Mohammad > Recent Status Updates

پتر تصمیم گرفت یک شهر جدید و بزرگ بنا کند : سن پترزبورگ
تعداد واقعی کسانی که در جریان ساخت این شهر جان باختند هیچ گاه معلوم نخواهد شد،در زمان پتر، این تعداد صدهزار برآورد میشد. ارقام بعدی پایینتر است؛ شاید 25 یا 30 هزار. اما هیچ کس منکر این گفته هول انگیز نیست که سنپترزبورگ شهری است که روی استخوان های مردگان بنا شد

روایت خیلی ساده ای است از تاریخ، اما برای منی که هیچی نمی دونم نسبتا مفیده

جذاب و متفاوت
روایت جذابی از زندگی یک آهنگساز مشهور در یکی از مهم ترین دوره های تاریخی.
نه میشد بگی قهرمان داشت، نه نداشت. گاهی انکار داشت بهش خزده می گرفت، ولی به قول خودش باید آدم ها رو در شرایظشون دید.
اطلاعات تاریخی به حدی بود که مجبورم تاریخ روسیه رو بخونم.
کنابه ها و جملات بی نظیری داشت و من خیلی جاها رو علامت زدم.
آخرای کتاب حس این رو داشتم که دارم یک تراژدی می خونم.

بعد از خوندن خلاصه تاریخ رویسه، مخصوصا

ولی به نظرش پیکاسو یک حرامزاده ترسو بود. چقدر راحت بود کمونیست بودن بدون اجبار به طندگی تحت سلطه کمونیسم! پیکاسو می توانست حقیقت را بیان کند، ولی چرا زبان کسانی نمیشد که دهانشان دوخته بود؟ در عوض مثل پولدارها در پاریس و جنوب فرانسه می نشست و پشت سر هم کبوتر صلح حال به هم زنش را می کشید. از ریخت آن کبوتر کثافت بیزار بود. و همان قدر از بردگی عقاید متنفر بود که از بردگی جسمانی

یکی از تظاهرات کننده های بیرون هتل والدورف آستوریا پلاکاردی به دست داشت که رویش نوشته بود " :شوستاکوویچ، ما می فهمیم!". چقدر کم می فهمیدند... و چه از خودراضی برمی گشتند به آپارتمان دنج آمریکاییشان، راضی از اینکه یک روزشان را صرف خوبی و آزادی و صلح جهانی کرده اند.

رمان سختیه لااقل برای من، اولش به خاطر روایت شدیدا غیرخطی و بعدش به دلیل عدم اطلاع من از تاریخ روسیه. به هرحال تا اینجا جذاب بوده و بعضی از جملاتش درخشان اند.

چند قسمتش واقعا غمگینه، گرچه در وان ها هم طنز هست.

با اون قسمتی که درباره فوت مادرش بود، دلم گرفت
چه ساده و صمیمی نوشتی جناب پوررمضانی

خیلی خوبه.

انتهای فصل چهارم
تا اینجا خیلی خوبه. حتی برای من فوق العاده بوده. فقط امیدوارم مثل دمیان هرمان هسه تموم نشه.

خب "لری" یگانه فردی است که به گمانم رها از همه وابستگی ها است. این رفتارش را عجیب جلوه" -می دهد. ما عادت به آدم هایی نداریم که کارها را فقط برای رضای خدایی انجام می دهند که به آن ایمان
ندارند.
-سوزان لحظه ای به من خیره شد و گفت : رفیق بیچاره من، مقل اینکه زیادی مشروب خورده ای.

تا این جای داستان رو خیلی وقت ها در ذهنم داشتم و حالا با قلم توانای موام با جزئیات کامل خوندم. امیدوارم همین طوری خوب پیش بره.
چقدر موام شخصیت ها رو در تقابل با هم خوب تصویر کرده و درباره هیچ کدوم عجله نمی کنه و قدم به قدم جلو میره و همون قدری شخصیت ها وارد میشن و حرف می زنن که لازمه.
آدم مشتاقه که جلوتر بره.

مرده ها بی اندازه مرده به نظر می رسند.

فکر می کنم رمان از اینجا تازه شروع شد و چقدر خوب شروع شد. ای کاش خوب هم جلو برود چون دقیقا همان چیزی است که من دنبال آن هستم.

این می تونه سوال چالش برانگیزی باشه که آیا از اول پاک بودن بهتر و ارزشمندتره یا پاکی بعد از آلودگی؟

اگرچه شدم من از شاعرانگی باشد
مخواه روی من بی ترانگی باشد
-----
بهلول وار فارغ از اندوه روزگار
خندیده ایم، ما به جهان یا جهان به ما

کاری به کار عقل ندارم به قول عشق
کشتی شکسته را چه نیازی به ناخدا

تمام عمر کوهم خواندی و آتشفشان بودم
سکوتم گرچه سر تا پا، شبی فریاد خواهم شد
-----
(یک بیت انصافا خوب)
تنگ آب اینقدر هم کوچک نمی آمد به چشم
فکرآزادی نمی کردند ماهی ها اگر

زیباترین قسمت این کتاب تا اینجا این چند غزل میانی است.
غزل "ویرانی" و "شیشه راز" خیلی قشنگ و کامل اند (برخلاف خیلی ازغزل های فاضل نظری)، غزل "ضد" هم خوبه و ازشون بیتی نمیذارم.

مدام در سفر از خویشتن به خویشتنم
هزار روحم و در یک بدن نمی گنجم

به سر هوای تو می پرورم که مثل حباب
تمام هیچم و در خویشتن نمی گنجم
(تمام رو خودم به جای اگرچه گذاشتم، چون با اگرچه وزن غلطه و این از فاضل نظری بعیده)

ما اهلی عشقیم چه بهتر که بمیریم
جایی که در آن شرط حیات است توحش
-----
(مصرع دوم عالیه)
در تقلای عبادت غافل از مقصد شدیم
از سفر واداشت ما را توشه سنگین راه
----
ندارم آرزویی جر "مقام" عشق ورزیدن
که از دل آخرین حبی که بیرون می رود جاه است
----
(در مدح حضرت امیر)
به "سلطان جهان"، "شاه عرب" گفتند و عیبی نیست
به هر تقدیر دست لفظ، از توصیف کوتاه است
----
بعد از این در دل من شوق رهایی هم نیست
این هم از عاقبت از قفس آزاد شدن

والا من نمی دونم قضیه نشر کتاب تا کجا قراره بدتر بشه
امروز چهار تا کی خریدم از نشر چشمه با چهار کاغذ مختلف چاپ شدن
تازه اونی که یه مقدار سفیدتره از همه افتضاح تره
با این حال قیمت ها هم جالبه، گرچه اگه با کاغذ باکیفیت میزدن قیمیتشون سر به فلک می کشید

من کلا تو شعر خوندن مودی هستم، یه زمان هایی از فاضل (و دیگران) لذت نمی برم بعد یه زمان دیگه از مون شعرهاش لذت زیادی می برم

بالاخره یکی دو تا شعر اندیشمندانه تو این کتاب دیدم، مخصوصا شعر زندگی

پرواز در حصار فروبسته حیات
آزاد یا اسیر، همین است زندگی
---------------
روی ماه خویش را در برکه می دیدی ولی
سهم ماهی های عاشق را چه خوش پرداختی

من به خاک افتادم اما این جوانمردی نبود
می توانستی نتازی بر من اما تاختی

و چیست لذت بخش تر از هدیه گرفتن 50هزار تومان بن خرید کتاب آن هم از نشرهابی مثل چشمه و ثالث

تعریف تو از عقل همان بود که باید
عقلی که نمی خواست سر عقل بیاید

کوری که زمین خورد و منش دست گرفتم
در فکر چراغی است که از من برباید
------------
کنار بسترم بنشین و دستم را بگیر ای عشق
برای آخرین سوگندها وقت زیادی نیست
-------------
دل اهل مکدر شدن از دست کسی نیست
ای آه جگرسوز، به آیینه چه گفتی؟

از رستم پیروز همین بس که بپرسند
از کشتن سهراب به تهمینه چه گفتی

در فکر دلبری ز من بینوا مباش
صیدی چنین حقیر، برازنده تو نیست
.............
خبر نداشتن از حال من بهانه توست
بهانه همه ظالمان شبیه هم است

کسی بدون تو باور نکرده است مرا
که با تو نسبت 'من' چون 'دروغ' با قسم است

تو را هوای به آغوش من رسیدن نیست
وگرنه فاصله ما هنوز یک قدم است