Renske Jonkman's Blog, page 3

Terugluisteren: Nooit meer slapen (radio 1)

Op 8 september 2023 was Renske Jonkman te gast bij NPO radio 1, Nooit meer slapen. Ze ging in gesprek met Femke van der Laan over haar nieuwe boek Uitwaaien, lofzang op ons vlakke land.

Luister hier de hele uitzending terug.

Nieuw boek: Uitwaaien, Lofzang op ons vlakke land

Wat kunnen we leren van de wind, en hoe maken we gebruik van de wind?

Op 5 september 2023 verscheen het nieuw boek van Renske Jonkman: Uitwaaien, lofzang op ons vlakke land. Een boek over hoe de Nederlander zich staande houdt in dit landschap dat een paar meter onder zeeniveau ligt en waar de sterke zuidwestenwind voortdurend waait. Aan de hand van haar persoonlijke geschiede­nis, waarin de wind een belangrijke rol speelde, observeert zij nauw­gezet het Hollandse landschap en hoe dat landschap het karakter van de Nederlanders in al die eeuwen heeft gevormd.

Bestel jouw exemplaar online of ga naar je favoriete boekhandel.

Lowlands

Optreden Lowlands in augustus 2023. In gesprek over het buitenleven samen met Gerbrand Bakker en Nicolien Mizee. Interview door Vrouwkje Tuinman.

En ook: panelgesprek over de Lowlands Schrijfwedstrijd met Leonieke Baerwaldt en Martin Rombouts. Interview door Ellen Deckwitz.

Voor meer informatie: Lowlands

NRC ★★★★☆

Bespreking van Judith Eiselin in NRC Handelsblad: ‘Dit verdronken land is bovendien een knap psychologisch portret van hoe verschillende mensen in het leven staan. En ten slotte wordt duidelijk hoe weinig de vrouwen lange tijd te vertellen hadden. (..) Een dijk van een leeservaring.’

Lees de volledige recensie hier

Maarten ‘t Hart over ‘Dit verdronken land’

Maarten ‘t Hart las Dit verdronken land en kan het ‘zeer aanbevelen.’ ‘Ze beschrijft het allemaal prachtig, een heel boeiend boek.’

Recensie De Groene Amsterdammer

Recensie in De Groene Amsterdammer over Dit verdronken land, door Christiaan Weijts. ‘Doen wat goede literatuur kan doen: de complexiteit verdiepen, nieuwe verbanden leggen en intussen niet vergeten de lezer te raken met indringende verhalen.’

Recensie Trouw

Recensie in Trouw over Dit verdronken land, door Lieke Kézér. ‘Jonkman brengt die vervlogen tijden met verve tot leven. Ze heeft een kalme verteltrant, haar zinnen zijn kraakhelder en gespeend van tierelantijnen.’

Kunststof | Radio 1

Op donderdag 16 september ben ik te gast bij Kunststof op Radio 1, tussen 19.30 – 20.30. Ook terug te luisteren als podcast.

Oeverloos – Kink FM

Op 12 september ben ik te gast bij het interviewprogramma van Leon Verdonschot op Kink FM. Als podcast, en op zondagochtend om 10 uur op de radio.

Heel ver vooruitkijken

Met het oplopende aantal coronabesmettingen namen ook de aantallen elektrische fietsen toe op onze polderweg. Gepensioneerden die eerder nog tijdens daluren met de trein reisden, voor een jaarkaart-museum­bezoek of de zoveelste theatervoorstelling, moesten het ineens met een lege agenda stellen en er zat niks anders op dan hun opgevoerde stalen ros van stal halen. Eindeloos rondjes rijden. Plotseling werden al die reisluchtige boomers verplicht om in relatieve rust terug te kijken op hun voorbije leven, zoals al die grootouders vóór ons ook hadden gedaan op hun oude dag. Mijmerend, overpeinzend.
Je zou bijna hopen dat ze, al fietsend door die Hollandse polders, eens goed naar hun eigen omgeving zouden kijken. Hoe een eeuw aan schaalvergroting, wegenaanleg, consumentisme, industrialisatie en nieuwbouw ons landschap onmiskenbaar heeft veranderd. Is dit het land dat ze hun kinderen, hun kleinkinderen willen nalaten?
De Australisch-Britse filosoof en politicoloog Roman Krznaric stelde onlangs in het tv-programma Tegenlicht dat we zouden moeten ontsnappen aan de tirannie van het heden, en moeten leren ‘kathedraaldenken’. Kort samengevat: het bouwen van een kathedraal beslaat al snel meerdere decennia of zelfs eeuwen, en al in de middeleeuwen wisten architecten dat ze nooit het eindresultaat zouden zien. Dat langetermijndenken is volgens Krznaric hard nodig in deze tijd waarin politici niet verder kijken dan de eerstvolgende verkiezingen en de klimaatproblemen zonder blikken of blozen worden doorgeschoven naar de volgende generatie.
Inmiddels kijken we reikhalzend uit naar de zomer – het einde van de pandemie! – maar eigenlijk zouden we zeven generaties vooruit moeten kijken. Langetermijndenken voor iedereen die nu nog eindeloos rondjes fietst tussen de weilanden. Of gretig gebruikmaakt van de ommetje-app, net zo goed mensen van míjn generatie. Wat voor plek laat ik straks achter? Mijmeren, overpeinzen.
Zodra de vliegtuigen weer opstijgen is dat voorbij. Dan draait het leven weer om de bevrediging in het heden, om Cheaptickets, om een weekendje shoppen in Barcelona en staan we als samenleving voor een grote, heilige taak: de economie weer tot ongekende hoogten laten groeien. Het groen is voor latere zorg. De elektrische fiets gaat op stal.
Onlangs zei een vriend voor de zoveelste keer zijn baan op, deze keer als hypotheekadviseur in Almere. “Waarom zou ik mensen een huis aansmeren in een polder die over een halve eeuw toch onder water staat?”, zei hij.
Als corona ons iets heeft opgeleverd dan is het wel de rotsvaste zekerheid dat alle denkbare scenario’s mogelijk zijn.

Renske Jonkman schrijft over haar leven op het platteland, tussen
boeren en natuurbeschermers.

Dit artikel is gepubliceerd in Trouw