Leon Adamczak > Recent Status Updates

Słodki mały piesek

Ale zazdro Ania idzie na misję z Percym

"– Masz pro­blem ze słu­chem? Tak. Dziś wie­czo­rem. Mo­żesz przyjść ze swo­imi przy­ja­ciół­mi… Anną i Gro­ver­be­them."

Mam przed oczami fudge Kuby xd
Boże ta książka jest cudowna

"Ob­wią­za­łum twarz ser­wet­ką. Den­ton wy­mam­ro­tał coś o tym, że czuje się, jakby miał zaraz na­paść na dy­li­żans, a potem po­now­nie ujął skal­pel."

Mam pewną teorię i jestem ciekaw czy się sprawdzi

Cudowne, aż przypomniał mi się Maciek czytający na głos Zmierzch

"(pewna Fran­cuz­ka po­wie­dzia­ła mi, że brak mi po­etyc­kiej duszy. Wy­re­cy­to­wa­łum jej spro­śny li­me­ryk, a ona ci­snę­ła mi w głowę cy­try­ną. Za­iste, Paryż to mia­sto cudów) [...]"

Boże xddd
Kocham humor tej książki

"A jak wia­do­mo, gdzie dużo grzy­bów, tam i sza­cow­ne stare An­giel­ki."

"Cza­sem trud­no stwier­dzić, czy ktoś cię ob­ra­ża, czy jest po pro­stu Ame­ry­ka­ni­nem."

Oho zapowiada się ciekawie

"I was not sure I wan­ted to share a bed, even a large one, with ano­ther man, espe­cial­ly a man try­ing to sell human heads."

Oho sens życia

"To wiel­ki dzie­ło! To try­umf! To sens życia. Są­dzi­łeś, że od­po­wie­dzią bę­dzie sa­ty­ra, ale nie jest, od­po­wie­dzią jest Praw­da. Ona wy­ja­wi­ła praw­dę w spo­sób, o jakim ty nawet nie mo­żesz pomarzyć."

"Jeśli to spie­przy­my, jeśli coś pój­dzie nie tak, to nic się nie sta­nie, bo ty cof­niesz się w cza­sie i nie do­pu­ścisz do tego, byśmy się spo­tka­li. Do­brze?"

Przydałaby się taka umiejętność

Co robisz, kiedy odwiedzasz po raz pierwszy czyjś dom rodzinny i masz poznać czyjegoś rodzica?
Oczywiście zaczynasz ruchać się z partnerem...
Przepraszam bardzo ale ojca nie było w domu kiedy to robiliście czy was nie zauważył kiedy przemykaliście do sypialni hm??

Główna bohaterka tak strasznie mnie irytuje ugh

Pomocy, zgubiłem się.

"Aldo nie robi nic ta­kie­go, tylko !!!, kiedy ona ???, a kiedy ona !!!, on ??? i po­win­na się zi­ry­to­wać, wie to."

Wtf??
Nie mam pojęcia co się tu dzieje

"– Cóż, wiemy tylko, że czas nie może być po­dzie­lo­ny na ba­bi­loń­skie war­to­ści sześć­dzie­sięt­ne. Nie tak na­praw­dę. Se­kun­da jest se­kun­dą wy­łącz­nie w na­szym po­strze­ga­niu. Usi­łu­je­my ją znor­ma­li­zo­wać, spra­wić, by stała się uży­tecz­na, ale nie znamy zasad. I pew­nie nigdy ich nie po­zna­my."

By The rivers of Babylon...

Heh, znamy taką ironię

"Tak jak w roz­mo­wie z tok­sycz­nym człon­kiem ro­dzi­ny, który naj­pierw wszyst­kich ob­ra­ża, a potem mówi, że to on jest ofia­rą. To kla­sycz­ny przy­kład emo­cjo­nal­nej ma­ni­pu­la­cji, jaką czę­sto sto­su­ją nie tylko lu­dzie w re­la­cjach oso­bi­stych, ale też grupy po­li­tycz­ne."

Boże XDDDD ale parsknąłem.

"Karny kutas za bycie trans ko­bie­tą."

"Zbyt czę­sto nasza płeć trak­to­wa­na jest jako w naj­lep­szym wy­pad­ku ma­rze­nie, kon­cep­cja czy al­ter­na­tyw­na wizja wła­snej osoby, a w naj­gor­szym uro­je­nie lub ko­stium. Sły­szy­my więc i czy­ta­my, że ktoś „czuje się ko­bie­tą”, „chce być męż­czy­zną”, „po­da­je się” za osobę danej płci lub jako taka osoba się „iden­ty­fi­ku­je”. "

"Wiemy jed­nak, że spo­łe­czeń­stwo wy­ka­zu­je ten­den­cję do uprasz­cza­nia i trak­to­wa­nia jako mo­no­li­tu nie tylko osób trans, ale spo­łecz­no­ści LGBTQIA+ jako ta­kiej. Sto­so­wa­nie zbio­ro­wej od­po­wie­dzial­no­ści i uza­leż­nia­nie swo­je­go po­par­cia dla po­stu­la­tów ruchu osób LGBTQIA+ od umiar­ko­wa­nia jego re­pre­zen­tan­tów to duża prze­szko­da na na­szej dro­dze do rów­no­ści."

"Mó­wie­nie o do­świad­cze­niu trans­pł­cio­wo­ści przy uży­ciu me­ta­fo­ry klat­ki po­ru­sza wy­obraź­nię i sty­mu­lu­je em­pa­tię osób ci­spł­cio­wych, ale też de­mo­ni­zu­je nie­zgod­ność płcio­wą i na­rzu­ca oso­bom trans zbiór ak­cep­to­wal­nych i nie­ak­cep­to­wal­nych emo­cji."

"Choć to my, osoby trans­pł­cio­we, jako je­dy­ne na­praw­dę wiemy, jak to jest być trans, nasze wy­po­wie­dzi, osądy i po­trze­by są re­gu­lar­nie pod­wa­ża­ne. Mimo to mu­si­my wciąż pró­bo­wać roz­ja­śniać nasze oko­licz­no­ści ży­cio­we tym, któ­rzy chcą nas słu­chać, a cza­sa­mi jesz­cze bar­dziej tym, któ­rzy słu­chać nas nie chcą."

Och...

"Czy bę­dzie warto, że prze­śli­zgnie się mię­dzy two­imi pal­ca­mi, spły­nie krwią przez szcze­li­ny w two­jej struk­tu­rze tylko po to, by ci przy­po­mnieć, że je­steś tym ga­tun­kiem czło­wie­ka, który inni po­rzu­ca­ją?"

"Nie od­chodź, zo­stań. Zalej mnie jak fala, przy­kryj jak koc, otul jak pro­mie­nie słoń­ca.

Nie od­chodź, nie od­chodź, nie od­chodź."

Randka w kościele, ciekawe...
Byle ksiądz nie był jak z pewnej książki.

"– Mogę iść z tobą?

Za­mru­gał, cał­ko­wi­cie za­sko­czo­ny.

– Mó­wisz po­waż­nie?

– Tak. Od wie­ków nie byłam w ko­ście­le, nie mó­wiąc już o tym, że cha­dzam tam tylko dwa razy do roku z ro­dzi­ca­mi, no wiesz, na Wiel­ka­noc i na Boże Na­ro­dze­nie. Nie bę­dziesz miał nic prze­ciw­ko, jeśli się z tobą wy­bio­rę?"

HA! NA DWÓR WYCHODZI. Tak jak powinno być.

"– Gdzie jesz­cze cho­dzisz?
– Na dwór, jeśli tylko mogę. To sy­tu­acja ide­al­na."

"– Czyż nie po­tra­fił­byś mnie prze­wi­dzieć, gdy­byś mnie zro­zu­miał? – Była pewna, że go przy­ła­pa­ła. Z ja­kie­go in­ne­go po­wo­du miał­by robić to wszyst­ko?

– To mi wy­glą­da na py­ta­nie, które bar­dziej się na­da­je dla na­szych nie­unik­nio­nych ro­bo­tycz­nych panów i wład­ców [...] I żeby była mię­dzy nami ja­sność, nie mam żad­ne­go do­świad­cze­nia w cha­otycz­nym fi­lozofowaniu"

"Cie­ka­wość była nie­wy­po­wie­dzia­nie gor­sza i o wiele bar­dziej uza­leż­nia­ją­ca niż po­ciąg sek­su­al­ny. Za­zwy­czaj ozna­cza­ła roz­pa­le­nie cze­goś sza­le­nie ła­two­pal­ne­go [...]"

"ZE­SPÓŁ LĘKU UOGÓL­NIO­NE­GO

Jest to naj­częst­szy typ za­bu­rzeń lę­ko­wych, kiedy czło­wiek do­świad­cza cią­głe­go lęku i na­pię­cia w od­nie­sie­niu do okre­ślo­nej kwe­stii lub rze­czy, choć nie ma po­wo­du, by się czuć w ten spo­sób. [...] mogą obej­mo­wać draż­li­wość, zmę­cze­nie, trud­no­ści ze sku­pie­niem uwagi, nie­po­kój i pro­ble­my ze snem."

Dosyć często występujące zaburzenie lękowe

"Czło­wiek cier­pią­cy z po­wo­du fobii spo­łecz­nej stale mar­twi się, jak jest po­strze­ga­ny przez in­nych. Od­czu­wa ir­ra­cjo­nal­ny strach przed ich ne­ga­tyw­ną opi­nią czy osą­dem, a także przed za­wsty­dze­niem i upo­ko­rze­niem. Fobia spo­łecz­na różni się od nie­śmia­ło­ści dłu­go­ścią i na­si­le­niem ob­ja­wów."

Huh o czym wy do mnie mówicie

"Wiel­ki Kurt Gödel, dwu­dzie­sto­wiecz­ny logik i przy­ja­ciel Al­ber­ta Ein­ste­ina, wie­rzył, że stała tra­jek­to­ria „stoż­ków świetl­nych” wę­dru­ją­cych ku przy­szło­ści ozna­cza, iż za­wsze można po­wró­cić do tego sa­me­go punk­tu w cza­so­prze­strze­ni."