Sikkel en steenhak

Vierde gedicht uit wat een reeks van veertien moet worden.

SIKKEL EN STEENHAKVooruitgang voelde geweldig, altijd lag er ietsbeters in het verschiet. Waardoor je jeeigen dichters steeds weer kon vergeten.Maar prille revoluties wierpen zichop de ironie. Aan mijn pijnhoeft dan ook niemand te twijfelen.Moraal kan behoorlijk onaangenaam zijn.Vooral van hooghartige opportunistenin wie men doorgewinterdezwammenplukkers herkent, wier dagensinds jaren geteld zijn. Totdat de tijdgeestweer eens een ommezwaai maakten geëngageerde partijpoëzieals een paddenstoelwolk uit de grond rijst. *