Zy > Recent Status Updates

همچنین به این نتیجه رسیده بود که بخشی ازاین موفقیت حاصل تنهایی است . ((هرگز همراهی ندیدم که به اندازه تنهایی بتواند با انسان همراه شود.))

((اگر کسی در مسیر رویاهایش با اطمینان قدم بردارد و برای داشتن ان زندگی ای تلاش کند که در تصوراتش اورده،درطول زندگی به موفقیتی غیر منتظره خواهد رسید.))
همچنین به این نتیجه رسیده بود که بخشی از این موفقیت حاصل تنهایی است.

سرکشی‌بنیاد حقیقی ازادیه.سرنوشت فرمان برها اینه که در نهایت برده بشن.

به آدمی گفت،نگر،ترس از خداوند، اینْت خرد؛ و پرهیز از بدکاری،اینْت دانایی.

لیکن خرد کجا یافت شود؟و مقام دانایی کو؟
آدمی بهای ان نمی داند؛و در سراسر زندگان نیز یافت می نگردد.
ژرفا گوید:درون من نیست:و دریا گوید:نزد من؟ هیهات.
به زر دست یافتنی نیست،و نه سیم توان بهایش پیمود.
باب بیست و هشت

تفاوت عمده ای میان لذائذ مادی و معنوی وجود دارد به این معنی که لذائذ معنوی مطلق و قائم به ذات اند و حال انکه لذائذ مادی نسبی و مشروط اند،زیرا حظی که از انها به انسان دست می دهد،حظ حقیقی نیست،بلکه خیالی است و منشا ان اسودگی ….

چه سنگدل گشته ای با من:به دست قهارت چه جفاها رانی برمن.
به بادم برداشته ای؛واداشتی ام برانم بر باد،و هستی ام را برپراگندی و پرپر کردی.
چه مرا روشن است که به مرگ خواهی ام دادن، و به منزلگاهی که برای همه زندگان مقرر است.
باب سی

دانم که حقیقت همین است و نه جزین: اما ادمی چگونه با خدا تواند به عدل رود؟

به ان خدای زنده،که داد از من ستانده؛و ان قادر مطلق، که روحم ازرده؛تا نفس از من برمی اید، و دم الهی در منخرین من است؛حاشا لب های من حدیث شقاوت گوید، و زبان من خدعه ورزد. حاشا که تصدیق شما کنم، تا در مرگ از صدق و درستی بازنیایم.

کمک چه کرده ای به ادمی که تنگدل و تنگتاب است؟ زیر بازوی ناتوان هیچ گرفته ای؟ چه مایه پند داده ای ان را که بیگانه است با خرد؟ و بر دوام بروز داده ای امر واقع را؟ روی کلام تو با که بود؟و جان که از تو پدید شد؟

یکی در عین قدرت می میرد،در رامش و راحت تمام.پستان های او پرشیرند و مغز استخوان های اون تر و تازه.دیگری در تلخی جانش می میرد،و اسایش و اسانی نمی یابد. جفت در خاک خواهند خفت، پوسیده و ناسیده، و کرمهاشان فروپوشیده.

و باشد که به راستی خطا کرده باشم، هر مرغی را به پای خویش اویزند.گر براستی خواهید بر من بزرگی فروخت، و گلایه هایم را علیه ام به کار برد: کنون بدانید که خداوند به خاکم نشانده، و در کمندش کشانده.
اینک، فریادخوان ازظلم رفته ام…

مگر خدا در بلند جای اسمان نیست؟به بلندای روشنان نگر، چه دورند و نادستیاب!و تو گویی، خدا چه می داند؟ تواند از ورای ابرهای تیره داوری کردن؟ابرهای انبوه حجاب وی اند، که دیدن نتاند؛و پیرامن فلک می خرامد.

باید عالم مرئی را به اقامت در زندان تشبیه کنیم و ان شعله اتشی را که زندان از ان روشن می شود در حکم اثر خورشید تلقی نماییم و عروج به عالم بالا و مشاهده عجایب ان را نیز عبارت از صعود روح به عالم معقولات بدانیم .

سقراط معتقد است که بیشتر مردم گویی همه زندگی خود را پای در زنجیر در غاری در زیرزمین به سر می برند ، محکوم به جهل صرف هستند،جز سایه چیزی نمی توانند دید و حز انعکاس صورت چیزی نمی توانند شنید،…

اما آدمی بمیرد،و هبا شود:اری، ادمی جان سپارد، کو؟اشتلم او اکنون کجاست؟همچنان که آب از دریا زایل شود،و رودبار به زوال اید و خشکسار گردد:
آدمی نیز نخسبد و برنخیزد: تا مرگ اسمانها بیدار نخواهد گشت،و نه دیگربرخاستنی ش باشد از خواب خویش.

او درد می فرستد و درمان نیز هم : زخم می زند و دستش مرهم نیز می نهد .

و دورادور چون دیده همی برتاختند و بازش نشناختند ، بانگ برگرفتند و گریستند ؛ و هر سه گریبان چاک زدند ٫ و خاک همی برسر افشاندند.
اینگونه هفت شب و هفت روز با او برخاک نشستند ، و حدیث با او نکردند ؛ چون که دریافتند محنت او بس عظیم است.

ان گاه ایوب برخاست ، وگریبان درید ، موی سر باز کرد ، و سجده بر خاک زد ، زبان به ثنا گشود ،
و گفت ، برهنه و عور از شکم مادر زادم ، و برهنه به سرای دیگر باز همی خواهم گشت: خداوند بداد ، و خداوند بازگرفت،خجسته باد نام او.

برای ادمی بر روی زمین رنج و گرفتاری فراوان است .

من اغلب به شامپانی پناه می بردم ، زیرا بار اندوه بر دلم اغلب بسیار سنگین بود و زندگی ام همه ملالت بود .

از همان دقیقه ای که دیشب کنار میز بازی قرار گرفتم و شروع کردم اسکناس ها و سکه های طلا را روی میز به طرف خود کشیدن طمع برد بر عشقم به پولینا غالب شده بود .

در خانه اوایل بیش تر کتاب می خواندم.دوست داشتم تمام ان چه را که بی پایان دروجودم می جوشیدباهیجانات بیرونی خفه کنم و از میان هیجانات بیرونی فقط کتاب خواندن ...خواندن البته کمک بزرگی بودبه هیجان می اورد، نشاط می بخشید و عذابم می داد.

عالم و ادم مرده بودند و حس و حالی نداشتند، درست مثل قلوه سنگ هایی که رویش راه می رفت ؛ برای او مرده بودند ، فقط برای او .

نمی دانم کجا، داستان مردی را خواندم که به مرگ محکوم شده بود . ساعتی مانده به اجرای حکم اعدام ، می گفت یا فکر می کرد که اگر مجبور بود جایی زندگی کند مثل صخره ای بلند،لبه پرتگاهی باریک که فقط به اندازه ایستادن یک نفر جا داشته باشد جایی ...

هیچ می دانید ، اقا ، هیچ می دانید پناهی نداشتن یعنی چه؟ چون هر ادمی دست کم باید جایی داشته باشد که به ان پناه ببرد .

نه در دشت بمان
و نه چندان صعود کن که از دید خارج شوی
بهتری منظره گیتی میان این دو است .

والاتر و برتر از خویش بساز؛ولی نخست باید خود را ساخته باشی،استوار در جسم و روح . مبادا تنها خود را تکثیر کنی ، که بایست چیزی بالاتر بسازی .