Ton van 't Hof's Blog: Ton van ’t Hof, page 33

29.06.2023

Tegels gezet, en nog heel veel tegels te gaan.

Buiten regende het, ragfijne regen.

Ik dacht over veel dingen na.

Als je tegels zet heb je volop tijd om over dingen na te denken. Buiten regende het, ragfijne regen, en ik dacht over veel dingen na.

Probeerde me ook nog een gedicht te herinneren dat ik ooit schreef, getiteld ‘De ballade van een aardappel’ o.i.d.

#1151, Ton van ’t Hof, 2023

De dichter

tangohotel #8

First Dates

tangohotel #7

tangohotel #6

24.06.2023

Voelde me gestrest en zocht naar een oorzaak. Vond niets, ja leegte.

Voelde me leeg. Hahaha!

Kocht een nieuwe pet, een Pietje-Bell-pet! Nieuwe petten zijn altijd goed voor mijn humeur.

En als ik een goed humeur heb krijg ik in de regel ook zin in gehaktbrood. Braadde dus een Grieks gehaktbrood met tomatensaus.

Las later in Andrew Epsteins American Poetry since 1945: 'De decentrering van het literaire gezag van witte mannen en de explosie van een verscheidenheid aan stemmen is een van de meest opwindende en opvallende aspecten van de Amerikaanse poëzie sinds de Tweede Wereldoorlog.'

tangohotel #5

tangohotel #4

22.06.2023

Stond op, nam mijn hart in beide handen en begon aan de dag.

Zette tegen lunchtijd de ventilator aan en zou het apparaat tot diep in de nacht laten draaien.

De neiging om een ijsstokje tussen de zoemende bladen te steken onderdrukte ik.

In plaats daarvan declameerde ik in de tuin een vers voor een stuk of wat vogels. Ik had niet de indruk dat ze naar me luisterden maar voelde me wel happy.

IV De ruimte tussen lijnen – horizon bovenop horizon, waar je wacht totbetekenis oprijst uit stilte – een kleine zon. *

Dit is het vierde gedicht uit de reeks ‘Found Poem’, opgenomen in Joseph Massey’s nieuwe bundel The Light of No Other Hour.

tangohotel #3

tangohotel #2

20.06.2023

Dommelde weg in de schaduw, boek op schoot, Wonderlijke wapens, van Joris Note, intelligente beschouwingen over literatuur en politiek.

Om mij heen hingen planten slap en bleven katten voor dood liggen in het valige gras.

Het moet de warmte zijn geweest die me plots deed afvragen wie ik was en wat ik in hemelsnaam gedaan had met mijn leven: welk verhaal hang ik mezelf en anderen op? Gelukkig trok op dat moment de wind aan, wat me enige verkoeling bezorgde.

Het wachten was op regen.

Zou Godot symbool staan alles waarop je kunt wachten tot je een ons weegt? Waarheid, onpartijdigheid, klasseloze maatschappij etc.

19.06.2023

Werd bestempeld als een hoopje cellen met waarnemingsvermogen. Hoewel ik me enigszins tekort gedaan voelde, kon ik er wel om lachen, nam het niet politiek op.

Maakte plannen voor een nieuwe poëziebundel waar niemand op zit te wachten, over het leven dat telkens weer weet te ontsnappen aan de rede.

Een lot trouwens dat veel kunstenaars beschoren is: dat niemand op je werk zit te wachten. En omdat dat zielig wordt gevonden, is er geld in potjes gestopt en subsidiebeleid gemaakt, op basis waarvan hele oeuvres zijn gebouwd, die door vrijwel niemand worden aanschouwd of gelezen.

Las Twee piepjes van F. van Dixhoorn, uit 2007. Ja, ik loop wel vaker achteraan, geen haast, weet je. Enfin, Twee piepjes, waarin de ondervinding van een medisch onderzoek summier met de lezer wordt gedeeld. Uiterst summier. Er blijft veel te raden over. Toch zou ik de inhoud concreet willen noemen, welomschreven. En de vorm: die kiest Van Dixhoorn uiteraard ook met het oog op de poëtische ervaring.

gevolgddoor de zonen ik denk niet meer1. ik ben nu hier *

Pakte een XXL pak spaghetti uit de kast, dat al open bleek te zijn en nog bijna vol: mikado.

#1140, Ton van ’t Hof, 2023