علیرضا قزوه's Blog, page 20

از این بهار هرچه بگویی برمی آید

"سرور ونجای" را هنوز ندیده ام و نخستین بار شاعری از آنسوی ایران – از ایلام – به نام عبدالحمید یعقوبیان یا همان میثم دادخواه  او را به من معرفی کرد. و گفت که هندی ست و تا رفتیم نشانی اش را پیدا کنیم دیدیم چله نشین نجف تا کربلاست و از آنجا تا ایران و الحال لابد هنوز در تاجیکستان است و همین روزها شاید قدم رنجه کند به اینحایی که من هستم و پیشتر او بود و پیشتر بیدل بود و شعر پارسی بود و پارسایی بود.

وجود نادرشاعرانی چون ونجای در این روزگار صد بار بیشتر از الماس کوه نور می ارزند و وجود جوانان...

"سرور ونجای" را هنوز ندیده ام و نخستین بار شاعری از آنسوی...

"سرور ونجای" را هنوز ندیده ام و نخستین بار شاعری از آنسوی ایران – از ایلام – به نام عبدالحمید یعقوبیان یا همان میثم دادخواه  او را به من معرفی کرد. و گفت که هندی ست و تا رفتیم نشانی اش را پیدا کنیم دیدیم چله نشین نجف تا کربلاست و از آنجا تا ایران و الحال لابد هنوز در تاجیکستان است و همین روزها شاید قدم رنجه کند به اینحایی که من هستم و پیشتر او بود و پیشتر بیدل بود و شعر پارسی بود و پارسایی بود.

وجود نادرشاعرانی چون ونجای در این روزگار صد بار بیشتر از الماس کوه نور می ارزند و وجود جوانان...

میر نوروزی ما دعوی سلطانی کرد

"...اریکه قدرت میرنوروزی سراسر شهر بود. این حاکم سیزده روزه بر تخت می نشست و حکم صادر می کرد حکم هایی که گاه رگه هایی از خشونت داشت و گاهی همراه با شادی و مضحکه بود. بنابر آنچه در منابع به جای مانده است، این حاکمان سیزده روزه را از بی خبرانی انتخاب می کردند و می گذاشتند هرجوری که دل شان می خواهد حکم برانند. اما در یک دوره این فرد را از بین اهالی محل و ترجیحا آدم های ساده لوح و یا کم هوش بر می گزیدند تا جشن بهاری به واسطه حکمرانی او با شادمانی و خنده بیشتری برگزار شود.
نکته مهم در میر نوروزی...

از خاطرات

 

بعد رفتم به سراغ چمدان های قدیمی

عکس های من و دلتنگی  یاران صمیمی

روزهایی همه محبوس در انباری خانه

خاطراتی همه زندانی در دفتر سیمی

رفته بودم به چهل سالگی غربت بابا

با همان سوز که می گفت: خدایا تو کریمی

مشهد و عکس پدر، ضامن آهو و دل من

گریه هم پاک نکرد از دل من  گرد یتیمی

تازه همسایۀ  باران و خیابان شده بودیم

کاشی چاردهم روبروی کوی نسیمی

عشق را تجربه می کردم در ساعت انشا

شعر را تجزیه می کردم در دفتر شیمی

نام هایی که نه در خاطره ماندند و نه در دل

ساعت جبر شد و غرغر استاد عظیمی

اردوی رامسر...

جستجو

در همان صبحی که انسان ها به دنیا آمدند

شانه ای لرزید، باران ها به دنیا آمدند

توی گلدان زمین انسان گلی دلتنگ بود

گل تبسم کرد ، گلدان ها به دنیا آمدند

گیسویی آشفت، اندوه غریبان تازه شد

شانه ای خم شد، پریشان ها به دنیا آمدند

بعد باران آمد و دنبال زلف ما دوید

بال وا کردیم،  توفان ها به دنیا آمدند

حسرتی خشکید، باغ فطرتی بیدار شد

حیرتی گل کرد، عرفان ها به دنیا آمدند

دیده وا کردیم دیدیم آسمان در چشم ماست

چشم را بستیم مژگان ها به دنیا آمدند

پیش تر از ما و من اویی به نام عشق بود

این و آن مردند تا ...

خبر از دین مداحان ندارم

 

پریشانان  پری را می پرستند

گدایان گوهری را می پرستند

بت بوداییان از جنس رقص است

اگر نیلوفری را می پرستند

دل ساقی هزاران دور خون شد

که مستان ساغری را می پرستند

اگر جمع پرستوها گسسته ست

بهار پرپری را می پرستند

قیامت را نمی بینند آنان

که صور محشری را می پرستند

خبر از دین مداحان ندارم

خطیبان منبری را می پرستند

سواران پرچمی را می ستایند

دلیران سنگری را می پرستند

چه می دانند اینان از شهیدان

که خون و خنجری را می پرستند

خدا را عالمان و مفتیان هم

کتاب و دفتری را می پرستند

به بیت الله رفتم دیدم...

این روزها

مرگ در جانم تلاطم می کند این روزها
زندگی دارد مرا گم می کند این روزها

عشق می آید خبر می گیرد از اندوه من
درد می آید تبسّم می کند این روزها

گاه تنهایی می آید می نشیند پای حوض
سنگ هم با من تکلّم می کند این روزها

مرگ از جسمم نمی پرسد که حتّی کیستی
مرگ بر روحم ترحّم می کند این روزها

روح بازیگوش، می خندد به جسم خسته ام
جسم، روحم را تجسّم می کند این روزها

دختران کوزه بر سر می رسند از راه دور
کوزه گر خاک مرا خُم می کند این روزها ... 

                           مرداد 1387

بث الشکوی

رفيق جان منا دوره ي رفاقت نيست
سر گلايه ندارم که جاي صحبت نيست 

يکي به مفتي شهر از زبان ما گويد
اطاعتي که تو را مي کنند طاعت نيست

چگونه نقشه ي آسايش جهان بکشيم
به خانه اي که در آن جاي استراحت نيست 

همه به سايه ي هم تير مي زنند اينجا
ميان سايه و ديوار هيچ الفت نيست

چقدر بي تو در اين شام ها دلم خون شد
چقدر بي تو در اين روزها صداقت نيست 

مجو عدالت از اين تاجران بازاري
که در ترازويشان نيم جو مروّت نيست 

حراميان همه دولت شدند و دولتمند
گناه دولتيان و گناه دولت نيست 

دل شهيد به ابريشم هوس داديد
به چشم...

علی محمد مودب و دنیای حقیقی او

 

 

این روزها فضای مجازی همه را مجازی کرده و کم بیش بچه های با هویتی مثل علی محمد هم بی هیاهو دارند شعرشان را می گویند و آرام تن به این دریا زده اند. عده ای را هم اینترنت دچار توهم کرده و هنوز غوره نشده عارف کامل شده اند و صاحب بیانیه! خدا آخر و عاقبت مان را به خیر کند. فعلا که داریم با  اینترنت پرسرعت می گازیم و می رویم اما ته جاده کجاست خدا عالم است. فعلا بیا خوشبین باشیم و علی محمد را لینک کنیم و وجودش را غنیمت بدانیم تا بعد. این تکه ای از شعر بلند (سفر بمباران) او و این هم نشانی کاشی...

من و ستارخان و پلوي سفارت انگليس و کيک و سانديس صلواتي

داشتم فکر می کردم به دانشجویان خط امام که سفارتخانه آمریکا را گرفتند و دست کم ده بیست سال خیالمان از بابت شرارت های مستقیم آنها راحت بود. اگر بچه های دانشجوی ما مثل آن دانشجویان اول انقلاب فکرشان یک خورده بیشتر کار می کرد باید دست کم پنج سال پیش در سفارتخانه انگلیس را گل می گرفتند تا امروز شاهد این همه پدرسوختگی ها نمی شدیم. آدمی را گاهی مار می زند و گاهی عقرب اما این انگلیسی ها نه مارند و نه عقرب. اژدهایند. رضا خان های میرپنج دوره شان سرآمده، حالا نوبت  میرشش هاست.  

ایمیلم این روزها خیلی...