Merel Wildschut's Blog, page 22

Selfcare DeLuxe

Foto: Bette de Wit 

Als ik zo een beetje om me heen kijk en luister dan concludeer ik al gauw: iedereen is druk, iedereen vraagt veel van zichzelf en iedereen zou wat beter voor zichzelf willen (en moeten) zorgen. Maar omdát we allemaal druk zijn en zoveel van onszelf vragen, is dat laatste soms knap lastig. En dus moeten we heel bewust aan de slag met die selfcare, want hey, niemand anders gaat het doen. Als ik voor mezelf mag spreken dan is vooral het najaar de tijd waarin ik wat extra aan mezelf moet denken. Mijn weerstand keldert, mijn agenda stroomt sneller vol en ik merk aan mezelf dat ik minder energie heb dan op die eindeloze zomerdagen. Het is dus niet toevallig dat je, als je mijn Insta stories volgt, mijn zelfverzonnen #SelfcareDeLuxe weer vaker voorbij ziet komen. Kunnen we dit trending maken?

Selfcare. Leuk. Wat ga ik dan precies doen?

Nou, bijvoorbeeld…

Kook op een regenachtige avond een grote pan soep, met heel veel groenten, en vries wat bakjes in zodat je de komende dagen niet hoeft te koken. Bak steeds een broodje af voor erbij, en klaar ben je. Gezond en makkelijk.

Ga naar je favoriete koffietent met een boek of een tijdschrift en spreek met jezelf af: twee drankjes lang blijf ik hier zitten lezen. Het beste zou het zijn als je je telefoon weglegt of op Niet Storen zet, maar voel je tot niks verplicht. Hou je niet van lezen? Misschien wil je gaan tekenen of kleuren, of neem je een puzzelboekje mee. Of wat denk je van een stuk sc

hrijven?

Zoek een wandeling via de NS of ANWB of een (andere) wandelgids uit en plan daar een moment voor. Een zondagmiddag is daar perfect voor. Liefst als het ook nog een beetje guur is buiten. Rugzak met gevuld met thee mee, warme sokken aan en gaan. Toen ik laatst een weekend in Friesland was (klik om het verhaal over dit weekend terug te lezen) is voor mij maar weer eens gebleken dat níks meer zoveel energie geeft als heel veel frisse buitenlucht aan mijn hoofd. Bewust ‘buitentijd’ plannen is dus helemaal geen slecht idee.

Als je een bad hebt: ga in bad liggen weken (met Lush bathbombs uit de nieuwe kerstcollectie) tot je écht geen zin meer hebt. Maskertje op je gezicht, dat idee. Oh en vergeet niet een kan met water naast je bad te zetten, want van badderen droog je enorm uit en dus moet je goed drinken, anders zit je straks met hoofdpijn en dat is nou net níet de bedoeling van zo’n selfcare-avond.

Boek eens een massage. Eens in de zoveel tijd boek ik een rug/schouder/nek-massage van 30 minuten. Dat hoeft helemaal geen fortuin te kosten (je kunt ook aanbiedingen op veilingsites en dergelijke in de gaten houden) en het doet echt wonderen. Na zo’n halfuur voel ik me als herboren. Voor de mensen uit de regio Rotterdam: QoQo is the best. Wil nooit meer iets anders.

Koop eens bloemen of een leuke plant voor jezelf. Of luxe chocolade of een goede fles wijn. Waarom wachten tot iemand anders het voor je doet?  You gotta treat yoself!

Plan een middag of avond vrij om in je badjas met een zak chips op de bank te gaan zitten kijken naar de serie of de film die je al zo vaak hebt gezien dat je eigenlijk niet echt hoeft op te letten maar toch vermaakt wordt.

Kun je eens op een pak-em-beet dinsdagochtend vrij nemen? Ga dan lekker in de bioscoop zitten en geniet van het feit dat je waarschijnlijk met een clubje senioren (hartstikke gezellig!) de enige in de zaal bent. Het goede seizoen breekt weer aan: mooie films te over!

Bak een taart. Geen zin om hem helemaal zelf op te eten? Nou, dan geef je toch gewoon de helft weg aan de buren? Jij je zenmomentje, zij (ook) iets lekkers in huis.

Zet al je plantjes eens op je eetkamertafel en kijk naar welke zorg ze nodig hebben. Pluk er dorre blaadjes uit, geef ze water, pot ze eventueel om, maak stekjes, stof de bladeren af, spray met een plantenspray erop los, enzovoorts. Kijk YouTube tutorials over hoe je nou het beste je Monstera of je Pilea kunt stekken en probeer het gewoon eens. Ik doe dit regelmatig bij gebrek aan een tuin en ik moet zeggen dat ik écht voel dat het bezig zijn met planten mij heel rustig maakt. En ik heb inmiddels toch wel aardig wat planten, dus ik vermaak me daar wel een uurtje mee.

Heb je al geprobeerd of yoga iets voor je is? Dat kan ook gewoon thuis met YouTube video’s, je hoeft niet meteen naar zo’n fancy studio. (yogalessen zijn duur!) Ik moet eerlijk zeggen dat ik de yin yoga die ik vorige winter een tijdje deed echt mis. Ik wil dat weer oppakken, want bijna niks kon me zo goed laten ontspannen als dat.

Maak een playlist met heel kalme muziek of download een podcast die je graag luistert, zet een koptelefoon op en wandel eens rustig naar de supermarkt in plaats van dat je snel-snel op de fiets springt om je boodschappen te doen. Het nuttige met het aangename combineren :) Een tip: de Grote Vriendelijke Podcast over jeugdliteratuur. Echt heel erg leuk. Oh en de Groene Meisjes Herfst ’18 playlist op Spotify. In deze lijst sla ik allemaal lekker kalme muziek op. En als ik dan nog even reclame mag maken voor mijn eigen (groene) podcast: klik!

Ga naar de kapper, naar een schoonheidsspecialist of pedicure en ervaar waarom zulke oppervlakkige dingen je vaak toch echt een heel goed gevoel geven. Mensen doen die dingen niet voor niets – toch? Ik weet van mezelf dat ik dit soort dingen (mezelf goed verzorgen) te snel loslaat wanneer ik het druk heb. Het resultaat? Ik voel me onverzorgd en als ik niet uitkijk, ga ik slechter in mijn vel zitten. Nogmaals, het mag enorm oppervlakkig zijn, maar als ik bij de kapper vandaan kom denk ik toch een paar dagen: nou ja, ik heb in elk geval iets op orde in mijn leven want mijn haar zit goed.

Heb je een erg volle agenda? Probeer tóch eens in de zoveel tijd vrij te maken om iets te doen wat je interesse heeft en/of waarover je iets wil leren. Woon een feministische lezing bij, volg een workshop over planten stekken of een masterclass haiku’s schrijven – alles wat je maar het gevoel geeft dat je jezelf ontwikkelt is goed. Iets leren is namelijk te gek en kan je heel veel nieuwe energie geven. Let op: verwacht niet meteen van jezelf dat je een tiendelige cursus oppakt. Gewoon een keertje een workshop is al een mooi streven.

Oh en deze! Dit is wel écht een gevalletje SelfcareDeLuxe, maar wat is dit fijn: boodschappen laten bezorgen. En nee, dat hoeft eigenlijk niet eens zoveel duurder uit te pakken dan wanneer je zelf naar de supermarkt gaat, want je kan veel beter in bulk kopen en je hebt zoveel in huis dat je verder niet naar de supermarkt hoeft en dus geen onzin dingen koopt.

Leuk bedacht. Maar wanneer ga ik dat dan doen?

Foto: Sam van Rij 

Waar het volgens mij op neerkomt is tijd voor jezelf uitkopen, wat alleentijd hebben, iets doen waar je je fijner door gaat voelen, jezelf goed verzorgen, zorgen dat je voldoende buitenkomt en dingen doen die je blij maken of waardoor je jezelf kunt ontwikkelen. Maar, bovenal: tijd voor jezelf uitkopen. En dat zul je heel bewust en soms ook letterlijk moeten doen. Laten we eerlijk zijn, we kunnen wel blijven roepen dat we ‘binnenkort echt eventjes wat tijd voor onszelf nodig hebben’, maar we weten allemaal dat als we dat niet keihard in onze agenda’s zetten, het niet gebeurt. Ik sprak afgelopen week de inspirerende Iris, van De Ontmoetingsplek, en zij vertelde me dat ze standaard iedere maandagochtend een ‘afspraak met zichzelf’ in haar agenda heeft staan. Soms is dat een uurtje, soms de hele ochtend, maar waar het op neer komt is dat er op maandagochtend een moment voor Iris is. Dus dan gaat ze met zichzelf koffie drinken. Of met zichzelf naar de film. Of wandelen en een podcast luisteren, met zichzelf. Wat een goed idee om dit ook zo te benoemen! Een afspraak met jezelf.

Noem me een neuroot, maar ik schrijf alles wat ik aan selfcare wil doen in mijn agenda. Ik onderhoud een digitale agenda, waarbij elke soort activiteit (werk/vrienden/dieren/enz) een andere kleur heeft en selfcare heeft er ook eentje. Zo stond er afgelopen zaterdag in mijn agenda: 10.30-11.00 massage, 11.15-13.00 lezen bij Coppi. En dat heb ik gedaan, want ik houd me braaf aan mijn planning. Ook dingen als in bad gaan, in badjas een zak chips eten of die pan soep koken kunnen in de agenda. Het is voor mij de enige manier om het echt te doen. Soms moet je een beetje streng voor jezelf zijn.

Zou het niet een mooi streven zijn om iedere week minstens één moment van minimaal één uur te hebben dat je mag besteden aan selfcare? En ja, ik weet het, er zijn veel mensen heel erg druk met werk, of met hun gezinsleven, of juist met het alleen zijn en dus alles zelf moeten doen – maar ik denk echt dat het heel belangrijk is om minstens één uur per week vrij te maken voor jezelf en voor niets of voor niemand anders. En nu denk je misschien: wat is nou één uur? Maar dat kan precies dat heilige uurtje zijn waardoor je weer heel anders naar je week kijkt of waardoor je je een compleet anders mens voelt. Echt, geef dat gewoon eens een kans.

Dus: wat wordt jouw uurtje selfcare deze week? Ik ben gisteren naar de kapper geweest. Was heerlijk. Zondag ga ik wandelen in de natuur, daar kijk ik ook heel erg naar uit. Voor volgende week weet ik het nog niet concreet, maar ik heb genoeg ideeën. En jij? Laat het weten in de comments!

The post Selfcare DeLuxe appeared first on De Groene Meisjes.

De Groene Podcast: seizoen 1, aflevering 1

Het is zover! Met gepaste trots presenteren Dennis Gaens en ik jullie: De Groene Podcast! Het is mijn allereerste podcast en ik kon niet blijer zijn! In deze blogpost vertel ik jullie meer over de Groene Podcast en het ontstaan daarvan en natuurlijk deel ik de eerste aflevering met jullie, zodat jullie die kunnen gaan luisteren.

Als je mijn blog al langer volgt dan weet je dat ik best wel een podcastjunkie ben. Ik luister alles wat los en vast zit. Zo ben ik bijvoorbeeld al een jaar of anderhalf fan van Ondercast – de literaire podcast van Dennis. Ik kwam met Dennis in contact omdat ik mijn inner fangirl soms een beetje liet gaan en dan berichtjes stuurde, of Ondercast de hele tijd maar liep te promoten op De Groene Meisjes. Dat had Dennis door. En toen nam hij contact met mij op. Of we niet eens koffie moesten drinken en praten over of ík niet ook een podcast wilde. Nou. Dat wilde ik heel erg graag! Zowel de koffie als de podcast.

Van het één kwam het ander. Dennis bleek in het echt net zo tof als ‘op de radio’ en de goede ideeën voor podcasts vlogen al gauw over tafel. Ik was er al gauw over uit dat als ik een podcast wilde maken het een verdiepende podcast moest zijn. Eindelijk stelde ik me voor dat ik een luisterdocumentaire zou willen maken, waarbij ik één onderwerp helemaal uit zou pluizen. Dennis kon zich in dit idee vinden en we waren het ook snel eens dat het verdiepend en informatief, maar ook vermakend moest worden. Maar… welk onderwerp kies je dan?

Het werd een onderwerp dat naast dat het zeer actueel en urgent is, ook iets is waar wij in ons dagelijks leven zelf tegenaan lopen. Namelijk: voedselverspilling. Om eerlijk te zijn gooide ik vóór het maken van deze podcast echt nog te veel eten weg en ik schaamde me daar best wel voor. Ik wilde daar iets mee en ik weet ook dat velen van jullie daar iets mee zouden willen. Dus hakten we de knoop door: seizoen 1 van De Groene Podcast zou gaan over voedselverspilling. En zo geschiedde.

De maanden mei, juni en juli namen Dennis en ik alles op. We interviewden allerlei mensen (van wetenschapper tot activist en van alles er tussenin) op allerlei locaties en na drie maanden van opnemen maakte Dennis er een prachtig geheel van. Het werden drie afleveringen van ieder ongeveer een half uur, om het lekker behapbaar te maken. Wat ik namelijk voor ogen had met deze podcast is dat het niet alleen informatief zou zijn, maar vooral ook enthousiasmerend en positief opbouwend. Ik hoop heel erg dat je na het luisteren van deze drie afleveringen niet alleen een goed beeld hebt gekregen van dit duurzame vraagstuk maar vooral ook dat je zin hebt gekregen om er – samen met ons – iets aan te gaan doen!

Ik vind het belangrijk om te benoemen dat ik de podcast geheel onafhankelijk heb gemaakt. Dat wil zeggen: het was ons eigen idee en ik heb het zelf gefinancierd. Ik heb het grote geluk dat Dennis op mijn pad is gekomen want het is niet alleen heel erg leuk om biertjes met hem te drinken en met hem te lunchen (dit hoor je ons in de podcast een paar keer doen), maar Dennis is ook gewoon dé man om mee samen te werken. Zo professioneel en zo bevlogen maak ik weinig mensen mee. Dus Dennis, heel erg dankjewel dat je mij belde destijds en laten we nog een paar seizoenen Groene Podcast opnemen samen.  Het maken van de Groene Podcast was het leukste dat ik in 2018 op werkgebied deed. En dat zegt wel iets, want ik doe een heleboel toffe dingen voor mijn werk. Maar dit project spande toch wel de kroon.

Ja, en daar komt ie dan. De eerste aflevering. Ik ga de player hieronder in de blogpost plakken, zodat je hem vanuit hier meteen kunt luisteren. Maar let wel, dit kan ook via andere kanalen. Je kunt ons gewoon opzoeken in je gebruikelijke podcast app of op iTunes. Je vindt ons door te zoeken op ‘De Groene Podcast’ en het zou handig zijn als je je meteen abonneert, zodat je op de hoogte wordt gehouden van nieuwe updates.  Overigens staan alle afleveringen stiekem al online en kun je dus alles in één keer luisteren als je wil. Maar ik zal hier, via de Groene Meisjes, iedere week een nieuwe aflevering met jullie delen. Dus als je de boel liever een beetje uitsmeert over de komende weken, dan mag dat ook gewoon!

Omdat Dennis en ik van mening zijn dat de podcast én heel erg de moeite waard is geworden én dat we een belangrijke boodschap over te brengen hebben namens alle mensen die we hebben geïnterviewd, zou het ons heel erg helpen als je ons zou willen helpen de podcast zoveel mogelijk te delen met anderen. Dit kan door je collega’s of je tante onze podcast subtiel op te dringen, maar je kunt ook een recensie achterlaten op iTunes, zodat heel veel mensen kunnen lezen wat jij van onze podcast vond. Wij zouden je heel dankbaar zijn!

Dan nu echt genoeg gepraat. Tijd voor wat het hier echt om draait: de podcast luisteren! In deze eerste aflevering kijken we naar het voedsel dat de supermarkt of de restaurants niet eens haalt. We praten met Diana en Arabella, die juist dat eten alsnog op ons bord proberen te krijgen, en met Chantal, die er soep van maakt. Ook ontmoeten we Toine, die een beetje ons kompas door het hele seizoen gaat zijn. Maar we beginnen bij de pruimen van Kees.

Ben je er klaar voor? Heel veel luisterplezier gewenst!

http://traffic.libsyn.com/degroenepodcast/01_Aflevering_1__Kromme_komkommers_en_te_kleine_pruimen.mp3

The post De Groene Podcast: seizoen 1, aflevering 1 appeared first on De Groene Meisjes.

Doei tas die de halve wereld zag

Ruim drie jaar geleden kocht ik een tas. Een zwarte Fjallraven KÃ¥nken. Je weet wel, dat klassieke model, 16 liter inhoud, wit-met-rood logo met een vosje erop, dunne hengsels. Ik weet nog hoe blij ik met het ding was en dat ik hem vanaf dat moment overal mee naartoe nam. Dat ‘overal’ bedoel ik heel letterlijk. Ik had hem dagelijks bij me. Of ik er nou mijn laptop in vervoerde naar mijn werkplek, de tas eigenlijk te vol laadde met boodschappen of dat hij bij me was op festivals – die tas en ik waren onafscheidelijk. Los van dat alledaagse gebruik nam ik hem ook mee op reis, de halve wereld over.

Ik heb geprobeerd een lijstje te maken van de plekken waar de tas in ieder geval is geweest. Daarvoor ging ik terug in mijn fotoarchief, maar je snapt, ik mis ongetwijfeld ook plekken omdat ik mogelijk niet overal foto’s van de tas op locatie heb gemaakt. Plekken waarvan ik het zeker weet:

– New York

– Berlijn, meerdere keren

– Gent

– Zuid Italië

– Antwerpen

– Kopenhagen

– Nepal

– Schotland

– Londen

– Keulen

– Zwitserland

En op al die plekken kreeg de tas met allerlei weersomstandigheden te maken. Zoals met sneeuw in Kopenhagen, regen in Schotland en hitte en stof in Nepal. De tas lag in bagagevakken in vliegtuigen, ging mee in treinen en lag op de grond op plekken waar dat misschien helemaal niet handig was (denk: Lowlands, Milkshake festival en Festival Mundial).

Ruim drie jaar hield de tas het echt heel goed vol en opeens was het klaar. Het voorvak scheurde, er kwamen gaatjes in de stof van het grote vak waardoor de tas niet meer waterdicht was en het logo lag er half af. Los daarvan verloor de tas alle stevigheid. De aftakeling van een rugzak. Best een beetje een triestig beeld zo hè?

En dan wordt het tijd om zo’n tas weg te doen. Normaal gesproken ben ik echt helemaal níet moeilijk met spullen wegdoen. Ik Marie-Kondo je de moeder, alles mag weg. Er zijn maar weinig spullen die een diepe emotionele lading voor mij hebben. Maar aan deze tas heb ik serieuze herinneringen. Ik heb nog nooit een tas gehad die zo lang bij me was en die ik zo intensief heb gebruikt als deze. Best wel even slikken om hem nu weg te doen. Het voelt als een break-up.

Nieuwe Fjallraven, nieuwe herinneringen

Vorige week was ik in Antwerpen en toen zag ik . (klik!) Ik was gelijk verkocht. Het is tijd voor een nieuwe rugzak om nieuwe herinneringen me te maken. Thuis besloot ik: ik ga mijn oude tas niet houden. Wat wil ik doen? Er af en toe naar kijken? Ik heb veel te weinig ruimte in mijn kleine huisje voor dat soort onzin. Dus maakte ik er foto’s van, verzamelde ik de foto’s die me dierbaar zijn (en waar de tas op staat) en nam ik er op deze ietwat dramatische wijze afscheid van. Voelt wel goed, moet ik zeggen. Past ook wel bij me.

En nee, natuurlijk neem ik geen afscheid van de tas als ding. Dat ding is maar een omhulsel. Wat telt zijn al die mooie herinneringen die ik heb aan de reisjes mét die tas. Ook vind ik het een fijne gedachte dat het aanschaffen van die tas, nu ruim drie jaar geleden, een duurzame beslissing is geweest. Ik hoop dat ik van mijn nieuwe zwarte Fjallraven, nu dan met gestreepte bandjes, net zoveel en net zo lang (of langer) plezier ga hebben.

Deze blogpost bevalt affiliaitelinks naar het partnerprogramma van bol.com. Dat betekent dat wanneer jij via mijn linkjes een product bestelt, ik daar een klein percentage voor krijg. Dat is één van de manieren om mijn blog te onderhouden. Het is goed om te weten dat jij niks extra betaalt. 

The post Doei tas die de halve wereld zag appeared first on De Groene Meisjes.

Een weekend uitwaaien aan de Wadden

– Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Merk Fryslân –

Vorig weekend was ik een weekend uitwaaien in Friesland en dat was precíes wat ik even nodig had. Twee volle dagen buiten, lekker de natuur in.. altijd als ik zulke dingen doe denk ik: ik moet dit vaker doen. Als ik naar mezelf op de foto’s kijk denk ik: wow, ik zag er echt heel erg gelukkig uit. En toch komt het er helaas niet zo gauw van, zo’n buitenweekend. Ik ben natuurlijk ook echt een stadsmeisje. Ik bedoel, ik ben heel erg gelukkig in de stad. Maar ik geniet ook heel erg van buiten zijn en eigenlijk is er niks anders dat me zóveel energie geeft.

Als kind groeide ik op in Friesland – in Goutum, een dorp naast Leeuwarden – en ik was iedere zomer een paar weken op Terschelling. Daar gingen we altijd naar hetzelfde huisje en ik denk dat je je als kind geen betere vakantie kunt voorstellen. Je kunt immers weken lang buiten zijn en genieten van het mooie weer, boeken lezen in het gras of schelpen zoeken op het strand. Welk kind vindt dat niet leuk? Een eiland leent zich daar perfect voor. Eilanden zijn vol avontuur.

Op Schiermonnikoog was ik nog nooit geweest. Dat kan stiekem eigenlijk niet hè, als je een eilandliefhebber bent zoals ik? Dus toen ik een uitnodiging kreeg om dit eiland eens te bezoeken vorige week, was ik als een kind zo blij. Ik maakte de lange reis van Rotterdam naar Anjum, op vrijdagavond, omdat ik eerst even wat tijd ging doorbrengen in Friesland aan de wal. Ik sliep in het mooie Esonstad van Landal, omdat ik zaterdagochtend iets heel speciaals mocht doen.

Heb je van de (heel bekende) natuurfilm De nieuwe wildernis gehoord? En weet je ook dat deze is geregisseerd door Ruben Smit? Ruben heeft de afgelopen jaren gewerkt aan een nieuwe film: WAD. Een film, je raadt het al, over het Waddengebied – het enige stuk Unesco Werelderfgoed dat Nederland rijk is. Dit keer was Ruben niet alleen de regisseur, maar ook de producent, dus het is een super persoonlijk project geworden. Zaterdagochtend kregen we, met een groepje bloggers en andere pers, een preview van de film te zien, met uitleg van Ruben Smit himself erbij. Dat was héél erg tof. Ik weet niet of jullie de filmtrailer al hebben gezien? Zou je even moeten doen.

De Wadden zijn echt een ongelooflijk bijzonder stuk natuur in ons land. Wist je dat er zo’n 70 soorten zee zijn? En 40 soorten zand? Er zijn 200 lagen geluid in de wadden. 200! Tel daar al het leven in en op de Wadden bij op en je kunt je voorstellen dat dit niet anders dan een heel bijzondere film gaat zijn. Deze film moest er niet alleen komen om te laten zien hoe ongelooflijk mooi de Wadden zijn, maar ook omdat we met z’n allen moeten inzien dat we er zorgvuldig mee om moeten gaan – aldus Ruben.

De zaterdag bracht ik buiten door. Ik huurde een fiets en fietste langs het Lauwersmeer. Wat is het hier prachtig zeg. Die Friese wolkenluchten grijpen me iedere keer weer aan. Ik weet niet of je wel eens in Friesland bent en dan naar de lucht kijkt? Maar geloof me, die wolkenluchten zijn écht anders dan elders in het land. Het is er extra blauw en de wolken zijn er extra woest en het maakt dat ik me instant thuis voel. Sowieso voelde ik me vorig weekend weer even heel erg thuis. Friesland heeft een heel speciale plek in mijn hart. Het is waar mijn roots liggen en ik kan het soms nog heel erg missen, ook al woon ik er al 20 jaar niet meer.

Ik genoot van de Friese taal dit weekend, van de straffe wind op de fiets, van de flinke regenbui die ik op mijn hoofd kreeg en van de nuchterheid van de mevrouw in de parkwinkel. Toen ik ‘s avonds met mijn Lush bathbomb in bad lag in mijn huisje, met een kopje rode wijn erbij (want er waren geen wijnglazen, dus ik hield het lekker campingsjiek), dacht ik: mooier dan dit wordt het niet. Maar ik had het mis. Want de volgende ochtend, toén werd het pas mooi. Om 05:00 ging mijn wekker en om 05:45 werd ik opgehaald voor een boottocht richting het wad. En ja, als je zo vroeg gaat kan dat maar één ding betekenen en dat is dat je de zon gaat zien opkomen.Ik durf wel te zeggen dat ik nog NOOIT zo’n mooie boottocht heb gemaakt. Echt, nog nooit. Ik werd er stiekem een beetje emotioneel van. Dat klinkt misschien bespottelijk, maar ik heb zo ongelooflijk genoten van die kalmte op het water, zo vroeg, en dan die zonsopgang die zo betoverend mooi was… ik heb er gewoon geen woorden voor. Ik gun het iedereen om dit een keer met eigen ogen te zien.

Ik werd met de boot naar de haven van Lauwersoog gevaren, om daar de veerdienst naar Schiermonnikoog te pakken. Dat zeg ik nu even heel casual alsof het niks is, maar ik was echt belachelijk enthousiast over dit alles. Ik kreeg gewoon een lift! Over het water! Dat is toch fantastisch?! En toen zat ik op die veerdienst, tussen de dagjesmensen met hun thermoskannen koffie (en ik deed een aardige duit in het zakje met mijn thermos Dopper met thee) en toen kon het volgende avontuur beginnen: sms EILANDMEISJE AAN.

Aangekomen in de haven van Schiermonnikoog pikte ik een elektrische fiets op bij fietsenverhuur Soepboer. Mijn god jongens, dát is me toch geweldig. Ik vlóóg over dat eiland. Over de dijken, door de duinen… ik ga nooit meer een andere fiets huren als ik weer op een waddeneiland ben heb ik me voorgenomen. Het was ook even de perfecte oplossing voor me, omdat ik nog herstellende ben van mijn enkelbreuk en ik nog niet heel veel kracht kan zetten. En zodra je dan uit die haven wegfietst, dan weet je het gewoon: dit is dat ultieme eilandgevoel. Die frisse lucht, die stevige wind, dat geluid van die zee, die zoete geur in de duinen, dat gevoel dat je écht even helemaal weg bent. Ik kan dat maar moeilijk omschrijven merk ik, maar wie wel eens op een waddeneiland geweest is, die weet denk ik wel wat ik bedoel.

‘s Middags lunchte ik met de dames van het blog Ik wil meer reizen bij de Toxbar en daarna werden we opgepikt door Christa, onze gids voor de middag. In haar twintiger jaren is Christa heel bewust naar het eiland verhuisd. In eerste instantie vanwege de prachtige natuur, vertelt ze. Ze vond op Schiermonnikoog een bepaalde mate van rust die ze nergens anders vond. Christa werd het hoofd van de plaatselijke kleuterschool (praktisch iedereen van mijn generatie die we tegenkomen is een leerling van haar geweest, dat was grappig) en leerde later haar man kennen met wie ze op het eiland een gezin stichtte.

Christa maakte indruk op mij door haar kalmte en door de liefdevolle manier waarop ze over de natuur op het eiland vertelde. Schiermonnikoog is echt háár eiland. Ze kent elke duingrashalm en ieder schelpenpaadje. Christa liet ons in een middagje de mooiste plekken op het eiland zien en ik kan niet anders dan aanraden om ook een (fiets-)excursie te doen als je er eens bent. Je ziet en leert toch meer dan wanneer je zelf op pad gaat, heb ik gemerkt. Ik vond het absoluut van toegevoegde waarde.

Aan het einde van de middag was het tijd om nog even over het wad te staren en daarna met flinke tegenzin de boot terug naar Lauwersoog te pakken. Ik was nog helemaal niet klaar met dit weekend. Maandag was het ook heel lastig om weer in het ritme te komen. Natuurlijk, ik hou enorm van Rotterdam en toen ik op mijn werkplek was en over de skyline van de stad uitkeek was ik ook wel weer een beetje verliefd op de plek waar ik woon en werk. Maar Friesland en de eilanden…die liefde zit diep.

Zo’n weekend naar een waddeneiland is wat mij betreft de ultieme manier om te onthaasten en uit te waaien. Je waait letterlijk je hoofd leeg en dat is zó lekker. Ook in je eentje, ook (of misschien wel juíst) in het naseizoen, is Schiermonnikoog een perfecte plek om te zijn. Ik bedoel, kun je je voorstellen hoe mooi het er moet zijn als de herfstkleuren goed doorpakken? Neem gewoon een boek mee in je rugzak, huur een (al dan niet elektrische) fiets, verdwaal in de duinen, drink een biertje bij een strandtent, haal diep adem, verwonder je over alle planten en bloemen, luister eens goed naar de vogels en ga vroeg naar bed. Neem, net als ik deed, maar één outfit mee. Kan best voor een weekendje. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe gezond zo’n weekend voor je is en ik gun het iedereen om hier eens van te genieten. Zo’n weekendje weg hoeft ook niet duur te zijn. Een retourticket voor de boot kost rond de vijftien euro (en je bent dan flexibel in welke afvaarten je kiest) en als je een beetje gunstig boekt, dan hoeft een accommodatie ook niet de wereld te kosten. Uit eten gaan als vegan is niet heel spannend op het eiland, dus neem gewoon je eigen boodschapjes mee en kook voor jezelf in je huisje. Fijn idee, toch?

Mocht je nou binnenkort naar Schiermonnikoog willen gaan en zoek je een fijne verblijfplaats? Kijk dan op de website van de VVV.  Hier staan de beste huisjes en hotelkamers op. Ben je binnenkort niet in de gelegenheid om naar het eiland te komen maar ben je wel benieuwd naar die mooie natuur waar ik het in dit artikel over heb? Op 1 oktober gaat de film WAD in première. En hoewel het niet hetzelfde is als wanneer je het zelf gaat bekijken, zal dit toch wel een heel goede indruk geven. Daarbij komt dat ik verwacht dat het een enorm indrukwekkende film zal zijn, die we niet mogen missen!

Wil je meer weten over de Waddeneilanden en alles wat er te doen is? Check wadtodo.nl. Het is trouwens ook erg leuk om Wad to Do op instagram te volgen want er komen echt dagelijks de allermooiste plaatjes voorbij

The post Een weekend uitwaaien aan de Wadden appeared first on De Groene Meisjes.

Ik ontdekte weer wat leuke adresjes in Antwerpen

Vorige week was ik weer even in één van mijn favoriete steden: Antwerpen. Ik heb geen idee hoe vaak ik hier nu ben geweest, tientallen keren sowieso, maar deze stad verveelt mij nooit. Nu ik in Rotterdam woon is het ook nóg makkelijker om er naartoe te gaan want met de trein is het maar een uurtje. Tijdens mijn afgelopen bezoek maakte ik een duurzame shopgids voor Visit Antwerp. Die komt binnenkort online en dan zal ik hem met jullie delen. Vandaag dus alvast een paar losse adresjes die ik jullie niet wil onthouden.

Black and Yellow

Wie mijn blog langer leest weet hoe belangrijk ik het vind om ergens echt goede koffie te drinken. Ben ik een koffiesnob? Nou ja, een neppe. Want het is niet per se dat ik veel wéét over koffie (ik doe wel alsof, met mijn abonnement op een koffiemagazine en mijn bezoekjes aan het Coffee festival) maar ik weet wel wat ik lekkere koffie vind en wat niet. Door iemand die wél een echte koffiekenner is werd ik naar Black and Yellow gestuurd. Black and Yellow zit praktisch naast het MAS (museum aan de stroom) en ik kan niet anders dan je aanraden hier een combinatie van te maken. De koffie bij Black and Yellow is heerlijk en wát een toffe tent is dit. Echt eens wat anders dan andere hipster koffiezaakjes die je kent.

Black and Yellow 

Nassaustraat 7

Instagram Black and Yellow 

MARK

Dit is zo’n winkel die je dan per ongeluk tegenkomt en die eigenlijk niet op het lijstje stond, maar die zó leuk blijkt te zijn dat een ander adres ervoor moet wijken. MARK is een conceptstore met producten uit nogal uiteenlopende groepen: fietsen, reizen, planten, (kook-)boeken en cosmetica – dan heb je het wel zo’n beetje gecoverd. Als je van fietsen houdt, dan kun je hier sowieso je hart ophalen. Ze verkopen hier namelijk fietsen, maar ook alles wat je nodig hebt als je op een tour gaat. Blijf je liever thuis om een urban jungle aan te leggen? Kan ook, want planten en boeken over de verzorging ervan hebben ze ook. Vul dat aan met lekkere organic verzorgingsproducten en vegan kookboeken en je hebt me wel gelukkig, hoor. Echt een heel fijne ontdekking, deze MARK!

MARK

Kleine Markt 14

Instagram MARK 

Buchbar

Als ik zelf een zaakje zou beginnen – waar ik soms stiekem best wel eens over dagdroom, maar goed, ik heb zoveel dromen – dan zou het zoiets als de Buchbar zijn. Een winkeltje vol met de mooiste boeken (ze hebben hier een ontzettend interessante collectie), een koffiehoek, een voorleeshoek, een lief logo op het raam en altijd verse bloemen op tafel. De eigenaresse is gezellig en vrolijk en er worden toffe evenementen met schrijvers en leesclubjes georganiseerd. Ik kocht een boek over Frida Kahlo omdat: een boek over Frida Kahlo.

Buchbar

Scheldestraat 79

Instagram Buchbar 

Hotel Pilar

Ik blijf lang niet altijd in Antwerpen slapen maar eigenlijk zou ik dat wel vaker moeten doen. Antwerpen is namelijk de perfecte stad om ‘s ochtends uitgebreid koffie te drinken en lekker te ontbijten en dan een beetje te kijken naar alle stijlvolle mensen die voorbij trekken. Ik mocht in Hotel Pilar slapen, aan de prachtige Leopold de Waelplaats (loopafstand van de Nationalestraat) met uitzicht over herfstig gekleurde bomen en cafeetjes die het van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat gezellig druk hebben op de terrassen. Ik verbleef in een prachtige kamer met een heerlijk bubbelbad en het ontbijt, inclusief haverlatte, was meer dan lekker. Zit je dan in het herfstzonnetje te ontbijten. Man, wat een bevoorrecht mens ben ik toch. Ik kan je dit gezellige boutiquehotel van harte aanraden en ik weet zeker dat ik er zelf ook nog eens terug ga komen!

Hotel Pilar 

Leopold de Waelplaats 34

Instagram Hotel Pilar

Zullen we dan afspreken dat ik de rest van de shopgids deel via social media zodra die online is? 

En mocht je op dit moment nog andere leuke adressen in Antwerpen zoeken: je hoeft maar mijn zoekfunctie te gebruiken op ‘antwerpen’ of ‘antwerpen hotspots’ en je vindt meerdere artikelen met tips. Heel veel plezier als je binnenkort naar deze mooie stad afreist! 

The post Ik ontdekte weer wat leuke adresjes in Antwerpen appeared first on De Groene Meisjes.

Vegan Tjap Tjoy

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Bonduelle / Foto’s: Sam van Rij

Als je mijn blog al wat langer volgt, dan is het geen geheim voor je dat ik hou van comfortfood. Van dat lekkere no-nonsense eten, dat is mijn favoriet. En wat ik daar bovenop dan ook nog heel leuk vind, is om ‘bekende’ gerechten te veganizen. Zoals ik dat vandaag doe met deze Tjap Tjoy. Als ik vroeger met mijn ouders Chinees eten afhaalde, dan was Tjap Tjoy mijn favoriet. Toen nog met kip, nu met tofu. En zelfgemaakt, want om eerlijk te zijn ben ik al in geen jaren in een Chinees (afhaal-)restaurant geweest. Ik verwerk lekker veel groenten in dit recept, zodat het niet alleen een makkelijke, maar ook nog behoorlijk gezonde maaltijd is.

Level up die groentengame

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik probeer echt in ieder gerecht dat ik maak zoveel mogelijk groenten te verwerken. Ergens las ik laatst dat mensen tussen de 14 en 70 jaar oud 250 gram groenten per dag zouden moeten eten, maar dat we in Nederland slechts aan een gemiddelde van 130 gram per dag komen. Nu lijkt 120 gram (iets meer dan een onsje dus) minder groenten eten niet zo erg, maar als je dat natuurlijk over een week of over een maand berekent… ja, dat kan beter.

Zelf probeer ik dat tekort een beetje op te vangen door af en toe een groene smoothie te maken, vaak soepjes te koken (dat is zo’n handige manier om veel groenten te gebruiken!) en door standaard een paar zakken groenten in mijn vriezer te hebben liggen. Op die manier kan ik eigenlijk altijd wel een wokgerecht of een curry in elkaar knutselen, zeker als ik ook nog een vleesvervanger en noodles of rijst in huis heb. Ideaal.

Ik weet dat mensen zich wel eens afvragen of bevroren groenten net zo gezond zijn als de groenten van de versafdeling in de supermarkt. Ik heb een beetje navraag gedaan bij Bonduelle over dit onderwerp en ik leerde dat de groenten binnen 4 uur na de oogst worden geselecteerd en schoongemaakt en dat er helemaal niks wordt toegevoegd. Vervolgens worden de groenten diepgevroren bij een temperatuur van -30 graden. Deze super lage temperatuur zorgt ervoor dat er geen verlies van vitaminen of andere voedingsstoffen is. Sterker nog: verse producten (zoals je die in de supermarkt ziet) zijn onderhevig aan temperatuurwisselingen en blootstelling aan zuurstof – diepvriesproducten niet. Ik zou dus zeggen: ja, vriesverse groenten zijn net zo gezond en vers als (niet-bevroren) verse groenten.

Andere voordelen van diepvriesgroenten vind ik dat ik veel minder groenten verspil, omdat ik precies uit de vriezer kan halen wat ik nodig heb voor een gerecht. De rest blijft lekker liggen voor een later moment. Ook vind ik het prettig dat je in ieder jaargetijde de groenten van je keuze kan gebruiken, ook als ze niet in het seizoen zijn. Die groenten zijn immers in het seizoen al geoogst en ingevroren en jij kunt ze een paar maanden later nog gebruiken. Ik zie, eerlijk gezegd, alleen maar voordelen. Maar, genoeg over diepvriesgroenten, laten we naar het recept gaan!

Vegan Tjap Tjoy

Wat heb je nodig voor 2 tot 3 porties? 

plantaardige olie

een blok tofu

rode peper

1 teen knoflook

wat geraspte verse gember (naar smaak)

3 el sojasaus

250 ml groentebouillon

maizena

100 gram diepvries Broccoliroosjes van Bonduelle

100 gram diepvries Franse sperzieboontjes van Bonduelle

1 bakje kastanjechampignons

1 rode paprika

3/4 komkommer

100 gram taugé

sesamzaadjes

rijst naar keuze

Wat ga je doen? 

1. Snijd de tofu in blokjes en de rode in dunne ringetjes. Snijd de knoflook zo fijn mogelijk. Rasp een klein stukje verse gember.

2. Verwarm wat olie in een wok, voeg de knoflook, rode peper en blokjes tofu toe. Bak tot de tofu een beetje bruinig wordt. Haal de wok leeg, maar maak hem niet schoon!

3. Maak ondertussen 250 ml groentebouillon en zet dit apart. Snijd de champignons, paprika, de komkommer en de broccoliroosjes.

4. Verwarm eventueel een beetje extra olie in de pan en voeg nu alle groenten en de champignons met sojasaus toe.

5. Voeg tijdens het wokken steeds een scheutje groentebouillon toe en eventueel een beetje maizena als de mix te vochtig blijft.

6. Kook de rijst en serveer in een grote kom met de groenten erop. Voeg tot slot de tofu (die je apart had gezet) toe en maak het gerecht af door er sesamzaadjes overheen te strooien. Klaar is je kom met zéker genoeg groenten voor vandaag!

Welke diepvriesgroenten heb jij standaard in huis? En wat is je favoriete gerecht dat je er graag mee maakt? Alle tips zijn welkom, zodat we met z’n allen onze veggie game misschien een beetje kunnen uplevelen ;) 

The post Vegan Tjap Tjoy appeared first on De Groene Meisjes.

Hoe we onze dagen gebruiken

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met vredesorganisatie PAX / Foto’s: Angélica Vis 

Sinds vorige week dinsdag loop ik rond met een quote in mijn hoofd: “How we spend our days, is how we spend our lives.” Het was een uitspraak waarmee Marjolein Visser en ik ons gesprek afsloten en het is me bij gebleven. Dat kan je zo hebben hè? Zo’n gesprek dat je nog dagen bezighoudt. Dat er zoveel mooie dingen worden gezegd die je allemaal wil onthouden. 

Ik ‘ontdekte’ Marjolein op een boekpresentatie. Haar eigen boekpresentatie, moet ik daarbij zeggen. Het verhaal dat ze daar vertelde over haar reis naar Mali raakte mij. Het was niet zo zeer alleen het verhaal, maar de manier waarop ze het overbracht. Het was me meteen duidelijk dat hier iets heel urgents verteld werd en dat het écht belangrijk voor Marjolein was. Dat voel je. Haar manier van vertellen kwam heel direct bij me binnen. Later zag ik Marjolein nog eens ergens anders optreden en zocht ik eens wat informatie over haar op. Dat doe ik, als iemand mijn interesse heeft. Ik ontdekte dat Marjolein onderzoekspsycholoog en auteur is. Ik las dat ze creatieve schrijflessen in AZC’s geeft en dat ze voor haar studie veel gereisd en onderzocht heeft. Marjolein is 28 jaar. Dat moest ik even op me in laten werken. 

Toen ik voor mijn samenwerking met vredesorganisatie PAX op zoek mocht naar iemand die ‘iets voor de vrede doet’, hoefde ik absoluut niet lang na te denken. Ik wist meteen dat ik Marjolein wilde spreken. En dat niet alleen, ik wilde haar voordragen voor een PAX Duif. Een onderscheiding die jaarlijks wordt uitgereikt aan mensen die – en dit kan op allerlei manieren – iets bijdragen aan de vrede. Ook dit jaar zal dat gaan gebeuren op 21 september. Wist je dat dit de Dag van de Vrede is? 

Op de dag dat ik Marjolein belde was ze in Friesland bij haar ouders en paste ze op haar nichtje. In haar jeugd zijn zij en haar ouders naar Friesland verhuisd, eigenlijk vooral omdat haar ouders zo’n fan van de provincie zijn. Marjolein vertelt dat haar ouders een race-tandemfiets hebben waarop ze allerlei lange tochten maken en dat ze zelfs in Friesland op vakantie gaan – dan ben je wel écht een fan, ja. Tijdens ons gesprek at Marjolein een stuk suikerbrood en ik werd er helemaal nostalgisch van. Wie mijn blog kent, weet dat ook ik uit de provincie kom die Marjolein beschrijft als ‘die plek waar je dat lekkere accent overal om je heen hoort, en waar je met nuchtere koppen in de trein zit’. Ja, dat is toch nog steeds een beetje thuis, voor ons allebei. 

Zo tastbaar als Friesland voor me is, zo indrukwekkend vind ik de verhalen die Marjolein me vertelt over alle plekken ter wereld die ze al bezocht heeft om onderzoek te doen. Vorig jaar reisde ze af naar Mali, met een VPRO prijs (een beurs voor het beste reisidee van Nederland) op zak. Ze deed daar onderzoek naar vluchtelingen die teruggekeerd zijn naar Mali en deze reis was de voedingsbodem voor haar boek ‘Chacun sa chance, het verhaal van een reis’. (klik voor meer info)  Natuurlijk was dit een reis die grote indruk op haar gemaakt heeft. Maar dat waren de reizen naar Mexico en Kenia ook, waar ze in beide gevallen met jongeren werkte. In Kenia droeg ze bij aan een project rondom duurzaam onderwijs, in Mexico deed ze onderzoek naar inheemse jongeren die onderdrukt en gediscrimineerd worden. Zoveel ellende als ze hier ook gezien heeft, in alle gevallen kwam Marjolein óók tot de conclusie dat er overal te wereld mensen zijn die een heel rijk en gelukkig leven leiden zonder al teveel materiële zaken te bezitten. 

Door de jaren heen is Marjolein steeds meer richting gaan vinden in het thema migratie en de psychologie van vluchtelingen. Ze zegt hierover: ‘Mensen die van de ene plek naar de andere bewegen – veelal om hun gezin een betere toekomst te willen bieden – hebben het per definitie moeilijker dan mensen die wél een vaste plek hebben.’ Huis en haard moeten verlaten is één, maar wat je onderweg naar je nieuwe bestemming meemaakt, en hoe je daar vervolgens al dan niet wordt ontvangen, dat is van ongekende impact. Marjolein heeft gewerkt met complex getraumatiseerde mensen en werkt nu met vluchtelingen. Dat lijkt mij ongelooflijk zwaar want ik kan me zo voorstellen dat je heel heftige verhalen te horen krijgt. Marjolein zegt daarover: ‘de grootste uitdaging is om een manier te vinden om je tot deze problematiek te verhouden’. Ik kan me dat heel goed voorstellen. Want waarschijnlijk – laten we het hopen – zullen we ons nooit helemaal kunnen voorstellen hoe het is om te moeten vluchten en toch wil je mensen vooruit helpen. Je hebt daar concrete handvatten voor nodig. 

Waar Marjolein in haar werk de meeste energie van krijgt, is van het feit dat er toch heel veel mensen zijn die ondanks alle trauma’s en problemen méér zijn dan slachtoffer alleen. ‘Dit werk leert me ook hoe ongelooflijk weerbaar de mens is. Ik heb heel veel bewondering voor mensen die tóch iets van hun leven proberen te maken en meer dan slachtoffer alleen worden.’  De creatieve schrijflessen die Marjolein in AZC’s geeft laten dit op perfecte wijze zien. Marjolein ziet hier mensen groeien. Schrijven is een manier (van veel manieren) om te ontdekken wat je kunt, je talenten aan te spreken, om je te uiten en verbinding te leggen. Marjolein laat haar cursisten op creatieve wijze herinneringen verwerken op papier. ‘Een herinnering is eigenlijk een verhaal in je hoofd dat je door het op te schrijven beter kunt vormgeven. Door een herinnering op te schrijven wordt het een ervaring en zo kun je er ook makkelijker afstand van nemen of het beter plaatsen in een context.’ Wat een mooie en concrete manier om iets te verwerken. 

Ik denk dat Marjolein zelf ook iemand is die haar talenten op de juiste manier aanspreekt. Voor iemand van 28 jaar is ze op heel concreet en dagelijks niveau bezig met heel belangrijke onderwerpen. Ik vind dat mooi om te zien. Wanneer ik dit tegen haar zeg, reageert Marjolein heel bescheiden. Ze voelt een grote verantwoordelijkheid om zich in te zetten voor haar medemens, maar bovenal ook om vriendelijk te zijn. ‘Mensen hebben heel gauw een oordeel over mensen die gewoon vriendelijk willen zijn voor anderen. Dat vinden ze dan ‘heel Vrije School-achtig’ of truttig van je, maar ik vind het de normaalste zaak van de wereld om gewoon een beetje rekening met elkaar te houden.’ En dat is precies waarom ik Marjolein zo leuk vind. Ze reist, onderzoekt, schrijft en zet zich in voor allerlei goeds, maar dat alles zonder ego. Los daarvan is het ook iemand die het kleine, alledaagse niet uit het oog verliest. 

Dat is hoe we op de uitspraak uit de inleiding van dit verhaal kwamen. We krijgen iedere dag opnieuw de kans om een beetje rekening te houden met elkaar en met liefde naar onszelf en naar anderen te kijken. Een pan soep koken voor de buurvrouw die ziek is, luisteren naar je vader die iets kwijt wil of passen op je babynichtje – het hoeven geen grote dingen te zijn om het belangrijke dingen te laten zijn. 

Dankjewel voor het mooie gesprek en je openheid, Marjolein. Ik ga je werk blijven volgen en ik wens je heel veel geluk en succes bij alle goede dingen die je nog gaat doen in de toekomst. 

Wil je meer weten over PAX en andere initiatieven die bijdragen aan de vrede in ons land en daarbuiten? Ga dan naar paxvoorvrede.nl. Op 21 september, de Dag van de Vrede, wordt bekend gemaakt welke vredeshelden een PAX Duif ontvangen. Ik ben heel erg benieuwd!

The post Hoe we onze dagen gebruiken appeared first on De Groene Meisjes.

Herfstontbijtjes

Ik heb nooit die blogger willen zijn die mensen gaat vertellen dat er een bepaald seizoen aankomt en wat je dan allemaal moet doen om zoveel mogelijk van dat seizoen te genieten. Maar als het om de herfst gaat ben ik een hopeloos geval. Ik kan er niks aan doen, ik ben nou eenmaal een herfstkind.

Wees niet bang, er komt geen lijstje met ‘pak een kleedje en een pak speculaasjes en steek een kaarsje aan’. Al vind ik dat je al die dingen wel zou moeten doen, maar ik ga er vanuit dat jullie dat zelf ook prima kunnen bedenken. Nee, ik deel met liefde mijn favoriete ‘herfstige’ ontbijtjes met jullie. Zelf ben ik een beetje klaar met die koude sojayoghurt met diepvriesfruit en muesli. Ik heb weer zin in warme dingen en ontbijtjes die goed vullen, zodat je die barre fietstochten door wind en regen weer aankunt straks. Want dat is toch een beetje waar we ons een beetje op moeten voorbereiden, toch?

Apple crumble  

Omdat het onzin is om apple crumble (alleen) als gebak te zien. Of ja, dat mag wel, maar ontbijten met gebak mag ook.

Wentelteefjes 

Misschien wel de lekkerste (en makkelijkste) manier om voedselverspilling tegen te gaan: wentelteefjes maken! Dit lust iedereen en ook echt iedereen kan dit maken.

Chai pannenkoeken 

Kijk, pannenkoeken zijn dan weer een ander verhaal. Dat kan niet iedereen. Mijn Tinderprofiel was een tijdje: “Ik kan een hoop, maar pannenkoeken bakken kan ik niet”. Dat leverde voornamelijk op dat meisjes dachten dat ik een open oproep tot one night stands deed (‘je mag blijven tot we pannenkoeken gegeten hebben en dan moet je weg’) dus heel succesvol was het niet. Ik heb de hoop op het leren bakken van pannenkoeken een beetje opgegeven en dus zoek ik nog steeds iemand die dat tot in einde van dagen voor mij wil doen.

Chocoladeontbijt met gierst 

Gierst is misschien een wat minder voor de hand liggend graan om te gebruiken, zeker voor het ontbijt, maar daarom niet minder lekker. En trouwens, het is net zo makkelijk te bereiden als bijvoorbeeld quinoa of couscous, dus het kan makkelijk hoor!

Yoghurt met stoofpeertjes 

Stoofpeertjes moeten toch wel het ultieme herfstgevoel geven? Ik hoef maar naar deze foto’s te kijken en ik weet gewoon alweer hoe het ruikt en proeft en ohhh man, ik kan niet wachten om dit weer eens te maken!

Al een beetje zin gekregen in de komende tijd? Zo erg is die herfst niet toch, als je het zo bekijkt? Eet smakelijk! Laat je het weten als je een receptje hebt geprobeerd? Dat kan door een foto te delen op Instagram. Vergeet me niet te taggen (@merelwildschut) zodat ik je niet misloop! 

The post Herfstontbijtjes appeared first on De Groene Meisjes.

Dingen die fijn zijn

Foto’s: Sam van Rij 

Een plant adopteren via Marktplaats en er dan achterkomen dat je een heel leuk buurmeisje blijkt te hebben, die de deur opendoet in tuinbroek en die honderd (zonder overdrijven) planten in huis heeft.

Schommelen met de dochter van je vriendin.

Dat je een jaar geleden nog dacht: ‘ik zou wel bij een leesclub willen’ en dat je er nu zelf al een halfjaar eentje hebt, de leukste van Rotterdam. Met mensen praten over boeken:

Het perfecte vintage kastje vinden, ook op Marktplaats, en dat die dan in je kamer staat alsof het er altijd heeft gestaan.

Lekkere thee drinken uit je thermos-Dopper. Dit is wel het cadeautje waar ik het allerblijst mee ben. Saving the planet is hot and cool. Damn right it is.

Een interview met iemand hebben dat je zó raakt dat je niet kan wachten om alles op te schrijven en het te delen met jullie.

Boeken die je al gelezen hebt ruilen voor plantenstekjes. Meer plek voor nieuwe boeken, meer groen in huis. Maar vooral: leuke ontmoetingen bij de voordeur.

Dat er iemand in je leven verschijnt die je laat kennismaken met ‘parels’ (haar woorden) als Doing it to death van The Kills en Late Night van I Am Aisha. En dat je dan gewoon een beetje ontroerd raakt door haar totaal onnavolgbare muzieksmaak.

Dat je nieuwe stagiaire (Bette) nog een beetje verlegen is om foto’s te maken, maar dat ze een ontzettend goed oog voor detail blijkt te hebben en meteen echt heel erg sfeervolle, fijne plaatjes maakt. Dit kon nog wel eens interesse periode van groei worden, de komende vijf maanden.

Na een goede meeting met een hoofd vol ideeën en dromen in de tram naar huis zitten.

Dingen loslaten. Écht loslaten.

Dat ik dit weekend in Friesland ben, eindelijk weer eens. Terug naar the motherland, zullen we maar zeggen. Houd mijn instagram maar in de gaten om te zien wat ik daar ga doen.

Alle liefs voor jullie en tot snel, xM.

The post Dingen die fijn zijn appeared first on De Groene Meisjes.

Zomerdagboek #8

Welkom bij het laatste deel van mijn zomerdagboek! Het is vandaag 2 september en dat leek me een mooi moment om een einde te breien aan dat zomergevoel. Al wordt het nu natuurlijk nog een weekje heel mooi weer, maar goed, verder is de zomer wel een beetje voorbij. Maar wat een mooie zomer was het! Ongelooflijk. Het duurde zó lang, we hebben zóveel zonuren gehad en ik heb zóveel leuke dingen gedaan. Het lijkt me echt heel leuk om over een tijdje, als ik de herfst weer zat ben, door deze dagboekjes te bladeren en een beetje terug te verlangen naar die maanden juni, juli en augustus.

Een kleine disclaimer vooraf: de camera van mijn telefoon is nu officieel kapot, wat betekent dat ik geen enkele scherpe foto meer kan maken. Als je hier en daar een scherpe foto ziet, is dat omdat ik een telefoon van iemand anders heb geleend. Het wordt tijd voor iets nieuws!

Vorig weekend

Op vrijdag maakte ik een nieuw recept voor de Groene Meisjes, dat ergens in de loop van september online verschijnt. Het is het laatste deel in een samenwerking met Bonduelle, dus ik kan alvast verklappen dat het met een hoop groenten is. ‘s Avonds ging ik met vriendinnen naar een feestje, kwam ik heel laat pas thuis (of eigenlijk heel vroeg, ik geloof dat ik om kwart over 5 ‘s nachts in bed lag) en de volgende dag deed ik het daarom rustig aan, samen met Dirk Jan en Hannah. Lekker koffie drinken bij Coppi, beetje ontbijten, dat idee. ‘s Avonds ging ik met Hannah naar Amsterdam, naar het concert van Justin Timberlake in de Ziggodome. Dat was heel erg tof. Zondag ontbeet ik buiten de deur, maar daar heb ik geen foto’s van en ‘s middags ging ik met Dirk Jan naar de stad, omdat ik had bedacht dat ik mooie nieuwe blouses nodig had. Ik vond er twee bij COS en daar ben ik heel erg blij mee.

Maandag en dinsdag

Maandag had ik een druk dagje vol met werk en afspraken, maar daar heb ik geen foto’s van. ‘s Avonds hing ik bij vriendin Julia op de bank, met frietjes en First Dates op tv. Heerlijk, zulke avonden.

Dinsdag haalde ik een deadline en ging ik ‘s middags naar de bioscoop. We keken de docufilm over Grace Jones. Wat kan ik zeggen? Intense vrouw, wel. Heel bijzondere docu vond ik het. ‘s Avonds aten we Thais op het Deliplein op Katendrecht – maar ook daar heb ik geen foto’s van. Wordt een beetje saai zo he? Oh wat erg, ik heb geen enkele foto van maandag en dinsdag. Sorry!

Woensdag en donderdag

Woensdag vertrok ik op tijd naar Nijmegen, waar ik met Dennis (de radiomaker en vriend met wie ik de laatste tijd veel heb samengewerkt) aan de slag ging met allerlei opnames. We zijn een paar uur bezig geweest en hebben onszelf daarna verplaatst naar Wally’s Groente Pop Up. Een leuk vega restaurantje aan de Oranjesingel. We dronken biertjes en aten onder andere nuggets gemaakt van kikkererwtentempeh. Erg lekker! (wij kozen ervoor om het bij wat borrelhapjes te houden, maar je kunt hier ook terecht voor ‘echte’ maaltijden)

Donderdagochtend had ik een controle in het ziekenhuis en kreeg ik te horen dat mijn loopgips eraf mocht en mijn krukken weg. YES! Natuurlijk betekent dat niet dat mijn enkel helemaal geheeld is of geen pijn meer doet, maar ik moet hem weer sterker gaan maken door er juist weer op te gaan lopen.

De arts vertelde me dat ik nog tot een half jaar wel pijn en zwellingen kan ervaren, dus ik weet wel dat ik geen gekke dingen moet doen, de komende maanden. Ook moet ik wennen aan het weer ‘zonder iets’ lopen, want ik ben bij iedere dwarse stoeptegel of iedere kiezelsteen die ik tegenkom bang om door mijn enkel te gaan. Als ik een paar uurtjes heb gelopen, is mijn voet weer heel gevoelig, dus daar moet ik gewoon rekening mee houden. Maar wat een vrijheid! Ik kan weer lopen en fietsen en ik red me prima. Ik merk wel dat mijn conditie echt behoorlijk verslechterd is, na een paar weken niet sporten en weinig lopen en fietsen. Maar dat komt wel weer goed. Volgende week pakken Hannah en ik het sporten voorzichtig weer op.

Vrijdag en zaterdag

Vrijdagochtend vertrok ik al vroeg naar Amsterdam, om iets heel leuks te gaan doen! Ik had namelijk met Jelle en Claire van Growthinkers afgesproken, voor opnames voor de Happinez (je weet wel, het magazine) podcast. De podcast heet ‘Het groene hart van…’ en ergens in oktober komt er dus een aflevering met mij. Grote eer en het was ook nog heel leuk om te doen!

Na de opnames bracht ik een bezoekje aan mijn favoriete winkel met duurzame mode: Geitenwollenwinkel in de Utrechtsestraat. Het is misschien maar goed dat ik niet meer in Amsterdam woon, anders kocht ik hier veel te vaak iets. Dit keer kocht ik een t-shirt en een trui, beide van biologische materialen en eerlijk geproduceerd. Ik ben mijn basisgarderobe een beetje aan het uitbreiden, met goede stukken (broeken, t-shirts, blouses) die lekker combineren. Dat lukt aardig :)

Vervolgens dronk ik koffie met vriendin Suus en haar dochter Roos en daarna doken we de speeltuin in. Ik vind het altijd heerlijk om tijd met deze twee vriendinnen door te brengen. Wat dat betreft is het dan weer heel jammer dat ik niet meer in Amsterdam woon. (en niet alleen vanwege Suus en Roos, maar ook omdat ik een paar andere mensen soms heel erg mis)

Maar terugkomen in Rotterdam is ook altijd weer fijn. ‘s Avonds kwam Hannah eten en hingen we op de bank een beetje dom naar The Voice Senior te kijken. Mexicaanse salade en een biertje erbij, niks meer aan doen.

Zaterdag sliep ik uit en dronk ik koffie met Ilona, Wendy en Anne bij Harvest aan de Glashaven. We zaten lekker in het zonnetje buiten en toen kon ik me opeens even heel goed voorstellen hoe lekker het gaat zijn om straks in de herfstzon te zitten, met een vest en een sjaal aan en een warme haverlatte erbij. Ik kan niet wachten!

Dankjulliewel voor het lezen van mijn dagboekjes! Ik vond het heel erg leuk om jullie op deze manier bij mijn zomer te betrekken en ik hoop ook dat jullie het leuk vonden om het te lezen :) Tot snel en geniet ook een beetje van die herfst die er nu toch echt aan zit te komen! 

The post Zomerdagboek #8 appeared first on De Groene Meisjes.