Pa Raghavan's Blog, page 28

இறுதிச் சடங்கு

சரி நாம் திருமணம் செய்துகொள்ளலாம். அவ்வளவுதானே? திருப்தியா? சந்தோஷமா?

யெஸ். தேங்ஸ். ஆனால் ஊரறிய. எனக்கு பேப்பரில் போட்டோ வரவேண்டுமென்ற ஆசையெல்லாம் இல்லை. ஆனால் குறைந்தபட்சம் நம் நண்பர்களுக்குத் தெரியவேண்டும். பெற்றோருக்குத் தெரியவேண்டும். உறவினர்களுக்கு அப்புறம்.

அவன், அவனை ஒரு கணம் உற்றுப் பார்த்தான். புன்னகை போல் ஒன்று வந்த மாதிரி இருந்தது. ஆனால் முழுதாக இல்லை. ஆல்ரைட். சொல்லிவிடுவோம்.

செருப்பு பிஞ்சிடும் ராஸ்கல் என்றாள் அம்மா. நீ என் பிள்ளையே இல்லை என்று அப்பா சொன்னார். மச்சி ட்ரீட் உண்டா என்றான் ராமச்சந்திரன். விருந்தில்லாத கல்யாணமா. அதெல்லாம் அமர்க்களப்படுத்திவிடலாம் என்று அவன் சொன்னான்.

இரண்டு பேரும் உட்கார்ந்து விருந்துக்கு மெனு எழுதினார்கள். இரவு விருந்து. மதுவுக்குப் பிறகான விருந்து. டின்னர் பஃபே ப்ளேட்டொன்றுக்கு இரண்டாயிரத்தி முன்னூறு என்று பேசி பதினைந்து பேரை போனில் அழைத்தார்கள். ஓலா ஆட்டோ வரவழைத்து கேஷுவல்ஸுக்குச் சென்று துணி எடுத்தார்கள். கோட் சூட்தான் இதற்கெல்லாம் பொருத்தம். ஆனால் அவன் வேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டான். கேஷுவலாக இருப்போம். நமது வாழ்வில் இது ஒரு சம்பவம்தான். சமூகத்துக்குத்தான் சரித்திரம்.

டேய் ஃபர்ஸ்ட் நைட் உண்டா என்றான் ராமச்சந்திரன். பல நல்லிரவுகள் முடிந்துவிட்ட பிறகு இப்படி ஒரு கேள்வி. அபத்தத்தின் அழகியல். ராமச்சந்திரனுக்கும் தெரிந்ததுதான். ஆனாலும் கேட்பதில் இப்போது ஒரு சுகம். நல்லது நண்பா. என்ன வேண்டுமானாலும் கேள். கண்டிப்பாக முதலிரவு உண்டு.

பால் சொம்பு? பூ அலங்காரம்? டேய் நீ அவன் கால்ல விழுவியா? என்னதாண்டா பண்ணுவிங்க? ஒன்ன நீ எப்படி ஒய்ஃப் பொசிஷன்ல ஃபிக்ஸ் பண்ணிகிட்ட? அவந்தான் மேல் பார்ட்னர்னு டிசைட் பண்ணது அவனா நீயா? ஃப்ளாட் புக் பண்ணிட்டிங்களா? அக்கம்பக்கத்துல இருக்கறவங்க அப்ஜெக்ட் பண்ணாங்கன்னா?

இரவெல்லாம் உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். எல்லோருக்கும் கேள்விகள் இருக்கின்றன. ஆர்வக் குறுகுறுப்பு இருக்கிறது. தேசத்துடனும் கலாசாரத்துடனும் வரக்கூடிய சிக்கல்களுடனும் எதிர்கொள்ள நேரும் பிரச்னைகளுடனும் பொருத்திவைத்துப் பேசுவதில் ஒரு சுகம் இருக்கிறது. இருக்கக்கூடாது என்று நினைப்பது அபத்தம். இல்லாதிருந்தால் விசேஷம் என்று தோன்றினால் சரி.

ராமச்சந்திரன்தான் அதையும் கேட்டான். எதிர்காலத்தில் எப்போதாவதேனும் யாராவது ஒரு பெண்ணைப் பிடித்துப் போனால்?

பிடிக்க வாய்ப்பில்லை என்று சொன்னால் புரியப் போவதில்லை. எனவே புன்னகை செய்தான். அவன் புன்னகை அவனுக்குப் பிடித்திருந்தது. எனவே அவனும் புன்னகை செய்தான்.

பொண்ணுங்கள பிடிக்கவேகூடாதான்ன? புடிச்ச பொண்ணெல்லாம் புடிச்ச தங்கச்சி. அவ்ளதான்.

எல்லோருமே வாழ்த்துச் சொன்னார்கள். எல்லோருமே கட்டிப் பிடித்து கைகுலுக்கினார்கள். எல்லோருக்குள்ளும் ஒரு எகத்தாளம் இருக்கத்தான் செய்யும். விட்டுச் சென்ற பிறகு ஒருவருக்கொருவர் போன் செய்து இன்னும் சில மணி நேரம் பேசுவார்கள். எல்லாம் தெரிந்ததுதான்; எல்லாம் உள்ளதுதான்.

இரவு முழுவதும் மொட்டை மாடியில் பேசிக் களைத்து அதிகாலை அனைவரும் கிளம்பினார்கள். மச்சான் ஒம்பதே காலுக்கு முகூர்த்தம். மறந்துடாதிங்கடா. ஈவ்னிங் ஏழு மணிக்கு சோழால மீட் பண்றோம்.

கிளம்பும்போது மீண்டும் ராமச்சந்திரன்தான் கேட்டான். கோச்சிக்கலன்னா இன்னும் ஒரே ஒரு கொஸ்டின்.

சொல்லு.

கல்யாணத்துக்கப்பறம் ஒருவேள அவன் செத்துட்டா? ஐமீன்.. இல்ல, நீ செத்துட்டா?

ஒரு கணம் அனைவரும் பேச்சற்றுப் போனார்கள். அவன் யோசித்தான். அவனும் யோசித்தான். ஆத்திரமூட்டக்கூடிய கேள்விதான். ஆனாலும் இதை யோசித்ததில்லை. அவன் கேட்பது விதவைத் திருமணம் பற்றி. அல்லது மனைவியை இழந்தவனின் மறுமணம் பற்றி.

தப்பா நெனச்சிக்காத மச்சான். கேக்கலன்னா எனக்கு மண்ட வெடிச்சிரும்.

நோ ப்ராப்ளம் என்றான் அவன். அப்ஸல்யூட்லி நோ ப்ராப்ளம் என்றான் அவன்.

பட் வி நீட் டு திங்க் அபவுட் திஸ். இது ஒடம்புலேருந்து மனசுக்குப் போன ஒறவுடா. கொஞ்சம் பேஜார்தான். யோசிச்சிட்டு சொல்றேன், ஓகேவா?

அவர்கள் கிளம்பிச் சென்றார்கள்.

திருமணம் முடிந்து இரவு பார்ட்டி ரகளையாக நடந்தது. வீட்டுக்குப் போகும் வழியில்தான் விபத்தானது. அவன் ஸ்பாட்டிலேயே செத்துப் போனான். பாதி வழியில் நண்பர்கள் அத்தனை பேரும் பதறியடித்துத் திரும்பி வந்தார்கள். அவன் கதறிக்கொண்டிருந்தான். ராமச்சந்திரன் தலையில் அடித்துக்கொண்டு அழுதான். என்னை சாவடிங்கடா.. எழவெடுத்த மூதேவி நான் ஏண்டா அப்படி ஒரு கேள்விய கேக்கணும்? நான் நல்லவன் இல்லடா.. எனக்கு நல்ல மனசு இல்லடா.. என் நாக்குல சனி இருக்குடா.. என்னைக் கொல்லுடா டேய்…

பழக்கமில்லாமல் வெகுநேரம் அழுததில் அவனுக்குத் தலை வலித்தது. மிகவும் சோர்வாக இருந்தது. நண்பர்கள் யார் யாருக்கோ போன் செய்து தகவல் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார்கள். எப்படியும் காலைதான் பாடியை எடுக்க முடியும் என்றார்கள்.

அவன் மெல்ல எழுந்து தள்ளாடியபடி பாத்ரூமுக்குள் சென்று கதவை மூடிக்கொண்டான். சௌகரியமாக சுவரோரம் சாய்ந்து தரையில் அமர்ந்துகொண்டு பேண்ட்டின் ஜிப்பை அவிழ்த்தான்.

Copyright © 2008-2015 Pa Raghavan .
This feed is for personal, non-commercial use only.
The use of this feed on other websites breaches copyright. If this content is not in your news reader, it makes the page you are viewing an infringement of the copyright.
)

கல்கியும் நானும்

இந்தாங்க சார். தலையங்கம் ரெடி. படிச்சிப் பாருங்க. சரியா இருந்தா வெச்சிக்கங்க. எதுனா சேக்கணும்னு தோணிச்சின்னா சேருங்க. பெரிசா இருக்குன்னு தோணிச்சின்னா வெட்டிக்கங்க.

நியாயமாக எனக்குத் தூக்கிவாரிப் போட்டிருக்கவேண்டும். ஆனால் ஒரே கிளுகிளுப்பாகிவிட்டது. அரிச்சுவடி கற்கக் கல்கிக்குப் போய்ச்சேர்ந்திருந்த காலம். யார் என்ன எழுதி அனுப்பினாலும் நாலு வரியையாவது அடித்துவிட்டு நான் எழுதிச் சேர்ப்பதில் ஒரு கெட்ட சுகம் கண்டுகொண்டிருந்தேன். ஆனால் தலைவர் எழுதிய (ராஜேந்திரன் சாரை அப்படித்தான் அழைப்போம்.) தலையங்கத்திலேயே கைவைக்க ஒரு வாய்ப்பு வரும் என்று எண்ணியதில்லை. அதுவும் அவரே தருகிற வாய்ப்பு.

அந்த புதன்கிழமையை என்னால் மறக்க இயலாது. நாலாக வெட்டிய கேலண்டர் தாளின் பின்புறத்தில் நாநூறு கொசு அடித்துப் போட்ட மாதிரியான கையெழுத்தில் அவர் நுணுக்கி நுணுக்கி எழுதிய தலையங்கம் என்னிடம் வந்தபோது மாலை நாலரை இருக்கும்.

ஆர்வம் பொங்க அவசரமாக ஒருதரம் படித்தேன். அதன்பிறகு பேனாவைத் திறந்துகொண்டு ‘எடிட்‘ செய்ய ஆயத்தமானேன். மணி ஐந்து. ஐந்தரை. ஆறு. பிரதி கம்போஸுக்குப் போகவேண்டும். எத்தனை முறை படித்தபோதும் என்னால் அந்த நாலு கால் பக்க பேப்பர்களில் நாலு எழுத்தைக்கூட மாற்ற முடியவில்லை. ஒரு சொல்லை மாற்றி இன்னொன்றைப் போடலாமென்றால்கூட முடியவில்லை. மகத்தான தோல்வி.

அந்த இதழ் வெளியாகி, ஒருவார இடைவெளியில் மீண்டும் என் பணி ஆரம்பமானது. அதே போன்ற புதன் கிழமை. அதே மாலை வேளை. தலைவரிடமிருந்து தலையங்கம் வந்தது. உடனே இண்டர்காமில் அழைப்பும் வந்தது.

தலையங்கம் அனுப்பிட்டேன் சார். படிச்சிப் பாருங்க. சரியா இருந்தா வெச்சிக்கங்க. எதுனா சேக்கணும்னு தோணிச்சின்னா சேருங்க. பெரிசா இருக்குன்னு தோணிச்சின்னா வெட்டிக்கங்க.

மீண்டும் தோல்வி. அப்போதுதான் யோசிக்க ஆரம்பித்தேன். ஒரு சிறந்த எடிட்டருக்கு இரண்டு தகுதிகள் அடிப்படையில் தேவைப்படுகின்றன. ஒன்று, அடுத்தவன் கைவைக்க முடியாத தரத்தில் எழுதுவது. இரண்டாவது, தன்னகங்காரம் என்ற ஒன்று அறவே இல்லாதிருப்பது.

நான் வம்புக்காக அல்லது வீம்புக்காக அவரது தலையங்கத்தில் ஓரிரு மாற்றங்கள் செய்திருந்தாலும் அவர் கோபித்துக்கொள்ளப் போவதில்லை. அவரது சுபாவம் நானறிவேன். ஆனால் ஒரு பயிற்சி நிலைப் பத்திரிகையாளன் பாடம் பயிலத் தனது தலையங்கத்தையே பலி கொடுத்தாலும் பரவாயில்லை என்கிற மனநிலை எத்தனை பேருக்கு வரும்?

படித்த காலத்தில் என் பள்ளி ஆசிரியர்கள் தராத பிரமிப்பையும் வியப்பையும் கல்கியில் தலைவர் எனக்கு அளித்தார். உண்மையில், என் அகங்காரம் சரணடைந்த இடம் அது ஒன்றே.

கல்கி எத்தனையோ பேரை வளர்த்திருக்கிறது. எத்தனையோ பேரை வாழவைத்திருக்கிறது. ஆனால் என்னளவுக்கு இந்தப் பத்திரிகையை முழுமையாகப் பயன்படுத்திக்கொண்டவர்கள் உண்டா என்று தெரியவில்லை. குறிப்பாக, சீதா ரவி ஆசிரியர் பொறுப்புக்கு வந்தபிறகு அலுவலகத்தில் நான் அனுபவித்த பூரண சுதந்தரத்தைச் சொற்களால் விவரிக்க முடியாது. இஷ்டத்துக்கு எழுதித் தீர்த்தேன். பரீட்சை என்று எண்ணி நிறைய விஷப்பரீட்சைகள் செய்து பார்த்தேன். ஆசிரியர் ஒருபோதும் முகம் சுளித்ததில்லை. கண்டித்ததில்லை. கூடாதென்று சொன்னதில்லை.

பின்னாளில் நான் ஆசிரியரானபோது என்னிடம் பணியாற்றியவர்களுக்கு நான் அப்படிப்பட்ட சுதந்தரத்தை அளித்தேனா என்று எண்ணிப் பார்க்கிறேன். கொஞ்சம் வெட்கமாகத்தான் இருக்கிறது.

சிறந்த மாணவன் என்று பேரெடுப்பது சுலபம். சிறந்த ஆசிரியராக இருப்பது ரொம்பக் கஷ்டம். கல்கி எனக்கு அப்படிப்பட்ட ஆசிரியர்களை அளித்த இடம்.

வணங்குகிறேன்.

(கல்கி நவம்பர் 1, 2015 இதழ்)

Copyright © 2008-2015 Pa Raghavan .
This feed is for personal, non-commercial use only.
The use of this feed on other websites breaches copyright. If this content is not in your news reader, it makes the page you are viewing an infringement of the copyright.
)

மேட்டர் மூன்று வகைப்படும்

இந்த உலகம் மேட்டரால் ஆனது.

மேட்டர் மூன்று வகைப்படும்.

solid, liquid, gas.

இந்த மூன்றுமே பெரும்பாலும் எரியும் தன்மை கொண்டவை.

ஊதுபத்தியைக் கொளுத்தி பிளாஸ்டிக்கின்மீது வைக்காதே. பிளாஸ்டிக் உருகும்.

இதுவே ஊதுபதிக்கு பதில் மெழுகுவர்த்தியாக இருந்தால், உருகி வழியவே செய்யும்.

நீ ஸ்கூலில் படிக்கும்போது இதெல்லாம் உனக்கு சொல்லிக் கொடுக்கவில்லையா அப்பா?

இன்றைய காலை இப்படியாக விடிகிறது.

மகள் சொன்னது சரிதான். நான் கொஞ்சம் தத்தி என்பதில் சந்தேகமில்லை.

presence of mind பத்தாது என்பாள் அதர்ம பத்தினி. அதுவும் பகுதியளவில் சரியே.

திருத்திக் கொள்ளலாம். நாலு கழுதை வயதுதானே ஆகிறது?

ஆனால் மகளே, மேட்டர் மூன்று வகைதானா? திட திரவ வாயுவோடு சரியா?

ஆத்மா மேட்டராகாதா?

அது ஒன்றுதான் மேட்டர் என்று கேனக்கிறுக்கன் நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறானே.

கேட்கவில்லை. கேட்டிருந்தால் பதில் வேறிடத்திலிருந்து வந்திருக்கும்.

நீ உருப்படமாட்டாய்.

இதுவும் தெரிந்ததுதான்.

ஒழியட்டும்.

மேட்டர் மூன்று வகைப்படும்.

Copyright © 2008-2015 Pa Raghavan .
This feed is for personal, non-commercial use only.
The use of this feed on other websites breaches copyright. If this content is not in your news reader, it makes the page you are viewing an infringement of the copyright.
)

பல்லி விழாப் பலன்

பல்லியொன்று மேலே

படுத்துக் கிடந்தது

நகரும் வழியாகக் காணோம்

உஸ் உஸ்ஸென்று சத்தமெழுப்பிப்

பார்த்தேன்; ம்ஹும்.

ஹேய், போவென்று

எழுந்து கையாட்டிப் பார்த்தேன்

அது காது கேளாத பல்லி

தட்டித் துரத்த தடியேதும்

அருகில் இல்லை

தானே நகரவும் அதற்கு வழி

தெரியவில்லை

எந்தக் கணம் தவறி விழும் என்ற

அச்சத்தில்

டாய்லெட் சரியாகப் போகவில்லை

பல்லிவிழும் பலனில் உச்சந்தலைக்கு

நல்லதாக ஏதுமில்லை

பாதியில் எழ வழியின்றி

மீதியை முடிக்க வகையின்றி

இந்தக் காலை இப்படியாகப் போனதில்

ரொம்பக் கோபம்

ஒரு பக்கெட் தண்ணீர் பிடித்து

உயரத் தூக்கி அடித்தேன்

நகர்ந்த பல்லி அமர்ந்துகொண்டதிக்

கவிதைபோன்ற கக்

கூஸில்.

Copyright © 2008-2015 Pa Raghavan .
This feed is for personal, non-commercial use only.
The use of this feed on other websites breaches copyright. If this content is not in your news reader, it makes the page you are viewing an infringement of the copyright.
)

note to self

பத்திரிகை செத்துப் பலகாலமாச்சு

பக்கம் போகாதே, பாழ்

புத்தகம் எழுதாதே

ராயல்டி வராது

ஃபண்டட் சீரியலில் ஒதுங்காதே

பாதியில் தூக்கிவிடுவார்கள்

சினிமா வேண்டாம்

ரிலீசாகாது

ஃபேஸ்புக் ட்விட்டரெல்லாம்

பத்து காசுக்குப் பிரயோசனமில்லை

எழுதத் தெரிந்தால் ஶ்ரீராமஜெயம் எழுது

போகிற காலத்தில் புண்ணியம்.

Copyright © 2008-2015 Pa Raghavan .
This feed is for personal, non-commercial use only.
The use of this feed on other websites breaches copyright. If this content is not in your news reader, it makes the page you are viewing an infringement of the copyright.
)

(கர்ம) வினைத் தொகை

ஒரு வரி. ஒரே ஒருவரிக் கோபம். கோபம் கூட இல்லை அது. விவரிக்க முடியாத ஒரு பெருந்துயரத்தின் மிக மெல்லியக் கசிவு. நேற்று முதல் என்னைச் செயல்படவிடாமல் அடித்துக்கொண்டிருக்கிறது அந்தப் பெரியவரின் சொல்.

அவரை எனக்குக் கடந்த ஓராண்டாகத்தான் தெரியும். அவரைக் குறித்து நான் அறிந்த முதல் தகவல் அவர் ஒரு கடன்காரர் என்பது. இன்றுவரை இதை மட்டுமே விரிவாக, இன்னும் விரிவாக, மேலும் விரிவாகக் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறேன். ஊரெல்லாம் கடன். வெளியூரிலும் கடன். இத்தனைக்கும் அவருக்கு வாரிசுகள் கிடையாது. மனைவி மட்டும்தான். கண் தெரியாத தங்கையின் குடும்பத்தையும் (தங்கை, தங்கையின் கணவர், ஒரு மகள்) சேர்த்துச் சுமந்துகொண்டிருக்கிறார்.

ஏதோ ஒரு காலத்தில் அவரும் நன்றாக வாழ்ந்திருப்பார். பணி ஓய்வுக்குப் பிறகு இப்படி ஆகிவிட்டது போலிருக்கிறது. பிரதி மாதம் பதினைந்து தேதி தாண்டிவிட்டால் போதும். அவர் வீட்டில் எப்போதும் குரல்கள் ஓங்கியே ஒலிக்கும். ஒவ்வொருவரும் அடுத்தவரைத் திட்டிக்கொள்வார்கள். சண்டை போட்டுக்கொள்வார்கள். சபித்துக்கொள்வார்கள். கோபத்தில் படாரெனக் கதவை அடித்துச் சாத்திக்கொண்டு பெரியவர் வெளியே போய்விடுவார். வீதியில் நின்று ஒரு பீடி குடித்துவிட்டுத் திரும்பினால் அடுத்த அரை மணிக்கு சத்தம் இராது. பிறகு மீண்டும் ஆரம்பிக்கும். இரவு வரை தொடரும்.

அவரது போன் எப்போதும் அடித்துக்கொண்டே இருக்கும். ஒவ்வொரு அழைப்பிலும் யாராவது கொடுத்த பணத்தைக் கேட்டுக்கொண்டே இருப்பார்கள். ஒவ்வொருவரிடமும் அவர் ஒரு பொய் சொல்லுவார். நாளை தந்துவிடுவேன். நேற்றே வந்தேன்; நீ இல்லை. அடுத்த வாரம் தலையை அடகு வைத்தாவது கொடுத்துவிடுகிறேன், இப்படியாக.

சொல்லலாம். ஒவ்வொரு கடன்காரரும் இப்படித்தான் என்று. ஆனால் அந்த மனிதருக்கு எழுபது வயது. அவருக்கு ஏதாவது ஒன்றாகிவிட்டால் அவரது மனைவியின் கதியென்னவென்று தெரியாது. அவர்கள் தூக்கிச் சுமக்கும் அந்தத் தங்கை குடும்பம் அடுத்த நாள் அந்த வீட்டில் இருக்குமா தெரியாது. ரொம்பக் கஷ்ட ஜீவனம். பாவம்தான்.

ஆனால் மனிதர் ரொம்ப நல்லவர். இந்த வயதில் சிரமம் பார்க்காமல் நடந்தே எங்கும் போவார். மளிகையோ காய்கறியோ மற்றதோ – எங்கு விலை மலிவோ அங்கு மட்டுமே செல்வார். ஐவர் கொண்ட குடும்பத்துக்குக் கால் கிலோ காய் வாங்கி வருவார். யார் யாரோ பயன்படுத்தாது விட்ட ரேஷன் கார்டுகளைத் தேடிப் போய் வாங்கி சர்க்கரையோ ரவையோ அரிசியோ வாங்கி வருவார். ஓசி பேப்பர் படிப்பார். வீட்டில் ஏசி கிடையாது. வாஷிங் மெஷின் கிடையாது. மிக்சி கிரைண்டர் கிடையாது. எப்போதும் ஏதாவது ஓர் அறையில் மட்டுமே விளக்கு எரியும். இப்படி இருந்தும் எப்படி அறுநூறு எழுநூறு மின்சாரக் கட்டணம் வருகிறது என்று தெரியாமல் கண்டபடி கத்துவார்.

கோபம் ஒன்றுதான் அவரது பொழுதுபோக்கு. நாளெல்லாம் பொழுதைப் போக்குவார்.

நேற்றைக்கு அது நடந்தது. மதியம் ஒரு மணி இருக்கும். அவர் வீட்டுக் கதவு சாத்தியிருந்தது. உள்ளே அவர் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தார். பரிமாறிக்கொண்டிருந்த மனைவியை அவர் திட்டிக்கொண்டிருந்த சத்தம் வெளியே கேட்டது.

‘சனியனே, ஒரு மனுசன் ஆயுசு பூரா மூணு வேளையும் ஊறுகாய தொட்டுக்கிட்டு எப்படி சோறு திம்பான்? வாங்கிட்டு வர்ற காயெலாத்தையும் எங்க கொண்டு கொட்டித் தொலைக்கறே?’

திடுக்கிட்டுவிட்டேன். மூன்று வேளை உணவுக்கும் ஊறுகாய் மட்டுமே சைட் டிஷ். அதுவும் வாழ்நாள் முழுதும். இது எப்படி சாத்தியம்? கோபத்தில் கத்துவதுதான் என்றாலும் அவரது அடி வயிற்று ஓலத்தை என்னால் புரிந்துகொள்ள முடிந்தது. அவரது மனைவி பதில் சொன்னதாகத் தெரியவில்லை. அவருக்குப் பழகியிருக்கலாம்.

இரவு என் மனைவியிடம் இந்தச் சம்பவத்தைச் சொல்லி அவருக்காகக் கொஞ்சம் வருத்தப்பட்டுக்கொண்டிருந்தேன். இந்த வயதில் இவர் இத்தனை சிரமப்படவேண்டாம்.

‘கால் கிலோ காய் எத்தனை பேருக்குப் போதும்? என்னதான் அறுவது வயசுக்கு மேலன்னாலும் வீட்ல இருக்கறவர் அவரோட மாப்ள. தங்கச்சி புருஷன். அந்தம்மா அவருக்குத்தான் டெய்லி மொதல்ல சாப்பாடு போடுவாங்க. அவர் சாப்ட்டு, அந்த தங்கச்சி சாப்ட்டு, அவங்க பொண்ணு சாப்ட்டு, நாலாவதாத்தான் இவர் சாப்பிட உக்கார்றார். அப்பறம் காய் எங்க மிஞ்சும்?’

இதற்குமேல் எனக்கு பேசத் தோன்றவில்லை. ஐந்தாவதாகச் சாப்பிடும் அவரது மனைவியை எண்ணிக்கொண்டேன். ஆண்டவன் அவருக்கு சாதத்தை மட்டுமேனும் மிச்சம் வைத்திருப்பான். அவசியம்.

Copyright © 2008-2015 Pa Raghavan .
This feed is for personal, non-commercial use only.
The use of this feed on other websites breaches copyright. If this content is not in your news reader, it makes the page you are viewing an infringement of the copyright.
)

ஆயிரம் ரூபாய் தீவிரவாதம்

ஆயிரம் பக்கப் புத்தகங்களை நானே எழுதியிருக்கிறேன். ஆனால் ஆயிரம் ரூபாய் விலையுள்ள புத்தகத்தைப் பூமணிதான் எழுதியிருக்கிறார்.”

என்று சிலகாலம் முன்னர் ஒரு ட்விட் போட்டேன். விதி வலிது அல்லது நல்லது. மாயவலையின் புதிய செம்பதிப்பு இப்போது ஆயிரம் ரூபாய் விலையில் வெளியாகியிருக்கிறது (மதி நிலையம்). கடந்த ஒன்றரை ஆண்டுகளாக இத்தனாம்பெரிய (கிட்டத்தட்ட 1300 பக்கங்கள்) குண்டு புஸ்தகத்தை மதி நிலையத்தார் ஐந்நூறு ரூபாய்ப் பதிப்பாகவே விற்றுக்கொண்டிருந்தார்கள். சற்றே சுமாரான பேப்பர், அதைவிடச் சுமாரான அட்டையில் அச்சுத்தரம் மட்டும் சிறப்பாக இருக்கும்படி பார்த்துக்கொண்டு அந்த விலைக்குக் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தார்கள். வாசக மகாஜனங்கள் வாங்கிக் கொண்டாடினாலும் எனக்குத்தான் அந்தப் பதிப்பு பிடிக்கவில்லை. பதிப்பகத்தாரைப் படாதபாடு படுத்தி இந்தப் பணக்கார எடிஷனைக் கொண்டு வந்த பாவமோ புண்ணியமோ என்னையே சாரும்.

என் அனுபவத்தில் டாலர் தேசம், மாயவலை, நிலமெல்லாம் ரத்தம், ஹிட்லர் – இந்த நாலு புத்தகங்களும் என்ன விலை வைத்தாலும் விற்கின்றன (அவற்றின் முதல் பதிப்பு தொடங்கி). இணைய உத்தமர்கள் எத்தனை ஆயிரம் திருட்டு பிடிஎஃப் சர்க்குலேட் செய்தாலும் இதன் விற்பனை பாதிக்கப்படுவதில்லை. எனவே மக்களுக்காக இரண்டு பதிப்பு போட்டால் நூலாசிரியனுக்காக ஒரு பதிப்பு என்பதில் தப்பில்லை என்று தோன்றியது.

ஜெயமோகன் வேறு வெண்முரசு செம்பதிப்பு மேளா நடாத்திக்கொண்டிருக்கிறார். தீவிர அ-இலக்கியவாதியானவன் தன் பங்குக்கு இந்தளவாவது தமிழ் மகாஜனங்களைக் கலவரப்படுத்தாவிட்டால் எப்படி?

எனவே அசத்தல் பைண்டிங், அசகாய பேப்பர், சொக்கன் பெருமூச்சுவிட கலர் கலராகப் பட்டுநூல் உள்ளிட்ட கிளுகிளு அம்சங்களுடன் அழகு கொஞ்சும் அற்புத எடிஷனாக மாயவிலை, 1000 உரூபாய் விலையில். தமிழகமெங்கும் அனைத்துப் புத்தகக் கடைகளிலும் இது கிடைக்கும். இணையத்திலும் வாங்க முடியும் (விகேன்புக்ஸ், என்னெச்செம் இன்னபிற). மதி நிலையத்துக்கு எழுதிக் கேட்டும் (mathinilayambooks@gmail.com) தபாலில் பெறலாம்.

மாயவிலையோடு கூட நிலமெல்லாம் ரத்தமும் மறு பதிப்பாக வெளிவந்திருக்கிறது. இதுவும் கெட்டி அட்டை, உயர்ரகத் தாள் எடிஷன். விலை ரூ. 600.

ததாஸ்து.

Copyright © 2008-2015 Pa Raghavan .
This feed is for personal, non-commercial use only.
The use of this feed on other websites breaches copyright. If this content is not in your news reader, it makes the page you are viewing an infringement of the copyright.
)

வக்ரகால அதிசயம்

 

கிமு 323ஆம் வருஷம் ஜூன் மாதம் பத்தோ பதினொன்றோ தேதியன்று கிரேக்கமாதேசத்தில் அலெக்சாண்டர் காலமானபோது இயேசுநாதர் பிறந்திருக்கவில்லை. ஆனால் ஆசியாக் கண்டத்தில் பல்லவபுர நகராட்சிக்கு உட்பட்ட பிராந்தியமான குரோம்பேட்டை தன் பெயரை மறைத்துக்கொண்டு அப்போதும் புவியில் இருக்கத்தான் செய்தது.

அலெக்சாண்டர் காலமான காலத்தில் குரோம்பேட்டை என்பது ஒரு பெரிய வனம். ராமர் இலங்கைக்குப் போகிற வழியில் இந்த வனத்தில் ஓரிரு தினங்கள் தங்கி சிரம பரிகாரம் செய்துகொண்டதற்குக் வால்மீகி ராமாயணத்தில் இல்லாவிடினும் குரோம்பேட்டை பிஜேபியினரிடம் சரித்திர ஆதாரங்கள் உண்டு. எனவே அலெக்சாண்டருக்கு முற்பட்ட ராமர் காலம்தொட்டு கல்யாண் சிங்குக்கு முற்பட்ட பிஜேபி காலம் வரை குரோம்பேட்டையானது ஒரு வனமாகவே இருந்து வந்திருப்பது தெள்ளத் தெளிவாகிறது.

பிறகு ராஜிவ் காந்தி காலமான காலத்தில் அது தன் முகத்தை மாற்றிக்கொண்டு காங்கிரீட் வனமாக புதுப்பொலிவு பெற்றது. அசோக சக்கரவர்த்தியின் வழித்தோன்றல்கள் குரோம்பேட்டை வழியே செல்லும் சாலைக்கு ஜிஎஸ்டி சாலை என்று பேரிட்டு தாரெல்லாம் போட்டார்கள். (ஆனால் சாலையின் இருபுறமும் மரங்கள் நட மறந்துவிட்டார்கள்) முற்றிலும் செம்மண் சாலைகளாலான குரோம்பேட்டையின் நெற்றியில் கட்டப்பட்ட கறுப்பு ரிப்பன் மாதிரி அந்தத் தார்ச்சாலை சிறந்து விளங்கியது.

அத்தார்ச்சாலை தந்த கிளுகிளுப்பில் பேட்டையில் ஏகப்பட்ட கல்வி நிறுவனங்களும் தொழிற்கேந்திரங்களும் உற்பத்தியாயின. மக்கள் சாரிசாரியாகச் சென்னை உள்ளிட்ட அயல் தேசங்களிலிருந்து இடம் பெயர ஆரம்பித்தார்கள். சதுர அடி 340 ரூபாய்க்கு விற்ற நிலமானது இன்றைக்கு எட்டாயிரம் ரூபாய்க்கு மேலே ஏறி நிற்கிறது. ஆயிரம் இருந்தும் வசதிகள் இருந்தும் பேட்டையின் நிரந்தரப் பிரச்னையாகச் சாலைகளே இன்றுவரை இருந்து வருவது ஒரு பெரும் சரித்திரச் சோகம்.

மேலே கண்ட ஜிஎஸ்டி சாலை நீங்கலாக பேட்டைக்குள் நீங்கள் எங்கு சென்றாலும் ஒழுங்கான சாலை ஒன்றைக் காண இயலாது. ஒன்று, குண்டும் குழியுமாக இருக்கும். அல்லது குழியும் குழியுமாக இருக்கும். இன்னொரு அல்லது, குண்டும் குண்டுமாக இருக்கும். மழை நாள்களில் மட்டுமல்ல; வெயில் நாள்களில்கூட சமயத்தில் சாலைகளும் சாக்கடைகளும் ஒன்று சேர்ந்துவிடும். அப்போதெல்லாம் நடைதாரிகள், வாகனதாரிகள்பாடு ஒரே கிளுகிளுப்புத்தான். கிழடு கட்டைகள்கூட சாலையில் குத்தாட்டம் போட்டுக்கொண்டேதான் போவார்கள்.

நரசிம்ம வர்மப் பல்லவருக்கு இருபத்தியேழாந்தலைமுறைப் பங்காளியான அடைக்கலப் பல்லவ வர்மர் காலம் தொட்டுப் பல்லவபுர நகராட்சிக்கு இது தொடர்பாகப் பல்வேறு சாரார் பல்வேறு விதப் புகார் மனுக்களைக் கொடுத்திருந்தாலும் பேட்டைச் சாலைகள் சீரான சரித்திரமில்லை. தேர்தல் காலங்களில்கூட சாலைப் பிரச்னை நீங்கலான வாக்குறுதிகள் மட்டுமே வழங்கப்படும். பன்றி ஒழிப்பு, தெருநாயொழிப்பு, தெருவிளக்கு ஒழிப்பு, குடிநீர் இணைப்பு ஒழிப்பு போன்ற அத்தகு வாக்குறுதிகள் காலக்கிரமத்தில் நிறைவேற்றி வைக்கவும்படுமேயொழிய பேட்டையானது சாலைச்சாபம் கொண்டதாகவே இருந்து வந்திருக்கிறது.

இது சனி வக்ரகாலம். தேசத்தில் ஏகப்பட்ட துர்மரணங்களும் வியாதிப் பிடுங்கல்களும் வியாபார நஷ்டங்களும் நிகழ்ந்தவண்ணம் இருக்கின்றன. யாரைக் கேட்டாலும் ஒரே புலம்பல்பாட்டு. ஒன்றும் சரியில்லை என்று ஒவ்வொரு சாராரும் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் வேளையிலே குரோம்பேட்டையில் மட்டும் இன்று ஓர் அற்புதம் நிகழ்ந்துள்ளது.

ஆம். நியூ காலனி 13வது குறுக்குத் தெருவுக்குத் தார்ச்சாலை போட்டுவிட்டார்கள். பல்லவர்களின் பெருமையைப் பறையறைந்து சாற்றும் தருணம் வந்தேவிட்டது. இது எப்படி சாத்தியம்! இது எப்படி சாத்தியம்! என்று பிராந்தியம் முழுதும் இன்று வீதியில்கூடி வியந்துகொண்டிருக்கிறது. பேட்டையின் பூர்வகுடி மக்கள் பலவாறு கணக்குப் போட்டுப் பார்த்து, இச்சம்பவமானது சரியாகப் பதிமூன்று வருடங்களுக்குப் பிறகு நிகழ்ந்திருப்பதாக அறுதியிட்டுச் சொல்கிறார்கள். இருபதுக்கும் மேற்பட்ட இலட்சங்களின் செலவு மதிப்பீட்டில் இச்சாலை உருவாகியிருப்பதாகப் பல்லவபுர நகராட்சிச் சிப்பாய்கள் சொல்கிறார்கள்.

இதனாலெல்லாம் 12வது, 11வது, 10வது தொடங்கி 1வது வரையிலும் பிறகு 13வது, 14வது தொடங்கி 16வது வரையிலுமான குறுக்கு நெடுக்குத் தெருக்களிலும் நாளை அல்லது நாளை மறுநாளுக்குள் சாலை போடப்பட்டுவிடும் என்று சொல்லிவிட முடியாது. 13 என்பது ஒரு ராசியில்லாத எண் என்கிற மாயையை உடைக்கும்பொருட்டு நகராட்சி நிர்வாகம் இந்நடவடிக்கையை மேற்கொண்டிருக்கிறது என்றே இதனைக் கொள்ளவேண்டும்.

இக்காரணம் உங்களுக்கு உவப்பானதாக இல்லாவிடின், இச்சாலையில்தான் இதனை எழுதிக்கொண்டிருக்கும் உத்தமோத்தமன் குடியிருக்கிறான் என்பதை முன்னிட்டேனும் பல்லவர்களைப் பாராட்டக் கடமைப்பட்டுவிடுகிறீர்கள்.

 

Copyright © 2008-2015 Pa Raghavan .
This feed is for personal, non-commercial use only.
The use of this feed on other websites breaches copyright. If this content is not in your news reader, it makes the page you are viewing an infringement of the copyright.
)

முதலாம் சின்னதுரை

சிவசங்கரிக்கு எழுதத் தொடங்கிய இரண்டாம் மாதம், என் வீட்டில் வைத்து முதலாம் சின்னதுரைக்குக் கதை சொல்லிக்கொண்டிருந்தேன். அவர்தான் அப்போது அதற்கு வசனம் எழுதிக்கொண்டிருந்தார். படு பயங்கர உணர்ச்சிமயமான கட்டம். சித்தர், பாலாம்பிகாவுக்கு மந்திரோபதேசம் செய்துகொண்டிருக்கும்போது என்ன பேசுவார் என்று கண்ணை மூடிக்கொண்டு மனத்தில் தோன்றிய வரிகளை உணர்ச்சிமயமாகச் சொல்லிக்கொண்டே வரும்போது இந்த வரி தடுக்கியது.

வாழ்வு அநித்யம்; மரணமே சத்தியம்.

‘பாலாம்பிகா சிறுமியல்லவா? அவளிடம் சித்தர் ஏன் மரணத்தைப் பற்றிப் பேசவேண்டும்?’ என்று சின்னதுரை கேட்டார்.

அது நான் பின்னால் வைத்திருந்த சித்தருக்கான கதைக்கு லீட். அவரை ஒரு சூப்பர் ஹீரோவாக்கி இறுதியில் அவரும் இறந்துதான் போவார் என்பதை முதலிலேயே பாலாம்பிகாவுக்குக் குறிப்பால் உணர்த்துவதற்காக அந்த வரி என்று பதில் சொன்னேன்.

சித்தர் இறந்துவிடுவாரா என்று சின்னதுரை அதிர்ச்சியுடன் கேட்டார். சொல்லிக்கொண்டிருந்த அம்மாதத்துக்கான கதையை நிறுத்திவிட்டு அடுத்த நூறு எபிசோடுக்கு நான் யோசித்து வைத்திருந்த முழு டிராக்கையும் ஒரே மூச்சில் அவரிடம் சொல்லி முடித்தேன்.

சின்னதுரை மிகவும் உணர்ச்சிவசப்பட்டு எழுந்து நின்றுவிட்டார். அவர் கண்கள் கலங்கியிருந்தன. ரெகுலர் ஆன்மிக மசாலாதான். ரொம்பப் பிரமாதமாகவெல்லாம் நான் எதையும் சொல்லிவிடவில்லை என்பது எனக்கே தெரியும். ஆனாலும் நண்பர் ஏன் கண்கலங்கிவிட்டார்?

‘என்னால் நம்பமுடியவில்லை சார். எனக்குத் தெரிந்து யாருமே இத்தனை எபிசோட்களுக்கு முன்னால் யோசித்துவைப்பதில்லை. இது ஒரு அசுர சாதனை’ என்று சொன்னார்.

நான் புன்னகை செய்தேன். எப்போதும் எல்லோரிடமும் எனது பணியைப் பற்றிச் சொல்லும் அதே உதாரணத்தை அவரிடமும் சொன்னேன். சராசரி மனிதன் மணிக்கு பத்து கிலோ மீட்டர் வேகத்தில் ஓடுவான். அவனையே நாய் துரத்தினால் நாற்பது கிலோ மீட்டர் வேகத்தில் ஓடுவான். என்னை எப்போதும் நாய் துரத்திக்கொண்டே இருக்கிறது.

அன்றைக்குக் கதை பேசி முடித்துவிட்டுக் கிளம்பும்போது சின்னதுரை ஏதோ சொல்லத் தயங்குவதுபோலத் தெரிந்தது. இழுத்து நிறுத்தி விசாரித்தேன். திரும்பவும் முதல் வரியில்தான் வந்து நின்றார். பாலாம்பிகா சிறுமி. மரணத்தைப் பற்றி அவளிடம் பேசவேண்டியது அவசியம்தானா?

நான் சில வினாடிகள் யோசித்துவிட்டுச் சொன்னேன். ‘சித்தரின் வயதுக்கும் அனுபவத்துக்கும் எய்திய ஞானத்துக்கும், மரணத்தை சத்தியமென்று நம்புகிறார். அதையே அவர் போதிக்கவும் செய்கிறார். பாலாம்பிகாவின் வயதும் துடிப்பும், வாழும்போது செய்யும் நற்செயல் மரணத்தைக் காட்டிலும் பெரும் சத்தியமாக உருப்பெறும் என்பதை அவருக்கு சாகும் தருவாயில் தரிசனமாகக் காட்டிக்கொடுக்கும்; கவலைப்படாதீர்கள்’ என்று சொல்லி அனுப்பிவைத்தேன்.

உண்மையில் சிவசங்கரியை அப்படித்தான் எழுதி முடித்தேன். முடிக்கும்போது சின்னதுரை அதில் இல்லை. வசீகரன் தான் இறுதி எபிசோட்களுக்கு வசனம் எழுதினார். ஆனாலும் அந்த உச்சக்கட்ட காட்சியைச் சொல்லும்போது என்னால் சின்னதுரையை நினைக்காதிருக்க முடியவில்லை.

இன்று சின்னதுரை இறந்துவிட்டார் என்று ஃபேஸ்புக்கில் ஒருவரிக் குறிப்பொன்றைக் கண்டேன். தூக்கிவாரிப் போட்டுவிட்டது. கனவுகளும் லட்சியங்களும் உணவின்முன் உதிர்ந்து ஓய்ந்துவிட்டன என்பதையே ஒவ்வொரு சந்திப்பின்போதும் அவரது கண்கள் எனக்குச் சொல்லும். இருப்பினும் ஏதாவது ஒரு அற்புதம் நிகழும் சாத்தியத்தை வாழ்க்கை எல்லாக் கணங்களிலும் ஒளித்துவைத்தே இருக்கிறது என்றுதான் ஒவ்வொரு முறையும் நான் அவரிடம் சொல்லியிருக்கிறேன்.

அவர் அதற்கு பதில் சொன்ன நினைவில்லை. சும்மா சிரித்துவிட்டுப் போய்விடுவார். இப்போது அந்தச் சிரிப்பு மட்டும்தான் என் கண்ணில் நிற்கிறது.

நண்பருக்கு அஞ்சலி.

Copyright © 2008-2015 Pa Raghavan .
This feed is for personal, non-commercial use only.
The use of this feed on other websites breaches copyright. If this content is not in your news reader, it makes the page you are viewing an infringement of the copyright.
)

வாசிக்க பலகுபவனின் கேள்வி

வணக்கம்.

எனது பெயர்….. பொறியில் படித்துள்ளேன், வயது 27. என்னுடைய தாத்தா மூலம் வாசிக்க ஆரம்பித்தேன். பணியில் சேர்ந்த பிண்பு புத்தகங்களின் வாசிப்பு அதிகமாகியது. பொண்ணியின் செல்வன், மோகமுள் நாவல்களை வாசித்தபின்பு ஆர்வம் அதிகரித்தது. இரண்டு ஆண்டுகளாக சென்னை மற்றும் ஈரோடு புத்தக கண்காட்சியில் சில புத்தகங்களை வாங்கி வாசித்தேன். ஈரோட்டில் தற்போது நடந்துகொண்டிருக்கும் புத்தக கண்காட்சிக்கு போகும் எண்ணத்தில் இணையத்தில் நாவல்களை தேடியபோது சுமார் 30 நாவல்களை எதை தேர்ந்தெடுப்பது என்ற குலப்பத்திலேயே பட்டியலிட்டேன். இருதியில் அதன் மொத்த விலை என் மாத வருமாணத்தில் 1/3 ஆக உள்ளது. 30 புத்தகத்தையும் வாங்கமுடியாவிட்டாலும் முடிந்த சில புத்தகத்தை வாங்கத்தான் போகிறேன்.

இரவு வெகுநேரம் இந்த தொகையை பற்றி எண்ணியபோது, வாங்கி ஆர்வத்தோடு வாசித்த நாவல்கள் எல்லாம் அலமாரியில் நிரம்பி இருக்கின்றன. ஒரு சிலவற்றை தவிற மற்றவை மீண்டும் வாசிக்கப்படவில்லை – நேரமில்லை, வேலைப்பலு என பல காரணங்கள். எனவே இணையத்தில் பதிவிரக்க முடியுமா என தேடியதில் சில நாவல்களை படித்துக்கொண்டிருக்கிறேன்.

எனது கேள்வி இவ்வளவு தொகை முதலிட்டு வாங்கும் புத்தகங்கள் ஒரு வாசிப்புக்பின் இப்படிதான் அனைத்து வீடுகளிலும் அலமாரியை அலங்கரிக்கின்றனவா????

தங்களுடைய வாசிப்பு அனுபவத்தின் மூலமாக எனது ஐயத்தை தீர்க்கவும்….

குறிப்பு: நூலகம் ஒரு தீர்வுதான். அங்கு குறிப்பிட்ட நூல்களே கிடைக்கின்றது….

தங்களுடைய பதிலை எதிர் நோக்கும் வாசகன் …..

O

பொதுவாக கமர்ஷியல் போராளிகளுக்கு இம்மாதிரி மின்னஞ்சல்கள் வருவதில்லை. அட்ரஸ் தவறி இம்முறை எனக்கு இப்படி ஒரு கடிதம். நண்பர் வருத்தப்படக்கூடாது என்பதால் அவர் பேரை மட்டும் நீக்கியிருக்கிறேன். கடிதத்தில் உள்ள பிழைகளை நீக்காததன் காரணத்தைச் சொல்லவேண்டியதில்லை. [தலைப்பும் அவர் மின்னஞ்சல் சப்ஜெக்ட் ஃபீல்டில் எழுதியிருந்ததுதான்]

இனி பதில்.

நண்பருக்கு,

இந்த சம்பளப் பிரச்னை பெரும் பிரச்னைதான். அரிசி பருப்பு புளி மிளகாய் சோப்பு சீப்பு ஜட்டி நிரோத் ஜாலிம் லோஷனெல்லாம் வாங்கியது போகப் புத்தகம் வாங்கப் பெரும்பாலும் பணம் கையில் இருப்பதில்லை என்பதை அவசியம் ஒப்புக்கொள்கிறேன். என்ன செய்வது? அவ்வப்போது படிக்கும் அரிப்பெடுத்துவிடுகிறது. இது ஒரு வியாதி. சொஸ்தம்பெறச் சில உபாயங்கள் சொல்கிறேன்.

1. நூலகங்களில் ஜட்டிக்குள் சொருகிப் புத்தகங்களைத் திருடி வந்துவிடலாம்.

2. நண்பரிடம் இரவல் வாங்கி வந்த கையோடு போன் போட்டு வழியிலேயே தவறிவிட்டதாக ஒரு திடீர்ப் பதற்றம் காட்டி, மன்னிப்பும் கேட்டு, மேற்படி புத்தகத்தைச் சொந்தமாக்கிக்கொண்டுவிடலாம்.

3. அமரர் கோயிஞ்சாமி நினைவு நாவல், சிறுகதை, கவிதை, கட்டுரைப் போட்டி. முதல் பரிசு பத்தாயிரம், இரண்டாம் பரிசு ஐயாயிரம். நான்கு மூன்றாம் பரிசுகள் தலா இரண்டாயிரம் என்று ஃபேஸ்புக்கில் விளம்பரம் போட்டால் ஒவ்வொரு ஆசிரியரும் தலா இரண்டு பிரதிகள் அனுப்பிவிடுவார்கள். வந்த புத்தகங்களைக் கொண்டு வீட்டு அலமாரியை நிரப்பிவிட்டு பரிசுத் தொகை உரியவர்களுக்கு அனுப்பப்பட்டுவிட்டதாக ஒரு ஸ்டேடஸ் போட்டுவிட்டால் போதும். யாரும் போய் என்கொயரி செய்யப் போவதில்லை.

4. சில பதிப்பகங்கள் விமரிசனம் எழுத இலவசப் பிரதி அனுப்பத் தொடங்கியிருக்கிறார்கள். வேண்டிய புத்தகங்களைக் குறிப்பிட்டு வாங்கிக்கொண்டு விடலாம். அவர்கள் செலவிலேயே அனுப்புவார்கள். இஷ்டமிருந்தால் விமரிசனமாக நாலு வரி. இல்லாவிட்டால் இழுத்து மூடிக்கொண்டு வாசிப்பு இன்பம் அனுபவிக்கலாம்.

5. இணையத்தில் ஏராளமான இலவச பிடிஎஃப் சேவைத் தளங்கள் உள்ளன. அவற்றில் உறுப்பினராகி உலக இலக்கியம் முதல் உள்ளூர் இலக்கியம் வரை டவுன்லோடு செய்துகொள்ளலாம். அலமாரி இடப் பிரச்னையும் இதனால் தீரும்.

இம்மாதிரி கைவசம் இன்னும் ஏழெட்டு யோசனைகள் உள்ளன. ஆனால் நீங்கள் என் சொந்த அனுபவத்தின் அடிப்படையில் பதில் கேட்டிருக்கிறீர்கள். என் அனுபவம் உங்களுக்கு வேண்டாம். ஏனெனில் நான் ஓர் உருப்படாத தண்டக் கருமாந்திரம். புஸ்தகம் வாங்கிய காசையெல்லாம் சேர்த்திருந்தால் இந்நேரம் குரோம்பேட்டையில் பாதியை விலைக்கு வாங்கியிருப்பேன். நீங்கள் சொல்வதுபோல, ஆசைப்பட்டு வாங்கிய பல நூல்கள் இரண்டாம் வாசிப்புக்குக் கூட லாயக்கில்லாமல்தான் இருக்கின்றன. இன்னும் பல நூல்கள் முதல் வாசிப்பையே பாதியில் முறித்துவிடும். ஆனாலும் புத்தகமல்லவா? தூக்கிக் கடாச மனசு வராமல் அலமாரியைத்தான் நிரப்பவேண்டியதாகிவிடுகிறது.

ஆனால் ஒன்றைக் கவனித்திருக்கிறேன். நான் வேண்டாமென்று ஒதுக்கிய பல நூல்களைப் பிறர் விரும்பியிருக்கிறார்கள். நான் தொடக்கூட விரும்பாத பல புத்தகங்களை ஆர்வமுடன் எடுத்துச் சென்று படித்து சிலாகித்திருக்கிறார்கள். நானே இதுவரை இரண்டு முறை எனக்கு வேண்டாத புத்தகங்களை மொத்தமாகத் தனியே எடுத்து வைத்து, நண்பர்களை அழைத்து விரும்பியதை எடுத்துக்கொள்ளச் சொல்லியிருக்கிறேன்.

செலவுதான், நஷ்டம்தான். என்ன செய்ய? அம்மா மெஸ் மாதிரி அம்மா டாஸ்மாக், அம்மா புத்தக அங்காடிகள் திறக்கப்படுவதுதான் இதற்கு ஒரே தீர்வு. “வருமாணத்தில்” 1/3 ஆக உள்ள செலவு இதனால் 1/4 அல்லது 1/5 ஆகவாவது குறையுமல்லவா? உங்களுக்காக இது சீக்கிரம் நடக்க எல்லாம் வல்ல எம்பெருமானைப் பிரார்த்திக்கிறேன்.

இவண்,

இவன்.

Copyright © 2008-2015 Pa Raghavan .
This feed is for personal, non-commercial use only.
The use of this feed on other websites breaches copyright. If this content is not in your news reader, it makes the page you are viewing an infringement of the copyright.
)