Merel Wildschut's Blog, page 26

Gent, april 2018

Gent is, net als Antwerpen, zo’n stad waar ik af en toe even naartoe wil. Ik ben er nu een keer of drie geweest en iedere keer ontdek ik weer allerlei nieuwe dingen. Dat heeft waarschijnlijk ook te maken met dat een stad als Gent, die behoorlijk vooruitstrevend is, gewoon ook snel verandert. Er zijn altijd weer nieuwe adresjes te ontdekken, dus dat deed ik vorige week ook. Samen met mijn nicht Hannah. We sliepen in een airbnb op loopafstand van het centrum (dat is bijna alles daar, want Gent is gewoon heel klein) en we vermaakten ons er een goede anderhalve dag met koffie, wijn en lekker eten. Oh en street-art. Altijd ook street-art. Ik deel vandaag een paar adresjes met je, voor het geval dat jij binnenkort ook naar het leuke Gent afreist.

Op zoek naar een fijne plek om te ontbijten? Dan is Wald een aanrader. Wij aten hier kokosyoghurt met granola en fruit en dronken een lekkere koffie. Op mooiweerdagen zit je hier heel fijn op het terras achter de zaak. Als je houdt van plantjes en natuursteen, dan is deze ontbijtspot echt je instagram-go-to.

Wald 

Dendermondsesteenweg 39/001, Gent

Website Wald 

Toffe eerlijke (non-evil) mode shop je bij Mieke. Ik kocht hier een paar mooie oorbellen én sandalen die perfect kleuren bij het pak dat ik even daarvoor in New York kocht. (als je heel goed kijkt, dan zie je ze in de etalage staan, ze zijn oranje) Bij Mieke word je enorm enthousiast ontvangen en geholpen, door Mieke zelf, en ik weet zeker dat iedereen hier iets moois weet te vinden naar zijn of haar smaak. Naast dat ze hier alleen eerlijke mode verkopen, hangen er ook allerlei maten. Wat ik heel fijn vind, want dat is bij kledingwinkels met eerlijke mode dikwijls anders. Doe Mieke vooral de groeten van me, als je langs gaat!

Mieke 

Burgstraat 87, Gent

Website Mieke 

Tijd voor een koffiebreak! Wij dronken een koffie bij BIDON, wat ons heel erg deed denken aan ons geliefde Coppi in Rotterdam. Dat betekent: koffie en fietsen. Goede combinatie, blijkbaar. Helaas hebben ze hier geen havermelk (en je weet hoeveel ik van havermelk houd) maar… dat werd goedgemaakt bij Barbiet. (rechterfoto) Want bij Barbiet doen ze dan weer niet aan soja, maar juist alleen aan haver en amandel. Goede zaak!

BIDON 

Bisdomkaai 25, Gent

Website BIDON

En naar Barbiet moet je sowieso, want kijk éven hoe ongelooflijk goed je hier kunt eten. Laat het dus alsjeblieft niet alleen bij de koffie. Probeer ook de pindapannenkoeken, de taco’s met pulled jackfruit en de huisgemaakte limonades. Allemaal zo ontzettend de moeite waard. Sterker nog, Hannah en ik hebben al gezegd dat we terug willen naar Gent, al was het maar om nog eens bij Barbiet te eten. Zó goed was het.

Barbiet 

Baudelostraat 3, Gent

Website Barbiet

Tussendoor spot je overal in Gent street-art. Dat geeft een stad toch altijd wel een beetje bonuspunten, vind ik. De stad wordt er zo vrolijk en kleurrijk van! Ik weet dat je ook street-art tours kunt volgen in Gent, maar je kunt natuurlijk ook zelf op stap. Hoe dan ook, kijk goed om je heen!

Sluit je dag af en met een lekker (dit is een understatement, want het was de beste wijn die ik in tijden had gedronken) wijntje bij Edelrot. Dit is by far de leukste wijnbar waar ik ooit ben geweest. Ik bedoel, eerlijk is eerlijk: wijnbars zijn vaak toch een beetje sjiek. Of oubollig. Of allebei. En dat zie je – sorry dat ik het zeg – ook aan het publiek dat dat soort bars toch vaak trekt. Maar deze bar is gezellig, mooi en hip. En het personeel is echt ontzettend vriendelijk. Ze geven je graag advies over welke natuurwijn (want ze hebben alleen natuurwijnen) je het beste kunt kiezen, afhankelijk van waar je voor in de mood bent. De aankleding van de zaak is fantastisch, de hapjes lekker en je kunt er spelletjes spelen. Ik bedoel, ik zag een dinosaurus memoryspel liggen. Hoe blij wil je me maken?

Edelrot 

Steendam 64, Gent

Website Edelrot 

Alsjeblieft! Een gratis programma voor een dagje Gent :) Fix ik gewoon voor je. 

Heel veel plezier als je binnenkort op pad gaat en laat het me vooral weten als je ergens bent en je dat met me wil delen. Dat kan door me te taggen op Instagram: @merelwildschut. Heel veel plezier!

PS Dank aan Hannah voor het mogen gebruiken van haar foto’s!

The post Gent, april 2018 appeared first on De Groene Meisjes.

Vegan Poké Bowl met spelt

– Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Bonduelle / Fotografie: Sam van Rij –

Terwijl ik dit schrijf, plenst de regen op mijn balkon en zie ik er enorm tegenop om straks naar buiten te moeten. Toch weet ik: het is bijna april en dan zou die lente toch écht moeten komen? Met dat in gedachten, heb ik meteen weer zin in lekkere lenteachtige gerechten. Jullie weten dat ik echt geen fitgirl ben en dat ik dus ook absoluut niet vind dat eten altijd maar gezond moet zijn, maar zo nu en dan vind ik het wel leuk om me een beetje uit te sloven op een gerecht met zoveel mogelijk gezonde ingrediënten. En toen dacht ik: hee, ik heb nog nooit een Poké Bowl gemaakt voor op mijn site! En dat terwijl ik ze zelf regelmatig eet en ik ze er altijd zo lekker en kleurrijk uit vind zien. Dus dat werd tijd en daar is ie dan. Een vegan Poké Bowl met spelt.

Traditioneel (Hawaïaans) gezien is een Poké Bowl helemaal geen vegan gerecht. Je zou het het beste kunnen omschrijven als een kom met rijst, vis en groente. Die vis, die slaan we hier bij de Groene Meisjes natuurlijk sowieso over. En die witte rijst die normaal gesproken gebruikt wordt, die kan ook makkelijk worden vervangen door een andere graansoort. Ik koos vandaag voor spelt, maar je zou ook voor bijvoorbeeld haver of quinoa kunnen gaan. Persoonlijk vind ik spelt beter vullen dan witte rijst, waardoor het ook het perfecte gerecht wordt voor (bijvoorbeeld) voor of na het sporten.

De variatie in de toppings voor op een Poké Bowl is natuurlijk eindeloos. Wanneer ik ergens een Poké Bowl bestel, dan neem ik in plaats van vis altijd tofu. Maar nu ik thuis een Poké Bowl heb gemaakt, koos ik dan weer voor oesterzwammen en edamameboontjes als proteïne. Ook heel erg lekker. Verder ging ik voor avocado, rode kool, wortel, mango, maïs, rode peper, koriander en sesam. En natuurlijk maakte ik er een dressing bij, want dat hoort bij een Poké Bowl en anders zou het ook een beetje een droge bedoeling worden – eerlijk gezegd.

De edamameboontjes en de maïs gebruik ik van Bonduelle. Wat ik in dit geval echt ideaal vind, is dat Bonduelle heel handige portieverpakkingen heeft. Deze noemen ze ‘verrijkers’ en zijn bedoeld om je salade, soep, wrap of – zoals in dit geval – Poké Bowl, te verrijken. Het zijn kleine blikjes die precies genoeg inhoud hebben, zodat je niet een groter blik hoeft open te trekken en je vervolgens weer met een restje komt te zitten. Dit lijkt me trouwens ook een ideaal product om mee te nemen, bijvoorbeeld naar je werk of op reis.

Kijkend naar het assortiment van Bonduelle, vallen me twee dingen op: ten eerste worden de producten steeds eigentijdser. De verpakkingen hebben een fris uiterlijk en zijn afgestemd op verschillende behoeften van de consument. Miniverpakkingen voor mensen die even een snelle wrap willen verrijken met peulvruchten, maar ook grote verpakkingen  voor gezinnen die groenten voor meerdere personen op tafel moeten toveren. Ik heb het dan overigens niet alleen voor de producten in blik, maar ook over de diepvriesproducten van Bonduelle. Want die zijn er ook!

Het tweede dat me opvalt aan het assortiment is dat het steeds uitgebreider wordt. Er worden steeds meer peulvruchten toegevoegd, zoals de edamameboontjes, die steeds populairder zijn. Ik weet dat Bonduelle ook met een aantal ‘nieuwe’ peulvruchten bezig is, dus ik ben heel erg benieuwd wat we nog meer kunnen verwachten. Hoe meer peulvruchten, hoe beter! Overigens, wat ik niet wist, is dat Bonduelle ook kant-en-klare quinoa (die verbouwd is in Europa) in deze miniverpakkingen verkoopt. Dus naast bonen, peulvruchten en groenten komen ze nu ook met granen. En dat allemaal omdat Bonduelle bezig is met een plantaardige missie. Zo werd mij verteld dat ‘de focus bij Bonduelle op plantaardige voeding ligt, omdat we weten dat dat de toekomst is.’ En zo is het maar net.

Misschien eet jij niet plantaardig. Of misschien ook niet fulltime vegetarisch en ben je één van de honderdduizenden flexitariërs die onze landjes (Nederland en België) rijk zijn. Hoe jouw dieet er ook uitziet, meer groenten en peulvruchten toevoegen aan je gerechten is altijd een goed idee, als je het mij vraagt! Nou, misschien is deze vegan Poké Bowl een goed begin, als je daar meer mee wil experimenteren. In plaats van vis, vlees of een vleesvervanger, kunnen we ook kiezen voor peulvruchten. En als we dan nog wat extra groenten toevoegen, en een gezonde graansoort, dan heb je toch wel echt zo’n beetje een héél verantwoorde maaltijd op tafel staan. Laten we beginnen!

Wat heb je nodig voor 1 Poké Bowl?

een kopje spelt (deze granen kun je gewoon bij de reguliere supermarkt kopen)

75 gram (een half pakje) oesterzwammen gemarineerd in wat sojasaus

2 wortels, geschild en in slierten geraspt

een stukje rode kool, fijngesneden

een halve avocado

een halve mango

een portieverpakking edamameboontjes van Bonduelle

een portieverpakking maïs van Bonduelle

een paar takjes koriander

een halve rode peper

een stengel lenteui

sesamzaad, geroosterd

voor de dressing: 

1 eetlepel sojasaus

1 theelepel sesamolie

vers limoensap (zoveel je lekker vindt)

een klein stukje verse gember, geraspt

Wat ga je doen?

1. Kook de spelt volgens de aanwijzingen op de verpakking. Je gaat de spelt straks lauwwarm serveren, dus zorg dat het na de bereiding een beetje warm blijft.

2. Bak de oesterzwammen met een scheutje sojasaus in een pannetje. Dit duurt maar heel kort en de paddenstoelen nemen de smaak van de sojasaus gemakkelijk aan.

3. Maak de dressing door de ingrediënten goed door elkaar te roeren.

4. Verwerk alle groenten: schil, rasp, snijd in reepjes en/of blokjes – hoe jij het maar fijn vindt om de groenten te eten.

5. Schep de lauwwarme spelt in een kom en maak de kom op met de edamameboontjes, oesterzwammen, mais en de rest van de groenten. Strooi als toppings de geroosterde sesam en ringetjes lenteui en rode peper over het geheel.

6. Serveer met de dressing, die je door de Poké Bowl kunt mixen, om ook de spelt op de bodem van de kom lekker op smaak te brengen.

Ben je op zoek naar meer inspiratie om meer bonen, peulvruchten en groenten toe te voegen aan je eetpatroon? Check dan eens de speciale bonenpagina van Bonduelle, waarop je een heleboel ideeën kunt opdoen. Ook kun je natuurlijk altijd een kijkje nemen in mijn receptenindex.

Laat je het weten als je deze vegan Poké Bowl hebt gemaakt? Ik ben heel benieuwd naar wat voor moois jullie ervan weten te maken, dus deel vooral een foto op Instagram! Vergeet niet #degroenemeisjes toe te voegen zodat ik je foto gemakkelijk kan terugvinden. Succes en eet smakelijk! 

The post Vegan Poké Bowl met spelt appeared first on De Groene Meisjes.

Aloha Bar x De Groene Meisjes (vegan diner)

Iedere keer als iemand me vraagt naar tips voor een dagje of een weekendje Rotterdam, stuur ik diegene naar Aloha. Dat is niet alleen maar omdat Aloha gewon een heel tof restaurant in het voormalige Tropicana zwembad is. En ook niet alleen maar omdat het restaurant het allermooiste uitzicht over de Maas en de skyline van Rotterdam heeft. Maar het is ook, of misschien ook wel vooral, omdat je er zo ontzettend lekker (vegan) kunt eten. Ik wil jullie vandaag voor iets tofs, iets waar ik zelf heel veel zin in heb, uitnodigen. Maar ik wil ook een verhaal en een recept met jullie delen. Met andere woorden: lees maar gauw verder!

Wat ik tof vind van Aloha, is dat het geen veganistisch restaurant is, maar er wel fantastisch vegan gekookt wordt. Dat zie je niet heel vaak. Ik vind het zelf prettig om naar een restaurant als Aloha te kunnen gaan met een gemixt (vegan en non-vegan) gezelschap, omdat iedereen dan kan eten waar hij of zij zin in heeft. Plus: als veganist hoef je bij Aloha helemaal niks in te leveren. Hier worden geen geitenkaassalades-zonder-geitenkaas geserveerd, en je hoeft het ook niet de hele avond op een schaaltje frietjes met ketchup te teren. Ik overdrijf het nu misschien een heel klein beetje, maar dat is bij veel niet-vegan restaurants echt nog wel eens het geval. Bij Aloha niet. De chef weet precies wat ze doet en maakt echt fantastische en heel creatieve plantaardige gerechten.

Goed voorbeeld doet goed volgen

Ik vroeg Femke, de eigenaresse van Aloha, hoe dat zo kwam. Ze vertelde me dat ongeveer een jaar geleden één van haar medewerkers, een afwasser, vegan at en aangaf dat hij het leuk zou vinden als er bij Aloha meer veganistische gerechten op de kaart zouden komen. Hij stelde voor om een vegan challenge te doen, met het hele team. Zo ontstonden de wekelijkse Vegan Challenge avonden die op de dinsdagen werden gehouden. Op dinsdagavond kon je alleen maar vegan eten bij Aloha. Dat is toch fantastisch? En dat vond men ook, want het was een groot succes.

Doordat er natuurlijk voor iedere dinsdagavond een lekker menu moest worden bedacht, werden de koks steeds creatiever als het om plantaardig koken gaat. Inmiddels is een aantal vegan gerechten niet meer weg te denken van de menukaart en ik vind dat persoonlijk echt een heel tof resultaat nadat een jaar geleden de afwasser dit voorstel heeft gedaan. Zo zie je maar: soms moet je gewoon het goede voorbeeld geven en dan komt er vanzelf van alles in beweging.

Vegan Challenge

Inmiddels is er niet meer wekelijks een Vegan Challenge avond, maar wordt het een maandelijks evenement waarbij het team van Aloha flink wil uitpakken. En guess what? Ik heb de eer om te mogen openen met de eerste editie op 10 april! Dan is er namelijk een De Groene Meisjes X Aloha diner en ik heb er echt al heel veel zin in!

Het idee is eigenlijk heel simpel: we komen op dinsdagavond 10 april bij elkaar bij Aloha in Rotterdam, en eten een fantastisch diner voor €32,50 per persoon. Uiteraard zullen er ook lekkere bijpassende veganistische wijnen worden geserveerd voor wie daar zin in heeft.

Het lijkt me de perfecte gelegenheid om kennis met elkaar te maken, kennis met Aloha te maken en wie weet ook wel de plantaardige keuken wat verder te ontdekken – mocht je dat nog niet hebben gedaan. Kortom, het diner is voor iedereen, of je nu vegan bent of niet!

Reserveren voor het diner kan via deze link (klik!) en ik zou je willen adviseren om dit ruim op tijd te doen, want het kon wel eens druk worden en je wil natuurlijk graag verzekerd zijn van een plekje :)

Recept: nachos met bloemkoolcouscous en salsa

Om jullie alvast een beetje lekker te maken voor het diner, mag ik van de chef van Aloha een recept met jullie delen. Natuurlijk is het een béétje een aangepaste variant op het origineel zoals dat bij Aloha geserveerd wordt. Immers, ik ga er vanuit dat de meesten van ons geen professionele chefs zijn en dat we onze boodschappen gewoon bij de supermarkt willen doen. Maar dat dit een iets eenvoudiger versie is, dat maakt het gerecht niet minder lekker, dus laten we aan de slag gaan!

Sidenote van de chef: Aloha kiest er bewust voor om niet in alle gerechten waarin smeuiigheid gewenst is avocado’s te gebruiken, want dat is niet per se een heel duurzame oplossing. En ook daarin wil Aloha haar verantwoordelijkheid nemen, dus kunnen er andere producten worden gebruikt. Zoals, in dit geval, bloemkool!

Wat heb je nodig?

1 fles biologisch appelsap

suiker

azijn

agar-agar (plantaardig bindmiddel, vervanger van gelatine)

1 bloemkool

vegan mayonaise

zout en peper

2 tomaten

1 venkelknol

1 appel

1 rode ui

green salsa van het merk La Morena

een zak tortillachips

Wat ga je doen? 

1. Maak eerst een appelgel. Dit doe je door 1/2 fles biologische appelsap met 1 eetlepel suiker en 2 eetlepels azijn te koken. Gebruik een plantaardig bindmiddel, zoals agar-agar om er een gel van te maken.

2. Rasp 1 (rauwe) bloemkool fijn. Meng de bloemkoolrasp (bloemkoolcouscous kun je het ook noemen) aan met veganistische mayonaise (gewoon te koop in de supermarkt) tot het een smeuïg geheel is. Breng de bloemkoolcouscous op smaak met de appelgel, zout en gemalen peper.

3. Maak een salsa van 2 tomaten, 1/2 venkel, 1/2 appel en 1/2 rode ui, die je allemaal in heel fijne blokjes snijdt.

Meng dit met green salsa van La Morena, die onder andere bij Albert Heijn te koop is.

4. Serveer de bloemkoolcouscous en de salsa met lekkere tortillachips, die je kant-en-klaar kunt kopen, maar die je ook kunt maken door maistortilla’s te frituren.

Ik kijk er ontzettend naar uit om jullie op 10 april te verwelkomen bij Aloha en om gezellig met z’n allen te eten! Nogmaals: vergeet niet te reserveren, want je wil hier écht bij zijn ;) (voor de zekerheid hierbij de link nog een keer) Tot dan! 

 

 

Foto’s: Sophia van den Hoek 

The post Aloha Bar x De Groene Meisjes (vegan diner) appeared first on De Groene Meisjes.

Over croutons en Meryl Streep

Gisteren zat ik in Zwolle bij een evenement waar ik als spreker was gevraagd. Ik moest een presentatie van tien minuten geven en daarna twee keer dertig minuten aan tafel zitten met mensen die mijn ‘brain mochten picken.’ Nog nooit van die hele term gehoord, maar het betekende eigenlijk gewoon dat mensen mij vragen mochten stellen. Toen ik naar Zwolle reed heb ik nog even overwogen om te doen alsof ik in zo’n ernstige file was beland dat ik onmogelijk op tijd kon komen en dus maar beter gewoon de hele meeting kon overslaan. Ze redden het vast ook zonder mij.

En toen ik daar dan toch aankwam, en natuurlijk op tijd want ik ben altijd op tijd, dacht ik: ‘ja en straks komen ze erachter dat ze me hier geen geld voor hadden moeten bieden. Ze hadden beter iemand anders kunnen vragen.’ Om mij heen zaten alleen maar mensen die óf op gemeentelijk niveau of op commercieel niveau met duurzaamheid bezig zijn en ik? Ik ben maar een blogger die een verhaaltje komt vertellen. Ze komen er straks achter dat ik een fraudeur ben. Op een dag val ik door de mand.

Als jij je herkent in bovenstaande en daar ook wel eens last van hebt, dan zeg ik: welkom bij de Impostor Syndrome (‘oplichterssyndroom) praatgroep. Je hoeft niet bang te zijn dat je alleen bent, want we zijn met velen. Eén van de bekendste leden van onze praatgroep is Meryl Streep, die in interviews aangeeft nog steeds te denken dat mensen erachter gaan komen dat ze eigenlijk helemaal niet kan acteren. Dat is een opvallende opmerking van iemand die een goedgevulde kast met oscars, golden globes en grammy’s heeft. En dat is misschien ook wel meteen wat onze praatgroep kenmerkt: we zijn allemaal mensen die van elkaar zullen zeggen ‘nee joh, je doet wat je doet gewoon hartstikke goed, niet zo onzeker zijn!’ en ondertussen komen we toch allemaal zelf iedere week naar onze bijeenkomsten, want over onszelf zullen we zoiets aardigs nooit zeggen.

We doen allemaal maar wat

Waar het eigenlijk op neerkomt, is dat de lat overal en altijd heel erg hoog ligt en we willen allemaal altijd voldoen aan al die verwachtingen die ons worden opgelegd. We lopen continu op onze tenen. Ook hebben we het idee dat we nooit mogen falen. Wat natuurlijk onzin is, want dat zou onmenselijk zijn. Zeker mensen die aan het begin van hun carrière staan willen constant bewijzen dat ze de juiste persoon zijn die hun baas had kunnen aannemen.

Maar ook mensen die al heel wat jaren op de arbeidsmarkt achter de rug hebben, kunnen kampen met dit soort gevoelens. Toen ik in het onderwijs werkte had ik na een jaar of acht wel het idee dat ik wist wat ik aan het doen was, maar iedere keer dat ik op een nieuwe school begon (en dat is zo’n drie keer gebeurd in die jaren) werd ik weer overspoeld door gevoelens van ‘ik ben eigenlijk een bedrieger en iemand gaat hier heel binnenkort achterkomen.’ Ik moest iedere keer weer opnieuw terrein veroveren. Terwijl ik toch echt het diploma en de ervaring had, en ik ook vast niet voor niets was aangenomen op een nieuwe school.

Sinds ik van de Groene Meisjes een serieuze business heb gemaakt, is mijn imposter syndrome meer aanwezig dan ooit. Bij alles wat ik doe denk ik: wat ben ik nou eigenlijk aan het doen? Bij alles waarvoor ik word gevraagd denk ik: ben ik wel de juiste persoon? En voor alles waarvoor ik geld krijg denk ik: had het beter gratis kunnen doen, dan kan niemand er iets op aanmerken als het echt heel slecht is wat ik doe. Het is misschien letterlijk de reden waarom ik zoveel dingen gratis doe momenteel – lekker veilig.

De grap is dat ik diep van binnen natuurlijk heus wel weet dat we in feite allemaal maar wat doen en dat dus niemand van je kan of mag verwachten dat je altijd alles maar geweldig doet. Dat is natuurlijk niet helemaal waar, want we doen graag ‘alsof we maar wat doen,’ maar ondertussen zijn we allemaal super getalenteerde, slimme mensen bij elkaar en gaat alles prima. Maar iedereen krijgt te maken met dingen die nieuw voor hem of haar zijn en dan is het toch maar gewoon zwemmen in dat diepe. En of je nou al jaren je zwemdiploma hebt, of er nog eentje moet halen, in nieuw water is het altijd aftasten.

Boterhammen die opeens heel lekkere croutons worden

Ik vind het nogal wat dat we elkaar met z’n allen opleggen dat altijd alles wat we doen maar Heel Erg Goed moet zijn. Ook moeten we altijd alles maar weten, het liefst zo jong mogelijk. De komende weken ga ik een leerling van het Calvijn college in Amsterdam coachen. Ik ga met hem of haar (ik word komende week aan iemand gekoppeld) gesprekken voeren over studiekeuze en op werkbezoeken en ik denk dat het heel erg leuk gaat worden. De hoofdgedachte van het coachingsproject is: je hoeft nog niks te weten. Je mag gewoon dingen proberen. Wat een geruststellende gedachte. Ik kan me nog goed herinneren hoe er op ons zestiende aan de hoofden van mij en mijn klasgenoten werd ‘gezeurd’ over of we al wisten wat we na de havo wilden doen. Ik had het geluk dat ik een pasklaar antwoord had, maar dat geldt natuurlijk lang niet voor iedereen. En het feit dat je het op je zestiende allemaal al denkt te hebben gekozen, wil natuurlijk geen enkele garantie geven van wat je in de toekomst ook daadwerkelijk gaat doen. Ik doe inmiddels namelijk heel iets anders dan ik op mijn zestiende ooit had kunnen vermoeden.

Na de trainingsbijeenkomst van het bovengenoemde coachingsproject sprak ik een medecoach. Zij heeft na een lange carrière in de theaterwereld ervoor gekozen om keuzecoach te worden en helpt mensen dus bij het maken van (carrière-)keuzes. Ze zei: “Ik vertel mensen altijd dat ze het leven als een brood moeten zien. Je hoeft het niet in één keer op te eten, je kunt het sneetje voor sneetje nemen. De ene boterham heeft lekker beleg, de andere valt wat tegen. De ene boterham is vers en daarom heerlijk, de andere is wat ouder en muffig en krijg je daardoor wat moeilijker weg.” Ik vond het een mooie vergelijking en voegde eraan toe: “Sommige boterhammen zijn oud geworden en daar maken we dan misschien veel later pas croutons van. En dan blijkt dat er alleen maar wat olie en kruiden nodig was.” Het leven zit vol (lekkere) verrassingen en je hoeft niet nu al precies te weten wat je wil. Dingen gaan toch vrijwel altijd anders dan je had verwacht. Daarnaast hoef je niet altijd alles goed te doen. Faal maar eens stevig en kijk wat er dan gebeurt. Je bereikt niet zomaar het einde van de wereld.

Op dit moment ben ik best wel zoekende naar wat ik wil met mijn werk. Ik heb gemerkt dat ik er niet gelukkig van word om alleen maar online bezig te zijn. Dat is gewoon niks voor mij. Ik heb wat meer anker in de realiteit nodig en dus zoek ik naar manieren om meer offline bezig te zijn. Dat doe ik door vrijwilligerswerk te doen, maar ook door ja te zeggen op aanvragen voor meetings/evenementen/presentaties waarvan ik eigenlijk denk dat ze beter iemand anders kunnen vragen. Als alles goed gaat, dan ga ik vanaf september weer studeren. En het is grappig, want dan is het precies tien jaar geleden dat ik mijn hbo-diploma haalde. Tien jaar van niet studeren en daar ga ik weer. Terug de boeken in. Ik hoop maar dat ik slim genoeg ben voor de universiteit – maar de enige manier om dat uit te zoeken is door het maar gewoon te gaan proberen. Daarna zien we wel weer verder.

 Als je iets kwijt wil over dit onderwerp, dan mag dat bij de comments. Misschien zijn er mensen die zich in mijn of jouw verhaal herkennen en dan wordt dit een echte praatgroep ;) Wees welkom!

Foto’s: Aline Bouma 

The post Over croutons en Meryl Streep appeared first on De Groene Meisjes.

Vegan risotto met knoflookpaddenstoelen uit de oven

Ik ben een luie kok, dat is helemaal geen geheim. Nog even los van dat het nu heel erg koud is (jeetje Merel, vertel ons eens iets wat we nog niet wisten) neig ik gewoon eigenlijk heel erg vaak naar van die lekker warme, makkelijke, comfortabele maaltijden. Soepen, ovenschotels, eenpansgerechten – allemaal mijn lievelings. Risotto is ook één van die gerechten. Vroeger dacht ik dat risotto maken best nog wel een dingetje was, maar dat valt echt heel erg mee. Het is eigenlijk heel erg makkelijk en het resultaat is vrijwel altijd goed.

Omdat mijn imago als luie kok nog maar wat extra kracht bij te zetten, heb ik sinds een paar maanden een abonnement op een maaltijdbox. Ik heb gekozen voor de vega(n) box van Marley Spoon en dat bevalt me heel erg goed. Ik krijg iedere week alle ingrediënten voor drie lekkere gerechten, met recept erbij, aangeleverd. Het zijn altijd twee porties, waar ik dus twee avonden van eten, dus zo kom ik de week makkelijk rond. De maaltijd zorgt ervoor dat ik bijna iedere avond netjes voor mezelf kook én dat ik gezonde gerechten eet. Niet onbelangrijk. Ik moet eerlijk zeggen dat ik van alle recepten die ik de afgelopen twee maanden met de box heb gemaakt echt al een aantal dingen eruit heb gehaald die ik opnieuw heb gemaakt en die ik toevoeg aan mijn repertoire van ‘gerechten die ik altijd maak.’ Ideaal dus! Zo ook deze risotto met knoflookpaddenstoelen uit de oven. Zelf was ik er nooit op gekomen om de paddenstoelen (eerst) in de oven te doen, maar dat is dus echt wel een meerwaarde in dit geval. Goed, genoeg gepraat. Laten we gaan koken!

Wat heb je nodig voor twee porties?

150 gram oesterzwammen

150 gram kastanjechampignons

1 ui

een paar handen bladspinazie

1 groentebouillonblokje

100 gram geraspte vegan kaas (te koop bij biologische winkels / kan eventueel ook zonder)

2 teentjes knoflook

200 gram risottorijst

1 glas droge witte wijn (kan gewoon een goedkope huiswijn zijn)

let op: niet alle wijnen zijn veganistisch. Check deze blogpost voor achtergrondinfo. 

bosje verse kruiden: peterselie en bieslook

olijfolie

peper en zout

Wat ga je doen?

– Verwarm je oven voor op 200 graden –

1. Maak de paddenstoelen schoon met een borsteltje of droog doekje. Halveer de kastanjechampignons, haal de oesterzwammen los van elkaar. Verdeel de paddenstoelen over een bakplaat en meng met 1 eetlepel olijfolie, zout en peper. Bak 20 minuten in de oven.

2. Pel de ui en knoflook en snijd beide fijn. Verhit een beetje olijfolie in een grote koekenpan (een wok kan ook, een goede antiaanbaklaag is handig) en bak de ui en 1 (!) knoflookteen op een zacht vuurtje.

3. Maak de bouillon door 400 ml gekookt water in een maatbaker (of iets anders waarin je goed kunt roeren) te gieten en daar het groentebouillonblokje in op te laten lossen. Roer goed door met een garde of iets anders.

4. Voeg de risottorijst toe aan de pan waar je de ui en knoflook in hebt gebakken. Roer goed door en zie dat de rijst heel snel glazig wordt. Voeg een soeplepel bouillon toe en laat oplossen. Voeg nu een scheut wijn toe en laat meekoken. Dit herhaal je, gedurende een minuut of 15-20, tot alle bouillon en wijn bij de rijst zit en de rijst gaar gekookt is.

5. Snijd ondertussen de peterselie en bieslook fijn en schep, samen met de geraspte kaas en de spinazie, door de risotto. Zorg dat je rijst goed warm blijft en blijf goed roeren, want waar smeltende vegan kaas in het spel is, kunnen dingen messy worden.

6. Haal je paddenstoelen uit de oven en laat deze nog even op je bakplaat liggen. Als het goed is heb je nu nog 1 gehakte knoflookteen over, die je door de nog warme paddenstoelen kunt schepen.

7. Serveer de risotto op een diep bord, met de paddenstoelen er bovenop en een glas witte droge wijn ernaast. Eet smakelijk! (oh en omdat ik vind dat je nooit genoeg groenten kunt eten, serveer ik er nog wat bladspinazie bij, maar dat is optioneel. Bedoel, als je niet zoveel van groenten houdt, even goede vrienden).

En? Heb ik je er een beetje van kunnen overtuigen dat risotto maken heus geen hogere wiskunde is? Het is vooral een kwestie van een beetje geduld hebben. Risotto is geen gerecht dat je moet maken wanneer je haast hebt, vind ik. Het is belangrijk om de bouillon en wijn beetje bij beetje toe te voegen en goed te blijven roeren. En natuurlijk: lekkere verse ingrediënten gebruiken. Maar dat is eigenlijk altijd regel nummer 1, bij ieder recept.

Laat je het me weten als je dit recept hebt gemaakt? Dat kan door een foto op Instagram te delen. Vergeet me dan niet te taggen (@merelwildschut) of gebruik de hashtag #degroenemeisjes. Dankjewel alvast en eet smakelijk! 

Ps Heb je na het maken van dit gerecht de risottosmaak lekker te pakken? Dan heb ik hier nog een paar andere risottorecepten voor je:

– risotto met sinaasappel en munt (misschien een beetje te zomers voor nu, maar wel heel lekker)

– risotto van freekeh (waarbij je dus geen rijst maar freekeh gebruikt)

– risotto met citroen en groene asperges (ja oké, ook een beetje zomers. Conclusie is: ik miste nog een winterse variant en die is er na vandaag gelukkig :))

Foto’s: Sam van Rij 

The post Vegan risotto met knoflookpaddenstoelen uit de oven appeared first on De Groene Meisjes.

Nieuwe mensen leren kennen in een nieuwe woonplaats

[image error]

Ik ben in mijn leven al een paar keer verhuisd, soms over best wel grote afstanden. Wel altijd binnen Nederland, maar toch. Een tijdje geleden verhuisde ik in mijn eentje van Amsterdam naar Rotterdam. Ik kwam er al gauw achter dat verhuizen op volwassen leeftijd, in je eentje, als je niet meer studeert en geen collega’s hebt (ik werk immers voor mezelf,) toch wel even een ander verhaal is dan verhuizen met een partner of gezin, of in je studententijd. Het is namelijk veel minder vanzelfsprekend om mensen te leren kennen. Nu, precies anderhalf jaar na mijn verhuizing, kan ik concluderen dat het heel goed is gelukt om in mijn nieuwe stad weer een nieuw sociaal bestaan op te bouwen.

Ik krijg geregeld vragen over hoe het me is gelukt om mijn draai weer te vinden in mijn nieuwe woonplaats. Soms zijn dat berichtjes van mensen die ook op het punt staan te verhuizen en zich opeens zorgen maken over of het wel gaat lukken, dat aarden op een nieuwe plek. Dikwijls zeggen mensen: ‘maar jij bent heel makkelijk in de omgang, geen wonder dat jij zo weer vrienden maakt!’ Dat is niet helemaal waar. Ik ben misschien niet verlegen, maar wel introvert. Ik heb er geen problemen mee om mezelf op te sluiten in mijn huis, met mijn boeken en mijn katten – maar ja, dan leer je natuurlijk precies niemand kennen. Dat schiet niet op. Ook heb ik een hekel aan netwerken. Je moet me eens zien op evenementen die ik bezoek voor mijn blog. Ik ben altijd als eerste weg, om de netwerkborrel na afloop van het evenement te vermijden. Niks voelt voor mij zo onnatuurlijk als ergens moeten staan, met een drankje in mijn hand, me afvragend: wie zal ik nu eens aanspreken voor een gesprekje?  Vreselijk vind ik het.

Het is dus wel duidelijk dat dát in elk geval niet de manier is voor mij, om mensen te leren kennen. Ik heb een omgeving nodig waarin ik me op mijn gemak voel, met mensen die een beetje dezelfde interesses hebben als ik. Maar ja, dat komt allemaal niet aanwaaien, natuurlijk. De meesten van ons zullen zelf actief moeite moeten doen en ik zal vertellen hoe ik dat heb aangepakt.

Ga vrijwilligerswerk doen

Onlangs schreef ik een blogpost over de verschillende plekken waar of de organisaties waarvoor, ik vrijwilligerswerk doe. Dat is iets waarmee ik een halfjaar geleden ben begonnen en ik wou dat ik dat eerder had gedaan. Nu is het natuurlijk sowieso hartstikke mooi als je vrijwilligerswerk kunt doen – waar dan ook, – maar het kon ook wel eens de perfecte manier zijn om nieuwe mensen te leren kennen. Voor mij geldt dat de ene plek zich hier beter voor leent dan de andere. Toen ik vrijwilligde in het Fotomuseum kwam ik er al gauw achter dat ik hier heus leuke gesprekken had met medevrijwilligers, maar dat er niet echt mensen tussen zaten met wie ik naast het vrijwilligerswerk zou afspreken. Dat kan en is helemaal niet erg. Je kunt niet verwachten dat als je iets voor het eerst doet, het meteen fantastisch uitpakt op alle terreinen. Laat je dan dus niet ontmoedigen.

De tweede plek waar ik vrijwilligerswerk deed (en doe,) was Adem Inn, het stiltecafé in de Hoogstraat in Rotterdam. Hier heb ik een paar mensen leren kennen met wie ik, ook naast het vrijwilligen, een leuk contact heb. Doordat Rotterdam soms net een dorp is, kom ik de andere vrijwilligers ook weer op andere plekken dan bij Adem Inn tegen, en doordat we met z’n allen in een appgroep zitten, houden we gemakkelijk contact met elkaar. Het leuke is ook dat de organisatie van Adem Inn geregeld avonden voor de vrijwilligers organiseert, zodat we elkaar beter kunnen leren kennen en eens met z’n allen bij elkaar zijn. Ik denk dat dit bij meerdere organisaties waar je je als vrijwilliger kunt aansluiten gebeurt, dus grijp dit soort gelegenheden vooral aan.

Verder vrijwillig ik bij de Voorlees Express. Hoewel dit een project is waarbij ik in mijn eentje naar een gezin ga om voor te lezen, heb ik toch ook contact met medevrijwilligers uit mijn wijkgroep. Dit zijn allemaal mensen die bij een gezin in Rotterdam Noord voorlezen en soms zijn er ook bijeenkomsten waarbij we de voortgang van het project bespreken. Ook dat is dus weer een plek om in contact te komen met mensen uit je naaste omgeving. Voor mij is het doen van vrijwilligerswerk een heel effectieve manier gebleken om mensen te leren kennen en ik kan het je alleen maar aanraden.

Schrijf je in voor een cursus

Toen ik een paar maanden geleden een tijdje met verlof ging  dacht ik: ik wil iets nieuws leren. Het maakte me eigenlijk niet eens heel erg veel uit wat het zou zijn, maar natuurijk kies je dan voor iets wat je leuk lijkt. In mijn geval was dat een beginnerscursus poëzie bij Poetry International. Dat bleek een heel goed idee. Want niet alleen vond ik het heel erg leuk om meer over poëzie lezen en schrijven te leren, ik leerde ook allemaal aardige mensen uit Rotterdam kennen. En vervolgens ging ik vaker naar evenementen die iets met poëzie te maken hebben, waar diezelfde mensen dan ook weer zijn. Het resulteerde er zelfs in dat ik dit weekend op een evenementje mijn poëzie mocht voordragen en dat ik daar de mensen zag die ik via de cursus had leren kennen. Het leuke en verrassende hiervan is dat je soms gewoon maar begint aan iets en geen idee hebt waar het schip dan strandt. Het kan alle kanten op. Inmiddels heb ik trouwens de smaak met de poëzie zo lekker te pakken dat ik ben begonnen aan de vervolgcursus, die een jaar duurt.

Misschien hou je helemaal niet van poëzie maar wil je gaan pottenbakken, houtbewerken, ijzersmeden, portretschilderen of boetseren. Ik denk dat welke creatieve cursus je ook kiest, het altijd een manier is om én jezelf te verrijken én leuke mensen te leren kennen. Want mensen die creatieve interesses hebben, zijn over het algemeen gewoon leuke mensen.

Sluit je aan bij een club

Zin om met gelijkgestemden te praten over dingen die jou interesseren? Sluit je dan aan bij een club. Zoals bij een leesclub, filmclub, schaakclub, schrijfclub, fotoclub, meditatieclub of een eetclub. Het lijkt me bijna onmogelijk om hier géén mensen te leren kennen die je buiten de club misschien ook nog wel eens zou willen spreken of zien. Er is altijd wel iemand. Het leuke van dit soort clubs, is dat je al zeker weet dat jullie in elk geval een gezamenlijke interesse of hobby hebben. Dat scheelt een heleboel bij de eerste kennismaking.

Merels Super Secret Book Society (insert nerd-emoji) 

Over leesclubs gesproken: vanaf 22 maart begeleid ik mijn eigen leesclub in de Centrale Bibliotheek in Rotterdam. De club is bedoeld voor mensen tussen de 18 en 40 jaar, en heet de Super Secret Book Society. Wat natuurlijk vooral een toffe naam is, want het is helemaal niet zo geheim allemaal. Het idee is dat we met een man of 30-40 bij elkaar komen, om te praten over het boek dat we allemaal hebben gelezen. Op 22 maart is dit Wormen en engelen, van Maarten van der Graaff. Er is thee en koffie, en natuurlijk zijn er lekkere vegan hapjes. En verder zijn er vooral leuke (import) Rotterdammers die, net als jij, van lezen en boeken houden. Lees hier alles over de boekclub en koop meteen een kaart (voor 5 euro) als je er de 22e maart bij wil zijn!

Voor ZZP’ers: huur een werkplek

Zoals ik in mijn inleiding ook al zei: ik heb geen collega’s. Natuurlijk werk ik wel eens met iemand samen, zoals met fotografen Sam en Aline of met Naomi voor de vormgeving of de Boekenclub, maar ik heb geen naaste collega’s zoals de meeste mensen die voor een baas werken dat wel hebben. Dat vind ik meestal helemaal niet erg, maar heel soms bekroop me toch een beetje een eenzaam gevoel als ik weer met mijn laptop in een koffietentje zat en ik wel mensen om me heen zag, maar niet met hen praatte. Nu heb ik een werkplek op een fantastische plek in Rotterdam, met het allerallerbeste uitzicht over de Maas en de skyline van deze mooie stad. Maar dat is nog niet alles, ik heb namelijk ook nog heel leuke mensen om me heen. Het zijn natuurlijk geen echte collega’s want we werken niet per se samen (hoewel, dat kan wel, soms) maar het zijn mensen die ook ‘iets met duurzaamheid doen’ en dat zorgt er al voor dat je af en toe toch een praatje met elkaar maakt of samen luncht. Voor mij is het hebben van een werkplek echt een must – en dan vooral om bovenstaande reden.

Zet social media in

Een aantal van mijn heel dierbare vrienden heb ik leren kennen op bijvoorbeeld Twitter of Instagram. En ik weet dat er mensen zijn die zeggen ‘ik vind dat vaag, mensen leren kennen op internet,’ maar ik zeg dan: het is wel 2018 inmiddels hè? Ik geloof absoluut in het elkaar offline leren kennen, anders schreef ik dit artikel niet, maar ik wil graag benadrukken dat je online leven een heel goed startpunt kan zijn voor een leuk sociaal leven.

Heb je dikwijls leuke gesprekken met iemand op Twitter en zie je dat hij of zij in de buurt woont? Waarom ga je niet eens koffie drinken? Zie je op Instagram al maanden dat iemand precies dezelfde smaak heeft en van dezelfde dingen houdt als jij? Waarom dan niet in real life eens praten over die gemeenschappelijke interesses? De transformatie van een online vriendschap naar eentje die (meer) offline is, is over het algemeen vrij gemakkelijk gemaakt. Het is ook best wel veilig. Je kunt namelijk online alvast een beetje aan elkaar wennen, alvorens je in het diepe springt en samen biertjes gaat drinken in de buurtkroeg.

Los van het hebben van leuke online contacten, zijn platformen als Facebook en Twitter uitermate geschikt om op de hoogte te blijven van alle leuke dingen die er gaande zijn in jouw stad. Ik volg op Facebook  ik-weet-niet-hoeveel organisaties, musea, theaters, koffietentjes, bibliotheken, podia en filmhuizen, om in de gaten te houden of er nog leuke dingen worden georganiseerd. En als ik dan een leuke film, lezing, voorstelling, een event, expo of een feestje tegenkom, dan klik ik op ‘geïnteresseerd’ om op de hoogte te blijven. Het lijkt dan een beetje alsof ik naar 41 evenementen in een week ga – dat is niet zo. Ik heb gewoon graag iets te kiezen.

Natuurlijk zijn er nog veel meer manieren om nieuwe mensen te leren kennen. Dat kan ook ‘gewoon’ bij de supermarkt, bij de dierenarts als je je kat laat inenten, tijdens een yogales, op de sportclub of bij de kapper. In principe is iedere plek een plek om nieuwe mensen te leren kennen. Ik denk dat twee dingen heel erg kunnen helpen: jezelf openstellen voor nieuwe contacten en, om het proces een beetje te versnellen, de plekken zoeken waar gelijkgestemden komen. Voor mij is gebleken dat dat alles een stuk makkelijker maakte en ik ben heel blij met het netwerkje dat ik inmiddels in Rotterdam heb. Het maakt dat ik me hier helemaal thuis voel en dat ik mijn draai in de stad behoorlijk snel heb gevonden. Dat gun ik iedereen die naar een nieuwe stad verhuist.

Wil je iets vragen of zeggen over dit onderwerp? Laat het dan vooral weten bij de comments. Ga jij binnenkort (al dan niet in je eentje) verhuizen naar een nieuwe stad? Heel veel geluk gewenst. Het komt allemaal goed :) 

Foto’s: Sabine Metz 

The post Nieuwe mensen leren kennen in een nieuwe woonplaats appeared first on De Groene Meisjes.

Vegan blondies met vegan Ben&Jerry’s ijs

Vorige week had ik de enorme eer om het nieuwe non-dairy ijs van Ben&Jerry’s te lanceren. Hoe vaak krijg je zo’n kans nou? Dat is echt once in a blue moon. Het was een groot feest, met bloggers en andere influencers, lekkere drankjes en natuurlijk een heleboel ijs. En dat allemaal in mijn hometown Rotterdam. Het leukste van alles vond ik om te zien wat anderen van het ijs vonden. Spoiler: Heel Erg Lekker. En terecht, want dat is het ook.

Ik was ook vooral heel erg opgelucht om het nieuws eindelijk met anderen te kunnen delen, want het ijs stond al weken in mijn viezer en ik moest mijn mond erover houden. Zoiets valt niet mee, als je een blogger bent die graag alles deelt. Maar nu het ijs gewoon in de vriezers ligt bij Albert Heijn, mag ik het gewoon van de daken schreeuwen.

Een tijdje geleden maakte ik al een recept bij het ijs. Aline maakte er foto’s van, zodat het op een flyer gedrukt kon, die vervolgens meegegeven kon worden aan de genodigden op het evenement. Omdat ik het zonde zou vinden om het recept, met die mooie foto’s, niet met jullie te delen, doe ik dat vandaag alsnog. Ik bakte blondies en serveerde met het non-dairy ijs in de smaak Chocolate Fudge Brownie. Maar met de smaak Chunky Monkey zou het ook heel lekker zijn, hoor. Ook kun je er zelf vegan slagroom bij maken, als je dat lekker vindt. Dan is het feestdessert wel echt compleet. Dus doe dat maar.

(en nee, dit is geen gezond recept. En het ijs is ook niet per se gezond of gezonder dan wanneer je non-vegan ijs eet. Maar hey, soms moet dat gewoon niet uitmaken – vind ik. Dus geniet ;)) 

Vegan blondies met pecannoten

Wat heb je nodig voor ongeveer 9 stukken? 

250 gram bloem

300 gram suiker

150 gram pecannoten (gehakt)

1 zakje bakpoeder

1/2 theelepel zout

1 theelepel maizena

250 ml plantaardige melk (zoals soja, haver of amandel)

100 gram kokosolie (gesmolten)

60 ml maple syrup

2 theelepels vanille extract

Wat ga je doen? 

– Verwarm je oven voor op 180 graden – 

Meng alle droge ingrediënten in een kom. Dat wil zeggen: bloem, suiker, bakpoeder, zout en maizena. Schep goed door.

Maak een beslag door de plantaardige melk, gesmolten kokosolie, maple syrup en vanille extract door de droge ingrediënten te mixen. Let op: doe dit met de hand, met een garde of een spatel. Schep het beslag rustig door.

Schep de gehakte pecannoten door het beslag.

Giet het beslag in een ingevette brownie-bakvorm en versier met wat extra pecannoten.

Bak de cake in 40 minuten in je voorverwarmde oven. Check met een satéprikker of de cake gaar is.

Laat de cake een beetje afkoelen en snijd in ongeveer 9 blokjes. Het lekkerste is het als de cake nog een beetje warm is, zodat het ijs over de cake kan smelten.

Vegan slagroom

Wat heb je nodig?

1 blik kokosmelk

poedersuiker

vanille extract

Wat ga je doen? 

Voorbereiding: zet een blik kokosmelk minimaal voor 1 nacht in je koelkast

Haal het blik kokosmelk na een nacht uit de koelkast, maak het blik voorzichtig (!) open en schep de dikke witte room uit het blik. Doe dit in een mixkom.

Schep ook 1 grote eetlepel van het transparante vocht uit het blik en voeg dit toe aan de room.

Voeg vanille extract en poedersuiker naar smaak toe.

Klop de slagroom op met een elektrische mixer.

Serveer over de warme cake en het ijs.

Kunnen jullie hier iets mee? Ja wel, toch? Ik ben benieuwd wat jullie van het ijs vinden en wat jullie lievelingssmaak is. Wie van jullie heeft het al geprobeerd? En wie heeft er zin om dit dessert te maken, inclusief blondies en slagroom? Vergeet vooral geen foto’s te delen op instagram, met #degroenemeisjes erbij. Ik kijk ernaar uit! 

Foto’s: Aline Bouma 

The post Vegan blondies met vegan Ben&Jerry’s ijs appeared first on De Groene Meisjes.

Vegan erwtensoep

[image error]

Erwtensoep. Dit moet toch wel het ultieme omarecept zijn hè? Ik at het vroeger heel vaak, op zo’n traditionele manier, met rookworst erin en roggebrood met spek erbij. Je komt uit Friesland of niet. Ik zou nu een anekdote kunnen vertellen over dat we dit altijd aten na het schaatsen, maar wie mij goed kent weet dat ik helemaal niet kan schaatsen, en ik hou niet van liegen. Maar erwtensoep at ik in mijn jeugd zeker geregeld en ik hield er heel erg van. 

Sinds ik vegetarisch ben gaan eten – en dat is inmiddels echt al héél wat jaren geleden – heb ik het nooit meer gegeten. Tot ik laatst bij Spirit (dit is een geweldig vegetarisch/biologisch buffetrestaurant in Amsterdam en Rotterdam) was na mijn yogales en zag dat ze vegan erwtensoep hadden als soep van de dag. Yogamat onder de arm, soepje opscheppen – ik ben een wandelend cliché geworden. En lekker dat het was. Ik besloot het thuis na te maken, zodat ik een recept met jullie kan delen.

Ik heb het recept van Billy gebruikt. Kijk ook zeker de bijbehorende video even, want wat heeft deze jongen toch een knap hoofd en wat doet hij het leuk. Ik paste het recept een beetje aan naar mijn eigen smaak (ik liet wat dingen weg, deed er wat dingen bij…) en voegde nog een lekker broodje met een makkelijke kruidenpesto toe. Dank Billy, voor de inspiratie!

Wat heb je nodig voor een GROTE pan soep?

2 liter water

anderhalf groentebouillonblokje

500 gram spliterwten

1 grote ui (of 2 kleinere uien)

3 aardappelen

1 rode peper

3 grote wortels

een halve knolselderij (of een hele, als je een wat kleinere treft)

4 laurierbladen

Een bosje selderij

Peper en zout

een blok gerookte tofu

eventueel: vegan worstjes

een bosje koriander

een bosje peterselie

knoflookteentje

olijfolie

een afbak-ciabattabrood (of ander brood, wat je maar lekker vindt)

Wat ga je doen?

1. Voordat je de spliterwten gaat koken, moet je ze goed wassen. Dit doe je het makkelijkste in een vergiet, onder stromend water. Breng ondertussen in een grote (!) soeppan twee liter water aan de kook en voeg hier de gewassen spliterwten aan toe, samen met de laurierbladeren. Kook de spliterwten eerst minimaal 30 minuten, zonder dat  je iets anders (behalve dan de laurier) toevoegt.

2. Snijd de ui, het bosje selderij, de peper, de wortels, de knolselderij en aardappels in ringen en stukjes. Let op: je gaat de soep níet pureren, dus zorg dat de stukken niet te groot zijn – dat eet niet prettig.

3. Voeg na een half uur koken alle groenten toe en verkruimel hierover anderhalf groentebouillonblokje. Laat dit hele geheel – en dat is een flink pan vol met groenten – 45 minuten doorkoken op een rustig vuurtje. Houd af en toe in de gaten of alle groenten zacht geworden zijn.

– Maak ondertussen de kruidenpesto: gooi een bosje koriander en een bosje peterselie, wat olijfolie, een teentje knoflook en wat zout en peper in een keukenmachine. (of gebruik een staafmixer, kan ook) Pureer tot het een glad geheel is geworden. Snijd een ciabatta – die nog níet is afgebakken – in plakjes en verdeel de pesto hierover. Leg de broodjes op een bakplaat en zet in de oven. Hanteer hierbij de instructies op de verpakking. Meestal is dit: 6-8 minuten op 220 graden. Het is echt heel erg lekker als je de pesto meebakt, zodat het goed in de broodjes kan trekken. – 

4. Wanneer de spliterwten helemaal uit elkaar gevallen zijn (ik dacht dat het nooit ging gebeuren, maar: jawel! heb geduld!) en de groenten zacht zijn, voeg dan een blok gerookte tofu, dat je in een blokjes hebt gesneden, toe aan de soep. Roer het er goed doorheen. Breng de soep op smaak met zout en peper.

5. Bak eventueel nog wat vegan worstjes (ik koos voor biologische vegan wieners, die ik kocht bij EkoPlaza) en serveer die in stukjes op je soep. Dat hoort er toch een beetje bij :)

6. Serveer de soep dampend in grote kommen, met daarbij wat broodjes met de kruidenpesto erop. Ik zelf vind de broodjes nóg lekkerder met een beetje hummus eroverheen. NU alweer zin in!

Als je nou écht all-out wil gaan, of je leven helemaal over de ambachtelijke boei wil gooien, dan moet je misschien ook je eigen brood maar bakken. Toevallig kwam daar vorige week een fantastisch recept van Eva voor online op de Groene Meisjes, dus dat kun je er dan meteen even bijpakken.

Erwtensoep is echt zoveel makkelijker te maken dan ik dacht. Het kost alleen wat tijd. Het is geen soepje dat je even snelsnel in elkaar flanst. Als je dat wil, dan moet je lekker voor een pompoensoep gaan. Erwtensoep heeft tijd nog om een tijdje op het vuur te staan, maar dat maakt het juist zó lekker. Vind ik. Het maakt ook dat het het perfecte onthaastrecept is, want je kunt alleen maar geduldig afwachten. Ideaal toch, op een vrije dag? Pan op het vuur en ondertussen drink jij een wijntje en lees je een boek of kijk je een programma als Floortje naar het einde van de wereld terug. Je hoort mij niet klagen hoor. (jep, ik ben officieel een huismus geworden. no shame.)

Maak jij wel eens je eigen erwtensoep? Zijn er nog andere ‘traditionele’ gerechten die je, net als ik, niet meer eet sinds je vega(n) eet, maar die je wel mist? Laat het vooral weten bij de comments onder deze blogpost! 

Foto’s: Sam van Rij

The post Vegan erwtensoep appeared first on De Groene Meisjes.

Sterven en je (groene) idealen, deel 2

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Monuta / Foto’s: Sam van Rij

Van mijn omgeving krijg ik vaak te horen dat mensen denken dat ik alles zo goed voor elkaar heb. Want ja, wie een eigen bedrijf runt, die zal zijn zaakjes wel helemaal op orde hebben. Hmm. Dat is een vrij selectief iets, zo is gebleken. Als het gaat om persoonlijke dingen – dus dingen die ik voor mezelf moet regelen – dan blijkt dat ik nog wel eens wat steken laat vallen.

Zo heb ik er anderhalf jaar over gedaan om een huisarts te regelen in mijn nieuwe woonplaats. Gelukkig heb ik haar in de tussentijd niet nodig gehad. Waarschijnlijk dat het daarom zo lang duurde. Ook heb ik een maand of twee zonder licht in mijn keuken geleefd, want ik dacht dat de lamp kapot was, maar ik bleek hem gewoon te moeten  vervangen. Maar je went aan die dingen. Ken je dat? In dit geval zorgde ik gewoon dat ik ruim voordat het donker werd begon met koken. En als het al wel donker was, gebruikte ik mijn telefoon als zaklamp en zette ik die in de vensterbank. Niet ideaal, maar het werkte. Toen ik afgelopen maandag naar de tandarts moest vroeg mijn tandarts of ik nog een aanvullende tandverzekering had afgesloten, zoals ik een tijdje geleden beloofd had te doen. Nee, natuurlijk niet. Helemaal vergeten. Ja, dat wordt dus gewoon de volle mep betalen. Eigen schuld. Ook riep ik al jaren dat ik bloeddonor wilde worden, maar op de één of andere manier dacht ik dat het heel ingewikkeld zou zijn om me hiervoor aan te melden. Na een avondje in een cocktailbar met een vriendin die al sinds haar achttiende donor is – omdat zij wél iemand is die haar zaken meteen regelt en dat kennelijk op haar achttiende ook al was, – heb ik me meteen aangemeld. Ik kan het dus wel, maar ik heb een beetje tijd nodig.

Vandaag deed ik mijn administratie voor het afgelopen kwartaal en dat geeft me altijd weer een goed en zelfverzekerd gevoel. Ik weet weer hoe ik ervoor sta, hoe ik het financieel gezien doe en wat er de komende tijd misschien anders kan of moet. Het is wel altijd een moment waarop ik ook weer even stil wil staan bij dingen als: waar gaat mijn spaargeld naartoe? En zijn er nog potjes te vullen, voor de toekomst? Dat soort onderwerpen heb ik altijd een beetje geprobeerd te vermijden merk ik. Financiën besprak ik liever niet en ik dacht er het liefst zo min mogelijk aan, maar dat verandert nu een beetje. Ik denk dat dat te maken heeft met verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen toekomst. Ik zie wel heel nuchter in dat er nu eenmaal dingen geregeld moeten, of ik daar nou zin in heb of niet.

Afgelopen juni schreef ik een blogpost over sterven en je  idealen. Misschien herinner je het je nog. Ik vond het enorm leerzaam en interessant om eens in de wereld van duurzame uitvaarten en natuurbegraafplaatsen te duiken. Laten we eerlijk zijn, ook dat is niet echt een onderwerp waar we graag op dagelijkse basis mee bezig zijn, en dat hoeft gelukkig ook niet. Maar het is wel goed om te weten wat je wil en wat er allemaal mogelijk is. Ik ben door het maken van dat artikel wel echt gaan in zien dat sterven nou eenmaal ook gewoon een onderdeel van het leven is (dat wist ik op zich al wel natuurlijk) en dat daar ook keuzes bij komen kijken die je duurzame levensstijl representeren. Het ding is wel: een duurzame uitvaart kost nu eenmaal meer geld dan een standaard uitvaart. Dat is wel vaker met  ‘groene dingen’ en die regel gaat in dit geval dus ook zeker op.

In mijn artikel van juni schreef ik over dat het goed zou zijn om te praten met je omgeving over je wensen voor als het zover is, en dat je er goed aan zou doen om dingen op te schrijven, zodat mensen op de hoogte te zijn van hoe je graag afscheid zou willen nemen. Maar los daarvan is het belangrijk om voorbereidingen te treffen in financieel opzicht. Immers, die duurzame uitvaart moet ergens van betaald gaan worden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet heel veel verder kom dan dat ik weet dat mijn ouders ‘iets van een verzekering’ hebben geregeld voor het hele gezin, maar ik heb zelf nooit echt heel veel moeite gedaan om precies uit te zoeken hoe of wat. Dat wordt dus wel eens tijd. En in 2018 ga ik dit soort dingen écht doen, heb ik bedacht. Want ik heb mezelf vaak genoeg in de vingers gesneden door mijn lakse houding, met name op het gebied van financiën. Dat is ten eerste niet fijn voor mezelf, maar ook niet voor mijn omgeving. En het laatste dat ik zou willen, is anderen op kosten jagen in de toekomst.

Als je net als van jezelf vindt dat het tijd is om wat meer financiële verantwoordelijkheid te nemen, ook als het aankomt op het voorbereiden van dat afscheid waar je je misschien nog maar zo weinig bij kunt voorstellen, dan raad ik je aan om naar de speciale voorbereidingspagina van Monuta te gaan en gewoon eens rustig te lezen wat er allemaal mogelijk is. Misschien geeft het je wel heel veel rust. Dat kan ik me voor mezelf wel voorstellen namelijk. Dat ik rust kan vinden in het feit dat dingen gewoon goed geregeld zijn. Dat vind ik wel een mooie intentie voor het nieuwe jaar. Ik wil het geen goed voornemen noemen, want goede voornemens zijn er om ook weer los te laten. Laten we eerlijk zijn, dat gebeurt nou eenmaal. Het is dus mijn intentie om minder laks te zijn en meer rust te vinden in het op orde hebben van mijn zaken. Ik vind dat een prettig idee.

En jij? Hoe sta jij in dit soort dingen? Heb jij rust gevonden in een financiële balans, of heb je net als ik nog wel het een en ander uit te zoeken of te regelen? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen, dus deel ze gerust in de comments onder deze blogpost. 

The post Sterven en je (groene) idealen, deel 2 appeared first on De Groene Meisjes.

Brood bakken met Eva (gastblog)

Brood bakken is zoiets waar ik nooit aan durf te beginnen. Het lijkt me heel ingewikkeld en moeilijk en ik denk dat het gedoemd is om te mislukken. Terwijl ik weet dat als ik er een beetje moeite voor zou doen, ik waarschijnlijk nooit meer ander brood zou willen eten. Nu is mijn vriendin Eva – woonachtig in Berlijn en eigenaresse van het prachtige blog Blackbirds and Blossoms – niet bang voor welk bakproject dan ook maar. Eva bakt echt alles en alles wordt lekker en mooi. Vandaag deelt ze haar broodbakrecept met ons. En als ik het zo bekijk, dan denk ik: hmm, misschien toch maar eens een gokje wagen.

Broodverslaafde

Ik ben nogal fan van brood, sneetjes, broodjes, stokbrood.. whatever, zo lang het brood is, ben ik een gelukkig mens. Sinds we naar Berlijn zijn verhuisd, is het echter wat lastiger om een goed brood te vinden en dus eet ik al drie jaar lang semi-chemisch toastbrood. Van dat brood dat enige charme heeft als je een weekend naar Londen gaat en ze alleen dat nog in het hotel buffet hebben liggen. Het vult en daar is ook alles mee gezegd.

De oplossing voor dit first world problem zou zijn om te switchen van ontbijt of om zelf brood te bakken. Gezien mijn liefde voor brood, werd het de tweede optie. En stiekem heeft dit zoveel meer voordelen. Zo kun je je brood volledig naar wens maken en weet je wat erin zit, waardoor je dus niet bang hoeft te zijn voor toegevoegde middelen als suikers.

Om zelf brood te bakken heb je geen broodbakmachine nodig en je oven hoeft ook niet de hele nacht aan te staan. Het is echt een stuk gemakkelijker dan ik ooit had bedacht en ik kan dus aanraden het écht eens zelf te proberen!

Het meel

Het enige dat wat lastig is aan het zelf brood bakken, zijn de ingrediënten. Er zijn namelijk verschillende soorten meel en die hebben verschillende bak- en rijstijden. Voor het gemak ben ik gaan bakken met een mix van wit en volkoren meel. Dit is niet ‘gewoon’ het meel dat je in de supermarkt koopt om je pannenkoekjes mee te bakken, maar echt grof meel. Je kunt dit in de grotere supermarkten vaak wel vinden, maar online is het aanbod groter en je koopt het vaak (vrijwel) direct bij de boer.

Wat heb je nodig?

250 gram wit meel

250 gram volkoren meel

300 ml lauw water

1 zakje gist van 7 gram

1 ¼ theelepel zout

45 gram gemengde zaden

Wat ga je doen? 

Gooi alle ingrediënten samen in een kom.

Begin met kneden.* Dit kan wel even duren, alles moet goed gemengd zijn en het deeg moet wat elastisch, en vooral niet te droog, aanvoelen.

Voeg tijdens het kneden geen extra bloem toe, de verhouding bloem/water is erg belangrijk voor een geslaagd brood. Naar mate je langer kneedt, wordt het vanzelf minder plakkerig.

*Heb je de luxe van een Kitchenaid thuis: begin met de deeghaak eerst langzaam op stand 1 en laat het afmaken op stap 2. 

Je deeg is klaar als je het uit elkaar kan trekken zonder dat het scheurt. Het moet een stevig en niet plakkerig zijn.

Vorm het tot een mooie bal en plaats deze in de kom. Dek dit af met een vochtige theedoek.

Nu is het tijd voor de eerste rijs. Hoe koeler het in de kamer is, hoe langer je het moet laten rijzen. Ik zet de kom altijd op de vensterbank boven de verwarming (die aanstaat op 19-20 graden) en laat het deeg een uur rijzen. Het verdubbelt bijna in omvang in deze tijd.

Haal het na een uur uit de kom en kneed dit eventjes (slechts 1 tot 2 minuten) door, het doel is hierbij om de gerezen lucht eruit te kneden.

Vorm je deeg tot de gewenste vorm. Je kan het in een cakeblik doen of op een bakplaat leggen, zoals ik heb gedaan.

Dek hem weer af met de theedoek en leg het op dezelfde plek 30 minuten te rijzen, zodat het weer is verdubbeld in omvang. Verwarm ondertussen de oven voor op 200 graden.

Na de tweede rijs heb ik drie sneden gemaakt in de bovenkant van het brood. Puur omdat ik dit mooier vind dan slechts eentje over de lengte, maar dat is ook prima. Het doel hiervan is dat je je brood ruimte geeft om te ‘groeien’.

Smeer de boven- en zijkanten van het brood in met wat water (dan wordt de korst mooi bruin) en besprenkel hem met wat extra gemengde zaden.

Zet je brood in de oven voor 30 tot 40 minuten.

Je brood is klaar als het aan de onderkant hol klinkt als je erop klopt. Wel even ovenwanten aan hierbij!

Laat het brood op een rooster afkoelen, dit kan in de oven met de deur op een kiertje of op het aanrecht. Snijd het pas aan als het volledig is afgekoeld.

Eerlijk? Ik vind het een stuk eenvoudiger klinken dan ik het me had voorgesteld. Ik denk persoonlijk dat het vooral te maken heeft met geduld hebben. Het deeg rustig laten rijzen, niet te snel willen. Een brood bakken is niet iets wat je even tussen de bedrijven door moet doen, het vergt tijd en aandacht. En een beetje liefde. Dankjewel lieve Eva, voor het delen van je recept. Het ziet er echt ongelooflijk lekker uit op de foto’s. De volgende keer dat ik in Berlijn ben wil ik het proeven! Oh en voor jullie: check zeker Eva’s blog even als je houdt van dingen als lekkere taarten, mooie foto’s van Berlijn en van lieve hondjes die Scot heten.

The post Brood bakken met Eva (gastblog) appeared first on De Groene Meisjes.