Merel Wildschut's Blog, page 6

Endometriose – deel 1

Foto: Aline Bouma

Een paar weken geleden heb ik de diagnose endometriose gekregen. Niet omdat ik lui ben, maar wel omdat ik dit artikel niet langer wil maken dan noodzakelijk, link ik hier even naar de website van de Endometriose Stichting die heel goed uitlegt wat deze chronische ziekte inhoudt. Het heeft mij zeven jaar geduurd om tot dit punt te komen en nu de diagnose er ‘opeens’ is, overweldigt het me behoorlijk.

Om alles – hoe nu verder, welk behandelplan, welke medicatie, hoe leef je met een chronische ziekte, enz – een beetje op een rijtje te krijgen heb ik besloten er een kleine serie blogs over te willen schrijven. Ook omdat ik veel vragen in mijn DM op Instagram krijg van mensen die vermoeden dat ze ook endometriose hebben en willen weten wat ze moeten doen om geen zeven jaar te hoeven wachten op een eventuele diagnose. Totaal begrijpelijk en ik hoop van harte dat je iets aan mijn content over endometriose hebt.

In deze eerste blog zal ik voornamelijk ingaan op het krijgen van de diagnose en de weg ernaar toe. Ik moet daarbij meteen benadrukken: hoewel mijn verhaal heel veel lijkt op dat van veel andere endo-patiënten die ik gelezen heb, blijft het míjn persoonlijke verhaal en ieder verhaal is weer anders. Om dit verhaal  zo overzichtelijk en helder mogelijk te maken, behandel ik dit onderwerp aan de hand van een paar vragen die ik heb binnengekregen via een vraagsticker in mijn stories.

Had je al een vermoeden dat je endometriose had? 

Absoluut. Toen ik zeven jaar geleden voor het eerst naar mijn toenmalige huisarts ging omdat ik ernstige menstruatieklachten had, heb ik meteen gevraagd: ‘zou het endometriose kunnen zijn?’ Mijn huisarts dacht dat ik daarvoor te jong was – terwijl er mensen zijn bij wie het op hun veertiende al wordt gevonden en ik was destijds 27, dus dat is sowieso onzin, maar oké, – en na wat voelen op mijn buiken en het maken van een uitstrijkje kwam hij tot de conclusie dat ik waarschijnlijk een dubbele eisprong had. Hij schreef me de pil voor.

Hoe dat ging, dat slikken van de pil, lees je in deze uitgebreide blogpost uit 2016. Een korte samenvatting: ik werd mega depressief van de pil die ik toen slikte, dus na een maand of vier stopte ik er weer mee. Met het terugkomen van mijn cyclus kwamen helaas ook mijn klachten terug. En ze werden erger. 

Bij mijn nieuwe huisarts in Rotterdam kreeg ik het voor elkaar om naar een gynaecoloog te ‘mogen.’ Bij mijn eerste gynaecoloog die ik inmiddels ruim drie jaar geleden zag – ik ben inmiddels drie ziekenhuizen en zes gynaecologen verder, dus dit kan een heel lang verhaal worden, – heb ik verteld over mijn klachten en ook weer gezegd: “ik denk zelf aan endometriose.” Niet omdat ik de dokter Google wilde uithangen, maar omdat ik inmiddels had gehoord dat mijn nicht (die ik niet zo vaak spreek) endometriose had en haar klachten kwamen één op één overeen met die van mij. De gynaecoloog had er een hard hoofd in, maar wilde wel een echo maken. Wanneer ik het heb over echo’s, dan heb ik het over inwendige echo’s. Daar heb ik er inmiddels even tellen… oh ja, ontelbare van gehad.

Op de allereerste echo die er dus ooit werd gemaakt zag mijn gynaecoloog iets wat door ging voor een vleesboom. Dat kon geen kwaad, zei hij. Ik mocht over een half jaar terug komen om te zien of het gegroeid was.

Hadden artsen eerder moeten of kunnen zien dat je endometriose hebt?

Ik doe even een fast forward, want zoals ik al zei: met drie ziekenhuizen en zeven gynaecologen in drie jaar tijd kan dit een lang verhaal worden. Het korte antwoord op deze vraag is: ja, absoluut, artsen hadden dit eerder kunnen en moeten zien. Het lange antwoord op deze vraag is: het duurt gemiddeld 7,3 jaar om tot de diagnose endometriose te komen, want dit is hoe onbekend deze ziekte nog is. Je wordt keer op keer op keer weggestuurd want ‘menstruatieklachten heeft iedereen die een baarmoeder heeft,’ ‘pijn hoort er toch een beetje bij’ en in mijn geval kwam daar nog steeds bovenop: ‘zware mensen hebben zware menstruaties.’ (ik schrijf het nu heel rustig op, maar je snapt dat ik hier allerlei gevoelens bij heb)

Wat er verder gebeurt is het volgende: de eerste gynaecoloog ziet een ‘vleesboom’ (het is nooit een vleesboom geweest, maar daar komen we straks op) en noteert dit in je dossier. Een half jaar later kom je terug voor een nieuwe echo, weer een half jaar later opnieuw. Iedere keer kijkt de gynaecoloog (of dat nu dezelfde of steeds een nieuwe is) eerst in je dossier. Diegene registreert: oh ja, vleesboom, checkt de groei, en stuurt je weer weg. 

Bij mij heeft het ruim drie jaar geduurd tot ik bij een gynaecoloog kwam die níet eerst in het dossier keek, maar gewoon haar onderzoek deed. Dit is voor mij nu anderhalve maand geleden. Ze deed een inwendige echo en die deed flinke pijn. Dat vond ze zorgelijk. Het duurde veertig minuten want ze kreeg bepaalde dingen niet goed op beeld, zei ze. Toen ik haar vroeg om meer openheid vertelde ze heel kalm en helder: ‘ik kan je eierstokken niet goed vinden en in je baarmoeder zit een bal van weefsel.’ Daarop antwoordde ik heel kalm: ‘ja, dat is die vleesboom toch, die er al jaren zit, maar die kan geen kwaad is me keer op keer verteld.’ 

Het bleek geen vleesboom te zijn, maar een adenoom van zes centimeter. Daarmee kreeg ik mijn eerste diagnose: adenomyose. Mijn gynaecoloog – een schat van een mens – besprak vervolgens heel kalm een aantal zaken met me. Of ik openstond voor hormoontherapie? Hoe het met mijn kinderwens gesteld was? Ik ging naar huis met een hoofd vol vragen maar ook opluchting: zie je wel, al die tijd dat iedereen maar dacht dat ik gewoon een vleesboom had bleek ik toch iets anders te hebben. 

Een paar dagen later werd ik gebeld door mijn gynaecoloog. Dat telefoontje verraste me. Ze had samen met haar team gekeken naar de foto’s van de echo en uit dat gesprek bleek toch dat ze ‘de boel’ niet vertrouwden. Mijn eierstokken waren zo goed als onvindbaar, mijn baarmoeder zag er onrustig uit – niet bepaald de termen die je wilt horen als het om dat gebied gaat. Of ik misschien zo snel mogelijk voor een MRI scan wilde komen. Ze belde vrijdag, maandag lag ik in de MRI. Met  hartkloppingen en een halve paniekaanval; ik was ervan overtuigd dat er meer aan de hand moest zijn. 

En dat bleek ook. Weer een paar dagen later belde mijn gynaecoloog opnieuw. Het was niet het nieuws dat ze hoopte te brengen: mijn buik bleek vol te zitten met endometriosehaarden – of wel, ontstekingen. Mijn eierstokken zijn volkomen vergroeid en verkleefd aan mijn darm, mijn baarmoeder is zowel aan de buiten als aan de binnenkant vol met ontstekingen. Ze sloot het gesprek af met ‘als ik naar deze scan kijk, dan denk ik, wat moet jij een pijn hebben.’ Daarna volgden drie dagen van continu huilen omdat ik enerzijds zo opgelucht was en me zo gezien voelde, en anderzijds harstikke bang was: hoe nu verder? 

Om terug te komen op de vraag: ja, als er eerder een gynaecoloog was geweest die goed naar me had geluisterd en me eerder een MRI scan had laten maken, dan was het zeer waarschijnlijk jaren geleden al ontdekt dat ik endometriose had. Dat had ook kunnen voorkomen dat de ontstekingen zo erg zouden zijn gaan woekeren als ze nu gedaan hebben. Waarschijnlijk was het dan veel beter te opereren geweest. De verwachting is dat als ik nu geopereerd moet worden, ‘de hele handel’ (baarmoeder, eierstokken en een stuk van mijn darm) eruit moeten en dat is niet niks.

Zijn de klachten langzaam erger geworden?

Daar kan ik een korter antwoord op geven: ja. Het werd ieder half jaar erger. Waar ik eerder alleen tijdens mijn menstruatie pijn had, werden dat op een gegeven moment zo’n tien dagen per maand van pijn. Eerst kon ik nog wel toe met de pijnstillers die ik voorgeschreven had gekregen, later lag ik op  dagen lang te slapen of te huilen op bed – geen pijnbestrijding was er tegenop gewassen. Vroeger viel ik eens per half jaar flauw (ook al niet normaal), dat werd nu iets wat bijna maandelijks voorkwam. De pijnen werden heviger, de bij-klachten (zoals extreme vermoeidheid, pijn bij het naar de wc gaan, pijn bij de seks) ook en het ging meer en meer mijn leven beheersen. Want: hoe plan je je leven nog een beetje leuk in, als je altijd maar pijn hebt? Op dit onderwerp kom ik in een latere blogpost terug.

En nu?

Nu heb ik dus deze dubbele diagnose: endometriose en adenomyose. Ergens ben ik natuurlijk opgelucht: ik begrijp mezelf veel beter, ik voel me erkend (ik heb me jaren lang een aansteller gevoeld) en ik weet dat er hulp gaat komen. Ik weet nog niet op welke manier en wanneer, maar het komt.

Maar anderzijds ben ik verdrietig en boos over het feit dat het zo lang heeft moeten duren. Hoeveel pijn had me wel niet bespaard kunnen blijven? Misschien was ik nog te helpen geweest met een kleine ingreep, in plaats van zo’n grote operatie. Daarnaast vind ik het lastig om te accepteren dat ik blijkbaar een chronische ziekte heb. Dat vind ik gewoon niks voor mij, maar goed, dat zal iets zijn wat bij het proces hoort. Ook vind ik het nog moeilijk navigeren in dit ‘endo-wereldje’ van allerlei therapieën, en diëten en aanpassingen en pijnbestrijding en hormonen. Ik probeer het rustig aan te doen met mezelf. Ik weet dit pas een paar weken en ik mag mijn tijd nemen.

Heb jij het vermoeden dat je ook endometriose hebt? Dring er dan alsjeblieft bij je huisarts op aan dat je een gynaecoloog wilt zien. Wordt er niks gevonden op een echo? Dat zegt niks. Op een echo kunnen ze endometriose niet vaststellen. Vraag om een MRI of een kijkoperatie. Dat is de enige manier om het vast te stellen. Zorg alsjeblieft dat het bij jou geen zeven jaar duurt – dat gun ik niemand.

Het tweede deel van deze serie zal ik schrijven over het leren leven met een chronische diagnose. Wat komt daar voor mij bij kijken? Hopelijk kan ik deel drie dan schrijven over mijn behandelplan, maar daar weet ik nu nog niks concreets over. Wordt vervolgd en in de tussentijd: dank voor alle honderden lieve berichten op Instagram. Jullie support is goud waard!

The post Endometriose – deel 1 appeared first on De Groene Meisjes.

De natuur in met Merel: IJsselmonde!

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Ontdek IJsselmonde 

In de vier jaar dat ik in Rotterdam heb gewoond heb ik bijzonder weinig van de omliggende natuur gezien. Volgens mij nicht Hannah is dat logisch. ‘Rotterdam is zo leuk, waarom zou je daar buiten willen kijken?’ Daar heeft ze wel een punt, natuurlijk. Toch twijfelde ik geen moment toen Ontdek IJsselmonde me onlangs uitnodigde om op pad te gaan. 

Eerlijk gezegd had ik totaal geen beeld bij IJsselmonde als gebied. Misschien hebben jullie dat ook niet, dus hierbij even in het kort: je moet eigenlijk zeggen ‘eiland IJsselmonde’ en het is een gebied met gevarieerde natuur tussen Rotterdam en Dordrecht. Je kunt er fietsen, wandelen, varen en paardrijden – voor de natuurliefhebber is er van alles te beleven.

Ik besloot vorige week dat het een goed moment was om IJsselmonde te gaan ontdekken. Helaas koos ik een beetje een grijzige dag – maar maak je geen zorgen; ik kon natuurlijk wél mijn korte broek en Teva’s aan. Dat is toch belangrijk, al was het maar voor het plaatje. De weersvoorspelling beloofde dat het ’s middags zonnig zou worden, dus ik had bedacht om mijn tripje te beginnen met een lunch bij De Buytenhof, zodat ik daarna, als de zon zou schijnen, een mooie wandeling kon gaan maken.

De Buytenhof

Aangekomen bij de Buytenhof in Rhoon stuurde ik een vriendin een appje met de vraag of ze hier wel eens was geweest. “Ik waan me in de Achterhoek, helemaal niet in het buitengebied van Rotterdam!’ (dat is uiteraard een compliment, de Achterhoek is prachtig)

De Buytenhof is een (zorg-)boerderij met een mooi groot stuk grond waar je van alles op vindt: een gezellig restaurant met terras, een boerderijwinkel en een pluktuin vol met de mooiste bloemen. Voor wie in Rotterdam werkt en eens wat anders wil: op de Buytenhof kun je een zaaltje huren en lekker in de frisse buitenlucht vergaderen. 

Ik wandelde wat rond over het terrein, bekeek de lekkere streekproducten (en de groenten uit eigen tuin) die er in de boerderijwinkel verkocht worden en dronk een kop thee in de theeschenkerij. Ondertussen was ik getuige van een schoolreisje en zag ik een twintigtal dolblije Rotterdamse kinderen rondrennen in het veld. En dan te bedenken dat we nog steeds op fietsafstand van de grote stad waren. Echt een verrassende ontdekking! 

Boerderij De Buytenhof, Rijsdijk 98, Rhoon.
Website / Instagram.

De Rhoonse grienden

De zon liet helaas toch op zich wachten, maar toen mijn thee op was had ik zin gekregen om te gaan wandelen. Ik reed door naar de Rhoonse grienden, waar ik veel over had gehoord. Grienden zijn vochtige akkers waarop wilgenhout wordt verbouwd. Hoe dat er ongeveer uitziet? Stel je een wandelpad voor met links en rechts water – moerasachtig hoog water – en aan weerszijden van het pad heel veel wilgen. Als ik zeg ‘heel veel wilgen’, dan meen ik het ook.

Ik geloof dat je in dit gebied met Rhoonse grienden zo’n 16 kilometer kunt wandelen. Nu ga ik meteen eerlijk toegeven dat ik het niet zo lang heb volgehouden, maar ik ben wel een eindje gekomen. De wandelpaden zijn super toegankelijk, ook voor mensen in een rolstoel. (er stonden ook rolstoelbordjes bij)

Je kunt wel merken dat de natuur de laatste maanden veel regen heeft gehad want dit hele gebied was KNALgroen en super begroeid. Tijdens mijn wandeling heb ik – hou je vast – drie (!) ijsvogels gespot. Van vrienden die veel verstand van vogels hebben heb ik begrepen dat het best wel zeldzaam is om een ijsvogel te spotten. Laat staan drie tijdens één wandeling. De bevers die me beloofd waren heb ik helaas niet gezien, maar misschien moet je daarvoor meer echt ín het water kijken en heb ik volgende keer meer geluk.

Hoe kom je vanuit Rotterdam bij de Rhoonse grienden? Dat kan op allerlei manieren: fietsend vanuit Rotterdam zou het zo’n drie kwartier moeten zijn. Maar je kunt ook je fiets meenemen in de metro naar Rhoon en vanaf daar een klein stukje fietsen. Je auto kun je neerzetten bij de jachthaven van Rhoon en vanaf daar wandel je zo de grienden in.

Toen ik terugkwam in Rotterdam – om de trein naar Utrecht weer te pakken – brak de zon dan eindelijk door. Zal je altijd zien. Maar het maakte niet uit, de Rhoonse grienden zijn ook zonder zon prachtig. Ik at nog een vegan softijsje en vertrok voldaan weer naar huis. Zo’n dag buiten zijn kan je toch echt zo goed doen. Mijn nicht kwam de volgende dag lunchen en ik geloof dat ik haar ervan heb kunnen overtuigen om tóch die natuur net buiten Rotterdam eens te gaan ontdekken. Missie geslaagd ;)

Kennen jullie eiland IJsselmonde? Wat is je favoriete plek of gebied? Ik verwacht er nog wel eens vaker naartoe te gaan, dus ik ben heel benieuwd! Op de website van Ontdek IJsselmonde vind je álle leuke en mooie dingen die er te doen en te zien zijn op eiland IJsselmonde. Veel plezier! 

The post De natuur in met Merel: IJsselmonde! appeared first on De Groene Meisjes.

Vlierfest 2021

Al weken leefden we toe naar dit moment: het eíndelijk kunnen plukken van de vlierbloesem uit de boom in onze tuin. De zon van afgelopen week deed de vlier duidelijk erg goed want het was binnen een paar dagen: BOEM!, een explosie van bloesem. We (Liza, Nienke, Nirosha, Leo, Marne en ik) organiseerden ‘Vlierfest 2021′ en het werd een geweldige middag. Omdat ik zóveel vrolijke foto’s gemaakt heb, kon ik het niet laten om er een blogpostje aan te wijden.

Nirosha (links), die woensdag jarig is, werd eerst overladen met cadeaus – uiteraard – en mocht daarna het Vlierfest openen. Ze klom daarvoor op de versierde trap en knipte de eerste schermen uit de boom. Liza deed een erg goede job als schermenvanger op rechts. Kijk hun haren dansen! Zie die actie!

Marne voelde zich weer alsof hij bij de scouting zat (hij zat vroeger bij de Bevers) en kon het niet laten om in de boom te klimmen. Misschien is het de zon die weerkaatst in de metalen schaal maar waarschijnlijk is het Nienke’s (op rechts) schoonheid; ik vind dit in ieder geval een oogverblindend mooi plaatje.

Tuinieren in een heuse tuinbroek. Het zijn toch dromen die eindelijk uitkomen, dat mogen jullie best weten. Op rechts zie je alles wat ik momenteel mooi vind: lila, geel en wit. Ik overdrijf niet als ik door de tuin heb gegild dat ik ‘DIT PLAATJE ECHT EVEN VAST MOEST LEGGEN’. Mijn vrienden zijn inmiddels niks anders van me gewend, dus het is allemaal oké.

Op links zie je Leo die zijn fles met wodka infused met vlierbloesem showt. Nu al veel zin in de nazomerborrel bij Leo en Nienke op het balkon. Rechts zie je Nirosha die ons leert om kombucha met vlierbloesem en citroen te brouwen. Over een paar dagen kunnen we dit ongetwijfeld heerlijke drankje testen!

Verder maakten we limonade – ook met vlierbloesem natuurlijk want hey, dat was het thema van het feest – schoten we Polaroids, aten we verjaardagsbrownies en bestelden we pizza’s. Het was gewoon een heel gelukkige zomermiddag in onze achtertuin en ik wilde dit graag even met jullie delen <3

We hebben vanmiddag ter plekke bedacht dat het heel leuk zou zijn om iedere verjaardag een workshop met elkaar te doen. Nu was Nirosha jarig en leerde zij ons lekkere dingen met vlierbloesem maken. Leo is fietsenmaker en gaat ons op zijn verjaardag (wat toevallig samenvalt met mijn verjaardag!) leren banden plakken. Ik denk dat ik een kleine workshop Instagramfotografie ga geven. Ik vind het nu al een fantastisch concept en kan niet wachten op de volgende verjaardag!

The post Vlierfest 2021 appeared first on De Groene Meisjes.

Vegan voor iedereen – mijn kookboek is er!

De afgelopen dagen stonden voor mij volledig in het teken van het vieren van mijn kookboek – Vegan voor iedereen – dat afgelopen vrijdag eíndelijk in mijn handen, in jouw handen én in de boekhandels lag. Ik ben ongelooflijk blij met het boek. Het is precies geworden wat ik ervan hoopte. Of nee, meer nog. De enthousiaste reacties op het boek stromen hier al dagen binnen, dus ik heb een beetje in een bubbel (en áán de bubbels, dat ook) gezeten, maar dat hoort erbij. Feest!

Ik heb natuurlijk al vaker uitgebreid op mijn blog verteld over wat voor boek ik wilde maken, dus ik houd het kort voor de mensen die nog niet op de hoogte waren: Vegan voor iedereen is een laagdrempelig kookboek met makkelijke en betaalbare recepten voor mensen die graag af en toe plantaardig eten of voor mensen die nieuw zijn in de wereld van vegan koken. Het boek bevat Groene Meisjes succesrecepten én nieuw materiaal en dat maakt dat het kookboek voor mij de perfecte manier is om 10 (!) jaar De Groene Meisjes te vieren. Hoera!

De afgelopen dagen heb ik niet alleen honderden lieve berichten binnen gekregen van mensen die complimenten gaven over hoe het boek eruit zag (de prachtige foto’s van Aline, het formaat van het boek, de vormgeving van Milou,) ook lieten velen van jullie weten al recepten te hebben uitgeprobeerd. Dan is het echt hè, als mensen uit je boek koken? Ik word er iedere keer weer blij van als ik zo’n bericht krijg, dus blijf vooral foto’s sturen! Dat kan via Instagram Stories: @merelwildschut.

Verkooppunten

Wat een geluk dat de winkels weer open zijn! Graag moedig ik je aan om mijn kookboek bij je lokale boekhandel te gaan bewonderen. Hebben ze het niet, dan kun je het daar aanvragen/bestellen. Hieronder volgt een lijstje met verkooppunten waarvan ik zeker weet dat je niet achter het net zult vissen. Dit zijn de winkels waar ik het boek zelf heb zien liggen of waar jullie berichten over hebben gestuurd:

Broese (Utrecht) 
Savannah Bay (Utrecht) 
De Utrechtse Boekenbar (Utrecht) 
Donner (Rotterdam) 
Bosch en de Jong (Rotterdam) 
Vega Life (Amsterdam) 
Scheltema (Amsterdam) 
Spui (Vlissingen) 
Het Colofon (Arnhem)
Dekker v.d. Vegt Nijmegen)
Waanders (Zwolle) 

Laat het me in de comments alsjeblieft weten waar je mijn boek nog meer tegen bent gekomen, dan vul ik bovenstaand lijstje aan!

Verzoekje

Zou ik jullie nog om een kleine gunst mogen vragen? Zouden jullie een korte recensie willen achterlaten op Bol.com? Dat kan ook als je het boek niet daar heb gekocht. Het helpt om de zichtbaarheid van het boek te vergroten, dus daar zou ik heel blij mee zijn. Een recensie schrijven kan via deze link:
Dankjewel!

Tot slot heel veel dank aan jullie allemaal, voor jullie enthousiasme, support en vertrouwen. Ik vind het ongelooflijk bijzonder en ik zal het ook nooit voor lief nemen, dat ik al tien jaar lang mijn lief en leed (en recepten natuurlijk) met jullie mag delen… en dat jullie het nog leuk blijken te vinden ook ;) 

Veel liefs! 

Merel 

The post Vegan voor iedereen – mijn kookboek is er! appeared first on De Groene Meisjes.

Lentedagboek #2

Hoi! Leuk dat je er weer bent! Ik heb besloten dat ik eens in de twee of drie weken een lentedagboek ga delen op mijn blog. Het doet me goed om stil te staan bij alle fijne dingen die er zijn momenteel. Ook helpt het me om in te zien dat het heus niet altijd regent ;) Vandaag is het een lentedagboek gevuld met lekker eten. Veel taartjes ook. Het waren drie goede weken.

Op de eerste twee foto’s bovenaan deze blogpost zie je een impressie van mijn Koningsdag: met vrienden, in de tuin, met vegan oranje koeken van Koffie&Ik, Italiaanse soezen van Life’s a Peach en kombucha van Wildbloei. Ik heb echt mijn best gedaan op het oranje thema, zie je het?

Beppie en Poppie mogen natuurlijk niet ontbreken in mijn overzicht. Poppie is aanhankelijker dan ooit. Die gaat echt nog een shock krijgen als we ooit weer het huis uit moeten om te gaan werken. Marne heeft Beppie geschoren (dat doen we twee keer per jaar om te voorkomen dat ze heel veel knopen in haar vachtje krijgt) en dan vinden we haar altijd net een keitje. Ze is toch net een steen, zoals ze daar ligt? Zo schattig en zo zacht bovendien!

Van een vriendin kregen we een bos rabarber uit de moestuin van haar ouders. Daar wist ik wel raad mee! Ik kocht aardbeien en maakte een crumble met wat ik verder nog in huis had. ZO. LEKKER. Vooral met een bolletje vanille ijs erbij.

We gingen een dagje naar Deventer en dat was echt heel erg leuk! Je leest hier een blogpost met mijn favoriete adressen daar.

Op 5 mei – Bevrijdingsdag dus – had ik een spannende dag! Als Vrijheidsambassadeur van Bevrijdingsfestival Utrecht mocht ik ‘optreden’ in de grote zaal van Tivoli. Ik zag mijn kans en trok mijn pak aan. Een mosgroen pak met een lila blouse – het was lang geleden dat ik zo mijn best had gedaan op een outfit. Klinkt dit herkenbaar?

Zit ik hoor! Het was een toffe talkshow en… ik kwam zelfs in het Jeugdjournaal! Twee seconden maar hoor. MAAR TOCH.

Vriend Leo plukte vere daslook en ik kreeg een bosje. Ik maakte er een heerlijk pittige pesto van. Geroosterde tomaatjes uit de oven en pasta erbij: heeeeerlijk.

In de categorie ‘de kookunsten in huize Groen-Wildschut’: links zie je de Vrijheidssoep die Marne kookte, naar recept van Yvette van Boven. Echt heerlijk was die. Rechts zie je de zijden tofu die ik maakte, naar een recept uit het boek Azië van Meera Sodha, – één van mijn favoriete kookboeken.

Afgelopen weekend was erg fijn. ’s Ochtends had ik een podcastopname op de HKU (Hogeschool van de Kunsten Utrecht) over welzijn en selfcare. Speciaal voor studenten wordt die podcast gemaakt, zo goed vind ik dat!

Vrijdagmiddag begon ik mijn weekend op een stil terrasje (het is even zoeken in Utrecht…) met een geweldig boek en een koffie. Lekker in mijn eentje. Tip: dit was bij Carla’s Conditorie, een heel leuk zaakje met heerlijk vegan gebak en dus een lekker rustig terras, letterlijk onder de Domkerk.

Trouwens: als je het leuk vindt om mijn leestips in de gaten te houden, dan raad ik je aan om je te abonneren op mijn MEER MEER nieuwsbrief. Daarin deel ik al mijn lees-, kijk- en luistertips. Aanmelden kan hier! 

Zaterdag pakte ik de trein naar Rotterdam, om op bezoek te gaan bij mijn één van mijn liefste vriendinnen. Ik mis een hoop aan Rotterdam, maar Alida en Spirit staan hoog op mijn lijstje. En dus aten we taart bij Spirit, wandelden we (door de regen weliswaar) en praatten we uren. Ik denk niet dat er ooit een moment koment dat wij elkaar niks te vertellen hebben. Ik kan me dat gewoon niet voorstellen.

Links zie je de door Yara Ruby geïllustreerde architectuurroute voor kids door Rotterdam. Die staat in het UITmagazine. Aanrader, als je er eentje weet te bemachtigen!

Zondag sloten we het weekend af in de zon bij de PingPongClub, net iets buiten het centrum van Utrecht. Daar was ik nog nooit geweest, maar wat een toffe en kleurrijke plek is dit! Geen heel charmante foto van mij misschien, maar wel een zonnige :)

Zo, jullie zijn weer even op de hoogte! Over twee of drie weken ben ik bij jullie terug met een nieuw lentedagboek. En omg, dan is er inmiddels als! Zo spannend! 

The post Lentedagboek #2 appeared first on De Groene Meisjes.

Deventer (mei 2021)

Groetjes uit Deventer! In mijn blogost over Den Haag, waar ik eind april twee dagen rondwandelde, schreef ik dat ik het, na een jaar thuis zitten, écht weer nodig heb om weer nieuwe inspiratie op te doen. Dat doe ik graag door naar nieuwe plekken te gaan, of naar steden waar ik al heel lang niet ben geweest. Deventer is zo’n stad! In mijn jeugd woonde ik tien jaar in Zutphen en in die tijd kwam ik heel geregeld in Deventer, omdat het er maar vijftien minuten vandaan is. Sinds ik niet meer in het oosten van het land woon, kom ik er eigenlijk nooit meer. Jammer eigenlijk, want Deventer is een heel gezellig stadje!

Grappig genoeg deed Deventer me best een beetje aan Utrecht (mijn huidige woonplaats) denken. Mooie straatjes, oude pandjes en veel groen. Oké, er loopt geen gracht door het centrum, maar verder… het heeft er wel iets van weg. Ik zou Deventer omschrijven als een compacte en knusse stad. Vrijwel alles is op loopafstand én wat een heel groot pluspunt is: de stad ligt prachtig aan de IJssel. Dat is vooral geweldig wanneer het mooi weer is. Lekker langs het water flaneren met een ijsje van Talimini… goede herinneringen aan!

Op de foto’s in deze blogpost lijkt het trouwens alsof het de hele dag prachtig weer was, maar niks was minder waar. We hebben echt tussen de buien door moeten werken, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was al met al een heel leuke dag!

We begonnen met wat ‘funshopping’, onder andere bij De Hoge Ramen. Dit is een heel grote cadeauwinkel (ik denk dat het in totaal drie of vier geschakelde pandjes zijn, met inderdaad heel hoge ramen) waar ze van álles verkopen. Hebbedingen. Zoals schuursponsjes in de vorm van een kat. Je kunt het maar nodig hebben.

Vervolgens streken weer neer op het terras bij SyncOk. Dit is een 100% veganistisch én glutenvrij bakkerijcafé – dat kom je niet heel gauw tegen! Deventer heeft het. We zaten onder een dekentje te schuilen voor een buitje hier en daar, met warme chai lattes en vegan worstenbroodjes. Vooral die laatste kunnen we je van harte aanbevelen! De redvelvet cupcake, die je op de eerste foto in deze blogpost ziet, komt óók van SyncOk. Echt een leuk adres!

Jullie kennen me goed, dat bleek maar weer, want heel veel mensen stuurden mij naar Alternote. Dit is een geweldige stationery winkel met echt veel te veel leuke spullen. Ik hield me in en liet het bij stickers (kijk dan hoe leuk!) en pennen, maar je snapt; de notitieboekjes lonkten naar me.

In de straat van Alternote kom je trouwens ook nog een heel toffe spelletjeswinkel én – let op – een stempelwinkel (!) tegen.

We haalden een lekker koffietje en een vegan en glutenvrije appelkoek bij LOU. en wandelden naar de IJssel. Dat is vanuit LOU. nog maar een minuutje of vijf. Wat een fijne plek! De appelkoek had ik ook niet willen missen zeg ik eerlijk. Marne had zelfs spijt dat hij voor cheesecake was gegaan – nou, dan is het serieus.

Na een paar uurtjes rondslenteren door Deventer hadden we wel weer zin om richting Utrecht te gaan en onderweg naar het station liepen we tegen een ReShare Store (van het Leger des Heils) aan. Zal je altijd zien: ben je eigenlijk al moe, gaan de winkels al bijna sluiten, kom je nog een supergoede winkel tegen. Ik heb zelden zo’n goed georganiseerde ‘charity shop’ in Nederland gezien, ik was echt blij verrast! We laadden onze mandjes vol met kleding die we wilden passen (daar moesten we een beetje vaart achter zetten) en gingen allebei met een paar zomerbloesjes de deur uit. Geslaagd! (en voor heel weinig geld) Daarna ploften we behoorlijk kapot in de trein neer. Het was zo’n Duitse trein, weetjewel? We dagdroomden een beetje over naar Berlijn reizen… dat zal voorlopig helaas nog even duren. Gelukkig is er in Nederland ook nog altijd heel veel fijns te ontdekken.

De volgende stad op de planning is Haarlem. Jullie mochten via Instagram Stories kiezen tussen Den Bosch en Haarlem en die laatste stad won met 10% meer stemmen. Het scheelde dus niet veel! Ik ben ook al in geen jaren écht meer in Haarlem geweest, dus ik ben benieuwd! Uiteraard kom, wanneer ik er geweest ben, bij jullie terug met een blogpost met mijn favoriete adresjes daar. Tips zijn welkom in de comments!

Komen jullie wel eens in Deventer? En wat is jouw favoriete adres? 

The post Deventer (mei 2021) appeared first on De Groene Meisjes.

Ingemaakte rode ui – snel en makkelijk

Foto’s: Aline Bouma

Hierbij verklaar ik het pickleseizoen voor geopend! Eigenlijk vind ik pickles het hele jaar door lekker (zuur eten en drinken is mijn lievelings) maar op de één of andere manier maak ik zelf altijd alleen pickles in de lente en zomer. Eén van de makkelijkste pickles om te maken is met rode ui, dus die staat hier eigenlijk standaard in de koelkast.

Misschien denk je; maar hoe eet je die pickles dan? Nou, hoe niet? (oké, niet op je havermout) Ik vind deze pickles van rode ui bijvoorbeeld heel lekker op een broodje hummus, op een vegaburger van de barbecue of door een (pasta-)salade. Straks ga ik een broodje vegan tonijnsalade maken en reken maar dat ik dáár ook een beetje rode ui op doe. Heerlijk!

Wat heel belangrijk is bij het inmaken van wat voor groenten dan ook: zorg dat je brandschone potten hebt. Ik vind het het makkelijkste om mijn potten in de oven te steriliseren. Dat doe je zo: je verwarmt je oven voor op 160 graden en zet je de potten, met de opening naar boven, voor 15 minuten in de oven. Daarna haal je ze eruit en laat je ze afkoelen; raak de potten niet meer aan tot je ze gaat vullen. Als je iedere keer dat je iets uit de pot haalt dat met een schone lepel of vork doet, blijven je pickles twee tot drie weken goed in de koelkast. En wat betreft de potten: je kunt heel hippe potten kopen bij een Dille&Kamille of Sostrene Grene, maar een gerecyclede jampot werkt natuurlijk net zo goed!

Wat heb je nodig?

4 rode uien
250 ml water
250 ml azijn (ik gebruik biologisch natuurazijn)
2 eetl. kristalsuiker 2 tenen knoflook, in dunne plakjes
4-6 peperkorrels

Wat ga je doen?

1. Pel de uien en snijd ze in heel dunne ringen; ik gebruik hiervoor een mandoline.
2. Doe de uienringen in een schone glazen pot.
3. Doe het water, de azijn, kristalsuiker, de plakjes knoflook en peperkorrels in een steelpan en verwarm op een laag pitje. Breng níet aan de kook.
4. Giet het mengsel uit het pannetje bij de uienringen in de glazen pot.
5. Laat goed afkoelen. Na een half uur zijn de gepickelde uien klaar om gegeten te worden, maar de ervaring leert dat ze nog lekkerder (én rozer!) worden wanneer je de uien bijvoorbeeld de volgende dag eet.

Dit receptje staat in mijn kookboek (‘Vegan voor iedereen’) dat over een ruime twee weken uitkomt! Opeens is het mei, ik kan het bijna niet geloven. Mocht je het boek nog niet hebben besteld, dan kan je dat óf je reserveert het bij je plaatselijke boekhandel. Dankjewel voor je support! <3

Inmiddels ben ik ook aan de slag gegaan met augurken, citroenen en radijsjes. Alles in het zuur, hoppa! Wat zijn jouw favoriete pickles? En waar eet je ze graag bij? Laat het me weten!

The post Ingemaakte rode ui – snel en makkelijk appeared first on De Groene Meisjes.

Holy Shea!

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Cordaid en Vogelbescherming Nederland / Foto’s: Aline Bouma 

Het verhaal dat je nu gaat lezen is het vervolg op deze (klik!) blogpost uit maart 2020. Ik vertel je over mijn samenwerking met Cordaid en Vogelbescherming Nederland en over het nieuwste project dat deze week is gelanceerd!

We vliegen even terug naar mei 2019

Misschien zijn er héél toevallig mensen in de zaal die nog weten dat ik in mei 2019, bijna twee jaar geleden dus, op een ochtend heel vroeg in de trein naar Amersfoort zat. Ik ging  op excursie; de natuur in met een vogelwachter. Het werd een leerzame ochtend met een leuk clubje mensen en ik denk er nog graag aan terug. Sinds dit ‘schoolreisje’ ben ik veel beter op de vogels in mijn omgeving (nu: het mooie Utrecht) gaan letten en ik heb me zelfs opgegeven voor een vogelaarscursus die hopelijk ergens dit voorjaar kan gaan starten. Ik ben heel benieuwd!

Dit uitje naar Amersfoort was de aftrap van het ‘Birds, Bees & Business’ project van ontwikkelingsorganisatie Cordaid en Vogelbescherming Nederland. Het project draait volledig om sheaboter, insecten, vogels en vrouwen. Een paar afgevaardigden vlogen een tijdje later met Cordaid en de Vogelbescherming naar West Afrika – de trekvogels achterna. Ik bleef het nieuws over het project vanaf de grond, in Nederland, volgen.

Holy Shea

Laat ik beginnen door in het kort uit te leggen waar ‘Birds, Bees & Business’ om draait. Dit project combineert natuurherstel met een duurzaam inkomen voor West-Afrikaanse vrouwen. In West-Afrika, in Burkina Faso om precies te zijn, wordt een landschap gecreëerd waarin de biodversiteit wordt hersteld. Er worden nieuwe bomen geplant en er wordt ruimte gemaakt voor duurzame landbouwtechnieken en voor het kweken van brandhout. Dat laatste zorgt ervoor dat er geen bomen meer gekapt hoeven te worden en dát vergroot de biodversiteit in het gebied weer, waardoor er tientallen soorten vogels en insecten worden aangetrokken.Insecten zijn belangrijk voor de bestuiving van de bomen. En op die manier vinden vogels uiteindelijk weer een plek om te overwinteren. Dat zijn de ‘Birds‘ en de ‘Bees.‘

Eén van de bomenrassen die in grote getale groeit in Burkina Faso is de sheaboom. De opbrengst van deze boom is sheaboter (gewonnen uit de noten die van de boom worden geoogst) en dit wordt in de beautywereld ook wel de ‘holy grail’ genoemd. Sheaboter is namelijk erg voedend voor de huid en een goed basisingrediënt voor menig verzorgingsproduct. Maar de duurzaam geteelde sheaboter uit West-Afrika is niet alleen goed voor je huid; het verzamelen en verwerken van sheanoten tot boter levert voor meer dan 22.000 vrouwen in de regio werkgelegenheid op. Dat is waar de ‘Business‘ om de hoek komt kijken. Een mooi rond project als je het mij vraagt.

Jezelf verzorgen én iets bijdragen

Een paar maanden geleden kreeg ik bericht van Cordaid en de Vogelbescherming Nederland. Of ik misschien de allereerste wilde zijn die de speciale Savannezeep wilde ruiken én of ik wilde zien hoe deze gemaakt wordt? Je snapt dat ik daar niet lang over na hoefde te denken.

Ik vroeg Aline mee en samen gingen we naar het Werfzeep atelier&hoofdkantoor in Utrecht. Ik had eigenlijk nog nooit gezien hoe zeep wordt gemaakt, dus ik was hier aan het juiste adres. Bij Werfzeep weten ze namelijk álles van ambachtelijk zeepmaken met natuurlijke ingrediënten zoals kruiden, bloemen en planten. Soms zijn dit zelfs ingrediënten uit eigen stad. Het voelde als een schoolreisje en we leerden van álles over hoe zeep wordt gemaakt. Heel tof om dit eens te zien!

Je voelt hem waarschijnlijk al aankomen; de Savannezeep wordt natuurlijk gemaakt met dé ster van deze show; sheaboter! En natuurlijk niet zomaar met de eerste de beste sheaboter, nee, met de sheaboter uit Burkina Faso. Naast deze boter bevat de zeep ook hibiscus en honing. Dit is sheahoning, afkomstig van bijen die voor de bestuiving van de sheabloesem zorgen. Ik kan je alvast verklappen dat de zeep heerlijk ruikt en super zacht aanvoelt. (maar, goed om te weten: de zeep is dus niet vegan – ik zelf kies ervoor om wel honing te gebruiken, maar dit is uiteraard een persoonlijke afweging die je voor jezelf moet maken)

Savannezeep kost € 7,45 en ligt vanaf april in de winkel. Je vindt de zeep in diverse biowinkels en online in de webshop van Cordaid, Vogelbescherming en Werfzeep. Door deze zeep te kopen verzorg je én jezelf goed én draag je je steentje bij aan natuurherstel en een duurzaam inkomen voor Afrikaanse vrouwen.

The post Holy Shea! appeared first on De Groene Meisjes.

Den Haag (april 2021)

In het kader van ‘we moeten er toch zelf iets van maken in 2021’ heb ik een lijstje gemaakt van steden waar ik te lang niet ben geweest. Die steden ga ik de komende tijd bezoeken, zodat ik de leukste adressen met jullie kan delen. Den Haag was één van die steden waar ik veel te lang niet was geweest, en aangezien er héél mooi weer voorspeld werd dacht ik: strand + hotspots = geweldig. Dus daar ging ik!

Ik had niet verwacht dat het weer ZO zou meewerken. Van vriendin Corina kreeg ik een heel fijne route uitgestippeld: met de tram naar ‘de Fred’ (Frederik Hendrikstraat) en dan helemaal door Duindorp naar het Stille Strand wandelen. Dat werd een flinke wandeling for sure (het komt niet heel vaak voor dat ik voor 12:00 uur mijn 10.000 stappen al gezet heb,) maar dat was het allemaal waard.  Want kijk hoe heerlijk ik neerplofte bij strandpaviljoen De Staat:

Met vegan citroentaart en appel-gember sap met prik. ERG lekker. En vooral: een heerlijk rustig strand  waar ik heel fijn heb zitten lezen. Het voelde gewoon als vakantie! Ze hebben bij De Staat trouwens flink wat vega en vegan opties, dus ik zie mezelf hier van de zomer zéker terugkomen.

Maar ik moest natuurlijk op een gegeven moment ook weer terug, en toen ik eenmaal weer in de binnenstad aangekomen was had ik flinke trek. Ik bestelde een lekkere iced matcha latte met kokosmelk en een matcha sandwich met avocado (ik overweeg een naamsverandering naar Millennial Wildschut) bij Hug The Tea. Een ontzettend tof tentje, helemaal gespecialiseerd in matcha. Ik heb nu ook een matcha kit voor thuis, dus verwacht de komende tijd wat experimenten hier! De sandwich at ik trouwens lekker in de Paleistuinen op, wat een fijne plek is dat!

Voor het ultieme vakantieeffect had ik een eenvoudige en betaalbare hotelkamer geboekt (Park Plaza hotel in de Molenstraat) en yeeheeeees: er was een bad! Dat kwam goed uit, want ik had nog een paar Lush bathbombs liggen. Voor de gezelligheid kwam Marne uit zijn werk (die werkt in Den Haag!) ook langs en dronken we samen een bubble tea van Lily’s Bubble Tea & Coffee, dat vlakbij het hotel zat. MIERZOET, maar heel lekker.

’s Avonds maakten we nog een wandeling door Chinatown en haalden we eten af bij Little V. Dit Vietnamese restaurant zit ook in Rotterdam en toen ik daar nog woonde at ik er geregeld met mijn nicht Hannah. Ik bestel eigenlijk altijd de Bún Chay, dus dat deed ik nu ook. Dit is een super lekkere en grote lauwwarme bowl (of noem het een salade) met springrolls, noodles, heel veel groenten, tofu én heel lekkere sausjes. Grote aanrader!

De volgende ochtend – Marne moest weer aan het werk – ben ik op een OV fiets gesprongen om het hippe Pompernikkel te bezoeken. Denk: natuurwijn, kombucha, zuurdesembrood en heel lekkere gebakjes. En alle coole Instagrammers zijn er al geweest. Je snapt; ik kon niet achterblijven. Ik ging voor de vegan optie: een super lekkere cake met blauwe bessen. Pompernikkel zit trouwens ook in een erg leuke buurt: een wandelingetje waard!

Ik sloot mijn tripje af bij Confetti; een super vrolijke tent vol met planten en glittergordijnen.  De eigenaresse heet ook Merel – dat is altijd een goed teken ;) Momenteel drink ik eventjes geen caffeïne en het is nog best wel zoeken naar een écht lekkere decaf, nou, Confetti hits the jackpot hoor! Loved it.

De volgende stad die ik ga bezoeken is Deventer. Ik heb een enorme waslijst aan tips van jullie gekregen (via Instagram) dus ik ga het nog druk krijgen. Ik weet nog niet precies wanneer ik ga – ik houd het weerbericht ook een beetje in de gaten, want dit soort uitjes zijn toch het allerleukst met een zonnetje erbij. Tot snel in ieder geval!

The post Den Haag (april 2021) appeared first on De Groene Meisjes.

Kimchi fried rice met gerookte tofu

Fotografie: Aline Bouma / Deze blogpost is geschreven in samenwerking met GreenPan

Kimchi en gerookte tofu zijn twee van mijn meest favoriete ingrediënten. Dat ik ze nu beide in één (eenpans-)gerecht kan verwerken is iets waar ik best een beetje gelukkig van kan worden. En ik weet vrij zeker dat jullie dat ook zullen zijn als je besluit dit recept te gaan maken.

Makkelijk (en) gezond koken

GreenPan vroeg me om voor hun Simply Healthy campagne één pan uit te zoeken uit hun nieuwste collectie. Het werd de mooie wok uit de Cambridge Black lijn. Of ik daar vervolgens misschien een makkelijk en gezond recept voor een eenpansgerecht bij kon bedenken? Maar natuurlijk! Laten dat nou precies mijn lievelingsgerechten zijn.

Wie mij al wat langer volgt weet dat ik een grote voorliefde voor makkelijk koken heb. Koken is mijn hobby en ik hou ervan om het bijna dagelijks te doen, maar het moet wel makkelijk blijven en niet te veel tijd kosten. Laatst had ik een interview voor mijn kookboek (dat over precies één maand uitkomt!) en toen hoorde ik me mezelf een ‘hatseflatskok’ noemen.

Wat ik daarmee bedoel? Ik combineer graag ingrediënten die ik gewoon heel lekker vind, gooi ze in een pan of ovenschaal, niet te moeilijk doen met afwegen enzo, gewoon een beetje op gevoel, en dat eindigt dan meestal in een slordige kom of een bord vol met heerlijk comfortfood. Oh en terwijl ik kook, maak ik een hoop herrie en ook een hoop rotzooi in de keuken. Wie heeft er nou tijd voor verfijnd gedoe? ;) Gezond en lekker eten hoeft echt helemaal geen gedoe te zijn; dat bewijst onderstaand recept hopelijk!

Waar ik wél achter ben gekomen de afgelopen jaren, is dat lekker koken écht gemakkelijker gaat met de juiste materialen. Een goede snijplank, scherpe messen en: fijne pannen. Erg belangrijk. Sinds we hier meer in hebben geïnvesteerd (Marne houdt óók erg van koken) vind ik koken nog leuker. Inmiddels hebben we een paar fijne pannen van GreenPan: een ‘Dutch oven‘, twee steelpannen en nu dus ook een wok. De pannen van GreenPan zijn PFAS-vrij (wat ik heel belangrijk vind) en werken geweldig. Ik kook er iedere dag mee!

Gebakken rijst met lekker veel groenten

Misschien zijn kimchi (gefermenteerde kool/wortel, érg gezond, een bekend gerecht uit de Koreaanse keuken) en gerookte tofu (waar je niks meer aan hoeft te doen, ideaal!) nieuwe ingrediënten voor je. Laat dit recept dan een leuke eerste kennismaking zijn. Sowieso is dit naar mijn idee een heel goed gerecht voor mensen die net als ik van de Aziatische keukens én van gezond eten houden.

Een belangrijke tip voordat je aan de slag gaat met dit recept: je krijgt écht het beste eindresultaat als je ‘oude’ rijst gebruikt. Hiermee bedoel ik rijst van gisteren of eergisteren. Of misschien heb je nog een restje in de vriezer liggen van een tijdje terug? Fried rice maken met verse rijst kan natuurlijk ook prima, maar is eigenlijk niet helemaal de bedoeling. Dus: spaar de komende week wat restjes rijst op, of plunder dus je vriezer, en maak dit gerecht dan aan het einde van de week. No foodwaste bby!

Wat heb je nodig voor vier porties?

1 eetlepel neutrale hittebestendige olie
2 stengels lente-ui, in fijne ringetjes
300 gram vegan (!) kimchi (ik gebruikte die van Kramer, gekocht bij Ekoplaza)
– bewaar 2 eetlepels sap uit het potje kimchi voor de saus – 
200 gram gerookte tofu, in blokjes (de lekkerste vind ik die van Taifun, gekocht bij Ekoplaza)
400 gram ‘oude’ gekookte rijst (maakt niet uit wat voor soort rijst je gebruikt)
200 gram doperwten uit de vriezer, ontdooid
100 gram enoki paddenstoelen (te koop bij de Aziatische supermarkt)

voor de woksaus:
2 eetlepels van het sap uit het potje kimchi
1 eetlepel sojasaus
1 eetlepel gochujang* (Koreaanse peperpasta, te koop bij een Aziatische supermarkt)
1 eetlepel sesamolie

toppings:
2 stengels lente-ui, in schuin gesneden stukjes
sesamzaad, geroosterd
eventueel: 2 norivellen, zo fijn mogelijk gesneden

*De gochujang blijft súper lang houdbaar in de koelkast en is heel lekker om te gebruiken voor dressings en sauzen. Ik maak er bijvoorbeeld ook graag Bibimbap mee. En mocht je ooit zelf aan de slag willen en je eigen kimchi maken, dan heb je deze pasta ook nodig. Goed bestede €2,95 dus!

Wat ga je doen?

1. Maak eerst het sausje door het sap van de kimchi, sojasaus, gochujang en sesamolie goed door elkaar te roeren. Zet het bakje of kommetje apart.

2. Kook wat water in je waterkoker. Snijd de onderkanten van de enoki paddenstoelen eraf en spoel goed af met koud water. Trek de steeltjes voorzichtig uit elkaar. Doe de paddenstoelensteeltjes in een kom en overgiet met het gekookte water. Giet na een minuut af en zet apart.

3. Verhit 1 eetlepel neutrale olie in de wok. Is de pan goed warm? Voeg dan de ringetjes lente-ui toe. Bak die een minuut of 2 tot ze glazig zijn geworden.

4. Doe de kimchi en de blokjes gerookte tofu in de wok, bak kort mee.

5. Voeg nu de rijst en de woksaus toe. Schep goed door en bak een paar minuten mee. Het idee is dat je op vrij hoog vuur (of in mijn geval: inductie warmtebron) wokt, zodat je straks echt lekker het effect van gebakken rijst hebt. Maar, kijk natuurlijk uit dat het geheel niet aanbrandt.

6. Tot slot voeg je de enoki paddenstoelen en de doperwten toe. Deze bak je slechts één minuut mee zodat het geheel knapperig blijft.

7. Serveer met lente-ui, sesamzaad en eventueel heel fijn gesneden zeewier. Wie van écht pittig eten houdt serveert er nog wat extra (wok-)saus bij.

Ook aan de slag met gemakkelijke eenpansgerechten?

Ben je benieuwd naar meer ‘simply healthy’ recepten? Check dan de gezond-koken- pagina van GreenPan eens! En mocht je je afvragen welke wok ik nu gebruikte: dat is deze Cambridgde Black Ceramic Non-Stick Wok, én: ik zag net dat hij 30%  is afgeprijsd en nog maar €31,49 kost! Een mooie prijs voor kwaliteitspan als deze. Let op! De korting is geldig tot en met 9 mei aanstaande. (Na die datum zal ik dit stukje tekst even aanpassen, om verwarring te voorkomen)

Laat het me vooral weten als je dit recept gaat maken! Ik ben heel benieuwd wat je ervan vindt. Ook hoor ik graag wat jullie favoriete tijdbesparende eenpansgerechten zijn. Laat het me weten in de comments hieronder! 

The post Kimchi fried rice met gerookte tofu appeared first on De Groene Meisjes.