Merel Wildschut's Blog, page 20

Over dik én gelukkig zijn

Foto’s: Bette de Wit 

Gisteren kreeg ik een mail van een diëtiste. Ze volgt mijn Instagram stories en had opgemerkt dat ik de laatste tijd niet de ‘fitste versie van mezelf ben.’ Het leek haar goed als ik met haar zou gaan samenwerken, zodat ik wat kon afvallen en daarmee gezonder én gelukkiger kon worden. Zelf was ze van 105 naar 65 kilo afgevallen en nog nooit zo gelukkig geweest. Dat gunde ze mij ook.

Er stond al een blogpost over dit onderwerp op de planning, maar de mail van de diëtiste gaf me het  zetje dat ik nodig had om dit stuk te schrijven. Ik schreef een verhaal dat ik vanmorgen teruglas en waar ik een boze kant van mezelf in terugzag die ik eigenlijk niet herken. Of waar ik niet trots op ben.

Het was duidelijk dat de mail me dusdanig geraakt had dat ik er van alles over kwijt moest, maar eigenlijk wil ik geen boze stukken publiceren op mijn blog en dus herschreef ik het verhaal. Dat is het verhaal dat jullie vandaag lezen.

Laat ik beginnen met een lijstje van dingen die mij gelukkig en/of blij zouden maken op dit moment. Ik ben er echt even voor gaan zitten, met pen en papier, en heb er goed over nagedacht. Ik kwam tot de volgende vijf dingen:

1. Een vakantie in een huisje op Terschelling en dan heel veel wandelen door de duinen.

2. Een middagje knuffelen met een nestje puppy’s. En dan die geur heel diep inhaleren.

3. Hiphop of dancehall-les. En er dan heel goed in zijn zodat ik iedereen kan outshinen op de festivals komende zomer.

4. Tweestemmig kerstliedjes zingen tijdens een roadtrip naar zo’n hysterische verlichte kerststad.

5. Harry Potter deel 5, 6 en 7 lezen. En daarna alle films kijken. En daarna het Harry Potter kasteel met grote-mensen-Lego bouwen.

Dit zijn allemaal dingen die niets met mijn gewicht te maken hebben. Het zijn allemaal dingen die je kunt doen als je dun, dik of iets er tussenin bent. Het zijn zelfs allemaal dingen die ik zou kunnen gaan verwezenlijken als ik er de tijd voor neem. Dat is een prettig gevoel.

Slank zijn staat niet op mijn shortlist. Het staat zelfs niet meer op mijn longlist. Vroeger wel. Er is een tijd geweest dat ik dacht dat ik pas echt gelukkig zou worden als ik afgevallen zou zijn. Grappig genoeg wist ik nooit precies wanneer dat grote geluk dan ging komen – want; wanneer ben je dan slank genoeg? Maar ik hield me dingen voor als: wanneer ik leuke kleding aan kan, wanneer ik in badpak kan, wanneer ik me niet meer druk maak tijdens een yogales over hoe ik eruit zie en wanneer ik niet meer drie nachten wakker lig omdat ik een dun meisje niet op een date durf te vragen – dan zal ik gelukkig zijn. En ja, die dingen waren in mijn hoofd allemaal gekoppeld aan slank zijn. Maar de grap is dat ik inmiddels heb geleerd dat ik precies dezelfde dingen kan als ieder slank persoon en dus hoef ik niet meer te wachten met gelukkig worden. Ik kan en mag gewoon gelukkig zijn, ook met het gewicht dat ik het nu heb. Wat een godsgeschenk is dat, zeg.

Het doet me pijn dat mensen zich bemoeien met elkaars lichamen. Ik vind het maar lastig dat er nog zoveel mensen zijn die zo kortzichtig zijn om te denken dat je niet gezond kunt zijn als je dik bent. Het is wetenschappelijk bewezen dat het wel kan – lees je in. Ik vind het nog moeilijker om te accepteren dat mensen die mij niet persoonlijk kennen, mijn geluk of mijn mentale gezondheid aan proberen te raken. Je kunt niet weten wat er in mijn hoofd omgaat, of wat er in mijn hart speelt, je hebt geen idee. En ja, ik geef mezelf behoorlijk bloot op social media, en nee, ik maak er geen geheim van dat ik soms depressieve periodes heb. Die periodes hebben werkelijk niets te maken met mijn gewicht. Als het zo simpel was, en als het werkelijk daarmee te verhelpen was geweest, dan had ik die twintig kilo wel af willen vallen. Maar zo werkt het niet.

Ik weet dat het moeilijk is om te begrijpen, of om te accepteren zelfs, dat er mensen zijn die helemaal niet per se slank wíllen zijn. Ik weet heus wel dat hoe ik eruit zie – zo’n twintig kilo te zwaar als je zoiets als een BMI berekening zou willen volgen, – het grote schrikbeeld is van heel veel mensen. Ik weet ook dat sommigen er letterlijk al hun geld voor over zouden hebben om niet te worden zoals ik ben. Maar probeer het je gewoon eens in te denken dat niet voor iedereen een groter lichaam het allerergste op aarde is. Ik heb inmiddels ontzettend veel dikke, prachtige (van binnen en van buiten) mensen leren kennen die méér dan oké zijn met hun lichamen, er trots op zijn zelfs, en zelf kan ik inmiddels ook echt zeggen: dit lichaam past bij mij. Het werkt, het is sterk en ik wil er lief voor zijn.

Het is voor dikke mensen moeilijk om lief voor hun lichaam te zijn als er altijd maar tegen je gezegd wordt dat het veranderen moet. Ik ben nu 32 jaar en ik kan de keren dat mij verteld is dat ik moet veranderen niet meer bijhouden. Er is altijd wel iets dat anders moet. Het maakt me emotioneel als ik eraan denk dat er dikke mensen zijn die misschien nog niet het zelfvertrouwen hebben om tegen dit soort opmerkingen op te boksen. Weet je hoe moeilijk het is om gelukkig en gezond te zijn met jezelf, als er altijd maar mensen zijn die je erop attenderen dat het beter of anders moet? Probeer daar alsjeblieft aan te denken in het vervolg, als je een mening hebt over het lichaam van een ander. Ik denk helemaal niet dat je een ander pijn wil doen. Probeer met wat zachtere ogen te kijken, en probeer je commentaar voor je te houden. Er is al genoeg afkeuring in de wereld, en meningen hebben we ook wel voldoende.

Dan even over dat boekje

Dat boekje dat je bovenin het artikel op de foto ziet is te gek. Het is trouwens eigenlijk meer een activistisch pamflet dan een boek. De titel zegt het al: je hebt het recht om dik te blijven. Tijdens het lezen werd ik een paar keer boos op een goede manier (‘constructief boos’, noem ik dat) en had ik echt zin om nóg meer maling te hebben aan alle schoonheidsidealen. Ook liet het me maar weer eens inzien hoe toxisch de dieetcultuur waarin ook ik opgroeide is en hoeveel sporen dat heeft achtergelaten. Ik wil daar voorgoed afstand van nemen.

You have the right to remain fat is misschien wel precies wat je moet lezen als je net als ik dik bent en nog niet goed weet hoe je een modus moet vinden in dat proces naar zelfacceptatie. Of misschien date je met een dik persoon, is je zoon dik of heb je een dikke collega en wil je meer leren over wat er in de hoofden van dikke mensen om kan gaan. Dit pamflet gaat je inzichten geven.

Ik kocht het boekje bij Savannah’s Bay, een feministische boekhandel in Utrecht. Het is ook online te bestellen via (in een digitale en in een papieren versie)

Mocht je je verder willen verdiepen in dit onderwerp, dan kan ik je dit (klik!) artikel van The Huffingtonpost, met de titel ‘Everything you know about obesity is wrong‘, van harte aanbevelen. Het is voor veel mensen een eye-opener of juist een ‘feest’ van herkenning geweest.

Dankjewel voor het lezen voor het lezen van dit verhaal. Ik vind het fijn dat ik het even kwijt mocht bij jullie. Als je vragen hebt over dit onderwerp, dan mag je die altijd stellen. Dat mag in de comments onder deze blogpost, maar je kunt me ook altijd mailen via het contactformulier.

liefs,

Merel.

The post Over dik én gelukkig zijn appeared first on De Groene Meisjes.

Manieren om je (lees-) concentratie te trainen

Op dit moment krijg ik over twee onderwerpen heel veel vragen binnen op Instagram en dat zijn: waar komt je gespikkelde servies vandaan en hoe krijg je het voor elkaar om zoveel te lezen? Het antwoord op de eerste vraag is kort en bondig: Blokker. En het klopt dat je het online niet kan vinden, want het is alleen in de fysieke winkels te koop. Het is (inderdaad) een te gek servies en ook nog eens heel erg betaalbaar. De tweede vraagt vergt een wat uitgebreider antwoord.

Het is waar; ik lees heel erg veel. Drie boeken per week is geen uitzondering. Ik heb altijd veel gelezen, als kleine Merel had ik altijd al leeshonger (ik had sowieso altijd wel honger, maar dat is een verhaal voor een andere boogpost,) en dat is nooit over gegaan. Wel is het bij vlagen wat erger dan normaal. Momenteel is het vrij serieus. Ik lees echt alles wat los en vast zit en ik vind het het niet gek dat mensen niet meer kunnen bijhouden welke titels er allemaal voorbij komen. Ik vind het ook niet raar dat mensen vragen hoe ik dat toch doe, dat vele lezen, omdat ik weet dat niet iedereen zo’n boekenwurm is als is en dat is ook helemaal oké.

De meest gehoorde opmerking is dat mensen het lastig vinden om de concentratie voor het lezen te vinden. Ook daar kan ik me iets bij voorstellen, al heb ik er zelf (gelukkig) nooit last van gehad. Maar ik ben wel juf en ik weet alles van pubers aan het lezen krijgen en wat voor een puber werkt, kan voor een volwassen lezer ook zeker werken. Dus laten we het gewoon proberen. Ik heb een paar praktische tips voor je.

1. Kies het juiste boek (bij je mood)

Hier staat of valt het volgens mij allemaal mee. Sowieso is het natuurlijk belangrijk om een boek te kiezen dat je boeit of leuk lijkt, anders hoef je er niet eens aan te beginnen. Neem de tijd om uit te zoeken welke boeken je écht leuk vindt. Misschien heb je wel een heel specifiek genre dat je fantastisch vindt, nou, prima toch? Dan lees je gewoon (voorlopig) alleen maar boeken uit dat genre. Ik weet van iemand die in haar kinderjaren een Tweede-Wereldoorlog-fase heeft gehad en zelf ben ik iemand die het liefst ‘probleemboeken’ (hoe treuriger het probleem hoe beter) leest. Zo ken ik ook mensen die alleen fantasy lezen, mensen met een voorkeur voor het lezen van boeken in de originele taal of mensen die het liefst alleen maar dikke pillen kiezen. (of juist niet, natuurlijk)

Los van een genre of een type boek, wisselt je mood natuurlijk ook voortdurend. Ik kan dan misschien heel erg van probleemboeken houden, maar ik ben er niet altijd voor in de mood. Soms ben ik juist in de mood voor een luchtige young adult roman, of voor een spannende thriller. En soms lees ik vier zelfhulpboeken na elkaar en soms kan ik dat genre wel uitkotsen, omdat mijn hoofd er niet naar staat. Het is dus fijn als er iets te kiezen valt. Dat brengt me bij tip 2.

2. Zorg dat je altijd een stapeltje leesvoer voor handen hebt

Ik heb nooit maar één boek ‘op voorraad.’ Ik heb altijd een stapeltje boeken die op me wachten. Ik vind het namelijk heel fijn om tussentijds te kunnen wisselen of om even een uitstapje naar een ander boek te maken als ik dat wat ik aan het lezen ben even zat ben. Op dit moment heb ik liggen: non-fictie, een jeugdboek, het boek voor mijn leesclub, een roman die ik half uit heb en een roman waar ik nog aan moet beginnen. Stel ik had alleen het non-fictie boek liggen en verder niks anders, dan zouden er dagen voorbij gaan voordat ik weer zou gaan lezen, want in non-fictie heb ik op dit moment helemaal geen zin.

3. Neem je boek overal mee naartoe

Zegt genoeg, toch? Er zijn zoveel verloren momenten in de week dat je een stuk uit een boek kunt lezen. Let maar eens op hoe vaak je tijd op je telefoon doorbrengt. Al die tijd had je ook kunnen lezen. Ja, ook als je op de bus staat te wachten of als je haar geverfd wordt bij de kapper. Door een boek overal mee naartoe te slepen groeit het ook een beetje aan je vast. Ik vind dat een fijn gevoel, om zo’n band met een boek op te bouwen. Ik herinner me boeken die ik weken lang óveral mee naartoe nam. Zoals Een klein leven. Samen met dat boek heb ik half Nederland gezien. Fijn idee.

3. Kies je favoriete plek om te lezen

In principe lees ik overal. Onderweg in het openbaar vervoer, in de wachtruimte van de tandarts of in een koffietent. Maar het allerliefste lees ik thuis, op mijn bank. Helaas is mijn huis niet groot genoeg om een speciale leeshoek te maken, maar ik droom van een huis met zo’n erkertje. Met een vensterbank waar je in kunt zitten. Of een gezellige hoek in een kamer waar ik een gemakkelijke stoel kan neerzetten, met daarnaast een goede lamp. Dat lijkt me echt fantastisch. Maar voor nu werkt mijn bank ook prima.

4. Kies je favoriete moment om te lezen

Ben je meer een ochtend- of een avondlezer? Dat is wel iets interessants om uit te zoeken. Ik heb heel duidelijk een voorkeur voor de ochtend. Ik zet mijn wekker ‘s ochtends extra vroeg om voordat ik aan mijn werkdag begin nog een uurtje te kunnen lezen. Ook de middag werkt goed voor mij. De avond dan weer helemaal niet – dan ben ik te moe. Ik kan bijvoorbeeld absoluut niet in bed lezen. Ik val gewoon in slaap, al is het nog zo’n spannend boek.

Ga dus vooral op zoek naar het moment op de dag dat voor jou het beste werkt. Is dat ‘s ochtends in de trein naar je werk? Is het ‘s avonds voor het slapen gaan? Of misschien lees je wel heel graag in de pauze tussen twee colleges door?

5. Maak lezen tot een comfortabel ritueel

Maak het jezelf gemakkelijk op je favoriete plek om te lezen. Voor mij is dat bijvoorbeeld thuis in de rechterhoek van mijn bank. Ik pak een extra kussen (en als het koud is een dekentje) en kruip dan lekker weg in mijn hoekje. Ik drink thee, eet mandarijntjes en kruidnoten, en luister Agnes Obel. Oh en ik heb bijna altijd een kaarsje aan. Gotta love die omaleef. Lezen mag gerust me-time zijn, dus sluit jezelf maar lekker op met alles wat je fijn vindt en maak het jezelf gemakkelijk.

Ik vind het heel fijn om muziek te luisteren tijdens het lezen, maar alleen instrumentale muziek, of muziek die ik zo goed ken dat ik niet meer naar de teksten luister. Als ik buitenshuis lees (bijvoorbeeld in de trein of in een koffietent) luister ik ook altijd muziek, maar dat is dan omdat ik anders afgeleid word door omgevingsgeluiden. Thuis vind ik het soms juist te stil, vandaar dat ik dan ook een rustig muziekje luister. Zoek je fijne muziek om te luisteren tijdens het lezen? Op Spotify kan je hele lijsten met instrumentale muziek vinden. Zoek bijvoorbeeld op ‘piano music for reading’.

6. Leg je telefoon weg

Misschien vind je het stom dat ik het zeg en gaat je innerlijke nu puber protesteren, maar het is voor diepe concentratie toch echt wel aan te raden. Ben je bang dat je de verleiding om toch op je telefoon te kijken niet kunt weerstaan? Er zijn apps waarmee je bepaalde functies van je telefoon tijdelijk kunt uitschakelen. Op de iPhone, onder het kopje ‘schermtijd’ kun je nu bijvoorbeeld je social media gebruik aan banden leggen door apps voor een bepaalde tijd gewoon uit te schakelen. Ideaal voor de social junkies onder ons ;)

7. Zet een timer

Je kunt je leesconcentratie oefenen door een wekker of timer te zetten. Neem je bijvoorbeeld voor: ‘ik ga nu een half uur onafgebroken lezen en het maakt niet uit hoe snel of hoe langzaam ik ga.’ Zet een timer voor 30 minuten en stop met lezen als de wekker gaat. Je zult merken dat de tijd veel sneller is gegaan dan je gedacht had. Misschien wil je zelfs nog wel verder lezen. Soms hebben we gewoon een externe factor nodig die ons dwingt om iets een bepaalde tijd vol te houden. Na een tijdje gaat het vanzelf en kijk je niet meer om naar een timer.

8. Geef jezelf een opdracht

Voor veel mensen werkt het goed om lezen zo concreet mogelijk te maken. Spreek bijvoorbeeld met jezelf af: vandaag ga ik vijfentwintig bladzijdes lezen. Of één hoofdstuk. Of bedenk: aan het einde van de week wil ik op de helft van dit boek zijn. Of: ik wil deze maand drie boeken gelezen hebben. Wat de opdracht is maakt niet uit. Het gaat erom dat je het tastbaar en ‘checkbaar’ maakt.

10. Vergroot je zelfvertrouwen door een boek uit te lezen

Ja, echt. Een boek uitlezen geeft je zelfvertrouwen. Het is toch een soort taak die je hebt weten te volbrengen, een afgerond projectje. Wanneer ik met zo’n ‘draak van een boek’ (een heel dik of heel moeilijk boek,) bezig ben en ik zie het niet meer zitten, dan heb ik twee opties; of ik stop ermee, of ik stop er tijdelijk mee en lees iets luchtigs of makkelijks tussendoor. Zoals bijvoorbeeld een young adult roman waar je even lekker doorheen kunt vliegen. Ik noem dat ‘tussenboeken.’ Tussenboeken maken dat je even niet zo hoeft te worstelen en toch iets ‘volbrengt.’ Zodra ik zo’n boek uit heb, heb ik daarna meteen weer meer zelfvertrouwen om het lastiger boek op te pakken.

Ik hoor het heel graag van je als je vragen hebt over dit onderwerp en natuurlijk hoop ik dat je iets hebt aan mijn tips. Lezen kan echt enorm fijn zijn, dus gun het jezelf om het in ieder geval te proberen. Er zijn zóveel soorten boeken en zóveel manieren om te lezen – ik weet zeker dat je iets moet kunnen vinden dat bij jou past en wat voor jou werkt!

The post Manieren om je (lees-) concentratie te trainen appeared first on De Groene Meisjes.

Extra warme ovenschotels voor extra koude dagen

Er is iets dat me kalmeert aan het aankleden van zo’n ovenschaal; de groenten met aandacht gesneden, de saus vers gekookt, de schaal laagje voor laagje vullen – ik neem er alle tijd voor. Wat ik ook fijn vind is de wachttijd die een ovenschotel automatisch met zich meebrengt. Vaak is dat een half uur tot drie kwartier. De perfecte duur om met een glas wijn en een boek of podcast op de bank te zitten. Of om uitgebreid met een geliefde te zoenen. De oven doet zijn werk wel. En dan het resultaat: een dampende, goddelijk ruikende schotel, waar je je mes in zet, dwars door al die laagjes die je zo zorgvuldig in die schaal gelegd hebt, en dat je dan weet: vanaf nu wordt het een rommeltje. Maar ovenschotels mogen ook een rommeltje zijn, want rommeltjes zijn lekker.

De herfst en winter zijn je hoogtijdagen als je een ovenschotel bent. Dat vind ik niet meer dan logisch, want ovenschotels hebben alles te maken met comfort en warmte en dat is precies wat we nodig hebben nu. Tevens is het een makkelijke manier om heel veel groenten te eten en die vitamines, die kunnen we ook goed gebruiken in deze tijd van het jaar. In deze blogpost deel ik graag mijn favoriete ovenschotelrecepten met jullie. Ook heb ik zomaar het vermoeden dat er nog wel eens nieuwe ovenschotelrecepten op de Groene Meisjes zouden kunnen gaan verschijnen, want ik blijf er maar aan denken en dus wil ik er meer maken.

Röstischotel met zuurkool 

Toegegeven: deze ovenschotel is al een rommeltje nog voordat je hem gaat snijden. Eigenlijk is het nooit anders dan een rommeltje geweest. Maar dat maakt hem absoluut niet minder lekker.

Groentelasagne

Als je net als ik rustig wordt van groenten snijden, dan is dit jouw recept. Het is een lasagne zonder lasagnebladen en daarmee heel geschikt voor mensen die bijvoorbeeld geen gluten eten. Maar mochten gluten geen probleem voor je zijn, dan zou ik zeggen: vegan lasagnebladen toevoegen kon wel eens heel erg lekker zijn. Ik heb het nog niet geprobeerd, maar dat ga ik binnenkort zeker eens doen.

Moussaka

De meest recente toegeving aan de receptenindex van de Groene Meisjes! Het stond al een tijdje op mijn lijstje om een vegan moussaka te maken en nu kwam het er eindelijk eens van. Ik vind dat het recept meteen plekje verdiend in deze ovenschotelsblogpost.

Schotel met aubergine, tomaat en kikkererwten

Wat deze ovenschotel zo ontzettend lekker maakt, is dat je de aubergine (in dunne plakken) eerst roostert in de oven, nog voordat ze in de ovenschotel gaan. Dat maakt dat de aubergine heel veel smaak krijgt en ergens iets knapperigs heeft en het is echt zó goed. Verder is dit vooral een ontzettend eenvoudig te maken ovenschotel, dus ook geschikt voor mensen die geen geduld hebben om een ovenschaal laagje voor laagje mooi aan te kleden.

Enchiladas met linzen 

Veel Mexicaanse gerechten lenen zich ook zo lekker voor een ovenschotel. Enchiladas zijn perfect als je het mij vraagt. Je maakt een lekkere saus, kiest de groenten en peulvruchten die je wil gebruiken, rolt er wat tortilla’s omheen en je schuift het in de oven. Deze variant met linzen is super makkelijk en heel erg lekker.

Ik hoop dat jij net zo gaat genieten van (deze) ovenschotels als ik. Het zou heel leuk zijn als je het me laat weten als je één van de recepten hebt gemaakt! Je mag altijd een foto met me delen op Instagram (via @merelwildschut), daar word ik altijd blij van. Veel plezier bij het maken van je ovenschotel en eet smakelijk.

The post Extra warme ovenschotels voor extra koude dagen appeared first on De Groene Meisjes.

Mijn favoriete podcasts van dit moment (deel 1)

Foto’s: Bette de Wit 

Het is geen geheim dat ik al jaren een ontzettende podcastjunk ben. Er is van alles dat ik interessant vind – ik denk dat ik een behoorlijk brede interesse heb, – en dat zorgt ervoor dat ik alles wat maar los en vast zit luister. Als ik nadenk over wat ik allemaal al heb geleerd van al die honderden podcastafleveringen die ik door de jaren heen geluisterd heb, dan denk ik dat daar geen cursus of enorme stapel boeken tegenop kan. Los van het feit dat ik het leuk vind om dingen te leren, vind ik veel podcasts gewoon heel vermakelijk of gezellig. Het voelt wel knus, een beetje rondfietsen met op je koptelefoon bijvoorbeeld twee mensen die een gesprek met elkaar voeren of met elkaar lachen. Ja, ik ben groot fan. En er zijn heel veel podcasts die ik met jullie wil delen, maar omdat ik jullie niet wil afschrikken (‘ga toch eens weg met je tips, Merel!’) ga ik mijn favoriete podcasts van dit moment verdelen over twee blogposts. Dan wordt het – hopelijk – niet zo’n podcastoverkill. Want dat zou zonde zijn.

Luisterruit

Dit is de podcast die ik het meest recent heb ontdekt. Luisterruit is een productie van de Nederlandse Spoorwegen. De NS heeft een team jonge makers dit platform geboden en zij hebben daar iets heel tofs mee gedaan. Iedere aflevering heeft een treingerelateerd thema, denk aan wissels, vertraging en verbindingen. Maar dat treingerelateerde moet je niet té letterlijk nemen, want de makers zijn hier heel slim en creatief mee omgegaan. Iedere aflevering heeft iets grappigs, interessants, iets liefs, soms iets verdrietigs, iets moois en eigenlijk vind ik het geheel behoorlijk poëtisch hier en daar. Er worden allerlei soorten mensen geïnterviewd en de makers gaan naar allerlei interessante plekken om onderzoek te doen naar allerlei onderwerpen. Het blijft interessant. De kwaliteit van de podcast is echt fantastisch. Zelden heb ik een Nederlandse podcast gehoord die audiotechnisch zo goed in elkaar zit.

Er zijn op dit moment 13 reguliere en 2 extra afleveringen, en ik vond ze allemaal even goed. Ik vind het echt heel lastig om een favoriete aflevering aan te wijzen, maar als dat dan écht moet, dan zeg ik aflevering 4 (‘Zwaar weer’). Die was zo ontroerende dat ik heb gehuild op de fiets. Ook aflevering 7 (‘Bagage’) is fantastisch, omdat er een stukje over dik zijn in zit. Maar aflevering aflevering 12 (‘Stationssafari’) over dieren vond ik ook heel vermakelijk. Nou ja, je hoort het. Je moet gewoon alles maar gaan luisteren. De afleveringen zijn kort (25 minuten per stuk,) dus perfect voor een pauze of een korte treinrit. In de trein luisteren is extra leuk, natuurlijk.

De Grote Vriendelijke Podcast

Als je net als ik van jeugdliteratuur houdt, dan moet je De Grote Vriendelijke Podcast van Jaap Friso en Bas Maliepaard (beide recensenten) luisteren. Deze relatief nieuwe podcast (er zijn pas 3 of 4 afleveringen verschenen op dit moment) is echt enorm interessant en aandoenlijk. Ik bedoel, je hoort een paar volwassenen heel gepassioneerd over kinderboeken praten – wat is daar níet leuk aan? Wat ik daar overigens ook heel fijn aan vind, is dat jeugdliteratuur door Jaap en Bas als iets heel serieus wordt gezien. Jeugdliteratuur is ook gewoon literatuur – het is geen slap aftreksel.

Iedere aflevering worden er een paar kinderboeken besproken en er wordt altijd een schrijver geïnterviewd. Dat zijn heel mooie en interessante interviews en ik leer op die manier auteurs kennen die ik anders misschien niet zo snel ontdekt had. Het gesprek met Bibi Dumon Tak in aflevering 2 vond ik bijvoorbeeld enorm inspirerend en ik kende haar helemaal niet, dus ik ben heel blij met die ontdekking.

Deze podcast zorgt ervoor dat je leeslijst groeit. De hosts geven zulke goede leestips, je blijft maar meeschrijven, en oké, boeken kopen.

Ongehoord

Een podcast van een heel ander genre. Ongehoord gaat namelijk over seksualiteit in de breedste zin van het woord. Maakster Marije Janssen gaat iedere aflevering met een andere gast in gesprek en op die manier worden er allerlei uiteenlopende onderwerpen besproken. Zonder schaamte. En dat is voor mij met name zo interessant aan deze podcast. Ik denk niet dat ik de enige ben die toch nog wel de nodige schaamte kan voelen wanneer het over seks gaat. Ongehoord is zo lekker laagdrempelig en open, er wordt in gelachen en alles wordt gewoon benoemd zoals het is – dat werkt enorm goed voor mij. Tijdens het luisteren corrigeer ik mijn eigen gedachten en gevoelens van schaamte, merk ik.

Aflevering 6 is tot nu toe mijn favoriete aflevering. Marije voert in die aflevering een ontzettend openhartig gesprek met Lu Lodi, over trans en seksualiteit, over activisme, maar ook over allerlei manieren om seks te hebben wanneer je je seksualiteit (en identiteit misschien ook wel,) als iets bekijkt dat fluïde kan zijn. Ik luisterde deze aflevering terwijl ik een wandeling door Den Haag maakte en mogelijk hebben mensen me breeduit zien glimlachen op straat. Het gesprek raakte me op zoveel verschillende manieren – als je één aflevering van Ongehoord een kans wil geven, laat het dan alsjeblieft deze zijn.

Na iedere aflevering van Ongehoord denk ik: er is nog zoveel te leren. Er is nog zoveel dat ik niet ken of weet, of wat ik niet heb geprobeerd. Ik merk dat ik er nog een nieuwsgieriger meisje van word dan ik al was.

Luisterruit, De Grote Vriendelijke Podcast en Ongehoord zijn alle drie te beluisteren via verschillende kanalen. Download een podcast app, zoek de titels op, abonneer je en begin met luisteren! Zo simpel is het.

Ik ben heel benieuwd welke van deze drie podcasts jullie gaan luisteren. Laat je het me weten in de comments? Veel luisterplezier gewenst! 

The post Mijn favoriete podcasts van dit moment (deel 1) appeared first on De Groene Meisjes.

Vegan moussaka

Foto’s: Sam van Rij 

In de categorie ovenschotels scoorde moussaka altijd al erg hoog bij mij. Maar ja, ik at het vroeger altijd met kaas en volgens mij ook nog met gehakt, en die tijd is geweest. Ik wilde me al een tijdje wagen aan een vegan moussaka maar het kwam er maar niet van. Nu het ovenschotelseizoen (ja, dat is een ding) officieel is aangebroken kon ik het niet langer laten wachten: zie hier het resultaat!

Deze vegan moussaka vergt wat tijd en voorbereiding. Ik vind dat perfect voor een luie weekenddag. Lekker een uurtje in de keuken bezig zijn, ovenschotel de oven in en wachten met een glas wijn erbij. Mij maak je niet veel gelukkiger momenteel. Het maken van deze vegan moussaka maakte me zelfs een beetje trots op een grappige manier. Er waren namelijk best wel wat stappen: grillen, koken, pureren, béchamel saus maken, de ovenschaal mooi aankleden… en het lukte allemaal! Sterker nog; het ging hartstikke makkelijk. Maar dat moet ik er eigenlijk niet bij zeggen he? Dat zwakt mijn trotse verhaal weer een beetje af. Maar wat ik maar wil zeggen is: jij kan dit ook. Absoluut.

Omdat het geen ‘hatseflats’ recept is, en er wat meer stappen zijn dat je misschien van mijn recepten gewend bent, heb ik geprobeerd alles zo uitgebreid mogelijk te beschrijven. Daardoor lijkt de omschrijving misschien een beetje oneindig, maar dat is omdat ik zo volledig mogelijk heb geprobeerd te zijn.

Wat heb je nodig?

2 sjalotjes

1 teen knoflook

1 blik gepelde tomaten (gepureerd)

1 blikje tomatenpuree (2 eetlepels)

1 eetlepel oregano

2 theelepels kaneel

een blik (400 gram) linzen

2 aubergines

4 medium grote aardappels

een scheut havermelk

een klontje vegan boter

olijfolie

4 eetlepels meel (ik gebruikte havermeel, had ik nog in huis)

500 ml havermelk

1/4 theelepel gemalen nootmuskaat

peper en zout naar smaak

broodkruimels/panko

Wat ga je doen?

1. Laat een grillpan goed heet worden. Snijd de aubergines over de lengte in dunne plakken. Gril de aubergineplakken, draai ze voorzichtig om, tot er aan beide kanten mooie grilstrepen verschijnen.

Leg de aubergineplakken apart op een bordje. De grillpan kan ook aan de kant.

2. Schil en snijd 2 aardappels in dunne plakken. Breng wat water in een pannetje aan de kook en kook de aardappelplakjes hierin in een paar minuten beetgaar. Giet af en leg ook de aardappelplakjes apart op een bordje.

3. Schil nog 2 aardappels en breng een nieuw pannetje met water aan de kook. Halveer de aardappels en breng ze aan de kook. Kook ze tot ze zacht genoeg zijn om ze te stampen. Voeg tijdens het stampen een scheutje havermelk, een snuf zout en een klontje vegan boter toe, zodat het een lekker zachte puree wordt. Dek het pannetje waarin je de puree hebt gemaakt af om het een beetje warm te houden. (niet op het vuur!)

4. Snipper de sjalotjes en snijd de knoflook heel fijn. Verwarm een beetje olijfolie in een pan (steelpan) en bak hierin de sjalotjes en de knoflook kort. Voeg de gepelde tomaten, tomatenpuree, oregano en kaneel toe.

Laat de saus zachtjes pruttelen op een heel laag vuurtje.

5. Spoel de linzen af, laat goed uitlekken en roer door de saus heen. Laat de linzen warm en zacht worden in de saus die nog steeds staat te pruttelen op een laag vuurtje.

6. Maak nu een vegan b̩chamelsaus. Dit doe je zo: pak een schoon steelpannetje. Verwarm hierin 2 eetlepels olijfolie op een laag vuurtje. Voeg hier het meel (4 eetlepels, dus weinig) aan toe en roer meteen heel goed door met een garde. De olie zorgt ervoor dat het meel meteen gaat kruimelen Рdat is de bedoeling. Wanneer de olie en het meel gemengd zijn, voeg je geleidelijk de koude (!) havermelk toe Рterwijl je blijft kloppen met je garde. Blijf kloppen tot het een stevige saus geworden is. Breng de saus nu op smaak met zout, peper en nootmuskaat.

7. Bouw de ovenschaal als volgt op:

Laag 1: tomaten-linzensaus

Laag 2: aubergineplakken en aardappelplakjes

Laag 3: tomaten-linzensaus

Laag 4: aardappelpuree

Laag 5: aubergineplakken

Laag 6: tomaten-linzensaus

Laag 7: béchamelsaus en broodkruimels

– of je doet het gewoon lekker in de volgorde die jij zelf bepaalt ;) – 

8. Verwarm je oven voor op 200 graden. Wanneer de oven warm is, gaat de vegan moussaka er 30 minuten in. De perfecte duur om even iets voor jezelf te doen – of je keuken op te (laten) ruimen.

Meer ovenschotel-inspiratie

Tijdens het uitwerken van dit recept dacht ik aan alle andere lekkere ovenschotels die ik eerder maakte en besloot ik een verzamelartikeltje te maken met mijn favoriete recepten. Deze blogpost komt volgende week online, dus houd de Groene Meisjes in de gaten als je nog meer inspiratie zoekt :)

Laat het me ook weten als je deze moussaka gaat maken! Je mag altijd een foto van je eindresultaat met me delen via Instagram (@merelwildschut), dat vind ik leuk. Veel plezier bij het maken van dit recept en eet smakelijk! 

The post Vegan moussaka appeared first on De Groene Meisjes.

Hoe begin je een leesclub?

Zo’n negen maanden geleden heb ik mijn nerdgame naar een nieuw level getild; ik begon een leesclub. Dat leek me leuk. Ik noemde het de ‘Super Secret Book Society’, dat leek me grappig. Eens per maand kwamen we op avond, na sluitingstijd, in de bibliotheek van Rotterdam bij elkaar en ik overdrijf niet als ik zeg dat het al na de eerste bijeenkomst een succes was. Dat ligt absoluut niet aan mij, maar aan de leuke mensen die zich bij mijn leesclub aansloten. Mensen die boeken lezen zijn (over het algemeen) interessante mensen, zo is gebleken. Inmiddels is mijn leesclub van de bieb naar Adem Inn verhuisd en deel ik hem met iemand anders, maar daarover zal ik je straks meer vertellen. Met deze blogpost hoop ik je op weg te helpen als jij er ook over nadenkt om een leesclub te starten, of om je bij eentje aan te sluiten.

Wat is (of doet) een leesclub?

Leesclubs zijn groepjes mensen de bij elkaar komen om boeken te lezen en te bespreken. Dat is in feite wat het is. Het is niks spannends of ingewikkelds, het is eigenlijk gewoon ‘voor de leuk.’ Althans, zo is het bij onze leesclub. Je komt eens in de zoveel tijd bij elkaar om een boek, dat iedereen dan gelezen heeft, te bespreken. In ons geval betekent dat dat we één keer per zes weken bij elkaar komen.

Er zijn allerlei soorten leesclubs. Zo zijn er leesclubs met mensen van ongeveer dezelfde leeftijd. Ik weet dat er veel leesclubs zijn waar dames van boven de 60 bij elkaar komen. Dit lijkt me echt te gek voor als ik wat ouder ben – maar zo lang wilde ik niet wachten. Er zijn ook leesclubs voor jongere mensen, gelukkig. In onze leesclub zitten alleen maar mensen tussen de 20 en 40 jaar. (niet dat je niet welkom bent als je ouder of jonger bent, maar dat is zo een beetje ontstaan en het bevalt erg goed)

Ook zijn er leesclubs die een bepaald genre boeken bespreken. Zo weet ik dat er in Utrecht een leesclub voor science fiction en fantasy is. Ook in Utrecht: Savannah Bay (een boekhandel) heeft een leesclub waar alleen maar feministische literatuur wordt besproken. Als ik in Utrecht zou wonen, zou ik me daar per direct bij aansluiten. Als je mega fan bent van een bepaald genre (zoals science fiction, bijvoorbeeld) dan kan het natuurlijk heel erg interessant zijn om met mede-fans van het genre bij elkaar te komen. Ik zelf heb die behoefte niet zo sterk en vind het juist leuk om allerlei verschillende boeken te bespreken.

Waarom zou je bij een leesclub willen? Nou, daar kan je allerlei redenen voor hebben. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je in een nieuwe stad bent komen wonen en mensen wil leren kennen. Zoals ik al zei: mensen die van lezen houden zijn vaak interessante mensen, dus je kans om nieuwe vrienden te maken is best wel groot als je je aansluit bij een leesclub. Het kan ook zijn dat je wel graag leest, maar een stok achter de deur nodig hebt om het ook echt te gaan doen. Als je je aansluit bij een leesclub weet je dat je zo ongeveer eens per 6-8 weken een boek gaat lezen. Het feit dat je een afspraak hebt met je leesclub kan dan toch helpen om zo’n boek echt uit te lezen. Een andere reden kan zijn dat je wat meer verdieping zoekt. Boeken lezen is leuk, praten over boeken vind ik misschien nog wel leuker.

Het hebben van een leesclub heeft mij al van allerlei goeds gebracht. Het heeft me boeken laten lezen die ik anders niet zou kiezen, ik heb erg leuke mensen leren kennen en het heeft ervoor gezorgd dat ik meer wil weten over de boeken die ik lees. Ik kijk tegenwoordig tijdens het lezen al uit naar het gesprek dat we over het desbetreffende boek gaan hebben. Soms heb ik al in mijn hoofd: “die en die gaat dit en dit over deze passage zeggen” en daar verheug ik me dan echt op. Ook heb ik vaker zin gekregen om verdiepende artikelen (interviews, recensies, andere achtergrondartikelen) te lezen bij de boeken die we bespreken en ik merk dat ik daar veel van leer. Los van dit alles: we hebben het gewoon heel gezellig met elkaar, we lachen veel, we drinken thee en eten veel snacks. Dat is allemaal ook wat waard.

Hoe pak je zoiets aan?

(Romantisch hè, bij de kerstboom. Zo romantisch maak ik het niet met mijn leesclub, maar goed, laten we eerlijk zijn, ik sta overal voor open.)

Mocht je nu denken; ‘lekker promopraatje Merel, je weet het weer goed te verkopen, jij ouwe influencert van ons’, dan zeg ik: ik zal je vertellen hoe je zoiets aanpakt. Het is echt heel erg eenvoudig. Wat heb je nodig?

1. Een plek om bij elkaar te komen. Dit kan gewoon bij iemand thuis zijn, maar een boekhandel, buurthuis, bibliotheek of caf̩ werkt ook goed. Misschien ken je een gezellige plek bij jou in de buurt waar je gewoon eens kunt informeren of ze ervoor open zouden staan om jou met je leesclub eens per zoveel weken te ontvangen. Het is wel handig als het een rustige plek is Рbij voorkeur iets waar op dat tijdstip (vaak de avond) verder niet (veel) andere mensen zijn. Je wil immers een goed gesprek kunnen voeren en daar heb je een beetje rust en ruimte voor nodig.

2. Mensen. Logisch. Hoe vind je die? Nou, misschien wel gewoon in je eigen vrienden-en kennissenkring. Of misschien heb je wel heel leuke collega’s of buren die wel bij je leesclub zouden willen. Kijk, als je het nooit vraagt, dan zul je het nooit weten. Gooi gewoon eens een berichtje op je social media kanalen om te vragen wie er interesse zou hebben. Je zult nog verbaasd zijn over hoeveel (jonge!) mensen er bij een leesclub willen. Toen ik mijn oproepje plaatste op Facebook waren er meer dan 200 geïnteresseerden uit Rotterdam. Oké, dat heeft misschien een klein beetje te maken met mijn netwerk, maar het gaf wel aan dat echt veel mensen zoeken naar zoiets. Probeer het gewoon! Je hoeft ook niet meteen met 15 man te beginnen, een bescheiden groepje mensen (en je hebt echt zomaar 4 of 5 personen bij elkaar, geloof me) is ook al heel erg leuk en waardevol.

3. Een boek. Ja, je moet wel even bepalen wat je wil gaan lezen met je leesclub. In het begin hield ik vast aan het principe dat we iedere maand een debuutroman van een Nederlandse of Vlaamse schrijver lazen, dat was een handige leidraad om titels te kiezen. Op een gegeven moment vond ik het ook ietwat beperkend worden, dus nu ik mijn leesclub deel (met Simone, die al een leesclub had bij Adem Inn,) heb ik dat losgelaten. Inmiddels hebben we het systeem dat er iedere keer twee mensen een boek voor de volgende keer pitchen en daar kiezen we er dan eentje van. Zo komt iedereen een keer aan de beurt om een boek te mogen kiezen. Maar om te beginnen zou ik lekker gaan voor (al dan niet nieuwe) boeken die jij heel goed vond en waarvan je denkt: ik wil hierover praten met mensen. Want ergens over willen praten met anderen is toch wel de belangrijkste drijfveer, heb ik gemerkt.

4. Een beetje voorbereiding. Moet je heel veel over literatuur weten als je een leesclub wil beginnen? Nee hoor, ik weet vrijwel niks over literatuur. Ik lees gewoon graag. Als je niet ál te serieus wil zijn met je leesclub (en daarmee bedoel ik: als je het niet erg vindt als je leesclub geen elitaire bedoeling wordt, wat je volgens mij ook helemaal niet moet willen want voor wie is dat nou leuk?!) dan denk ik niet dat je literatuurwetenschapper hoeft te zijn om een leesclub te leiden. Het is wel handig natuurlijk, als je wel veel over boeken weet. Simone weet veel over literatuur en stelt duidelijk heel andere vragen dan ik zou doen – dat maakt het gesprek weer interessant op een andere manier.

De eerste keren dat ik de leesclub hield heb ik vooral veel achtergrondinformatie opgezocht over het boek. Ik las interviews en recensies, keek wat YouTube video’s en bedacht wat gespreksvragen. Er zijn hele boeken geschreven over hoe je een leesclub ‘moet’ leiden en op internet zijn er hele vragenlijsten voor leesclubs te vinden. Kortom: veel werk is al voor je gedaan. Maar het moet ook niet allemaal uit jou komen – het moet uit de groep komen. Bij mijn groep ging dat helemaal vanzelf. Mensen die de stap nemen om bij een leesclub te gaan willen over het algemeen gewoon graag praten, dus dat zit dan wel goed.

5. Als je leesclub eenmaal een beetje staat en de leden hebben een leuk contact met elkaar, dan kan het ook interessant zijn om andere leuke dingen samen te doen. Zo zijn een paar mensen van mijn leesclub al met elkaar naar een boekverfilming in de bioscoop geweest en komen we elkaar geregeld tegen op literaire evenementen en festivals. Misschien vind je bij de leesclub eindelijk de mensen die wél met je mee willen naar een literaire avond. Ik bedoel, laten we eerlijk zijn, er zijn ook genoeg mensen in mijn omgeving die denken ‘laat Merel dat maar lekker met haar boekengekkies doen’ en dat is ook helemaal prima.

Geen zin om zelf een leesclub te starten?

Nah, je bent gek. Het is zó leuk! Maar ok, misschien heb je de tijd niet. Of heb je geen zin in die verantwoordelijkheid, I get it. Overweeg dan eens om een leesclub te delen met iemand – ik vind dat dus echt heel erg leuk. En anders zoek je gewoon een al bestaande leesclub bij jou in de buurt. In alle steden zijn leesclubs te vinden, dat weet ik zeker. Doe een oproepje op Facebook en houd je oren en ogen open in bibliotheken, culturele centra en boekhandels. Mocht je in Rotterdam wonen en meer willen weten over onze leesclub, dan mag je daar altijd naar vragen. We hebben nog wel een beetje plek over, hoor! :)

Ik ben benieuwd wie van jullie er ook bij een leesclub zit of er nu bij eentje wil óf er zelf eentje wil starten. Stel me gerust alle vragen die je hebt, vind ik leuk!

Ps Op de eerste foto in deze blogpost zie je een boekje met daarop ‘waar we over praten als we over boeken praten.’ Dit is een uitvouwbare kaart met een literaire tour erop. Het idee hiervan is dat je een paar audiobestanden gaat downloaden en aan de hand daarvan een rondleiding door je eigen boekenkast volgt. Het is ontwikkeld door mijn vriend en medepodcaster Dennis en daarom al tof, maar nee, het ís ook echt tof. Ik leg het natuurlijk weer eens helemaal niet goed uit, maar de kaart/poster maakt vanzelf alles duidelijk. De tour is voor €7,50 te bestellen via Ondercast.com.  Misschien een leuk idee om met je leesclub te doen!

The post Hoe begin je een leesclub? appeared first on De Groene Meisjes.

Fairtrade chocolade voor de feestdagen (met winactie)

Ik ga er geen geheim van maken: ik heb eigenlijk al best wel veel pepernoten en ‘Sint-chocolade’ gegeten dit seizoen. Zo ongeveer al het snoepgoed dat er nu in de winkels ligt vind ik lekker. No shame. Toch koop ik niet zomaar alles wat los en vast zit, hoor. Ik probeer erop te letten dat de producten naast vegan ook zo eerlijk mogelijk zijn. Dat wil zeggen dat ik in het geval van chocoladeproducten het liefste kies voor producten met een Fairtrade keurmerk. In deze blogpost vertel ik je iets meer over waarom jij ook voor Fairtrade chocolade zou kunnen kiezen en waar je dan op zou kunnen letten.

Waarom voor Fairtrade chocolade kiezen?

Natuurlijk, de hele komende feestperiode mogen we gerust bezig zijn met alle lekkere en leuke dingen die er zijn. We mogen genieten, feest vieren, cadeautjes geven en krijgen en heel erg lekker eten. It’s the season to be jolly, right? Dat hoeft echter niet te betekenen dat we onze idealen of principes uit het oog hoeven te verliezen. Als je iemand bent die een duurzame en bewuste lifestyle aanhangt hoef je dat niet los te laten in december. Los daarvan hoeven we niet alleen maar aan onszelf te denken, maar kunnen we ook kijken naar wat onze keuzes voor anderen zouden betekenen.

Chocolade kopen is daar een heel concreet voorbeeld van. Ik hoef je denk ik niet te vertellen dat de cacao-industrie geen heel eerlijke industrie is. Doordat er steeds meer over bekend wordt en steeds meer consumenten bereid zijn bewustere keuzes te maken wordt de cacaoketen steeds eerlijker, maar we zijn er absoluut nog niet. Wist je dat wereldwijd zo’n 14 miljoen mensen leven van de cacaoteelt? Bijna 70% van al deze cacao die geteeld wordt, komt uit Ghana en Ivoorkust. De meeste boeren verdienen minder dan €0,67 per dag. En dan moet je weten: cacao telen is hárd werk. En de arbeidsvoorwaarden zijn niet zo humaan zoals wij die kennen hier in het westen. Laten we er dan ook nog even bij stilstaan dat de vrouwen in deze industrie, de cacaoboerinnen dus, nóg minder verdienen. Vaak hebben zij ook lagere posities en bezitten ze zelf geen land, waardoor ze het nog minder voor het zeggen hebben. Kortom: er is nog een hoop eer te behalen in de cacaoketen.

Gelukkig wordt er hard gewerkt door Fairtrade (Max Havelaar) om de situatie te verbeteren. Zo wordt er samengewerkt met 189 cacao coöperaties , die verantwoordelijk zijn voor zo’n 227.000 boeren (waarvan 23% vrouw is.) In 2016 ontvingen deze boeren een premie van €25 miljoen vanuit Fairtrade. Dat was 33% meer dan er in 2015 uitgekeerd werd. Natuurlijk is het bij lange na nog niet genoeg om alle cacaoboeren wereldwijd een eerlijk salaris te betalen – maar er wordt aan gewerkt. Naast het uitkeren van premies worden er opleidingprogamma’s opgezet en aangeboden door Fairtrade. Deze richten zich onder andere op de vrouwen in de industrie, zodat zij een sterkere positie krijgen. Zo is er bijvoorbeeld de Women’s School of Leadership in Ivoorkust opgericht, waar ondernemende vrouwen alles wordt geleerd over financiën, ondernemen en gendergelijkheid.

Wanneer jij ervoor kiest om Fairtrade chocolade te kopen – en dat hoeft niet eens meer te kosten dan een niet-Fairtrade reep, – dan steun je deze initiatieven. Wij zorgen er met z’n allen voor dat een boer een eerlijker loon krijgt, of dat een meisje naar school kan. Ik geef daar graag een beetje extra geld voor uit.

Waar kun je op letten als je chocolade koopt?

Nu denk je misschien: ok, ik wil daar best een beetje moeite voor doen, maar hoe dan? Geen zorgen, het is (tegenwoordig) erg gemakkelijk om bewuste keuzes te maken op dit gebied. Ten eerste hoef je er niet voor naar een speciale winkel, zoals een biologische supermarkt of een wereldwinkel. Iedere reguliere supermarkt heeft tegenwoordig een assortiment van Fairtrade producten en daar hoort chocolade ook bij. Ten tweede hoef je geen heel speciale chocolade te kopen. Als jij van een ‘gewone’ reep houdt, of als je ‘gewoon’ voor de hele familie een chocolaletter voor in de schoen wil kopen: geen probleem. Er zijn genoeg supermarkten die in het huismerkassortiment nu Fairtrade chocoladeletters hebben. Neem bijvoorbeeld huismerk ‘G’woon’, dat te koop is bij onder andere Plus, Dekamarkt, Dirk en Spar. Ze hebben alle letters in alle smaken en het is allemaal Fairtrade chocolade. Dat is toch geweldig?

Als je even met me meekijkt naar de foto’s in dit artikel, dan zal ik je precies aanwijzen waarop je moet letten als je Fairtrade chocolade wil kopen. Het Fairtrade Max Havelaar logo is namelijk vrij gemakkelijk te herkennen. Het is een vierkantje met daarin een blauw met groen logo, waaronder in blokletters staat: fairtrade. Soms staat er ‘Fairtrade cocoa program.’ Dit logo wordt gebruikt wanneer een specifiek ingrediënt, in dit geval cacao, Fairtrade is. Kan eigenlijk gewoon niet missen, toch? Wanneer je dit logo ziet op een verpakking, dan weet je zeker dat het een 100% fairtrade gecertificeerd product is. Dan zit je dus goed!

Daarnaast zijn er natuurlijk nog allerlei andere logo’s waarop je kunt letten als je bewuste keuzes wil maken deze decembermaand. Kijk bijvoorbeeld naar het pakje met de speculaas-chocolade Sinterklazen: deze zijn naast fairtrade ook nog vegan én biologische gecertificeerd. En los daarvan: heel erg lekker én glutenvrij. Aanrader wel dus.

Feest voor iedereen!

Omdat ik vind dat december een feestje moet zijn voor iedereen, of je nu wel of niet iets viert, heb ik een lekkere winactie voor jullie geregeld. Via mijn social kanalen (Facebook en Instagram) mag ik van Max Havelaar een vegan (!) en Fairtrade (!) chocoladepakket verloten met daarin:

–  2 repen Tony Chocolonely

– een luxe Zwitserse chocoladereep

– Speculaas-chocolade Sinterklazen (koekjes)

– Belgische chocoladebrokken

– T-shirt ‘ik ben eerlijk’ (in large)

Ja, pak je agenda maar alvast om een afspraak te maken met een dierbare of twee. Pot thee erbij en genieten maar, dacht ik zo ;)

Wat je moet doen om kans te maken op de prijs? Laat een reactie achter op het bericht op mijn Instagram en/of Facebook (twee keer meedoen mag) en vertel me met wie jij dit fantastische Fairtrade pakket zou delen!

Volg Fairtrade Nederland ook alsjeblieft op Instagram en Facebook, en kijk op hun website (klik!) voor meer informatie over de Fairtrade cacaoprojecten. Het is een boeiend onderwerp om je in te verdiepen, dus als  je daar even tijd voor hebt: zeker doen! Educate yourself :)

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Fairtrade Nederland / Foto’s: Bette de Wit 

The post Fairtrade chocolade voor de feestdagen (met winactie) appeared first on De Groene Meisjes.

Ik las weer wat boeken

Foto’s: Bette de Wit

Waarschijnlijk heeft het alles met de tijd van het jaar te maken – met de donkere, koudere dagen – maar ik lees echt álles wat los en vast zit momenteel. Hele stapels boeken gaan er doorheen. Het heeft ook te maken met mijn behoefte om rustiger aan te doen. Lezen is voor mij de perfecte manier to slow it down.

De afgelopen weken heb ik allerlei soorten boeken gelezen. Fictie, non-fictie, jeugdliteratuur, zelfhulpboeken – het kwam allemaal voorbij. Vandaag deel ik weer een paar leestips met je. Hopelijk zit er iets voor je tussen!

‘‘ is zonder twijfel eén van de allerleukste kinderboeken die er de afgelopen tijd zijn uitgebracht. Ik luisterde de (geweldige!) ‘Grote Vriendelijke Podcast‘ over jeugdliteratuur. In de tweede aflevering van deze podcast werd Bibi Dumon Tak (de auteur van dit boek) geïnterviewd en werd het boek besproken en daar werd ik al heel enthousiast van. Ik besloot het tijdens de Kinderboekenweek te kopen. Ik koop trouwens altijd een paar kinderboeken tijdens de Kinderboekenweek, dat vind ik leuk.

Duman Tak won de Theo Thijssen prijs dit jaar voor haar oeuvre. Wat een eer moet zoiets zijn, ik kan me daar niet zoveel bij voorstellen. Laat een boodschap achter in het zand is een prachtige toevoeging aan haar oeuvre. Het is een bundel met gedichten over dieren. Ik geloof dat de schrijfster het zelf non-fictie poëzie noemt, omdat alles is gebaseerd op feiten. Deze bundel is vrij lastig uit te leggen, je moet het echt zien. Ten eerste omdat het prachtig is geïllustreerd door Annemarie van Haeringen. De tekeningen zijn echt fantastisch. Maar los daarvan zit deze bundel gewoon heel bijzonder in elkaar. Er is een goed evenwicht tussen gevoelige gedichten (over de dood, bijvoorbeeld) en heel grappige, vrolijke gedichten en versjes. Ik denk dat kinderen het geweldig zullen vinden om hieruit voorgelezen te worden en dat de gedichten heel goed te gebruiken zijn om moeilijke/gevoelige onderwerpen te bespreken met kinderen.

Dan twee boeken die ik opgestuurd kreeg in verband met het Crossing Border festival. Beide auteurs stonden namelijk op dit festival – maar ik moet jullie iets opbiechten: ik heb beiden niet gezien. Sad!

Gelukkig heb ik wel heel veel andere toffe sprekers (auteurs, dichters) en muzikanten gezien op Crossing Border. Ook heb ik de boeken wél gelezen, dus daar maak ik het hopelijk een beetje mee goed :)

(Sasha Marianna Salzmann) is een boek dat me in het begin eventjes heel erg wist te boeien, maar na een tijdje verslapte dat wat en heb ik het even weggelegd om iets anders te gaan lezen. Het is een boek over een zoektocht naar een broer die verdwenen is, maar ook over een zoektocht naar jezelf. Thema’s die centraal staan zijn je vaderland (het gaat om een vluchtelingengezin,) het ontdekken van je seksualiteit en gender en familiebanden. En nu ik dit zo opschrijf denk ik: ja, ik ga dit boek zeker uitlezen. Want het is prachtig geschreven. Maar het is ook een beetje ‘veel’ hier en daar. Veel informatie, veel namen, veel geschiedenis. Je hoofd moet ernaar staan.

is het eerste boek dat ik lees van deze auteur (Aminatta Forna) en dat is me meteen wel heel goed bevallen. Forna’s schrijfstijl vind ik erg mooi. Het is aan de poëtische kant, daar hou ik van, en er zit heel veel symboliek in het verhaal. Het boek gaat over twee mensen die elkaar tot een paar keer toe toevallig tegenkomen in Londen en daar ontstaat tussen hen een bijzondere band. Het gaat ook over twee mensen die beide een vrij ingewikkelde achtergrond hebben, waar nog van alles over uit te zoeken is en waar je als lezer meer over leert. Naast deze (romantische) verhaallijn, loopt er een verhaallijn over immigranten en vluchtelingen en dat is echt op een heel mooie, maar ook wel schrijnende, manier in het verhaal verwerkt. Ik heb me een paar keer best wel aangesproken gevoeld, en dat is denk ik precies de bedoeling van dit boek. Grote aanrader!

is het boek dat de afgelopen maanden de meeste indruk op me heeft gemaakt. Van een vriendin hoorde ik dat alle boeken van Sheila Heti geweldig zijn, maar ook hier geldt weer dat ik nog nooit eerder iets van deze auteur heb gelezen. Daar moet misschien maar eens verandering in komen, want Moederschap verslond ik echt. Dit boek gaat over het grote vraagstuk: moet ik moeder worden? Dat is wat Heti zich afvraagt en in de zoektocht neemt ze ons als lezers mee.

Ik heb tijdens het lezen allerlei aantekeningen gemaakt en dat doe ik niet altijd, dus dat zegt wel iets over hoe interessant ik het vond. Wat ik vooral heb meegenomen uit het boek is dat er niet zo’n groot verschil is tussen een goede dochter en een goede moeder zijn. En dat een kind krijgen, of moeder worden, iets is dat bijna geen persoonlijke keuze meer mag zijn – de maatschappij verwacht het bijna van je, als je vrouw bent. Maar hoe ga je ermee om als je twijfelt of je wel moeder wíl worden? Wat als je de druk voelt toenemen (in verband met je leeftijd) en je het gevoel krijgt dat je mentale staat en je relaties eronder beginnen te lijden? En: moet iedereen een moeder zijn? Of zijn er ook andere manieren om een moederrol te vervullen en je talenten op het gebied van zorgen en liefde geven kwijt te kunnen?

Ik denk al langer over dit onderwerp na (want ja, ik ben 32 en gay, mensen beginnen me te vragen of ik mijn eitjes al wil laten invriezen, ugh) maar dit boek heeft me echt nog op een ander niveau aan het denken gezet.

Wintertuinfestival

Heb je net als ik de behoefte om je, naast het lezen van boeken, lekker onder te dompelen in een bad met literatuur? Zoals jullie weten ga ik geregeld naar literaire evenementen en festivals en nee, dat is écht níet saai. Het is zelfs heel erg leuk en leerzaam en boeiend. Je zou het echt eens moeten proberen. En als je het dan eens wil proberen, doe dat dan in Nijmegen dit weekend. Kom naar het toffe Wintertuinfestival! Dit is, naast Geen Daden maar Woorden (Rotterdam) en Crossing Border (Den Haag) mijn favoriete literaire festival. De programmering is echt heel erg interessant en het festival zit goed in elkaar. Het hoogtepunt van het festival ligt op zaterdagavond, dat is ‘de grote festivalavond’ in Doornoosje. Vorig jaar heb ik hier echt een fantastische avond gehad, dus ik kijk al uit naar komend weekend! Wie van jullie zie ik daar?

Ik help je trouwens graag en beetje op weg met zo’n festival. Welke programmaonderdelen spreken me aan? Je kan bijna beter vragen welke níet, want er zit echt heel veel interessants tussen. Een paar namen die er voor mij uitspringen zijn: Gloria Wekker (deze vrouw weet me altijd weer te raken met haar scherpe blik,) Jaap Robben (hebben jullie zijn prachtige roman Birk al gelezen?) Radna Fabias (heb al duizend jaar een crush op haar poëzie) (ok op Radna zelf), Linde Schöne (ik kan haar muziek echt heel erg waarderen), Abdelkader Benali (ik heb al een tijdje niks van hem gelezen, maar misschien komt daar na zaterdag verandering in) en Johan Harstad (ik hoor niet anders dan goeds over hem en ik heb nog niks gelezen… erg!)

Drinken we tussendoor een biertje samen? Gezellig!

Even wat praktische informatie over het Wintertuinfestival op een rijtje: 

Datum: 20-25 november, zaterdagavond 24 november grote festivalavond

Tijd: 20:00 – 01:00

Plaats: Doornroosje, Nijmegen (en andere locaties in Nijmegen, check het progamma)

Kaartjes: €17,50 of €12,50 voor studenten of als je CJP hebt

Meer informatie en kaartjes kopen: klik! 

Deze blogpost bevalt affiliaitelinks naar het partnerprogramma van bol.com. Dat betekent dat wanneer jij via mijn linkjes een product bestelt, ik daar een klein percentage voor krijg. Dat is één van de manieren om mijn blog te onderhouden. Het is goed om te weten dat jij niks extra betaalt.

PS als je goed kijkt naar de foto’s zie je dat ik het kleine boekje (‘You have the right to remain fat’) niet heb besproken in deze blogpost. Dat is bewust, want ik wil daar wat uitgebreider op ingaan in een andere post die ik in gedachten heb. Komt eraan dus!

 

The post Ik las weer wat boeken appeared first on De Groene Meisjes.

Over appelrozijnenbroden en niet zoveel moeten

Foto’s: Sam van Rij 

Vorige week ging het eventjes mis bij mij. Het was op woensdagavond, na twee heel fijne dagen in Nijmegen. Ik was daar alleen, alles ging prima. En toen zat ik woensdagavond weer op mijn eigen bank in Rotterdam en opeens overspoelde een gevoel van eenzaamheid me. Dat is niks nieuws, dat gebeurt soms. Die eenzame gevoelens gaan gepaard met extreem moe zijn en hoofdpijn. Ik besloot vroeg naar bed te gaan. Donderdagochtend werd ik wakker met een hoofd vol mist, alsof er een deken van somberheid over me heen lag. Soms gaat het zo lang goed met me dat ik vergeet dat ik een depressieve stoornis heb. Maar kennelijk weet de stoornis mij toch af en toe nog te vinden.

En eigenlijk is dat niet zo’n ramp. Die depressieve periodes zijn als trouwe vrienden, zo goed ken ik ze inmiddels. Ik weet wat ze nodig hebben, ik weet dat ze ook weer een keer weggaan. Ik voel me er rustig onder en ik weet hoe ik mezelf een beetje moet opvangen. Misschien is het voor nu een te lang of een te persoonlijk verhaal, maar ik wil daar best een keer een stuk over schrijven. Mochten mensen daarin geïnteresseerd zijn.

Vandaag wil ik het hebben over appelrozijnenbroden en het boek van Lianne. Beide leren me dat ik niet zoveel hoef. Of in elk geval niet zoveel als ik soms denk. En ik verwacht stiekem een beetje dat hetzelfde voor jou geldt.

Je moet (bijna) niks

Lianne is een internetvriendinnetje (zo noemt zij dat zelf ook, dus ik hanteer die term voor het gemak even) van me. Al jaren. En al jaren volg ik wat ze doet. Ik lees dan ook trouw wat ze schrijft. Ik denk dat het ongeveer anderhalf jaar geleden is dat Lianne en ik ergens taart zaten te eten (dat doen we graag, maar helaas niet vaak genoeg) en dat ze me vertelde dat ze een boek aan het schrijven was. Aangezien ik alles wat Lianne schrijft heel erg goed vind, was ik daar meteen heel excited over. En nu is het zover. Het boek is er en ik heb het gelezen en ik wil er met jullie over praten. ‘‘ was namelijk precies het boek dat ik even nodig bleek te hebben.

Kort samengevat zou ik zeggen dat dit een zelfhulpboek óver zelfhulpboeken is. Lianne is namelijk al sinds ze heel jong is een enorm fan van het genre en leest alles wat los en vast zit. In Je moet (bijna) niks praat ze over de zin en onzin van zelfhulpboeken en bespreekt ze welke praktische raad en wijsheden ze uit haar favoriete titels heeft gehaald. Gooi dit alles in de mix, voeg een beetje van Lianne’s levenservaring toe, en je hebt een heel geslaagd nieuw zelfhulpboek.

Het boek is nuchter en grappig (niet geheel toevallig zou ik Lianne ook met die twee woorden beschrijven) en gaat in grote lijnen over dat we gewoon eens even lekker normaal moeten gaan doen. Met ‘we’ bedoel ik toch wel een beetje de mensen van mijn generatie. De mensen die zich te druk maken om dingen die er niet toe blijken te doen en die standaard te veel hooi op hun vork nemen. We zetten onszelf onder druk en blijven onszelf uitdagen tot een punt waarop het gewoon niet meer leuk is. En dan knappen we. Laten we eerlijk zijn: het overkomt praktisch iedereen, vandaag de dag. We vergeten te genieten en kijken meer voor- en achteruit dan dat we naar het hier en nu kijken.

Lianne vertelt over haar eigen ervaringen met dit soort ‘mankementen van onze generatie’. Ze heeft er zelf ook een behoorlijke prijs voor moeten betalen om erachter te komen dat ze dingen anders wilde doen. En hoe ze dat dan doet, dat lees je in

Wat het boek mij weer even op scherp heeft laten stellen zijn dingen als: wie zijn nou eigenlijk écht mijn lievelingsmensen? In wie of wat wil ik energie steken? Waarom ben ik toch zo vaak bezig met leven voor een ander? Waarom ben ik zo bezig met wat anderen allemaal voor mij bedacht hebben – hoe is dat in godsnaam relevant als we het over míjn leven hebben? Waarom is het zo moeilijk om te stoppen met piekeren en gewoon eens een beetje in het hier en nu te zijn?

En dat zorgde ervoor dat ik de keuken maar eens in ging en een appelrozijnenbrood bakte met wat ik nog in huis had. En eigenlijk had ik bedacht dat ik het hele recept voor jullie zou gaan uitwerken, maar nu denk ik: wat een onzin. Het is namelijk een bestaand recept waar ik slechts twee dingen aan heb toegevoegd: appels en rozijnen. Ik ga wél een linkje naar het recept met jullie delen. Kijk eens, alsjeblieft. Voeg een geschild appeltje in fijn gesneden stukjes, wat kaneel en twee handjes rozijnen en toe en je hebt een super lekker appelrozijnenbrood waar je huis ook nog eens heel erg fijn van gaat ruiken.

Bakken is geweldig mensen. Het maakt mijn hoofd leeg. Net als wandelen in de natuur, wijn drinken en boeken lezen. Laten dat nou precies de dingen zijn die ik de komende tijd wat vaker wil doen, zeker nu mijn hoofd bij vlagen weer wat mistig is en ik me veel te druk maak om allerlei niet-relevante dingen.

Dat én het boek van Lianne gun ik jou ook, als je het nodig hebt. En misschien ook als je dénkt het niet nodig te hebben, want volgens mij kan dit voor niemand kwaad.

Deze blogpost bevalt affiliaitelinks naar het partnerprogramma van bol.com. Dat betekent dat wanneer jij via mijn linkjes een product bestelt, ik daar een klein percentage voor krijg. Dat is één van de manieren om mijn blog te onderhouden. Het is goed om te weten dat jij niks extra betaalt. 

The post Over appelrozijnenbroden en niet zoveel moeten appeared first on De Groene Meisjes.

Green Capital Nijmegen

– Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Green Capital Nijmegen en Visit Nijmegen – 

Zo af en toe reis ik af naar Nijmegen. Niet in de laatste plaats omdat Dennis er woont, de vriend met wie ik de Groene Podcast heb gemaakt, maar ook omdat Nijmegen een heel fijne stad is. Dat wist ik al toen ik er studeerde. Dat is inmiddels een behoorlijke tijd geleden – ugh, ik word oud – en ik durf ook wel te zeggen dat er een hoop veranderd is. Maar in de kern van de zaak is Nijmegen nog steeds een prachtige oude stad, met heel veel leuke adresjes, veel vriendelijke mensen en vooral ook heel veel rust en groen. En: dit jaar is Nijmegen ‘Green Capital‘ van Europa! Wist je dat al? Ik zag het de laatste keer dat ik bij Dennis op bezoek was overal staan, dus ik was al nieuwsgierig. Toen ik door Visit Nijmegen werd uitgenodigd om twee dagen naar Nijmegen te komen om de groene kant van de stad te ontdekken, hoefde ik uiteraard niet lang na te denken. Ik stapte met liefde in de trein!

En aangekomen op station Nijmegen haalde ik maar meteen een ov-fiets uit de stalling. Dat leek me handig, aangezien ik wist dat ik twee dagen lang door de hele stad wilde. Ik had wat adresjes op mijn wensenlijstje staan en ik had wat afspraken, dus ik zou genoeg te doen hebben deze twee dagen. De hoofdreden van mijn bezoek? De Green Capital Nijmegen campagne natuurlijk! Laat ik je daar eerst iets over vertellen.

Green Capital Nijmegen 2018

Hoe wordt een stad uitgeroepen tot Europa’s groene hoofdstad? Ik vind het nogal wat! Om dat beter te begrijpen is het handig om eerst te weten welke steden er zoal tot green capital uitgeroepen zijn. Dit zijn bijvoorbeeld Ljubljana, Essen en Oslo. Ik ben in geen van die drie steden zelf geweest, maar van de verhalen weet ik dat het alle drie steden zijn die bekend staan als ‘erg groen.’ Dat bedoel ik niet zo letterlijk als in ‘er staan heel veel bomen,’ maar als in: de overheid en de bevolking doen er alles aan om de stad zo duurzaam mogelijk te laten zijn. Het zijn ook alle drie steden die mij zijn aangeraden om te bezoeken, dus dat vind ik leuk. En hoe tof is het dat ‘ons eigen Nijmegen;’ dit jaar dan de eer heeft de titel te dragen? Gewoon in Nederland! Naar mijn weten is het voor het eerst een Nederlandse stad geweest die de titel heeft gekregen, dus dat heeft Nijmegen goed gedaan.

Voordat Nijmegen tot groene hoofdstad uitgeroepen werd, heeft de stad zich twee keer eerder verkiesbaar gesteld. Maar de derde keer was scheepsrecht. Toen had Nijmegen genoeg materiaal en plannen verzameld om de jury te overtuigen. Ik heb begrepen dat een stad letterlijk een boek moet overhandigen met daarin alle feiten, cijfers, plannen en voorspellingen voor het jaar waarin ze eventueel groene hoofdstad genoemd mogen worden, en dat je dan heel geduldig moet afwachten of je het wordt of niet. En vorig jaar lukte het! En zodoende is Nijmegen European Green Capital 2018. Ik vind het cool.

Ik denk dat het voor een stad heel gunstig is om deze titel te dragen, om verschillende redenen. Ten eerste kan ik me voorstellen dat het alles op scherp stelt: wat kunnen we doen om de stad nog duurzamer en groener te maken? Letterlijk iedereen – van burgermeester tot schoolkinderen – wordt uitgedaagd om mee te denken en zich hiervoor in te zetten. Ik kan me zo voorstellen dat zo’n campagne een stad een flinke boost kan geven op duurzaam gebied. Zo werden er dit jaar verschillende Green Challenges georganiseerd en daar kon iedereen zich voor inzetten, maar ook waren er allerlei groene activiteiten en maandelijkse debatavonden, zijn er speciale wandel- en fietsroutes uitgezet en zijn er overal in de stad subtiele aanwijzingen die mensen weer even bewust maken van het feit dat hun stad de groene hoofdstad van 2018 is. Als Rotterdam het ooit mag worden, dan weet ik wel dat ik daar best wel een beetje trots op zou zijn – dus ik hoop dat dat ook voor de inwoners van Nijmegen geldt.

Daarnaast maakt het een stad aantrekkelijker voor ecotoerisme. Nu is Nijmegen een stad die toch al wel geliefd is onder toeristen (vooral uit Duitsland), maar ik kan me zo voorstellen dat er nu toch nog weer meer mensen geneigd zijn de stad te willen bezoeken. Dat kan een stad weer op een andere manier een boost geven, wat ook heel positief kan zijn.

Op minivakantie in eigen land

Terug naar mijn ov-fiets. Want dat was eigenlijk waar mijn minivakantie in eigen land begon. Ik weet niet of het jullie opvalt, maar ik ben dit jaar wat vaker in eigen land (of oké, in buurlanden België en Duitsland) op pad geweest en dat bevalt me heel erg goed. Grappig genoeg weet ik nog dat ik voor 2018 in mijn goede voornemens iets heb gezegd over dat ik vaker buiten wilde zijn. Vaker de natuur in, meer wandelen en fietsen. Nou, dat lukt! Ik wandel en fiets wat af en dat bevalt me heel erg goed. Natuurlijk vind ik het ook nog steeds heel erg leuk om hotspots te zoeken voor jullie, want plekken om lekker vegan te kunnen eten kunnen we niet genoeg hebben. Maar de laatste tijd heb ik zelf meer behoefte aan andere dingen, zoals musea bezoeken of een wandeling maken. Ik denk dat het voor mijn blog een interessante combinatie oplevert.

Mijn bezoek aan Nijmegen begon bij de Bastei. Dit is een natuurinformatiecentrum aan de Waalkade. Denk aan een oud gebouw en dan nog ouder, en dan nóg ouder, en je ziet de Bastei met zijn kruip-door-sluip-door-gangetjes voor je. Ik vond het een toffe plek, met bovenin het gebouw een prachtig uitzicht over het water. De mooiste verdieping vond ik de tweede, waar op dit moment de expositie Onweer gaande is van 8 kunstenaars die een installatie rondom het thema klimaatverandering hebben gemaakt. Dit maakte best wel indruk op me en ik kan je echt aanraden om hier te gaan kijken. De museumkaart is geldig bij de Bastei, dus die kan je dan ook maar mooi even gebruiken tijdens je tripje Nijmegen!

Na de Bastei pikte ik bij het Green Capital bezoekerspaviljoen, middenin het centrum, een plattegrond voor een wandeling op. Ik dronk een haverlatte bij hotel Credible. Dit blijft een leuke plek waar altijd zo’n gezellige sfeer hangt. Ik heb er jaren geleden eens geslapen en toen ik mijn koffie ging afrekenen wist het meisje achter de bar nog wie ik was. Dat gaf me een heel welkom gevoel, leuk :)

Ik lunchte bij FIKA. Dit is niet per se een heel veganproof plek – al hebben ze wel havermelk voor in de koffie – maar wel een mooi en leuk eettentje met Scandinavisch thema. Naast het restaurant zit ook een kiosk waar je onder andere koffie met kaneelbroodjes kan afhalen. Leuk!

Onderweg naar de Bastei kwam ik langs Sussies vintage en ik herinnerde me dat ik dit een heel leuke vintagewinkel vond. Dus ik besloot er even langs te fietsen en niet veel later stond ik met een mooie zwarte blouse en een paar docter Martens buiten. Blij mee!

Inmiddels was het weer echt behoorlijk slecht geworden. Het was koud en het regende en ik bedacht: misschien is het beter om die wandeling morgen te gaan maken. Ik ging naar mijn hotel, guesthouse Vertoef, om even op mijn kamer te hangen met een boek. Niks zo fijn als je terugtrekken op een hotelkamer.

‘s Avonds meette ik met Dennis en aten we bij Wally Groente Pop Up. Dit is een heel tof vega/vegan restaurant waar je ontzettend lekker kunt eten. Ik ging voor een salade met tuinbonenfalafel en een frietje rendang met pulled jackfruit. Zó goed. Oh, en we dronken huisgemaakte verveine kombucha’s met gin. Wow.

Na het eten gingen Dennis en ik ieder een kant op. Ik bezocht de maandelijkse debatavond van het Duurzaamheids Café in LUX. Deze avond ging over het vraagstuk ‘wie bepaalt er wat jij eet?’ en dat was heel erg interessant. Wat ik vooral ook interessant vond om te zien was dat op een regenachtige dinsdagavond de grote zaal helemaal vol zat. Alle kaartjes waren verkocht. Dat geeft toch ook iets aan over de betrokkenheid van de bewoners van Nijmegen bij dit hele gebeuren. Tijdens de debatavond leerde ik onder andere wat meer over de Green Capital Challenges die er dit jaar in het kader van de Green Capital campagne georganiseerd zijn en ik kan niet anders zeggen dan dat ik best wel onder de indruk ben van wat Nijmegen en haar bewoners allemaal gedaan hebben om deze stad nóg duurzamer te maken.

Ik sliep ontzéttend goed in mijn hotelkamer. Zo goed zelfs dat ik me versliep. Dat overkomt mij bijna nooit. Mijn kamer was zo fijn en comfortabel, en stil en donker. Heerlijk! Ik deed mijn gordijnen open en zag dat het enorm zonnig en blauw was en ik was even héél content met mijn idee om de wandeling nu te doen, in plaats van de dag ervoor in de regen. Ik had ook echt zin om na mijn ontbijt lekker naar buiten te gaan.

Het werd een heel fijne wandeling, langs het water, langs de bruggen, zo de Ooijpolder in. Het was maar een rondje van vijf kilometer, maar dat kan soms net genoeg zijn om lekker even uit te waaien. Nijmegen is echt gezegend met zulke mooie nabije natuur. Ik zou willen dat we dat in Rotterdam hadden. Ik roep om die reden ook al heel mijn leven dat ik ‘waarschijnlijk in Arnhem of Nijmegen ga eindigen’, omdat ik die natuur soms zo kan missen. (ik kom uit de provincie hè, ik ben geen stadsmeisje van origine)

Na mijn wandeling besloot ik koffie te gaan drinken bij OPEN slowcafe in de Lange Hezelstraat en dat bleek ook weer een heel goed idee. Dit café deed me in alles denken aan Adem Inn, het café in Rotterdam waar ik vrijwilliger ben en waar ik soms evenetentjes organiseer. OPEN is een plek om tot rust te komen, gewoon een boek te lezen, niet te lang op de wifi mee te liften en om een goed gesprek te voeren. Op avond zijn er vaak interessante evenementen en programma’s te volgen en het personeel is ook nog eens heel erg lief. Als bonus wist OPEN me in te pakken met het feit dat ze de mogelijkheid bieden om een koffie voor iemand anders te kopen. Je rekent dan een extra koffie af, die iemand anders mag komen drinken. Ik rekende dus twee cappuccino’s met havermelk af en ik hoop dat iemand daar binnenkort net zo blij van wordt als ik.

Na de koffie kocht ik nog een heel lekkere biologische chai bij het Theeza(a)kje en een bijpassende theepot bij Blend, wat een heel mooie conceptstore is. Dus je kunt ook nog zeggen dat ik behoorlijk goed gewinkeld heb in Nijmegen deze twee dagen. En dat terwijl ik naar niks op zoek was. Gelukkig heb ik thuis alleen twee katten aan wie ik niet hoef te verantwoorden wat ik heb gekocht.

Ik zat echt ontzettend uitgerust en blij in de trein terug naar Rotterdam. Overigens is dat maar anderhalf uur rijden, wat natuurlijk heel erg meevalt. Nederland is zo’n grappig landje eigenlijk hè? Anderhalf uur met een trein en je bent toch een beetje in een andere wereld.

Misschien heb jij ook zin om binnenkort een weekendje Nijmegen te gaan doen. Ik zou je wel echt een overnachting aanraden, omdat je de stad dan echt goed kunt bekijken én ook nog even lekker de natuur in kan. Er is nog veel meer leuks te doen in Nijmegen trouwens. Je kunt de zoekfunctie op mijn blog gebruiken (door ‘nijmegen’ in te voeren) om te kijken over welke plekken ik nog meer geschreven heb. Check ook de website van Visit Nijmegen voor heel veel praktische en leuke tips.

Nijmegen is nog tot eind december Green Capital of Europe, daarna gaat het stokje door naar Oslo. Je snapt dat ik inmiddels al aan het kijken ben naar airbnb’s in die stad, want ik kan eigenlijk niet anders dan nu gewoon ieder jaar de groene hoofdstad bezoeken… toch? ;)

Laat je het me weten als je binnenkort ook naar Nijmegen afreist om leuke groene dingen te doen? 

Ik vind het leuk om te horen hoe jij de stad ervaart en wat jouw favoriete adressen zijn. Veel plezier! 

The post Green Capital Nijmegen appeared first on De Groene Meisjes.