Zohreh Hanifeh > Recent Status Updates

می‌بینی؟ شبیه تو شده‌ام وقتی داشتی می‌رفتی سراغ زندگی جدیدت. دارم می‌روم سراغ زندگی جدیدم و شبیه تو بودن حتماً نشانه‌ی خوبی است برایم.

فکرِ زندگی بی خنده و بی آرزو تکه تکه‌ام می‌کند.

باید چیزی داشته باشم که مرا فرو ببرد توی خودش و نگذارد بفهمم کجا هستم. باید روزهایم را بگذراند. باید حواسم را پرت کند از همه چیز. حواسم که به چیزی پرت نمی‌شود، فکرها پیدایشان می‌شود.

چرا هیچ چیزِ این روزها دیگر مرا نمی‌خنداند؟

به کلمات قول داده ام فراموشت کنم؛ قول!
سراسیمه بخشیدمت به شعری که از من گذشت و من هول بودم که زود بنویسمش؛ آخر نشد- یادم رفت...

شهرزاد مرده در کلمات تویی
چقدر فاصله داری که خواب نبینی؟
شهرزاد خواب دیده در کلمات منم عاشق شده از کلمات منم باربرداشته از کلمات منم کلمات منم منم کلمات...
کلمات را خوابش برده منم
خواب دیده
منم.

من از موهای سیاهم پیرترم

من به راستی سفر نمی‌کنم،
جز در میان خاطراتِ‌مان.
من به راستی اقامت نمی‌کنم
جز در چشمانت!

من به راستی سفر نمی‌کنم،
جز در میان خاطراتِ‌مان.
من به راستی اقامت نمی‌کنن
جز در چشمانت!

و من چه تابانم با دیدار تو،
بعد از قرن‌ها که در میان اعصار و زنان
گم شده بودی...

ورق کاغذ

از دیدار بازگشتم،
تا سرکشیِ خود را بر ورقِ سفیدِ کاغذ
بنگارم...
اما نتوانستم
حتی کلمه‌ای بنویسم
ورق سفید ماند.
نشئه‌ای در من جوشید، و چون به خود آمدم
دیدم که بر ورق کاغذ
برای من این چنین نوشته شده است:
بِزی...
که نگارش اثیری عشق
بر خط افق
نگاشته می‌شود.

زیبایی شناسی فراق

عشقِ ما رنگین‌کمان است،
که به خورشید می‌گوید:
بسیار درخشان مباش
که من خواهم رفت!
و به تمامی پنهان مشو
که من خواهم رفت!
پس من آن عشقِ بزرگم،
که وصالِ بزرگ و فراقِ بزرگ
مرا خواهد کشت!

پیش دانا زبانِ شدّتِ دی
قصهٔ راحت بهار کند...
(از مرزبان نامه)

«واقعهٔ خود را به کس مگو!»
چرا پنهان کنم؟
راز آن است که کس نداند
اما خدا می‌داند
و تو هنوز نمی‌دانی تا کجا عاشقم.
«چشم عاشق
بارگاه جمال معشوق است.»
#عباس_معروفی

گریه کن
اما بدان که هرگز
به اندازهٔ داشتن دست‌هات
خوشبخت نبوده‌ام.
«نه با خودم، نه با او
نه نیستم، نه هستم...»
#عباس_معروفی

دار و ندار من تویی
مرا به خانه‌ات ببر
مرا با دردم به خانه‌ات ببر
«که در این مقام
نار نور می‌شود.»
#عباس_معروفی

دلم صدات را می‌خواهد
بوی موهات را می‌خواهد
وقتی خوابی
پشت آن پلک‌های معصوم
آرامش نفس‌هات را می‌خواهد
اینجا در غیبت تو
سرم را در لباست فرو می‌برم
و آرام نمی‌گیرم
دست‌هات کجاست گل من!؟
دلم دست‌هات را می‌خواهد.
#عباس_معروفی

این منم
که گم شده‌ام
یا تویی
که پیدا نمی‌شوی؟
#پونه_ایرانی

هر چیز را هم
که تقصیر من بیندازی
عاشق شدن من
تقصیر توست.
#پونه_ایرانی

هر گاه به خانه‌ات می‌آیم
همراه بستنِ در
در آغوشم
آب می‌شوی
همین شادی مرا خواهد کشت.
#عباس_معروفی

در خاطراتم دست می‌برم
کاری می‌کنم
که از اول
باشی
از روزی که واژهٔ عشق را شناختم.
#عباس_معروفی

دریا دریا مهربانی‌ات را می‌خواهم
نه برای دست‌هام
نه برای موهام
نه برای تنم
برای درخت‌ها
تا بهار بیاید.
#پونه_ایرانی

تو نباشی
ماندن به چه دردی می‌خورد؟
به کدام شهر بروم
که حضور غایبت
دیوانه‌ام نکند؟
کدام موزه و پل و خیابان؟...
گل قشنگم!
به کجای تنم دست بکشم
که رد انگشتانت بر آن نباشد؟
چه لباسی بپوشم
که تو تنم نکرده باشی؟
راستی
زیستن چه بیهوده است
بی تو.
#عباس_معروفی

هیچ کس نمی‌داند
که چقدر خوشبختم
هیچ کس
دگمه‌های مرا
باز نکرده بود
جز تو
که می‌بستی و باز می‌کردی
نمی‌دیدی دگمهٔ آستینت
به یقه‌ام بسته شده
و نگاهت بر لب‌هام.
دال یادم رفته بود یا میم؟
بوسیدن که یادم نمی‌رود
بانوی من!
#عباس_معروفی

دلتنگی من تمام نمی‌شود
همین که فکر کنم
من و تو
دو نفریم
دلتنگ می‌شوم.
#پونه_ایرانی

اگر روزی
جز شادی تو
چیز دیگری ازت خواستم
به عشق من به دستانت شک کن.
#پونه_ایرانی

تو می‌دانی
که از مرگ نمی‌ترسم
فقط حیف است
هزار سال بخوابم
و خواب تو را نبینم.
#عباس_معروفی

این همه راه رفتم امروز
لابد چراغ بوده
برف بوده
و آن همه آدم...
چرا ندیدم؟
چرا چیزی یادم نیست؟
لابد من هم بوده‌ام
که دنبال تو می‌گشته‌ام.
#عباس_معروفی

می‌دانی؟
هیچ کدام از اینها را که گفتم
اصلاً نمی‌خواهم
فقط باش
همین.
#پونه_ایرانی