Πολυχρόνης Κουτσάκης's Blog, page 30

Τύχη (και μια απλή ιδέα)

Για να ξεφύγουμε λίγο από την τόσο μελαγχολική μας πραγματικότητα: σκεφτόμουν χθες, με αφορμή τον τελικό στο Γουίμπλεντον ανάμεσα στον Τζόκοβιτς και στον Φέντερερ, πόσο τυχεροί είμαστε όσοι από την γενιά μου (λίγο πάνω, λίγο κάτω από τα 40) αγαπάμε τον αθλητισμό. Κι αυτό γιατί, από τα χρόνια της εφηβείας μας - που τα βιώματά σου σε σημαδεύουν - μέχρι σήμερα, έχουμε δει σε όλα σχεδόν τα σπορ τους μεγαλύτερους αθλητές που έπαιξαν ποτέ.
Στο μπάσκετ, είδαμε ζωντανά, στις τηλεοράσεις μας, τον καλύτερο όλων των εποχών (The G.O.A.T, Greatest of all time), τον Μάικλ Τζόρνταν, καθώς και τους περισσότερους απ' όσους βρίσκονται στους 20 καλύτερους: Μάτζικ Τζόνσον, Λάρι Μπερντ, Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, Λεμπρόν Τζέιμς, Τιμ Ντάνκαν, Χακίμ Ολάζουον, Κόμπι Μπράιαντ, Σακίλ Ο Νιλ, Καρλ Μαλόουν, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Τζον Στόκτον, Ντέιβιντ Ρόμπινσον - και τόσους σπουδαίους Ευρωπαίους. Είδαμε ακόμα όλες τις υπερομάδες των δεκαετιών του '80 και του '90, και ζήσαμε το θαύμα του Ευρωμπάσκετ του '87 και τα υπόλοιπα απίθανα κατορθώματα των ελληνικών εθνικών ομάδων και συλλόγων από τότε μέχρι σήμερα.
Στο ποδόσφαιρο είδαμε: Μαραντόνα, Μέσι, Ζιντάν, Πλατινί, Βαν Μπάστεν, Ντασάεφ, Σμάιχελ, Μπουφόν, Φαν Νιστελρόι, Ραούλ, Σεβτσένκο, Ανρί, Ματέους, Μπέργκαμπ, τους δύο Ρονάλντο, τον Ροναλντίνιο στην ακμή του, την Μίλαν της δεκαετίας του 90 και τις υπερηχητικές Ρεάλ-Μπαρτσελόνα του 21ου αιώνα. Ζήσαμε το απίστευτο Euro 2004. Έχουμε χάσει μόνο την Βραζιλία του Πελέ και την Ολλανδία του Κρόιφ.
Στο τένις, οι Φέντερερ, Τζόκοβιτς και Ναδάλ είναι οι τρεις καλύτεροι στην ιστορία και παίζουν ακόμα, αλλά προλάβαμε να δούμε και τους Λεντλ, Μακενρό, Σάμπρας, όπως και τις Γκραφ, Γουίλιαμς, Ναβρατίλοβα, Κρις Έβερτ στις γυναίκες. Μόνο τον Μποργκ χάσαμε, στα ντουζένια του. Σκεφτείτε όποιο σπορ θέλετε. Η λίστα των πολύ σπουδαίων που θριάμβευσαν στην εποχή μας είναι ατελείωτη. Κολύμπι (Φελπς και πολλοί άλλοι), Φόρμουλα 1 (Σένα, Σουμάχερ), στίβος, πόλο, βόλεϊ...
Επειδή, τόσο στον αθλητισμό όσο και σε όλα τα πεδία της ζωής, μέσα στους πολύ σπουδαίους υπάρχουν και Έλληνες που μας κάνουν περήφανους, γιατί δεν σκέφτεται κανείς ένα πρόγραμμα ομιλιών, σε όλα τα σχολεία της χώρας, από δημοτικά έως λύκεια, από καταξιωμένους ανθρώπους που θα εμπνεύσουν τα παιδιά με όσα θα μοιραστούν από τις δικές τους εμπειρίες; Πόσο δύσκολο είναι να σκεφτεί κανείς κάτι τέτοιο, εκεί στο υπουργείο Παιδείας, που εδώ και δεκαετίες κοιμάται τον ύπνο του αδίκου;

Θα σε κάνω μια μπουκιά

Ακόμα τρώγονται σήμερα στο Ίντερνετ οι φανατίλες «νικητές» με τους φανατίλες «ηττημένους» του δημοψηφίσματος. Χωρίς να βλέπουν μπροστά τους, ούτε οι κολλημένοι με το «ναι» ούτε οι φανατισμένοι με το «όχι». Όσοι ψηφίσατε «ναι», δεν το κάνατε επειδή πιστεύατε πως ο κ. Τσίπρας σκοπεύει να μας πάει στην δραχμή; Ε, σήμερα τόσο ο ίδιος όσο και ο συνέταιρός του στην κυβέρνηση κ. Καμμένος μιλούν με σιγουριά ότι θα κάνουν συμφωνία ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΟΥΝΚΕΡ (με βελτιώσεις που θα προτείνουν). Αυτό δεν θέλατε, ουσιαστικά, εσείς του «ναι»; Συμφωνία να' ναι, και ότι να' ναι; Οπότε, γιατί φωνάζετε εις βάρος της κυβέρνησης; Όσοι ψηφίσατε «όχι», πάλι, είχατε ακούσει από τα χείλη του πρωθυπουργού πριν το δημοψήφισμα να λέει ότι δεν επιθυμεί καμία ρήξη με τους Ευρωπαίους και ότι μέσα σε 48 ώρες, με το «όχι», θα φέρει συμφωνία με τους Ευρωπαίους (τους οποίους εσείς βρίζετε νυχθημερόν) για να μας δώσουν λεφτά. Αυτή την εξουσιοδότηση σας ζήτησε ο πρωθυπουργός, αυτήν του δώσατε, γι’ αυτήν πανηγυρίζετε από χθες. Ελπίζω να το έχετε καταλάβει. Πανηγυρίζετε για νέα μέτρα 8-9 δις.Φυσικά, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις, οπότε θα μιλάμε για μια τελείως διαφορετική ιστορία και ένα διαφορετικό μέλλον της χώρας.Αλλά, αν τα πράγματα πάνε προς την κατεύθυνση που δείχνουν να πηγαίνουν, τότε για μια ακόμα φορά οι Έλληνες διχάστηκαν για το απόλυτο τίποτα.  Για μια ακόμα φορά θέλησαν απλώς να κοντραριστούν με κάποιους άλλους Έλληνες για να αποδείξουν ποιος μπορεί να «καταπιεί» τον άλλον, ποιος είναι πιο δυνατός, πιο μάγκας, πιο πατριώτης, πιο έξυπνος, πιο άνθρωπος, πιο περήφανος, πιο ευαίσθητος, πιο αληθινός, πιο, πιο, πιο…Βασικά, για να δείξουν ο ένας στον άλλον ποιος είναι πιο «προικισμένος».Κατά κανόνα, στην περίπτωση των φανατικών, η απάντηση είναι: κανείς. 

Εσύ, ο τσατίλας

Επειδή μαθαίνω τις τελευταίες μέρες για αρκετές περιπτώσεις φίλων και γνωστών που τσακώθηκαν γερά για το δημοψήφισμα, ανακεφαλαιώνω:Αν η κυβέρνηση μας λέει την αλήθεια, σε αυτή την τόσο δύσκολη στιγμή για την χώρα (οπότε, η στοιχειώδης πατριωτική συνείδηση επιβάλλει να λέει τουλάχιστον τώρα, την ύστατη στιγμή, την αλήθεια), τότε θα έχουμε σύντομα συμφωνία, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ αποτελέσματος στο δημοψήφισμα. Αν έρθει «ναι» θα έχουμε (περίπου) την συμφωνία του δημοψηφίσματος. Αν έρθει «όχι», η κυβέρνηση ελπίζει (οι Ευρωπαίοι το διαψεύδουν) ότι θα έχει μια λίγο καλύτερη συμφωνία, όπως π.χ. την δική της, που περιλαμβάνει μέτρα 8 ΔΙΣ ΕΥΡΩ, επιπλέον των μέτρων των Σαμαρά-Βενιζέλου, τα οποία ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙ.Κι εσύ, ο τσατίλας, σκοτώνεσαι με τους φίλους και τους γνωστούς σου, είτε κατά πρόσωπο, είτε με ειρωνείες είτε με βρισιές στο Facebook. Για ένα κάλπικο δημοψήφισμα, επί μιας πρότασης που έχει ήδη αποσυρθεί από τους Ευρωπαίους! Ψηφίζεις 'ναι' ή 'όχι' πάνω σε κάτι που δεν υπάρχει, και λυσσάς γι' αυτό! Μπράβο.Γιατί τσακώνεσαι όμως στην πραγματικότητα; Επειδή, είτε ‘ναι’ ψηφίζεις είτε ‘όχι’ ελπίζεις ή φοβάσαι, αντίστοιχα, ότι η κυβέρνηση λέει ψέματα! Ελπίζεις ή φοβάσαι πως όλα αυτά τα κάνει με σχέδιο για να μας βγάλει από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν έχεις άδικο, άξιζε να χάσεις ανθρώπους από κοντά σου και να γεμίζεις την καρδιά σου με μίσος; Αν έχεις δίκιο, άξιζε να χάσεις ανθρώπους από κοντά σου και να γεμίζεις την καρδιά σου με μίσος;(βρήκα την παρακάτω ατάκα στο Facebook, την προσφώνηση πάρτε την χαϊδευτικά)

Συνέντευξη για το Baby Blue στον Αθήνα 9.84

Ευχαριστώ πολύ τον Αθήνα 9.84 και τον κύριο Γιώργο Αποστολίδη για την συνέντευξη στην σημερινή του εκπομπή, γύρω από το Baby Blue (η συνέντευξη ξεκινάει στο 21:50 της εκπομπής):
http://www.athina984.gr/node/350423

Η δική μου πρόταση

Ώστε την ίδια ώρα λοιπόν σήμερα οι συγκεντρώσεις στα Χανιά, για το 'Ναι' και το 'Όχι'. Λίγα μέτρα μακριά η μία από την άλλη. Μπράβο. Πολύ ωραία. Και παντού, σε δρόμους, σε καφέ, και πολύ περισσότερο στο Ίντερνετ, λεκτικές επιθέσεις, ατέλειωτος θυμός, μίσος. Μήπως να κάνουμε και επεισόδια, να προκαλέσουν οι μεν τους δε απόψε, παντού στην Ελλάδα όπου περήφανοι θα βγαίνουμε διχασμένοι στους δρόμους να δείξουμε πόσο απεχθανόμαστε ο ένας τον άλλον;
Σούπερ. Ξαναζούμε, στο πολύ χειρότερο, την δεκαετία του '80, μόνο που τώρα δεν έχουμε πράσινες και γαλάζιες σημαίες. Δεν πειράζει. Βρήκαμε άλλες. Βρήκαμε μια καινούργια αφορμή για να χωριστούμε. Εδώ κάναμε χωρισμένοι στα δύο (δεξιοί/αριστεροί) την αντίσταση στους Γερμανούς, θα μου πείτε, κι αμέσως μετά το τέλος του πολέμου κάναμε εμφύλιο! Στο "ναι" ή "όχι" στην Ευρώπη θα κωλώσουμε; Διαιρεμένοι πάντα, και με μίσος. Αλλά περήφανοι. Περήφανοι Έλληνες, όλοι - όλοι εμείς, δηλαδή που είμαστε με την από δω μεριά (όποια κι αν είναι αυτή), οι υπόλοιποι είναι τραγικοί, και που τους ανεχόμαστε δίπλα μας χάρη τους κάνουμε.
Λοιπόν, εγώ έχω φίλους που ψηφίζουν ναι και φίλους που ψηφίζουν όχι. Τους καταλαβαίνω όλους και διαφωνώ με όλους όσους έχουν φανατιστεί. Επειδή πολύ απλά κανείς απ' όσους πάνε να ψηφίσουν δεν ξέρει τι ψηφίζει. Όλοι απαντούν στο ερώτημα που νιώθουν πως πρέπει να απαντήσουν, αφού κανείς από τα πολιτικά κόμματα δεν μας εξηγεί τι θα συμβεί ακριβώς - ακριβώς, όμως, με κάθε λεπτομέρεια, ώστε να το καταλάβει ο καθένας μας - ποια θα είναι η επόμενη μέρα αν βγει το ένα ή το άλλο. Μας αφήνουν να το ερμηνεύσουμε μόνοι μας, να ελπίζουμε σε ότι μπορεί ο καθένας μας να φανταστεί ως ιδανικό μέλλον, για να σκυλοφαγωθούμε μόνοι μας και να ζήσουμε μετά για μια ακόμα φορά εξαπατημένοι, όταν δούμε ότι, ακόμα κι αν ψηφιστεί αυτό που θέλαμε, η επόμενη μέρα δεν θα έχει καμία σχέση με το πώς την φανταστήκαμε.
Αν δεν αλλάξουμε εμείς, ριζικά, αν δεν πούμε ότι όλοι πήραμε εδώ και 30 χρόνια την ζωή μας λάθος, το "ναι" ή το "όχι" θα έχουν πολύ μικρή σημασία. Αν δεν σκεφτούμε, π.χ., ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα θέλει ξήλωμα εκ βάθρων και χτίσιμο από την αρχή και ότι ΚΑΝΕΝΑ ελληνικό κόμμα δεν έχει ΚΑΜΙΑ πρόταση για το πώς θα γίνει αυτό το εκ βάθρων ξήλωμα και χτίσιμο, τι συζητάμε;
Γι' αυτό, η δική μου πρόταση είναι αυτό το τριήμερο να κάνουμε πολλές βόλτες (μακριά από τις συγκεντρώσεις), πολλά μπάνια και πολλές αγκαλιές με τους δικούς μας ανθρώπους. Και να σκεφτούμε, βέβαια, τι δεν πάει καλά στην ζωή μας και πόσο φταίμε εμείς οι ίδιοι γι' αυτό. Αν σκέφτεστε "εδώ ο κόσμος χάνεται, τι μας λες κι εσύ τώρα", θα σας απαντήσω ότι ο κόσμος χάνεται επειδή δεν έχουμε κάτσει να σκεφτούμε πόσο δραστικά πρέπει να αλλάξουν τα πάντα σχεδόν, γύρω μας.
Το δημοψήφισμα αυτό, με την μορφή που τέθηκε, είναι άθλιο. Δεν αξίζει τον κόπο να βαθύνει κι άλλο τις πληγές ανάμεσά μας.

Μια θερμή παράκληση

Θέλω να παρακαλέσω θερμά για κάτι. Δεν με νοιάζει τι θα ψηφίσετε στο δημοψήφισμα, αν είστε φανατικοί του ΟΧΙ ή του ΝΑΙ, αν μισείτε την Ευρώπη και θέλετε να μείνουμε μόνοι μας στα Βαλκάνια ή αν λατρεύετε την Ευρώπη όπως κι αν είναι, χωρίς όρους. Θέλω να παρακαλέσω μόνο για το παρακάτω:
Όσοι είδατε σήμερα το επεισόδιο με τον κ. Ανδρέα Παπαδόπουλο και την κυρία Ραχήλ Μακρή στον ΑΝΤ1, που του επιτέθηκε «για την οικογένειά του, που έχει λεφτά στο εξωτερικό» επειδή είναι σύντροφος της κόρης της Ντόρας Μπακογιάννη. Όσοι τον ακούσατε να της λέει: «ξέρεις την οικογένειά μου; Μιλάς για τον πατέρα μου, που έχει πεθάνει;» και ακούσατε εκείνη να του λέει, για τον νεκρό πατέρα του, «εντάξει, μην παίζεις και θέατρο και κλαις κιόλας». Όσοι τα ακούσατε και τα είδατε όλα αυτά, και γουστάρατε την Ραχήλ που «τα έχωσε» μάγκικα, όπως εκείνη ξέρει, σας παρακαλώ, άμεσα, χωρίς να το σκεφτείτε δεύτερη φορά, να με σβήσετε από φίλο στο FB. Ακόμα καλύτερα, αν ζείτε στα Χανιά, να μην μου μιλάτε καν στον δρόμο. Θα το εκτιμήσω πολύ. Ευχαριστώ.

ΚΚΕ Εγκώμιον (ή, τι θα ψηφίζαμε στο αληθινό δημοψήφισμα)

Εγώ ΚΚΕ δεν είμαι, όπως γνωρίζουν καλά όσοι μιλούν μαζί μου γύρω από τα πολιτικά. Όχι μόνο δεν είμαι ΚΚΕ, αλλά απέχουν οι απόψεις μου έτη φωτός από τις απόψεις του κόμματος, το οποίο όμως σέβομαι, ιδιαίτερα για το ότι η ΚΝΕ στα πανεπιστήμια είναι η πιο αξιοπρεπής σε όλα τα επίπεδα φοιτητική παράταξη (δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κομματικές φοιτητικές παρατάξεις, βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση που την έχουμε κάνει στο παρελθόν στο blog).
Όμως όποιος δεν έχει τυφλωθεί από τον φανατισμό για το ‘ναι’ ή το ‘όχι’ στο δημοψήφισμα της κυβέρνησης, πρέπει να αναγνωρίσει ότι το μόνο κόμμα που στάθηκε απολύτως στο ύψος των περιστάσεων αυτές τις μέρες είναι το ΚΚΕ.
Και ο λόγος είναι ότι το ΚΚΕ ζήτησε να τεθούν τρία ερωτήματα στο δημοψήφισμα: α) αν εγκρίνεται η πρόταση-μνημόνιο των δανειστών, β) αν εγκρίνεται η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, με μέτρα 8 δις, γ) αν επιθυμεί ο πολίτης την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη.
Αυτό, κυρίες και κύριοι, είναι αυτό που λέμε «σωστή εξήγηση». Ντόμπρα. Χωρίς κρυφές ατζέντες. Χωρίς να προσβάλλεται η νοημοσύνη των πολιτών. Σε αυτό το δημοψήφισμα, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θα ψήφιζε, βάσει των δημοσκοπήσεων, «όχι», «όχι», «ναι», αντίστοιχα. Έτσι θα κατέρρεε αυτομάτως η επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο λαός είναι μαζί του. Ο λαός δεν θέλει μέτρα, γενικά, ούτε από τους δανειστές ούτε από την κυβέρνηση – γι’ αυτό η κυβέρνηση προσπαθεί να του «κλέψει» την ψήφο, όπως ακριβώς λέει το ΚΚΕ, βάζοντας το ερώτημα μόνο για την πρόταση των δανειστών.
Να δούμε τι μας είπαν τα υπόλοιπα κόμματα, εκτός ΚΚΕ; Ξεκινάμε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Που μας καλεί να ψηφίσουμε ‘όχι’ στην πρόταση των δανειστών, χωρίς να μας λέει τι θα γίνει αν όντως πούμε όχι. Όπως δεν μας έλεγε πριν τις εκλογές τι θα γινόταν αν του έλεγε όχι η κ. Μέρκελ, αφού «δεν υπήρχε ούτε μία στο εκατομμύριο να πει όχι», σύμφωνα με τον πρωθυπουργό. Ε, λοιπόν, κοίτα να δεις τώρα τι έγινε, κοίτα να δεις μια σύμπτωση, τελικά η Μέρκελ και οι υπόλοιποι είπαν όχι. Μας έκατσε η «μία στο εκατομμύριο».  
Άκουσα με τα αυτιά μου τον κ. Τσακαλώτο την Παρασκευή το βράδυ να απαντάει στο «τι θα γίνει μετά το ‘όχι’», και είπε «θα δούμε». Θα δούμε; Κρέμεται από σένα η τύχη 10 εκατομμυρίων ανθρώπων και το σχέδιό σου είναι «θα δούμε»; Τι είσαι; Ερασιτέχνης δεν μπορεί να είσαι, γιατί και οι ερασιτέχνες τα λάθη τα κάνουν για πάρτη τους, δεν θέλουν να πάρουν στο λαιμό τους ολόκληρους λαούς. Άρα, είσαι εγκληματικά αδιάφορος. Επίσης, όπως θα γνωρίζετε, ο νούμερο ένα θεωρητικός του ΣΥΡΙΖΑ για την δραχμή, ο κ. Λαπαβίτσας, είχε κάνει δηλώσεις σε αμερικάνικο περιοδικό πριν λίγους μήνες, όπου εξηγούσε ότι πρέπει να πάμε στην δραχμή, παρόλο που για κάποιο διάστημα όπως ο ίδιος ο κ. Λαπαβίτσας εξήγησε, οι Έλληνες θα τρώνε με δελτίο τροφίμων και θα κινούνται με δελτίο καυσίμων. Έτσι, για να ξέρουμε τι σημαίνει το ‘όχι’.
Να δούμε τι μας λένε και τα κόμματα του «ευρωπαϊκού τόξου», όπως ονομάζουν τους εαυτούς τους; Δηλαδή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι; Μας λένε «ψηφίστε ναι για να μείνουμε στο Ευρώ, και για να επαναδιαπραγματευτούμε τη συμφωνία». Όπα, παλικάρια. Αν ψηφίσουμε «ναι» στην πρόταση, οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες είναι άνθρωποι που λατρεύουν την κυριολεξία. Αφού οι Έλληνες θα έχουν ψηφίσει «ναι», τελείωσε, αυτή θα είναι η συμφωνία. Κανένα από τα κόμματα του ‘ναι’ όμως δεν τολμάει να πει ότι είναι πιθανόν να μην υπάρχει περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης, ότι η συμφωνία θα εφαρμοστεί ως έχει ή μπορεί να είναι και χειρότερη – εξάλλου ο κ. Σόιμπλε ήδη δήλωσε ότι αν επανέλθει η Ελλάδα στις διαπραγματεύσεις, αυτές θα γίνουν από μηδενική βάση. Δηλαδή, δεν θα υπάρχει τίποτα από τις σημερινές εγγυήσεις εξαρχής στο τραπέζι.
Τα δημοψηφίσματα, γενικά, είναι μια χαρά ως δημοκρατικές διαδικασίες. Δίνεις στον λαό την δυνατότητα να πει την γνώμη του για πολύ σημαντικά θέματα. Αλλά του δίνεις την δυνατότητα να πει εξ ολοκλήρου την γνώμη του, όχι όπως σε βολεύει.
Νομίζω ότι, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα την Κυριακή, η Ελλάδα με αυτό το δημοψήφισμα, όπως τέθηκε, μπαίνει στην μεγαλύτερη δίνη των τελευταίων 65 χρόνων, στη μεγαλύτερη περιπέτεια μετά τον εμφύλιο.

Από τα Χανιά, φυσικά, του "προδότη" Ελευθέριου Βενιζέλου

Όπως είναι γνωστό παγκοσμίως, σοβινιστής είναι όποιος πιστεύει ότι ο τόπος του είναι ομορφότερος ή σημαντικότερος από τα Χανιά :))Ξεκινάω με αυτήν την κατηγορηματική αλήθεια (εντάξει, μισή αλήθεια) για να υπενθυμίσω ότι, επειδή τόσα και τόσα σημαντικά πράγματα συμβαίνουν στα Χανιά, άλλο ένα σημαντικό γεγονός που πολλοί το αγνόησαν συνέβη φέτος, στις 25 Μαρτίου. Την ημέρα που ο κ. Βαρουφάκης, για τον οποίο έγραψα και προχθές εδώ στο blog (http://polyk.blogspot.gr/2015/06/blog-post_27.html) ήρθε ως απεσταλμένος της κυβέρνησης για την παρέλαση, έβγαζε selfies με πολίτες που τον υποδέχτηκαν ως ροκ σταρ, και όταν μια γυναίκα του είπε: «είμαστε μαζί σας», εκείνος απάντησε: «ναι, αλλά να είστε και μετά τη ρήξη, ε;».Εγώ δεν πιστεύω στα σενάρια συνωμοσίας, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη μέρα που εκλέχτηκε είχε στόχο να τα σπάσει με την Ευρώπη και να μας πάει στην δραχμή. Αλλά μέσα σε δύο μήνες, ως τις 25 Μαρτίου δηλαδή, είχαν προφανώς καταλάβει οι κυβερνώντες ότι οι Ευρωπαίοι δεν χορεύουν με τα νταούλια που τους παίζει ο κ. Τσίπρας με τον κ. Βαρουφάκη. Ότι όλη η υπόλοιπη Ευρώπη, ακόμα και η Κύπρος, ήταν απέναντι σε όσα έλεγε ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών και ότι οι υποσχέσεις της κυβέρνησης για άμεση κατάργηση των μνημονίων και για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα αποδεικνύονταν λόγια του αέρα, αφού οι Ευρωπαίοι δεν θα τους έδιναν άλλα λεφτά χωρίς νέα μέτρα. Έτσι, στα τέλη Μαρτίου ο κ. Βαρουφάκης είπε, εδώ στα Χανιά, την αλήθεια γι' αυτό που έβλεπε ότι θα συμβεί. Ρήξη.Το είπε, βέβαια, στο λάθος μέρος. Το είπε στον τόπο που γέννησε τον μεγαλύτερο Έλληνα πολιτικό στην ιστορία, τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ο οποίος Ελευθέριος Βενιζέλος έζησε ολόκληρη την πολιτική του καριέρα παλεύοντας με νύχια και με δόντια για να κρατήσει την Ελλάδα δίπλα στις τότε μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης, γιατί αισθανόταν πως μόνο εκεί ήταν η θέση της, πως μόνο εκεί μπορούσε να διασφαλίσει η χώρα το μέλλον της. Σε μια Ευρώπη των αρχών του 20ου αιώνα που ήταν πολύ πιο σκοτεινή από την σημερινή (όχι πως η σημερινή δεν έχει τα μεγάλα, πανίσχυρα σκοτάδια της). Βεβαίως, ο Ελευθέριος Βενιζέλος συχνά άκουγε την κατηγορία ότι ήταν προδότης, πράκτορας των ξένων, άνθρωπος που ξεπουλούσε την χώρα και λοιπά.  Βλέπετε, οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις στην Ελλάδα δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα συνθήματά τους εδώ και περίπου εκατό χρόνια.

Χωρίς χαρούμενο τέλος

Επιτρέψτε μου να διατυπώσω την άποψη ότι μια είδηση είναι μεγάλη ή μικρή ανάλογα με το πόσο μεγάλοι ή μικροί άνθρωποι είναι οι πρωταγωνιστές της είδησης αυτής.
Κατά συνέπεια, μέσα στις τελευταίες ημέρες είχαμε δύο πολύ μεγάλες ειδήσεις:1.     Την εκπληκτική επίδοση στις πανελλήνιες της τυφλής μαθήτριας από το Ηράκλειο: http://www.zarpanews.gr/%CE%B7-%CE%BA%CF%CE%AE%CF%CE%B7-%CF%CF%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%CE%B1%CE%B9-%CF%CF%CE%B7%CE%BD-%CF%CF%CF%CE%BB%CE%AE-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CF%CF/
2.     Την επισφράγιση της σπουδαίας θητείας του ηγέτη που λέγεται Μπαράκ Ομπάμα, στις ΗΠΑ. Μετά το Obamacare, που προώθησε εις βάρος τεράστιων συμφερόντων για να αποκτήσουν εκατομμύρια φτωχοί άνθρωποι επιτέλους ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τώρα ο Μπαράκ Ομπάμα βγήκε μπροστά μετά την απόφαση του δικαστηρίου που αποφάσισε υπέρ της νομιμότητας των γάμων για τα ομόφυλα ζευγάρια σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ. Και έγραψε πως η αγάπη νίκησε, πως έγινε ένα μεγάλο βήμα για να είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι. Αυτό, φίλες και φίλοι, λέγεται ηγέτης με cojones, ειδικά όταν έχει απέναντί του υπερσυντηρητικά λόμπι, γεμάτα μίσος για το διαφορετικό.
Είχαμε και μια μικρή είδηση. Το δημοψήφισμα. Πολύ μικρή, συγνώμη αν σας απογοητεύω, αλλά πολύ μικρή. Βλέπει κανείς στην Βουλή από την μία πλευρά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τους ανθρώπους δηλαδή που κατέστρεψαν οικονομικά και διέλυσαν ηθικά, την χώρα επί 40 χρόνια. Τους βλέπει να παριστάνουν τους τιμητές, να ωρύονται ενάντια στην κυβέρνηση. Σαν να βγήκαν μόλις από το αυγό, όλοι τους. Αγνοί. Παρθένοι. Σαν να μην έχουν ιδέα πως φθάσαμε στην εξαθλίωση.Και από την άλλη, βλέπει κανείς: α) έναν πρωθυπουργό που είπε άπειρα τερατώδη ψέματα πριν τις εκλογές για να κερδίσει (επειδή ήξερε πως αυτός ο λαός γουστάρει το ψέμα σαν τρελός), και τώρα, εγκλωβισμένος ανάμεσα στα ψέματά του από την μία και στην βούληση των Ελλήνων να μείνουν στο Ευρώ, πετάει το μπαλάκι από πάνω του, και δεν τολμάει καν να βάλει δημοψήφισμα με καθαρή ερώτηση: «ευρώ ή δραχμή», συνεχίζει τα παιχνιδάκια.β) έναν υπουργό οικονομικών, τον κ. Βαρουφάκη, που δήλωνε πριν ένα μήνα!! ότι το δημοψήφισμα είναι ανοησία, και αν ποτέ γίνει, όποια κι αν είναι η ερώτηση, επί της ουσίας θα είναι δημοψήφισμα για ευρώ ή δραχμή. Ο ίδιος άνθρωπος σήμερα, μετά από ένα μήνα, δηλώνει ότι το δημοψήφισμα είναι τονωτική ένεση για την δημοκρατία, και ότι αν κάνουν βελτιωμένη πρόταση οι Ευρωπαίοι η κυβέρνηση θα εισηγηθεί «ναι» στον λαό, αλλάζοντας την άποψή της. Δηλαδή, μέχρι και την τελευταία μέρα πριν το δημοψήφισμα, μας λέει ότι δεν θα ξέρουμε ούτε ποια θα είναι η ερώτηση του δημοψηφίσματος, ούτε ποια θα είναι η τελική θέση της κυβέρνησης πάνω στην ερώτηση!! Αυτός είναι ο άνθρωπος που διαπραγματεύεται τις τύχες της Ελλάδας επί 5 μήνες.  γ) την πρόεδρο της Βουλής. Μια κυρία που κουνάει το δάχτυλο σε όλους, μια κυρία υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που επί χρόνια έτυχε να υπερασπίζεται στα δικαστήρια ως δικηγόρος τον «βιαστή με την τυρόπιτα» και ανάγκαζε, ζητώντας συνεχείς αναβολές (9 αναβολές πήρε η υπόθεση), τις 4 βιασμένες γυναίκες από τον πελάτη της να έρχονται από τον Καναδά και την Αυστραλία κάθε φορά και να φεύγουν άπρακτες. Σαν να μην έφτανε αυτό, με τον καινούργιο νόμο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ για αποσυμφόρηση των φυλακών, ο βιαστής κυκλοφορεί ελεύθερος και πάλι ανάμεσά μας. Έμεινε στην φυλακή για τεσσερισίμισι χρόνια, για τους τέσσερις βιασμούς. Στην Ελλάδα, πια, αν δεν το γνωρίζετε, το να βιάσεις μια γυναίκα κοστίζει ένα χρόνο φυλακή.δ) τον πρόεδρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων, κ. Καμμένο. Που, μιλώντας στον Alpha χθες βράδυ, απάντησε σε ερώτηση δημοσιογράφου «αν πει όχι ο λαός, πού θα βρεθούν τα λεφτά για την χώρα την επόμενη μέρα». Και είπε, ο κ. Καμμένος, ότι ο ελληνικός λαός από τον Αύγουστο του 2014 πληρώνει μόνος του (δηλαδή δεν έχουμε πάρει δανεικά) για την άμυνα, για την παιδεία και για τις υπόλοιπες ανάγκες της χώρας. Ξεχνώντας να αναφέρει, βέβαια, ο κ. Καμμένος, ότι ο ελληνικός λαός τα πληρώνει αυτά μέσω των μνημονίων! Δηλαδή μέσω των νόμων που ψήφισαν εκείνοι που ο ίδιος και το κόμμα του κατηγορούν εδώ και χρόνια ως προδότες, νόμων τους οποίους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν κατάργησε και πρότεινε κι άλλα 8 δις μέτρα! Τώρα είναι καλοί οι νόμοι των «προδοτών», αφού βοήθησαν να πληρώνεται η άμυνα και η παιδεία της χώρας;
Γι’ αυτό σας λέω. Μικρή είδηση είναι το δημοψήφισμα.Και μην ξεχνάμε ότι όλους αυτούς τους πολιτικούς – ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ – τους έχει εκλέξει ο ελληνικός λαός, και τους υποστηρίζει ακόμα με πάθος.Νομίζω πως οι πιο ταιριαστοί στίχοι για την χώρα μας, οι στίχοι που θα τραγουδούσε η χώρα προς τους πολίτες της για τις επιλογές τους εδώ και δεκαετίες, είναι ενός υπέροχου ξένου τραγουδιού, του Happy Ending, από τον Mika: https://www.youtube.com/watch?v=pxA26LGI2Mc
“Τhis is the hardest story that I’ve ever toldThis is the way you left me, I’m not pretendingNo hope, no love, no gloryNo happy ending”.
(Αυτή είναι η πιο δύσκολη ιστορία που διηγήθηκα ποτέΑυτή είναι η κατάσταση στην οποία με άφησες, δεν υποκρίνομαιΧωρίς ελπίδα, χωρίς αγάπη, χωρίς δόξαΧωρίς χαρούμενο τέλος).

Περήφανοι λεβέντες Κρητικοί

Προχτές το απόγευμα, εδώ στα Χανιά στο Κάτω Κουμ Καπί, ένας γαμπρός ή μια νύφη (δεν πρόλαβα να δω) έφευγε από το σπίτι του με κατεύθυνση προς την εκκλησία. Και όπως ήταν λογικό, οι συγγενείς και οι φίλοι ήταν πανευτυχείς. Κι επειδή εμείς εδώ στην Κρήτη ξέρουμε να δείχνουμε τι σημαίνει ευτυχία και χαρά, έβγαλαν πιστόλια. Και άρχισαν να ρίχνουν ασταμάτητα, σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή, ενώ λίγα μέτρα παρακάτω έπαιζαν παιδιά στον δρόμο μπροστά στην παραλία, και αρκετοί άνθρωποι κάθονταν σε γνωστή καφετέρια της πόλης.Ελπίζω να μην ανήκετε στους φοβιτσιάρηδες προσκυνημένους ευρωλιγούρηδες φλώρους που πιστεύουν πως αυτό που έγινε ήταν τραγικό, πως ήταν πανεύκολο να χαθούν ζωές από τους πιστολέρο, πως δεν υπήρχε λόγος να τρομάξουν για την ζωή τους μεγάλοι και παιδιά, πως δεν είναι δυνατόν να απέχουμε τόσο από τον στοιχειώδη πολιτισμό που απολαμβάνουν τόσες χώρες στον κόσμο. Ελπίζω να μην σκέφτεστε τα τόσα τραγικά περιστατικά με θανάτους, αναπηρίες, και άλλα που έχουν προκύψει σε κρητικούς γάμους από τις μπαλωθιές όπλων που στόχευσαν λάθος ή που οι σφαίρες τους εξοστρακίστηκαν.Ελπίζω να συμφωνείτε μαζί μου πως το να πεθάνουν μερικοί άνθρωποι δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το να δείχνουμε πόσο μάγκες είμαστε, πόσο ξεχωριστοί, πόσο δεν θα μοιάσουμε ποτέ στους σκατοξένους που δεν έχουν τέτοιες συνήθειες. Πως το να βγαίνουν πιστόλια δίπλα σε παιδιά, ανάμεσα σε δεκάδες κατοίκους μιας περιοχής είναι πολύ φυσιολογικό, είναι κομμάτι της υγιούς μας παράδοσης. Ελπίζω να συμφωνείτε πως κάθε περήφανος λεβέντης Κρητικός αυτά πρέπει να κάνει (α, και να πίνει ατελείωτα και μετά να οδηγεί μεθυσμένος), για να δείχνει πόσο περήφανος και λεβέντης είναι. Άλλωστε και στις διπλανές πολυκατοικίες, απ’ ότι είδα, είχαν βγει έξω διάφοροι κάτοικοι και έκαναν χάζι τους πυροβολισμούς σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να ήταν οι πυροβολισμοί απλώς ένας λόγος για κουτσομπολιό και χαζά γέλια.Όχι, δεν είμαστε όλοι οι Κρητικοί έτσι. Και υπάρχουν πραγματικοί περήφανοι λεβέντες Κρητικοί. Αλλά στην συντριπτική μας πλειοψηφία ανεχόμαστε αυτές τις συμπεριφορές, επιτρέποντας έτσι να διαιωνίζονται. Κι όταν δεν εξεγείρεσαι απέναντι στο κακό, γίνεσαι κομμάτι του.