Alta Cloete's Blog: www.altacloete.wordpress.com, page 24
November 27, 2017
Gratis kinderboek teen geweld in vier Suid-Afrikaanse tale!
[image error]LAPA Uitgewers en die bekroonde skrywer Wendy Maartens het pas aangekondig dat die prenteboek Drie hoera’s vir Denver gratis, en in vier Suid-Afrikaanse tale, in PDF-formaat beskikbaar gestel word as deel van die veldtog 16 dae van aktivisme teen geweld teen vroue en kinders.
Hierdie pragtige, volkleur boek is dus van vandag af gratis beskikbaar in Afrikaans, Engels, Xhosa en Zoeloe. Klik hier: http://bit.ly/2iasRVp – of maak gebruik van die QR-kode (aangeheg) wat gedruk en gefotostateer kan word.
Die belangrike internasionale veldtog, 16 dae van aktivisme, word elke jaar van 25 November tot 10 Desember gehou om bewusmaking te kweek vir die lot van vroue en kinders wat slagoffers van geweld is.
Drie hoera’s vir Denver vertel die aangrypende verhaal van ’n seuntjie genaamd Denver wat baie mooi kan sing, maar begin hakkel nadat sy ma se kêrel by hulle kom bly. Die storie wys op ’n deernisvolle manier hoe dinge uiteindelik beter word nadat Denver die moed bymekaarskraap om sy ma en sy sangjuffrou te vertel dat dinge nie reg is by die huis nie.
Drie hoera’s vir Denver het in 2009 die eerste keer by LAPA Uitgewers verskyn, met illustrasies deur Alida Bothma. Dit is ook in Engels, Xhosa en Zoeloe vertaal. Benewens ’n storie, bevat die boek ook belangrike wenke wat ouers en versorgers kan volg om kinders te bemagtig sodat hulle nie sal stilbly oor mishandeling nie.
* * *
Wendy Maartens is beskikbaar vir onderhoude.
Rig asseblief alle navrae aan Izak de Vries: izakd@lapa.co.za of 021 689 3100.
November 20, 2017
Earn your creative freedom
Lees hier wat my wyse oudste te sê het oor die greep wat die verbruikersamelewing op ons het, die effek daarvan en hoe om die bose siklus te verbreek:
In the previous post, we talked about how out of place the primitive human mind is in our modern world. Overeating was used as an example of a natural effect of this situation, but many other self-destructive behaviors also stem from this source. In my experience, the one and only sustainable remedy to this unfortunate situation is creative flow.
Creation is the polar opposite of destruction, making it an obvious way to stop self-destructive behaviors. I’m sure that everyone reading this has been in that blissful state of creative flow where your body secretes happiness hormones without the aid of food, alcohol, social media, retail therapy or any other form of consumption.
Unfortunately, our primitive minds keep the vast majority of the population very far away from this ideal. Since most people remain stuck in a mindset of scarcity, our society still chases happiness through consumption. This perception…
View original post 254 more words
November 13, 2017
Nuut van Hans du Plessis: Drie vroue en ‘n meisie
[image error]“Ek het vir prof ’n storie om te skryf.” Só begin Drie vroue en ’n meisie toe die mooie Katryn een middag ná klas ongenooid voor die skryfkunsprofessor se lessenaar kom staan.
Wat volg is soms lig en sexy, maar dié roman belig te gelyke tyd die afgryslike armoede van wit en swart Suid-Afrikaners, asook die klasbeheptheid van die vroeë Afrikanerelite.
Hans du Plessis het die vermoë om die leser te tart met heerlik speelse inligting, net om jou daarna weer bloot te stel aan die ellende van hulle wat nie het nie.
Ons leef nou, in die een-en-twintigste eeu, weer in ’n fase waar die politieke elite hulle vergryp aan die duurste en die beste terwyl die armes gewoon van honger sterf. Du Plessis hou ’n spieël na die verlede op en wys hoe eenders dit was toe die vorige heersersklas net vir hulself gesorg het en niks vir ander omgegee het nie.
Die einde bring hoop en daar is beeldskone verhale ook in die boek, maar uiteindelik is Drie vroue en ’n meisie ’n roman wat ’n diep seer blootlê en geen pleisters vir die wonde bied nie. Armoede se pyn en die elite se argwaan is skynbaar universeel.
Die ingrepe van die kerk en die staat se maatskaplike werkers bring uiteindelik verligting.
Drie vroue en ’n meisie vertel die saga en lotgevalle van drie generasies vroue wat by Katryn se grootjie in die miserabelheid van die delwerye van Miersehoop, wat byna reeds uitgewerk is, begin. Almal wat kom soek het na ’n diamant so groot soos ’n skaapkop, weet teen hierdie tyd die droom is aan ’t sterwe; maar die hoop bly, die hoop bly. Nypende armoede en hoogmoed, onnoselheid en opregtheid vermeng op die harde Noordwes-Hoëveld en verdring só alles wat goed kon wees.
Hieruit groei die verhaal van ’n weeskind wat nie kos of menswaardigheid gegun word nie, laat staan keuses. Daaruit ontvou nog ’n verhaal en daaruit nog een.
Die roman toon sterk ooreenkomste met JM Coetzee se Disgrace, hoewel die storie
gans anders is; daar is ook iets van Herman Charles Bosman te bespeur.
Die Blondine? Hans sê hy wens ook die storie van mooie Katryn en die ou prof is
dalk die reine waarheid. Hoekom dan nie? Hy is mos ’n prof wat fiksie opmaak.
LAPA-persvrystelling
November 7, 2017
‘n Absolute gunsteling: Soetloop – E. Kotze
[image error]“’n Stilte volg waarop hulle die vinger nie kan lê nie, maar wat onteenseglik daar is. ‘n Onaantasbare energie soos die suidewind, die gesuis van die see, ‘n laaste asemtog. Die dogters omarm mekaar.
Kattie is nie meer nie. Die boek is toegemaak, die laaste bladsy is gelees.”
So eindig Soetloop, wat heel moontlik E. Kotze se laaste boek kan wees. Sy is alreeds in 1933 gebore; dis ‘n wonderlike genade om op dié rype ouderdom nog so ‘n besondere boek van haar te ontvang.
Opgewekte leesstof is Soetloop nie. Soos al haar boeke word ook hierdie een bevolk deur oudgewerkte, verarmde mense in ‘n wrede landskap. Eenvoudige mense wat worstel om ‘n bestaan uit die harde aarde te maak, kinders wat van kleins af hard werk en met min tevrede moet wees, vrouens (en dikwels mans ook) wat nie veel keuses het nie.
Ons ontmoet vir Claas Prins, of dan Claas Arm, vanweë sy arm wat weens gebrekkige gesondheidsorg vir altyd ‘n las gebly het. Claas, wat gemaklik grootgeword het, maar nou spook om kos op die tafel te kry vir sy groot gesin. Die leser besef gou dat Soetloop dekades gelede afspeel, maar nog nie vir almal verby nie. Dis ‘n ander tyd en ander omstandighede, maar in Suid-Afrika is daar steeds ouers wat spook om groot gesinne te onderhou met gebrekkige middele en geleenthede.
Ons ontmoet vir Ellen, Claas se vrou, wagtend by die “vratterige rietdakhuis” met haar hande onder die ruim-geplooide voorskoot. “Sy sit in die uitgesakte biesiestoel onder die venster, haar hande oor haar geswelde buik gevou, knieë wyd vanmekaar, donker sisrok, wit voorskoot, toegerygde velskoene.” Ook Ellen het vroeër ‘n sagter lewe geken, maar nou bestaan haar dae uit harde werk en sleur en kommer. En nog ‘n kleintjie is op pad.
“Die ou tante neem oor, gee eers aandag aan Ellen wat swak is, so swak dat sy skaars ‘n mondjievol brandewyn kan sluk. Haar arms val kragteloos weg toe die suigeling aan haar gepresenteer word. Dis ‘n dogtertjie, ‘n lang, slap gedaantetjie wat kermend en met gebalde vuiste die wêreld ingekom het. Uit haar soekende mond kom klageluidjies soos van ‘n diertjie wat te lank sonder kos was.”
So kom Tomasina Prins die wêreld in, die tiende kind van Claas en Ellen. Nog ‘n mond om te voed, nog ‘n lyfie om te klee. “Daar kan dalk nog later iets van kom,” sê haar broer toe hy die kombersie wegtrek. “Maar sy is nie ‘n lekker babatjie om vas te hou nie. So klein en so kwaai! Sy blaas soos die huiskat, wat die hele petalje van die vuurherd af met spleetoë sit en beskou.” Gou-gou word sy Kattie, na haar liefde vir die kat waarmee sy van kruiptyd af onder die tafel sit.
Soetloop is Kattie se lewensverhaal, maar ook die verhale van die mense om haar. Dis egter ook die lewensverhaal van almal wat nie outomaties inpas waar hulle gebore is nie, almal wat smag na ‘n beter lewe, na méér. Op ‘n stadium lyk dit of Kattie daardie beter lewe gaan vind. Maar op die ou end het sy ook maar nie regtig ‘n keuse nie, soos baie vroue in baie kulture vandag steeds min keuses het.
Soetloop is ook die storie van vergange tye en ‘n leefwyse wat binnekort nog net in bronne soos Kotze se kosbare boeke gaan bestaan. Tye verander, mense verander, omstandighede verander. Vandag se jonges het oor die algemeen meer keuses en meestal gryp hulle dit gretig aan. Maar dikwels is daar dinge wat dieselfde bly. Wanneer armoede by die deur uitgaan, bly daar soms die ander armoede agter – die stiltes, die onbeholpe kommunikasie, die onvermoë om liefde te bewys. Ook hierdie waarheid vind neerslag in Kattie se verhaal.
Ja, dis nie ‘n vrolike storie nie. Dis ‘n storie wat mens met weemoed vul. Maar die storie is so eg, die karakters so menslik en die taal so lieflik dat mens nie kan ophou lees nie. Elke woord is met oorleg gekies en op die beste plek staangemaak. Elke beskrywing van die leefwyse, die harde werk wat die mense se lewens vul, die klein vreugdes en die groot verdriet, bly die leser by.
Soos in al Kotze se boek is die landskap altyd daar, soos ‘n karakter in eie reg: die Weskus, die veld en die see. Die skoonheid en die wreedheid van die natuur is onderliggend aan die lewe van die karakters wat Kotze se stories bevolk. Die Weskus vorm die mense, brei hulle, breek hulle soms. Individue gaan verby, geslagte gaan verby, maar die landskap bly staan. Dit word wel deur die mens verander, maar in vele opsigte is dit ‘n tydlose gebied wat hom nie laat regeer nie.
As jy hou van menslike, egte stories, lees vir Soetloop. As jy Afrikaans wil hoor sing, lees vir Soetloop. As jy nie Kotze se werk ken nie en wonder of jy dit moet aanpak, doen dit – en word verras en verryk.
September 27, 2017
September 26, 2017
September 17, 2017
‘n Man vir altyd: drie stories oor liefde en honde
[image error]Die eerste van die drie stories in hierdie omnibus het ek ‘n klompie jare gelede geskryf terwyl ek by ‘n teler vir ‘n wolfhondbaba gewag het. Ek het baie met die teler gesels, van sy opleidingsklasse vir honde bygewoon en baie geleer. En vir altyd verlief geraak op die ras, wat ek as jong meisie die eerste keer in my man se familie leer ken het. Teen die einde van daardie jaar het Hilde deel van ons familie geword en die volgende twee boeke is in die roes van my liefde vir haar geskryf. 
August 26, 2017
Ons kinderboekkoning wen weer!
Jaco en Zerelda wen ’n IBBY!
LAPA Uitge[image error]wers is trots om aan te kondig dat Jaco Jacobs se rympieboek Moenie hierdie boek eet nie!, geïllustreer deur Zinelda McDonald, pas as die wenner van die tweejaarlikse Exclusive Books IBBY SA-toekenning aangewys is.
Die toekenning word onderskryf deur die Internasionale Raad op Boeke vir Jongmense (IBBY), ’n niewinsgewende organisasie wat ’n wêreldwye netwerk van mense verteenwoordig wat daarna strewe om kinders en boeke bymekaar te bring. Die toekenning bekroon die skrywer sowel as die illustreerder van die wenboek.
Om vir die prys in aanmerking te kom, moet die skrywer en die illustreerder albei Suid-Afrikaans wees en die boek moet ’n oorspronklike werk in enige Suid-Afrikaanse taal wees. Die boek moet ook in Suid-Afrika gepubliseer wees. Die prysgeld van R10 000 word deur die skrywer en illustreerder gedeel.
Moenie hierdie boek eet nie! ’n Rympie vir elke dag van die jaar is ’n versameling van 366 splinternuwe kinderverse uit die pen van Jaco Jacobs. Dit sluit lawwe rympies, haikoes, limerieke en tongknopers in wat kinders (én grootmense!) heeljaar sal laat skaterlag. Daar’s rympies oor oupas en oumas, goggas, krieket, ruimtevaarders, seerowers, spoke, skool-toilette, Kersvader en krokodille…
Oor die illustrasies skryf die kinderboekkenner Lona Gericke: “McDonald se illustrasies is modern, verbeeldingryk, vol humor en maak ’n groot bydrae tot die algehele gevoel van ’n puik produksie. Haar werk kan vergelyk met van die beste internasionale bundels wat ek al beoordeel het.”
Die keurverslag het die volgende gesê: “’n Puik, keurig versorgde boek waar teks en illustrasies ’n uiters aantreklike geheel vorm. Die boek het 312 bladsye met rympies vir elke dag van die jaar. In Januarie rym hy oor nuwejaarsvoornemens, die eerste skooldag en selfs Gorgonzola. Die rympies onderskryf Jaco Jacobs se fyn aanvoeling vir die ervaringswêreld van kinders.”
Colleen Whitfield, kinderboekbestuurder van Exclusive Books, sê: “Die primêre oogmerk met die Exclusive Books IBBY-toekenning is om erkenning te gee aan die ongelooflike Suid-Afrikaanse talent en om plaaslike skrywers en illustreerder aan te moedig om die internasionale standaard van illustrasies en stories te handhaaf. Hierdie genre van letterkunde het pragtig in Suid-Afrika ontwikkel en Exclusive Books sal graag wil toesien dat dit selfs verder groei.”
Exclusive Books het ook ’n persverklaring uitreik.
Moenie hierdie boek eet nie! is by toonaangewende handelaars asook direk by LAPA Uitgewers beskikbaar. Kontak LAPA by 012 401 0700 of besoek ons webblad: www.lapa.co.za.
Jaco is beskikbaar vir onderhoude. Kontak asseblief vir Izak de Vries in die verband.
Persverklaring van LAPA Uitgewers
August 18, 2017
Objective reality
Hoe gelukkig is jy? Hoe volhoubaar is jou lewenstyl?
Planning a journey requires two pieces of information: where you are and where you want to go. Most people have at least a rough idea of where they want to go (your personal constitution can help a lot in this regard), but few people ever acknowledge the objective reality of where they are at the moment.
For example, have you ever used a lifestyle calculator like those linked on the top left of this blog? For a mere hour of your precious time, these calculators can give a pretty good idea of where you stand on the subject of a happy, healthy, wealthy and sustainable life.
Determining your true objective reality can be an awkward exercise. Ignorance is bliss, especially when it comes to long-term things like building wealth for retirement, maintaining a healthy lifestyle to avoid degenerative disease, and shrinking your environmental footprint to preserve our planet for future…
View original post 113 more words
August 14, 2017
Who are you?
‘n Paar wyse woorde van my wyse oudste …
Imagine that someone randomly stops you on the street and demands to know who you really are. Not simple stuff like your name and occupation, but serious stuff like what you stand for and the principles by which you live your life. Would you be able to give a confident answer? Or just a blank stare?
During the busy day-to-day of the modern homo sapiens, few of us ever stop to consider such fundamental questions. This is a shame… Defining who you truly are and who you aspire to be can be the difference between being a ship on a steady course or a piece of driftwood randomly tossed around by the tides of life.
The best way I’ve found to answer these questions is to draw up your own constitution. A constitution is formally defined along these lines: “A body of fundamental principles or established precedents according to which…
View original post 128 more words
