Zy > Recent Status Updates

در خانه اوایل بیش تر کتاب می خواندم.دوست داشتم تمام ان چه را که بی پایان دروجودم می جوشیدباهیجانات بیرونی خفه کنم و از میان هیجانات بیرونی فقط کتاب خواندن ...خواندن البته کمک بزرگی بودبه هیجان می اورد، نشاط می بخشید و عذابم می داد.

عالم و ادم مرده بودند و حس و حالی نداشتند، درست مثل قلوه سنگ هایی که رویش راه می رفت ؛ برای او مرده بودند ، فقط برای او .

نمی دانم کجا، داستان مردی را خواندم که به مرگ محکوم شده بود . ساعتی مانده به اجرای حکم اعدام ، می گفت یا فکر می کرد که اگر مجبور بود جایی زندگی کند مثل صخره ای بلند،لبه پرتگاهی باریک که فقط به اندازه ایستادن یک نفر جا داشته باشد جایی ...

هیچ می دانید ، اقا ، هیچ می دانید پناهی نداشتن یعنی چه؟ چون هر ادمی دست کم باید جایی داشته باشد که به ان پناه ببرد .

نه در دشت بمان
و نه چندان صعود کن که از دید خارج شوی
بهتری منظره گیتی میان این دو است .

والاتر و برتر از خویش بساز؛ولی نخست باید خود را ساخته باشی،استوار در جسم و روح . مبادا تنها خود را تکثیر کنی ، که بایست چیزی بالاتر بسازی .

اینجا حس حضور داشتن در زندگی خیلی قوی تر از خانه است . احساس تنهایی را فکر کردم به هدف و حس یکی شدن با طبیعت جبران می کند ...

در نهایت به این درک رسیده ام که ادم ها نه تنها برای خود،بلکه برای بقیه زنده می مانند.اگرچه این دیدگاه پرواضح و بدیهی است،معنای کاملش را الان می فهمم.

باور نمی کرد که این همه به حال فرزندش مفید باشد . ان هم فقط با گوش دادن و تایید احساسش.

در نیمه دوم زندگی جاذبه هایی وجود دارد،اما اکنون با یک نوع احساس عمیق سبکی و کنار امدن است.سال های پس از بلوغ برای ما با یک اندوه روشن و یک شادی هوشیارانه همراه است، اگر بتوانید معنایش را درک کنید.

بعضی از معماران به عنوان افرادی شناخته شده اند که فضای معماری را از درون به بیرون طراحی می کنند( لوکوربوزیه)، در حالی که معماران دیگری به عنوان کسانی که فضا را از بیرون به درون طراحی می کنند شناخته شده اند(میس وندرو)

به طور کلی تفاوت نگرش به جهان هستی ، تفاوت در معیارهای تصمیم گیری را در پی دارد .

یکی از دلایل جدلی بودن فرایند طراحی این است که ، بجز مواردی معدود نه حقیقت منحصر به فردی وجود دارد و نه نظام ارزشی خاصی که مورد قبول همه باشد.ارزیابی و نظام سنجش ارزشها برای تمام مردم به طور یکسان قابل درک نیست.

وظیفه انسان در زندگی رهایی روح خودش است. برای رهاندن روح باید خداگونه زیست، و برای خداگونه زیستن باید از همه لذت های زندگی دست شست، زحمت کشید، سر فرود اورد ، تحمل کرد و بخشنده بود.

هر دینی هر پاسخی به هرکس بدهد، این پاسخ به وجود متناهی انسان، معنای نامتناهی می دهد: معنایی که با رنج و محرومیت و مرگ از میان نمی رود . یعنی فقط در دین می توان معنا و امکان زندگی را یافت.

((چگونه زندگی کنم؟))را هرگونه که مطرح کنم،پاسخ همین است:((طبق قانون خداوند))_((زندگی من چه حاصل راستینی خواهد داشت؟))_((عذاب ابدی یا سعادت ابدی))_((چه معنایی با مرگ از بین نمی رود؟))_((پیوند با بیکرانگی خداوند، بهشت))

بدانم زندگی شوخی احمقانه ای است که مرا به بازی گرفته ، ولی با این حال به زندگی ادامه دهم ، دست و رو بشویم ، لباس بپوشن، ناهار بخورم ، حرف بزنم و حتی کتاب بنویسم . این برایم منزجر کننده و زجراور بود ، ولی در همین شرایط مانده بودم.

در لحظه بازگشتم به رویای پرتوان کیهانی که جوهر زندگی من است،باید ایمانم را،باور شکست ناپذیرم را، اعتماد بی زوالم را که از ژرفای غرقاب شکست دوباره در من سربراوردع ایت تایید کنم.

برای هرچیز وقتی است : گاهی برای رویای زندگی ، گاهی هم برای زندگی رویا. برای همین((اکنون)) که در انیم و برای افق های بی پایان .

انگاه لازم افتاد.تنها بودم. به سخن در امدم.-زیرا تنها بودم . و ان چنان بود که گفتی نیروی سنگدلی که بشریت را راه می برد به من می گفت:((ان دیگران مرده اند.تو برخیز! دستوری است که می بری و ابلاغ می کنی.))

اخ!چه قدر من به انتظار اواز سخنگویی که از دغدغه ازادم کند ماندم! در شبهای بیخوابی ماه اوت ۱۹۱۴،چه قدر من او را صدا زدم، از او تمنا کردم ، به جد خواستم ،-انگاه که در تب و تاب می شنیدم که لوون فرو می ریزد .. هیچ کس سخن نخواهد گفت! هیچ کس

ادمی برای خوشبخت بودن زندگی نمی کند. برای ان زندگی می کند که قانون مرا به اجرا گذارد. درد بکش، بمیر، ولی ان باش که باید باشی:یک مرد!

همه اقوام می باید ان درستکاری و ان شجاعت روحی را داشته باشند که هرکدام درباره خوبش، وجدان خود را بررسی کنند،ببینند که دردشان کجاست،اندازه های خود را از نو بگیرندو کمربند از نو میزان کنند. کار کوچکی نیست.

هایدگر تعمدا از اصطلاح فانیان به جای انسان ها و هستنده ها استفاده نموده است تا بردیدگاه خود مبنی بر زندگی در مقابل متضاد خود،نیستی و همچنین هستی به سمت مرگ،تاکید ورزد.

او خواننده را به ایمان فرا می خواند و می گوید ، اگر خدا باشد و شما بدان ایمان اورده باشید ، همه چیز را ( بهشت را) به دست اورده اید، و اگر خدایی نباشد ، چیزی از دست نداده اید .

تو برای پیروز شدن ساخته نشده اس. حتی برای زندگی ایا ساخته شده ای؟

و به همانگونه،جان نیز قاره سیاره خود را دارد:قاره فراسوی هستی،مابعد الظبیعه ،_نه انکه در ضابطه تعقل در امده وبه شیوه ساختگی درفلسفه ها بناشده است،_بل مابعدالطبیعه احساس،ارزو و ترس،انکه درروندی طبیعی از همه مسامات هستی درونی می ترا

اما جریان های اب مرا به سوی کرانه های دور دست که هیچ حدس نمی زدم می راند و من با حیرت در می یابم که همه بار کشتی ام_خویشتنم و اندیشه ام و سرنوشت نهفته ام _به مقصد بندری جز انها که می خواستم بروم بوده است.

ای جوانان، ای ملت ها ، ایمان داشته باشید و برای ساختن ویران کنید،بسازید تا باز ویران کنید...