Merel Wildschut's Blog, page 3

Een milieubewustere eReader: ik test de Kobo Clara 2E

Eerlijk is eerlijk: ik ben dol op fysieke boeken. Boekwinkels zijn mijn lievelingswinkels en op mijn verlanglijstje voor kerst staat een limited edition van een boek dat ik alleen maar wil hebben omdat er zo’n prachtige kaart voorin staat. Je hebt een beeld; het liefst wil ik ze allemaal. Maar, ik heb óók vrij weinig kastruimte, dus waar laat ik al die mooie boeken? Plus, ik ben veel onderweg, dus ik sleep me een breuk met al die dikke pillen in mijn totebag.

Toen Kobo mij benaderde of ik de Kobo Clara 2E, de milieubewustere eReader, wilde testen, hoefde ik daar niet lang over na te denken: laat ik een eReader toch weer eens een kans geven. Ik bedoel, fysieke boeken en digitale boeken kunnen ook prima naast elkaar bestaan – toch?

Misschien denk je nu: wat maakt deze reader dan precies milieubewuster? De buitenkant van de Kobo Clara 2E bestaat voor meer dan 85% uit gerecycled plastic, waaronder 10% ocean-bound plastic, ofwel; achtergelaten plastic afval. Kobo hoopt, door de productie van dit nieuwste model eReaders,  in een jaar tijd meer dan 200.000 plastic flessen weg te kunnen houden uit de oceaan. Een ambitieus streven waar ik, terwijl ik gewoon lekker zit te lezen, graag aan meewerk.

Voordelen

Deze eReader is waterproof. Dat betekent dat je ermee aan het zwembad kan gaan liggen in de zomer, of, zoals ik afgelopen weekend deed: neem hem mee in bad. Ik heb me geen moment zorgen gemaakt over het apparaat terwijl ik daar lekker tussen de bubbels lag te lezen. Een ander pluspunt van dit apparaat is dat er een functie op zit die ‘ComfortLight Pro’ heet. Je kon natuurlijk altijd al de lichtsterkte van eReaders aanpassen, maar deze heeft een avondmodus, waarbij het licht wat minder wit is en nog veel ‘zachter’ kan. Je kunt ook tijden instellen waarop je wilt dat het apparaat vanzelf op de avondmodus overschakelt. Erg handig, vind ik.

De Kobo Clara 2E heeft 16GB opslagruimte: ik weet niet precies hoeveel boeken dat zijn, maar neem van mij aan: daar kun je niet tegenaan lezen. En de batterij gaat weken mee. Ik heb mijn Kobo nu een week of drie in huis en inderdaad, ik heb hem één keer opgeladen en that’s it. Vind ik zó ideaal.

Daarnaast ben ik toch wel weer heel erg overtuigd van het feit dat een eReader gewoon heel fijn is als je regelmatig reist. In november heb ik twee tripjes gepland staan en ik vind het een prettig idee dat ik geen zwaar fysiek boek (of meerdere boeken) in mijn bagage hoef mee te nemen. En los van die tripjes (naar het buitenland) reis ik sowieso veel met het openbaar vervoer en dan is zo’n lichtgewicht eReader in mijn tas gewoon weer heel erg handig gebleken.

te bekijken en zie die ik om mijn eReader heen heb. Ook dit hoesje is gemaakt van 97% gerecycled plastic; geheel in stijl dus.

Wat ik las

Zoals ik al schreef heb ik de Kobo nu een week of drie in huis en natuurlijk heb ik hem meteen in gebruik genomen. Ik heb twee boeken uitgelezen, namelijk: van Gabrielle Zevin en van Israël van Dorsten. Het volgende boek dat ik klaar heb staan op mijn Kobo is van Katherine Arden.

(de linkjes hierboven zijn affiliatelinks) 

Als je wilt weten wat ik van deze boeken vond kun je twee dingen doen: volg me op GoodReads en/of meld je aan voor mijn nieuwsbrief! Op GoodReads houd ik alle titels bij die ik heb gelezen en in mijn nieuwsbrief ga ik dieper op de boeken in.

Ik heb de Kobo Clara 2E gekregen, als een PR-sample, maar ik word niet betaald voor het schrijven van deze blogpost.

The post Een milieubewustere eReader: ik test de Kobo Clara 2E appeared first on De Groene Meisjes.

Dit was oktober (2022)

Het is vandaag 31 oktober, opeens is het de laatste dag van de maand, en ik schrijf dit terwijl ik bij The TeaLab zit te werken met Leora. Ik heb net een wortelsoep gegeten en heel veel thee gedronken. Een goede maandag, al zeg ik het zelf. Zet je schrap voor een herfstig en gezellig verslag van oktober. Ik ben helemaal in mijn element zo met die verkleurende blaadjes, alle pompoenen en mooie luchten. Nog maar één maand en jullie herfstmeid gaat over op wintercontent, no worries.

Ik ging naar het LUSH x Bont voor Dieren event in Amsterdam en dat was heel inspirerend én heel gezellig. Op dit soort evenementen kom ik mijn ‘collega’s tegen en dan besef ik weer: ik doe dit werk niet alleen. Dat vind ik heel fijn, want ik voel me soms een beetje alleen in dit werk.

Ik ging een dagje naar good old Utrecht en altijd als ik daar ben, ga ik naar mijn favoriete adresjes. Eén van de dingen die ik standaard doe is een glutenvrij broodje laten beleggen bij Vegitalian. Zó lekker. Sowieso staat Vegitalian in het lijstje van de dingen die ik mis aan Utrecht.

Deze maand was ik veel weg, en daar genoot ik van, maar er waren ook twee weekenden dat we heel bewust in Rotterdam bleven. Ik bedoel, we zijn niet voor niks terug verhuisd naar deze fijne stad, laten we er dan ook gebruik van maken. We gingen naar het theater (loooove kantine Walhalla,) naar de bioscoop, uit wandelen en koffie drinken op leuke plekken. Meer van dit soort weekendjes in de winter aub!

Deze maand organiseerden we meerdere etentjes én Marnes (verlate) verjaardag bij ons thuis en elke keer als we vrienden over de vloer hebben denk ik: wat hebben we toch een gezellig huisje <3 We hebben er echt een fijne plek van gemaakt.

Popje kreeg een cadeau van ons: een ontzettend lelijk klim-en-krab’paleis’, ze is er heel blij mee dus dat maakt veel goed, en Marne bakte deze maand meerdere taarten. Zoveel gezelligheid :)

In september volgde ik een workshop latte art bij Giraffe Coffee in Rotterdam. Thuis bleef ik lekker oefenen; met resultaat! Ik moet wel eerlijk toegeven dat de ene dag was succesvoller is dan de andere, maar goed, dat hoort bij het proces, of zo.

Ik las een hele stapel boeken in oktober: ik werkte er vijftien titels doorheen. Het boek op rechts was één van mijn favorieten; echt een lekkere witchy read, met Queer karakters, heel passend voor dit seizoen.

Op links: mijn herfstuniform. Op rechts: de dingen die ik voor mezelf koop als ik even geen zin heb om me aan ons boodschappenbudget te houden. Thee en chocolade. Essentials, am I right?

Ik eet momenteel weer erg graag allerlei bowls. Ik heb dat soort periodes, kennelijk. Op links: een bowl die ik maakte volgens een recept van Marley Spoon, met rijst, dadels, groenten en hummus. En op rechts een GODDELIJKE bowl die ik at bij The Harvest (één van mijn favoriete restaurants in Rotterdam) met gebakken aardappel, geglazuurde tempeh, spinaziesalade en gegrilde pompoen. Echt, ga hier een keer eten het komende seizoen, want de herfst-winterkaart is geweldig.

In november staan er twee leuke tripjes op de planning (naar Gent en naar Londen, aaaah,) ik heb kaartjes voor twee theatervoorstellingen en er zijn leuke plannen gemaakt met vrienden. Als ik naar mijn agenda kijk dan belooft het een drukke maar ook heel gezellige maand te worden en ik kijk ernaar uit! 

The post Dit was oktober (2022) appeared first on De Groene Meisjes.

20 vragen over leesclubs beantwoord

Deze blogpost heeft een dubbele agenda: enerzijds wil ik het bijna-vijf-jaar-bestaan van mijn leesclub vieren (hoera voor ons!) en anderzijds wil ik de vragen (over leesclubs) die jullie via Instagram hebben gesteld beantwoorden. Ik wist al dat ik enthousiast was over het fenomeen de leesclub, maar dat ik er met gemak 2500 woorden over zou typen, kwam toch als een verrassing. Goed, daar gaan we: twintig van jullie vragen en mijn antwoorden!

Hoe vind je een leesclub?

Zelf heb ik nog nooit gezocht naar een leesclub maar ik hoor van anderen dat ze leesclubs vinden via social media, school of studie, op een werkplek, vrienden-van-vrienden of via een andere (niet-lees-)club of vereniging waar je al bij zit. Ook bibliotheken, boekhandels, literaire festivals en uitgeverijen organiseren leesclubs; houd daarvoor vooral hun socials in de gaten. Dan zijn er nog BookTokkers, BookTubers en Bookstagrrammers of mensen met literaire nieuwsbrieven die (online) leesclubs organiseren, bijvoorbeeld voor hun Patreon leden. Kortom; er zijn duizenden leesclubs in de wereld, dus je gaat er hoe dan ook eentje vinden.

Hoe richt je zelf een leesclub op?

Geen leesclub in jouw omgeving of in jouw interessesfeer gevonden? Dan richt je er toch gewoon zelf eentje op? Het is veel simpeler dan je denkt en je hebt heel weinig nodig: vind je eerst eens vier mensen om mee samen te komen, dan heb je al een gezellige club. Doe een oproepje op je Instagram of (als je dat nog gebruikt) Facebook, hang een briefje op de bij de bieb of supermarkt, drop het gewoon eens op een verjaardag waar het gesprek misschien al eens richting boeken gaat. Richt een appgroep op, voeg de geïnteresseerden toe, prik een datum en kies een boek; let’s go. In 2018 schreef ik een uitgebreide blogpost over het oprichten van een leesclub, die vind je hier.

Hoe vind je de juiste mensen?

Ik heb mijn leesclub vijf jaar geleden opgericht bij de bibliotheek in Rotterdam en heb toen aangegeven dat mensen tussen de 20 en 40 welkom waren; ik was zelf 31 en ik wilde graag leeftijdsgenoten ontmoeten. De enige andere ‘eis’ was dat je van lezen hield. Natuurlijk was dat een beetje spannend, want ik had geen idéé wie daar op af zou komen. In het begin is de samenstelling van de groep steeds sterk veranderd. Sommige mensen kwamen één of twee keer en hielden het daarna voor gezien, anderen zijn er tot op de dag van vandaag nog. Ik heb zelf de ervaring dat het vanzelf duidelijk wordt hoe de club er uiteindelijk uit komt te zien; dat filtert zich vanzelf.

Je zou natuurlijk wat specifieker kunnen zijn. Zo zou je een club speciaal voor studenten kunnen oprichten, voor Queers, voor feministen, voor docenten, voor ouders of voor mensen met een beperking. Ik noem maar even wat voorbeelden. Ook kan het kiezen voor een genre voor je leesclub ‘een bepaald type mens’ trekken. Denk bijvoorbeeld aan een leesclub speciaal voor non-fictie boeken binnen de psychologie, graphic novels, YA of Arabische literatuur. Hoe specifieker je bent, hoe zekerder je weet dat er mensen komen met een bepaalde interesse of hobby. Het blijft daarna natuurlijk altijd maar afwachten, maar ik ben wel van mening dat je het een beetje kunt sturen.

Hoe groot moet een leesclub zijn?

Er moet helemaal niks, uiteraard, maar wat ik in elk geval zou afraden is om de groep al te groot te maken. Wij hebben – officieel – vijftien leden, maar meestal komen we bij elkaar met zeven of acht mensen. Hooguit eens tien. Het komt dus maar heel zelden voor dat iedereen er is. Als wel iedereen er is, vind ik de groep eigenlijk al te groot: het is dan lastiger om iedereen aan bod te laten komen. Om te beginnen zou een clubje van vijf of zes al hartstikke leuk zijn. Dan heb je echt alle ruimte om met elkaar in gesprek te gaan. Ik weet dat er ook leesclubs zijn met twintig leden of meer, maar dat lijkt mij vrij onoverzichtelijk en druk.

Hoe hoog ligt de gemiddelde leeftijd?

Ik heb zo’n vermoeden dat deze vraag werd gesteld vanuit een angst dat alleen ‘oude’ mensen bij leesclubs zitten. Dat is dus helemaal niet zo! Er zijn leesclubs voor mensen van alle leeftijden; ook voor pubers, studenten en dertigers. Bij onze leesclub is het oudste lid twee jaar ouder dan ik: 38 dus. Ons jongste lid is begin 20.

Hoe vaak komen jullie samen?

Wij komen eens in de zes of zeven weken samen. In de zomer en rond de kerstperiode hebben we een stop, omdat iedereen dan erg volle agenda’s heeft. Maar de rest van het jaar zien we elkaar dus ongeveer elke anderhalve maand en dat is ook precies een goede periode gebleken om een boek uit te kunnen lezen. Het is ook een fijne frequentie gebleken om het gezellig te vinden elkaar weer te zien en genoeg bij te praten te hebben. Er zijn ook leesclubs die iedere maand bij elkaar komen en ik weet dat er ook leesclubs zijn die juist eens per kwartaal hanteren; overleg vooral met elkaar wat het beste werkt.

Hoe houd je de regelmaat (van het bij elkaar komen) erin?

Dat moet je echt een beetje opbouwen. Wij zijn ‘gewoon’ meteen begonnen met de afspraak: eens per zes/zeven weken. Dat betekent ook dat we aan het einde van de bijeenkomst altijd meteen een nieuw boek en een nieuwe datum kiezen. Die gooien we dan in de appgroep, zodat ook de mensen die die avond niet aanwezig waren ook op de hoogte zijn. Mijn ervaring is dat als je niet meteen een nieuwe datum prikt, je de regelmaat vrijwel meteen verliest. Dat is dus een bindende tip: kies meteen een nieuwe plek, datum en een boek.

Hoe worden de boeken gekozen?

Het eerste jaar dat onze leesclub bestond hadden we een thema. We lazen namelijk altijd een debuut van een Vlaamse of Nederlandse auteur en het liefst een boek dat net was verschenen. Na een jaar hebben we dit losgelaten en nu lezen we eigenlijk alles, als het maar fictie is. Er is altijd wel iemand die een boek voorbij heeft zien komen waarvan diegene denkt: dat is iets voor de club. Dus eigenlijk gaat het vanzelf en zitten we nooit verlegen om een boek. Het is ook heel leuk om te rouleren in het voorstellen van de boeken; ik zou het saai vinden als altijd één persoon de boeken kiest.

Waar komen jullie samen?

Wij hebben een beetje een bijzondere leesclub, want de ene helft van de leden woont in Utrecht en de andere helft in Rotterdam. Om die reden wisselen we af waar het organiseren: de ene keer bij iemand thuis in Utrecht, de andere keer bij iemand in Rotterdam. Je hebt niet veel nodig: een eettafel met een paar stoelen is genoeg. Eerder hielden we onze bijeenkomsten bij Adem Inn; een stiltecafé in Rotterdam dat we op avond mochten gebruiken. Helaas is dat café gesloten en doen we het sindsdien dus bij mensen thuis. (na een periode online te hebben gedaan, in verband met de corona maatregelen) Andere leesclubs komen bij elkaar in bibliotheken, dorpshuizen of boekhandels. Als je goed om je heen kijkt en vraagt zijn er altijd wel plekken waar je met een groepje bij elkaar kunt komen.

Hoe ziet zo’n leesclubavond eruit?

Je kunt het je voorstellen als een kringverjaardag: je zit met elkaar aan tafel of op de bank, maar dan met een boek op schoot. Dat boek heb je allemaal gelezen, dus daar kun je dan met z’n allen een gesprek over voeren. Bij onze leesclub is het gebruikelijk dat we altijd eerst een halfuurtje bijkletsen over andere dingen en dat op een gegeven moment iemand voorstelt om met het ‘boekgesprek’ te beginnen. Vervolgens hebben wij ongeveer een uur of anderhalf uur een inhoudelijk gesprek over het boek. Daarna kletsen we nog wat na en gaan we naar huis. Onze leesclub is vooral heel erg gericht op leesplezier; we nemen onszelf niet al te serieus en er wordt een hoop gelachen. Ik weet dat dat bij elke leesclub verschilt, maar ik zou het niet anders willen. Oh en laat ik niet vergeten te vertellen dat de drankjes en snacks een belangrijk onderdeel van onze avonden vormen: zonder goede snackgame geen leuke leesclub, is mijn bescheiden mening.

Neemt iemand de leiding?

Ja, en dat doen we om en om. Het eerste jaar van de leesclub was ik degene die de voorbereiding altijd deed, maar daarna zijn we een beetje gaan rouleren. Het is maar net wie er tijd en zin heeft natuurlijk, maar in principe komen we allemaal een keer aan de beurt. Ik heb het idee dat je meer uit een gesprek haalt als er toch iemand is die zich verantwoordelijk voelt voor het begeleiden van het gesprek en dus ook even de tijd heeft genomen om het één en ander voor te bereiden. Mijn ervaring is dat als je dit niet doet, en het gesprek op z’n beloop laat, het een beetje een rommeltje kan worden. Ook gezellig natuurlijk, maar niet heel verdiepend.

Hoe bereid je een leesclub voor?

Stap 1 is natuurlijk dat je het boek leest. Het kan gerust een keer gebeuren dat je het boek nog niet helemaal uit hebt en toch naar de leesclub komt, maar over het algemeen praat het makkelijker en is het leuker om bij zo’n gesprek te zijn, als je het boek uit hebt. Daarnaast heeft onze leesclub een appgroep waarin we soms nog wat randartikelen, interviews of podcasts (bijvoorbeeld met de auteur van het boek dat we lezen) delen. Niks is verplicht, maar het is wel leuk als je nog een beetje achtergrondinfo bij het boek hebt. Verder valt er niet zoveel voor te bereiden: behalve dan een goede snack uitzoeken om mee te nemen. Ben je degene die het gesprek leidt, dan gaat er iets meer tijd in zitten. Diegene verzint een paar vragen (handig om die even op papier te zetten) en googelt misschien nog even een rondje voor wat leuke weetjes over het boek of de auteur. Heel veel meer is er niet nodig.

Wat voor soort vragen worden er gesteld?

Dat hangt er helemaal vanaf hoe je de leesclub wilt insteken, maar over het algemeen zijn het vragen over de sfeer en stijl van het boek, over de personages, over de auteur en over de leeservaring en mening. Het hoeven absoluut geen ingewikkelde vragen te zijn en je hoeft er ook geen vijftig te hebben om een gesprek van een uur tot anderhalf uur te voeren. Dat loopt vanzelf wel los.

 Is een leesclub alleen voor Heel Slimme Mensen?

Absolúút niet. Je hebt geen diploma in de Literatuurwetenschappen nodig en je hoeft ook zeker niet de hele Canon van de Nederlandse literatuur te hebben gelezen; zo lang je plezier beleeft aan lezen (of luisteren, want luisterboeken kunnen natuurlijk ook!) en je het leuk vindt om mensen te ontmoeten die óók van lezen houden, ben je een geschikte deelnemer.

Hoe ga je om met verschillen in leessmaak?

Eigenlijk vooral door de verschillen te omarmen. Eén van de leukste dingen van een leesclub is dat je soms een boek leest dat je anders nooit had opgepakt, puur doordat één van de leden het gekozen heeft. Zo heb ik al allerlei auteurs gelezen die ik niet kende of die me niet aanspraken en lezen we soms een genre dat totaal nieuw voor me is. Ik vind dat misschien juist wel de meest interessante bijeenkomsten; die waarbij je het niet allemaal eens bent en ook hoeft helemaal niet iedereen het boek geweldig te vinden om een boeiend gesprek te kunnen voeren.

Mocht je echt alleen maar de boeken willen lezen die helemaal bij jouw leessmaak passen, dan raad ik je aan om een gespecialiseerde leesclub te zoeken of op te richten. Zo zijn er leesclubs die alleen maar historische fictie lezen, of juist non-fictie boeken bespreken. Of misschien zoek je het in de fantasy of Scifi hoek. Het kan natuurlijk allemaal!

Wat als je een boek helemaal niks vond?

Ja, dat is dus de meerwaarde van een leesclub: dat maakt namelijk in principe helemaal niks uit. Ook als niemand het boek goed vond (is bij ons wel eens gebeurd,) of als maar één of twee mensen het wél de moeite waard vonden, kun je een inhoudelijk en interessant gesprek voeren. Je kunt namelijk ook met elkaar praten over waarom je een boek helemaal niks vond. En misschien is het gesprek die editie dan wat korter, maar dat maakt ook niet uit. Daarnaast is mijn ervaring ook dat ik mijn mening over een boek wel eens heb bijgesteld tijdens de bespreking. Dan vond ik boek tijdens het lezen helemaal niks en moest ik na het gesprek concluderen: hmm, misschien gooi ik toch een sterretje bovenop mijn review. Dan komen er mensen met interessante inzichten of verklaringen voor dingen die ik niet snapte en dan ga ik een boek automatisch toch meer waarderen.

Hoe bewaak je je mening tijdens een leesclub?

Interessante vraag: allereerste hoef je als de sfeer bij een leesclub goed is niet per se iets te bewaken. Je hebt een mening en dat is gewoon prima; zo zit iedereen erin, als het goed is. Een leesclub zou een veilige omgeving moeten zijn. En ten tweede zou het, zoals hierboven ook geschreven, óók heel goed kunnen dat je tijdens een leesclub je mening juist wilt bijstellen.

Hoe voorkom je het ‘moeten’ gevoel?

Het grappige is: ik heb heel snel het ‘moeten’ gevoel. Ik vind repetitieve dingen al gauw als een verplichting voelen en zodra ik dat gevoel heb, haak ik sneller af. Bij de leesclub heb ik dat gevoel nooit. Al vijf jaar niet. Dat komt denk ik doordat het zó naadloos aansluit op mijn interesses én doordat ik de club zo gezellig vind. Wat ook meetelt is dat de bijeenkomsten niet wekelijks zijn, zoals je dat bijvoorbeeld bij een cursus wel hebt. Ik denk dat je het ‘moeten’ gevoel kunt voorkomen door het vooral vrijblijvend voor jezelf en voor anderen te houden (het is echt geen enkel probleem om eens een editie over te slaan,) en door er iets gezelligs van te maken met elkaar.

Tot slot: wat brengt de leesclub mij?

Daar kan ik heel kort over zijn: gezelligheid, leesplezier, verrassende en vernieuwende inzichten, herkenning en het ‘ik hoor bij dit clubje-‘ gevoel. Andere overwegingen om bij een leesclub te gaan zouden kunnen zijn: vrienden vinden in je nieuwe woonplaats, een stok achter de deur om iedere x-weken een boek te lezen, gesprekken voeren over boeken waar de mensen in je omgeving misschien geen interesse in hebben, nieuwe dingen leren, beter leren luisteren, je gesprekstechnieken verbeteren of een regelmaat in iets vinden. Ik zie eigenlijk alleen maar voordelen!

Ik ben heel benieuwd wie van jullie er ook bij een leesclub zit of er over nadenkt er eentje te zoeken óf op te richten. Laat het vooral weten bij de comments: wie weet leest iemand je berichtje en heb je alweer iemand gevonden voor bij je club. Ik denk dat deze blogpost al wel duidelijk genoeg is, maar voor de zekerheid herhaal ik het toch nog maar een keer: leesclubs zijn te gek en ik kan het je alleen maar aanraden.

The post 20 vragen over leesclubs beantwoord appeared first on De Groene Meisjes.

Dit was september (2022)

HERFST! In volle glorie ook echt hè? Ik zal heel eerlijk zeggen dat ik er enorm naar heb uitgekeken en dat ik er ook echt van aan het genieten ben. In september maakte ik weer allerlei leuks mee en ik neem jullie in mijn maandelijkse dagboekje weer even mee. Erg gezellig trouwens, dat zoveel mensen iedere maand terugkomen om te lezen wat ik nu weer heb meegemaakt :)

Na thuiskomst van onze vakantie in Spanje moest ik de volgende dag meteen aan het werk. Dat was eventjes slikken, maar gelukkig was het voor Read My World en hadden we een geweldig festivalweekend. We troffen het enorm met mooi nazomerweer in de Tolhuistuin en het programma was echt heel erg mooi. Dus het was werken, maar ook genieten.

[image error]

Van Marne had ik voor mijn verjaardag kaartjes gekregen voor een voetbalwedstrijd. Mijn eerste wedstrijd in een stadion ooit! We keken naar de Oranje Leeuwinnen tegen IJsland in het Galgenwaard stadion in Utrecht en het was echt HEEL erg leuk. Ik had geen idee wat me overkwam joh, het was echt een spektakel. En ‘we’ wonnen ook nog! Ik heb staan springen en schreeuwen. Nou, daar doe ik normaal gesproken niet echt aan, maar nu ging ik lós. Wat een goed verjaardagscadeau!

De week erna was Marne jarig (op 9 september) en op die dag hadden we óók een bruiloft! Een feestelijke dag dus. Vrienden Bonnie en Nick gingen trouwen en het was fantastisch. Het was ontroerend (ja hoor, er is gehuild door ondergetekende) en gezellig en het feest was uitbundig, precies zoals je het wilt zien – lijkt me – als bruidspaar.

Deze maand had ik een paar leuke werkopdrachten waar ik heel blij van werd. Zo ging ik onder andere een dagje naar Gent voor een fotoshoot voor een campagne voor Upway. Dit is een platform met tweedehands e-bikes en ik ben één van de Nederlandse ambassadeurs. En verder maakte ik thuis veel content, waaronder een lekker recept dat ik in een slowcooker van GreenPan maakte. Mijn werk is (momenteel) enorm gevarieerd en ik geniet daar heel erg van!

Voor een andere klus ging ik twee dagen op solotrip naar Venlo. Ik had geen idee wat ik van die stad kon verwachten, ik was er nog nooit geweest, maar: Venlo heeft me verrast. Ik heb me twee dagen lang enorm goed vermaakt en overal erg lekker gegeten. Zo’n wat kleinere stad blijkt dan toch weer heel geschikt te zijn voor een korte (solo-)trip en ik werd er weer aan herinnerd hoe leuk ik dit soort dagen/reisjes vind. Moet ik vaker doen!

Ik ben nogal een gewoontedier en ga het liefst altijd terug naar de koffietentjes (en andere horecagelegenheden) waar ik me goed voel en waar ik weet dat er lekkere koffie geschonken wordt, maar: soms moet je iets anders proberen. Deze maand ging ik naar het gloednieuwe Dune (links) en naar Mittwoch (rechts.) Dune is súper hip en strak, Mittwoch is meer Berlijns-gezellig. Allebei leuk en bij allebei heb ik lekkere koffie gedronken, maar ik denk toch dat Mittwoch mijn voorkeur heeft.

Vorig jaar heb ik geïnvesteerd in een goede winterjas, dus daar hoef ik me dit jaar geen zorgen om te maken. Maar die winterjas is nog een beetje te warm voor nu, dus ik besloot: ik heb een ’tussenjas’ nodig. Met één fietstochtje naar Dear Hunter Vintage was ik gelukkig klaar, want daar hadden ze echt een goede collectie trenchcoats en andere mooie jassen en ik vond er eentje die perfecte paste en naar mijn zin was. (al zie je dat niet echt aan mijn gezicht op de foto, maar was wel echt zo)

Verder kreeg ik – mazzelaar die ik ben – nieuwe vegan boots van Blundstones. Ik heb deze in het zwart en nu dus ook in het bruin en ik kan de hele herfst en winter weer vooruit met droge en warme voeten! Inmiddels heb ik ook nog een paar tweedehands items via Vinted besteld en ik denk dat ik het komende najaar een leuke garderobe heb :)

Voor mijn verjaardag in augustus kreeg ik een espressomachine cadeau (heeeeel gelukkig mee) en van het geld dat ik van de oma van Marne cadeau kreeg, boekte ik een workshop latte art bij Giraffe Coffee. Dit werd echt een heel leuke middag en ik werd er weer aan herinnerd hoe gelukkig ik word van het volgen van workshops: je investeert een paar uur en de leeropbrengst is over het algemeen best wel hoog. Plus, je hebt een gezellige tijd en je bent lekker ‘in het moment.’ Ik ga op zoek naar meer leuke workshops voor de komende maanden.

Ik liet mijn nagels weer doen en ging voor chocoladebruin dit keer. Lekker herfstig. Ook probeer ik mijn wandelingen weer op te pakken. Want eerlijk is eerlijk, dat doe ik veel te weinig nu het geen noodzakelijke lockdown-kwaad meer is. Ik mis het, dus ik ga het weer proberen.

Merlin en ik wandelden een zonnig middagje door de Amsterdamse Jordaan, waar we MEGA grote pompoenen spotten en erg lekkere dingen aten bij vegan bakkerij Margo’s.  Aanrader als je eens in de buurt bent. En fijn om nog even wat tijd samen te hebben, want niet lang meer en Merlin krijgt een baby!

Waar ik naar uitkijk in oktober: met Mieke en Nienke naar een festival voor Young Adult literatuur in Utrecht*, twee leuke events (werk) voor Dierendag, bezoek van vrienden, een workshop geven in Arnhem, een dagje naar Duitsland met Hannah en twee concerten én een theatervoorstelling. Ik heb het idee dat het best wel een drukke maand gaat worden, maar wel een heel gezellige, dus ik heb er zin in!

* Hier ben ik inmiddels geweest en het was geweldig. Ik vertel er snel meer over!

Wat heb jij zoal meegemaakt in september en waar kijk je naar uit voor de nieuwe maand? 

The post Dit was september (2022) appeared first on De Groene Meisjes.

Een herfstig solotripje naar Venlo

Vorige week was het weer eens tijd voor een ouderwets solotripje en laat dat nou eens één van mijn favoriete bezigheden allertijden zijn. Ik werd uitgenodigd om Venlo te komen ontdekken. Ik was nog nooit in Venlo geweest, dus die gelegenheid greep ik maar wat graag aan. Twee dagen lang vermaakte ik me ontzettend goed in mijn eentje in deze mooie stad. Mijn programma was een perfecte mix van kunst en cultuur, lekker eten en de natuur in. Het was precies waar ik even aan toe was en ik heb heel veel tips met jullie te delen.

Ik vertrok op donderdag om 07:00 uit Rotterdam. En eerlijk is eerlijk: ik had na een lange rit best wel flínke trek toen ik om 09:00 in (het zonovergoten) Venlo aankwam. Dat kwam helemaal goed, want ik werd warm onthaald bij Café Bruxelles met een uitgebreid ontbijt. Ik at kokosyoghurt met verse fruit en granola en glutenvrij brood met gegrilde groenten en avocado. Dat glutenvrije brood verdient trouwens een eervolle vermelding. Het wordt gemaakt dooreen lokale leverancier van glutenvrije producten: Oui! Sans Gluten. Je snapt dat dit een goed begin van mijn tijd in Venlo was; een lekker en stevig ontbijt, ik kon er voorlopig weer even op vooruit.

Weinig kan me zo gelukkig maken als een warme koffie op het terras in de herfstzon. Je weet wel, dat je je jas uittrekt, maar je sjaal aan houdt? Ik dronk de koffie – op aanraden van één van jullie – bij Milk&Cookies en hij was goed!

Na de koffie was het tijd voor mijn eerste ‘echte’ activiteit: naar het museum! In Museum van Bommel van Dam is momenteel (en nog tot eind februari 2023, dus je hebt nog even) een fantastische expositie van Melle te zien. Ik moet eerlijk bekennen dat ik deze kunstenaar helemaal niet kende – terwijl hij heel beroemd blijkt te zijn, – maar ik was meteen heel erg onder de indruk van zijn werk. Zijn kunst is absurdistisch en af en toe ronduit weird en ik hou ervan. Het is kleurrijk en op elk doek is ontzettend veel te ontdekken.

Het museum is niet al te groot en lekker overzichtelijk; ik vind dat fijn. Ik wil niet verdrinken in een museum en vind het juist prettig om één expo te bekijken en anderhalf uur later weer buiten te staan met een hoop nieuw opgedane indrukken. Museum van Bommel van Dam zit in het oude postkantoor van Venlo. Het is een prachtig gebouw en ik heb me laten vertellen dat tijdens de laatste renovaties er zoveel mogelijk gebruik is gemaakt van duurzame materialen en elementen. Erg mooi om te zien!

Na het museum wilde ik mijn spullen graag even kwijt, dus ik besloot alvast even langs het Theaterhotel, waar ik zou slapen, te gaan. Ik werd erg vriendelijk ontvangen en mocht alvast inchecken. Het geluk was dat mijn kamer al klaar was, dus ik kon lekker mijn spullen kwijt en me klaarmaken voor het volgende programmaonderdeel: lunchen bij STEK.

STEK is een 100% vegetarische lunchroom en zit in het pand van de openbare bibliotheek van Venlo. Het is een mooie en lichte ruimte. Het publiek is een mengeling van studenten die aan het leren zijn, ouderen die een krantje lezen en vriendinnen die met elkaar aan de koffie zitten. Erg gezellig! Ik koos voor een licht soepje met groenten uit de tuin (ook weer met glutenvrij brood) en een homemade chai latte. Alleen voor die chai latte zou ik teruggaan naar Venlo. Zó goed was die. Na mijn lunch wandelde ik nog een rondje door de bieb, want hoe zou ik dat kunnen laten? Zo’n toffe en gezellige plek is dit. Als ik in Venlo zou wonen zou ik hier vaak te vinden zijn, natuurlijk met een stapel boeken naast me op tafel.

Ik slenterde lekker op mijn gemak door Venlo: wat een mooi stadje is dit zeg. Zéker in de herfst. Ik ontdekte een fijne boekhandel (Koops) en een winkel waar je heerlijke chocolade kunt kopen (Het Romerhuis) en meer heb ik dan eigenlijk niet nodig. Maar er is nog genoeg te zien en te shoppen in Venlo. Ik hou er zelf niet heel erg van om tíg winkels in en uit te gaan (zeker als ik niks nodig heb,) maar als je dat wel leuk vindt, vermaak je je zeker weten.

[image error]

Na een korte stop op mijn hotelkamer (en oké, ook een minidutje) plofte ik op de bank neer bij borrelcafé De Keizerin. Heerlijk met een Old Fashioned en een boek. De Keizerin is het café waarvan ik zou willen dat ik het hier om de hoek had: knusse hoekjes, veel planten, spelletjes in de kast en lekkere drankjes op de kaart. Een plek om de tijd te vergeten en urenlang te lezen, of om juist met vrienden af te spreken en spelletjes met elkaar te spelen onder het genot van een biertje.

[image error]

Ik sloot mijn dag af met een heerlijke maaltijd bij Bij De Buren. Hier serveren ze moderne tapas en er is meer dan genoeg vega en vegan keuze. Ik ging voor de vegan rendang (en dat wordt geserveerd met een bolletje mango sorbet, wat misschien heel bizar klinkt, maar heel lekker was,) falafel van tuinerwten (op, jawel, glutenvrij brood) en piemenots de padrón. Een glas Verdejo erbij en je hoort mij niet meer.

Ik dook, helemaal rozig van deze dag, op tijd mijn bed in. Ik keek nog een paar vlogs en sliep vervolgens heerlijk. Het Theaterhotel is een fijne uitvalbasis voor een (solo-)tripje naar Venlo: het ligt mega centraal, de kamers zijn schoon en ruim en het personeel is erg vriendelijk. Ook bij het ontbijt was het geen enkel probleem om glutenvrij te eten, dus dat was een goed begin van mijn tweede dag.

[image error]

Na mijn ontbijt vertrok ik op tijd richting Arcen, waar ik een bezoek aan de Kasteeltuinen ging brengen. Ik had geen flauw idee wat ik kon verwachten, maar ik sloeg stijl achterover toen ik zag hoe gróót die tuinen waren. Het zijn dan ook eigenlijk vijftien tuinen ineen; heb je dan een beeld? Je kunt je hier gemakkelijk een uurtje of drie vermaken, zeker als je het kasteel ook nog meepakt. Er zijn meerdere horecagelegenheden op het terrein en overal staan bankjes waar je tijdens je wandeling even kunt uitrusten. Er is ongelooflijk veel te zien en je kunt hier echt verdwalen. Een fijne plek om tot rust te komen en een paar uur in de natuur te zijn. Een tip: in oktober is er een lichtkunstfestival (‘Enchanted Gardens‘) en volgens mij gaat dat heel tof worden. Misschien een leuk Halloween-uitje?

Toen ik genoeg frisse lucht aan mijn hoofd had gehad reed ik terug naar Venlo en sloot ik mijn tripje af met een lunch bij Grenswerk. Dit is een poppodium met een horecagelegenheid eraan vast. Je kunt Grenswerk het beste omschrijven als: roze, discoballen en regenboogvlaggen en ik werd er blij van. Het deed me denken aan een lunchroom in Keulen waar ik ooit een keer was, maar waar ik de naam niet meer van weet. Ik dronk een hippe Duitse frisdrank (pruim-kardemom) en at een pokébowl. Een goede bodem voor mijn reis terug naar Rotterdam. Een tip: bekijk ook de programmering van Grenswerk, want er staan een paar mooie dingen op de planning voor de komende maanden.

Ik kwam echt weer helemaal geïnspireerd thuis. Dat vind ik zo’n fijn gevoel na zo’n tripje. Het liet me ook weer zien dat je helemaal niet altijd lang of ver weg hoeft. Soms is het zo simpel als één nachtje naar een stad die je nog niet kent, gewoon op twee uur rijden van huis. In de auto naar Rotterdam beloofde ik mezelf al dat als het mogelijk is, ik dit echt weer vaker ga doen, zoals ‘vroeger.’ Ik ben dus benieuwd: wat zal de volgende bestemming zijn? (misschien hebben jullie wel aanraders?) 

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Venlo Partners.

The post Een herfstig solotripje naar Venlo appeared first on De Groene Meisjes.

Vragen over endometriose beantwoord

Foto: Beate Vieth 

Heel regelmatig krijg ik de vraag of ik wat meer wil delen over endometriose; de chronische ziekte waarvan ik sinds ruim een jaar weet dat ik het heb. Omdat ik nog een beetje zoek naar manieren om dit onderwerp te bespreken, verzocht ik jullie om vragen in te sturen die ik dan eerst eens in een blogpost kon beantwoorden. Dat werd het onderstaande verhaal. Voordat je begint met lezen wil ik je graag wijzen op de blogpost over endometriose die ik vorig jaar, vlak nadat ik mijn diagnose kreeg, schreef. Die gaat over wat endometriose inhoudt en hoe de weg naar de diagnose er voor mij uitzag. Ik denk het onderstaande verhaal meer ‘sense maakt’ als je die blogpost eerst hebt gelezen.

Jullie stuurden heel veel mooie vragen in, waarvoor heel veel dank! Een paar vragen heb ik gebundeld en ik heb ze geprobeerd zo goed mogelijk te categoriseren, zodat dit een zo steekhoudend mogelijk verhaal wordt.

Hoeveel pijn is ‘normaal’?

Tsja, dat is natuurlijk een vraag die eigenlijk onmogelijk te beantwoorden valt. Want: is pijn ooit normaal? Daarbij komt dat ieders pijngrens ergens anders ligt. Wat ik wél kan zeggen is dat mensen veel te snel worden afgescheept (door artsen of werkgevers bijvoorbeeld) met opmerkingen als ‘menstruatiepijn is normaal.’ Dat is namelijk eigenlijk niet zo. Natuurlijk, de ongemakken en het oncomfortabele, dat kent bijna ieder menstruerend persoon wel. Echter, wanneer je niet meer kunt functioneren door de pijn en je leven iedere maand een paar dagen stil ligt daardoor, dan weet je dat dat geen acceptabel pijnniveau is. Wanneer je niet meer rechtop kunt lopen of zitten, wanneer je brandwonden hebt op je buik omdat je altijd een hete kruik aan je vastgeplakt moet hebben of wanneer je flauwvalt of moet overgeven van de pijn; dát is in elk geval níet normaal. Als je jezelf herkent in dit beeld, dan wil ik je heel dringend en liefdevol adviseren om met een arts te gaan praten.

Welke behandelingen zijn er mogelijk bij endometriose?

Je kunt een ‘schoonmaakoperatie’ krijgen, waarbij ze zoveel mogelijk van de ontstekingen weghalen. Dit kan middels een kijkoperatie gedaan worden, zodat je geen enorme littekens op je buik zult krijgen. Die ‘schoonmaakbeurt’ is iets tijdelijks, want ontstekingen komen naar alle waarschijnlijkheid weer terug. Zo’n operatie heeft over het algemeen vooral zin als je nog geen heel ver gevorderd stadium endometriose hebt. Als het al verder is uitgebreid (of als de ontstekingen heel groot zijn en/of heel diep zitten,) is het vaak al geen optie meer. Een meer ingrijpende behandeling, die toch wel heel vaak wordt uitgevoerd, is het verwijderen van de baarmoeder, al dan niet samen met één of beide eierstokken. Hier kom ik straks nog even op terug.

Is er kans op genezing?

Nee, er is geen kans op volledige genezing. Er zijn zelfs voorbeelden van mensen die hun baarmoeder en eierstokken hebben laten verwijderen en dat er dan toch ontstekingen terug blijven komen. Zover ik weet doen artsen geen beloften over volledige genezing, omdat het wondermiddel nog niet is uitgevonden.

Hoe kijk je naar het laten verwijderen van je baarmoeder?

Ik begrijp heel goed waarom mensen hiervoor kiezen. Het schijnt namelijk het meest effectieve middel te zijn om de groei van ontstekingen te stoppen. Het is daarom ook een behandeling die veel wordt uitgevoerd bij mensen die of een heel ernstige vorm van endo hebben, of bij mensen die geen kinderen (meer) willen krijgen. Omdat ik dat nog niet zeker weet, zou ik op dit moment nog niet willen dat mijn baarmoeder wordt verwijderd. Ook omdat het kan betekenen dat ik daarna in de vervroegde overgang zou komen; ook niet bepaald iets waar ik op zit te wachten. Ik houd wel in gedachten dat ik het op een dag wél ga laten doen, zeker wanneer ik heb besloten mijn baarmoeder niet (meer) nodig te hebben.

Wat betekent het hebben van endometriose voor jouw eventuele kinderwens?

Veel mensen met endometriose hebben moeite met zwanger worden; maar, let op, dat geldt niet voor iedereen. Mijn behandelend arts heeft al wel heel eerlijk tegen mij gezegd dat het niet gemakkelijk gaat zijn op ‘de natuurlijke manier.’ Mijn eierstokken zijn namelijk dusdanig aangetast door de endometriose dat het er niet meer heel vitaal uitziet. Daarnaast ben ik én niet meer de jongste én is mijn partner een trans man, dus als wij kinderen willen krijgen, hebben we sowieso hulp nodig. Vanwege mijn privacy en die van mijn partner wil ik hierover (nog) niet te veel kwijt. Wat ik wel wil zeggen is dat we inmiddels in een traject zitten, dat vrij lang kan duren en waarvan we ook nog niet precies weten welke kant het op gaat, maar, er wordt in elk geval over nagedacht hier thuis :)

Hoe ‘combineer’ je het hebben van endometriose met je werk? Hoe ziet het hebben van endometriose er op dagelijkse basis uit?

Om deze vraag moest ik een beetje gniffelen. Er stonden ook allemaal emoji’s bij, dus de persoon die de vraag stelde bedoelt denk ik ook ‘combineren is niet het goede woord, maar je snapt wat ik bedoel.’ En ik snap inderdaad precies wat diegene bedoelt, want: een chronische ziekte hebben is als een bijbaan naast je gewone leven hebben. Het is iets waar je altijd rekening mee moet houden. Ik moet bijvoorbeeld altijd rekening houden met het feit dat ik een beperkte energievoorraad heb. Mijn lichaam ‘vecht’ namelijk altijd tegen de endometriose en dat is enorm vermoeiend. Ook moet ik rekening houden met pijndagen en dat dat dagen zijn waarop ik weinig tot niks kan. Ik moet rekening houden met het feit dat ik afspraken misschien zal moeten afzeggen of dat ik werk niet afkrijg op de datum waarop ik dat heb afgesproken. Ik ben daar heel transparant over naar anderen. Tegen mijn vrienden zeg ik bijvoorbeeld vaak dingen als ‘ik ga even kijken of ik het red’ en dat vindt ook iedereen prima, gelukkig. Dat is met opdrachtgevers wat minder logisch om te doen, maar het is wel eens gebeurd dat ik moest mailen om te zeggen dat ik te veel pijn had, of te ziek was, om een deadline te halen. Vaak blijken deadlines dan toch iets minder ‘hard’ te zijn en zijn mensen over het algemeen hartstikke begripvol. Ik prijs me overigens heel erg gelukkig dat ik freelancer ben. Vroeger werkte ik in het onderwijs en dat was natuurlijk een heel stuk minder flexibel. Ook heb ik een tijdje in de bibliotheek gewerkt en daar moest ik me geregeld ziekmelden omdat ik wel eens flauwviel op mijn werk of gewoon te ziek was om überhaupt te kunnen gaan. Het maakte me heel onzeker, want je ziek moeten melden is gewoon niet leuk om te doen. Ik weet – op dit moment – niet of ik een baan in loondienst nog zou aandurven. Ik ben dus enorm dankbaar voor het werk dat ik nu doe en dat jullie dat voor een deel voor mij mogelijk maken <3

Hoe gaat het nu met de pijn en wat doe ik er allemaal aan?

Ik heb de pijn vrij goed onder controle momenteel. Dat komt doordat ik de pil slik (en ja, daar heb ik me jaren tegen verzet, maar ik zag geen andere manier) en doordat ik mijn dieet heb aangepast. Ik eet nu glutenvrij en dat houdt mijn buik redelijk rustig. Soms heb ik een pijndag en dan weet ik weer hoe vreselijk het was voordat ik de pil slikte en voordat mijn dieet had aangepast.Ik wil eigenlijk nooit meer terug naar dat, maar goed, ik kan die pil niet forever slikken, dus dat zal toch een keer anders moeten. Ooit ga ik wel weer op regelmatiger basis moeten dealen met die pijn.

Ga ik nog geopereerd worden?

Zeer waarschijnlijk wel. Ik heb een buik vol ontstekingen en chocoladecysten. Als je niet tegen ‘enge plaatjes’ kunt, zou ik dit niet Googelen. Omdat ik een ernstige vorm van endo heb (waarschijnlijk doordat het zo laat pas ontdekt is en de ontstekingen enorm hebben kunnen groeien en woekeren,) weet ik niet hoeveel een schoonmaakoperatie zou uithalen, maar het is te proberen. Mocht ik een fertiliteitstraject zoals IVF of ICSI gaan doen, dan moet ik misschien van tevoren nog worden behandeld. Mocht ik dat niet gaan doen, dan kunnen we ook praten over het alsnog verwijderen van mijn baarmoeder en/of eierstokken.

Wat is het zwaarste voor mij?

Op dit moment is dat absoluut mijn gebrek aan energie. Ik weet dat het heel anders overkomt als je kijkt naar mijn Instagram en dat je misschien denkt ‘maar je staat te dansen op Milkshake festival! en je doet zoveel leuke dingen!’ Dat is allemaal waar, gelukkig, maar ik moet het altijd bekopen met een paar dagen waarop ik me compleet uitgeput voel. En wat ik daar dan vooral moeilijk aan vind, is de (zelf-)acceptatie. Ik ben soms heel somber en teleurgesteld over dat ik niet alles kan. Ik kan ook heel jaloers zijn op mensen die deze beperkingen niet hebben. Daarnaast ben ik best wel bang geworden voor pijn; dat komt doordat ik in het verleden een paar keer zo’n heftige endo-aanval heb gehad dat ik serieus bang ben geweest dat ik het niet zou overleven. Zo ongelooflijk veel pijn had ik dan. Verder vind ik ziekenhuisbezoeken heel zwaar, ik denk dat je wel kunt zeggen dat ik een (klein) medisch trauma heb opgelopen. Daarnaast voel ik me, als ik een pijndag heb, vaak heel somber en kan ik me eenzaam voelen. Voor je mentale welzijn is het hebben van een chronische ziekte ook zeker niet bevorderlijk. Dit klinkt even heel zwaar allemaal, en ik heb getwijfeld over of ik het zo moest opschrijven, maar het is wat het is en ik denk dat niemand er iets aan heeft als ik het nu wat luchtiger of zonniger maak dan het is. Die neiging is heel sterk, maar nee, ik laat het hier even bij.

Hoe kan mijn omgeving mij helpen?

Het allerfijnste is het als mensen gewoon van me aannemen dat ik iets niet kan, te moe ben of pijn heb. Mensen die met je gaan discussiëren of je ‘de zonnige kant van het verhaal’ willen laten zien: please, stop daarmee. Neem gewoon van mij aan dat ik weet van mezelf wat ik kan en wat niet en dat ik me voel zoals ik zeg dat ik me voel. Verder is het enorm fijn als mensen niet moeilijk doen als ik bijvoorbeeld iets moet cancelen. Echt loooove vrienden die gewoon zeggen ‘ok babe, we proberen het later weer.’ En verder kan ik iedereen met endometriose alleen maar een lieve partner of een andere dierbare toewensen die warme kruiken voor je maakt, timers voor pijnstillers zet en comfort food voor je kookt. <3 Het enige wat je eigenlijk kunt doen, is het iemand zo comfortabel mogelijk maken. Als ik voor mezelf spreek, dan heb ik op slechte dagen vooral behoefte aan warmte en zachtheid. Het is heel fijn als mensen hun best doen je dat te bieden.

Heeft het mij geholpen om een diagnose te krijgen?

Zeker weten. Het heeft me heel veel rust gebracht om te weten wat ik mankeer. Vooral ook omdat ik jaren lang heb gedacht dat ik me aanstelde, dingen zag die er niet waren of me zorgen maakte over dat ik bijvoorbeeld kanker zou blijken te hebben en daaraan dood zou gaan. Ik weet nu precies wat er aan de hand is en ook al is er niet álles aan te doen, er ís wel iets aan te doen. Ook zal ik hoogstwaarschijnlijk niet doodgaan aan mijn ziekte; zie je, toch even naar die zonnige kant kijken ;) Daarnaast is het heel fijn om erover te kunnen praten met anderen. Als ik nu bijvoorbeeld een Instagrammer ‘ontdek’ die ook endometriose blijkt te hebben, voel ik meteen een soort verbinding. Gisteren kwam ik een personage tegen in een boek dat ik aan het lezen ben (In het Droomhuis) en zij heeft ook endo. Daar ‘klikt’ dan meteen iets. Het is ook enorm helpend tegen de eenzaamheid. Want chronisch ziek zijn is een vreselijk eenzaam iets en dat gun ik niemand.

Als je meer wilt leren over wat endometriose precies inhoudt, of als je denkt dat jij het misschien ook zou kunnen hebben, lees dan alsjeblieft het boek . Ik heb hier heel veel aan gehad en ben mijn eigen ziektebeeld veel beter gaan begrijpen. Ook heeft het me geholpen bij de voorbereiding op ziekenhuisbezoeken én heeft Marne er veel uit opgestoken. Hij heeft het ook gelezen en dat is ook meteen de vervolgtip die ik wil geven: laat het je partner(s) en/of vrienden ook lezen. Een podcast die ik heel fijn vond om te luisteren is “Vrouwen getuigen over endometriose: mijn baarmoeder is een tikkende tijdbom.” Daarnaast heb je de serie “Geen kleine man,” waarin ook aandacht wordt besteed aan endometriose. 

Fijn dat je de moeite hebt genomen deze blogpost te lezen, dankjewel daarvoor. Stel gerust vragen in de comments; altijd welkom. 

The post Vragen over endometriose beantwoord appeared first on De Groene Meisjes.

Midden-van-het-jaar book tag

Bij één van mijn favoriete Booktubers (Sanne, van Books&Quills) zag ik een leuke video voorbij komen: de mid-year-freak-out-tag. Ik had eerlijk gezegd geen idee wat het inhield, maar het bleek gewoon een lijst met leuke vragen te zijn over de boeken die je in de eerste helft van het jaar hebt gelezen. Nou zijn we natuurlijk al óver de helft van het jaar én ik ben ook al geen Booktuber (en ik den ook niet dat ik dat ooit zal worden,) maar ik wil deze vragenlijst toch ook beantwoorden. In blogvorm. We maken zelf de regels, am I right?

Goed, ik ga dus een lijst met twaalf vragen over boeken beantwoorden. Voor de antwoorden op de vragen heb ik gekeken naar de boeken die ik sinds 1 januari 2022 heb gelezen. Dat zijn er – op 12 september – 56. Mijn streven voor dit jaar was om 60 boeken te lezen, dus we kunnen met vrij grote zekerheid stellen dat dat gaat lukken.

Beste boek dat ik dit jaar (so far) heb gelezen

Vind ik wel echt meteen de allermoeilijkste vraag. Beetje lullig om daarmee te beginnen ook. Ik kan sowieso vijf boeken opnoemen die echt heel veel indruk op me hebben gemaakt het afgelopen halfjaar, maar als ik er dan toch echt eentje moet kiezen, dan wordt het  Aan dit boek ben ik nog weken blijven denken. Het is een familiegeschiedenis zoals ik er nog nooit eentje las en ja, het is een dikke pil, maar ik had gewild dat ie dubbel zo dik was. Práchtig.

Beste sequel/serie van het jaar

De Zeven Zussen. Nooit gedacht dat ik het leuk zou vinden, but here we are. Ik begin deze week in deel 7 en ik kijk al uit naar deel 8 dat in mei 2023 gaat verschijnen. Volgens mij is dit ook één van de eerste series die ik lees en het bevalt me wel. Je blijft lekker in zo’n vibe van ‘ik wil doorlezen’ en je blijft nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren.

Een nieuwe release (al wel verschenen) die ik nog niet heb gelezen maar wel wil lezen

. Ik heb meerdere boeken van deze auteur verslonden en ik weet gewoon zeker dat ik ook dit boek weer geweldig ga vinden. Het is er nog niet in de Nederlandse vertaling en ik denk dat ik daar even op wacht. (voordat er weer mensen komen met ‘je moet in de originele taal lezen’: nee hoor, dat moet helemaal niet ;))

Een boek dat nog niet verschenen is, maar waar ik al wel naar uitkijk

. De Nederlandse vertaling verschijnt in oktober bij Nijgh & Van Ditmar. Vorig jaar was Hamnet, van dezelfde auteur, mijn favoriete boek van het jaar. No pressure verder hoor, Maggie.

Grootste teleurstelling

. En ik vind het heel erg om te zeggen, want ik ben dol op deze auteur en heb andere boeken van haar hand met enorm veel plezier gelezen. Dit boek liet me echt koud, kon me niet echt boeien/erbij houden en nee, ik kan het je niet aanraden. Als je een boek van Shafak wilt lezen dat ik wél echt heel erg mooi vond, dan raad ik je aan. Zelden zo’n romantisch boek gelezen.

Grootste verrassing

. Absoluut niet omdat ik dacht dat Butlers boeken niet goed zouden zijn, maar omdat ik dacht ‘Oh help, een klassieker, die zijn te moeilijk voor mij.’ Dat is nou eenmaal een opvatting die ik over mezelf heb. Ik moest het boek lezen voor een leesclub die ik ging hosten op Read My World festival en eerlijk is eerlijk, ik vond het erg spannend. Maar ik begon te lezen – de nieuwe vertaling door Ine Willems, uitgegeven door Signatuur – en wow, ik vond het prachtig. En het bleek ook nog eens een echte pageturner te zijn. Klassiekers hoeven dus niet altijd eng te zijn, heb ik hiervan geleerd ;)

Fictieve crush

Nas uit . Zelden zo’n grappig, sassy én zorgzaam karakter ‘gekend.’ Door het onverwachte overlijden van haar zus krijgt ze de zorg voor haar pubernicht toebedeeld en dat is, zacht gezegd, nogal een uitdaging voor Nas. Maar ze doet zó haar best en dat is zo ontzettend ontroerend om te lezen. Ook heeft Nas best wel een ‘randje’; ze werkt in een queerbar in Berlijn en gebruikt iets te veel drugs. Al met al een spannend persoon. Zeker iemand op wie ik in het echte leven een crush zou kunnen hebben.

Favoriet karakter

Bird uit . Zo’n gevoelige, zachtaardige jongen; ik sloot hem direct in mijn hart en ik wilde voor hem zorgen. Echt een karakter om nog vaak aan terug te denken. Dit boek is overigens een grote aanrader, het verschijnt in oktober en ik mocht het alvast vooruit lezen.

Welk boek liet me huilen?

. En als ik zeg ‘huilen’ dan bedoel ik ook echt huilen. Tranen met tuiten, snot, alles. Een prachtige memoir is dit. Komt zeker in mijn top 10 van het jaar.

Het mooiste boek dat ik kocht of ontving

Ontvangen van uitgeverij De Geus: . Ik vind de kleuren en het design erg mooi. Ik hou van eenvoudige covers en ik heb niet zoveel met foto’s op boeken; geef mij een goede grafische omslag en ik ben gelukkig.

Wat ik gelezen wil hebben voor het einde van het jaar

. Hier heb ik inmiddels zoveel goeds over gehoord (van Booktubers die ik vertrouw) dat ik wel moét.

Mijn favoriete Book Community Member(s)

Oké, hier ga ik dus wel even valsspelen en een paar namen noemen. Komen ze:

– Mijn boekvrienden Mieke en Nienke. Ga hun Insta’s volgen voor leuke tips, vooral als je van YA houdt!
– Sanne van Books&Quills, bij wie ik deze tag dus voorbij zag komen. Maakte de leukste video’s en ik hou van haar stijl/smaak.
– Jack Edwards. Hij ‘bereikte’ in augustus al de 100 boeken. Ik dacht dat ík veel las, maar Jack… wow.
– Jen Campbell. Auteur en (professioneel) bookreviewer. Heeft altijd mega veel goede tips, vooral in de hoek ‘Queer boeken’ en boeken over disabled/chronisch ziek zijn. Heel interessant!

Ik hoop dat jullie dit leuk vonden om te lezen! Zelf vond ik het heel leuk om de vragen te beantwoorden :) Aan het einde van het jaar ga ik sowieso nog een keer een overzichtsblogpost maken over de boeken die ik in 2022 las, maar wie weet komen er nog meer leuke tags voorbij (tips?) Verder ben ik op zoek naar fijne boeken voor ’the spooky season.’ Mochten jullie daar aanraders voor hebben: hit me up in de comments onder deze post!

Ik maak in deze blogpost gebruik van affiliatelinks 

The post Midden-van-het-jaar book tag appeared first on De Groene Meisjes.

Dit was augustus (2022)

Augustus was een ultieme zomermaand én de aller verdrietigste maand van het jaar. Er was een heerlijke vakantie, ik was jarig en ik ging naar Lowlands. Maar er was ook het afscheid van onze lieve kat Beppie. Ik was er een week goed ziek van (niet kunnen eten, slecht slapen, veel buikpijn) en ben er (natuurlijk) nog heel verdrietig over. Dat zal voorlopig ook nog zo blijven, denk ik. Het voelt ook heel dubbel dat er deze maand dan juist ook zulke leuke dingen waren; dat is natuurlijk fijn, maar het contrast is groot. Daarom houd ik dit dagboek ook wat korter dan normaal, omdat ik nog niet zoveel zin heb om uitgebreid te praten over dingen. Ik vertrouw erop dat jullie dat begrijpen.

Ik wil geen beelden plaatsen van Beppie’s laatste momenten bij ons, dat vind ik te privé. (Dit zijn twee foto’s van een tijdje geleden, die me heel dierbaar zijn.) Wat ik er wel over kwijt wil is dat het allemaal erg snel ging. Tussen het ontdekken dat ze (heel erg) ziek was en het haar in moeten slapen zat 48 uur. Dat was een flinke shock voor me, ik kan het nog steeds moeilijk bevatten.

Beppie kwam als kitten bij me wonen en ik heb haar bijna elf jaar om me heen gehad. Dag in, dag uit. Ze was echt mijn baby, ook wel een beetje mijn zorgenkindje, en ze heeft me elke dag laten lachen. Sinds drie jaar heeft ook Marne elke dag van haar gezelschap genoten. Ook hij had een speciale band met haar. Natuurlijk houden we ook heel veel van Poppie en zijn we enorm dankbaar dat zij er nog wel is – thuiskomen van vakantie en dan maar door één kat begroet worden was enorm pijnlijk. Het zal wennen worden de komende tijd en we missen haar (nu al) verschrikkelijk.

Op 4 augustus was ik jarig, ik werd 36 jaar. Opeens ga ik dan toch écht richting de veertig. Ik at taart en pizza’s met vrienden, we borrelden op een mooie zomeravond in Amsterdam Noord en ik kreeg een prachtig cadeau: een Sage espressomachine. Beppie was er nog, ik opende de doos met haar in mijn armen. Op een video die Marne stiekem van me maakte hoor je me zeggen “KIJK Beppie, een Sage! Mooi hè?!” :)  Eind september ga ik een latte art workshop volgen bij Giraffe Coffee Roasters in Rotterdam, want jullie snappen: ik wil een echte home barista worden.

[image error]

Na mijn verjaardagsborrel maakte Marne een paar heel leuke foto’s van mijn vriendin Merlin en mij. Merlin hebben jullie al heel vaak voorbij zien komen, maar voor wie het nog niet weet: wij zijn al bevriend sinds de kleuterklas. Ze is één van mijn beste vrienden en ze voelt als familie. Merlin is zwanger van haar eerste kindje en ik word dus tante, aankomende winter. Of nou ja, niet officieel, maar jullie snappen het. Er is straks nog meer om van te houden en ik kan niet wachten om mijn vriendin zich te zien ontwikkelen als ouder. Ik word helemaal emotioneel als ik daar te lang over nadenk, dus ik verander even van onderwerp :)

[image error]

Op Lowlands vierden we de verjaardag van mijn lieve schoonzus Julia, die werd 30. Het was een mooi feest met bubbels, een versierde tent, cadeaus en we schoten heel veel vrolijke foto’s. Er zijn ook nog veel analoge foto’s op de wegwerpcamera die nog ontwikkeld moeten worden, dus die houden jullie tegoed. Omdat ik er op het festival nog niet zo best aan toe was (het was precies een week na het overlijden van Beppie,) ging ik maar de helft van de tijd naar Lowlands. Daar voelde ik me eerst heel stom over, maar ik trok het gewoon echt niet. Achteraf gezien was het helemaal goed zo: ik heb genoten van de tijd die ik er wél was. Heb mooie optredens gezien en het was heel gezellig met Erik, Julia en Marne. Zij zijn drie van de mensen die ik het allerliefste om me heen heb, eigenlijk is het altijd goed als zij er zijn. <3

[image error]

Twee dagen na Lowlands vlogen we naar Mallorca voor een weekje rust. Het was mijn eerste echte zon-zee-strand-zwembad vakantie óóít en ik vond het heerlijk. Hoewel ik af en toe ook wel even moest wennen: ben ik nou écht zó lui? We hadden helemaal geen behoefte aan excursies of tripjes; we zijn één keer naar de hoofdstad (Palma) geweest om lekker rond te struinen en heel goede koffie te drinken, en de rest van de week zijn we in Can Pastilla (een kustplaats) en in/bij het hotel gebleven. Uren heb ik liggen lezen, ik heb veel gezwommen en we keken wat series op de laptop die we mee hadden. Ik kwam helemaal tot rust en hoewel er af en toe zeker een verdrietig moment over Beppie was, heb ik er echt heel erg van genoten en was het ongelooflijk fijn om zoveel quality time met Marne te hebben. Grappig hè, dat je met iemand samen kunt wonen en dan toch nog een weekje vakantie samen nodig kunt hebben?

Thuisgekomen (dinsdag) moest ik vrij snel weer aan het werk, dat vond ik wel even slikken. Woensdag was ik echt strontchagrijnig omdat ik het gevoel had opeens weer van alles te moeten. Daar heb ik weer van geleerd: volgende keer neem ik langer vrij zodat ik nog een beetje acclimatiseren. Maar dat er weer een keer zo’n relaxvakantie komt, dat staat wel vast. Het kwam ook weer goed hoor: ik ging namelijk twee dagen werken op Read My World festival en dat was – net als vorig jaar – weer fantastisch. Daarover vertel ik meer in mijn september dagboek!

Nou, dat was dan wel zo’n beetje de zomer, denk ik. Ik kijk ernaar uit om weer ’terug naar het normale’ te gaan en eerlijk gezegd ben ik ook nogal een herfstliefhebber, dus laat dat maar komen allemaal. Tot de volgende! 

The post Dit was augustus (2022) appeared first on De Groene Meisjes.

Dit was juli (2022)

Wat een zomer hebben we hè? Ik ben echt keihard aan het genieten. Van de zon, van de gezelligheid en van alle leuke dingen die we weer kunnen doen. Het voelt echt alsof het drie zomers ineen zijn. Love it. In dit fotodagboek laat ik je zien wat ik in juli zoal heb meegemaakt. Ik laat nooit alles zien, want dan wordt het een ellenlang verhaal, maar zo krijg je een beetje de samenvatting.

 

Toch wel echt een hoogtepunt van deze maand was het ontmoeten van Saartje, de kitten van mijn schoonmoeder <3 Wát een poppetje. Een paar weken later is Saar alweer flink gegroeid, het gaat erg goed met haar!

Begin juli ging ik samen met een paar andere influencers een dagje de hort op: we liepen de struinroute door de natuurinclusieve polders van IJsselmonde in het mooie Buijtenland van Rhoon. Een uitgebreid verslag van deze dag lees je hier!

We hebben de Rotterdamse horeca deze maand weer goed gesteund, al zeg ik het zelf. Een aanrader voor matcha lovers (net als ik) is Matcha Next Door. Echt heel bijzondere drankjes (en ijs!) hebben ze hier. En op rechts zie je de overheerlijke vegan burgers van Copper Branch; pas geopend in het centrum en érg goed. Probeer voor al de burger met vegan blauwe kaassaus eens!

Deze foto’s maakte ik tijdens die enorm hete dagen. Het hitteplan zag er bij ons zo uit: ramen en deuren dicht, ventilator aan, veel waterijs, meloen en water. En dan ’s avonds je eten (lees; maaltijdsalade, elke dag) mee naar het park en tot laat bij kaarslicht lezen op het balkon. Hoewel het ’s avonds laat nog steeds hartstikke warm was, was het toch heel lekker om íets van frisse lucht om je heen te voelen.

[image error]

De selfcare ging in juli erg goed. Dat wil ik in augustus zien vast te houden. Ik sport momenteel drie keer per week, maak veel tijd vrij om met een boek op het balkon te zitten, houd me aan mijn skincareroutine én neem de verzorging van de rest van mijn lichaam (en dan met speciale aandacht voor mijn voeten) heel serieus.

Ergens deze maand had ik een PMS-dag. Dat hoort erbij en gelukkig blijft het vaak maar beperkt tot één dag per week, tegenwoordig. Wat helpt is de deur uit voor koffie en een ontbijt. En toe belandde ik per ongeluk bij Kore, een prachtige biologische bloemenzaak in Rotterdam Noord, waar ik deze vaas en bloemen kocht. Dat, plus het afzeggen van een afspraak die ik gewoon echt niet ging trekken, maakte mijn dag een heel stuk lichter.

[image error]

In juli haalden we de verjaardag van Fanny, die in juni jarig was, in. We gingen eten bij het Keilecafé in Rotterdam West. Daar was ik nog nooit geweest en ik vond het héél leuk. Het is cliché om te zeggen, maar: het gaf me Berlijn vibes.

Het was wel echt de maand van leuke dingen doen met vrienden; en dan heb ik nog niet eens foto’s gemaakt met alles en iedereen! Op links zie je ons op Milkshake Festival. Wat een heerlijke dag was dat. Begrijp me goed; ik was kapot en de kater de volgende dag loog er niet om. Maar wat was het fijn om daar weer te zijn tussen al die duizenden queers, de hele dag dansend, HEERLIJK. Op rechts: een heel gezellige (en lekkere!) barbecue bij Deb en Jitske (die in september een baby krijgen, yaaay!) in de tuin. Als toetje maakten we smores boven een vuurtje. Zo gezellig!

Over baby’s krijgen gesproken: op deze foto’s zie je dat Merlin en ik aan de mocktails zitten, want ook Merlin krijgt een baby! Jaja, tweede helft dertig he? Het is aan het gebeuren! Zo spannend allemaal. Merlin en ik hadden een heerlijke avond bij A Beautiful Mess in Amsterdam waar we lekker mezze hebben gegeten.

Augustus is inmiddels begonnen en ik heb mijn verjaardag (4 augustus) al uitgebreid gevierd. Die foto’s zien jullie volgende maand! Ook gaan we naar Lowlands én een week op vakantie. Heel veel zin in. Jullie zien het allemaal verschijnen op mijn stories en hier in mijn dagboek :)

The post Dit was juli (2022) appeared first on De Groene Meisjes.

Struinen door de natuurinclusieve polders van IJsselmonde

[image error]

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Ontdek IJsselmonde en Buijtenland van Rhoon

Vorig jaar, in juni, toen mijn haar nog korter was (check de foto’s maar) en ik nog in Utrecht woonde, ging ik op stap op eiland IJsselmonde. Dit is een verrassend gevarieerd natuurgebied tussen Rotterdam en Dordrecht. Misschien herinner je je het stuk dat ik erover schreef nog wel. Ik bezocht de Rhoonse Grienden, spotte ijsvogels en was totaal onder de indruk van al het mooie groen in de omgeving van Rotterdam. Daar had ik werkelijk geen idee van, moest ik tot mijn schaamte bekennen. Inmiddels ben ik terug verhuisd naar Rotterdam en maakte mijn hart een sprongetje toen ik een uitnodiging kreeg om ook deze zomer weer op bezoek te komen in IJsselmonde.

Kijk, je gaat me gewoon niet zomaar de stad uit krijgen. Ik ben gewoon heel erg gehecht aan mijn stadse omgeving met ‘mijn’ koffietentjes en andere adressen waar ik zo graag kom. Als het even kan, dan blijf ik misschien wel voor de rest van mijn leven in de (grote) stad wonen. Dat neemt niet weg dat ik óók heel erg graag in de natuur ben. Juist die afwisseling maakt me heel gelukkig.

Natuurinclusieve landbouw

Op vrijdag 8 juli toerde ik met een Greenwheels naar De Vlakkenburg in Rhoon. Daar werd ik samen met een paar andere influencers verwelkomd en kregen we een introductie over het gebied waar we die dag kennis mee zouden gaan maken; het Buijtenland van Rhoon. We hebben het dan over een gebied van ruim 600 hectare. Daarvan is 60% in gebruik voor landbouw en de overige 40% staat ter beschikking van de natuur. In die ruimte kan er worden gewandeld, gefietst, gespeeld, paardgereden, gestruind, noem maar op.

Het Buijtenland is nog volop in ontwikkeling. Zo zijn er plannen voor het aanleggen van een kanoroute, komen er picknickplekken en worden er natuurspeelterreinen gerealiseerd. Hoewel het cultuurhistorische polderlandschap nu al erg mooi is, wordt het er de komende jaren nog mooier voor de natuur, de bezoekers én ondernemers. Bij het maken van de plannen wordt rekening gehouden met de rijke historie en traditie van dit gebied. Daarvoor is er een speciaal een gebiedscoöperatie opgericht,  waarin alle belanghebbenden samen kunnen werken aan de ontwikkeling van de grootste natuurinclusieve landbouwpolder van Nederland. Een bijzonder project!

Lekker struinen door de polder

Terug naar 8 juli: wat kwam ik daar dan doen, in dat Buijtenland van Rhoon? We werden door gebiedsbeheerder Arjan Ponsen meegenomen voor een wandeling door de polder. Dat werd niet zomaar een wandeling; we volgden de ‘Struinroute.’ En dat is meteen een bindende tip die ik je wil meegeven voor als jij binnenkort ook een keertje op pad wilt in de natuur net buiten Rotterdam: ga lekker struinen. Dat is echt een heel leuke manier om dit gebied te ontdekken en te beleven.

Je loopt over onverharde paden (wees slimmer dan ik en trek geen sandalen aan,) langs de randen van de akkers. Zo loop je middenin de polder en zie je welke gewassen er allemaal groeien. Voor mij waren de twee hoogtepunten die we tegenkwamen: de huttentut (een oeroud gewas, Google dat maar eens) en de speciale tarwe waarmee het brood van Das Brot – mijn favoriete bakker in Rotterdam – gebakken wordt. Ook zul je allerlei soorten aardappels, bieten (of: kroten, op ze Rotterdams,) en fruit (waaronder appels voor de lokale ciderbrouwerij) tegenkomen. Ik kan daar dus kinderlijk enthousiast van worden; het blijft gewoon heel cool om te zien waar ons eten en drinken vandaan komt.

Onderweg vertelde Arjan van alles over de historie van het gebied en hoe er nu met veel zorg en aandacht zo geplant wordt dat de biodiversiteit ieder jaar meer kan floreren. En dat het al aardig lukt in dit gebied is duidelijk; ik heb nog nooit zó veel insecten zien rondfladderen op één dag. Ook kwamen we mooie vogels en kikkers tegen onderweg; dat maak je als stadsmeisje niet dagelijks mee.

Verrassing

Nou hadden we misschien ook wel héél veel geluk die dag, zowel met ons gezelschap als met het mooie weer, maar ik voelde me na een paar uur buiten helemaal opgeladen toen we de dag afsloten met een picknick met streekproducten. Ik ben opnieuw verrast door hoe mooi de omgeving van Rotterdam blijkt te zijn. Wie denkt dat Rotterdam één groot industrieterrein is heeft het echt mis. Ga zelf maar eens kijken!

Houd de socials van @ontdekijsselmonde en @buijtenland in de gaten en ga ook eens mee op een Struinroute. Ook kun je op eigen houtje op pad in dit mooie gebied. Neem je (elektrische fiets mee,) of je skates, en geef je ogen goed de kost. Dankjewel voor de uitnodiging Ontdek IJsselmonde! Ik heb weer een topdag gehad met jullie.

The post Struinen door de natuurinclusieve polders van IJsselmonde appeared first on De Groene Meisjes.