Ton van 't Hof's Blog: Ton van ’t Hof, page 22

#1637

Van ’t Hof, A.T. (2024). #1637. [Procreate].

Uit het oog

Hans den Hartog Jager in zijn boek Revolutie in het paradijs. Een nieuwe kijk op nieuwe kunst (2024): ‘het uitdagen, aanscherpen, agenderen en ontregelen van de maatschappij gebeurt door niemand als kunst het niet doet.’

Mijn inschatting: kunst als spiegel van de maatschappij is een tweedehandse gedachte, heel wat beroepsgroepen (bijvoorbeeld journalisten, filosofen, historici) zijn beter geoutilleerd voor deze taak.

Bovendien: wie steekt dit operettekabinet naar de kroon als het om heisa maken gaat?

Maatschappijkritiek is níet de hoofdtaak van kunst, kunst draait in de eerste plaats om de uiting of voorstelling zelf, de wijze waarop, vorm ervan.

Dát heeft Den Hartog Jager in zijn ‘nieuwe kijk’ uit het oog verloren.

Helden

Van veraf lijken het lapjes tekst, maar dichterbij denk je kettingen of rijtjes bonen te zien. Het geheel is groot (183 x 213 cm), zacht van kleur en heeft een prettige ritmische vlakverdeling. Dit werk, getiteld Magnificent Seven (inkt en papier op canvas, 1997), is vervaardigd door Ellen Gallagher (1965), Amerikaanse van geboorte, maar thans woonachtig in Nederland. Terugkerende thema’s in haar oeuvre zijn identiteit, beeldvorming, geschiedschrijving en de Afrikaanse diaspora. Worden hier zeven anonieme helden in herinnering gebracht?

Gallagher, E. (1997). Magnificent Seven. [Inkt en papier op canvas]. Foto: IMMA.

#1636

Van ’t Hof, A.T. (2024). #1636. [Procreate].

#1635

Van ’t Hof, A.T. (2024). #1635. [Procreate].

Ten deel

De wereld willen veranderen – verbeteren – met een kunstwerk of een gedicht: het hedonistische engagement anno nu. Toen Hans Andreus (1926-1977) eind jaren vijftig onderstaand gedicht schreef had hij een economische depressie, een wereldoorlog, waarin hij als oostfrontvrijwilliger diende, en ingewikkelde liefdesrelaties achter de rug. Andreus koesterde geen illusies. De hele bups overkwam hem.

Andreus, H. (1960). Het is een goed ding, Groen land. Holland.

Met een zwaai

‘Waar je aandacht aan besteedt, dat is je leven.’

‘Het verschil in geluk wordt steeds meer een kwestie van wat je er zelf van maakt.’ – Geluksprofessor Ruut Veenhoven

Het besef dat kunst altijd weer nieuwe wegen ontsluit.

Luisterde naar giechel Joost de Vries die niets met ruimtevaart heeft en het liefst alle boeken op dit gebied zou willen verbieden.

Hopla, met een zwaai een zwart gat in.

Toestand

Annette Gundermann werd in 1957 in Oost-Berlijn geboren en volgde in de jaren voor die Wende opleidingen aan de kunstacademies van Oost-Berlijn en Dresden. Haar werk heeft dikwijls een abstracte inslag. Voor het schilderij hieronder – of is het een collage? – viel ik als een blok. Het is mij een raadsel waarom het Bedreigende stilte heet, maar ik vind de non-figuratieve voorstelling een lust voor het dwalend oog, vooral qua compositie. De boel bevindt zich in evenwicht.

Gundermann, A. (2001). Bedrohliche Stille. [Papier, plaksel, acrylverf, gouache].

#1634

Van ’t Hof, A.T. (2024). #1634 [Procreate].

Koeterwaals

Het doorfluisterspel, wie kent het niet? Je verzint een zin en fluistert die in het oor van je nabuur, die wat hij of zij heeft gehoord doorfluistert aan de volgende, die het weer etc. Totdat ‘de zin’ de kring is rondgegaan en door de laatste hardop wordt uitgesproken: de oorspronkelijke woorden blijken telkens weer volkomen te zijn verdraaid! In het Engels heet dit spel Chinese Whispers. In 2002 verscheen John Ashbery’s 23e dichtbundel, getiteld Chinese Whispers, waaruit onderstaand (doorgefluisterd?) gedicht afkomstig is:

PORTRET MET GEIT

We lazen onszelf voor. Soms anderen.
Ik las stilletjes de kantlijn
toen de duiven vielen, het was blauw
buiten. Misschien zo dadelijk,
zei hij. Dadelijk kwam nooit.
Ik las nu iets anders,
het donderde niet. Andere mensen kwamen en
leverden hun cv's in. Ik was niet bepaald
lui. Iemand wilde geheel en al
verdwijnen in dit ongerijmde seizoen.

///Ashbery, J. (2002). Portrait with a Goat, Chinese Whispers. Farrar, Straus and Giroux.