Dat jaar dat ik 100 boeken las – deel 2

Honderd boeken in een jaar. Ik heb het gehaald hoor. Wat een stapel! De laatste keer dat ik bewust honderd boeken heb gelezen, was tijdens mijn lerarenopleiding Nederlands. In jaar 1 en 2 lazen we vijftig boeken. Je weet wel, de honderd ‘verplichte’ boeken die iedereen zogenaamd gelezen moest hebben. Dat was prima, maar ik vin het wel een beetje een intellectueel construct. Nu mag ik gelukkig lekker zelf kiezen wat ik lees.

Ik vroeg jullie welke vragen over deze challenge jullie graag beantwoord zouden willen zien en jullie kwamen echt met heel leuke suggesties. Dankjewel daarvoor! Ik heb een paar vragen gekozen die ik één voor één zal beantwoorden.

Hoe kies je de boeken die je leest?

Ik durf wel te zeggen dat ik aardig op de hoogte ben als het om literatuur gaat. Om bij te blijven lees ik interviews met auteurs en recensies, maar ik luister bijvoorbeeld ook naar podcasts waarin de nieuwste boeken worden besproken. In mijn omgeving zijn aardig wat mensen die net als ik erg van lezen houden, dus we praten ook veel over boeken en attenderen elkaar op het verschijnen van nieuwe titels. Een groot deel van de boeken die ik kies zijn dus eigenlijk ‘gewoon’ de titels die nieuw in de boekhandel verschijnen. Daarnaast heb ik soms een thema waar ik helemaal in wil duiken, en dan lees ik allerlei boeken die bij dat thema passen. Een andere manier om boeken te kiezen is door meerdere werken van één auteur te lezen en wat bovendien ook nog heel erg helpt, is dat ik a) bij de bibliotheek werk en b) een leesclub heb. Met andere woorden: ik ben de hele tijd omringd door literatuur, dus je zou bijna kunnen zeggen dat ik niet eens echt hoef te kiezen, omdat de boeken gewoon op me af komen.

Hoe ga je van het ene boek naar het volgende?

Dat verschilt. Soms pak ik rustig op dezelfde dag dat ik één boek uitlees er alweer een ander boek bij. Feit is sowieso dat ik altijd al een stapeltje klaar heb liggen, dus op een volgend boek hoef ik nooit lang te wachten. Echter, soms hakt een boek er flink in en heb ik een beetje tijd nodig om te processen. Dan voelt het alsof ik het verhaal echt even moet laten bezinken en ik nog even wil nadenken over de hoofdpersonen. Het voelt dan bijna verkeerd om er meteen ‘overheen te lezen’ met een ander boek. In zo’n geval kan het een paar dagen duren voordat ik weer een boek oppak. Soms lees ik ook twee boeken tegelijkertijd. Dat doe ik alleen in de combinatie fictie en non-fictie. Ik lees nooit twee romans tegelijkertijd, bijvoorbeeld. Wanneer een verhaal héél veel indruk op me heeft gemaakt, heb ik soms de behoefte om even iets luchtigers of iets uit een totaal ander genre te lezen.

Hoeveel vrouwen heb je gelezen?

Van de 100 titels die ik gelezen heb, zijn er 86 van een vrouwelijke auteur. Niet slecht hé? :)

Als je met een kritische blik naar je leeslijst kijkt, wat mis je dan?

Ik heb dan wel veel vrouwen gelezen – dat was dan ook het doel, dus dat is bewust gebeurd, – maar ik zie ook dat het veel westerse, witte vrouwelijke auteurs zijn. Dat komt doordat ik nog niet zo bekend ben met bijvoorbeeld Aziatische of Afrikaanse auteurs van kleur – mannelijk of vrouwelijk. Ik lees veel Europese en Noord-Amerikaanse literatuur en ik denk dat ik daar nog verandering in kan brengen. Op dit moment weet ik nog niet zeker of ik weer een leeschallenge ga doen, maar mocht ik er eentje gaan doen, dan zou dat zeker een doel kunnen zijn.

Hoeveel heeft de challenge je (financieel) gekost?

De eerste maanden van dit jaar kocht ik een hoop boeken. Op een gegeven moment liep dat een beetje uit de hand en gaf ik rustig honderd euro per maand uit aan boeken. Gelukkig betaalde ik het grootste deel met de boekenbonnen die ik voor een klus en voor mijn verjaardag had gekregen. In totaal had ik dit jaar voor zo’n vierhonderd euro aan boekenbonnen – ik weet het, lucky me! Nog los van het feit dat ik niet zoveel geld wilde uitgeven, wilde ik ook niet al die boeken bewaren. Ik had namelijk helemaal geen ruimte voor 100 nieuwe boeken in mijn vintage boekenkastje! Wat natuurlijk erg heeft geholpen is dat ik in april bij de bibliotheek ben gaan werken. Als medewerker heb ik een ‘oneindig’ abonnement en kan ik gereserveerde boeken gewoon op mijn werkplek ophalen. Ideaal. Daarnaast heb ik veel boeken geleend van vrienden (en zij leenden dan weer boeken van mij,) én kreeg ik af en toe een boek opgestuurd van een uitgeverij. Al met al heb ik het afgelopen jaar misschien een paar tientjes uitgegeven aan boeken. Ik vind de schade dus wel meevallen.

Oh, ik moet er wel bij zeggen: ik heb héél wat uren in koffietentjes zitten lezen. Dus ja, ik heb vrij veel geld aan ‘begeleidende haverlattes’ uitgegeven. #blessedlife

Voelde je druk door de challenge?

Ik denk eigenlijk alleen (een beetje) bij de laatste tien boeken. Toen voelde ik wel: nu wil ik het halen ook! Eigenlijk besloot ik ook vrij laat dat ik een challenge aan het doen was, toen ik al een flínke stapel achter de rug had. Al met al voelde het dus niet echt als een challenge en ben ik er ook niet echt zo mee omgegaan. Het leek me gewoon een grappig idee: 100 boeken in een jaar. En omdat ik er over geblogd had, en jullie nieuwsgierig waren, leek het me ook leuk als ik de 100 boeken daadwerkelijk zou aantikken. Maar als dat niet gelukt was, dan was er ook geen koe om hals geweest. Het moet wel leuk blijven.

Zou je de challenge aan anderen aanraden? Wat haal je eruit?

Stel dat je voelt dat je meer zou willen lezen, maar dat je niet zo goed weet hoe te beginnen, dan lijkt me zo’n challenge een geschikte manier om gewoon ergens te starten. Het is net als wanneer je je aansluit bij een leesclub: naast dat het heel gezellig is om met anderen over boeken te praten, is zo’n club een steuntje in de rug om in elk geval iedere zes weken (in ons geval) één boek te lezen. Ik denk dat het niks uitmaakt op welk aantal boeken je je challenge zet. Tien boeken in een jaar is ook al fantastisch. Of stel dat je zegt: ik lees elke maand één boek. Ook mooi. Ik zou niet te belangrijk doen over zo’n challenge. Je hoeft helemaal niemand iets te bewijzen namelijk. Zet het alleen in als je voor jezelf denkt: ik zou graag meer willen lezen. Je hoeft het ook met niemand te delen. Je hoeft niet op Goodreads, waar mensen zelfs aangeven hoeveel bladzijdes ze gelezen hebben. Je hoeft niet op een blog of op instagram te vermelden hoever je bent. Er hoeft helemaal niks. Maar lezen is fijn, dus wat je vooral uit zo’n challenge zou kunnen halen, is dat je jezelf wat ontspanning, verdieping en tijd gunt.

Heb je een top 10 (uit 100) van de boeken die je het beste vond?

Het was moeilijk om te kiezen uit zo’n lange lijst, maar ik denk dat het toch is gelukt. Het is een mix van fictie en non-fictie geworden. Achter de omschrijving van het boek vermeld ik welk nummer het op mijn leeslijst was. Grappig genoeg heeft boek 99 nog de top 10 gehaald. Dat had ik niet verwacht!

On earth we’re briefly gorgeous, Ocean Vuong. (roman). Het was lang geleden dat ik had moeten huilen om een boek, maar Ocean Vuong kreeg het voor elkaar. Ik heb het al mijn vrienden opgedrongen (ze luisterden ;)) en ik heb voorgesteld om het te lezen voor de leesclub – ik kijk enorm uit naar het gesprek dat we over dit boek gaan hebben. Het is zó goed. (boek 75)

Happy Fat, Sofie Hagen (non-fictie). Het beste, slimste én grappigste boek over dik-zijn dat ik ooit heb gelezen. Als je iets over dit onderwerp (dik zijn en fatfobie) wil lezen, laat dit dan alsjeblieft je eerste boek zijn. (Boek 85)

Drift, Bregje Hofstede (roman). Lang dacht ik dat ik dit het mooiste boek van het jaar zou vinden, maar ik vrees toch dat Vuong gewonnen heeft. Desalniettemin ben ik nog steeds erg onder de indruk van Drift. Ik heb zelden zo’n ‘echt’ boek over de liefde gelezen. (Boek 15)

The body is not an apology, Sonya Renee Taylor (non-fictie). Dit boek heeft me enorm gesterkt en ook weer wakker geschud. Ieder lichaam is een waardig lichaam. Prachtig echt. Ik heb dit met een accentueerstift in de hand gelezen en aan het einde van het boek kwam ik erachter dat ik zo ongeveer meer wél had onderstreept dan niet. (Boek 57)

Nachtouders, Saskia de Coster (roman). Deze roman over een lesbisch stel dat samen een kindje krijgt heeft veel indruk op me gemaakt. Dat komt door de thematiek, maar ook zeker door de vertelstijl. (Boek 21)

De grenzen van mijn taal, Eva Meijer (non-fictie). Een ontzettend duidelijk (en helpend!) boekje over depressies. Het gaat over het ervaren van depressies (en bij alles riep ik: JA! dit is het PRECIES!) en over hoe de mensen in de omgeving van iemand met een depressie hier het beste mee om kunnen gaan. (Boek 26)

Afhankelijkheidsverklaring, Rebekka de Wit (verhalenbundel). Deze bundel leende ik van Naomi (wij zijn elkaars persoonlijke bibliotheek,) en ik had werkelijk geen idee wat ik hiervan moest verwachten. Ik had dan ook nog nooit van de auteur gehoord. Het bleek verrassend goed te zijn. Veel dingen vond ik erg herkenbaar (milennial problematiek,) en ik was geregeld ontroerd, maar moest ook een paar keer hardop lachen. Echt een aanrader voor wie eens een verhalenbundel wil oppakken! (Boek 51)

Feminist Fataal, Dorien van Linge. (non-fictie) Dit is het beste feministische boek/boek over feminisme dat ik in jaren heb gelezen. Het is inclusief, intersectioneel, grappig, openhartig en bovendien wetenschappelijk onderbouwd. Voor iedereen die meer wil leren over feminisme, of over buiten-de-hokjes-denken: lees dit boek. (Boek 99)

Let op mijn woorden, Griet Op de Beeck (roman). Nadat ik samen met Naomi naar een lezing van Griet in de Centrale bibliotheek in Rotterdam was geweest, kon ik niet wachten om haar nieuwste roman te lezen. Ik geloof dat ik al haar werk inmiddels gelezen heb en ik ben echt fan van haar schrijfstijl. Ik weet dat het niet iedereen ligt, maar mij spreekt het altijd weer aan. Niet alleen haar schrijfstijl vind ik mooi, ook de thematiek (verwaarloosde, mishandelde en/of misbruikte kinderen die iets van hun leven proberen te maken,) spreekt tot de verbeelding en raakt me iedere keer weer. (Boek 91)

De ontembare vrouw, Clarissa Pinkola Estes (non-fictie). Ik zie mezelf nog zitten bij Coppi, een paar dagen lang. Met dit boek, een notitieboek, een pen en een stift. Dit boek heb ik niet gelezen, maar bestudeerd. Ik koos het in een periode dat ik bijzonder slecht in mijn vel zat en een beetje richting en een doel nodig had. Dit boek gaf me dat. Het gaat over vrouwelijkheid, onder andere over energie en over betekenisvolle dromen. Ik lees niet heel vaak boeken uit dit genre (filosofisch? spiritueel?) maar ik vond het prachtig en het studieprojectje hielp me echt. (Boek 19)

Zijn er ook boeken die je als ‘absolute tegenvallers’ zou bestempelen?

Ook dat, zeker. Kijkend naar mijn lijst springen er een paar titels meteen uit:

– Hex, Thomas Olde Heuvelt. Horror is zeg maar écht níet mijn ding.

– Kamers, Antikamers, Nina Weijers. Weet dat heel veel mensen lyrisch over deze roman zijn, maar ik had geen idee wat ik aan het lezen was.

– Moord op de moestuin, Nicoleen Mizee. Viel me echt tegen, ander werk van haar vond ik erg goed. Dit vond ik een nogal ‘plat’ (als in, te weinig gelaagd) verhaal.

– Mijn broer heet Jessica, John Boyne. Dit boek gaf mijns inziens totaal geen representatief beeld van hoe het is om transgender te zijn.

Dit is allemaal hartstikke persoonlijk hè? Misschien vind jij het geweldige boeken, dus ga vooral niet blindelings op mijn oordeel af.

Ga ik mezelf een nieuwe uitdaging geven?

Sowieso even niet in kwantiteit. Op dit moment moet ik voor mijn studie bijvoorbeeld veel academische artikelen en jeugdboeken lezen. Dat betekent dat ik relatief weinig ruimte overhoud voor de boeken die ik zelf zou kiezen, en dat is oké. Lezen moet vooral leuk blijven. Ik merk dat ik op dit moment bijvoorbeeld meer neig naar podcasts luisteren of Netflix kijken, omdat ik vooral vermaakt wil worden en wil kunnen ontspannen. Natuurlijk pak ik daarnaast af en toe een boek voor mezelf op, en zoals eerder in deze blogpost gezegd wil ik er dan op letten dat het ‘wereldliteratuur’ is. Verder kan ik niet echt een uitdaging bedenken en vind ik dat ook niet nodig voor nu :)

Tot slot nog twee leuke suggesties die ik kreeg:

– ‘Eet een taartje om te vieren dat je de 100 boeken hebt gehaald!’ Wat een schatten zijn jullie toch ook hè? Dankjewel! Zal ik zeker doen! Ik trakteer mezelf en mijn leesvriendin Alida, met wie ik samen de leesclub heb, op een taartje. Beloofd.

– ‘Verwerk een verhaal over de boeken die je las tot een rap.’ Weet dat ik altijd op jouw creatieve suggesties kan rekenen, Hannah. (mijn nicht) Helaas weet je ook dat ik niet zo’n rapwonder ben, dus deze sla ik even over. Aan jullie: voel je vrij om je bij de comments uit te leven op raps, alles is welkom ;)

Eerste beeld: Bette de Wit.

*Dit artikel bevalt affiliaitelinks. Dit betekent dat als je een boek besteld via één van deze linkjes, ik daar een kleine bijdrage voor krijg. Jij betaalt niks meer dan normaal. Het is een manier om mijn blog te onderhouden. Natuurlijk ben ik ook groot voorstander van lenen bij de bieb en boeken kopen bij plaatselijke boekhandes, dus doe er vooral mee wat je wilt. 

The post Dat jaar dat ik 100 boeken las – deel 2 appeared first on De Groene Meisjes.