Ton van 't Hof's Blog: Ton van ’t Hof, page 24

Lippenrood

Simon Carter (1961) is geboren, getogen en nog altijd woonachtig in het Engelse graafschap Essex, dat ten noordoosten van Londen ligt en grenst aan de Noordzee. Het kustlandschap is zijn favoriete onderwerp, acrylverf zijn primaire medium. Stijlkenmerken: grove toets, felle kleuren, verregaande abstrahering. Ik vind zijn schilderijen, telkens weer, zo verdomd onderhoudend, droom er bij weg. Ik bedoel, hieronder, een lippenrood strand!

Carter, S. (2014). Essex Coast, Seawall [Acrylverf op doek].

Ommekeer

Het kan twee kanten op: óf de boel wordt omvergeworpen, óf het elitaire zootje backt het herstel van een evenwichtige welvaartsverdeling.

Zóver ben ik al.

Wandelde langs massa’s trappelende meeuwen en dacht: hier, in Nederland, hóe dan?

Kwam thuis en dacht: wíjn!

Scande headlines en schreeuwde het uit: ‘Lang leve de Georgische revolutie! Kick out dieser verdammte Putinversteher!’

Kemphanen

Gewandeld in de buurt van Feankleaster en in vrieskou, en een keur van zoogdieren en vogels waargenomen.

Pfeijffer vertelt verhalen om grip op de werkelijkheid te krijgen, Van Essen vertelt verhalen.

Pfeijffer is het leven dan ook steeds tragischer gaan vinden, Van Essen stoort zich dikwerf aan de werkelijkheid.

Ik heb meer op met twijfelaars.

De twijfel lijkt me een groot goed, toch?

Minor kwast

Behangdag vier: ik krijg er zo langzamerhand een godsgruwelijke hekel aan!

Je zult zoals ik schrijven voor no public: ontroerend.

Schrijven?

Hoorde een kwast beweren dat hij best een ‘minor poet’ zou willen zijn.

Ik ben een minor wallpaper hanger.

Eerlijk gezegd

Behing, behong, behangde, baan na baan na baan.

Wie terreur met terreur bestrijdt, oefent contraterreur uit, is een contraterrorist.

Op het gebied van terreur staan, of stonden, Netanyahu en Deif (leeft-ie nog of leeft-ie niet meer?) op gelijke voet.

Iedereen die het niet met me eens is, doe ik een proces aan.

Schandaaltjes pleiten weer in je voordeel.

Moraal

Dat Netanyahu, Gallant en Deif verdacht worden van oorlogsmisdaden en/of misdrijven tegen de menselijkheid verbaast me niet. De gruwelijkheden die zich voor onze ogen hebben voorgedaan geven daar aanleiding toe en dienen derhalve onderzocht te worden.

Merkwaardig vond ik de opmerking van een Britse regeringswoordvoerder naar aanleiding van de aanklacht dat er ‘geen morele gelijkwaardigheid’ bestaat tussen een democratie als Israël en terroristische organisaties als Hamas en Hezbollah.

Een oorlogsmisdaad is een oorlogsmisdaad. Of je als verdachte nu een democratisch gekozen regeringsleider bent of lid van een verzetsbeweging. Bij schuldigverklaring is je moraal schofterig.

Gebakken vis gegeten, gewandeld, zeiknat thuisgekomen.

En de schilder uitgezwaaid, pf!

Kolonisten

‘Wie bezorg jij dat heerlijke kerstgevoel? Ze zijn er weer! De decemberzegels.’

De schilder schilderde en ik hield het houtvuur knappend, las een boek: Martin Bossenbroeks Kolonialisme! De vloek van de geschiedenis: ‘De Britten hebben de naam, maar het zijn toch echt de Russen die de ranglijst aanvoeren van meest succesvolle kolonisatoren aller tijden.’

Maakte een ommetje in hagel en regen en werd driemaal door boeren van de weg gereden, die zich hier nogal eens als ware kolonisten gedragen.

Elke structurering van de wereld is uniek.

Elke structurering van de wereld is van eigen makelij.

Opstand

Deed het huishouden vandaag, waarvan het door elkaar stampen van aardappelen en zuurkool het slotstuk vormde.

Kreeg de slappe lach naar aanleiding van de passage uit een brief van Remco Campert aan Henk Marsman, uit 2008, waarin Campert vertelt dat hij eindelijk, na lang zoeken, lint voor zijn typemachine (!) gevonden heeft: ‘het is helaas rood. Zo is er altijd wat.’

‘Trumps overwinning is geen triomf van het conservatisme, maar precies het tegenovergestelde: een opstand van de cultureel achtergestelden die zich politiek gesterkt voelen door een zelfverklaarde buitenstaander die radicale verandering belooft.‘ – Ian Buruma

Liet de hele middag een hongergevoel toe, maar at bij het achtuurjournaal toch dat stuk marsepein op.

Opstand der subalternen.

Vrolijkheid

Sjouwde door de buitendijkse Peazemerlannen, waar het miezerde en vogels zich schuilhielden.

Waste de bemodderde auto wijl het nog steeds miezerde.

Las de krant en las niets dan miezer, en onderkende dat elke tijd heel wat te verstouwen krijgt. Een vanzelfsprekendheidje, dat me opbeurde, ruimte gaf.

En ik werd zowaar vrolijk.

Je kunt niet leven als je niet af en toe vrolijk bent.

Neuspeuterkleuterkabinet

Een kleuterkabinet. We hebben een kleuterkabinet. Een kabinet vol kleuters. Neuspeuterkleuterkabinet. Ga besturen! Daar word je voor betaald! Of hoepel anders op!

Stelletje amateurs.

Onder wie rascistische amateurs.

Die buik van Van Weel onder dat muisgrijze jasje …

Fietste naar de bieb en nam een boek van Axel Hacke mee: Over vrolijkheid in donkere tijden: En de vraag hoe serieus we het leven moeten nemen (2024).