Ton van 't Hof's Blog: Ton van ’t Hof, page 32
August 15, 2023
August 13, 2023
13.08.2023
Stippelde vanochtend onze najaarsreis uit, meer dan drieduizend kilometer treinen, met langere stops in Perugia en Berchtesgaden, waar we o.a. Hitlers Kehlsteinhaus, ‘einem Adlernest gleich’, zullen bezoeken.
Wandelde onder een gewatteerde hemel via Elba naar Holwert om kattenvoer (een volle rugzak) in te slaan, zweette me de tandjes.
Keek sport, dronk wijn.
Las in Grunbergs Waarheidsliefde en biefstuk, waarin zijn essays over lezen en schrijven zijn gebundeld, die te veel trucjes bevatten, te vaak van bordkarton zijn; ze willen er maar zelden ín bij mij. But that’s just me, I guess.
Las in Arjen Fortuins Men moet. Biografie van Gerrit Kouwenaar, en ja, dát boek vind ik nou wél een toppertje.
July 29, 2023
29.07.2023
Wilde een wild gedicht tikken over politiek en poëzie maar verdoolde in het labyrint dat je door je gehoorgangen kunt binnengaan en waar je zwaarmoedig kunt zijn alsook himmelhoch vliegen.
Dacht na, nou ja, frivoolde wat over de vorm die ik het ding zou willen laten aannemen, maar de einzelgänger trok zoals gebruikelijk zijn eigen idiote plan en liet me flabbergasted achter.
Een knal voor mijn kop kon ik krijgen als ik me er nog verder tegenaan bemoeide!
Aan het raam gloorde de dageraad en werd ik het seizoen gewaar dat zich voltrok zoals seizoenen zich voltrekken: korzelig, vreemd, dandyachtig.
‘Let it be,’ neuriede ik, dat van de Beatles is en ooit over de wereld had geklonken.
July 12, 2023
12.07.2023
Wilde een douchebak plaatsen, maar hij paste niet, waarna ik moest lachen, als een boer die kiespijn heeft.
Of ik me als oudere man ook wat vaker mag laten gaan? was een van de vragen die me vandaag bezighield. Neen! luidde mijn antwoord, matigheid is en blijft een kardinale deugd. Beheers je! zei ik, en schonk me een kleintje Ricard in.
Verruilde Annie Ernaux’ De jongeman (niet onverdienstelijk) voor Stefan Brijs’ De engelenmaker. Dit laatste boek, uit 2005, staat op nummertje 52 van de nieuwe Nederlandstalige literaire canon, die onlangs werd gepresenteerd. (Spectaculaire opening, dat wel!)
Hoorde een student bestuurskunde zeggen dat Rutte het ‘op het wereldtoneel’ goed heeft gedaan. Papegaaiende wijsneus in de dop.
O de papegaaiende wijsneuzen! Hoed u voor papegaaiende wijsneuzen!
July 9, 2023
09.07.2023
Als ik de dingen die ik doorleef niet opschrijf, verdwijnen ze in het afvoerputje.
Las Manon Uphoffs Vallen is als vliegen full speed uit. Diep trieste bedoening die meesterlijk – als van iemand die de kunst van het schrijven volmaakt beheerst – is beschreven.
Dacht lang na over het woord ‘meesterlijk’ in dit verband – de bedoening betreft incest – maar verkoos het boven ‘aangrijpend’ of ‘indringend’ o.i.d.
Nee! Nee! Niet nóg een fucking datingshow op tv!
Maak je niet zo druk, man. Be nice!
July 8, 2023
08.07.2023
Een georkestreerde kabinetsval om Rutte nog een keer in het zadel te helpen. Politiek als telenovelle. Egoïstisch gedrag in het geniep.
Om 08.15 uur al buiten, in het zonnetje, met Onbehagen van Paul Verhaeghe: ‘Het idee dat ik eerst en vooral een individu ben, is simpelweg fout en veel van onze evolutionair verworven eigenschappen, zo niet alle, zijn afgestemd op het samenleven met anderen.’ Hopelijk doet iemand Rutte dit boek cadeau.
Naar de bieb gekacheld, die onder een strakblauwe hemel lag te bakken, en boeken geleend van Annie Ernaux (nog een keer proberen) en Manon Uphoff (een keer proberen).
Na de lunch, die bestond uit restjes van gisteren, een varkenshaasje gemarineerd, voor op de barbecue.
Op koeienogen: citroentjes, op tafel: een Westvleteren 12.
July 3, 2023
July 2, 2023
02.07.2023
Dat objectiviteit de autobiografie, een subjectief genre bij uitstek, impactvoller maakt. True, true.
Als je een wandelaar oplettend gadeslaat, weet je ook hoe de wandelaar denkt, beweerde Thomas Bernard ooit. Geen idee waar hij die wijsheid vandaan had. Volgens Hennie maak ik bij elke stap een schoppende beweging, grote teen fier omhoog. Ben nu wel benieuwd naar de wandelwijze van enkele andere mensen, Poetin, Hugo de Jonge, Marc van Oostendorp bijvoorbeeld.
Wandelde, stofzuigde, stoomreinigde, schoonde vijvers op en at een kommetje wortel-linzensoep. Keek, uiteraard, naar tête de la course, flink glas Ricard in de hand.
Las tussendoor Andrew Epsteins hoofdstuk over de ‘confessional poets’, waartoe o.a. Sylvia Plath, John Berryman, Anne Sexton en Allen Ginsberg worden gerekend en met wie ik me als dagboekschrijver, niet als dichter, verwant voel: in 'hun gedichten, die vaak zelfverzekerd theatraal en performatief zijn, gaan ze speels om met de grenzen tussen het private en publieke en transformeren ze persoonlijke ervaringen voortdurend tot buitenproportionele mythes, waardoor [bij lezers] vragen worden opgeroepen over “waarheid” en hoe “eerlijk” hun zogenaamde onthullingen eigenlijk zijn.’
Zo hé! Lafay, en niet Van Aert! Pogacar kon er wel om lachen.
