Leon Adamczak > Recent Status Updates

"Nikt nie jest uczci­wy, nikt nie jest praw­dzi­wy. Nie można ufać ni­ko­mu ani ni­cze­mu. Uczu­cia są śmier­tel­ną cho­ro­bą ludz­ko­ści. I wszy­scy umie­ra­my."

"Myślę, że on może po­ta­jem­nie być ka­lo­ry­fe­rem."

Od razu miałem przed oczami scenę z oszustki:

"Enzo po­mógł mi wstać z ziemi, a na­stęp­nie mocno mnie przy­tu­lił. Jak zwy­kle biło od niego cie­pło, zu­peł­nie jakby w środ­ku za­in­sta­lo­wa­ny miał mały pie­cyk, który nie­za­leż­nie do wa­run­ków po­go­do­wych i tem­pe­ra­tu­ry ze­wnętrz­nej ogrze­wa każ­de­go, kto tylko się z nim ze­tknie."

Mieć 16 lat i nie umieć prasować...

"– No cóż, nie upra­su­ję two­jej szkol­nej spód­ni­cy. Sama to zrób.
– W życiu ni­cze­go nie pra­so­wa­łam i muszę wyjść za pięt­na­ście minut."

Ależ droga Tori przecież trzeba na coś umrzeć.

"Pa­le­nie jest takie bez­sen­sow­ne. Je­dy­nym po­wo­dem pa­le­nia, jaki przy­cho­dzi mi do głowy, jest chęć, by umrzeć. No, nie wiem, może oni wszy­scy rze­czy­wi­ście tego pra­gną."

Teraz Tori gardziłaby Wednesday bo stała się zbyt mainstreamowa

"Je­stem We­dnes­day z Ro­dzi­ny Ad­dam­sów."

"Na ścia­nie wisi pla­kat z Edwar­dem Cul­le­nem i Bellą Swan. Ile­kroć na niego pa­trzę, mam ocho­tę prze­pu­ścić go przez nisz­czar­kę."

Cóż to za hipokryzja Tori

"– Grasz w sza­chy? – pyta.
Nie cier­pię zbęd­nych pytań.
– No, tak.
[...]
– Masz mnó­stwo ksią­żek – mówię, jakby sam o tym nie wie­dział."

Czemu czuję vibe Violet i Fincha...

Dokładnie stary, dłonie to jest to. Cieszę się że ktoś wreszcie docenia ich piękno.

"– Praw­dę mó­wiąc, wszy­scy mnie po­cią­ga­ją, nawet jeśli to tylko jakiś dro­biazg. Na przy­kład nie­któ­rzy lu­dzie mają na­praw­dę pięk­ne dło­nie. [...]"

Do czego pijesz?

"– Szcze­rze mó­wiąc, nie znam in­nych pio­se­nek Muse poza tymi ze Zmierz­chu.

Nick kiwa głową.

– Ja też nie. Czę­sto oglą­da­łem pierw­szą część jak byłem dzie­cia­kiem.

Char­lie unosi brwi i mówi:

– Nie wie­rzę. Chyba cię rzucę, masz okrop­ny gust, jeśli cho­dzi o filmy."

I'm weird. I'm a weirdo. Every fucking edgy teenager... To jest no irytujące dość jak bohater ciągle przypomina jaki to nie jest inny od innych

"Ale nie uwa­żam się też za po­dob­ną do któ­rej­kol­wiek dziew­czy­ny z Na­szej Pacz­ki. Nie uwa­żam się za po­dob­ną w ogóle do ni­ko­go."

Wait ile oni mają lat jak ona chodzi do 6 klasy a on do 13

Auć. No jak tak można o Harrym...

"– Szcze­rze? Moim zda­niem Harry Pot­ter jest tro­chę do dupy i by­ło­by super, gdy­by­śmy mogły prze­stać już o tym gadać."

O Duma i uprzedzenie...

Dobra przed następnym sezonem heartstoppera trzeba się wczuć w klimat.🍂❄️✨

Poza tym polecacie więc zobaczymy co tu mamy...

Ugh disgusting

“So, Mr Pen­dle­ton, you long for a woman’s hand and heart?” Pol­ly­an­na se­emed to be exci­ted.


“Well, yes...”

“Oh, I’m so glad. Now you can take us both, and eve­ry­thing will be lo­ve­ly.”

“Both?”

The glad game brrr

"— Wy­da­je wam się, że macie pro­ble­my, co? — spy­tał Ma­rvin, jakby mówił do świe­żo za­ję­tej trum­ny. — Cie­ka­we, co by­ście ro­bi­li, gdy­by­ście sami byli maniakalno-depresyjnymi ro­bo­ta­mi? Dzię­ku­ję, tylko nie pró­buj­cie od­po­wia­dać. Je­stem pięć­dzie­siąt ty­się­cy razy in­te­li­gent­niej­szy od was, lecz nawet ja nie znam od­po­wie­dzi na to py­ta­nie."

Arystyp w chuj

"— Dzię­ki ci, dzia­le sprze­da­ży Cy­ber­ne­tycz­nej Kor­po­ra­cji Sy­riu­sza — mówił Ma­rvin, czła­piąc smut­no przez błysz­czą­cy za­krzy­wio­ny ko­ry­tarz. — Stwier­dzi­li, że chcą bu­do­wać ro­bo­ty z praw­dzi­wie ludz­kim profilem oso­bo­wo­ści i wy­pró­bo­wa­li to na mnie. Je­stem pro­to­ty­pem. Widać, nie?"

Przed oczami mam Arystypa xd

"— Życie... nic mi nie mów o życiu!
Pro­mie­nie­jąc bez­na­dzie­ją, ob­ró­cił się na pię­cie i wy­czła­pał z cen­tra­li. Drzwi za­mknę­ły się za nim z za­do­wo­lo­nym po­mru­kiem i ci­chym trza­skiem."

Ryba Babel jest koks

"Bied­na ryba Babel, sku­tecz­nie zno­sząc wszel­kie prze­szko­dy w po­ro­zu­mie­wa­niu się róż­nych na­ro­dów i kul­tur, ma na su­mie­niu wię­cej wojen, i do tego krwaw­szych, niż kto­kol­wiek inny w całej hi­sto­rii stwo­rze­nia."

Ach ten ręcznik❤️
(Jak go wyciągasz z plecaka w arabsko wyglądającym wnętrzu to postronni mogą uznać że chcesz odprawiać modły xd)

"Ręcz­nik — na­pi­sa­no — jest chyba naj­przy­dat­niej­szą rze­czą, jaką może mieć przy sobie mię­dzy­gwiezd­ny au­to­sto­po­wicz. Czę­ścio­wo dla­te­go, że ma dużą war­tość prak­tycz­ną."

Hmm muszę pomyśleć bo dużo się tu działo

"Bu­dzisz się rano, chwi­lę jesz­cze się uno­sisz, bu­jasz przy­jem­nie w ja­kichś opa­rach nie­świa­do­mo­ści, a potem za­czy­na wszyst­ko osa­dzać się, do­cie­rać, kry­sta­li­zo­wać. My­ślisz nie­ja­sno „aha, aha, ach więc to to. Ten kosz­mar to jakby moje życie” – i wtedy nagła kla­row­ność: „O nie, to znowu ja!”. To krzy­cząc, spa­dasz w ot­chłań ko­lej­ne­go dnia."

Huh?

"Po tej ko­lej­ce mąż cał­ko­wi­cie już roz­luź­nia się i za­czy­na za­cho­wy­wać się przy­jaź­niej. Gdy prze­cho­dzę, po­ta­jem­nie wkła­da mi rękę pod su­kien­kę i łapie mnie mocno za wargi sro­mo­we. W ta­kich nie­spo­dzie­wa­nych chwi­lach cią­gle jest jesz­cze mię­dzy nami dużo po­żą­da­nia, zwłasz­cza przy in­nych lu­dziach."

Tytanów się tutaj nie spodziewałem... ale w sumie jedna postać miała na imię Armin

"Jest więk­sza jak Pałac Kul­tu­ry, w ręce wy­ma­chu­jąc wiel­kim mor­der­czym wał­kiem do roz­ma­so­wy­wa­nia po­wię­zi. [...] Każdy jej krok po­wo­du­je ogrom­ny huk; ulica za­pa­da się, a po­de­rwa­ny as­falt wzno­si się lekko jak dywan, prze­wra­ca­jąc ka­mie­ni­ce."

"Jakiś ostat­ni moc­niej­szy uścisk po Dzien­ni­ku czy po­kle­pa­nie po ple­cach i już – dwie pe­cho­we ko­mór­ki wpa­dły na sie­bie w dro­gach rod­nych matki, i zle­pio­ne w fa­tal­nym uści­sku za­czę­ły wić i wy­pla­tać jego ża­ło­sne ist­nie­nie."

Typ się przeruchał ze swoją niepełnoletnią kuzynką...

"Wszyst­ko po­szło w miarę gład­ko, tylko mu­siał odbyć spo­wiedź. Ale po­dob­no zna­jo­my ksiądz w po­rząd­ku, gej, pije i pali. Nie robił z tym żad­nych pro­ble­mów, a nawet na ko­niec, jak sta­rzy se po­szli, za­ja­ra­li gi­bo­na. Z księ­dzem, tak? I ska­ka­li na tram­po­li­nie w ogród­ku w re­stau­ra­cji. Ale ogól­nie bar­dzo kul­tu­ral­nie, na spo­koj­nie."

Nie wierzę, że z własnej woli czytam Masłowską i nawet mi się podoba😳