Mohammad Hanifeh > Recent Status Updates

من وقت ندارم
باید به تو بیندیشم
فقط باید به تو بیندیشم

اغلب بهترین قسمت‌های زندگی اوقاتی بوده‌اند که هیچ‌کار نکرده‌ای و نشسته‌ای و دربارهٔ زندگی فکر کرده‌ای.
منظورم این است که مثلاً می‌فهمی که همه‌چیز بی‌معناست، بعد به این نتیجه می‌رسی که خیلی هم نمی‌تواند بی‌معنا باشد، چون تو می‌دانی که بی‌معناست و همین آگاهی تو از بی‌معنا بودن، تقریباً معنایی به آن می‌دهد.

تصمیم گرفتم تا ظهر توی رخت‌خواب بمانم. شاید تا آن موقع نصف آدم‌های دنیا بمیرند و مجبور باشم فقط نصف دیگرشان را تحمل کنم.

من بااستعداد بودم. یعنی هستم. بعضی وقت‌ها به دست‌هام نگاه می‌کنم و فکر می‌کنم که می‌توانستم پیانیست بزرگی بشوم. یا یک چیز دیگر. ولی دست‌هام چه‌کار کرده‌اند؟ یک جایم را خارانده‌اند، چک نوشته‌اند، بند کفش بسته‌اند، سیفون کشیده‌اند و غیره. دست‌هایم را حرام کرده‌ام. همین‌طور ذهنم را.

امروز بالاخره بعد از مدت‌ها که قصدش رو داشتم، کتاب رو شروع کردم. :))

آن روزهای خوب که دیدیم، خواب بود
خوابم پرید و خاطره‌ها در گلو شکست

هر نفس آهی و هر آینه اشکی شد
وضع این آب و هوا را به که باید گفت؟

فقط یک فصل باقی مونده و اصلاً دلم نمی‌خواد تموم بشه! :((

"سرانجام زمان وداع با دوستان فرا رسید. گفت: «بدرود بالین! و بدرود دوالین؛ و بدرود دوری، نوری، اوری، اوین، گلوین، بیفور، بوفور، بومبور!» و رو به کوه کرد و افزود: «بدرود تورین سپربلوط! و فیلی و کیلی! بادا که یاد و خاطرهٔ شما هیچ‌وقت فراموش نشود!»"

امروز ملاقات دارید، تنهایی شما به دیدارتان باز آمده‌است، هر روز زیباتر از روز پیش می‌شود، چه شباهت شگفتی به شما دارد.

خداوندا، برای هر زخمی ساحلی است
اما ساحل زخم من ناپیداست!
هیچ سرزمینی مرحمی نیست برای تنهایی
آن‌که بزرگ‌ترین تبعیدش در روح خویشتن است.

احساس می‌کردم وقتی آدم تنها می‌شود، تمامی غم دنیا در وجودش خیمه می‌زند. احساس می‌کند آن‌قدر از دیگران دور شده که دیگر هیچ‌وقت نمی‌تواند به آن‌ها نزدیک شود. می‌بیند میان این همه آدم، حسابی تنهاست. یعنی هیچ‌کس را ندارد.

چقدر انسان تنهاست.
مثل پر کاه در هوای طوفانی.