Πολυχρόνης Κουτσάκης's Blog, page 31

Εσύ που δεν μιλάς

Εσύ που δεν μιλάς. Που σκέφτεσαι: «σιγά μην μπλέξω τώρα, δεν μου φτάνουν τα δικά μου;». Που γνωρίζεις, από τις τόσες διαφημίσεις, ότι η Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά είναι το 1056 αλλά αδιαφορείς. Που αντιλαμβάνεσαι τη βία στο διπλανό σου σπίτι ή διαμέρισμα, αλλά βρίσκεις δικαιολογίες για τον γείτονα, τον φίλο, τον συγγενή σου: «μπορεί να ήταν πολύ άτακτο το παιδί, και με όλες τις στενοχώριες που κουβαλάμε όλοι μας καθημερινά, λογικό είναι να ξεφύγει καμιά φορά ο γονιός», σκέφτεσαι. Εσύ, που ακούς και βλέπεις τα κακοποιημένα παιδιά και λες στον εαυτό σου πως δεν είσαι εσύ χαφιές, να πάρεις τηλέφωνο για να καταδώσεις τον γείτονα, αυτά είναι ξενόφερτες ιστορίες, εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε έτσι, τα λύνουμε όλα μέσα στην οικογένεια. Και μετά, όταν συμβεί το κακό, όπως συνέβη τους τελευταίους δύο μήνες με τα δύο κοριτσάκια που δολοφονήθηκαν από τους γονείς τους, βγαίνεις στα κανάλια και στις εφημερίδες και δηλώνεις πόσο λυπάσαι.Άσε με να σου πω κάτι που ήδη γνωρίζεις: δεν λυπάσαι καθόλου. Και για τις δολοφονίες ή τις κακοποιήσεις των παιδιών, δίπλα σου, είσαι συνένοχος. Άντε, κοιμήσου ήσυχα τώρα. Δεν θα έχεις πρόβλημα, αφού δεν έχεις συνείδηση και είναι πολύ αργά για να αποκτήσεις.

Baby Blue - εξώφυλλο και οπισθόφυλλο

«Πριν τρία χρόνια δολοφονήθηκε ο μπαμπάς μου. Δηλαδή, δεν ήταν πραγματικός μου πατέρας, αλλά αυτός με πήρε από το ορφανοτροφείο. Ήρθε, με πήρε –ήμουν τριών, και ήδη έβλεπα ελάχιστα– και με μεγάλωσε. Οπότε, αυτός ήταν ο μπαμπάς μου».

Πέντε χρόνια μετά το "Ιερά Οδός Μπλουζ", ο Στράτος, ο Ντραγκ, η Μαρία και η Τέρι επιστρέφουν. Στην πιο ζόρικη ιστορία της ζωής τους.
Σε δέκα μέρες, στα βιβλιοπωλεία.

Σπουδαίοι κωμικοί καλλιτέχνες

Τουλάχιστον, εκεί στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να καταρρέουν σε ποσοστά αλλά έχουν χιούμορ. Θα μου πείτε, τώρα, πού το θυμήθηκες κι εσύ το ΠΑΣΟΚ; Όπως όλα δείχνουν, οι ψηφοφόροι κοντεύουν να το ξεχάσουν τελείως.Το θυμήθηκα όμως, διαβάζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ κατεβάζει πρόταση για καθιέρωση της απλής αναλογικής!http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500001862Ποιος; Το ΠΑΣΟΚ! Πού επί δεκαετίες φώναζε για την ανάγκη της ενισχυμένης αναλογικής, για να μπορεί να υπάρχει ισχυρή κυβέρνηση στην χώρα. Και έρχεται τώρα να πει ότι με το σύστημα που το ίδιο υποστήριζε εδώ και 35 χρόνια «διαστρεβλώνεται πλήρως η αρχή της ισοδυναμίας της ψήφου και αναιρείται κάθε ιδέα εκλογικής δικαιοσύνης». Και προχωρούν, οι συντάκτες του κειμένου, χωρίς να κοκκινίζουν, γράφοντας ότι: «ο μετασχηματισμός από το 2012 και μετά του κομματικού συστήματος από δικομματικό σε πολυκομματικό και το χαμηλό ποσοστό του πρώτου κόμματος στις τρεις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις κατέστησε πλέον το bonus… απρόσφορο για τον σκοπό που θεσπίστηκε, δηλαδή την απόκτηση κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας».Και από πότε οι νόμοι προσαρμόζονται στα ποσοστά των τελευταίων εκλογών; Ο εκλογικός νόμος πρέπει να έχει έναν στόχο, την κυβερνητική σταθερότητα. Μόνο που το ΠΑΣΟΚ, τώρα που εξανεμίζεται εκλογικά, δεν ενδιαφέρεται για την κυβερνητική σταθερότητα. Ενδιαφέρεται να έχει μερικές έδρες παραπάνω μπας και αναγκαστεί όποιος βγει πρώτος στις επόμενες εκλογές να το πάρει μαζί του αναγκαστικά στην κυβέρνηση.Κι αν δεν τα καταφέρουν, πάντως, στους στόχους τους δεν πειράζει. Η ελληνική κωμωδία πάντα χρειάζεται μερικούς καινούργιους σεναριογράφους.

Baby Blue

Πέντε χρόνια μετά το "Ιερά Οδός Μπλουζ", ο Στράτος, ο Ντραγκ, η Μαρία και η Τέρι επιστρέφουν. Στην πιο ζόρικη ιστορία της ζωής τους.

Σε 2 εβδομάδες στα βιβλιοπωλεία.

Περισσότερες λεπτομέρειες, την επόμενη εβδομάδα...

Αν μπορούσες να κόψεις το δούλεμα, θα το εκτιμούσα

Βγήκε λοιπόν ο υπουργός Εσωτερικών, ο κύριος Βούτσης, και είπε πως η πρόταση των δανειστών είναι χειρότερη από το email Χαρδούβελη – άρα, λέω εγώ, ομολογεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ τα πήγε χειρότερα ακόμα και από την ΝΔ στην διαπραγμάτευση! – και συνέχισε λέγοντας πως δεν αποκλείει τις εκλογές, για να ενισχυθεί η θέση της χώρας.Το μόνο που έχω να ρωτήσω είναι: κύριε Βούτση, όταν με κοιτάτε, σας φαίνομαι ηλίθιος; Αφήστε, μη μου απαντήσετε καλύτερα, γιατί μπορεί να μου πείτε ναι και να στενοχωρηθώ, είμαι και ευαίσθητος άνθρωπος.Στις τελευταίες εκλογές, τα 2 κόμματα που κυβερνάτε σήμερα πήρατε πάνω από 41%, και μας είπατε ότι με αυτή την καθαρή εντολή του ελληνικού λαού οι δανειστές και η Μέρκελ πρώτη απ όλους θα υποχωρήσουν. Για να μην θυμηθούμε τα νταούλια που θα χόρευαν οι αγορές, όπως μας έλεγε ο κ. Τσίπρας… Εκτός από το δικό σας 41%, τα υπόλοιπα «καθαρόαιμα» αντιμνημονιακά κόμματα πήραν συνολικά 13%, οπότε το αθροιστικό ποσοστό των αντιμνημονιακών Ελλήνων έφτασε το 54%. Ποιο ποσοστό σας αρκεί, επιτέλους, για να σταματήσουμε να κάνουμε εκλογές; 60, 70, 80, 100%; Εδώ πλέον η μισή και βάλε Ευρώπη δηλώνει ότι το να φύγουμε από την ευρωζώνη δεν είναι και τόσο σημαντικό θέμα. Αν σας ψηφίσει άλλο ένα 5-10% των Ελλήνων, θα νιώσουν πίεση στο στομαχάκι τους οι δανειστές και θα υποχωρήσουν; Αυτοί θέλουν τα λεφτά τους με τον τρόπο που επιβάλλουν. Εσείς κυβερνάτε και πρέπει να αποφασίσετε τι θα κάνετε, γιατί αυτό υποσχεθήκατε στους Έλληνες, ότι ξέρατε τι κάνετε και μπορείτε να τους βοηθήσετε να ζήσουν καλύτερα.Μπορείτε;

Διαβολικοί προτζέκτορες και η απόλυτη αλήθεια

Μιλούσα με έναν φίλο πριν λίγες μέρες, και με ρώτησε αν είναι δυνατόν να είναι τόσο οπισθοδρομική η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας όσο δείχνουν οι αποφάσεις της τους τελευταίους τέσσερις μήνες.Δεν χρειάστηκε να του απαντήσω με δικά μου λόγια. Του έστειλα το παρακάτω link, από ένα περυσινό άρθρο του κ. Μπαλτά στην Αυγή, όπου φανερώνει την αντίληψή του για την σύγχρονη εκπαίδευση και γράφει:"Η διδακτική σχέση είναι σχέση ενσώματη. Δεν περιορίζεται σε λόγια, αλλά περιλαμβάνει τον τόνο, την ένταση, το χρώμα και τους κυματισμούς της φωνής, το βλέμμα, το χαμόγελο, την έκφραση του προσώπου, τη χειρονομία, την κίνηση του σώματος ολόκληρου. Η κιμωλία και ο πίνακας είναι οργανική επέκταση των παραπάνω. Ακόμη κι αν -ή επειδή- είναι κακής ποιότητας και λερώνουν. Προτζέκτορες, επιδιασκόπια και λοιπά υποκατάστατα αποστειρώνουν τη διδακτική σχέση. Την εξαϋλώνουν τείνοντας τελικά να την καταργήσουν".Η συλλογιστική είναι καταπληκτική. Αν χρησιμοποιεί κάποιος καιπροτζέκτορα (ελάχιστοι καθηγητές χρησιμοποιούν μόνο προτζέκτορα), είναι κακός δάσκαλος! Μόνο κιμωλία απαιτείται! (για μοντέρνους πίνακες, όπου γράφεις με μαρκαδόρους, δεν έχει ακούσει, μάλλον). Αν δεν χρησιμοποιείς κιμωλία, είναι αντίστοιχο του να μην χαμογελάς, να μην έχεις εκφραστικό πρόσωπο, να μην κυματίζει η φωνή σου. Ο άνθρωπος δεν είναι απλώς απέναντι στο δυτικό εκπαιδευτικό σύστημα, είναι απέναντι σε όλον τον πλανήτη, αφού δεν υπάρχει χώρα εκτός Αφρικής που να μην χρησιμοποιεί κάθε νέο επίτευγμα της τεχνολογίας για να βοηθήσει τους φοιτητές να καταλάβουν καλύτερα την διδασκόμενη ύλη. Εδώ, υπάρχουν πια αρκετοί φοιτητές που έρχονται στα αμφιθέατρα με laptops και tablets, για να κρατούν σημειώσεις σε αυτά, αντί στα τετράδιά τους - μην το πείτε όμως στον κ. Μπαλτά και τον συγχύσετε, ας το κρατήσουμε μυστικό, μεταξύ μας. Προφανώς όταν διάβασε το άρθρο πριν έναν χρόνο ο κ. Τσίπρας εμπνεύστηκε: να ποιον θα κάνω υπουργό Παιδείας, μόλις κερδίσω τις εκλογές, σκέφτηκε. Να ποιος θα οδηγήσει την Παιδεία μας μπροστά, στον 21ο αιώνα.http://www.avgi.gr/article/2231543/i-didaktiki-sxesi
Την πιο ωραία δήλωση της περασμένης εβδομάδας όμως την έκανε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Σακελλαρίδης, ο οποίος κατάφερε μέσα σε λίγες λέξεις να συνοψίσει την πολιτική ιστορία της Ελλάδας τα τελευταία 30 χρόνια. Είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα αυτό, έστω και αν ο κ. Σακελλαρίδης το έκανε κατά λάθος.Δήλωσε, λοιπόν, ότι: «Η κυβέρνηση έχει επιλέξει να διαπραγματευτεί σκληρά, όχι για να αποδείξει ότι είναι σκληρό καρύδι, αλλά για να δείξει πως οι επιλογές της προηγούμενης κυβέρνησης ήταν σε λάθος ράγες».Αυτή είναι η πολιτική ιστορία της χώρας μας. Κάθε καινούργια κυβέρνηση κάτι ότι κάνει, όχι για το καλό των ανθρώπων της χώρας, όχι για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής όλων μας, αλλά για να δείξει πως οι επιλογές της προηγούμενης κυβέρνησης ήταν λάθος - πως "παρέλαβαν καμένη γη". Για να διατηρήσουν τα ψηφαλάκια. Για να επανεκλεγούν αυτοί, και όχι οι άλλοι, οι "κακοί".Η δήλωση του κ. Σακελλαρίδη θα έπρεπε να είναι πρωτοσέλιδη παντού, να την συζητάμε όλοι αν θέλουμε να καταλάβουμε γιατί η πορεία προς το πουθενά δεν έχει σταματημό.

Μποξ

Υψηλή τηλεθέαση χθες στον τσακωμό Καμμένου-Μπακογιάννη. Λογικό. Είναι σαν το μποξ. Στον κόσμο αρέσει να βλέπει εκατομμυριούχους να τσακώνονται.

Είσαι επαναστάτης, ρε;

Έτσι ξεκινάει η καινούργια ακομμάτιστη ΕΡΤ.
Με ανάκριση των ανθρώπων που αναλαμβάνουν την διεύθυνσή της, σχετικά με τα επαναστατικά τους διαπιστευτήρια.
Πρέπει να τα πουν όλα. Πού βρίσκονταν το βράδυ που έκλεισε η ΕΡΤ. Τι έκαναν για να ανοίξει ξανά. Όλο το επαναστατικό τους προφίλ πρέπει να κατατεθεί. Ζούμε στιγμές αντίστροφου μακαρθισμού, και είναι φανερό πως είμαστε μονάχα στην αρχή.
Διαβάστε το ρεπορτάζ εδώ:
http://www.newsit.gr/politikh/dyskolh-h-zoi-tou-tagmatarxh-sthn-voulh-2505/405136
και απολαύστε αυτό το μικρό βίντεο (υπήρξε και συνέχεια της ανάκρισης, μετά την κυρία Κωνσταντοπούλου, και από την κυρία Ραχήλ Μακρή): https://www.youtube.com/watch?v=a6gYzvzN5t4
 

Ο Μπρους Λι και η Γιουροβίζιον

Βλέποντας Γιουροβίζιον, προχτές, σκεφτόμουν τον Μπρους Λι. Την ατάκα του σε μία ταινία, όπου λέει σ’ έναν μαθητή του πως όταν ένα δάχτυλο σου δείχνει το φεγγάρι, εσύ δεν πρέπει να κοιτάς το δάχτυλο.
Είναι η τέλεια ατάκα για να περιγράψει τον χαμό που γίνεται για την Γιουροβίζιον, στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου το τζέρτζελο καλύπτει πλήρως την ουσία. Και νομίζω πως αυτό γίνεται εσκεμμένα, είναι δηλαδή κάτι που το επιθυμούν και οι ίδιοι οι διοργανωτές του διαγωνισμού σε όλη την Ευρώπη.
Διότι η ουσία δεν είναι αν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε για εβδομάδες κάθε χρόνο με την ελληνική συμμετοχή, αν υπάρχουν συμμαχίες χωρών που αλληλοπριμοδοτούνται με πόντους ενώ εμείς οι καημένοι είμαστε έθνος ανάδελφον, αν η Γιουροβίζιον είναι η γιορτή των γκέι και αν είναι λογικό ο πατριάρχης Ρωσίας να εύχεται να χάσει η χώρα του για να μην πάνε οι γκέι στην Ρωσία του χρόνου.
Το ουσιαστικό θέμα, που βλέπω πολύ λίγους να θίγουν, είναι το πόσο απίστευτα χάλια είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία τα τραγούδια του διαγωνισμού, σε σημείο να μην ακούγονται. Έκατσα προχτές και είδα τον τελικό, για πρώτη φορά μετά από χρόνια. Ευτυχώς είχα δίπλα μου τον υπολογιστή μου, που σύντομα μου χρησίμευσε για να κάνω και καμιά δουλειά όσο τα αυτιά μου υπέφεραν.
Το ουσιαστικό θέμα, η βασική ερώτηση που θα έπρεπε να κάνουμε είναι η εξής: πόσα από τα τραγούδια του φετινού, π.χ., διαγωνισμού, θα επιλέγατε να βάλετε στο CD σας στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο για να τα ακούσετε αύριο το πρωί; Αν η απάντηση είναι «κάπου μεταξύ μηδέν και δύο», τότε γιατί ασχολούμαστε; Μήπως επειδή δεν είμαστε έθνος ανάδελφον, αλλά σαχλόν;

Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια

Να τι δεν είναι μαγκιά: να φωνάζεις τόσα χρόνια για τα χάλια της Παιδείας, να γίνεσαι κυβέρνηση χωρίς να έχεις κανένα σχέδιο για να την φτιάξεις κι όταν έρχεται η ώρα να δώσουν για μια ακόμα φορά οι μαθητές τις δολοφονικές για την ψυχή τους πανελλήνιες εξετάσεις να βγαίνεις, εσύ ο Α. Τσίπρας, ο πρωθυπουργός της χώρας, κι αντί να πεις, π.χ., ότι αυτή είναι η τελευταία γενιά παιδιών που θυσιάζουμε χωρίς λόγο, να βγαίνεις στο Facebook και το μόνο που έχεις να πεις είναι «καλή δύναμη σε όσους δίνουν εξετάσεις».
Να τι δεν είναι μαγκιά: να ισχυρίζεσαι πως θα σκίσεις το μνημόνιο, πως θα το καταργήσεις με ένα άρθρο και έναν νόμο. Και όταν έρχεσαι στην εξουσία και δεν το καταργείς, να λες (όπως έκανε χθες η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου) πως ήταν απλώς «σχήμα λόγου». Σαν να γελάς στα μούτρα του κόσμου που σε πίστεψε, και να νιώθεις και πολύ καλά με τον εαυτό σου, αφού δεν φταις εσύ, εκείνοι ήταν οι ηλίθιοι που τα έχαβαν.
Να τι είναι απογοήτευση: να είσαι η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση της χώρας, να έχεις την δυνατότητα να σώσεις τόσα παιδιά από το να μεγαλώνουν μόνα, χωρίς οικογένεια στα ορφανοτροφεία της χώρας, να έχεις την δυνατότητα να δώσεις και στα ομόφυλα ζευγάρια το δικαίωμα της υιοθεσίας, και να κάνεις πίσω στις προεκλογικές σου δεσμεύσεις. Γιατί; Ποιον φοβάστε; Ακόμα και το σύμφωνο συμβίωσης για τους ομοφυλόφιλους η κυβέρνηση ετοιμάζεται να το «περάσει» ως αναγκαίο για να μην συνεχιστούν οι καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Για το θέμα της υιοθεσίας, η κυβέρνηση δηλώνει απλώς ότι «λαμβάνει πολύ σοβαρά υπ’ όψιν» τις διεκδικήσεις των ομόφυλων ζευγαριών.
Ε! Εκεί στην κυβέρνηση! Κουνήστε δεξιά-αριστερά το κεφάλι σας. Ή αριστερά-αριστερά, αν σας χαλάει η λέξη «δεξιά». Η ανάγκη να υιοθετηθούν τόσα παιδιά που είναι μόνα τους και έχουν ανάγκη από αγάπη δεν είναι ανάγκη των ομόφυλων ζευγαριών, πρωτίστως. Είναι ανάγκη των παιδιών! Αυτό θεσμοθετήστε. Αυτό είναι μαγκιά. Όχι οι δηθενιές στην Ευρώπη, που θα λύγιζε τάχα μόλις σας έβλεπε και θα σας έραινε με χρήματα επειδή είστε ωραίοι ενώ οι προηγούμενοι ήταν κακοί και άσχημοι. Κάντε πέντε πράγματα για τα παιδιά – τα ορφανά από οικογένεια, τα διαλυμένα από το εκπαιδευτικό σύστημα – και μπορεί να μείνετε στην ιστορία ως κάτι διαφορετικό από το τσίρκο που ζούσαμε τόσα χρόνια και το συνεχίζετε προς το παρόν με τεράστιο, αποκαρδιωτικό για όσους σας παρακολουθούμε ζήλο.