Πολυχρόνης Κουτσάκης's Blog, page 32

Άντε ρε βλάκα, που θες να διαβάσεις και λογοτεχνία

Στο τέλος του σημερινού κειμένου θα σου φανερώσω ένα μυστικό. Ναι, σε σένα μιλάω, σε σένα που έχεις το βλέμμα της αγελάδας, που έχεις χαζέψει επειδή διαβάζεις λογοτεχνία. Θα σου πω ένα μυστικό και θα σου εξηγήσω πώς η λογοτεχνία σε αποβλακώνει. Αλλά πριν τα κάνω όλα αυτά, θα σου μιλήσω για την έννοια της αποθέωσης.
Αποθέωση είναι αυτό που γνώρισε ο βουλευτής της ΝΔ κ. Άδωνις Γεωργιάδης στο παρακάτω βιντεάκι, όπου διδάσκει, χοροπηδώντας, στους νεολαίους του κόμματός του στα πανεπιστήμια (της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) πώς να φωνάζουν το καταπληκτικό τους σύνθημα: «και α, και ου, και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ»: https://www.youtube.com/watch?v=yOlP_wkXKMs
Έτσι, για να μην ξεχνάμε ποτέ για ποιον λόγο συνεχίζουν να υπάρχουν οι κομματικές παρατάξεις στα πανεπιστήμια: για να καλλιεργείται η κριτική σκέψη, για να πηγαίνει μπροστά το μυαλό των νεολαίων, για να μην καταπίνουν αμάσητο ότι τους λένε οι μέντορές τους. Το παραπάνω βαθύ σύνθημα τα λέει όλα.
Μην ξεχνάμε ότι ο κ. Γεωργιάδης τιμήθηκε με εβδομήντα χιλιάδες ψήφους στις πρόσφατες εκλογές. Μην ξεχνάμε ακόμα πόσο λατρεύει και ο αρχηγός της ΝΔ, κ. Σαμαράς, τις φοιτητικές και νεολαιίστικες παρατάξεις του κόμματός του, αφού και ο ίδιος είναι παιδί του κομματικού σωλήνα. Και μην ξεχνάμε ότι όλες οι κομματικές νεολαίες στα ελληνικά πανεπιστήμια εκτελούν εντολές και προσπαθούν να προσηλυτίσουν κόσμο. Τίποτα άλλο δεν κάνουν, για τίποτα άλλο δεν είναι ούτε ήταν ποτέ χρήσιμες. Μην ξεχνάμε ότι τα κόμματα θα κάνουν τα πάντα για να τις συντηρήσουν, για να βρίσκουν νέα στελέχη να χώνουν στις παρατάξεις τους – ακριβώς σαν βαμπίρ, που χρειάζονται νέο αίμα για να συντηρηθούν.
Όμως όσο κι αν το θέλει ο κ. Γεωργιάδης να είναι ο σταρ των ΜΜΕ κάθε εβδομάδα, αυτή την εβδομάδα δεν τα κατάφερε. Δεν είναι αυτός στην κορυφή. Δεν είναι στην κορυφή καν ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας που έκανε το απίστευτο σόου στο Μαξίμου με τα κοντινά τηλεοπτικά πλάνα στις καθαρίστριες να τον κοιτάζουν στα μάτια και να κλαίνε (εικόνες Βόρειας Κορέας – Κιμ Γιονγκ Ουν) ενώ εκείνος τους έλεγε πως νιώθει περήφανος επειδή απέδειξαν πως όποιος αγωνίζεται τελικά δικαιώνεται. Οπότε, αναρωτιέμαι εγώ, θα δικαιωθούν π.χ. και οι εργαζόμενοι στις Σκουριές, ή μήπως στον ιδιωτικό τομέα οι αγώνες δεν μετράνε; Και, αφού όποιος αγωνίζεται τελικά νικάει, να ξεκινήσουν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι μια απεργία διαρκείας από αύριο, να παραλύσει η χώρα μέχρι να δικαιωθούν; Δεν μπορεί, αφού το λέει ο πρωθυπουργός, έτσι θα είναι, στο τέλος θα έρθει η δικαίωση!
Όμως οι απόλυτοι σταρ (και) αυτής της εβδομάδας είναι οι υπουργοί κ.κ. Μπαλτάς και Κουράκης, οι άνθρωποι που ανέλαβαν τα ηνία της Παιδείας στην χώρα για να εξισώσουν τους Έλληνες με τον μόνο τρόπο που ξέρουν, οδηγώντας όλα τα παιδιά τους στην μετριότητα και πιο κάτω. Οι υπουργοί που δεν αρκέστηκαν στο να υβρίσουν με κάθε τρόπο την λέξη αριστεία, ή να διώξουν από τα ελληνικά πανεπιστήμια όλους τους σπουδαίους Έλληνες και ξένους επιστήμονες που είχαν αναλάβει αφιλοκερδώς να προσφέρουν μέσω των συμβουλίων διοίκησης. Όχι. Δεν αρκέστηκαν ούτε στο να προσπαθήσουν, μέσα από το καινούργιο νομοσχέδιο, να δημιουργήσουν φατρίες και μίση μέσα στα σχολεία μας, αφού πλέον οι δάσκαλοι και οι καθηγητές θα ψηφίζουν για τον διευθυντή τους, οπότε μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφα θα νιώθουν όσοι ψήφισαν τον «ηττημένο» και πώς θα μεταφράζουν κάθε πράξη του «νικητή» ως εκδίκηση εις βάρος τους επειδή δεν τον ψήφισαν.
Όχι. Δεν τους αρκούσε αυτό. Ήθελαν να κάνουν κι άλλα. Τι άλλα; Ήρθε τώρα η ώρα να σας διασκεδάσω. Λίγους μήνες νωρίτερα ο κ. Κουράκης φώναζε ως αντιπολίτευση ενάντια στην τότε κυβέρνηση επειδή σκεφτόταν, η κυβέρνηση των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, να καταργήσει την εξέταση της Λογοτεχνίας από τις πανελλήνιες εξετάσεις.Τώρα, λίγους μήνες μετά, ως υπουργός, ο κ. Κουράκης, τι έκανε, λέτε, για «να συμβάλλει στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης» όπως δήλωσε; Πρόσθεσε μία ώρα «Ιστορίας Κοινωνικών Επιστημών» και κατάργησε μία ώρα Λογοτεχνίας! Τόσο καημό είχε για την Λογοτεχνία, ώστε πλέον την άφησε να διδάσκεται μόνο μία ώρα την εβδομάδα!
Υπάρχει, γαμώτο, οποιοδήποτε μάθημα στον κόσμο που να ανοίγει το μυαλό και την κριτική σκέψη όπως η Λογοτεχνία; Οποιοδήποτε; Ένα, έστω; Το να παπαγαλίσουν τα παιδιά μία ώρα Κοινωνιολογία θα προάγει την κριτική τους σκέψη; Η λογοτεχνία, άραγε, δεν μιλάει για την κοινωνία της κάθε εποχής, πολύ καλύτερα από οποιαδήποτε κοινωνιολογική ανάλυση;
Μάθετέ το, λοιπόν, για να το πείτε και στα παιδιά σας. Λογοτεχνία, κομμένη. Αποβλακώνει! Δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας. Αν θέλουν να μάθουν να σκέφτονται, ας παρατήσουν τα παλιο-λογοτεχνικά βιβλία και ας διαβάσουν μια κοινωνιολογική ανάλυση, κατά προτίμηση βασισμένη σε μαρξιστική θεώρηση/οπτική.Θα μπορούν να κάνουν και αναλύσεις αντίστοιχες με αυτήν που έκανε ο κ. Μπαλτάς στη Βουλή, όταν κατηγορήθηκε ότι ξεχαρβαλώνει την εκπαίδευση στο όνομα ενός νεοκομμουνιστικού εξισωτισμού και ότι εκπροσωπεί την αριστερά της μετριότητας. Ο υπουργός βρήκε, έτσι, την ευκαιρία να κάνει διάλεξη περί κομμουνισμού. Είπε: «κομμουνισμός για εμένα, για τον Μαρξ, για όλο αυτό το κίνημα, ανεξαρτήτως των εκδοχών, των αποτυχιών, των καταστροφών και όλα τα συναφή, λέει κάτι πολύ απλό: Γενική ελευθερία, καθολική δικαιοσύνη, σταμάτημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».Τι λες, ρε μεγάλε. Σοβαρά; Τα ίδια ακριβώς μπορεί να πει κάποιος για τον χριστιανισμό, τον βουδισμό, τον σοσιαλισμό, ακόμα και για τον καπιταλισμό μιλώντας από διαφορετική οπτική γωνία για ελευθερία και δικαιοσύνη.
Όσο ο κύριος Κουράκης (που πήρε είκοσι χιλιάδες σταυρούς στην Θεσσαλονίκη, ίσως από κάποιους που λατρεύουν τα ποιήματά του για τα αιδοία και τους φαλλούς, όπως τα παρακάτω: http://kourakis.gr/%CE%CE%B5%CF%CF%CF%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD/%CE%CE%BD%CE%B4%CF%CF%8C%CE%B3%CF%CE%BD%CE%BFhttp://kourakis.gr/%CE%CE%B5%CF%CF%CF%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD/%CE%CE%B1%CF%CF%CF%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CF%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AD%CF) και ο κύριος Μπαλτάς εφαρμόζουν στην παιδεία το μαρξιστικό τους όραμα, τι μπορούμε να κάνουμε, άραγε; Τι μπορούμε να κάνουμε, όταν, όπως όλα δείχνουν από τις δημοσκοπήσεις, περίπου οι 2 στους 3 Έλληνες συνεχίζουν να στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ; Στηρίζουν δηλαδή τα κόμματα που έφεραν την Παιδεία της χώρας εδώ που βρίσκεται, και το κόμμα που ετοιμάζεται να ισοπεδώσει ότι απέμεινε.
Σας χρωστάω και ένα μυστικό, που θα το πω μόνο σε σας. Πλησιάστε λίγο πιο κοντά, για να μην μας ακούσουν: ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης και ο κ. Τάσος Κουράκης, είναι στην πραγματικότητα, στο βάθος, στην ουσία των πραγμάτων, το ίδιο πρόσωπο. Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τα ίδια κόμματα. Που έχουν τον ίδιο, μοναδικό στόχο, εδώ και δεκαετίες: να φροντίσουν να πληθύνουν τα «α», τα «ου» και κυρίως τα «ουγκ» από τους Έλληνες. Γιατί μόνο κρατώντας τον λαό απαίδευτο, μπορούν να συνεχίζουν να εκλέγονται και να κάνουν κουμάντο.
Εγώ λέω να φωνάζουμε δυνατά. Να αντιστεκόμαστε με την δύναμη της φωνής μας. Να τους κράζουμε ασταμάτητα, όπως τους αξίζει, επειδή εδώ μιλάμε για τα παιδιά μας και δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να τους ανεχόμαστε. Λέω να μην τους αφήσουμε να συνεχίσουν ανεμπόδιστοι το έργο τους.

Δεν γουστάρω, ρε μεγάλε, ν’ αλλάξω

Τα πράγματα είναι αρκετά καθαρά, νομίζω, για όποιον θέλει να δει την πραγματικότητα κατάφατσα. Αυτό που μας συμβαίνει είναι ότι οι περισσότεροι Έλληνες έχουν απέναντί τους τον καθρέφτη της κακιάς βασίλισσας, από την Χιονάτη. Ρωτάει ο Έλληνας τον καθρέφτη: «καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποιος είναι ο μεγαλύτερος μάγκας, μόρτης τύπος στον κόσμο, αυτός που δικαιούται να κάνει ότι γουστάρει;». Και ο καθρέφτης απαντάει: εσύ. Όπως είχε γράψει και ο αείμνηστος Μανώλης Ρασούλης στο blog του (http://rasoulis.blogspot.gr/2010/03/blog-post_05.html): «Οι αρχαίοι Έλληνες φτιάξανε τον άριστο, οι φεουδάρχες τον ιππότη, οι αστοί τον τζέντλμαν, οι μεταδικτατορικοί ρωμιοί έφτιαξαν τον γαμάω».Παρένθεση: ελπίζω να μην διαβάσει πουθενά το blog του Μ. Ρασούλη ο υπουργός Παιδείας κ. Μπαλτάς, που μισεί και το άκουσμα της λέξης «αριστεία», και συγχυστεί με τους αρχαίους Έλληνες. Κλείνει η παρένθεση.Αφού λοιπόν ο Έλληνας είναι τόσο σπουδαίος, αφού ακόμα και για την σημερινή κατάντια του φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι, γιατί να αλλάξει; Σωστά; Μια χαρά είμαστε.Τα παραδείγματα της καφρίλας που ρέει σαν καταρράχτης τριγύρω μας και φανερώνει το μελαγχολικό μας μέλλον είναι άπειρα. Να μερικά, της τελευταίας εβδομάδας, από την πολιτική και τον αθλητισμό, που φανερώνουν πολλά για το ποιοι είμαστε:      1.    Δημοσκόπηση στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» για πρόθεση ψήφου και πολλά άλλα. Ερώτηση για τους κυβερνητικούς χειρισμούς για το μεταναστευτικό – μόλις 21% των απαντήσεων είναι θετικές. Ερώτηση για την αποφυλάκιση του Ξηρού – το 77% διαφωνεί. Ερώτηση για το έργο του Γιάνη Βαρουφάκη ως υπουργού Οικονομικών. Το 55% απαντάει ότι έχει θετική γνώμη. Μάλιστα. Ας σκεφτούμε λίγο, ποιοτικά και συνδυαστικά, αυτές τις τρεις απαντήσεις. Όποιος είναι έστω και λίγο ενημερωμένος ξέρει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πει κανένα ψέμα στους Έλληνες ούτε για τις θέσεις του για το μεταναστευτικό, ούτε για το θέμα της αποφυλάκισης κρατουμένων για λόγους υγείας, ανεξάρτητα με το πόσο βαρύ είναι το έγκλημα που έχουν διαπράξει. Ήταν ξεκάθαρος ο ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτά τα θέματα και προεκλογικά, οπότε δεν μπορεί να τον ψέξει κανείς. Οπότε, τι σημαίνουν τα ποσοστά άνω του 75% που διαφωνούν με την πολιτική του σε αυτά τα θέματα; Σημαίνουν ότι σημαντικό ποσοστό αυτών που τον ψήφισαν για να κυβερνήσει ΔΕΝ νοιάζονται ούτε για το μεταναστευτικό ούτε για το ποιοι μένουν ή βγαίνουν από την φυλακή και για ποιο λόγο. Σημαίνουν, τα ποσοστά αυτά, ότι αρκετοί από όσους ψήφισαν την κυβέρνηση δεν έχουν ιδέα για το πρόγραμμά της, νοιάζονται μόνο για το ότι τους έταξε ότι θα βελτιώσει την οικονομική τους κατάσταση. Οπότε, μια εύκολη ερμηνεία είναι η κλασική που γνωρίζαμε εδώ και δεκαετίες, ότι δηλαδή αν τάξεις στον Έλληνα, ότι θα του δώσεις λεφτά, ότι θα τον «φτιάξεις» με κάποιον τρόπο, αυτός θα σε ψηφίσει, και για τα υπόλοιπα θέματα «δεν βαριέσαι αδελφέ, τι ψάχνεις τώρα». Ισχύει όμως αυτή η εξήγηση; Ας πάμε στην τρίτη ερώτηση, για τον Γ. Βαρουφάκη. Το 55% κρίνει θετικά το έργο του ως υπουργού Οικονομικών. Να ρωτήσω κάτι: ποιο έργο; Μπορεί στο εγγύς μέλλον να πετύχει κάτι στην διαπραγμάτευση, θα το μάθουμε πολύ σύντομα αυτό. Όλοι πάντως το ευχόμαστε, παρά τα δυσοίωνα μηνύματα, παρά το ότι την ώρα που γίνονταν οι κρίσιμες διαπραγματεύσεις των τελευταίων ημερών στο Brussels Group o κ. Βαρουφάκης αποφάσισε να πάει να χαλαρώσει στην Αίγινα για το τριήμερο. Αλλά, ξαναρωτάω, ποιο έργο, αυτή τη στιγμή που μιλάμε; Θα μου πείτε ότι είναι χαζή η ερώτηση που τίθεται στην δημοσκόπηση. Ναι, αλλά μπορεί κάποιος να διαλέξει και το «δεν ξέρω/δεν απαντώ». Εδώ, το 55% όσων συμμετείχαν στην δημοσκόπηση, άνθρωποι δηλαδή που όπως όλοι μας μέχρι στιγμής δεν έχουν πάρει αυξήσεις, δεν έχουν βάλει έξτρα λεφτά στην τσέπη από τότε που βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνουν πως θεωρούν θετικό το έργο του κ. Βαρουφάκη. Κι από τη στιγμή που έργο δεν υπάρχει ακόμα, είναι προφανές ότι αυτό που λένε είναι ότι γουστάρουν το αντισυμβατικό στιλ του. Γουστάρουν κυρίως ότι «την λέει» στους ευρωπαίους. Γουστάρουν ότι τους μπαίνει στο μάτι. Το ότι αυτή τη στιγμή, κατά ομολογία όλων (ακόμα και της κυβέρνησης) έχουμε μείνει χωρίς συμμάχους στην Ευρώπη, είμαστε στην γωνία, 18 από εκεί, μόνοι μας εμείς από εδώ, δεν μας προβληματίζει. Το ότι τρώνε μαζί οι υπόλοιποι 18 υπουργοί οικονομικών και ο δικός μας είναι ξεπαρεού στο ξενοδοχείο, μονάχος του και γράφει στο twitter «καλοδέχομαι το μίσος τους» δεν είναι πρόβλημα – είναι δείγμα της επαναστατικότητάς μας, και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι ο κ. Βαρουφάκης ενσαρκώνει, με το καλό του ντύσιμο που είναι όμως ροκ και όχι «καθώς πρέπει», την ωραία του μηχανή, την άνετη ζωή του που δεν συνοδεύεται από υπερβολές με μπράβους να τον συνοδεύουν, τα άψογα αγγλικά του και την ατέλειωτη υπεροψία που βγάζει απέναντι στους ευρωπαίους ομολόγους του, το όνειρο του σύγχρονου Έλληνα. Του μάγκα, του μόρτη, που ήξερε και το lifestyle αλλά τώρα του το πήραν οι κακοί δανειστές, αλλά ξέρει και πολλά γύρω από την ζωή που τα αναλύει στα ορθάδικα που ακόμα γεμίζουν με τύπους που πίνουν από το πρωί μέχρι το βράδυ καφέ. Τύπους που ο καθρέφτης τους λέει πόσο σπουδαίοι είναι. Οπότε, δεν έχει καν σημασία το αποτέλεσμα της δράσης του κ. Βαρουφάκη. Δεν είναι τα λεφτά, που απαιτεί πια ο Έλληνας – τα θέλει, αλλά δεν είναι η πρώτη του προτεραιότητα. Έχουμε περάσει στην φάση πλέον, εμείς οι ψηφοφόροι, που, αφού πουλάμε μούρη, νιώθουμε πως όλα πηγαίνουν καλά. Αφού ζούμε το lifestyle μας δια αντιπροσώπου, αισθανόμαστε πως η ζωή μας έχει μπει στον σωστό δρόμο. 55% και λίγο είναι!     2.      Γιατί όμως ο κ. Βαρουφάκης έγινε σταρ στην Ελλάδα, πριν ακόμα γίνει υπουργός; Γιατί έφτασε να είναι ο πρώτος σε σταυρούς βουλευτής στη χώρα με 135000 ψήφους; Μα, για τον ίδιο λόγο που έγιναν σταρ στους δικούς τους πολιτικούς χώρους ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης, η κυρία Ραχήλ Μακρή όταν ήταν στους Ανεξάρτητους Έλληνες, η κυρία Εύα Καϊλή, ο κύριος Κασιδιάρης. Επειδή έβγαιναν συνεχώς στην τηλεόραση και πρόβαλλαν έντονα ο καθένας ότι τον κάνει να ξεχωρίζει (λαϊκίζουσα υστερία, απειλές για λιντσαρίσματα στους προδότες, ομορφιά, βία, αντίστοιχα), ότι τον κάνει ελκυστικό στο κοινό του κόμματός του. Θα θυμάστε ότι ο κ. Βαρουφάκης, ενώ ζούσε στις ΗΠΑ, ξενυχτούσε αγρίως πολύ τακτικά, μία και δύο φορές την εβδομάδα, για να βγαίνει στις 2 η ώρα Αμερικής, 9 το πρωί ώρα Ελλάδας, και να κάνει κήρυγμα από τα πρωινάδικα - ότι κάνει δηλαδή ο κάθε καθηγητής πανεπιστημίου στον κόσμο. Αυτό άρεσε στον Έλληνα ψηφοφόρο. Ήταν διαφορετικού τύπου φασαρία από αυτήν που έκαναν οι πολιτικοί που ήξερε μέχρι τότε. Αλλά όποιου τύπου φασαρία κι αν κάνεις, ξέρεις πως όσο πιο φασαριόζος είσαι, τόσο περισσότερο σε παίζουν τα ΜΜΕ. Κι όσο περισσότερο σε παίζουν τα ΜΜΕ, τόσο περισσότερες ψήφους θα πάρεις. Άλλο ένα παρόμοιο λαμπρό παράδειγμα είναι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Παναγούλης, που απειλούσε ως αντιπολίτευση με λιντσάρισμα τους βουλευτές της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, και εξελέγη (φυσικά) ξανά βουλευτής, αφού τις δηλώσεις του πρόβαλλαν συνεχώς τα ΜΜΕ. Πριν λίγες μέρες, ο κ. Παναγούλης είπε στην Βουλή πως πρέπει να επαναπροσληφθούν όλοι οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ «για να δικαιωθούν όσοι αγωνίστηκαν για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία». Ακριβώς ίδια δήλωση με αυτήν που είχε κάνει ο κ. Πολύδωρας, όταν ήταν στην ΝΔ, για την αποκατάσταση των «γαλάζιων παιδιών». Να τους χαιρόμαστε όλους, άλλωστε έχουν εκλεγεί ξανά και ξανά πανηγυρικά από τον ελληνικό λαό που τους στηρίζει με όλη του την καρδιά.      3.      Αγώνας Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού στο μπάσκετ. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού βρίζουν, όπως σε κάθε παιχνίδι, τον Σπανούλη. Κι όχι μόνο αυτόν. Την μάνα του, τη γυναίκα του, τα παιδιά του. Κάποιοι εύχονται να πεθάνουν τα παιδιά του. Αυτά τα συνηθισμένα, δηλαδή, που ξέρουμε όλοι βρε παιδιά ότι «εντάξει, γίνονται, τι να κάνουμε τώρα, Ελλάδα είμαστε». Να ρωτήσω κάτι ακόμα; Γιατί γίνονται; Ακόμα και σε χώρες όπου επιτρέπονται αυτές οι συμπεριφορές στα γήπεδα (γιατί σε πολλές χώρες ΔΕΝ επιτρέπονται) οι βρισιές περιορίζονται στους ίδιους τους παίκτες, όχι στις οικογένειές τους, και προέρχονται από μεμονωμένους οπαδούς, όχι από μεγάλα μπουλούκια τραμπούκων. Εδώ, γιατί συμβαίνει; Και γιατί το δεχόμαστε; Γιατί μόλις ακουστεί το πρώτο τέτοιο σύνθημα δεν συλλαμβάνεται ο οπαδός (με τις κάμερες, γνωρίζουν πια οι αρχές την ταυτότητα όλων) ώστε να τιμωρηθεί με εφ’ όρου ζωής απαγόρευση εισόδου στα γήπεδα, και η ομάδα με εξοντωτικό πρόστιμο; Αλλά ας συνεχίσουμε την υπέροχη ιστορία μας. Ο Σπανούλης βάζει το τρίποντο με το οποίο «καθαρίζει» το παιχνίδι οριστικά υπέρ του Ολυμπιακού, το γήπεδο σωπαίνει και ο Σπανούλης πιάνει τα αυτιά του, σαν να τους λέει «δεν σας ακούω τώρα, τι έγινε;». Πρώτη αντίδραση, από μέρος των ευγενών φιλάθλων: κάνουν «ντου» στον πάγκο του Ολυμπιακού για να πλακώσουν όλη την ομάδα, και τον Σπανούλη ειδικότερα. Δεύτερη αντίδραση, από σπορτκάστερ που μετέδιδαν ραδιοφωνικά το παιχνίδι: «τι ήθελε τώρα ο Σπανούλης και το έκανε αυτό, αφού ήξερε τι θα γίνει, δεν ήταν σωστή η συμπεριφορά του, αφού ξέρει πως εδώ είμαστε Ελλάδα». Τρίτη αντίδραση, από τους διαιτητές: τεχνική ποινή στον Σπανούλη!Με άλλα λόγια, όλοι φαίνονται να συμφωνούν πως το λάθος δεν είναι των άθλιων αλητών (όλων των ομάδων) που συμπεριφέρονται έτσι, αλλά του αθλητή που μετά από 2 ώρες που ακούει να βρίζουν και να καταριούνται όλους τους αγαπημένους του, ακουμπάει τα αυτιά του για να ειρωνευτεί τους αλήτες, να τους πει "δεν τα καταφέρατε να με διαλύσετε ψυχολογικά"!Λογικό. Αφού έτσι είμαστε, και το λέμε ως δεδομένο, σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Έτσι είμαστε, εδώ είναι Ελλάδα, και δεν θέλουμε ν’ αλλάξουμε. Η τελειότητα δεν σηκώνει αλλαγές.

Σε είδα την ώρα που σε συνέλαβαν, ωραίος ήσουν

Η καινούργια μόδα στην Αμερική, όπως φαίνεται και από το σχετικό δημοσίευμα των Τάιμς της Νέας Υόρκης  (http://www.nytimes.com/2015/04/27/us/downside-of-police-body-cameras-your-arrest-hits-youtube.html) είναι να φοράνε οι αστυνομικοί κάμερες πάνω στο σώμα τους, ώστε να καταγράφουν τις συλλήψεις τους και το τι συζητούν με τους υπόπτους. Το κίνητρο για αυτό το πιλοτικό μέτρο μπορεί να είναι σωστό – οι κάμερες υιοθετήθηκαν μετά τις πολλές καταγγελίες εις βάρος αστυνομικών στις ΗΠΑ για βία, έως και δολοφονίες αθώων, οπότε χρειάζεται σε αυτές τις περιπτώσεις να υπάρχει καταγραφή όσων συνέβησαν, για να μην υπάρχει αμφιβολία για την ευθύνη ή μη του αστυνομικού. Όμως τα βίντεο που τραβούν οι αστυνομικοί έχουν ήδη αρχίσει να ανεβαίνουν με θολωμένες τις εικόνες στο YouTube, και δεν έχει νομίζω κανείς αμφιβολία για την λύσσα με την οποία το αιματολάγνο κοινό θα αναζητά τα βίντεο που θα προκύπτουν μετά από συμπλοκές με όπλα. Και συνήθως αυτή η λύσσα ικανοποιείται, βρίσκεται κάποιος που «διαρρέει» το βίντεο που το κοινό αναζητά. Οπότε, το επόμενο βήμα, μετά τις κάμερες δρόμου που «πιάνουν» κάποιες φορές τις δολοφονικές συμπλοκές που συμβαίνουν στην περιοχή τους, θα είναι να έχουμε κάθε θάνατο υπόπτου και αστυνομικού στις οθόνες μας; Πόσο αίμα πια θέλουμε για να χορτάσουμε;Το δεύτερο τεράστιο θέμα που προκύπτει είναι η καταπάτηση κάθε προσωπικής στιγμής, με αυτόν τον τρόπο. Διότι, μπορεί ο αστυνομικός διευθυντής να λέει στο άρθρο πως όταν δεν υπάρχει περιστατικό η κάμερα είναι στο pause, αλλά φυσικά δεν μπορεί κανείς να ελέγξει τι κάνουν όλοι οι αστυνομικοί, είτε επίτηδες είτε κατά λάθος. Μια τέτοια, μονίμως ανοιχτή κάμερα, μπορεί να καταγράφει κάθε μας στιγμή στον δρόμο, από ένα φιλί με τους αγαπημένους μας μέχρι τα λίγα δευτερόλεπτα που φταρνιζόμαστε, και μετά να μας ανακαλύπτουμε αναρτημένους στο YouTube. Με τις φάτσες μας φόρα παρτίδα, βορά στο φιλοθεάμον κοινό – τρις χειρότερα δηλαδή από τις κάμερες ασφαλείας που παίρνουν πλάνα από ψηλά και συχνά δεν δείχνουν πρόσωπα.Μάλλον τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας, που είχε προβλέψει ο Άντι Γουόρχολ πως όλοι θα έχουν στο μέλλον, ήταν πολύ λίγα.

Αγαπημένοι Ράμπο, καταπληκτικά νέα

Θα ξεκινήσω δηλώνοντας τον μεγάλο σεβασμό μου για την ιστορία του Μανώλη Γλέζου, ενός πραγματικού ήρωα αυτής της χώρας. Όμως, το να είναι κάποιος ήρωας δεν σημαίνει ότι μπορεί να μιλάει επί παντός επιστητού, ή πως ότι λέει είναι σωστό. Δεν θα αφιέρωνα ένα κομμάτι του blog για να μιλήσω για μια εξωφρενική άποψη του κ. Γλέζου (που στο κάτω-κάτω είναι 93 χρονών και έχει άλλες εμπειρίες ζωής), αν δεν εξέφραζε η άποψή του και ένα σημαντικό κομμάτι της αριστεράς, που δείχνει στο θέμα του ελληνικού πανεπιστημίου να βρίσκεται ακόμα 40-50 χρόνια πίσω, να παλεύει με ανύπαρκτες σκιές χούντας, να υποστηρίζει τα αδιανόητα. Έγραψε λοιπόν ο κ. Γλέζος ότι κακώς έγινε αστυνομική επέμβαση μετά από 19!! μέρες κατάληψης στο πανεπιστήμιο Αθηνών από κάποιους που ο κ. Γλέζος ονομάζει «αυτοαποκαλούμενους αντεξουσιαστές». Και συνέχισε εκφράζοντας την απορία του που οι καθηγητές και οι φοιτητές του πανεπιστημίου δεν μπήκαν στον χώρο για να συνομιλήσουν με τους καταληψίες, ασκώντας τον έλεγχο που οφείλουν να ασκούν, αφού κατά την γνώμη του η αστυνομία δεν έχει καμία θέση στο πανεπιστήμιο. Με άλλα λόγια, αυτό που στην πραγματικότητα λέει ο κ. Γλέζος και πολλοί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ (γι’ αυτό και η καθυστέρηση και αναποφασιστικότητα για την επέμβαση της αστυνομίας) είναι ότι οι καθηγητές πανεπιστημίου και οι φοιτητές πρέπει να κάνουν μια παράλληλη εκπαίδευση ως Ράμπο, που θα βγάζουν έξω σηκωτούς όσους εξωπανεπιστημιακούς πάνε να καταλάβουν το πανεπιστήμιο (φαντάζομαι ότι δεν περιμένει κανείς πως με σκέτο διάλογο οι καταληψίες θα φύγουν). Κι αν, μέσα στους καταληψίες, δεν υπάρχουν μόνο ειρηνικοί αντεξουσιαστές, αλλά και βίαιοι; Αν υπάρχουν ανάμεσα στους καταληψίες και κακοποιοί του κοινού ποινικού δικαίου; Ή, αν κάνουν κατάληψη ενός πανεπιστημίου ακροδεξιοί; Πάλι συζήτηση θα γίνει τότε;Ποια λογική λέει ότι ο καθηγητής πανεπιστημίου ή ο φοιτητής θα πρέπει να παίξει ως και την ζωή του κορόνα-γράμματα για να βγάζει τον κάθε καταληψία μέσα από τα πανεπιστήμια;  Θα σας πω ποια λογική το λέει και ποιο είναι το κίνητρο. Το κίνητρο είναι ότι ένα κομμάτι της αριστεράς θέλει να ελέγχει τα πανεπιστήμια μέσα από τις πολύ βίαιες, λεκτικά, ψυχολογικά και σωματικά, γενικές συνελεύσεις φοιτητών ώστε να «περνάει» αποφάσεις καταλήψεων όποτε γουστάρει. Αφού λοιπόν θέλουν κάθε τρεις και λίγο να είναι κατειλημμένα τα πανεπιστήμια από φοιτητές, χωρίς να υπάρχει αστυνομική επέμβαση, υποστηρίζουν πως δεν πρέπει να γίνεται αστυνομική επέμβαση ούτε όταν μπουκάρουν εξωπανεπιστημιακοί μέσα – «θα το κανονίσει η πανεπιστημιακή κοινότητα», λένε. Ξέρετε πότε «το κανονίζει» η πανεπιστημιακή κοινότητα; Ποτέ δεν το κανονίζει. Απλώς, οι καταλήψεις συνεχίζονται εις το διηνεκές. Από οποιονδήποτε γουστάρει. Ξέφραγο αμπέλι είναι το ελληνικό πανεπιστήμιο. Το κοιτάμε, σφυρίζουμε αδιάφορα και πορευόμαστε χαρούμενοι προς το τέλμα. Το ότι η παραπάνω άποψη περί καθηγητών/φοιτητών που παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους στο πανεπιστήμιο είναι εξωφρενική για όλο τον δυτικό κόσμο δεν τους προβληματίζει, αφού κατά βάση απεχθάνονται τον δυτικό κόσμο. Μόνοι μας θα προχωρήσουμε, εμείς οι λατρεμένοι δημοκράτες επαναστάτες Έλληνες, απέναντι σε όλους τους «κακούς», αυτό πρεσβεύουν επί της ουσίας.  Και, μια που ξεκίνησα με εξωφρενικά πράγματα, ας πω δυο λόγια και για το καινούργιο νομοσχέδιο για την παιδεία. Όχι πως δεν το περιμέναμε, βέβαια, όσοι έχουμε οποιαδήποτε σχέση με τα ελληνικά πανεπιστήμια.Το περιμέναμε το νομοσχέδιο και ξέραμε πάνω-κάτω και τι θα περιέχει. Εξάλλου, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εξαγγείλει συγκεκριμένη πολιτική για τα πανεπιστήμια, και τώρα την εφαρμόζει. Και αυτό πρέπει να τονίσω πως είναι δίκαιο, γιατί ο ελληνικός λαός τον ψήφισε βάσει ενός προγράμματος που πρέπει να εφαρμοστεί. Αλλά το ότι μετά από 40 χρόνια καταστροφής της παιδείας από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, έρχεται να μπει και η ταφόπλακα, από τον ΣΥΡΙΖΑ, με την ψήφο πάντα του Έλληνα πολίτη, δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο.Τι ψήφισε λοιπόν ο ελληνικός λαός, μέσω του νέου νομοσχεδίου; 1.Ότι για το ποιος θα εκλέγεται πρύτανης θα ψηφίζουν και οι φοιτητές και οι υπάλληλοι του πανεπιστημίου. Όπως έγραφα σε παλιότερο post: Φανταστείτε ένα πανεπιστήμιο όπου ο πρύτανης είναι σε ανοιχτή γραμμή με τον κάθε κομματικό νεολαίο, για να πάρει εντολές ο πρύτανης από τον νεολαίο και τους κομματικούς καθοδηγητές του νεολαίου για το τι πρέπει να γίνει στο πανεπιστήμιο. Φανταστείτε ακόμα ότι οι υπάλληλοι ψηφίζουν ποιος πρύτανης θα τους διοικεί, οπότε όποιος υποψήφιος τάζει στους υπαλλήλους μεγαλύτερη ελαστικότητα και μετακινήσεις σε επιθυμητά πόστα, εκλέγεται με άνεση. Φοβερή ιδέα, τα παραπάνω; Ε, αυτό το πανεπιστήμιο είναι το πανεπιστήμιο στο οποίο ζούσαμε από το 1982 (με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις πρυτάνεων μέσα στην τριακονταετία, σε όλη την Ελλάδα). Το πανεπιστήμιο με τους συνδικαλιστές φοιτητές όλων των κομμάτων να είναι κράτος εν κράτει, μαζί βέβαια με τους πρυτάνεις που χάιδευαν και αυτούς και τους υπαλλήλους (καλούς και τεμπέληδες, αφού και οι τεμπέληδες είχαν ψήφο). Έτσι ανανεώνονταν οι κομματικοί στρατοί, χάνονταν εβδομάδες μαθημάτων λόγω καταλήψεων, οι πανεπιστημιακές σπουδές είχαν εξευτελιστεί («το θέμα είναι να μπεις, άμα μπεις, κάποτε θα βγεις» είχε μάθει η ελληνική κοινωνία), λεφτά για τα πανεπιστήμια έρρεαν άφθονα χωρίς ουσιώδη έλεγχο για το τι αποτέλεσμα φέρνουν και όλοι ήταν ευχαριστημένοι, με εξαίρεση κάποιους άθλιους αντιδραστικούς ξένους που στις αξιολογήσεις των πανεπιστημίων έβαζαν τα δικά μας πανεπιστήμια στον πάτο, ή συχνότερα δεν τα ανέφεραν πουθενά – δεν υπήρχαμε καν στον χάρτη.
      2. Ψήφισε, ακόμα, ο ελληνικός λαός, ότι θα υπάρχουν καθηγητές πανεπιστημίου που δεν θα πατούν το πόδι τους στην αίθουσα να κάνουν μάθημα, διότι θα μπορούν να κατεβαίνουν υποψήφιοι για πρυτάνεις ξανά και ξανά. Ο νόμος Διαμαντοπούλου απαγόρευε την υποψηφιότητα κάποιου καθηγητή για δεύτερη συνεχόμενη πρυτανική θητεία – έλεγε, δηλαδή, εμμέσως, ότι τους καθηγητές τους προσλαμβάνει για να κάνουν μάθημα, όχι πολιτική καριέρα. Το καινούργιο νομοσχέδιο του υπουργείου θα δώσει την δυνατότητα στους νυν πρυτάνεις να ξανακατέβουν υποψήφιοι.Και σαν κερασάκι στην τούρτα, κάτι ακόμα, που το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα, και μετά το ξαναδιάβαζα επειδή μου φαινόταν απίθανο ότι το διάβαζα: «Καθορίζονται το ωράριο, οι αργίες και ο έλεγχος των αναλυτικών προγραμμάτων των Φροντιστηρίων και των Κέντρων Ξένων Γλωσσών». Δηλαδή, το κράτος θα ορίζει σε ιδιώτες καθηγητές το πόσες ώρες θα κάνουν μάθημα! Αν το παιδί σου χρειάζεται επιπλέον βοήθεια, δεν θα την έχει, κι ας είναι διαθέσιμος ο καθηγητής, επειδή δεν μπορεί να ξεφύγει από το κρατικά ορισμένο ωράριο!Επίσης, αν ο καθηγητής του φροντιστηρίου αγγλικών ή θεωρητικών/θετικών επιστημών θέλει να διδάξει ένα βιβλίο που θεωρεί χρήσιμο στους μαθητές του, θα πρέπει να παίρνει το οκ από το κράτος! Έλεγχος του αναλυτικού προγράμματος!Πάντα αναρωτιόμουν πώς ήταν η ζωή στα κομουνιστικά καθεστώτα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, της Ρουμανίας, της Αλβανίας, και λοιπών ευτυχισμένων χωρών.Υποψιάζομαι πως σύντομα θα το μάθουμε όλοι μας.

Οι προδότες που δεν υπάρχουν

Έχει γεμίσει το Facebook και τα σχόλια στα blogs. Με λύσσα. Με μίσος για τους προδότες (το έγκλημα της προδοσίας δεν καταλαβαίνει από άγιες ημέρες). Με ειρωνείες. Με καλυμμένες ή ευθείες απειλές – συζητάμε για το cyber-bullying προς μαθητές, και αγνοούμε το ατέλειωτο ιντερνετικό bullying των ενήλικων μπούληδων. Απέναντι στους προδότες, φυσικά. Που βρίσκονται παντού. Σε κάθε φράση που γράφεις, κινδυνεύει η προδοτική φύση σου να αποκαλυφθεί. Οι μπούληδες είναι εκεί για να σε ξεσκεπάσουν.Οι κουβέντες μου με τους έφηβους, στα Χανιά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, από τότε που κυκλοφόρησαν τα «Καιρός για ήρωες» και «Μια ανάσα μόνο», με κάνουν αισιόδοξο για το βαθύ μέλλον της χώρας. Επειδή οι έφηβοι, στις κουβέντες μας όπου συμφωνούμε και διαφωνούμε σε πολλά, αλλά πάντως συζητάμε, καταλαβαίνουν στην μεγάλη πλειοψηφία τους το στοιχειώδες: ότι ο διπλανός τους (έφηβος ή μεγαλύτερος) που διαφωνεί μαζί τους δεν είναι προδότης. Δεν είναι μίασμα. Δεν είναι βλαξ. Ακόμα κι αν αυτά που λέει τους φαίνονται μπούρδες, ο διπλανός τους δεν είναι εχθρός τους.Δεν είμαι εξίσου γεμάτος με αισιοδοξία για το άμεσο μέλλον της χώρας. Οι ενήλικοι δεν φαίνεται να σκαμπάζουν από ιστορία. Κι αν σκαμπάζουν, γουστάρουν να καταλαβαίνουν την ιστορία όπως τους βολεύει. Δεν τους λέει τίποτα το αιματοκύλισμα της εποχής του Ελ. Βενιζέλου, ανάμεσα σε βενιζελικούς και βασιλικούς, που οι μεν πίστευαν με φανατισμό για τους δε πως είναι προδότες. Ούτε το επόμενο αιματοκύλισμα, του εμφυλίου (ενώ είχαμε μόλις περάσει έναν παγκόσμιο πόλεμο!). Ούτε το επόμενο μίσος, ανάμεσα σε δεξιούς και αριστερούς, με τις εξορίες των αντιφρονούντων, ούτε το μίσος νεοδημοκρατών και πασόκων για είκοσι-κάτι χρόνια, από το 1981 έως τις αρχές του καινούργιου αιώνα.Όχι. Οι ενήλικοι Έλληνες, κυκλοφορούν στο Ίντερνετ από σελίδα του Facebook σε blog και το ανάποδο, και επιτίθενται λυσσαλέα. Στους προδότες που τους αρέσει να εφευρίσκουν.Οι φανατικοί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ το έχουν ξεκαθαρίσει, μέσα τους: πολλοί απ’ όσους κυβέρνησαν την χώρα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) τόσα χρόνια, μαζί με τους σημερινούς υποστηρικτές τους, είναι προδότες. Επειδή έφεραν την χώρα σε αυτήν την κατάσταση. Το ίδιο και όσοι υποστηρίζουν το Ποτάμι, που «είναι το κόμμα του Μπόμπολα και του Λαμπράκη». Βέβαια, πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ αποτελούσαν για χρόνια μέλη ή φανατικούς υποστηρικτές των κυβερνήσεων εκείνων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Λεπτομέρειες. Βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε, διαρκώς, ακόμα περισσότερες προσλήψεις και αυξήσεις στο τεράστιο δημόσιο ενώ τώρα μιλάει για ισορροπημένους προϋπολογισμούς, όπως έκαναν και οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Λεπτομέρειες. Βέβαια, ο αρχηγός των ΑΝΕΛ υπέγραψε πρόσφατα απευθείας ανάθεση 500 εκατ. δολαρίων για πολεμικά αεροπλάνα – τα ίδια δηλαδή που έκαναν και προηγούμενοι υπουργοί Άμυνας. Βέβαια, πέταξε και μια ρουκέτα για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου σε ποσοστό 70%-30% με τις ΗΠΑ. Λεπτομέρειες. Βέβαια, το τεράστιο ηθικό θέμα με τον κ. Κατρούγκαλο αν συνέβαινε σε προηγούμενη κυβέρνηση θα θεωρείτο σκάνδαλο από τα λίγα. Λεπτομέρειες (εδώ ο κ Κατρούγκαλος έλεγε ότι υπάρχει «καλή και κακή βία», και βγήκε ευρωβουλευτής με τα τσαρούχια). Βέβαια, πρόσφατη ανάλυση του τηλεοπτικού χρόνου της περασμένης χρονιάς έδειξε ότι από όλα τα κόμματα της βουλής, την μακράν μικρότερη τηλεοπτική προβολή όλων είχε το Ποτάμι, με μέσο όρο προβολής κάτω του 2% στα δελτία ειδήσεων. Λεπτομέρειες. Βέβαια, τα κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα επί 40 χρόνια την κυβέρνησαν με τις ψήφους πολλών από τους σημερινούς αλαλάζοντες εναντίον τους στο Ίντερνετ. Λεπτομέρειες. Οι φανατικοί οπαδοί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, το έχουν ξεκαθαρίσει, μέσα τους. Οι «κομουνιστές» και οι «ακροδεξιοί» που κυβερνούν την χώρα έχουν βαλθεί να την στείλουν στα τάρταρα. Είναι προδότες, και σύντομα, μόλις καταστραφεί η χώρα, θα γίνουν νέες εξεταστικές επιτροπές που θα εξετάσουν το γιατί καταστράφηκε. Βέβαια, η χώρα έφτασε εδώ μετά από σαράντα χρόνια φαύλης διακυβέρνησης από τα κόμματά τους. Λεπτομέρειες. Βέβαια, κάνει μπαμ από μακριά ότι πολλοί (πολίτες και πολιτικοί) των κομμάτων αυτών μοιάζουν να θέλουν να καταστραφεί η χώρα, για να νιώσουν ότι δικαιώθηκαν προσωπικά για τις εκτιμήσεις τους, όσο κι αν κοστίσει αυτό σε όλους μας, και στους ίδιους. Λεπτομέρειες. Βέβαια, κανείς τους δεν έχει να προτείνει κάποια λύση στο αδιέξοδο της χώρας εκτός από το περαιτέρω τσάκισμα των πιο αδύναμων. Λεπτομέρειες.Για τους φανατικούς της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς δεν έχω να πω πολλά. Αυτοί έχουν ήδη κάνει την επιλογή τους, την επιλογή της βίας. Που, αιώνες ιστορίας έχουν δείξει ότι οδηγεί μόνο στον πόνο και στην καταστροφή. Τι σημασία έχει όμως αυτό; Αυτοί θέλουν να τα σπάσουν τώρα. Να σπάσουν κτίρια, ιδιωτικές περιουσίες. Να διαλύσουν ανθρώπους. Όλα τα υπόλοιπα… λεπτομέρειες.Όσο πίσω κι αν κοιτάξουμε, οι προδότες ήταν πάντα ελάχιστοι. Ο άνθρωπος που διαφωνεί, δίπλα μας, δεν είναι προδότης. Δεν έχει μυστικά κίνητρα. Δεν είναι ηλίθιος. Απλώς, έχει άλλη άποψη. Το δικαιούται. Μόνο αν συζητήσουμε με σεβασμό ίσως να καταλήξουμε κάπου. Το κάθε είδους bullying που γίνεται πια μαζικά στο Ίντερνετ, δείχνει ότι η κακομοιριά της χώρας έχει ενωθεί με την «παντογνωσία» που ανέκαθεν νόμιζε πως είχε ο αδαής Έλληνας και το χωρίς καμία βάση κόμπλεξ ανωτερότητάς του. Έχουν ενωθεί σε ένα εκρηκτικό, φασιστικού τύπου μείγμα που δεν έχει σχέση με ιδεολογία, έχει σχέση μόνο με τυφλό μίσος. Κι αν δεν ξεφορτωθούμε τον φασίστα μέσα μας, η χώρα δεν έχει μέλλον.

Τρεις λέξεις μόνο

Στέλλα, Στέλιο, Θωμά, Αθηνά, Έλια, Ξανθή, Κατερίνα, Ανδριάνα, Γιάννη, Γιώργο, Μιχάλη, Σπύρο, τρεις λέξεις μόνο: ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ.
Κι άλλες τρεις: Όχι τέλος. Παύση.
Ξέρετε εσείς.

Θα φτύσω στον τάφο σου

Η κατάθλιψη είναι μια ιδιαίτερα ύπουλη αρρώστια του μυαλού, που προξενεί τεράστια προβλήματα σε όσους την βιώνουν και σε ανθρώπους που τους αγαπούν. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου καταθλιπτικοί άνθρωποι αυτοκτονούν, μην αντέχοντας τον ίδιο τους τον εαυτό και την δυστυχία που το μυαλό τους προκαλεί. Οι άτυχοι αυτοί άνθρωποι χρειάζονται την αμέριστη συμπαράσταση των δικών τους ανθρώπων και την μέγιστη δυνατή ιατρική βοήθεια και παρακολούθηση.Τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει για την περίπτωση του Αντρέας Λούμπιτζ, του Γερμανού σφαγέα που σκότωσε 149 ανθρώπους ρίχνοντας το Α320. Το πρόβλημά του, όπως όλα δείχνουν, ήταν ότι λόγω της κατάστασης της υγείας του που έκρυβε επιμελώς, σύντομα θα του απαγορευόταν να συνεχίσει να πετάει, όπως ήθελε. Γι’ αυτό, δεν αποφάσισε απλώς να δώσει τέλος στην ζωή του. Αποφάσισε να εκδικηθεί στα τυφλά. Είδε να μπαίνουν στο αεροπλάνο τα δύο βρέφη, είδε να μπαίνουν οι έφηβοι που επέστρεφαν από την εκδρομή τους, είδε τις οικογένειες, είδε όλους τους υπόλοιπους επιβάτες και τους συναδέλφους του (πιλότο, αεροσυνοδούς), και αποφάσισε ότι όλοι αυτοί θα πέθαιναν μαζί του. Είδε τα βρέφη και τα παιδιά και αποφάσισε να τα σκοτώσει. Οι γονείς των βρεφών έβλεπαν τον κυβερνήτη να προσπαθεί μάταια να σπάσει την πόρτα του πιλοτηρίου, κοιτούσαν τα μωρά τους και ένιωθαν το τέλος να έρχεται. Η απόλυτη φρίκη.Το έγκλημα του Λούμπιτζ είναι ανάλογο μόνο δύο γεγονότων που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια στον δυτικό κόσμο: της βομβιστικής επίθεσης στον μαραθώνιο της Βοστόνης και της μαζικής εκτέλεσης 77 ανθρώπων, οι περισσότεροι πολύ νέα παιδιά, από τον Α. Μπρέιβικ στην Νορβηγία το 2011. Φυσικά, οι ευθύνες της αεροπορικής εταιρίας, που δεν φρόντιζε τον έλεγχο της ψυχικής υγείας των πιλότων της, είναι τεράστιες και δεν πρέπει να τις ξεχάσει ποτέ κανείς. Και τα Ευρώ της αποζημίωσης που προσφέρει για τα θύματα είναι λεφτά βαμμένα με ατέλειωτο αίμα, λεφτά που ίσως να μεγαλώνουν αντί να απαλύνουν τις πληγές που δεν θα κλείσουν ποτέ. Αλλά η προσπάθεια «κάλυψης» του Λούμπιτζ, από όσους νιώθουν πως πρέπει να τρέξουν να βρουν δικαιολογίες για οτιδήποτε φρικιαστικό συμβαίνει, είναι εξίσου φρικιαστική με την ίδια την πράξη. Και ο Μπρέιβικ, όπως αποκαλύπτεται, ανατράφηκε υπό αδιανόητες συνθήκες. Και τόσοι και τόσοι κατά συρροήν δολοφόνοι μπορούν να επικαλεσθούν δικαιολογίες για τις πράξεις τους. Να τους κοιτάξουμε με συμπάθεια; Να τους δώσουμε ένα συγχωροχάρτι, αφού πέρασαν δύσκολα στην ζωή τους; Να μειώσουμε το μέγεθος των εγκλημάτων τους, μέσα μας, για να παραστήσουμε τους πολιτισμένους; Να τους αφήσουμε ίσως να κυκλοφορήσουν ξανά ελεύθεροι μετά από μια καλή ψυχιατρική θεραπεία; Ή μήπως, επειδή ο Λούμπιτζ επέλεξε να πεθάνει και ο ίδιος, πρέπει να προσπαθήσουμε να τον δούμε με κατανόηση; Βλέπω κάποιους ανθρώπους, όσο τρομερά πράγματα κι αν συμβαίνουν γύρω τους, να ψάχνουν πάντα να βρουν λόγους να υπερασπιστούν τους θύτες, να λειάνουν ότι έχει συμβεί. Για τα θύματα δεν δίνουν δεκάρα, πετούν μια ψευτοκουβέντα για να πουν ότι την είπαν και επανέρχονται στο θέμα τους, το πόσο βασανισμένος ήταν ο δολοφόνος. Τα μωρά, τα παιδιά, ο κάθε νεκρός επιβάτης και οι κατεστραμμένοι άνθρωποι που αγαπούσαν όσους έπεσαν με το Α320 και δεν θα συνέλθουν ποτέ είναι απλώς παράπλευρες απώλειες για τους υπερασπιστές δολοφόνων και τα διανοουμενίστικα κόμπλεξ τους.Όποιος προσπαθεί να περιβάλλει με επιστημονικές θεωρίες «στοργής και προδέρμ» την περίπτωση Λούμπιτζ μπορεί, πάντως, να κάνει οικονομία. Να μην δώσει λεφτά για να ξαναπάει στον γιατρό για καρδιογράφημα. Δεν του χρειάζεται, γιατί δεν έχει καρδιά. Είναι το είδος του ανθρώπου που με ανατριχιάζει.Όσο για σένα, Αντρέας Λούμπιτζ, που μου πρόσφερες ένα από τα μεγαλύτερα σοκ της ζωής μου, δανείζομαι και παραφράζω τον τίτλο από ένα μυθιστόρημα του Μπορίς Βιαν. Ελπίζω να μάθω πού θα θάψουν ότι απόμεινε από την σωρό σου. Για να έρθω και να φτύσω στον τάφο σου.

Περιμένουμε

Όποιος είχε ακούσει το, κατά την άποψή μου εμετικό, παραλήρημα του δημοσιογράφου Δήμου Βερύκιου ενάντια στον Αύγουστο Κορτώ για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, φαντάζομαι ότι χαίρεται εξίσου μ' εμένα που η υπόθεση φτάνει σε λίγες μέρες στα δικαστήρια: http://www.zappit.gr/stories/Aygoystos-Korto-Aytes-tis-meres-ksanazo-ena-skotadi/37180
Και φαντάζομαι ότι περιμένει, όπως κι εγώ, την απόφαση της δικαιοσύνης. Περιμένει να νιώσει, με την απόφαση, ότι ο δρόμος προς την ανθρωπιά δεν έχει γυρισμό.

Συντονιστείτε! Δεύτερος Μαραθώνιος Εφηβικού Ραδιοφώνου στα Χανιά - Τετάρτη 18 έως και Παρασκευή 20 Μαρτίου

Είμαι ενθουσιασμένος που η συμμετοχή των σχολείων στον φετινό μαραθώνιο εφηβικού ραδιοφώνου είναι τόσο μεγάλη, ώστε ο μαραθώνιος φέτος είναι τριήμερος! Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους 6 ραδιοφωνικούς σταθμούς που συμμετέχουν στον μαραθώνιο.
Ακολουθεί το δελτίο τύπου και το πρόγραμμα του μαραθώνιου, που ξεκινάει αύριο Τετάρτη 18 Μαρτίου. Συντονιστείτε!


Από 18-20 Μαρτίου του 2015 θα πραγματοποιηθεί στα Χανιά, σε συνεργασία με μαθητές 11 σχολείων και 6 ραδιοφωνικούς σταθμούς της πόλης, ο δεύτερος μαραθώνιος εφηβικού ραδιοφώνου. Η δράση αυτή υλοποιείται στο πλαίσιο του Μήνα Εφηβείας (www.i-read.i-teen.gr/minasefiveias), που διοργανώνουν για τέταρτη χρονιά οι Εκδόσεις Πατάκη και απευθύνεται σε εφήβους, γονείς, εκπαιδευτικούς και φυσικά στους ραδιοφωνικούς ακροατές.
Πέρυσι, ο πρώτος μαραθώνιος εφηβικού ραδιοφώνου (δράση που σε πανελλαδικό επίπεδο έγινε για πρώτη φορά στα Χανιά) είχε μεγάλη επιτυχία, με έφηβους μαθητές από έξι σχολεία να γίνονται για μία ημέρα ραδιοφωνικοί παραγωγοί σε χανιώτικους ραδιοφωνικούς σταθμούς  που τους παραχώρησαν μικρόφωνο και  χρόνο από το καθημερινό τους πρόγραμμα.
Στόχος της δράσης είναι να δοθεί η δυνατότητα στους νέους να εκφραστούν και μέσα από τον δημόσιο λόγο να μιλήσουν για θέματα που τους ενδιαφέρουν και τους απασχολούν.
Φέτος, η πολύ μεγάλη συμμετοχή των σχολείων οδήγησε σε τριήμερο μαραθώνιο εφηβικού ραδιοφώνου στα Χανιά! Από την Τετάρτη 18 Μαρτίου έως και την Παρασκευή 20 Μαρτίου, από νωρίς το πρωί ως αργά το βράδυ, ραδιοφωνικές συχνότητες της πόλης θα κατακλυστούν διαδοχικά από εφήβους, οι οποίοι και θα κάνουν ένα δικό τους δίωρο πρόγραμμα με την καθοδήγηση καθηγητών του σχολείου τους. Οι έφηβοι γίνονται, δηλαδή, ραδιοφωνικοί παραγωγοί, οι οποίοι, όταν τελειώνουν το πρόγραμμά τους στον κάθε σταθμό, δίνουν τη σκυτάλη στους «συναδέλφους» παραγωγούς που θα βρίσκονται στον επόμενο σταθμό.Μουσική, παιγνίδια, θέματα που αφορούν εφήβους και η σχετική πλάκα  χωρίς… πρόγραμμα.
Ο μαραθώνιος εφηβικού ραδιοφώνου είναι και μια ευκαιρία για τους Χανιώτες ακροατές να πάρουν μια γεύση για τον τρόπο που σκέφτεται η νέα γενιά των συμπολιτών μας.
Το πρόγραμμα του τριήμερου μαραθώνιου εφηβικού ραδιοφώνου είναι το εξής:
Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

10:00-12:00      Kriti FM 101.5               Γυμνάσιο Αλικιανού
12:00-13:00      Μax FM 100.2               Γυμνάσιο Κολυμβαρίου
13:00-14:00      Μax FM 100.2               Γυμνάσιο Βάμου
16:00-18:00      Super FM 89.6              Γυμνάσιο Αλικιανού
18:00-20:00      D-Code 96.2                 4o Γυμνάσιο Χανίων

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015 

10:00-12:00      Sport FM 102.7              Λύκειο Νέας Χώρας
12:00-14:00      Max FM 100.2              Λύκειο Αλικιανού
16:00-18:00      D-Code 96.2                Λύκειο Σούδας
18:00-19:00      Ράδιο Αμόρε 87.5         Γυμνάσιο Νέας Κυδωνίας
20:00-22:00      Super FM 89.6             Γυμνάσιο Σούδας

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

10:00-12:00      Kriti FM 101.5              Λύκειο Ελευθερίου Βενιζέλου
18:00-21:00      Ράδιο Αμόρε 87.5         1ο Γυμνάσιο Χανίων

Ο πολιτισμός που βλάπτει

Θα έχετε παρατηρήσει ότι τον τελευταίο καιρό δημοσιοποιούνται όλο και περισσότερες περιπτώσεις παιδοφιλίας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τα κρούσματα και οι παιδόφιλοι αυξάνονται, αφού στο παρελθόν απλώς αποσιωπούνταν πάρα πολλά περιστατικά. Έτσι, μάθαμε μέσα στις τελευταίες 15 μέρες, εδώ στην Ελλάδα, για την δράση του 40χρονου που βίαζε αγόρια και κορίτσια, για κύκλωμα έξι παιδόφιλων που είχαν ιντερνετικό εγχειρίδιο για το πώς πρέπει να πλησιάζουν ανήλικα παιδιά, για τον 67χρονο που επί πέντε χρόνια βίαζε ένα κοριτσάκι. Στο εξωτερικό υπάρχουν πολλές πρόσφατες περιπτώσεις με κυκλώματα παιδόφιλων που βιάζουν κατ’ εξακολούθηση ως και μωρά και βιντεοσκοπούν τους βιασμούς.Τα βήματα ή άλματα πολιτισμού που προσπάθησε να κάνει η ανθρωπότητα μέσα στον 20ο αιώνα για να ξεφύγει από την φοβερή φρίκη των πολέμων που έζησε, έχουν οδηγήσει το μεγαλύτερο κομμάτι του «πολιτισμένου» κόσμου στην πεποίθηση/απόφαση ότι η θανατική ποινή δεν πρέπει να εφαρμόζεται σε καμία περίπτωση. Σε αυτήν την απόφαση βοήθησαν περιπτώσεις όπου έγιναν τραγικά σφάλματα στην εφαρμογή της θανατικής ποινής, αλλά και η γενικότερη θεώρηση ότι κανείς άνθρωπος ή δικαστής δεν μπορεί να αποφασίσει να τερματίσει την ζωή ενός άλλου ανθρώπου. Έτσι, αυτό που συμβαίνει με τους παιδόφιλους είναι ότι μπαίνουν για κάποια χρόνια στην φυλακή (όταν γίνει η δίκη τους, εντωμεταξύ συχνά κυκλοφορούν ελεύθεροι) και μετά απελευθερώνονται. Αρκετοί επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να εφαρμόσουν τεχνικές για να «γιατρέψουν» τους παιδόφιλους από τα ένστικτά τους, χωρίς καμία μέθοδος να αποδειχθεί επιτυχής.Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν το προφανές, για μένα, που είμαι αντίθετος γενικά στην εφαρμογή της θανατικής ποινής. Ότι ο πολύς πολιτισμός μπορεί και να βλάψει. Ότι υπάρχει μια «κόκκινη γραμμή» που είναι η ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών, μια κόκκινη γραμμή που όποιος την προσπερνάει δεν μπορεί να λογίζεται άνθρωπος ανάμεσά μας. Ότι όσοι πιστεύουν πως πρέπει και οι παιδόφιλοι να αντιμετωπίζονται με κατανόηση και να γίνεται προσπάθεια να βοηθηθούν είναι υποκριτικά πολιτισμένοι και δεν έχουν ηθικό έρμα – ή δεν έχουν παιδιά.Προσωπικά, δεν γνωρίζω κανέναν που θα στενοχωριόταν αν μάθαινε ότι οι παιδόφιλοι σταματούσαν να ζουν ανάμεσά μας. Και δεν αισθάνομαι και την ανάγκη να γνωρίσω κάποιον που θα το υποστηρίξει.