Mohammad Hanifeh > Recent Status Updates

رئیس پاسگاه کتابم را از روی میز برداشت. به‌سختی عنوانش را خواند و پرسید: «تو این‌ها رو می‌خونی؟»
گفتم: «بله»
گفت: «همینه که قلبت این‌جوری می‌شه دیگه!»
گفتم: «چه ربطی داره؟!» و با خودم گفتم تا کِی باید به این‌نوع جملات جواب بدهم؟

همین‌ها رو خوندی که «این» شدی.‌‌..
این کتاب‌ها باعث شده دیوونه بشی...
...و

رئیس پاسگاه کتابم را از روی میز برداشت. به‌سختی عنوانش را خواند و پرسید: «تو این‌ها رو می‌خونی؟»
گفتم: «بله»
گفت: «همینه که قلبت این‌جوری می‌شه دیگه!»
گفتم: «چه ربطی داره؟!» و با خودم گفتم تا کِی باید به این‌نوع جملات جواب بدهم؟

همین‌ها رو خوندی که «این» شدی.‌‌..
این کتاب‌ها باعث شده دیوونه بشی...
...و

ولی باید قبول کنیم که هرچی داستان بیشتر کش میاد، داره جذابیت‌ش کمتر می‌شه.

کتاب خیلی جذاب و باحاله
اما یه ایراد بزرگ داره: زیاد فرصت ندارم که بخونمش

بنشسته‌ام من بر درت تابوک برجوشد وفا
باشد که بگشایی دری، گویی که برخیز، آندرآ

بالاخره رسیدم به دو فصل جذاب آخر:
شوپنهاور و نیچه

دنیا پر از رنج است
با این حال
درختان گیلاس شکوفه می‌دهند.

ایسا

منم یه بار یه داستان کوتاه نوشتم، می‌دونی. یه جورایی جهان‌بینی کلّی‌م توش خلاصه شده بود، البته از بعضی جهات. خب، نه، خیلی هم جهان‌بینی‌م توش خلاصه نشده بود. من اصلاً جهان‌بینی‌ای ندارم. فکر می‌کنم که دنیا یه تپه گهه. این که جهان‌بینی نمی‌شه. می‌شه؟

ما ترکیبی از بخش‌های گوناگون هستیم که هر یک داعیۀ ابراز خویش را دارند. ما تنها در برابر مصالحۀ واپسین مسؤولیم، نه برای تکانه‌های خودسرانۀ هر بخش.

پ.م:
چه بار سنگینی رو همین دو جمله از روی دوشم برداشت!

ناامیدی بهایی است که فرد برای خودآگاهی می‌پردازد...

#نیچه

کنارِ تو تنهاتر شده‌ام...

مایرهولد: «خواهش می‌کنم اون چراغ رو خاموش کن... نور نمی‌ذاره فکر کنم... تو این کشور فقط تو تاریکی می‌شه فکر کرد.»

عابرها از جلوِ مغازه رد می‌شوند. حتی نگاهی هم به کتاب‌های توی ویترین نمی‌کنند. حق با فروید است: «انسان وقتی به چیزی واکنش نشان می‌دهد که یکی از حس‌های پنجگانه‌‌اش تحریک شود. کتاب به تنهایی هیچ‌کدام از این حس‌ها را تحریک نمی‌کند.»

هاینریش می‌گفت: «کافی است که دو نفر از هم متنفر بشوند تا نفرت به یک یک افراد بشر سرایت کند.» و من حقیقت را می‌گویم که: کافی است یک آدم با عشقِ یک‌جانبه همۀ آدم‌ها را دوست بدارد تا این عشق به یک یک افراد بشر سرایت کند.

نیچه می‌گوید: «کسی که در زندگی خود چرایی برای زیستن داشته باشد، هر چگونه‌ای را پشت سر می‌گذارد.»