’s zijn toch echt van Yoga With Adrienne op YouTube. Ze heeft ontelbaar veel video’s, dus ik ben nog láng niet klaar!

Juli: Bovenstaande lukte inderdaad voor een tijdje erg goed, maar op een gegeven moment – door de verhuisdrukte – heb ik het ook weer losgelaten. Morgenochtend heb ik mijn eerste yogales buiten de deur weer geboekt en daar kijk ik toch ook wel erg naar uit. Misschien is yoga in een yogastudio toch net iets meer mijn ding dan om het thuis te doen. Ik heb het in ieder geval geprobeerd!

13. Spreken op een evenement, bijvoorbeeld over duurzaam leven, over dik zijn of over mental health.

April: Yes! Ook dit is gelukt! Ik heb een panelgesprek gemodereerd op Veggieworld (over veganisme en activisme) en het was ZO leuk om te doen! Vervolgens werd ik geboekt voor een volgende klus waarbij ik mocht komen praten over wandelen en je mentale gezondheid, maar je raadt het al: dat werd gecanceld vanwege de Corona maatregelen. Erg jammer, want ik had net de smaak te pakken. Ik vertrouw er maar op dat straks na de zomer de boel weer losbarst en mijn agenda overvol zit ;)

Juli: Ik wacht nog op die boekingen….Tsja, daarvoor moeten er toch echt eerst meer evenementen komen, vrees ik. Maar ik zei het van de week nog hardop tegen iemand: het lijkt me echt nog steeds een heel toffe ervaring om vaker spreekklussen te doen, dus ik sta er 100% voor open!

14. Mijn vriendin Suus in Duitsland opzoeken.

April: Ook dit is een beetje een sad verhaal. We zouden elkaar namelijk eind april treffen in Berlijn, maar helaas hebben we onze trip (trein en Airbnb) moeten cancelen. Natuurlijk loopt het allemaal niet weg en kunnen we het inhalen, maar jammer is het zeker wel! Ik mis Berlijn ook heel erg. Ik hoop dat de stad op ons wacht.

Juli: Ik heb enerzijds het voornemen om het reizen naar het buitenland pas weer op te pakken als het echt niet anders kan, anderzijds kan ik me ook voorstellen dat ik ergens dit najaar toch wel echt héél erg graag een tripje naar Duitsland wil maken.

15. Wadlopen met Mare.

April: Dit is ook nog niet gebeurd óf gepland en ik denk dat ik Mare ga wijsmaken dat we dit jaar niet kunnen wadlopen in verband met Corona. Ik word nog steeds bepaald níet warm van dat idee namelijk ;)

Juli: Gelukkig heb ik hier nog niet aan hoeven geloven. Grapje, zó erg lijkt het me nu ook weer niet. Echter, Mare heeft er nog een sportief idee bij opgevat: een kanotocht maken. Ik heb gezegd dat ik dat wel wil, als hij met mij een tandem wil huren en daarop een fietstochtje door de omgeving wil maken. Lijkt me hilarisch. Ik houd jullie op de hoogte.

16. Naar een filmfestival en het dan heel serieus aanpakken.

April: We hadden passe-partouts voor Movies That Matter festival, MAAR JA, dat ging niet door. Zucht ;) Het wordt een beetje een saai verhaal, sorry. Blame Corona. Hopelijk komen er nog andere festivals voorbij waarbij we dan all out kunnen gaan. Ons idee was om met onze passe-partouts naar een heleboel films te gaan – zoveel als we zouden kunnen zien – en er dan een hotelovernachting bij te nemen, zodat we na het hotelontbijt zo weer door konden rollen naar nog meer films. Ach, ook dat komt wel weer.

Juli: Helaas gaan dit soort festivals nog niet door en zullen we geduld moeten hebben.

17. Een museum bezoeken waar ik nog niet eerder ben geweest.

April: Dit hebben we gedaan! We zijn naar Singer (in) Laren geweest én naar Het Nieuwe Instituut in Rotterdam. Ik ben benieuwd naar welke musea we in 2020 nog meer zullen bezoeken! Naar het museum gaan vind ik zo’n fijne bezigheid. Ik mis het echt.

Juli: Helaas zijn we in de tussentijd nog niet naar ‘nieuwe’ musea geweest. Maar nu we naar Utrecht verhuisd zijn is dat natuurlijk wel een uitstekend moment om dat weer op te pakken. Ik associeer naar het museum gaan wel meer met de herfst en de winter, dus misschien wacht ik er nog eventjes mee, maar ik maak hierbij wel even een ‘mental note’ voor mezelf.

18. Een paar keer per jaar foto’s laten afdrukken, of Polaroids maken.

April: Dit heb ik nog niet gedaan en ik vind het een perfect idee voor komende week. Ik ga wat foto’s laten afdrukken en opsturen naar vrienden. Zin in!

Juli: Ik schreef wel dat ik dit ging doen, maar ik ben het vervolgens gewoon weer vergeten!

Wel heb ik een paar fotokaartjes rondgestuurd, maar dat is toch anders. Dus foto’s laten afdrukken gaat gewoon weer op het lijstje van dingen die ik nog wil doen :)

19. Naar een lezing/event van iemand die ik heel inspirerend vind in het buitenland gaan.

April: We hadden kaartjes voor Esther Perel (wel in Nederland) en voor Andrea Gibson in Antwerpen. Beide events gaan helaas niet door. Het zou echt het grootste cadeau zijn als ik ergens in het najaar naar bijvoorbeeld Berlijn of Londen kan gaan voor een event, zoals een lezing of een live podcastopname of iets dergelijks.

Juli: Alle events en lezingen die ik de afgelopen maanden heb bijgewoond (en dat waren er best wel wat!) waren online of in de bibliotheek hier op de Neude in Utrecht. Dat laatste voelde als echte uitjes, na al dat ge-Zoom. Ik ben er wel een beetje klaar mee, merk ik. Ik blijf er nog steeds bij dat ik hoop dat ik dit jaar ergens een keertje naar het buitenland kan voor een bijzondere lezing of een evenement. Ik heb geen idee hoe realistisch dat is, maar ik blijf dromen.

20. Een creatief project met een concreet eindproduct oppakken.

April: JA! Sterker nog, ik ben op dit moment met meerdere creatieve projecten met concrete eindproducten bezig. Geheimzinnig hè? Jullie horen er binnenkort meer over hoor! :)

Juli: In april of mei hebben Aline en ik twee Groene Meisjes postkaarten sets gelanceerd. Dat was super leuk en de setjes vlogen als warme broodjes over de toonbank. Ook heb ik meerdere online leesclubs georganiseerd, die ik voor nu even onder de categorie ‘creatief’ schaar. Verder zijn Aline en ik (samen met nog twee mensen) bezig met Een Groot Project waarover ik jullie deze zomer meer wil vertellen. Wordt vervolgd!

Dus, even resumerend, dingen die ik de komende tijd wil oppakken:

– 48 uur offline

– foto’s laten afdrukken

– jullie vertellen over mijn grote creatieve project

– een natuurhuisje voor een week in september zoeken, om daar lekker te schrijven. Tips welkom!

– een leuke cursus of workshop zoeken om deze zomer te volgen. Ook hiervoor zijn tips welkom!

– vaker naar mijn 20 for 2020 lijst kijken. Ik heb hem immers geschreven om een beetje als leidraad voor dit jaar te gebruiken.

Ik ben benieuwd hoe het met jullie lijstjes gaat dit jaar! Misschien is deze blogpost een reminder voor je om jouw lijst er ook weer eens bij te pakken en reflecteren op wat de afgelopen maanden je hebben gebracht. Voel je vrij om het één en ander te delen in de comments onder deze blogpost en: tips voor natuurhuisjes en leuke cursussen en workshops mogen daar ook gedeeld! :) 

Foto 1: Emma Odenkirchen 

Andere foto’s: Aline Bouma 

The post 20 for 2020 – de tweede update appeared first on De Groene Meisjes.

Hernieuwde kringloopliefde

Foto: Aline Bouma

Mijn liefde voor de kringloopwinkel is me met de paplepel ingegoten. Vroeger ging ik al samen met mijn moeder naar de kringloop, op zoek naar tafeltjes en krukjes die we konden opknappen. Toen ik op mezelf ging wonen, scoorde ik een groot deel van mijn interieur tweedehands. In de tijd dat ik een autootje had – RIP ‘Sophietje’ een lila Daihatsu Cuore – reed ik stad en land af, op zoek naar goedkope kringloopwinkels. Echter, in de jaren dat ik in Rotterdam woonde kwam ik er nooit. Ik heb het geprobeerd, maar ik vond de kringloopwinkels daar gewoon niet zo leuk. Dat is een kwestie van smaak, daar ben ik me volledig van bewust. Zo groeiden de kringloopwinkel en ik helaas een beetje uit elkaar.

Het is gek hoe het met dat soort dingen kan gaan hè? Vroeger dacht ik bij alles altijd eerst: ‘kan ik dit tweedehands kopen?’ En op de één of andere manier verdween die neiging. Ik kan de kringloopwinkels in Rotterdam hier onmogelijk de schuld van geven, want er is ook nog zoiets als Marktplaats of een rommelmarkt… als je tweedehands wilt kopen, dan kán dat gewoon. Kennelijk was ik weer wat gemakkelijker geworden in nieuwe spullen kopen, terwijl ik daar eigenlijk zo op tegen ben. Of nee, laat ik dat wat nuanceren: natuurlijk is nieuwe spullen kopen prima, maar het is lang niet altijd nódig.

Een voorbeeld: ik had laatst een keukenweegschaal nodig, dus ik zocht online naar wat zo’n apparaatje kost. In de eerste de beste kringloop die ik binnen liep stonden er drie weegschaaltjes om uit te kiezen. En toen ik later bij wijze van test op Marktplaats keek, zag ik dat er op fietsafstand van mijn huis ook nog wel twee had kunnen ophalen. Moet je nagaan, ik was al bijna naar de Blokker gelopen om een nieuwe te kopen! Zonde van het geld, maar ook zonde van alle grondstoffen die gebruikt worden om zo’n nieuwe keukenweegschaal te produceren. Die keukenweegschaal was wel een beetje een wake-up call voor me: ik moet écht weer meer mijn best doen om dingen tweedehands te scoren. Tweedehands kopen past gewoon het beste bij mijn duurzame idealen.

Foto: Emma Odenkirchen 

Een week of zes geleden verhuisde ik naar Utrecht en ik kan met grote blijdschap mededelen dat mijn oude liefde en ik weer herenigd zijn. En hoe. Het is dik aan kun je wel zeggen. Ook zijn Marktplaats en ik weer vrienden én heb ik herontdekt dat er allemaal mensen toffe tweedehands dingen verkopen op Instagram. De score van de afgelopen weken: een fauteuil, verschillende weckpotten, een keukenweegschaal, een minikas voor kruidenplantjes, een spiegel, een nachtkastje, een bureaulampje, een luchtig bloesje, rieten mandjes, een fijne koffiebeker en plantenpotjes. Ik kan mijn geluk niet op!

Omdat ik weet dat er vragen over komen zal ik hieronder de kringloopwinkels waar ik de afgelopen tijd ben geweest op een rijtje zetten. Ook vermeld ik een paar instagram accounts (no spon!) van mensen in Utrecht die toffe tweedehands en vintage meubels en spullen voor in huis verkopen. En verder zou ik zeggen: slinger je Marktplaats app weer eens aan, check of er binnenkort weer eens een ouderwetse garagesale bij je in de regio is, kijk áltijd even in de minibiebs je in de buurt óf organiseer zelf met vrienden een ruilmarktje voor tweedehands spullen. Niks leuker dan elkaars spullen en kleding gebruiken!

Kringloopwinkels in Utrecht die ik tot nu toe heb bezocht:

– Wawollie 

– Kraayenest 

– Emmaus Lombok

– De ARM

– De Kringloper in Hilversum

(heeft ook een GEWELDIG filiaal in Naarden, ik kwam er in 2012 al, zag ik in mijn blogarchief)

Accounts van Instagrammers met mooie tweedehands spullen:

– @oudenmeuk

– @ikstroop

– @vintagerevival_nl

Als je het leuk vindt om wat inspiratie op te doen voor het kopen van tweedehands spullen, verwijs ik je graag naar de rubriek ‘Tweedehandsliefde in huis‘, die ik jaren geleden op mijn blog had. Voor deze rubriek bezocht ik lezers die een vintage/tweedehands interieur hadden. Enorm leuk – en enorm tijdrovend – om te doen was dat! Dit zijn mijn favoriete edities: Emma, Danique, Aline en Margareth.

Verder heb ik op mijn Instagram een highlight aangemaakt waarin ik al mijn stories bewaar die iets met de kringloop  te maken hebben.

En nu jullie. Ik ben op zoek naar kringlooptips in Utrecht en omgeving. Amersfoort mag ook. 

Kom maar door! En waar ik ook benieuwd naar ben: wat was jouw meest recente kringloopschat? Tell me all about it en deel je enthousiasme! 

The post Hernieuwde kringloopliefde appeared first on De Groene Meisjes.

Een podcastclub: wat is het en hoe richt je er één op?

In 2018 schreef ik de blogpost ‘Hoe begin je een leesclub?‘ Ik vind het zo leuk om te zien dat deze post nog altijd erg goed wordt gelezen. Ook krijg ik nog geregeld mailtjes met vragen over leesclubs en toen ik een virtuele leesclub aankondigde, had ik binnen no-time 50 aanmeldingen. Dat bewijst voor mij dat leesclubs heel erg leven en dat snáp ik, want het is ook echt te gek om bij een leesclub te zitten óf om er zelf eentje op te richten. Vandaag wil ik het met jullie hebben over podcastclubs, want die bestaan ook! Ik mocht twee oprichters van podcastclubs wat vragen stellen over het hoe, wat en waarom en het leek me erg leuk om deze informatie met jullie te delen.

Misschien spreekt het woord ‘podcastclub’ al wel een beetje tot de verbeelding, maar voor de zekerheid: waar je bij een leesclub met een groepje een boek bespreekt, bespreek je bij een podcastclub een podcastaflevering. En vaak is het dan zo dat een club een favoriete podcast heeft en dat er iedere editie een nieuwe aflevering van die desbetreffende podcast wordt besproken. Maar natuurlijk kan je zo’n podcastclub inrichten zoals je zelf wilt. Misschien wil je wel iedere keer een andere podcast (een andere show dus) bespreken, om op die manier kennis te maken met allemaal verschillende podcasts. Het is jouw/jullie feestje, dus hang de slingers en de balonnen op zoals en waar je wilt!

Edit: het is handig om te weten dat ik vóór het uitbreken van Corona sprak met Floor en Marinda. 

Ik sprak met Floor, van de podcastclub in Groningen. Floor zegt: “Podcastclubs zijn een relatief nieuwe ontwikkeling. Ik zocht er eentje in Groningen, maar die bleek nog niet te bestaan. Toen besloot ik er zelf maar eentje te beginnen!” Floor vertelde me ook dat haar belangrijkste beweegreden om een podcastclub te beginnen was dat ze gelijkgestemden zocht. Floor wilde haar feminisme verdiepen en de kennis die ze opdoet, door boeken te lezen en podcasts te luisteren, delen met anderen. Ze ontdekte dat de Damn Honey podcast (waar ik zelf ook fan van ben,) super fijn en toegankelijk was en besloot om de club rondom deze podcast in te richten.

Hoe richt je dan zo’n groep op? Floor deed dat door een oproep te doen op Facebook. De podcastclub begon dan ook met een Facebookgroep. Later werd dat een offline groep (met bijeenkomsten) en een Whatsapp groep. Inmiddels telt de groep ruim twintig leden. De leden van deze groep in Groningen zijn voornamelijk studenten en de leeftijden variëren tussen de 18 en de 26 jaar.

De bijeenkomsten zijn niet altijd met twintig personen, soms met zeven of acht mensen. Een klein clubje werkt ook fijn, want zo komt iedereen in het gesprek aan het woord. Hoe zo’n avond eruit ziet?

Floor vertelt: “Het gaat heel soepel. We spreken bij iemand thuis af, theetje en wat lekkers erbij, en dan gaat het eigenlijk vanzelf. We hebben heel lange en diepe gesprekken en dat is fijn, want die heb ik niet zo gauw met anderen. Net zoals in de podcast van Dam Honey bespreken we een feministisch dilemma en daar mag dan iedereen zijn standpunten over delen. De sfeer is heel veilig en open, iedereen durft van alles te uiten, dus dat is fijn. Het lijkt alsof we elkaar instant begrijpen.”

Floor voegt toe: “In de groep op Whatsapp wordt allerlei interessants gedeeld. Nieuwsberichten die we gezien hebben, interessante artikelen enzovoorts. Feminisme is een ontzettend ruim begrip, er is nog heel veel te leren en te onderzoeken met elkaar.”

Ook sprak ik met Marinda, van de Fellow Feminists Podcastclub in Utrecht. Je snapt: ik ga eens even kijken of er nog ruimte is, nu ik in Utrecht ben komen wonen :) Marinda heeft de club samen met twee anderen opgericht. Ook zij luisterde veel naar de Damn Honey podcast en had de behoefte om hier met anderen over te praten. Ze vond het jammer dat dit soort clubjes toch vooral in Amsterdam óf online waren, dus besloot ze er zelf eentje te beginnen in Utrecht. Ook bij Marinda kwam dat voort uit de behoefte om meer offline te willen zijn met gelijkgestemden. Marinda deed een online oproep via Instagram en binnen een dag waren er – schrik niet – honderd geïnteresseerden! Zo hard kan het gaan dus, en zoveel gelijkgestemden zijn er dus te vinden! (gentle reminder voor de mensen die denken ‘er is niemand zoals ik’)

Marinda vertelt over hoe ze de avonden aankleden: “We kijken naar wat er speelt door via Instagram naar gespreksonderwerpen te vragen. Zo bekijken we waar de behoefte ligt. Zo ging onze eerste meeting over straatintimidatie en de tweede over menstruaties en menstruatiearmoede. We openen een feministisch gesprek dus met een centraal thema. Ook hebben we altijd een stelling waarover we in groepjes kunnen praten.” Net als Floor aangaf, gaat het bij de club van Marinda ook vrijwel vanzelf allemaal. Het is absoluut niet ongemakkelijk en de gesprekken verlopen soepel.

Marinda geeft aan: “We zijn begonnen met Damn Honey luisteraars, maar we willen de club breder en diverser trekken. Om die reden gaan we nu ook andere podcasts bespreken, in de hoop dat dit een diverser publiek zal trekken. Een diverser publiek betekent over het algemeen een meer verdiepend gesprek. Via Instagram hebben we bekend gemaakt dat we mensen van alle genders, culturele achtergronden en leeftijden zoeken, dus hopelijk gaat dit balletje rollen!”

Wanneer ik Marinda vraag naar wat volgens haar de meerwaarde van de podcastclub is, zegt ze: “Er worden gesprekken geopend over thema’s die ik met vrienden in het dagelijks leven niet zo gauw voer. Ik voel me gesterkt in mijn strijd doordat ik eindelijk mede-feministen heb ontmoet. En het is niet alleen het delen van dingen met anderen, het is vooral ook dat je enorm veel leert door naar elkaar te luisteren. Dát is de meerwaarde.”

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik voel me helemaal geïnspireerd om me aan te sluiten bij een podcastclub óf om er zelf eentje op te richten. Alles wat Floor en Marinda zeggen klinkt zo herkenbaar voor mij. Daarnaast ben ik een ontzettende podcastfan, dus eigenlijk zou het niet meer dan logisch zijn om naast mijn leesclub ook nog een podcastclub te hebben.

Wie van jullie is ook geïnspireerd? Onthoud: een podcastclub kan over iedere podcast en dus ook over ieder onderwerp gaan. Gebruik mijn blog vooral als platform om een oproepje te doen – dit kan in de comments onder deze blogpost. Veel succes en plezier!

Dankjewel Marinda en Floor, jullie input is heel waardevol! Veel plezier met jullie clubs!

Beeld: Sabine Metz 

The post Een podcastclub: wat is het en hoe richt je er één op? appeared first on De Groene Meisjes.

Rabarbertartelettes

Rabarbertartelettes. Kunnen we het eerst eventjes hebben over hoe lekker dit wóórd alleen al klinkt? En kijk dan naar de foto’s. Dit is toch de droom van iedere thuisbakker? Ik ben gezegend met Daan en Patricia die deze co-productie voor mijn blog maakten. Daan bakte de tartelettes, Patricia verzorgde de styling en de fotografie. Dankjewel lieve mensen!

Als er één groente is die lente uitstraalt is het wel rabarber. Friszuur en met een mooie rode kleur. En je kunt er ook lekkere dingen mee bakken, zoals deze rabarbertaartjes, die er al snel aantrekkelijk uitzien omdat je met rabarber de mooiste vormen en patronen kunt maken (google maar eens!)

Het lijkt misschien een complex recept, maar dat valt gelukkig heel erg mee. Je kunt bovendien een boel (al ruim) van tevoren maken, zodat je lekker rustig aan kunt doen. Ook kun je, als je écht niet van rabarber houdt, de topping eenvoudig vervangen voor bijvoorbeeld verse frambozen of aardbeien. Zo kun je dus ook makkelijk een paar verschillende taartjes maken, terwijl de basis hetzelfde blijft.

Een tip (van Merel) voordat je aan dit recept begint: zorg dat je de instructies goed hebt doorgelezen voordat je daadwerkelijk aan de slag gaat. Het is belangrijk om de stappen te volgen en Daan noemt nog een paar goede tips tussendoor!

Wat heb je nodig voor de taartbodems?

(genoeg voor vier kleine bodems of één grote)

145g bloem

90g plantaardige roomboter (bijvoorbeeld van Flora)

45g basterdsuiker

snufje zout

rasp van halve sinaasappel of halve citroen

ijskoud water

Wat heb je nodig voor de puddingvulling?

300ml plantaardige melk (ik gebruikte verse havermelk van Oatly)

25g — 30g maïzena (30 maakt echt een vaste ‘pudding’, 25 wat vloeibaarder)

vanillestokje

60g suiker (of vanillesuiker bij gebrek aan een vanillestokje)

snufje zout

mespuntje kurkuma (optioneel)

klontje plantaardige boter (optioneel)

Wat heb je nodig voor de rabarbertopping?

5 rabarberstengels

sap van 1 citroen (gebruik die van de bodem)

50g suiker

vanillestokje (gebruik die van de vulling)

water

Hoe maak je de taartbodems?

Deze kun je op twee manieren maken. De simpelste manier is met een keukenmachine, maar als je die niet hebt kom je met een kom en je handen nét zo ver (het duurt alleen een paar minuutjes langer). Het water heb je misschien niet eens nodig.

Het deeg kun je een paar dagen van te voren maken, of zelfs invriezen. Het schijnt zelfs dat je de gebakken bodems (mits goed verpakt) goed kunt invriezen.

Zeef je bloem en het zout bij elkaar in een kom (of in de keukenmachine), en voeg de basterdsuiker en de rasp toe.

Zorg dat de boter goed koud is, snijd hem dan in kleine blokjes en leg deze op de rest van de ingrediënten. Ik gebruikte Flora plantaardige roomboter.

Zet de keukenmachine aan tot het beslag een beetje op nat zand lijkt. Of gebruik je handen om de boter in de bloem te wrijven, totdat deze consistentie ontstaat. Een paar klontjes in het beslag zijn niet erg.

Maak nu één deegbal door te kneden met je handen. Als dat wat moeilijk gaat, voeg dan voorzichtig wat water toe (een theelepel per keer). Maak de deegbal wat plat, en leg hem voor minstens een uur in afgedekt of in folie in de koelkast. Het deeg kan ook prima een paar dagen in de koelkast liggen, als je het wat rustiger aan wilt doen.

Verwarm de oven voor op 180°C. Haal het deeg uit de koelkast, en rol het met een bebloemde deegroller uit tot ongeveer een kleine halve centimeter dikte.

Snijd stukken uit die nét groter zijn dan je taartvormpjes (of grote taartvorm) en leg de deegplakken in de vorm. Druk voorzichtig aan tegen de randen, snijd ze bij de randjes af en zet ze nog even in de koelkast terwijl de oven opwarmt. Deeg dat je over hebt kun je opnieuw tot een bal kneden en invriezen, of je kunt het gebruiken voor leuke decoratie op de taartjes.

Voordat je de taart(jes) in de oven zet, prik je nog even wat gaatjes in de bodem met een vork. Dat voorkomt dat de boter gaat stomen en het deeg doet opbollen. Ook kun je ze bakken met een gewichtje, zoals (keramische) bonen of rijst in een bakpapiertje, om te voorkomen dat het opbolt. Bak de taart(jes) voor 15 minuten tot ze goudbruin zijn en laat ze goed afkoelen voor het vullen.

Hoe maak je de de puddingvulling?

Deze vulling lijkt heel erg op wat je in een puddingbroodje kunt vinden. Zacht van smaak, zoetig en het warme van de vanille. Normaal krijgt die een deel van zijn gele kleur van het eigeel, maar dat gebruiken we natuurlijk niet. Het mespuntje kurkuma kun je daarom toevoegen om de vulling tóch een aantrekkelijk geel tintje geven (als je voorzichtig bent met de hoeveelheid, zal het aan de smaak niets veranderen): a little bit goes a long way.

Óók dit onderdeel kun je een dag van te voren maken, of bijvoorbeeld als je deeg in de koelkast ligt te koelen.

Snijd het vanillestokje open en schraap met de achterkant van een mesje de kleine zwarte puntjes uit de boon. Doe dit samen met 230ml van de plantaardige melk, de kurkuma, een snufje zout en de suiker in een pannetje op middelhoog vuur. Bewaar de rest van het vanillestokje voor de rabarbertopping.

Klop de maïzena samen met de resterende plantaardige melk.

Als de melk kookt, voeg je het maïzena-melkmengsel toe, en begin je met een garde te kloppen. De maïzena zou snel moeten beginnen met binden, en als je een paar minuutjes al kokend blijft doorkloppen, zal de vulling goed gebonden zijn. Om hem íets romiger te maken, kun je er nu een klontje boter doorheen kloppen.

Giet de vulling in een bakje of op een diep bord, en dek af met een folie en zet in de koelkast tot je hem nodig hebt. Zorg dat de folie de pudding ‘raakt’, zodat er geen vel op de vulling ontstaat.

Hoe maak je de rabarbertopping?

De bodem is lekker romig, de vulling is warm en zoetig, dus wat past daar beter bij dan een friszure prachtige rabarbertopping voor een perfect lentetaartje? Maar, zoals gezegd, kun je de topping ook prima vervangen voor wat anderruit, en dan kun je stappen hieronder gewoon overslaan. Ieder z’n ding ;)

De hoeveelheid water is een béétje afhankelijk van hoe groot je pan is, maar je wilt dat de rabarberstengels nét niet helemaal onder water komen te staan.

Als je al weet in wat voor mooi patroon je de rabarber gaat neerleggen, kun je ‘m snijden in de benodigde stukjes. Als je dat nog niet weet, snijd je ‘m gewoon in stokjes van ongeveer 10cm. Daar kun je meerdere kanten mee op.

In een koekenpan verhit je de suiker, de citroensap, het overgebleven vanillestokje en het water tot dit mengsel een zachtjes kookt.

Leg je rabarber er in, met de ‘platte’ kant onder. Op deze manier blijft de bovenkant zijn mooie rode kleur behouden. Kook voor 5 minuutjes, en haal dan van het vuur. Laat de rabarber afkoelen in de siroop. Als het goed is blijft de rabarber zo lekker stevig, maar is hij makkelijk te snijden en te eten.

Zo ga je de taartjes bouwen:

Vul de taartbodems met de pudding vulling.

Leg de topping op de vulling. Maak er een mooi patroontje van, of een beautiful mess. Lekker is het sowieso!

Tot slot nog een tip: als je de bodems wat langer lekker krokant wil houden, kan het helpen de taartbodems voor je dat doet te bestrijken met wat ingekookte abrikozenjam. Dit heet abrikoteren en het zorgt voor een dun laagje dat voorkomt dat het vocht van de vulling in de bodem trekt en hem zompig maakt. Als je de taartjes dezelfde dag nog op gaat eten, is dat niet echt nodig.

Ik denk dat ik ook voor Patricia en Daan mag spreken als ik zeg dat we erg benieuwd zijn naar jullie rabarbercreaties! Deel je resultaten dus vooral op Instagram! Heel veel bakplezier gewenst en eet smakelijk :)

The post Rabarbertartelettes appeared first on De Groene Meisjes.

Doei Rotterdam!

Foto’s: Aline Bouma 

Allereerst: sorry dat het hier zo stil was de afgelopen twee weken. Ik weet dat ik er eigenlijk geen verklaring voor hoef te geven, maar dat wil ik toch doen. De reden voor mijn afwezigheid was namelijk een leuke: ik zat middenin een verhuizing! Deze blogpost schrijf ik dan ook terwijl ik tussen de verhuisdozen zit en wanneer dit verhaal online verschijnt, zit ik op de verhuisbus te wachten. Het waren twee pittige weken. Verhuizen vanuit Amsterdam én Rotterdam náár Utrecht bleek een flinke onderneming. Wat zullen we blij zijn als we dit weekend in onze nieuwe achtertuin zitten. Ik denk het koude drankje en het vegan taartje er voor de gezelligheid alvast even bij.

Hoewel ik enorm veel zin heb om samen met Mare en de katjes naar Utrecht te verhuizen en daar een heel nieuw avontuur te gaan, laat ik Rotterdam zeker ook met een beetje pijn in mijn hart achter. Ik heb hier drie jaar en tien maanden gewoond. Bijna vier jaar dus. En wát een jaren waren het. Ik kan amper beginnen met vertellen wat ik hier allemaal heb meegemaakt en welke ontwikkelingen ik heb doorgemaakt. Omdat ik denk dat het goed is om heel bewust stil te staan bij de plek die ik achterlaat, ga ik toch een poging wagen.

Toen ik vier jaar geleden – het was mei – tegen dit prachtige huis waar ik woon aanliep, wist ik meteen dat het mijn nieuwe plek moest worden. Ik had nog geen enkel ander huis bekeken en ik wist ook eigenlijk helemaal niet zo goed wat ik zocht. Ik wist gewoon: dit is het. Ik vond het huis er niet alleen prachtig uitzien, met z’n glas-in-lood en twee (!) schouwen, ik wist ook: ik ga me hier veilig en geborgen voelen. En dat laatste, daarvan wist ik wél dat ik ernaar op zoek was. Ik had een tumulte tijd in Amsterdam achter de rug en ik had een plek nodig om te kunnen landen. Dit huisje in de Doctor de Visserstraat in Bergpolder bleek precies die plek te zijn. Het huisje groeide al snel om me heen, met z’n fijne hoekjes, z’n prachtige lichtinval en het heerlijk beschutte balkonnetje. Hier kon ik tot rust komen.

Grappig genoeg was dit huis het eerste huis waar ik écht graag thuis wilde zijn. Dat zorgde ervoor dat ik veel meer thuis was dan ik daarvoor ooit was geweest. In dit huis wilde ik graag vrienden ontvangen, etentjes organiseren, met mijn nicht op de bank hangen en een boek lezen op het balkon. Dit huis heeft me geleerd dat een fijne en veilige thuishaven van onschatbare waarde is en dat ik dan niet zo nodig van hot naar her hoef – want thuis is het fijn genoeg.

Zoals ik al zei is er een hoop gebeurd in de vier jaar dat ik hier woonde. Er ging een relatie uit – sterker nog: in de tussentijd werd er nog samengewoond, – er werd gedate en uiteindelijk kwam ik een jaar geleden Mare tegen. Ik was in dit huis heel verliefd én heel verdrietig. En dat zijn dan alleen nog maar de ontwikkelingen op liefdesgebied. Ik ging in mijn eentje verder met De Groene Meisjes (en veranderde dus van bedrijfsvorm,) ik huurde verschillende werkplekken (om vervolgens te concluderen dat ik thuis werken eigenlijk toch het allerfijnste vond,) ik ging voor een maand of tien bij bibliotheek Rotterdam werken, ik deed allerlei grote en kleine projecten, boekte successen en ging op mijn bek; maar altijd was mijn huis er om bij te komen. Zo ging ik ook ontelbare keren op reis, en altijd kwam ik weer met veel plezier thuis in Bergpolder.

Een kennis zei, voordat ik naar deze mooie stad verhuisde, dat Rotterdam een ‘comfortabele stad’ was. Ze bleek gelijk te hebben. Ik heb me hier vanaf de eerste dag thuis gevoeld. Het duurde niet lang of ik wist de weg én ik leerde allerlei leuke mensen kennen. Rotterdammers zijn gemakkelijke mensen om mee te bonden, zo bleek. Natuurlijk heb ik daar ook zelf mijn best voor gedaan. Zo deed ik bijvoorbeeld op verschillende plekken vrijwilligerswerk en richtte ik een leesclub op. Ik ga dit onthouden voor mijn verhuizing naar Utrecht, want het bleek een zeer effectieve methode om je kennis-en vriendenkring uit te breiden. Ook heb ik veel vrienden uit andere steden in Nederland vol trots aan Rotterdam voorgesteld en iedereen was altijd net zo enthousiast over de stad als ik. Maar goed, wie is er dan ook ongevoelig voor die prachtige skyline, de watertaxi, de musea, de uitbundig groene parken en de gezellige restaurantjes die Rotterdam te bieden heeft?  Dan snap je het gewoon niet hoor ;)

Rotterdam bracht me rust en inderdaad comfort. De stad is uitdagend genoeg om iedere week iets nieuws te ontdekken, maar rustig genoeg om dat níet te hoeven doen. Ik heb me hier nooit opgejaagd gevoeld, maar ik heb me ook nooit verveeld. Ik heb hier altijd met veel plezier rondgereden op mijn fietsje en ontelbare wandelingen gemaakt door het prachtige en groene Noord. Ik heb vrienden gemaakt bij mijn favoriete koffietentjes – de haverlatte werden klaargezet als ik naar binnen wandelde en er was altijd tijd voor een gezellig praatje. Rotterdam bleek voor mij precies stads genoeg én een stuk rustiger dan Amsterdam – daar was ik destijds erg aan toe.

Doei prachtig Rotterdam en mijn lieve fijne huisje: ik ga jullie stiekem best wel missen. Hoeveel zin ik ook heb in het samenwoonavontuur in de binnenstad van Utrecht, ik ga nooit vergeten hoeveel rust, veiligheid en geluk ik bij jullie heb gevonden. Dankjewel voor alles.

The post Doei Rotterdam! appeared first on De Groene Meisjes.

Wat ik hoop mee te nemen uit deze periode

Foto’s: Aline Bouma 

Vorige week volgde ik een online talk van de wereldberoemde Ester Perel bij The School of Life. Het was een inspirerende avond en er werden een hoop erg boeiende dingen gezegd. Wat me vooral is bij gebleven, is het advies dat Perel gaf om op te schrijven wat de dingen zijn die je uit deze (corona) periode wilt meenemen. Ze zei zoiets als: “Het is zoals de eerste jaren van het leven met je kindje. Je denkt dat je je al die leuke en speciale momenten wel herinnert, maar niks is minder waar. Je zult het moeten vastleggen, anders vergeet je het, want het leven gaat door.”

Ik heb veel mensen (al dan niet online) gehoord over dat deze periode van ‘anders leven’ naast lastigheden en gemis ook mooie dingen met zich meebrengt. Zelf ervaar ik dat ook zo. Er zijn best wel wat dingen waarvan ik hoop dat ik ze vast kan houden, omdat ze me goed bevallen en waarvan ik het idee heb dat ze goed voor mij zijn. Dus luister ik naar tante Perels advies en schrijf ik ze op. Misschien wil jij dat ook doen. Laat ik beginnen.

Reizen

Het bevalt me erg goed om veel minder te reizen dan ik deed. Ik zat zo’n drie keer per week in een trein. Soms voor mijn werk, maar meestal om naar Mare of naar vrienden te gaan. Dat reizen kost veel geld, maar ook veel tijd, en het maakt me best wel onrustig. Het is één van de eerste dingen die me al in de eerste twee weken van de thuisisolatie opvielen: hoeveel rustiger ik me voelde nu ik voornamelijk op één plek was.

Grappig eigenlijk, want ik had al eerder geconcludeerd dat ik me een stuk rustiger voelde toen ik besloot niet meer alsmaar op reis te gaan naar het buitenland. Misschien herinneren jullie je nog wel dat ik een paar jaar geleden continu in een trein of een vliegtuig zat. Het heeft iets heel leuks en spannends, maar ik merkte ook dat het me eigenlijk heel ongelukkig maakte. En op kleinere schaal werkt dat kennelijk voor mij ook zo. Ik voel me goed als ik veel op één plek (in één stad in mijn geval) ben. Dat is iets om rekening mee te houden.

Relatie

Toen Mare een week of zeven (acht?) geleden bij mij introk, omdat mijn huis ruimer is en ik een balkon én katten heb en het dus logischer was om de tijd bij mij in Rotterdam te slijten dan in Amsterdam, vond ik dat eerlijk gezegd best wel een beetje spannend. Het had voor mijn gevoel best wel verkeerd kunnen aflopen. Misschien zouden we helemaal kriegelig van elkaar worden, misschien raakten we uitgepraat of zouden we ruzie krijgen. Wie mij de afgelopen weken op Instagram heeft gevolgd weet dat bovenstaande echt héél anders heeft uitgepakt. Mare en ik hebben er zeven (of toch acht?) erg gezellige en fijne weken op zitten. We hebben een goed ritme, goede gesprekken, genoeg tijd en ruimte voor onszelf, we koken lekker en we doen leuke dingen.

Het is ons zelfs zó goed bevallen dat we hebben besloten te gaan samenwonen :) Inmiddels hebben we een ontzettend leuk huisje in Utrecht (wat ons een mooie middenweg tussen Rotterdam en Amsterdam leek, met voldoende uitdaging om samen een nieuwe stad te gaan veroveren) gevonden en gaan we over een week of drie verhuizen. Naast dat we heel erg uitkijken naar een nieuw avontuur in een nieuwe woonplaats, kijken we er ook heel erg naar uit om niet meer terug te gaan naar de reistijd die we eerder hadden. Hoewel Amsterdam-Rotterdam een prima verbinding is en we weten dat er mensen véél grotere afstanden overbruggen voor de liefde, denken we dat dit voor ons een hele verlichting gaat zijn.

Deze periode heeft mij veel vertrouwen gegeven in onze relatie. Maar misschien moet ik het breder trekken en heeft het me de bevestiging gegeven dat die alledaagse nabijheid van het samenwonen echt heel fijn en heel veilig voelt en dat het goed bij mij past. We merken bijvoorbeeld ook dat we veel minder ‘gedoetjes’ hebben, omdat we irritaties of andere dingen meteen face to face kunnen uitspreken, in plaats van telefonisch of per app. Ook ben ik niet meer zo bang dat samenwonen betekent dat ik mijn ruimte of mijn privacy moet opgeven, of dat ik geen tijd meer zal hebben voor mezelf. Dat komt echt allemaal goed als je er goede afspraken over maakt, en dat is een heel prettig en geruststellend gevoel. Maar bovenal weet ik nu heel zeker wat ik natuurlijk heus al wel wist, en dat is dat ik heel graag nog héél lang met Mare samen wil zijn. (/einde zoetsappigheid)

Sociaal leven

Hoewel ik de afgelopen weken relatief weinig mensen heb gezien, heb ik toch veel nabijheid ervaren. Met vrienden heb ik veel geappt en soms gebeld, maar ik heb óók een hoop betekenisvol contact gehad met mensen die ik normaal niet zo vaak spreek, of die ik eigenlijk niet heel goed ken. Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat veel mensen wat beschikbaarder zijn dan normaal gesproken, omdat er minder volle agenda’s zijn. Ook denk ik dat we met z’n allen wat meer verlegen zitten om een goed gesprek, en dus zoeken we elkaar allemaal wat vaker op.

Met één vriendin ben ik een paar keer gaan afstand-wandelen. Dat was erg fijn. We haalden een koffie to go bij een tentje met een pick-up gelegenheid en wandelden dan een uurtje vanuit daar. Sowieso vind ik dit een datevorm die er echt in mag blijven van mij. Met andere mensen heb ik leuke gesprekken aan de deur gehad, wanneer we iets bij elkaar ophaalden of terugbrachten. Soms vloog er dan zomaar een halfuur om. Er waren ook vrienden jarig in deze periode. Daar vonden we creatieve oplossingen op, met versierde Zoom-meetings, of taart en balonnnen op 1,5 meter afstand. Ik zal maar heel eerlijk verklappen dat ik niet zoveel met standaard verjaardagen heb, dus wat mij betreft kunnen we van mijn verjaardag in augustus ook príma een 1,5-meter-verjaardag maken.

Het leuke van deze momenten met vrienden en kennissen is dat ik me ieder gesprek en moment heel levendig herinner, waar ik normaal moeite heb om te bedenken wie ik in een maand tijd allemaal heb gezien. Wat ik daaruit meeneem? Ik denk dat ik goed wil overwegen of elkaar vaak zien echt altijd beter is. Ook wil ik open blijven staan voor betekenisvolle gesprekken met mensen die ik eigenlijk niet heel erg goed ken.

Wat ik hier nog aan wil toevoegen is dat ik ook niet wil vergeten hoeveel mooie en lieve dingen mensen voor elkaar deden in deze periode. Ik heb nog nooit zoveel kaartjes verstuurd én ontvangen als in deze periode. Er waren taarten en koekjes, bossen tulpen, boeken die over en weer uitgeleend werden, maaltijden die voor elkaar gekookt werden en cadeautjes per post. Het is zo ongelooflijk leuk om lieve, attente dingen voor elkaar te doen en ik hoop heel erg dat we daar een gedeelte van kunnen meenemen. Het is hartverwarmend en het bevestigt voor mij dat dingen met aandacht doen altijd van grote waarde is.

Persoonlijke ontwikkeling

Iets waar ik me enorm gelukkig om prijs, is dat ik de afgelopen periode veel tijd en aandacht heb kunnen hebben voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Zo pakte ik een coachingstraject op, volgde ik een paar gratis creatieve workshops via Skillshare, leerde ik de perfecte scones te bakken, woonde ik verschillende interessante online lectures van The School of Life bij en las ik een lekker stapeltje boeken uit. En dit alles omdat ik zonder werk zat en opeens veel tijd over hield.

Ik denk dat ik van een nood een deugd heb gemaakt. In jezelf investeren is volgens mij altijd een goed idee. Of dat nou is door een creatieve hobby op te pakken of door een zelfhulpboek te lezen – het is een verrijking en dat is altijd een goede besteding van je tijd. Het smaakt naar meer! Dus wil ik mezelf er de komende periode aan blijven herinneren dat er nog ontelbare leerzame boeken zijn die ik kan lezen, en dat er online ongelooflijk veel initiatieven zijn die me kunnen helpen mijn creatieve kant te ontplooien.

Werk

Ja, tot slot dan nog het kopje werk. Ik ben er met opzet niet mee begonnen, omdat ik niet wil dat het zo prominent is. Natuurlijk is mijn werk belangrijk voor me en ik hou ook van mijn werk. Maar ik wil niet dat het álles is. En wat ik al helemáál niet wil, is dat het mijn identiteit vormt óf dat ik mijn eigenwaarde ophang aan mijn werk of aan hoe druk ik het al dan niet heb. Dit is een gedachte die ik van harte hoop mee te nemen uit deze periode.

De eerste week was ik op van de zenuwen. Al mijn opdrachten werden gecanceld, alle opdrachtaanvragen kamen stil te liggen – kortom, het zag er niet best uit, net zoals bij vele andere ZZP’ers. Ik sliep er slecht van, ik bleef maar nadenken over hoe dit ooit goed ging komen. En toen besloot ik: het enige dat ik kan doen is creatief zijn, dingen aannemen zoals ze komen, en verder geduldig en vol vertrouwen zijn. Dat laatste is hartstikke moeilijk, dus ik zal daar niet te ‘woo woo’ over doen. Ik geloof niet zo in the law of attraction denk ik, en deze situatie was gewoon écht even heel onzeker, maar ik heb ook gemerkt dat die paniek en die onrust mij niet hielpen.

Logischerwijs was ik de eerste weken – ik denk net als velen anderen – continu bezig met het willen controleren van hoe dit alles zou aflopen en hoe lang het nog zou duren. Maar die controledrang brengt je nergens. Het lukte me om vanaf week twee of drie de boel wat meer te laten rusten en het op z’n beloop te laten. Inmiddels beginnen er hier en daar weer wat kleinere opdrachtjes binnen te druppelen en dat geeft me heel veel hoop. Daarnaast ben ik creatief geweest door bijvoorbeeld meer met affiliate samenwerkingen te doen en door op donatiebasis een online leesclub op te richten. Dat maakt me trots. Ik heb in elk geval geprobeerd er het beste van te maken!

Ik ben ontzettend benieuwd naar de dingen die jullie zijn opgevallen aan jezelf en aan de mensen in je omgeving. Als je daar iets over kwijt wilt, of iets zou willen vertellen over de dingen die je meeneemt naar de periode die we maar ‘het nieuwe normaal’ zullen noemen; be my guest in de comments onder deze post! 

The post Wat ik hoop mee te nemen uit deze periode appeared first on De Groene Meisjes.

Thuisisolatie en je mentale gezondheid

Foto’s: Aline Bouma 

Laat ik maar met de deur in huis vallen: voor veel mensen is thuisisolatie loodzwaar. Ik hoor veel geluiden om mij heen van mensen die normaal gesproken al een uitdagende mentale gesteldheid hebben, voor wie de thuisisolatie echt een enorme beproeving is. De dagen kunnen gevoelsmatig eindeloos duren, we hebben allemaal meer tijd om na te denken dan normaal en daarnaast voelen veel mensen zich eenzaam, angstig of somber. Helaas weet ik vrij zeker dat veel mensen die deze blogpost lezen zich hier (al dan niet gedeeltelijk) zullen herkennen. Als jij je zo voelt wil ik, voordat we echt beginnen, zeggen: je bent niet alleen. Zo voelt het misschien wel, maar je bént het niet. Ook gaat dit alles (deze hele shitshow) niet voor altijd duren. Het voelt misschien eindeloos, ik weet het, maar in werkelijkheid is niks eindeloos. Ook dit gaat voorbij. Daar hebben we nu misschien nog eventjes niks aan, maar het is wel  goed om het zo nu en dan even tegen jezelf te herhalen als reminder.

Ik weet zelf hoe het is om een wiebelige mentale gesteldheid te hebben. De ene dag voel ik me optimistisch en vrolijk, de andere dag ben ik somber of prikkelbaar en maak ik me zorgen over letterlijk álles. Het lijkt wel of deze periode, inclusief de thuisisolatie, dat gewiebel flink versterkt. Inmiddels ken ik mezelf en mijn mentale gezondheid vrij goed, en weet ik dus ook best wel wat ik kan doen om mezelf comfort en veiligheid te bieden. In deze blogpost deel ik graag een aantal van deze dingen met jullie, in de hoop dat meer mensen er iets aan zullen hebben.

Voordat ik met mijn ‘tips’ start, wil ik nog even benadrukken dat ik me heel goed realiseer dat niet iedereen het privilege heeft om de thuisisolatie met iemand anders te doen. Ik weet dat er heel veel mensen zonder partner of zonder huisgenoot in isolatie zijn en dat lijkt me loodzwaar. Ik hoop dat je dan denkt aan bijvoorbeeld een ‘quarantainebuddy’, want volgens mij heeft íedereen het nodig om af en toe eventjes wat menselijk contact te hebben. Ook fysiek contact – al is het maar om gewoon vastgehouden te worden, – is hartstikke belangrijk. Ik heb begrepen dat veel mensen die single zijn en alleen wonen één iemand uitkiezen met wie ze de quarantaine doorbrengen en misschien is dat ook een idee voor jou.

Laten we beginnen met een belangrijke eerste beschermende maatregel: jij beslist over jouw nieuwsiname. De eerste week van de thuisisolatie was ik vastgeplakt aan mijn Twitter en de nieuws headlines. Ik las álles wat maar met het c-woord te maken had en dat maakte me angstig en gespannen. Ik ben daar na een week vrij rigoreus in geweest: ik volg bijna geen nieuws meer. Ik blijf op de hoogte van de gestelde maatregelen en ik weet in grote lijnen hoe ‘het’ ervoor staat in Nederland, maar daar blijft het bij. Dat vinden sommige mensen misschien naïef, of ze vinden dat je je ogen sluit voor dingen, maar dat is dan jammer. Het is namelijk pure zelfbescherming om minder nieuws toe te laten.

Waar ik mijn hoofd dan wél mee vul momenteel? Ik lees, luister en kijk momenteel zoveel mogelijk fijne dingen. Er is niks mis met feel-good entertainment. Ik hoor van mensen die uren lang Animal Crossing spelen of Netflix al drie keer hebben uitgespeeld: lekker doen. Ook kreeg ik de tip om cabaretvoorstellingen terug te kijken of te luisteren om gewoon eens even flink te lachen. Of misschien wil je juist anderhalf uur lang zwijmelen en tranen bij een goede romcom – you do you. Voor mij werkt een natuurfilm ook altijd. Nou goed, kijk maar even wat jou aanspreekt ;)

Voor mij is het heel belangrijk gebleken om mijn lichaam een beetje actief te houden. Ik vind het fijn om in de ochtend een yoga video van Yoga With Adrienne te volgen op YouTube. De ene dag doe ik er eentje met veel stretchen en wat meer uitdaging, de andere dag kies ik juist voor één van haar ‘selflove video’s’. Het zijn soms maar video’s van tien minuten, maar dat kan precies genoeg zijn om je lichaam een beetje liefdevolle beweging en aandacht te geven. Sommige mensen doen complete work-out video’s en dat vind ik erg knap, maar dat is nog niet helemaal mijn ding. Echter, ik kan me wél heel goed voorstellen dat het de perfecte manier is om je hoofd even goed leeg te zweten.

Daarnaast houd ik erg van wandelen en dat probeer ik ook nog iedere dag te doen. Het lukt niet iedere dag, want om eerlijk te zijn maakt ook wandelen me soms onrustig. Op sommige plekken in de stad is het zo druk dat je onmogelijk 1,5 meter afstand kunt houden. Ik heb geen auto, en in de trein zit ik momenteel liever niet, dus naar een natuurgebied gaan is ook niet echt een optie. Ik wandel dus minder dan ik zou willen, maar goed, dat komt wel weer.

Wel zorg ik ervoor dat ik voldoende buitenlucht krijg door veel op mijn balkon te zitten. Ik heb helaas (nog) geen tuin, maar wel een fijn balkon waar ik in de ochtenden zon heb. Ik zit daar graag te lezen en terwijl ik dat doe, luister ik naar de vogels. Als ik geen zin heb om te lezen, dan staar ik een beetje naar de bomen die in bloei staan en de insecten die ik steeds vaker ontdek. De natuur heeft op mij altijd een kalmerende uitwerking. Immers: wat er ook gebeurt, de natuur gaat gewoon door. Ik vind dat een geruststellende gedachte.

Even over die onrust tijdens het wandelen: die ervaar ik ook tijdens het boodschappen doen. Ik vind boodschappen doen momenteel echt een drama. Ik zeg het maar gewoon zoals het is. Als ik zie dat er toch nog 160 mensen tegelijkertijd in de Albert Heijn moeten krijg ik al de rillingen. Ik ben erg bezig met afstand houden en word echt boos op mensen die dat niet doen. Kortom, boodschappen doen is een stressvolle aangelegenheid momenteel en daarom doen we het zo min mogelijk. Mare en ik gaan om en om eens per week naar de supermarkt. Dat is een beetje een gedoetje met plannen wat we nodig hebben en ook een hoop gesjouw, maar we hoeven daardoor beiden dus maar om de week te gaan en dat is een hele opluchting. Mocht jij niet samenwonen, kijk dan of er ergens nog een boodschappenbezorgdienst is die plek heeft, of maak deze afspraak met een buur of een vriend. Nogmaals: ik weet dat het een gedoe is, maar je hoeft maar om de week naar de warzone – en dat is ook wat waard.

Ik heb gemerkt dat ik het erg leuk vind om nieuwe dingen te leren. Dat vind ik altijd al leuk, maar nu extra. Daarom heb ik een gratis proefabonnement op Skillshare genomen. Hier staan – zonder overdrijven – duizenden cursussen en workshops op en veel daarvan klinken erg interessant. Zo ben ik begonnen aan de cursus ‘Visual Journaling: Drawing Your Feelings‘ van de leuke (!) Jordan Sondler. In deze korte cursus leer je om een ‘gevoelsdagboek’ bij te houden, waarbij je dus tekent in plaats van schrijft over hoe je je voelt. Ik vind het fantastisch en de methode blijkt ook erg goed te werken voor mij. Dikke aanrader dus! Natuurlijk zijn er ook tal van andere curussen, workshops, seminars, lezingen en events die je online kunt volgen. Zo heb ik me bijvoorbeeld ingeschreven voor een paar lezingen van The School of Life. Volgende week woensdagavond (30 april) komt Esther Perel een online talk geven en ik kijk er nu al naar uit. Er zijn nog kaartjes! Ik heb gemerkt dat ik het fijn vind om mijn brein aan het werk te houden en het geeft je ook weer iets leuks om met anderen te delen.

Hoe staat het ervoor met je therapie? Loopt die gewoon door? De mijne wel, maar dan natuurlijk via videobellen. Ik vind dat erg wennen, zeg ik eerlijk. Het voelt bijna onnatuurlijk om over erg persoonlijke en gevoelige dingen te praten met een scherm ertussen. Ook heb ik er last van dat ik me erg zelfbewust voel tijdens het videobellen. Nu heb ik geleerd dat er mensen zijn die met een post-it hun eigen videoschermpje afplakken, zodat je jezelf tijdens het bellen niet hoeft te zien. Dat lijkt me wel iets, want ik merk dat ik toch vaak denk: hoe zit ik erbij en hoe kijk ik? Erg irritant en afleidend. Los daarvan moet ik me er gewoon overheen zetten dat dit nu eenmaal gewoon is wat het is en dat ik blij mag zijn dát ik mijn therapeut nog kan spreken. Misschien moet jij dat ook doen, als je in de gelegenheid bent. Therapie is de perfecte manier om iemand een vinger aan de pols te laten houden én om een geregeld moment te hebben om de boel op een rijtje te zetten.

Wat betreft dat vinger aan de pols houden: deze thuisisolatie is een belangrijk en goed moment om je supportsysteem (extra) aan te spreken. Als je niet weet wat een supportsysteem is: lees deze blogpost eventjes terug. Houd contact met anderen en zorg dat je niet afgezonderd raakt. Afzondering is het gevaarlijkste dat je kunt doen als je mentale gezondheid niet stabiel is. Het is heel gewoon om anderen nodig te hebben. Je hoeft geen sukkel of hopeloos geval te voelen als je dit niet alleen kunt. Bel of app met mensen, spreek voicememo’s voor elkaar in. Als je het aandurft: ga met elkaar wandelen op gepaste afstand. Hoe je het ook doet: zet ramen open, lucht je hart. Vergeet ook niet dat jij hiermee voor iemand anders ook weer van onschatbare waarde kunt zijn. Ik herhaal het voor de zekerheid nog een keertje: zonder je alsjeblieft niet af.

Sommige mensen vinden het lastig om een écht gesprek te voeren over hoe het met hen gaat. Voor veel mensen is het lastig om te praten als het níet goed gaat – en voor veel andere mensen is het lastig om te luisteren als het niet goed gaat. Vriendin Naomi kwam met deze mooie Instagrampost die je kunt gebruiken om een goed gesprek met elkaar te voeren. Er staan een paar heel fijne openingsvragen in die meteen al richting meer diepgang leiden. Ik raad je aan om hem vandaag nog te testen met een paar vrienden. Hoewel ik het voorrecht heb om samen te leven met een partner met wie ik alles kan bespreken (Mare en ik praten wat af op een dag,) vind ik het toch ook erg fijn om met een paar vrienden dagelijks eventjes contact te hebben. We vragen elkaar naar hoe het écht gaat, maar we kletsen ook gewoon over onzindingen. Elkaar aan het lachen maken, of gewoon even lekker klagen over dingen is óók belangrijk.

Een leuke manier om naar elkaar uit te reiken, is door lieve dingen voor elkaar te doen. Zo heb ik gedurende de thuisisolatie al zeker dertig kaartjes gestuurd, ik heb voor iemand gekookt*, ik heb boeken naar verschillende minibiebs in de buurt gebracht (leuk idee om er een briefje voor een nieuwe eigenaar in te doen,) ik heb een online leesclub georganiseerd en ik heb een paar kleine cadeautjes rondgestuurd naar geliefden. Daar tegenover heb ik ook al allemaal lieve kaarten ontvangen, heeft er iemand een zuurdesem brood voor me gebakken, kreeg ik een bos tulpen en stuurde een vriendin me een mooi boek. Het geeft me een sterk gevoel van verbondenheid en dat is iets wat ik in deze periode extra waardeer, maar ook nodig heb.

*Over dat koken voor elkaar: je zou natuurlijk ook een uitwisselingsprojectje kunnen beginnen waarbij je verrassingsmaaltijden voor elkaar kookt. Stel je voor dat jij en een vriend iedere week één avond voor elkaar koken en die bakjes met eten bij elkaar voor de deur achterlaten. Hoe leuk is het als je eens per week iets eet dat je misschien zelf niet snel zult maken? Ik zie het al helemaal voor me! :)

Als we het dan toch over eten hebben…het is misschien een beetje een dooddoener, maar: zorg goed voor jezelf en éét. Eet en slaap. Echt, die twee dingen maken een wereld van verschil en zéker niet alleen voor je fysieke gesteldheid. Kook voedzame maaltijden en bak vegan cookies. Dit koekjesrecept is niet van mij maar oh mijn god, wat een toprecept. Dit kan echt niet mislukken. Koop je lievelingsthee of koffiebonen**, en sla je ontbijt niet over. Probeer zo’n zeven tot negen uur slaap te krijgen. Lukt het je ’s nachts niet? Probeer dan overdag een dutje te doen. Slapen en eten laten je lichaam herstellen.

Een andere manier om goed voor jezelf te zorgen, is door je omgeving opgeruimd en schoon te houden. Je denkt misschien: ‘hoe gaat een schoon bed me een beter gevoel geven?’ Probeer het vanavond maar eens. Houd je kleding fris, zorg dat je afwas zich geen dágen opstapelt en stofzuig af en toe. Na een ‘slonsdag’ (waarbij ik bovenstaande allemaal niet doe,) zeg ik altijd dat ik me ‘weer wat meer mens voel’ als ik deze dingen allemaal weer wél doe. Misschien werkt dat voor jou ook wel zo.

Dan heb ik tot slot nog een andere blogposts voor je die je nog kunt lezen, mocht je dat nog niet hebben gedaan. Dit artikel over de ‘Bummer Olympics’ schreef ik omdat ik merkte dat veel mensen het lastig vinden om gewoon eens naar elkaar te luisteren, zonder altijd overal een oplossing voor te willen zoeken. En deze blogpost schreef ik omdat ik merkte dat heel veel mensen juist nu enorm veel van zichzelf verwachten. Ik denk dat dat niet helemaal realistisch is, dus daar schreef ik wat bemoedigende woorden over.

Ik hoop dat deze blogpost je een beetje mag helpen. Ik weet dat er misschien wat open deuren in staan, maar eerlijk? Open deuren kunnen enorm helpend zijn. Het allerbelangrijkste dat ik je met deze blogpost heb willen meegeven is: zonder je niet af, blijf in contact, zorg fysiek goed voor jezelf en zorg dat je je hoofd vult met fijne, milde dingen. Hang in there. Je bent niet alleen.

** Nog even over die koffiebonen. Ik drink momenteel koffie van Wakuli en daar ben ik enorm enthousiast over. Het is eerlijke koffie (integer verhaal en een eerlijke prijs,) maar daarnaast ook nog eens heel erg lekker. Het zijn mild gebrande bonen, daar hou ik erg van. Wakuli heeft bonen, espresso en filter maling én afbreekbare koffiecups. Met de code GROENEKOFFIE krijg je 50% korting op je eerste order, en omdat ik samenwerk met Wakuli, krijg ik een per nieuwe klant een bijdrage. Zo helpen we elkaar :) 

The post Thuisisolatie en je mentale gezondheid appeared first on De Groene Meisjes.

Groene Meisjes postkaarten!

Goedemorgen en Vrolijk Pasen! Even een korte ‘tussendoor-blogpost’ om een leuke Paasverrassing met jullie te delen!

Aline (al een jaar of vijf mijn huisfotograaf) en ik ontwikkelden twee Groene Meisjes postkaartensets! Ik ben er zó excited over, want kijk hoe prachtig ze zijn:

Dit is set ‘Poppie’

En dit is set ‘Beppie’

Beide sets bestaan uit zes kaarten en kosten €13,50, inclusief verzendkosten. De kaarten zijn prachtig afgedrukt en worden ook nog eens heel erg leuk verpakt. (zie de eerste foto in deze blogpost)

Volgens mij is dit de perfécte periode om al je geliefden een kaartje te sturen. Of misschien wil je een setje cadeau doen aan je beste vriendin. Of misschien wil je je muur met Groene Meisjes prints versieren, nu je thuis zit en iedere dag naar dezelfde muren kijkt. Hoe dan ook: wij hopen dat heel veel mensen heel blij gaan worden van deze mooie kaarten :)

Je bestelt de kaarten via de webshop van Aline. Klik! Je kunt daar de sets ook nog iets beter bekijken, zodat je precies weet welke kaarten je krijgt. Sterkte met kiezen ;)

Alvast heel veel plezier ermee! En ik kijk al uit naar jullie Instagram Stories waarin jullie laten zien wat jullie met de kaarten doen. Fijne Paasdagen en veel liefs van ons! 

 

The post Groene Meisjes postkaarten! appeared first on De Groene Meisjes.

Vegan chocoladetaart

Foto’s: Aline Bouma

Nog geen twee weken geleden verscheen er een recept voor vegan scones op de Groene Meisjes en vandaag staat er alweer een nieuw bakrecept voor vegan chocoladetaart online?! What is happening? Aline en ik zitten thuis, dat is happening! Ik was altijd al blij met onze samenwerking, maar nu blijkt dat Aline ook nog eens heel goed vegan kan bakken denk ik dat het echt niet meer stuk kan.

Het enige dilemma? Bloem en meel zijn praktisch overal uitverkocht. Ik hoop heel erg dat jullie ergens nog een restje bloem hebben liggen, zodat jullie aan de slag kunnen. Zelf heb ik een bestelling geplaatst bij een webshop die bij een molen hoort. Ik heb anderhalve kilo bloem besteld. Meer mocht ook niet. What a time to be alive, zullen we maar zeggen. Goed, laten we gewoon maar beginnen!

Wat heb je nodig voor de taart?

200 gr bloem

300 ml plantaardige melk (Aline gebruikte kokosdrink, maar een andere plantaardige drink werkt ook)

120 gr cacao

1 zakje bakpoeder

250 gram suiker

150 gram plantaardige boter (bij Jumo en AH is nu een nieuwe plantaardige boter te koop: Flora)

Wat heb je nodig voor de topping?

200 gram pure chocolade

100 ml plantaardige melk

1 doosje rood fruit uit de diepvries (optioneel)

Wat ga je doen?

– Verwarm je oven voor op 190 graden – 

1) Doe de bloem, het cacaopoeder, het bakpoeder en de suiker in een grote kom en hussel door elkaar.

2) Smelt de plantaardige boter, en voeg dit samen met de plantaardige melk bij het bloemmengsel. Mix goed door elkaar met een (electrische) mixer.

3) Neem een springvorm van ongeveer 20cm doorsnee. Ik leg altijd een vel bakpapier op de bodem, dan doe ik de rand er weer overheen en klik die dicht. Vervolgens knip ik de randen van het bakpapier af. De zijkant van de bakvorm vet ik in met olie of plantaardige boter. Stort je beslag in de springvorm.

4) Bak af voor ongeveer 30 tot 40 minuten. Prik tussendoor even met een satéprikker om te kijken of je taart gaar is.

5) Terwijl je je taart laat afkoelen maak je de topping van chocolade. Hiervoor breng je 100 ml plantaardige melk aan de kook in een pannetje. Haal van het vuur en roer de chocolade er in stukken doorheen, totdat deze volledig is gesmolten. Laat heel even afkoelen.

6) Snijd het bovenste laagje van je taart af zodat je een mooi vlak oppervlak krijgt. Hetgeen wat je hebt weggesneden mag je alvast opsmikkelen. #nofoodwaste

7) Smeer de gesmolten chocola uit over de bovenkant en zijkant van je taart en laat dit even stollen in de koelkast.

Optioneel: 8) Doe de bevroren rode vruchten in een pannetje en verwarm tot er een gladde massa ontstaat. Smeer uit over de bovenkant van de chocoladetaart.

Klinkt heel haalbaar, toch? We zijn ontzettend benieuwd naar jullie resultaten. Jullie stuurden mij massaal foto’s van de door jullie gebakken scones via Instagram en ik zou het echt te gek vinden als jullie dat met deze vegan chocoladetaart ook zouden doen. Dankjewel alvast :)

Heel veel bakplezier gewenst en natuurlijk ook alvast eet smakelijk! 

PS de bordjes heeft Aline zelf gepottenbakt en beschilderd. Wat kan die meid niet hè? ;)

The post Vegan chocoladetaart appeared first on De Groene Meisjes.