Suman Pokhrel's Blog: सुमन पोखरेल Suman Pokhrel, page 5

लेडी लेजरस (Nepali translation of Sylvia Plath's poem "Lady Lazarus")

- सिल्भिया प्लाथ


मैले फेरि यो गरिसिध्याएकी छु।
हरेक दश वर्षमा एकपल्ट
यस्तो गर्ने गरेकी छु मैले।

एक किसिमको डुलुवा जादू,
मेरो छाला
नाजी बत्तीको छाया जत्तिकै चम्किलो।

मेरो दाहिने गोडो
एउटा पेपरवेट।
मेरो अनुहार भविष्यविहीन
मिहिन यहुदी मलमल कपडा।

नेप्किन उधार,
ए मेरो बैरी।
के मैले डर लगाएँ? - - -

नाक, आँखाका खोपिल्टा, दाँतका पूरै सेट
बैराग लाग्दो श्वास
एक दिनमै विलिन हुनेछ।

चाँडै, छिट्टै नै
चिहानले खाएको मासु
हुनेछु म।

म एउटी भर्भराउँदी नारी,
तीस वर्षकी मात्र भएकी छु,
र बिरालाको जस्तो नौपल्ट मर्नु छ मैले,
यो तेस्रोपल्ट हो।

दशकै पिच्छे मरिरहनु
कस्तो दिक्क लाग्दो।

कत्ति बिध्न अनगिन्ति तन्तुहरू!

तँछाडमछाड गर्दै आउनेछ
बदम चबाउने भीड
तिनले मेरा हातगोडा खोलेको हेर्नलाई।
उल्याउनेछ घेरा लागेर।

ए, महिला तथा सज्जनवृन्द!
यी मेरा हात हुन्‌,
मेरा घुँडा हुन्,
छाला र हाड मात्र हुनसक्छु म।

तै पनि, म त्यही हुँ,
दुरुस्त उही नारी।

पहिलोपल्ट
म दश वर्षकी हुँदा भएथ्यो यस्तो।
तर त्यो एउटा दुर्घटना थियो।

दोस्रोपल्ट
यसलाई सिध्याएर
कहिल्यै नफर्किने विचार थियो मेरो।

बन्द थिएँ म
समुद्री सिपी जसरी।

तिनीहरूले बोलाएको बोलायै गरेर
टाँसिएको मोती जसरी झिक्नु परेको थियो
हतभागी जीवनलाई
मबाट।

मर्नु
एउटा कला हो, अरू कलाहरू जस्तै,
म यो विशिष्टरूपले कुशलताका साथ प्रस्तुत गर्नेछु।

वीभत्स लाग्ने गरी
गर्नेछु म यो,
साँच्चैको झैँ अनुभूत हुने गरी गर्नेछु।
बोलाइएकै थियो मलाई भन्ने ठान्नेछौ तिमीले।

यो एउटा बन्द कोठामा गर्नु निकै सहज हुन्छ।
यो गरिसकेर त्यहीँ रहिरहनु निकै सजिलो हुन्छ।
नाटकीय आनन्दको हुन्छ यो।

छ्याङ्ङ उघ्रेको दिनमा पुनरागमन
उही ठाउँमा, उही अनुहार, उही सुगन्ध।
आश्चार्यले निस्किएका आवाजहरू-

'एउटा जादू!'
मेरो ढोका ढक्ढक्याउँछ।
एउटा संवेग प्रवाहरत छ त्यहाँ।

मेरा चोटहरू हेर्नका लागि,
मेरो मुटु सुन्नका लागि त्यहाँ एउटा संवेग छ –
यो सहजै सम्पन्न हुनेछ।

र त्यहाँ एउटा प्रहार छ, निकै ठूलो प्रहार
एउटा शब्द वा एउटा स्पर्शका लागि
अथवा एक छिर्को रगतका लागि,
वा मेरो केश वा मेरो कपडाको एक टुक्राका लागि।

हजुर, हजुर डाग्डर साहेब!
हजुर, दुश्मन साहेब!

म तिम्रो किताब हुँ,
म तिम्रो सम्पत्ति हुँ,
विशुद्ध अकबरी सुनको वालक।

जो पग्लिएर एउटा चिच्याहट हुन्छ।
म फनक्क फर्किन्छु र जल्दछु
तिम्रो अजङ्गको चासोलाई मैले कम आँके भन्ने नठान।

खरानी, खरानी...
जति खोतले पनि
जति चलाए पनि
मासु, हड्डी, केही छैन त्यहाँ...

एक डल्लो साबुन,
बिहेको एउटा औँठी,
सुन राख्ने बट्टा।

हे ईश्वर, हे राहू
सावधान!
सावधान!

खरानीबाट निस्कनेछु
राताराता केश फिँजार्दै।
र हावा खाएजसरी
खानेछु म मान्छेहरूलाई।


(मूल अङ्ग्रेजीबाट सुमन पोखरेलद्वारा अनुदित)

Sylvia Plath
Translated by Suman Pokhrel

गजल

गजल
सुमन पोखरेल


कानून बनाएँ मयकशीका कानून-ए-मजहबी की तरह
फिर मिल के जलील करेँगे पण्डितको शराबी की तरह

बाहजाराँ ख्वाहीसेँ उछल रहे थे दिल में
वो मिले भी तो मिले कोई अजनबी की तरह

इजहार-ए-मुहब्बत का उम्मिद था मगर
चले गए वो शरमा के जब कभी की तरह

कब तक दूर रहते उन्हे आना ही था किसी रोज
वो आए शब-ए-जिन्दगी मे माहजबी की तरह

आहिस्ता आहिस्ता चढने लगा मुहब्बतका शुरूर
हम झुमने लगे शबाना रोज शराबी की तरह

शुरू मे तो खुदा सा लगने लगा था प्यार हमे
होले होले असर करने लगा खराबी की तरह

तजरिबा न था प्यार-ओ-मुहब्बतका हमें, सुमन !
देखते रहे उन्हे तसबीर-‍ए-किताबी की तरह

Suman Pokhrel

Tree

by Suman Pokhrel

Flowers climb the branches
exhibit their full blossom
flowers visit drawing rooms
They visit temples
and then they vanish.
defying fixed shapes
rivers hasten to no destination.
carrying countless goals
roads get lost in a maze.

Unceasingly
I stand
holding the selfsame earth.

Many couples came under my shade
and rose to ecstatic heights
of imagination,
tired porters
put down their baskets
by my side
and slept out dreams
like lives of longings.
children who hopped branches,
left as they grew
carrying mementos
to remind childhood.

Wild winds’ whirling clusters
whispered a while
perching on my leaves
and raced towards horizons
chasing sky,
chicks hatched on my branches
grew wings and flew out
carrying tiny lives,
travelers who arrived
passed out from exhaustion
but they came round under my shade
and carried themselves away.

Many a time
slogging me through the day
the sun sought to chase me away
from my standing position,
rain battered me into water
threatening to wash me down,
storm nearly blew me by force
by melting me into air
somewhere like itself.

Rays carrying rainbows
could not stay with me
sounds of Naumati band and
monotonous conch-shell drones
rose in sky by turns
and faded somewhere.

Traveler living in a distance
four days from here
before leaving home
thinks of relaxing under my shade
and catching up with his journey,
birds herald the spring
resolved to hatch on my branches,
roads part to meet here
in case they got lost,
dusts and shriveled leaves
take a breather behind my leaves
escaping chasing hurricane.

soil a muddy flow hit by rain
turns to its essence holding my roots.
lightning dancing with winking eyes
continued to tempt
thunderbolts played threat games
clouds acted as though
they were splashing water
to wake me up.

Never did I feel like
leaving this place
and walk.
---

(Translated from Nepali by Prof. Abhi Subedi

पारिवारिक जीवन (Nepali translation of Jacques Prévert's poem "Familiale"

पारिवारिक जीवन
- ज्याक प्रिभेर


आमा स्वीटर बुन्छिन्‌
छोरो युद्धमा जान्छ
उनी यसलाई नियति ठान्छिन्‌।आमा यस्तो ठान्छिन्‌।

अनि बाबु ?
बाबु के गर्छन्‌ नि?
उनको आफ्नै व्यवसाय छ
उनकी श्रीमती स्वीटर बुन्छिन्‌
उनको छोरो युद्धमा जान्छ
उनको आफ्नै व्यवसाय छ
उनी यसलाई नियति ठान्छन्‌। बाबु यस्तो ठान्छन्‌।

अनि छोरो चाहिँ ?
छोरो चाहिँ के ठान्छ त?
ऊ केही पनि ठान्दैन।त्यो छोरो।
छोरो:- उसकी आमा स्वीटर बुन्छिन्‌,
उसका बाबुको आफ्नै व्यवसाय छ
र ऊ युद्ध लडदैछ।
बाबुकै व्यवसायतिर लाग्नेछ ऊ पनि
युद्ध सकिएपछि ।

युद्ध चलिरहन्छ
आमा स्वीटर बुनिरहन्छिन्‌
बाबु आफ्नो व्यवसायमा लागिरन्छन्‌
छोरो मारिन्छ
उसको काम सकिन्छ।
बाबु र आमा उसको चिहानमा जान्छन्‌
उनीहरू यसलाई नियति ठान्छन्‌।
बाबु र आमा।

जीवन चलिरहन्छ
बुनाइ, युद्ध र व्यवसायको जीवन
व्यवसाय, युद्ध, बुनाइ, युद्ध
व्यवसाय, व्यवसाय, व्यवसाय
चिहानको जीवन।


(मूल फ्रेन्चबाट अलास्टियर क्याम्पबेलले गरेको अङ्ग्रेजी अनुवादबाट सुमन पोखरेलद्वारा नेपालीमा अनुदित)

Jacques Prévert
Translated by Suman Pokhrel

चिहाउँछन्‌ किताबहरू (Nepali translation of Gulzar's poem "Kitaben Jhanktee Hai"

चिहाउँछन्‌ किताबहरू
-गुलजार

किताबहरू चिहाउँछन्‌ बन्द दराजका शिशा पारीबाट
बडो उत्कण्ठाका साथ हेर्छन्‌।
अचेल महिनौँसम्म कुराकानी हुँदैन।
तिनीहरूसँगको सहवासमा कट्ने साँझहरू
कम्प्यूटरका स्क्रिनमा बित्दछन्‌ धेरजसो अचेल।
छट्पटिरहन्छन्‌ किताबहरू।
हिजोआज तिनलाई निद्रामा हिँड्ने बानी लागेको छ।

तिनले सुनाउने गरेका गजलका पछ्यौरा कहिल्यै खुस्कँदैन थिए
तिनले चिनाउने गरेका सबै नाताहरू अहिले धुजाधुजा भएका छन्‌
सुस्केरा निस्कन्छ पन्ना पल्टाउने बित्तिकै
झरेर बिलाइसके कयौँ शब्दका अर्थहरू
पात बिनाका सुकेका ठुटाझैँ देखिन्छन्‍ सबै अक्षरहरू
कुनै अर्थ पलाउन सक्दैनन् तिनमा अब।

स्वाद आउँथ्यो पन्ना पल्टाउँदा जिब्रोमा
अचेल केवल एकपल्ट आँखा झिम्कन्छन्‌ औँला क्लिक गर्दा
तहतह खुल्दै जान्छन्‌ धेरै चिजहरू स्क्रिनमै
चुँडिएझैँ भएको छ किताबसँगको आत्मियता।

कहिले छातीमा राखेर ढल्किइन्थ्यो
कहिले काखमा बोकिन्थ्यो।
आफ्ना घुँडाको टेको लगाएर
ढोग्दै, उँग्दै पढिन्थ्यो
छोइन्थ्यो निधारले कहिले।

पाई नै रहिनेछ
यावत ती ज्ञान त अझै पनि।
तर ती किताबहरूमा भेटिने
सुकेका फूल र मगमगाउँदा चिरकटाहरू
र
किताब माग्ने, हातबाट झर्ने र तिनलाई उठाउने निहूँमा
बन्ने गर्दथे जुन सम्बन्धहरू
ती अब के हुन्छन्‌...!


("किताबेँ झाँकती है" शीर्षकमा रहेको गुलजारको कविताको सुमन पोखरेलद्वारा अनुवाद)

Gulzar
Translated by Suman Pokhrel

अँध्यारो जगतको सँघार (Nepali Translation of Margaret Siane' Poem "THRESHOLD OF A DARKENED WORLD"

अँध्यारो जगतको सँघार
- मार्गरेट स्येन


दिनको उज्यालो निभ्दैजाओस्
र साँझ परोस्-
म तिम्रा सपनाहरूको अंश हुन चाहन्छु

जब समुद्र गर्जन्छ
र आवाज ठोक्किएर गुन्जिन्छ पहाड
हामी आपसमा टाँसिउँला

रातका बीचैबीच उड्दै
पुत्लीले हावामा तरङ्ग ल्याउँदा
हाम्रा सपनाहरू उद्वेलित हुन थाल्नेछन्

एउटा अँध्यारो जगतबाट
सँघार पार गर्नेछौँ चाँडोचाँडो हामी
अँगालामा बेरिएर प्रेममा लीन हुनका लागि

म फैलाउने छु मेरा सपनाहरूलाई
तिम्रा समक्ष, खोल्नेछु मेरो हृदय
तिम्रा मधुर उच्छवासका लागि

रातको तन्नामा
तिम्रो निर्धक्क शरीरले
केवल मेरो हेराइ पहिरिएको हुनेछ

एउटा नग्न समयमा
भावले घेरिएको शरीर
काव्यालङ्कृत क्षण

शब्दहरूको भार र
कविताहरूको हाम्रो मालामा
समाहित हुनेछ खुसि र दुःख

रातको अँगालामा
एकाकार भएका शरीरले प्रज्वलित गर्नेछन्
छुन सकिने गरी नाङ्गिएका हृदयहरूलाई ।


(अङ्ग्रेजीबाट सुमन पोखरेलद्वारा अनुदित)

Translated by Suman Pokhrel

नारी (Nepali translation of Nazi Karim's Poem "Bano")

नारी
-नाजी करिम (अफगानिस्तान)


हे नारी !
कहिलेसम्म बोकिरहन्छ्यौ यस मौनतालाई तिमी?
युगौँ युग मौन रहे
मेरा आमा र हजुरआमाहरू।
निश्तब्द अन्धकार रातहरूमा
एक्लोपनलाई अँगालो हालेर रोइरहे तिनीहरू
र बिहान हुने बित्तिक्कै आफ्ना चोटलाई बिर्सिएर
संसारका सामू मुस्काइरहे ।

हे नारी
यहाँ त्यस्ता मानिसहरूको भीड छ
जो दूध कालो हुन्छ भनेर जिद्दी गर्दछन्
र तिम्रा दिनहरूलाई रातभन्दा काला बनाउँछन् ।
खरानी छर्केर छोप्दछन् तिनीहरू
ऐनालाई ।

हे नारी !
उठ र संसारलाई कम्पन गराऊ
सुनाऊ स्वर्गलाई तिम्रो स्वर
आफ्ना लागि उठाऊ आवाज
बाहिर निस्क दुर्भाग्यको घुम्टोबाट
हृदयको गहिराइदेखि नै खुसि होऊ
अब आफ्नै लागि बोल ठूलो स्वरमा
सबैले सुन्ने गरी ।


(अनुवाद सुमन पोखरेल)
Translated by Suman Pokhrel

কি ভাবে নিকটে আসতে পারি ? কীভাবে ?

কীভাবে নিকটে আসতে পারি ? কীভাবে ?
- সুমন পোখরেল

স্বার্থপর হ্রদে ডুবে নিজেরই মোহের
শ্যাওলার নিচে ঢেকে গেছে এই শরীর
কিভাবে বলি আমি তোমার ভক্ত
আমার ভগবান! আমার ঈশ্বর!

না কোনো শ্রেয় কাজ করেছে আমার এ হাত!
না কোনো অর্থ ছিলো আমার কোন কাজের!
কোনো কাজ না করেই যে দিন কেটে যায়
কীভাবে আমি তোমার নিকটে আসতে পারি ?
আমার ভগবান ! আমার ঈশ্বর !

না আমি কোনো রোগীর কোনো ব্যথা দূর করেছি!
না আমি কোনো আহত আঘাতের নিরাময় করেছি!
এমন আত্মভরী আমি
তোমার পায়ে কিভাবে আমি মাথা নোয়াবো
আমার ভগবান ! আমার ঈশ্বর !



Suman Pokhrel

प्रजातन्त्र (Nepali translation of Rahima Afrooz Munni's poem "Democracy")

प्रजातन्त्र
- रहिमा आफरूज मुन्नी (बङ्गलादेश)


म आराधना गर्छु
दमनको मिहिन लेप लागेको प्रजातन्त्रको ।
बुझ्दछु,
विशिष्ठ प्रबुद्धहरूको कवितालाई दोष लगाउनु हुँदैन ।
पकाउनका लागि केही पनि छैन
तर कमसे कम आगो भर्रभराइरहन्छ
र त्यसै बापत तिरिनेछ गुइँठाको रिन ।

ए, भाग्यविहीन !
किन यस्तो अभद्रता ?
मुठ्ठी कस्यौ ? अब कसलाई बजाउनेछौ मुड्की ?

सुन सिर्जनधर्मीहरू,
अहिलेका, उहिलेका सबैले सुन -
कहिलेसम्म नाचिरहन्छौ तिमी
पाखुरा उठाएर
आफ्ना खौरिएका काखी देखाउँदै ?

तिमीले परिवेशलाई भत्काएका छौ
र अब चाँडै नै तिम्रा गालामा सेनाले च्वाप्प म्वाइ खानेछ ।

प्रजातन्त्रको स्पर्श पाएका छौ तिमीले
के त्यही नै मनग्ये हैन र ?


(सुमन पोखरेलद्वारा नेपालीमा अनुदित)

पुनरागमन (Nepali translation of Lopa Banerjee's poem "The Revisiting")

पुनरागमन
- लोपा बनर्जी


पुरानो प्रेम आधा लेखिएका अक्षरमा निसङ्कोच देखापर्छ ।
पुरानो प्रेम समयको चिप्ले टेकोमा लुक्न आइपुग्छ
हुत्तिएर आउँछ, गुलियो मुस्कान चम्काउँछ
पुरानो प्रेम मलाई च्याप्प समाउँछ र छाड्छ,
र धेरै दिनदेखि ओढिरहेको खोल फुकालेर रुन्छ ।

पुरानो प्रेमले मलाई धूँवा, कफीको चुस्की र हाइ काढेको मुद्रासँगै भेट्टाउँछ
डरलाग्दो र अस्पस्ट अनुहार बोकेर मलाई भेट्न आउँछ ऊ
म उसलाई ग्रहण गर्छु, र हामी बात मार्न थाल्छौँ
सावधानीपूर्वक जिस्किँदै एकअर्कालाई अभिवादन गर्छौँ हामी ।
हामी छाया र केरमेट हुँदै गरेका अक्षरहरूमा
आत्मीयताकासाथ लोभलाग्दो गरी एकै मनले कुरा गर्छौँ ।

हामी आफ्ना हत्केलाबाट ढङ्ग नपुगेका चुम्बन साटासाट गर्छौँ
र वर्जित स्वैरकल्पनामा रमाउँछौँ।
हामीलाई खुसि दिने मुलायम चराजस्तै हाम्रो शुभेच्छुलाई
दैनिक कामको झटारोले हिर्काउन थाल्छ ।

हराएका शब्दहरूको एउटा खेस्राकिताब कोठाभरि झोक्राइरहन्छ ।
मेरा हात पाठो-प्रेमको नीलो, हरियो र बैजनी रङ लिएर
बेगारी गतिमा ऊतिर फैलन्छन् ।
हराएको लयको साँचो
धमिलिँदै, प्रतिध्वनित भइरहेको
एउटा मलिन र अप्ठ्यारो सपनामा चढेर
पग्लिँदै, तैरिँदै बिलाउँदै बाटो काट्न थाल्छ ।
पुरानो प्रेम,
मेरो ह्वाइटबोर्ड-अनुहारमा लागेको अनन्त दाग हो
जो अज्ञात चम्क्याइ र झिल्काहरू भएर
मलाई चम्मिलो स्मृतिमा बोलाउँछ ।
दुब्ली, केश फुलेकी र हराइसकेकी म
टाढैबाट हेरिरहन्छु त्यसलाई
र
हामीले प्रयोग गरिसकेका दिनहरूको पातलो गन्धसँगै कोठाबाट निस्कन्छु ।




(मूल अङ्ग्रेजीबाट सुमन पोखरेल द्वारा अनुदित)

Lopamudra Banerjee translated by Suman Pokhrel