Trisa Hugo's Blog, page 4

Die Covid Tronk

Die Covid Tronk het nou niks met die inperking te doen nie, hoor. Die tralies en hekke in ‘n tronk is omtrent wat my lyf al vir nege maande vasgevang hou. Dit voel party dae of Covid ‘n jaar van my lewe gesteel het.

Ek het behoefte aan oefening, maar net sodra ek sterk en vol energie voel en bietjie oefen, kry ek elke keer ‘n terugslag wat my planke toe slaan. Ek druk geen grense nie, ek oefen heerlik net totdat ek moeg is. En dan slaat iets my die volgende dag om, so asof daardie iets wil sê nee, Sus, jy is nog nie self in beheer van jou eie lyf nie. Jy kan nie maak soos jy wil nie. Ek word koorsig met shivers. My oë swel, my keel is seer, my ore pyn, my kliere swel, my maag pyn, my lyf is seer, soms verskyn daar rooi kolle en ek is te moeg om op te staan. Met daardie droë hoese by. Voorheen het dit ‘n paar dae aangehou. Gister darem net ‘n dag en ‘n nag.

DIe reaksie op my eerste Pfizer vaccine het my ‘n paar dae lank presies so laat reageer, soos ‘n ligte geval van Covid. Daaroor was ek baie bly, want die personeel daar het “die oumensie” gewaarsku dat haar “soldaatjies” gaan terugveg en dat so ‘n reaksie moontlik is. Dankie tog my immuunstelsel is sterk en gesond, wat die reaksie normaal maak. DIt beteken ook die entstof werk, want my liggaam herken nou die virus en beveg hom. Ek kan nie wag vir my tweede Pfizer nie! Ek is versigtig optimisties dat alle nagevolge gaan verdwyn as die entstof die residue van die virus ‘n finale nekslag gaan toedien.

Enough now van hierdie tronkstraf. So kan ek nou asseblief van agter hierdie tralies vrygelaat word vir goeie gedrag en weer op my paal losgelaat word? Of parool kry of iets?

“Listening to the music while stretching her body close to its limit, she was able to attain a mysterious calm. She was simultaneously the torturer and the tortured, the forcer and the forced. This sense of inner-directed self-sufficiency was what she wanted most of all. It gave her deep solace.”
― Haruki Murakami, 1Q84

Meimaand is Reismaand

Been places!

Meimaand is reismaand. Korreksie – Meimaand wás reismaand. Vandag in 2012, 2014 en 2018 was ons óf in San Francisco, óf in die vliegtuig op pad Amerika toe, het in iewers in die middel van die maand geskryf. My Memories op Facebook is aan die een kant ‘n pyniging, omdat 2020 se beplande reis nooit plaasgevind het nie en as dinge goedgaan, waarskynik ook nie voor 2023 gaan gebeur nie. Aan die ander kant is Facebook se Memories wonderlik! Dit neem my terug na dit wat ons die voorreg gehad het om te ervaar.

Mei is ook die maand van nostalgie vir my. Sover my Facebook Memories strek, is dit ons tyd wat ons die pad vat. Bietjie af vat na maande se harde werk. Dis ook die mooiste tyd vir rondry. Dis herfs oral, nog nie heeltemal so koud nie, net lekker om rond te ry en vroegoggend te stop vir ietsie teen die koue. Reënseisoen in die Kaap is op die horison. As ons gelukkig is om oor die waters te kan wees, is dit lente daar. Die dae is lekker lank en die drukte van toeriste in die somer is minder. Die arme Mei. Die mees onderskatte maand vir vakansie. En hierdie is nou die tweede Mei wat ons nêrens gaan nie. Geen ander kooi as ons eie nie. En dis oukei so, ek voel veiliger in my eie huis.

Ek verstaan nou hoekom oumense eerder in die verlede wil leef. Die realiteit om my raak vir my al hoe meer chaoties. So om Meimaand te gedenk, gaan ek die laaste twee dae van Mei spandeer om oor my vorige oorsese reise te dink en deur foto’s te kyk. Hierdie skrywe is grootliks vir myself, so orde en struktuur is nie regtig van belang nie. Ek vat hom soos ek dink.

Wat staan uit? Mense is maar soos ons, oral. Gawe mense en goor mense. Maar oor die algemeen? Ek het in geen ander land daardie universele onderliggende angs en woede in mense bespeur nie. Is ons Suid-Afrikaners deur werklike en gewaande vrees vir ons veiligheid en oorlewing wat heeltyd onder die oppervlak sit, omskep in n siniese spul vol oordeel, wanpersepsies en nydigheid?

Van al die vreemde kosse wat ons geëet het, was Afghan cuisine vir my die bekendste, Mongolian het die grillerigste item bevat, Madras was die sterkste, Thai die geurigste en Chinese die maklikste om te copy. Meksikaans die huislikste en lekker geurig. Die Mango lassi die lekkerste drinkding. Mediterreense tapas etes, waar meer as 50 verskillende disse as happies aangebied is, het ons in Israel en ook op Cyprus gehad, twee van my beste, beste maaltye ooit. Die buffetete met die meeste disse in Las Vegas. Verdere hoogtepunte van etes was:

Wêreldberoemde clam chowder at Boudin on Pier 39 in San Francisco. Sjoe!
Churros op straat in San Fransisco en Corn dog op Treasure island waar Bliss dance is.
Ons het regte, egte Fried Geen Tomatoes at the Whistle stop Cafe in Juliette in Georgia geëet. For real.
By Shari’s (doodgewone eetplek) in Castro Valley die beste vars uitgedrukte pomelosap ooit!
Die Best Western se ontbyte.
Lekker kanne koffie oral in Amerika.

Omdat hierdie ‘n soort dagboek vir myself ook is, ‘n bestek van my lewe, lys ek ‘n paar dinge wat ons gesien en beleef het, wat ek nooit-ooit sal vergeet nie, om myself eendag te herinner as my geheue begin vervaag. Of dalk lees ‘n kleinkind dit eendag.

Israel: Loop op die eeue ou muur wat om die ou Jerusalem gebou is. Loop op die Via Dolorosa. Beleef die Holocaust museum, swem in die Dooie see. Cicerea se klipmosaïekvloere van 2000 jaar gelede. Jaffa, die hawestad. Tee met die Ortodokse skoonfamilie. Die familie in Jerusalem se tuisgemaakte olyfolie. Besoek Bethlehem in Palestina, en Jesus se geboorteplek (Ster van DAwid).

Egipte: Woon op ‘n eiland in die middel van die Nyl. Beleef Kaïro se verkeer, onderhandelinge oor als, en baksheesh. Klim op en binne-in Die Groot Piramides van Giza, vat aan die Sfinks. Ou Phoenician skip wat uitgegrawe word. Sien in die Kaïro Museum King Tutankhamun se goue masker en goue kis, met die vier marmerkruike wat sy binnegoed bevat het. Sarkofaag van graniet met baie fyninskripsies. Mummies, Khufu en Khafra se standbeelde.

Griekeland: Parthenon. Een van Verdi se operas in ou amfiteater, duisende jare oud. Plaka. The Acropolis Museum.

Cyprus: Word met Limo gehaal. Diep sneeu bo-op die Troudos berge, Paphos, Lazarus se graf, een van die oudste monastries in die wêreld, die ou Stavrovouni Monastery bo-op ‘n berg, Aphrodite se tempel, Tombs of the Queens, dIe rots Petra, eeue ou mosasïek vloere. Drink saam met ‘n paar vissermanne op die hawe bekers vol “Cyprus whiskey”. Turkse grens.

Engeland: Stonehenge, St Paul, ‘n Paar kastele – oa Leeds, Bodiam, Houghton House. Die Tower bridge, The London Tower, Rye (Conrad AIken huis). Roman Baths, Cambridge University. Lakes District. Stratford-upon-Avon. Grasmere, William Wordsworth se graf.

Skotland: Edinburgh Castle

Parys: Louvre, Montmartre, Seine River, Notre-Dame Cathedral, Eiffel toring, Fashion Show in Champs-Elesées, Place du Concorde, Arc de Triomphe, Musée d’Orsay, Versailles, Sainte-Chapelle, Sacré-Coeur. Friends Hostel.

Amerika Trip 1: Yosemite National Park (Giant Sequoias), Fresno Underground Gardens, LAS VEGAS (kom in hoofletters, ja!), Cirque de Soleil. Los Angeles, Hollywood, Anria ranch in Yuba city. Alcatraz. Golden Gate brug en al die ander.

Amerika Trip 2: Muir Woods (Giant Redwoods), Las Vegas, Titanic se artefakte, Hoover dam, Colorado river, Grand Canyon, Bryce, Zion, Salt Lake City, Mormon Temple, Ete by Kahiki se ouers. Kanab waar Westerns verilm is. Park City. Sundance Film Festival.

Amerika Tri 3: Atlanta, Coke fabriek, Savannah en al sy Squares, Bonaventure – Johnny Mercer se bankie, Conrad Aiken se graf, Bird Girl, Little Gracie. Mercer House waar Midnight in the garden of good and evil afspeel en Jim Davis geskiet is. Fried Geen Tomatoes at the Whistle stop Cafe in Juliette. Margaret Mitchell se huis, Plantations, oa Boone Hall Plantation waar North and South verfilm is. Pat Conroy se Beaumont. Charleston. Gullah museum. Gullah sang en vertoning.

Hierdie lys vervul my met die grootste dankbaarheid vir die geleenthede wat ons gehad het. Ons het eke moontlikheid aangegryp en waar ons kon en moes, op ‘n shoestring gereis. Natuurlik is daar nog baie plekke wat ek bitter graag sou wou sien, Duitsland en Nederland veral. Indien die lewe nou so sou uitdraai dat ons dalk nooit weer kan reis nie, sal ek tevrede wees, dat ons gedoen het wat ons kon, toe ons die geleeentheid gehad het. Maar vir nou, is dit Oos Wes, Tuis Bes.

Dancing in the moonlight
Singing in the rain
Oh, it’s good to be back home again
Laughing in the sunlight
Running down the lane
Oh, it’s good to be back home again

When you play with fire
Sometimes you get burned
It happens when you take a chance or two
But time is never wasted
When you’ve lived and learned
And in time it all comes back to you…

Dancing in the moonlight
Singing in the rain
Oh, it’s good to be back home again
Laughing in the sunlight
Running down the lane
Oh, it’s good to be back home again

And when I got weary
I’d sit a while and rest
Memories invading my mind
All the things I’d treasured
The ones I’d loved the best
Were the things that I’d left behind….

Old familiar faces
Everyone you meet
Following the ways of the land
Cobblestones and lanterns
Lining every street
Calling me to come home again

Dancing in the moonlight
Singing in the rain
Oh, it’s good to be back home again
Laughing in the sunlight
Running down the lane
Oh, it’s good to be back home again

lalalalalala….Oh, it’s good to be back home again
lalalalalala….Oh, it’s good to be back home again

Dancing in the moonlight
Singing in the rain
Oh, it’s good to be back home again
Laughing in the sunlight
Running down the lane
Oh, it’s good to be back home again

Dancing in the moonlight
Singing in the rain…
Oh, it’s good to be back home again

Blackmore’s night

My Liewe Internet

Vandag het ek gekyk na AirFibre as alternatief tot ADSL. My liewe Internet, jy het ver gekom sedert dial-ups vir CompuBank en BelTel, dis vir seker. Ek weet nie meer waar my foon ophou en waar my TV en my rekenaar begin nie. Toestelle koppel so moeiteloos. Op my foon kan ek nou enige iets kry, doen, speel, leer en luister. Ek kan rigting vind, met my kind in Amerika gesels. Met die wonder van tegnologie doen ons boekgesprekke tussen kontinente, maak ons vriende oral. Tegnologie bewaar my musiek en my foto’s. Herinneringe is in my hart, maar jy is die kurator van die bewyse van waar ek was en wat ek gesê het. Daar is ‘n app vir elke ding. Maar die wonder van Internet. Sonder jou sukkel ek.

Sekere dinge bly maar net konstant, en ‘n mens se inherente passie ook. Ek het voorheen geskryf hoe ek presies dieselfde dinge gedoen het in 1997 as nou, gegewe die tegnologie van daardie tyd. Hierdie fase in my lewe was ek op my prime, en ek het die beskikbare die tegnologie ingespan vir my belangstellings, selfs met my ou rooi Mini wat allerhande onheil op die forums en lists laat uitbroei het.

Daar is inderdaad niks nuuts onder my son nie! Tegnologie, boeke, flieks, mense is en was maar altyd wie ek is en wie ek was en gaan wees. En nuuskierigheid oor hierdie dinge!

Hierdie spore van my was alles in April 1995 gelaat, en een in 1997. Versigtig dus wat jy waar sê. Jy laat onuitwisbare spore agter.

Die  ontwikkeling van my heel eerste HomePage en webblaaie van toe tot nou. Ek mis wel hier en daar ‘n weergawe, veral so een met klippe. (Datum na die adres). Hierdie skrywe is ook ‘n manier wat ek my eie ou goedjies vir myself wil bewaar. Vir eendag as ek oud is en ek kan terugkyk op ‘n tyd toe ons nog moes uittik wat ons wou sê.

http://web.archive.org/web/19970409082722/http://www.icon.co.za/~trisa/http://web.archive.org/web/19990129024614/http://www.icon.co.za/~trisa/http://web.archive.org/web/20030625211209/http://www.icon.co.za/~trisa/http://web.archive.org/web/20040121193108/http://www.icon.co.za/~trisa/http://web.archive.org/web/20041013021058/http://www.icon.co.za/~trisa/http://web.archive.org/web/20070813234301/http://www.icon.co.za/~trisa/http://web.archive.org/web/20090327071356/http://www.icon.co.za/~trisa/http://www.icon.co.za/~trisa/http://kleinmondselfcatering.co.za/http://www.boekemakranka.co.za/

My liewe Internet – Nog steeds so wispelturig soos altyd, nie regtig vinniger geword met die jare nie, wel bigger and better, maar steeds kan niks bestand wees teen natuurkragte nie. Die see kan Seamus beskadig, die sunflares werk in op elektronika, Eskom het beurtkrag, so betroubaarheid is maar steeds in mensehande. Van DOS, PowWow, Lists, Groups, Compubank, Beltel,  Netscape en Pegasus se dae af tot en met vandag. Ek het jou altyd liefgehad, en sal vir ewig aan jou sy wees.

Until death do us part. Whether it’s yours or mine

Een Jaar Later

Wat ‘n jaar was 2020 nie! Hiermee lig ek ‘n glasie op myself! Vandag, ‘n jaar gelede het ek ‘n doelbewuste besluit geneem dat ek my nie deur die inperking sou laat onderkry nie. En ek het nie! Ten spyte van ‘n paar laagtepunte, het ek geweldig baie vermag.

It was the best of times, it was the worst of times. Charles Dickens het waarskynlik 2020 in gedagte gehad toe hy hierdie woorde geskryf het.

Daar was absolute hoogtepunte en by my persoonlik ook laagtepunte, hartseer en blydskap. Alles was intens. Die swaarste was die afsterwe van my ma. Sy in Mei oorlede. Die moeilikste was om te sien hoe sy haar laaste weke alleen moes ly, sonder haar kinders se teenwoordigheid, al was van my susters naby. Ek is egter bitter dankbaar sy kon die spanning rondom die hele Covid situasie gespaar bly.

‘n Lastige knieligament het my oefenprogram gekniehalter. Letterlik. Voordat dit reg was, het Corona my in sy aaklige stekelrige kloutjies beetgekry en Covid laat my steeds les opsê. Die meeste van die simptome het nou verdwyn, maar my bene pyn steeds. Dit gee my darem tyd om baie ander dinge te doen.

Danksy my tegniese vaardighede en my liefde vir lees, het Boekemakranka vlamgevat, en saam met my formidabele spanmaat Analize Viljoen, het Boekemakranka baanbrekerswerk gedoen vir aanlynboekgesprekke en bekendstellings. Ons het in hierdie jaar meer as 60 aanlyngesprekke gedoen. Daar was ook ‘n paar mediaonderhoude, vir koerante en ‘n tydskrif.

LAPA Uitgewers het in November Oor en Weer uitgegee, wat ek saam met Analize Viljoen geskryf het. Dit was ‘n geweldige hoogtepunt vir my!

Die Hipnose kursus waaraan ek die afgelope drie jaar studeer het, het ek sukselvol voltooi. Cum laude. Ek kan nou ook CHyp agter my naam skryf. ICCHP is ‘n gerekende instansie en ek is ook geregtig om op die IHR International Hypnotherapist Register te registreer.

Die bestuurder van Whale Coast FM het my genader, hy was beïndruk is met my kombinasie van vaardighede en ek doen nou onderhoude vir hulle met mense oor interessante gebeure in ons omgewing.

Rapport het my gevra om ‘n paar resensies te doen.

Groot pret was toe die filmspan van Fiësta vir KykNet by ons huis was om ‘n onderhoud te doen oor ons boek, Oor en weer, en die volgende dag was ek deel van die Oppie Yard Fest, aangebied deur Frazer en Deniel Barry. Frazer is aanbieder van Fiësta en die filmspan het opnames gemaak van al sy kreatiewe vriende se dinge tydens die inperking – oor 3 dae is ons op die lug! Van die groot name daar was onder andere Lien Botha, Gerard Scholtz, Anton Goosen, Meneer Naudé en Hakkiesdraad Hartman.

Ek is trots op wat ek vermag het, nie net my eie dinge nie, maar ook ondersteuning aan ander in die dorp op verskeie maniere.

It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of light, it was the season of darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair.
– Charles Dickens, A Tale of Two Cities

50 Jaar Later

Vanoggend se roereier het my laat terugdink aan ‘n dag amper 25 jaar gelede, toe ek die lekkerste roereier ooit geëet het en vir jare lank probeer het om die roereier perfek en presies net so te kry. Vandag besef ek waarom dit so lekker was, Gordon Ramsay verduidelik presies hoe om daardie fyn, romerige roereier te maak.

Die geleentheid was ‘n ontbyt die oggend nadat ons in die skoolkoshuis oorgeslaap het na die 1972-matrieks se 25-jaar reünie Volgende jaar is daar moontlik ons 50-jaar reünie. Daar het al ‘n hele klompie van ons groep weggeval, en wat kan nog hierdie jaar gebeur? Ons verganklikheid word al hoe dringender onder ons aandag gebring.

Facebook het dit makliker gemaak om die mense op te spoor, maar ek is verstom hoe min van ons groep eintlik in die ‘openbare domein’ is. Moontlik word dit wat ek doen vir ‘n lewe grootliks bepaal deur sigbaarheid op die internet, moontlik is dit my ingebore nuuskierigheid oor en belangstelling in tegnologie en ook ander mense se lewens, maar meer waarskynlik is dit bloot die tikkie ekshibisionisme in my wat maak dat my lewe so ‘n ope boek is.

As so ‘n reünie wel plaasvind, sou ek wou gaan? My eerste instink is ja, maar ek het dadelik my motiewe bevraagteken, en besef dis maar net blote nuuskierigheid wat sou maak dat ek sou wou gaan. Ek ken myself, ek is geen party animal nie, en ek sou almal wou bekyk, en na 10 minute huis toe gaan. As ek nie in die vyf jaar op hoërskool met iemand sou aanklank vind nie, waarom nou skielik? Ek hou nie van small talk nie, waarom sou ek teen groot koste met ‘vreemdelinge’ wou doen? Met ons 15-jaar reünie het min mense my herken, of my geselskap opgesoek. Ek was immers een van die Onsigbares op skool. ‘n Taamlik arm plaaskind. Gelukkig darem die arm-maar-ordentlike soort. Die dorpskinders het mekaar geken sedert laerskooldae en saamgespeel, die koshuiskinders was ‘n geslote groep wat niemand in hulle binnekring wou hê nie.

Met die 25-jaar reünie het ek al bietjie ontluik, ek was in ‘n akademiese omgewing en het gaan selfvertroue leer by Toastmasters. My gym-lyf was skraal en glad, bruin en soepel. Ek onthou my kort wit rokkie het nogal reaksie van die manne ontlok, sommer met die aankoms het ek twee agter my hoor praat oor my gebrek aan (altans wat hulle gedink het is ‘n gebrek aan) onderklere. Daardie aand het ek gesien 25 jaar doen niks aan soolseuns se hormone nie. Dis nie dat ek so danig oulik was nie, ek dink net die kontras met die skooldogter was nogal groot. Weer het min mense my regtig herken, of my geselskap opgesoek. My lyf ja, maar my geselskap? Maar dankie aan Hendrik, vir die bier wat jy vir my gekoop het, en iets moois vir my gesê het.

Op ons Facebook-skoolgroep word min ander dinge gedeel as reëlings en foto’s van die jaarlikse reünies; en natuurlik afsterwes. Ons is immers nou in daardie tydvak dat dit nie meer onnatuurlik is of dat mense sê, so jonk nog, nie. Niemand deel egter mooi dinge daar of prestasies nie. Natuurlik sou dit interessant wees om te sien wie het uiteindelik sukses behaal in hulle lewens. Maar waaraan meet jy sukses? Wat is sukses? Word dit gemeet aan jou inkomste, jou geleerdheid, jou voertuie, woongebied, vakansiehuis, oorsese reise, suksesvolle kinders, kortom alles wat status verleen?

Ek het wel op skool ‘n paar wonderlike maters gehad, met wie ek (danksy Facebook) weer kontak het. Jane, Estelle, Marietjie, Ilse en Carel, julle verryk steeds my lewe, net soos op skool. Ag en nou verlang ek sommer ook weer na Gesina ook! Natuurlik is daar ‘n klomp van my ou skoolmaats wat ek graag sou wou sien. Miemie, Sue, Hannetjie en nog ‘n paar.

Ek glo die mense wat ek nodig het in my lewe vir my verdere groei en ontwikkeling, sal my paadjie kruis, reünie of te nie. Ek hóéf my nie meer te meet aan ander soos op skool nie. Ek is happy and content, my lewe is lekker en relatief ongekompliseerd, ek het absoluut alles wat my hart maar kan begeer, al kan dit nie altyd meeding met die tradisionele maatstawwe van sukses nie en al is dit nie baie in materiële terme nie. So sit ek nou maar lekker hier by die see en kyk maar so na die wind en die wolke op ons berg wat die mis en die reën bring… En wonder oor sukses.

“We grow neither better or worse as we get old, but more like ourselves.” – Bernard Baruch

Post Toasties is mos nie kos nie!

Elke keer as ek my tande so wegsink in ‘n suurdeegbroodjie dat die tandmerke so in die plaasbotter bly sit, dink ek hoe ek my as kind geskaam het hiervoor. Die ander kinders het lekker sagte spierwit brood met rooi konfyt uit ‘n blik gekry. En óns moet tuisgekookte appelkooskonfyt op suurdeegbrood met harde korsies eet. Of gemaalde kaiings! Ek het my doodgeskaam vir diei gesonde koringkleur van stoneground meel wat ons self by Wenholdt se meule gaan koop het.

Daarom het ek nie brood skool toe gevat nie. Die brood en eier van die ontbyt, waaroor ek my óók geskaam het as ek hoor van die ander kinders se Post Toasties, het my vol gehou tot die gekookte ete na skool. En ek moes sit tót ek my boontjies geëet het!

Daarna kon ek tuisgebakte koekies eet soveel ek wou… ‘n Keuse uit verskillende geelgeverfde lampolieblikke. Of van die koek met die klapper en Post Toastielaag, wat bros gebak bo-op die koek ‘n soet laag gevorm het. Ander kinders het lekker Bakers gemengde koekies uit ‘n pakkie gekry. Ons nie, en Post Toasties is nie kos nie.

Ons was dalk arm, maar hierdie is ‘n skatryk nalatenskap.

There are so many more important things to worry about than how you’re perceived by strangers.

– Dennis Lehane

__ATA.cmd.push(function() { __ATA.initDynamicSlot({ id: 'atatags-26942-604235750b16c', location: 120, formFactor: '001', label: { text: 'Advertisements', }, creative: { reportAd: { text: 'Report this Ad', }, privacySettings: { text: 'Privacy', } } }); });

‘n Inbrekertjie met Respekte

Ons dorp het mos hierdie probleemkinders. In 2017 met die groot brande toe ek mense by die Spar voorkeer en vra vir kos en drinkgoed vir die brandbestryders, kom drie van die stoutes ook daar aan om te verneem wat gaan aan. Hulle check daardie trollies met eetgoed mooi uit. Ek het geduldig verduidelik die firefighters is heroes en daarom kry hulle kos en Coke. En hulle kan ook eendag heroes wees, maar dan moet hulle eers skoolgaan. Enetjie sê die kinders sê as hy by die skool kom, gaan hulle hom uitsort, daarom gaan hy nie. Met blink ogies vertel hy, hy is reg vir hulle, hy gaan hulle ‘stiek’. En uit sy flenter broeksak haal hy so klein skêrtjie uit. En hy swaai daai skêrtjie so voor my neus. Hierdie kinders is stout, maar die outjie wou ook maar net aandag en ‘n hug hê. Hulle bly klein seuntjies met ‘n hart en gevoelens en emosies, wat moet veg vir oorlewing.

Ek het dieselfde gevoel toe ‘n stout seuntjie in Doringbaai wat ek moes aanpraat omdat hy in ons gastehuis kom snuffel het, my so respekvol uitgevloek het.

‘n Inbrekertjie met respekte …

Toe ons daar aankom, was dinge half deurmekaar met die eienaar wat dorp toe is en ons kamers nie heeltemal reg nie. In die harwar van handdoeke vra en ‘n Samoa ou wat nie Engels verstaan nie wat probeer help, is daar toe twee up-to-no-good seuntjies ook tussenin. So agt, nege. Op ‘n stadium vang ek hulle in ons blyplek probeer inkom en ek jaag hulle toe. Enetjie skree toe, hy soek net ‘n tweerandjie wat dalk rondlê, maar mevrou se ma se poes dan ook! En dergelike kleurryke taal. Mevróú se ma se poes nogal. ‘n Inbrekertjie met respekte.

My suster kom sê ‘n rukkie later sy sien die twee loop met ‘n wielspanner rond en ons worrie toe nou oor ons kar. Skaars ‘n halfuur later kom die Samoa en sy vroutjie daar aan en sê die kinders het ingebreek by hulle stoor maar die polisie het hulle kom inlaai om huis toe te vat.

En toe. Toe kom die polisie verby, met daardie tweetjies op die agtersitplek. Die absolute gelatenheid op die gesiggies wys hulle ken daardie sitplek. En die polisieman stop om verskoning te vra vir die insident en sê: “Ons is absoluut moedeloos, die enetjie is nie reg in sy kop nie en die ander een net fokken stout”. My hart was so seer, die polisieman was vol deernis en het gesê hulle omstandighede tuis is droewig van al die drank.

En toe hulle so wegtrek, toe wil ek my oë uit my kop tjank oor die kinders. Oor waarheen hulle teruggevat word. Van bang dat die ouers hulle gaan slaan. En omdat ek nie vir hulle eerder kos en vrugte gegee het nie maar hulle gejaag het.

As hulle vandag alle drank sou verbied tydens en selfs na die Covid-19 pandemie, sal ek dit met liefde opgee as ek weet dat dit hierdie kinders se huislike omstandighede kan verbeter.

Doringbaai

Die Wêreld is in Chaos! Regtig?

Die afgelope week was ‘n gespanne tydperk, nie net plaaslik nie, maar wêreldwyd. Soveel dinge het net gister die hoofnuus gehaal, oor onrus en gewelddadige opstande oral. Moord en doodslag. Natuurrampe.

Daar was opstand in Nederland oor inperkings. Ná drie agtereenvolgende nagte van gewelddadige onluste oor, bly die situasie in Nederland gespanne. Die polisie het hul teenwoordigheid verhoog om nog ‘n nag van onrus te voorkom.

In Indië kom boere in opstand met trekkers. Die polisie het 200 betogers aangehou ná Dinsdag se dodelike geweld in Indië se hoofstad Delhi tydens ‘n massiewe betoging teen landbouhervormings. Een betoger is dood en meer as 300 polisiebeamptes is beseer.

In Rusland is byeenkomste ter ondersteuning van die gevange opposisieleier Alexei Navalny Saterdag rondom Rusland gehou. Tienduisende mense het ‘n swaar teenwoordigheid van die polisie getrotseer om die betogings by te woon

Duisende mense in Australië het betoog teen die swak behandeling van inheemse mense op ‘Australia Day’, die nasionale vakansiedag wat die British First Fleet in 1788, vier. Dit staan bekend as ‘Invasion Day’ by Aboriginal mense. Sommiges assosieer dit met braai en swembadpartytjies, maar vir diegene wat daarteen betoog, is dit ‘n herinnering aan die wrede kolonisering.

Die verdelende nuwe aborsiewet van Pole, wat aborsies effektief verbied, het gister laat in werking getree. Betogings het oornag oor die land uitgebreek met verwagting van meer onrus in die komende dae.

In die VSA is die politieke klimaaat so dat ‘n gerekende Civil War historikus, professor Nina Silber, die volgende burgeroorlog voorspel.

Gister was ook Remembrance Day vir die Holocaust, seker die grootste tragedie in ons heugenis.

Corona. Covid. Entstof. Invermectin. Enough said.

Eloïse se verwoesting in Beira.

‘n Man is gister minder as 500m van ons af vermoor.

“Sometimes chaos is the very thing that deliberately shakes up our neatly ordered world’s in order to get us out of the neatly ordered ruts that have kept us stuck.”
― Craig D. Lounsbrough

Ons ervaar hierdie as chaotiese tye, daar is onrus oor totaal uiteenlopende dinge oral in die wêreld. Maar wat as daar oral orde was?

‘n Belangrike ding wat ons uit The Chaos Theory* kan leer, is die voortdurende veranderende lewensstroom of lewenspad. Ons kan nie ‘n lewe met verwagtinge dat dinge moet gaan soos dit ons pas, leef nie. Ons gaan sonder uitsondering teleurgesteld wees. Dit is dikwels die oorsaak van ons hartseer. Ons moet ophou om ‘n lewe te leef wat veilig voel, om te wil weet wat om elke draai wag. Daar is oneindig baie moontlikhede en onbekende vurke in die paaie van ons planne en verwagtinge, wat ons in ons eie realiteite uitdroom. Dit word ons eie werklikhede genoem omdat ons dit bou met ons verstand en ons emosies, slegs toegerus met ons eie verlede, eie omstandigheide en eie realiteit.

Tog is daar soveel ander mense in die wêreld, met ander verwagtinge, ander realiteite.

En wat as ons maar net glo dat orde is wat ons wil hê? Die lewe wat ons tot dusver geleef, is immers die produk van ons eie keuses en gegewe omstandghede, met ‘n klomp veranderlikes van buite af, wat ons nie self kon kies nie. Maar dit is wat vir ons bekend is. Wanneer ons verlang na, en droom van ‘n ander soort lewe sonder hierdie buite-faktore, is dit presies dit – ‘n droom. Die onbekende. Verwagtinge waaraan heel waarskynlik nie voldoen kan word nie. Ons kan dit egter verweef in die wonderlike chaos wat ons eie werklikheid is. Dit gee hoop dat dinge vir onsself beter sal gaan.

Daar is eintlik soveel om dankbaar oor chaos te wees, want dit bring die onbekende. Chaos kan mooi en rustigheid ook bring, soos die prentjie bo. Wat is die punt daarvan om te droom oor orde in alles, as ons presies weet wanneer en hoe ons drome waar sal word? Waar is die uitdagings wat ons nodig het vir innerlike groei?

Dit is die groter prentjie. In ons eie kleiner wêreldjies, sal daar altyd weer orde na chaos wees. Dit moet ons óók glo om te oorleef. En dit is wat hoop gee vir oorlewing. Want eineindelik is ons almal maar op ‘n manier besig met ‘n stryd om oorlewing.

“In chaos, there is fertility.”

― Anais Nin

*Chaos theory is an interdisciplinary theory stating that, within the apparent randomness of chaotic complex systems, there are underlying patterns, interconnectedness, constant feedback loops, repetition, self-similarity, fractals, and self-organization. … This behavior is known as deterministic chaos, or simply chaos. (Wikipedia)

Goud, Wierook en Mirre

Iemand het vroeër gepraat van geurige olies, goud, wierook en mirre. Pleks dit my soos ‘n Bybelse maagd laat voel, verplaas dit my toe nou dadelik na die dag toe ek gedink het ek pleeg doelbewus diefstal in ‘n Monastery wat dateer uit 4 nC, omdat ek my vir die ou Priester daar vererg het.

In 2001 was ons met ons een dogter in Cyprus, en dit was heerlik om na al die ou geskiedkundige geboue en Monasteries te gaan kyk. Daar word beslis te min bemarking gedoen oor Cyprus as vakansiebestemming. Een van die plekke wat ons besoek het, was Stavrovouni Monastery naby Larnaca. Dit is hoog op ‘n bergtop gebou, en dit is ‘n moeilike paadjie soontoe met ‘n kar. Hoe die mense die plek daar gebou gekry het soveel eeue terug, weet ek glad nie.

Ons is voorgekeer deur ‘n waardige ou Priester, wat ons streng meegedeel het dat die Monastery slegs deur mans besoek mag word. John is toe daar in, en ons twee bly toe in die curiogedeelte en kyk na al die klein ikone en goedjies wat te koop is. Wat ons sonde was weet ek glad nie, ons kon eintlik aan niks vat nie, behalwe vir die bak pienk swieties wat daar gestaan het. Ewe skielik het die waardige ou man met swaaiende lappe en vlerkmoue soos ‘n vlermuis daar aangvlieg gekom en ons twee daar uitgeboender. Ons skrik toe nogal, want ons het niks gedoen nie, behalwe dalk ‘n paar sagte Afrikaanse vloekwoorde oor sulke diskriminasie onder mekaar. Dit is immers ‘n gewyde plek. Ek sê toe vir Fief, kom ons eet sy swiets, want hy het ons klaar gejaag, meer kan hy nie doen nie. Toe vat ons elkeen ‘n paar van hierdie lekker pienk swieties en prop dit ons monde. Gelukkig kon ons dit in tissues uitspoeg, al was ek lus om dit op die ongeskikte ou vlermuis se vloer te spoeg.

En so het ons met Mirre kennis gemaak. Van kindsbeen af wou ek graag weet wat presies is Mirre waarvan die Bybel praat. Toe kon ek eerstehands sê, dit is harsagtig, bitter soos gal, ten spyte van die heerlike soet reuk, wat ons aan die Turkish Delight herinner het waaraan ons die hele vakansie daar gesmul het. En dit klou aan jou tande. Hierdie boksie bêre ek na tintig jaar jaar nog steeds, en dit het nog niks van die geur verloor nie.

Perched on a rocky peak, Stavrovouni means Mountain of the Cross. According to tradition; it was founded in the 4th century by the mother of Constantine the Great, Agia Eleni, who left a fragment of the Holy Cross at the monastery. The brotherhood is extremely devout, keeping vows as strict as those at Mount Athos in Greece.

“Smell is a potent wizard that transports you across thousands of miles and all the years you have lived. The odors of fruits waft me to my southern home, to my childhood frolics in the peach orchard. Other odors, instantaneous and fleeting, cause my heart to dilate joyously or contract with remembered grief. Even as I think of smells, my nose is full of scents that start awake sweet memories of summers gone and ripening fields far away.”

― Hellen Keller

Om Kreatief te Sleur

My dae word al lank verdeel in kategorieë. Huishoudelike sleur, kreatiewe sleur en kreatiewe werk. Oefening/rus/ontspan/uitstappies uitgesluit, dis doen ek tussenin soos nodig.

Huishoudelike sleur met al die mundane takies is nie net sleg nie, ek dink mos lekker stories en projekte uit agter die strykplank. En ek kry plesier uit netjiese stapeltjies gevoude wasgoed en ‘n sekere orde in hoe ek die wasgoed op die droograk hang. Elke ding het sy spesifieke plek en rigting op die droograk. Pedanties dalk ja, maar dit gee sin in my sleur.

Kreatiewe sleur orden ook my kop. Daardie sleurtakies wat nie vandag móét gedoen word nie. Websites se onderhoud, kyk na SEO ens. Die organisering van foto folders en musiek playlists. Die plesier om ‘n kas of laai wat pas uitgeskrop en reggepak is, hou lank, elke keer wat mens die orde sien.

Ek was lank buite aksie vir enige iets behalwe skadebeheer in die huis doen, maar kon darem admin en rekenaarwerk onder beheer hou.. Eers Die Knie, toe Covid en toe Die Seisoen. Normaalweg gaan ek elke jaar so einde winter in hierdie fase wat homself vandag aangemeld het – Die Groot Skoonmaak en Uitgooi. Ek doen elke dag net een kas of een laai totdat ek klaar is. Omdat ek van nature netjies is, is my kaste ooit deurmekaar nie, maar tog voel alles net skoner en ligter as ek klaar is.

Ek het met ‘n maklike een begin, die kas met skoonmaakmiddels, maar dan gaan dit so:

Kyk, Windolene! Dan maak ek gou al die spieëls onder skoon.Kyk, Woodoc! Dan gaan doen ek gou die geelhout koffietafel en my ouma se kjees.Kyk, Leather protecter! Dan gaan doen ek gou die leerbanke.

Maar genoeg nou! Gou tyd vir ‘n oefensessie voordat ek kom by die ding wat my die meeste plesier gee! Kreatiewe werk, kreatiewe skryfwerk. Ons kry sulke goeie resensies en terugvoer van lesers oor Oor en weer, dat ek gemotiveer is om aan te hou. Kliek op hierdie skakel om die e-boek by LAPA te koop.

Resensie in Rapport: https://www.netwerk24.com/Vermaak/Boeke/begeertes-van-die-gees-en-die-vlees-20210103

Bestel die papierboek hier by LAPA Uitgewers.

Koop op AMAZON, waar jy ook die eerste 10% gratis kan lees.

“The world is not to be put in order. The world is order. It is for us to put ourselves in unison with this order.”

― Henry Miller