Πολυχρόνης Κουτσάκης's Blog, page 2

Το τέλος της πολιτικής ορθότητας

Έβλεπα στο in.gr μια συνέντευξη σε μπαρ του βουλευτή του Ποταμιού κ. Δανέλλη και σκεφτόμουν πως γι’ αυτό βγήκε ο Τσίπρας στην Ελλάδα, γι’ αυτό βγήκε ο Τραμπ στην Αμερική. Βγήκαν επειδή οι πολίτες βαρέθηκαν να ακούνε «τέρατα» ειπωμένα με γλυκομίλητο τρόπο από βουλευτές των παλιών κομμάτων και σκέφτηκαν πως αφού οι ζωές τους δεν τους ικανοποιούν έπρεπε να δοκιμάσουν ανθρώπους που έλεγαν επιθετικές τρέλες εναντίον όλων, μήπως και αυτοί έχουν την λύση.Ο Δανέλλης λοιπόν δήλωσε ότι είναι ενάντια στον λαϊκισμό, αλλά θέλει συνεργασία του Κινήματος Αλλαγής με την αριστερά (τον ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή) για να ανοίξει ο δρόμος για επενδύσεις και να αντιμετωπιστεί το βαθύ κράτος!Δηλαδή θέλει να συνεργαστεί με εκείνους ακριβώς τους ανθρώπους που μισούν τις επενδύσεις και τον ιδιωτικό τομέα – τον οποίο στην θητεία τους έχουν γονατίσει – για να φέρουν μαζί επενδύσεις. Θέλει να συνεργαστεί με εκείνους ακριβώς τους ανθρώπους που κάνουν ακόμα και σήμερα, μες την κρίση, αφειδώς, διορισμούς δικών τους ανθρώπων για να καταργήσει τους διορισμούς των «ημετέρων». Την ίδια ώρα που, τουλάχιστον σε επίπεδο διακηρύξεων, ο Μητσοτάκης λέει τα ίδια πράγματα που λέει και ο Δανέλλης, ο Δανέλλης αποκηρύσσει οποιαδήποτε συνεργασία μαζί του επειδή αυτός εκπροσωπεί την κακιά «δεξιά» που «έχει άλλους στόχους» όπως λέει. Πενήντα χρόνια μετά, συνεχίζουν στον εικοστό αιώνα το παραμύθι περί δεξιάς και κεντροαριστεράς, ενώ τα στελέχη τους μπαινοβγαίνουν από το ένα κόμμα στο άλλο!Και βέβαια, ίδια ανικανότητα προσαρμογής στον αιώνα μας δείχνουν και οι Αμερικανοί πολιτικοί. Στις ΗΠΑ είναι φανερό πως πολλοί αντίπαλοι του Τραμπ δεν έχουν καταλάβει ακόμα καθόλου, 16 μήνες μετά την εκλογή του, γιατί εξελέγη. Εξακολουθούν να σκέφτονται με λογικές «πολιτικής ορθότητας» και προσπαθούν να τον πλήξουν με σκάνδαλα του τύπου «η κακομοίρα η Μελάνια μόλις είχε γεννήσει κι αυτός την κεράτωνε με μια πορνοστάρ και ένα κουνελάκι του Playboy, έβαζε την ερωμένη του ακόμα και στην κρεβατοκάμαρα της γυναίκας του και της έλεγε πως του θυμίζει την κόρη του!».Τίποτα από αυτά δεν πλήττει στ’ αλήθεια τον Τραμπ, επειδή:α) οι ψηφοφόροι του τον ψήφισαν γνωρίζοντας πολύ καλά ποιος ήταν σε ηθικό και πολιτισμικό επίπεδο – γνώριζαν τις εξευτελιστικές δηλώσεις του για τις γυναίκες, γνώριζαν ότι ήταν σταρ σε ριάλιτι σόου, τον είχαν δει να συμμετέχει ακόμα και σε αγώνες wrestling, δηλαδή ψεύτικου κατς καιβ) κανείς δεν πιστεύει στο παραμύθι περί "κακομοίρας Μελάνια". Τα έφτιαξε με τον Τραμπ όταν εκείνος την είδε σε ένα πάρτι, περίμενε να πάει η συνοδός του στην τουαλέτα και την «έπεσε» στην Μελάνια, η οποία θεώρησε πως ένας τέτοιος τύπος της ταιριάζει. Αν το κουνελάκι-ερωμένη του Τραμπ (όπως εξήγησε στην πρόσφατη συνέντευξή της) χρειάστηκε ένα βράδυ  για να αντιληφθεί ότι ο τύπος έχει συνηθίσει να φέρεται στις γυναίκες ως πόρνες και 10 μήνες για να καταλάβει ότι, ακόμα κι όταν προσπαθεί να παραστήσει τον ευγενικό, δεν κρατιέται και του βγαίνει ο βαθύτατος ρατσισμός του, μήπως δεν τα έχει αντιληφθεί όλα αυτά η Μελάνια που είναι 20 χρόνια μαζί του;Η τραγική επιλογή των Αμερικανών, να εκλέξουν αυτόν τον πρόεδρο που το πρώτο που είχε στην ατζέντα του ήταν να εμποδίσει εκατομμύρια φτωχούς ανθρώπους από το να έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας, που βγάζει τις ΗΠΑ από τόσους διεθνείς οργανισμούς, που έχει καταργήσει τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, έχει τελικά και ένα – μόνο ένα – θετικό στοιχείο. Ότι η παρουσία του αποτελεί το τέλος της «πολιτικής ορθότητας». Αποδεικνύει ότι οι παλιές μέθοδοι, του τύπου «βρίσκουμε ένα σεξουαλικό σκάνδαλο και τελειώνουμε έναν πολιτικό» έχουν τελειώσει.Όσο οι αντίπαλοί του δεν καταθέτουν ισχυρή πολιτική πρόταση απέναντί του ώστε να πείσουν μεγάλα κοινωνικά στρώματα που απέχουν από τις κάλπες να πάνε να ψηφίσουν, τα σεξουαλικά σκάνδαλα δεν θα τον ακουμπούν καθόλου.Όπως δεν θα συντριβεί και ο Τσίπρας στις επόμενες εκλογές, παρά την καταστροφή που έφερε στην χώρα, επειδή οι αντίπαλοί του είτε δεν έχουν ολοκληρωμένη πρόταση είτε ονειρεύονται να κάνουν κυβέρνηση μαζί του επειδή ζουν στην δεκαετία του ’70 και του ’80.

Μπουρδο-βιβλία

Έχω τρεις συνήθειες όταν ψάχνω να βρω καινούργια βιβλία για να διαβάσω. Οι δύο είναι πολύ συνηθισμένες, για βιβλιόφιλους – πηγαίνω πέρα-δώθε μέσα σε βιβλιοπωλεία διαβάζοντας οπισθόφυλλα και σελίδες από βιβλία που μου τραβούν την περιέργεια, και ψάχνω πολύ στο Amazon κάνοντας τα ίδια.Η τρίτη συνήθεια είναι κάπως λιγότερο συνηθισμένη. Μπαίνω στα sites εκδοτικών οίκων, βρίσκω τους καταλόγους τους με τα βιβλία που θα εκδώσουν μέσα στο επόμενο εξάμηνο, τυπώνω τους καταλόγους (γιατί θέλω να κρατάω σημειώσεις και έχω ανάγκη να κρατάω χαρτί στα χέρια μου) και ψάχνω ποια βιβλία, ανάμεσά τους, με ενδιαφέρουν.Έχω βρει με αυτό τον τρόπο πολλά βιβλία που μου άρεσαν και κάποια που με ενθουσίασαν, και δεν σκοπεύω να σας μιλήσω για κανένα από αυτά. Σκοπεύω να σας μιλήσω για βιβλία που με εκνευρίζουν, είτε με τον τρόπο που διαφημίζονται είτε με το περιεχόμενό τους είτε και με τα δύο.Τρία πολύ πρόσφατα παραδείγματα, από καταλόγους ξένων εκδοτικών οίκων:α) πολυδιαφημισμένο βιβλίο για δίαιτα, που είναι αδύνατον να μην το παρατηρήσεις στον κατάλογο ακόμα και αν δεν σε ενδιαφέρει καθόλου να αδυνατίσεις, έτσι όπως το προβάλλουν. Και τι λέει η διαφήμισή του: «αδυνάτισε παραβιάζοντας τους κανόνες της δίαιτας». Δηλαδή; σκέφτεται ο αναγνώστης επειδή του έχει κεντρίσει το σύνθημα την περιέργεια. Δηλαδή, σου προτείνουμε μια δίαιτα που υποτίθεται ότι δουλεύει, αλλά επειδή δίαιτα είναι και μπορεί να σε ζορίσει, σου δίνουμε και εναλλακτικές. Αφού σου δίνουμε εναλλακτικές, φυσικά και οι εναλλακτικές είναι μέσα στην δίαιτα, αλλά εμείς πιστεύουμε πως εκτός από παχούλης είσαι και χαζός, οπότε θα σου εμφανίσουμε τις εναλλακτικές που σου δίνουμε τάχα ως τρόπο παραβίασης της δίαιτας, για να νιώθεις πως δεν σε καταπιέζουμε και πολύ.β) βιβλίο για τατουάζ, διαφημίζεται με υπότιτλο: «γιόρτασε την μοναδικότητά σου». Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα τατουάζ – εμένα δεν μου αρέσουν για να τα κάνω στο σώμα μου, αλλά οτιδήποτε επιλέγει ενσυνείδητα να κάνει κάποιος για να νιώθει καλά με τον εαυτό του είναι απολύτως αποδεκτό. Αλλά, ρε διαφημιστή του βιβλίου: «γιόρτασε την μοναδικότητά σου»; Δηλαδή πρέπει ο έφηβος/νέος που θα το δει και είναι στο ψάξιμο για να βρει τον εαυτό του να πιστέψει ότι είναι μοναδικός μόνο αν κάνει τατουάζ; Είναι διαφήμιση αυτή για μια απόφαση που είναι σε αρκετές περιπτώσεις μη αναστρέψιμη (κάποια τατουάζ δεν μπορούν να αφαιρεθούν); Έχω μια καλύτερη ιδέα για να είναι κάποιος μοναδικός: να πάρει φόρα και να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο επί ώρες. Κανένας άλλος δεν θα το έχει κάνει και μπορεί το μυαλό του να πάρει μετά ένα σχήμα μοναδικό. «Γιόρτασε την μοναδικότητά σου». Διαφημιστές. Τσίρκο μεντράνο, με τα θηρία ελεύθερα.γ) Ένα βιβλίο που διαφημίστηκε πολύ και ο ψυχολόγος-συγγραφέας του έχει γίνει πρώτο όνομα διεθνώς. Αφού πρώτα είχα διαβάσει πολλά γι’ αυτό, περίμενα να εκδοθεί και το ξεφύλλισα σε βιβλιοπωλείο. Αν ήταν ανούσιο θα ήταν απλώς απογοητευτικό. Αλλά δεν ήταν απλώς απογοητευτικό, ήταν επικίνδυνο. Ο τύπος, γράφοντας με την βαρύγδουπη ανοησία των δήθεν, δίνει συμβουλές του στιλ: «αν έχεις έναν φίλο/μια φίλη, σκέψου αν θα τον πρότεινες ως φίλο στους γονείς σου ή στα παιδιά σου ή στα αδέρφια σου ή σε άλλους φίλους σου. Αν θα δίσταζες να τον προτείνεις, για οποιονδήποτε λόγο, πρέπει να σταματήσει να είναι φίλος σου, γιατί δεν έχει νόημα να κάνεις παρέα με οποιονδήποτε για τον οποίο δεν είσαι περήφανος». Δεν ξέρω αν έχω διαβάσει κάτι ρηχότερο στη ζωή μου, ίσως το σόου των Καρντάσιαν να έχει μεγαλύτερο βάθος. Οι φίλοι μας είναι οι άνθρωποι που μας συμπληρώνουν και τους συμπληρώνουμε. Το να ταιριάζουν δυο άνθρωποι ως φίλοι ή σύντροφοι δεν σημαίνει πως πρέπει απαραίτητα να ταιριάζουν και με τον κοινωνικό τους περίγυρο – οι γονείς μας, τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας, άλλοι φίλοι μας έχουν διαφορετικές ανάγκες από μας στα προτερήματα που ψάχνουν στους φίλους τους, διαφορετική κατανόηση στα ελαττώματα των άλλων. Η συμβουλή του μπεστσελερά ψυχολόγου καταργεί ουσιαστικά την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου – αν κάποιος φίλος δεν κάνει «τικ» σε όλα τα κουτάκια των γύρω μας, μας προτείνει να τον εγκαταλείψουμε, χωρίς δεύτερη σκέψη. Να βρούμε μόνο τους κοινά αποδεκτούς ανθρώπους και να τους κάνουμε παρέα, οι υπόλοιποι στον Καιάδα, μόνοι τους, ξεπαρεού.Τι να κάνουμε, μέσα στα τόσα υπέροχα βιβλία υπάρχουν και μερικά που αξίζουν ένα ωραίο σουτ στον κάδο της ανακύκλωσης.

Μαθήματα διαπραγμάτευσης

Τις προηγούμενες μέρες είχαμε την δυστυχία να δούμε για μια ακόμα φορά, μετά από εκείνο το περιβόητο 17ωρο που τον κούρασε τόσο, το πώς εννοεί τις διαπραγματεύσεις ο πρωθυπουργός της Ελλάδας.Την ίδια ώρα που ο αρχηγός της αντιπολίτευσης!! στην Τουρκία μιλάει σκυθρωπός για 156 νησιά μας ζητώντας να γίνουν δικά τους. Την ίδια ώρα που ο Ερντογάν απευθύνεται με οργή προς όλο τον πλανήτη και ζητάει να απλώσει την χώρα του προς κάθε κατεύθυνση (οπότε σε μια διαπραγμάτευση ότι κι αν του δώσουν από όσα ζητάει θα είναι κερδισμένος). Την ίδια αυτή ώρα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας βγήκε με το γνωστό χαμογελάκι, κι όταν δέχτηκε ερώτηση από Σκοπιανή δημοσιογράφο που του είπε πως εκπροσωπεί το «ειδησεογραφικό πρακτορείο της Μακεδονίας», αντί να την βάλει στην θέση της, της ευχήθηκε να εκπροσωπεί σε λίγο καιρό την Γκόρνα Ματσεντόνια, δηλαδή την Βόρεια Μακεδονία.Την ώρα που η διαπραγμάτευση εξελίσσεται, την ώρα που θεωρητικά θα έπρεπε να ζητάμε τον ουρανό με τ’ άστρα, όπως κάνουν όλοι οι σοβαροί εθνικοί διαπραγματευτές, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας παραιτείται δημοσίως του ονόματος Μακεδονία σε χαριτωμένη κουβεντούλα με δημοσιογράφο.Η Ιστορία θα γελούσε μαζί μας, αν δεν έκλαιγε.   

O Τσίπρας του τένις

Ναι, είναι λίγο άδικος ο τίτλος του σημερινού ποστ. Άδικος για τον Κέβιν Άντερσον, που στο κάτω-κάτω δεν έχει καταφέρει και λίγα στην πορεία του ως τενίστας – έχει μια αξιοπρεπή καριέρα έχοντας κερδίσει 4 μικρούς τίτλους (ο πρωθυπουργός μας δεν είχε καμία καριέρα, μέχρι να εκλεγεί) και έχει κερδίσει πάνω από δέκα εκατομμύρια δολάρια από τουρνουά τένις, καταφέρνοντας να κάνει αρκετές νίκες κι ας μην κέρδισε τελικά το τουρνουά.Όμως η λέξη κλειδί είναι το «λίγο» άδικος. Διότι, λιγότερο από την δική του ικανότητα και περισσότερο από τύχη – επειδή πολλοί σπουδαίοι τενίστες έχουν καταπονηθεί από το εξοντωτικό πρόγραμμα των τουρνουά και είναι τραυματίες ή δεν παίζουν καλά – ο Άντερσον κατάφερε για πρώτη φορά στην καριέρα του, μέσα στο 2018 να φθάσει να είναι βάσει του συστήματος αξιολόγησης τενιστών το νούμερο 8 στον κόσμο. Περίπου όπως ο Τσίπρας, από την κατάρρευση των κομμάτων που κυβερνούσαν επί χρόνια, ανέβηκε στην εξουσία.Και, όπως ο Τσίπρας έβγαζε πύρινους λόγους για τις αγορές που θα χόρευαν όταν εμείς παίζαμε ζουρνά και για την Μέρκελ που θα πήγαινε πίσω τρομαγμένη από τα λόγια του και για τα δισεκατομμύρια που θα μοίραζε και για τις ιδιωτικοποιήσεις που δεν θα περνούσαν ποτέ, έτσι και ο Άντερσον αποφάσισε να κάνει αίσθηση στον κόσμο του τένις.Και δήλωσε, αυτές τις μέρες που έπαιζε στο τουρνουά Ίντιαν Γουέλς στην Καλιφόρνια: «όταν παίζω το καλύτερό μου τένις, είμαι ισάξιος του Φέντερερ και του Ναδάλ, απλώς εκείνοι είναι πιο σταθεροί σε αυτό το επίπεδο, αλλά βελτιώνομαι και όσον αφορά την σταθερότητά μου».Το καλύτερό του τένις είναι ισάξιο του Φέντερερ και του Ναδάλ. Δεν μπορεί, για να το λέει θα έχει κάποια δείγματα.Ας δούμε πόσο καλά έχει πάει απέναντι στον Ρότζερ: 4 αγώνες, 4-0 για τον Φέντερερ χωρίς ο Άντερσον να πάρει ούτε σετ. Την τελευταία φορά που έπαιξαν, ο Φέντερερ κέρδισε 6-1, 6-1.Ας δούμε πόσο καλά έχει πάει απέναντι στον Ράφα: 5 αγώνες, 5-0 για τον Ναδάλ, ο Άντερσον έχει πάρει συνολικά στους 5 αγώνες ένα σετ.Λίγες μέρες μετά την παραπάνω δήλωσή του, ο Άντερσον έπαιζε προημιτελικό στο Ίντιαν Γουέλς απέναντι στον Μπόρνα Τσόριτς, νούμερο 49 στον κόσμο. Αν ο Άντερσον κέρδιζε, θα έβρισκε απέναντί του στον ημιτελικό τον Ρότζερ Φέντερερ, ξέρετε, αυτόν που είναι περίπου ισάξιός του. Ο Άντερσον έχασε από τον Τσόριτς. Ο Τσόριτς, 21 ετών, στο επόμενο παιχνίδι, απέναντι στον σχεδόν 37χρονο Φέντερερ, έκανε το καλύτερο παιχνίδι της ζωής του. Αλλά δεν κατάφερε να τον κερδίσει.Συμπέρασμα: πρέπει να είμαστε περήφανοι για τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Ο Αλέξης Τσίπρας δημιουργεί σχολή. Όλο και περισσότεροι, από όλους τους χώρους, θα βγαίνουν χωρίς προσόντα να δηλώνουν ότι θα κατατροπώσουν το σύμπαν, κι ας γελάει το σύμπαν με την ανεπάρκειά τους. Ένα μικρό προβληματάκι που παραμένει είναι ότι ο Άντερσον και ο κάθε Άντερσον όταν εξευτελίζεται με αυτά που λέει εξευτελίζει μόνο τον εαυτό του, όχι μια ολόκληρη χώρα.

Αναζητείται πνευματικότητα

Η είδηση ότι ο Μπαράκ και η Μισέλ Ομπάμα βρίσκονται σε προχωρημένες συζητήσεις με το Netflix για να δημιουργήσουν εκπομπές για θέματα που τους ενδιαφέρουν οδηγεί στο προφανές ερώτημα: ποιον σύγχρονο Έλληνα πολιτικό θα καθόταν ο κόσμος να ακούσει/να παρακολουθήσει εκπομπές του για οποιοδήποτε θέμα; Δεν εννοώ βέβαια εκπομπές για να κάνει χαβαλέ εις βάρος του πολιτικού. Ακόμα κι αν κάποιος ισχυριστεί ότι ο Ομπάμα είναι μια ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου με ιδιαίτερο επικοινωνιακό χάρισμα που συνδυάζει αμεσότητα, χιούμορ και πνευματικότητα, αυτό δεν αλλάζει την ουσία της ερώτησης. Ας μην περιοριστούμε μόνο σε πρωθυπουργούς (σκεφτείτε εκπομπές του Αλέξη Τσίπρα, του Κώστα Καραμανλή, του Γιώργου Παπανδρέου και προσπαθήστε να μην γελάσετε). Ας πάμε και στους βουλευτές της περιοχής σας, στους δημάρχους σας. Και ας μην πάμε στην υψηλή απαίτηση του να δημιουργήσει οποιοσδήποτε από αυτούς τους «εξέχοντες» ανθρώπους του τόπου σας δικό του τηλεοπτικό σόου. Ας κατεβάσουμε τις απαιτήσεις μας στο να τους κάνουμε τακτικά παρέα. Θα το θέλατε, να κυκλοφορείτε μαζί τους; Αισθάνεστε ότι σας ενδιαφέρουν οι απόψεις τους για την ζωή; Ότι θα είχαν σημαντικά πράγματα να σας πουν, χάρη στο εύρος των γνώσεων, των εμπειριών, της ευφυΐας και της καρδιάς τους; Χάρη στην πεντακάθαρη ελεύθερη στάση τους στην Βουλή και στα Δημοτικά Συμβούλια; Αν ναι, είστε τυχεροί που έχετε βρει τόσο σπουδαίους ανθρώπους να σας εκπροσωπούν.Αν όχι, μήπως ήρθε η ώρα να ψάξουμε για να βρούμε και να ψηφίσουμε ανθρώπους με μεγαλύτερη προσωπική ακτινοβολία, που να έχουν πράγματα να μας πουν; Αν πιστεύουμε ότι κανείς τέτοιος δεν υπάρχει στην πολιτική, μήπως να μαζευτούμε πολλοί και να πιέσουμε κάποιον που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μας για να κατέβει υποψήφιος;

Σκάσε

Για όποιον εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει:
Σκάσε Μαρία Ευθυμίου, καθηγήτρια στο Καποδιστριακό. Σκάσε Ανδρέα Πετρουλάκη, σκιτσογράφε. Σκάσε, Στάθη Καλύβα, καθηγητή στο Yale και στην Οξφόρδη. Σκάσε, Στέλιο Ράμφο, συγγραφέα-φιλόσοφε.Αυτό το «σκάσε» είπε δυνατά η ΕΡΤ του ΣΥΡΙΖΑ, «κόβοντας» 7 συνεντεύξεις (ανάμεσα στις οποίες οι παραπάνω 4) της εκπομπής της Εύης Κυριακοπούλου, για πρώτη φορά μετά από 17 χρόνια, επειδή δεν άρεσαν οι συγκεκριμένοι καλεσμένοι – όλοι τους, βλέπετε, είναι ενάντια στον λαϊκισμό.Για όποιον συνεχίζει να κάνει πως δεν καταλαβαίνει όσα έγραφα προχθές για το μοντέλο διακυβέρνησης που θέλουν να μας επιβάλλουν, να δώσω ένα ακόμα παράδειγμα από το «μισητό» Mega και την εκπομπή του Πρετεντέρη. Μπορεί να μην ήμουν φαν ούτε του δελτίου του Mega ούτε του Πρετεντέρη, αλλά ας δούμε λίγο πώς λειτουργούσε σε επίπεδο δεοντολογίας αυτό το ΙΔΙΩΤΙΚΟ κανάλι (που άρα λειτουργεί με τρόπο που θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ιδιοκτητών του). Πριν τις εκλογές του ’14, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει εμπάργκο στην εκπομπή του Πρετεντέρη επειδή δεν του άρεσαν τα άρθρα του δημοσιογράφου στην εφημερίδα που έγραφε.Αντί να κάνει εκπομπές μόνο με φιλοκυβερνητικά στελέχη, ο Πρετεντέρης κάλεσε τον Πάγκαλο (κόκκινο πανί για πάρα πολύ κόσμο) και έψαξε και βρήκε έναν τάχα μου ακομμάτιστο, αλλά αντίθετο σε απόψεις με τον Πάγκαλο καθηγητή πανεπιστημίου. Όπως έχω ξαναγράψει λοιπόν, αντί για κάποιο γνωστό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε αυτός ό άγνωστος καθηγητής πανεπιστημίου ο οποίος δήλωσε πως υπάρχει καλή και κακή βία, πως ο λαός θα κρίνει ποια βία είναι καλή και ποια είναι κακή (άρα βαράτε και βλέπουμε πώς θα κριθεί η βία σας, θα σας ανακοινώσω εγώ μετά σε ποια κατηγορία ανήκει) και δήλωσε στο πανελλήνιο πως άλλο είναι το ήθος της αριστεράς και άλλο το ήθος της δεξιάς στην Ελλάδα, πως «οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες ήταν από τη μία πλευρά, και οι αγωνιστές ήταν από την άλλη».Και, το κυριότερο: σε εκείνη την εμφάνισή του ο καθηγητής επιτέθηκε κατά μέτωπο στον κ. Θεόδωρο Πάγκαλο, με τον οποίο αντάλλαξαν κουβέντες σε υψηλότατους τόνους. Μετά από εκείνη την εμφάνιση του «εντελώς ανεξάρτητου» καθηγητή, ο οποίος λεγόταν Γιώργος Κατρούγκαλος στο Mega, ο ΣΥΡΙΖΑ (που τάχα δεν έστελνε στελέχη του στην εκπομπή) όλως τυχαίως τον κατέβασε υποψήφιο ευρωβουλευτή το 2014. Και ο Κατρούγκαλος (ναι, αυτός που έσφαξε τις συντάξεις και θα τον νιώσουν ακόμα πιο γερά οι Έλληνες στο πετσί τους από τον Γενάρη που έρχεται) πήρε πάνω από 150000 σταυρούς από τους Έλληνες ψηφοφόρους που τον έστειλαν στο Ευρωκοινοβούλιο. Μετά έγινε και υπουργός.Θυμίζω: ΙΔΙΩΤΙΚΟ μέσο ενημέρωσης, που κάνει τα πάντα για να φέρει και «αντιφρονούντες».Ενώ η ΕΡΤ, ΔΗΜΟΣΙΟ μέσο ενημέρωσης που την πληρώνουμε όλοι και πλέον απαγορεύει στα ίσα, φασιστικά, να εμφανίζονται εκεί όσοι δεν γουστάρει.Όποιος θέλει, βλέπει και καταλαβαίνει.Όποιος δεν θέλει, κατά βάθος γουστάρει φασισμό, απλώς λέει στον εαυτό του πως είναι «αριστερός» και αυτό καθαγιάζει τα πάντα.

Διαλέγεις μοντέλο

Αυτό που ζούμε στην πολιτική σκηνή της χώρας μοιάζει θλιβερό αλλά στο βάθος του δεν είναι και τόσο. Όσοι πίστεψαν στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βλέπουν την κατάντια τους μέσα σε τρία μόλις χρόνια και αντιλαμβάνονται (αν ενδιαφέρονται να το αντιληφθούν) πως η σήψη στην πολιτική δεν έχει να κάνει με ιδεολογίες όπως τάχα προσπαθούν από όλες τις παρατάξεις να μας πείσουν. Έχει να κάνει μονάχα με ανθρώπους. Ανεξαρτήτως ιδεολογίας, υπάρχουν άνθρωποι (πολλοί) που προσπαθούν να εκλεγούν για να εκμεταλλευθούν τα προνόμια της θέσης τους ή που ανακαλύπτουν τα προνόμια αφού πάρουν την θέση και γλυκαίνονται τόσο ώστε αποφασίζουν να κάνουν την πολιτική επάγγελμα και να κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν εκεί.Τώρα πια, βλέπουμε πως μέσα σε τρία χρόνια οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και λεφτά που δεν έπρεπε τσεπώνουν με νόμους που οι ίδιοι ψήφισαν, και τους δικούς τους διορίζουν παντού, συχνά χωρίς προσόντα, και τους ψηφοφόρους τους προστατεύουν με βρώμικους τρόπους και οι υποσχέσεις τους έχουν λιγότερη αξία από το σάλιο που κατανάλωσαν για να τις διατυπώσουν – ξαναβλέπουμε δηλαδή όλες τις ομορφιές που είχαμε ζήσει με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επί 35-40 χρόνια. Οι σημερινοί κυβερνώντες μάλιστα προσπερνούν τους προηγούμενους στην προσπάθεια δημιουργίας εικονικής πραγματικότητας, είναι ικανοί να δηλώνουν ότι δεν υπάρχουν πια άνθρωποι που τρώνε από τα σκουπίδια ενώ τους βλέπει ο κόσμος μπροστά στα μάτια του – αν τα έλεγαν αυτά οι προηγούμενοι θα τους είχαμε πάρει με τις ντομάτες. Το μόνο που δεν έχει συμβεί ακόμα είναι να φθάσουν, αριθμητικά, τα σκάνδαλα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εκείνα των προηγούμενων κυβερνώντων, αλλά αυτό είναι αδύνατον μέσα σε 3 χρόνια, γι’ αυτό θέλουν να μείνουν κι άλλο στην εξουσία για να ισοφαρίσουν το σκορ.Είναι καλά όλα αυτά, όμως, ξαναλέω. Είναι καλά για δύο λόγους. Πρώτον επειδή καταλαβαίνουμε το τέλος του ψέματος των ιδεολογιών, ένα ψέμα που ταλαιπώρησε επί δεκαετίες την ελληνική κοινωνία, άρα ξέρουμε πλέον πως πρέπει να επιλέγουμε μόνο συγκεκριμένους ανθρώπους στις εκλογές, όχι κόμματα.Δεύτερον, επειδή καταλαβαίνουμε πως πρέπει να επιλέξουμε μοντέλο διακυβέρνησης. Από τη μια μεριά υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν στην αστική δημοκρατία, αυτήν που προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις να φέρει στην Ελλάδα ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Μια αστική δημοκρατία που κουβαλάει φυσικά τα μειονεκτήματά της και χρειάζεται ακέραιους και ικανούς ανθρώπους για να κυβερνήσουν – μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό φέρει και ο λαός που τους εκλέγει. Είναι στο χέρι μας να διαλέξουμε νέους, μη διεφθαρμένους πολιτικούς που να πιστεύουν σε αυτό το μοντέλο και να εργασθούν γι’ αυτό. Από την άλλη μεριά υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Που δεν έκρυψε ποτέ ότι το μοντέλο διακυβέρνησης που τον συγκινεί είναι εκείνο της Βενεζουέλας, της Κούβας και του παλιού ανατολικού μπλοκ. Δικτατορίες δηλαδή, γι’ αυτό τόσα στελέχη του επαναλαμβάνουν συχνά πως πήραν την κυβέρνηση, όχι την εξουσία. Θέλουν όλες τις εξουσίες στα χέρια τους ώστε να υλοποιήσουν το μοντέλο των δικτατοριών που αυτο-ονομάζονται επαναστάσεις και μοιράζουν ψίχουλα στους πολίτες. Από την πρώτη μέρα στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ τσακίζει την μεσαία τάξη και δίνει «επιδόματα» στους πάμφτωχους. Ο Τσακαλώτος στην Βουλή είπε πως μια οικογένεια με δύο παιδιά που βγάζει 1000 Ευρώ το μήνα προ φόρων, δηλαδή κάτω από 800 Ευρώ το μήνα καθαρά, ανήκει στην μεσαία τάξη. Στο υπουργείο Εργασίας πανηγυρίζουν όταν γίνονται part-time προσλήψεις και οι εργαζόμενοι παίρνουν 300 Ευρώ το μήνα. Για αυτούς τους ανθρώπους και τους ακόμα φτωχότερους θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται παίρνοντας οι ίδιοι 6000-7000 Ευρώ το μήνα, χώρια τα άλλα τους προνόμια, οι τάχα μου «αριστεροί». Που όλες τους οι ενέργειες και αποφάσεις μοιάζουν να έχουν βγει μέσα από τα παραδείγματα των βιβλίων που μιλάνε για το πώς πεθαίνουν οι δημοκρατίες.Δεν είναι θέμα ιδεολογίας το μοντέλο που ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι θέμα αρρώστιας, γιατί πρέπει να είσαι άρρωστος για να επιδιώκεις εσύ να ζεις ζωή χαρισάμενη και ο λαός να υποφέρει. Δικαιολογίες μπορείς να βρεις όσες θες για να υποστηρίξεις το μοντέλο. Φταίνε οι διεφθαρμένοι παλιοί που κυβερνούσαν, φταίνε οι κακοί ξένοι που τους πολεμάς και δεν σε αφήνουν να κάνεις όσα θες, φταίει το ντόπιο κατεστημένο που σε εχθρεύεται (σιγά μην σε εχθρεύεται, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), φταίει ο παγκόσμιος καπιταλισμός που κάποτε θα τον τσακίσεις, φταίει το κακό το ριζικό μας και ο Θεός που μας μισεί.  Αλλά η αλήθεια είναι πως το μοντέλο είναι άρρωστο.Στις επόμενες εκλογές θα διαλέξουμε μοντέλο και τους ανθρώπους που θα το υπηρετήσουν.

Ο Τσίπρας είναι η Ρόουζ

Διάβαζα με απελπισία τα ρεπορτάζ που ανακοίνωσαν πως ο μαστρο-Κώστας ο Γαβρόγλου ετοιμάζεται να ανοίξει άλλη μία Νομική Σχολή στην Ελλάδα, όπου η ανεργία των δικηγόρων ήδη βρίσκεται στα κόκκινα. Μετά, μόλις άρχισε να τρώει κράξιμο, ο μαστρο-Κώστας σκέφτηκε πως αυτός είναι έξυπνος κι όλοι οι υπόλοιποι στην χώρα Μάο-Μάο, οπότε είπε πως δεν εννοούσε ότι θα βάλει περισσότερους εισακτέους στην Νομική, αλλά ότι θα ανοίξει την καινούργια Νομική σε μια άλλη πόλη για να αποσυμφορήσει τις υπάρχουσες Νομικές σχολές. Δηλαδή, αντί να φτιάξει π.χ. νέες αίθουσες ή να προσλάβει 2-3 επιπλέον καθηγητές σε μια ήδη υπάρχουσα σχολή, του φαίνεται πιο οικονομικό να ιδρύσει μια ολόκληρη καινούργια σχολή (κτίρια, υποδομές, καθηγητές, υπάλληλοι) σε μια άλλη πόλη. Αυτό εξηγεί γιατί ο προκάτοχός του, ο Νίκος ο Φίλης, είχε φροντίσει ώστε τα παιδιά στα δημοτικά της χώρας μας πλέον να κάνουν λιγότερες ώρες μάθημα από τα παιδιά οποιασδήποτε άλλης χώρας του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της Αφρικής. Το έκανε επειδή οι δικαιολογίες που μας πλασάρουν οι Συριζαίοι μπορούν να γίνουν πιστευτές μόνο από αμόρφωτους ιθαγενείς – ή από ανθρώπους που απλώς αποφάσισαν (από φόβο ή εγωισμό ή προσδοκία κέρδους ή προσωπικό μένος ενάντια σε άλλα κόμματα) να αφήσουν στην άκρη το μυαλό τους και τυφλά να ακολουθήσουν την κυβέρνηση, οτιδήποτε κι αν κάνει. Εδώ φτάσαμε στην έσχατη κοροϊδία να δώσει έκτακτη συνέντευξη τύπου από το υπουργείο Παιδείας ο πρωθυπουργός για να ανακοινώσει την κατάργηση των πανελληνίων και λίγες μέρες μετά ο υπουργός να λέει πως δεν ξέρει πώς θα γίνει αυτό, ενώ ακόμα και σήμερα μας λέει πως η κατάργηση θα γίνει το 2020, που δεν θα είναι πια ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Εντωμεταξύ, ο μάστρο-Κώστας αποφάσισε μέχρι το 2020 να τις διπλασιάσει. Όλα αυτά για να βρεθούν οπαδοί να τα υποστηρίξουν τώρα και στο μέλλον χρειάζεται η μικρότερη δυνατή έκθεση των ανθρώπων στην παιδεία. Χρειάζονται πολίτες αδύναμοι, που νιώθουν έρμαια του μεγάλου ηγέτη και της παρέας του, έτοιμοι να δεχτούν τα πάντα.Κάθε μέρα που περνάει και επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα ζει τον Τιτανικό της, σκέφτομαι πως αυτοί οι άνθρωποι που κυβερνούν και νοιάζονται μόνο να επιβιώσουν πολιτικά, με πρώτο τον Τσίπρα, μοιάζουν με την Ρόουζ, τον χαρακτήρα που υποδύθηκε στην ομότιτλη ταινία η Κέιτ Γουίνσλετ. Ο Τσίπρας και η παρέα του είναι η Ρόουζ και η Ελλάδα είναι ο Τζακ, ο Λεονάρντο ντι Κάπριο. Και πολύ φοβάμαι πως βρισκόμαστε στην τελευταία σκηνή, εκεί που η Ρόουζ αφήνει τον Τζακ να βυθιστεί, ώστε να σώσει το τομάρι της πάνω στην σχεδία. Η μόνη διαφορά είναι πως η δικιά μας Ρόουζ του πατάει και το κεφάλι για να βεβαιωθεί πως δεν θα ξαναβγεί στην επιφάνεια.

Φανταστείτε...

Aς πούμε - χτύπα ξύλο - ότι τα πράγματα ξεφεύγουν στην Ελλάδα. Ότι θα ζήσουμε πολύ άσχημες συμπλοκές μεταξύ οπαδών κομμάτων, ότι θα χυθεί αίμα, ότι θα υπάρξουν διώξεις αντιφρονούντων και εξοντωτικές ποινές. Ας πούμε ότι όλα αυτά θα γίνουν μέσα στους επόμενους μήνες.
Ας φανταστούμε τώρα το βαθύ μέλλον, αυτό που έρχεται με ταχύτητα. Με την τεχνητή νοημοσύνη να κυριαρχεί, με τα ρομπότ να παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην ζωή μας, με τεχνητά εμφυτεύματα στους ανθρώπους για να έχουν μεγαλύτερες ικανότητες, με δρόμους φτιαγμένους από υλικό που θα αναπλάθεται μόνο του για να διορθώνονται οι ζημιές, με αυτοκίνητα που θα κινούνται δεχόμενα απλώς φωνητικές εντολές από τον ιδιοκτήτη, με ρούχα που θα καθαρίζονται μόνα τους, με ψυγεία που θα στέλνουν μόνα τους στο σούπερ-μάρκετ την παραγγελία για όσα είδη μας τελειώνουν, με τα καινούργια τραγούδια των αγαπημένων μας τραγουδιστών να ταξιδεύουν ψηφιακά και να μπαίνουν στο διαρκώς συνδεδεμένο με το Ίντερνετ μυαλό μας, με τα ταξίδια στο διάστημα να είναι ρουτίνα για τον μέσο άνθρωπο. Ας φανταστούμε ότι σε αυτό το μέλλον, σε 70 χρόνια από σήμερα, που τα εγγόνια μας θα είναι μεσήλικες, θα εμφανιστεί στην Ελλάδα ένας πολιτικός κι ένα κόμμα που θα ισχυριστούν ότι ο στόχος τους είναι να πάρουν εκδίκηση για όσα συνέβησαν στην Ελλάδα το 2018 γιατί αυτό είναι το ιστορικό τους καθήκον.
Γελοίο, ε; Ε, αυτή τη γελοιότητα ζούμε στην Ελλάδα του σήμερα, με τους τύπους που ισχυρίζονται ότι τάχα έχουν έρθει για να εκδικηθούν για όσα έγιναν στις δεκαετίες του 1940 και του 1950.

Ή είσαι ή δεν είσαι με τον βόθρο

Τέτοιες μέρες, πριν 25 χρόνια, τον Φλεβάρη του 1993, ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες που έζησαν ποτέ, ο Μάνος Χατζιδάκις, διηύθυνε για τελευταία φορά την ορχήστρα του, την Ορχήστρα των Χρωμάτων. Ήταν μια συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής με τίτλο: «διαμαρτυρία κατά του νεοναζισμού».Στο έντυπο πρόγραμμα της συναυλίας, ο Χατζιδάκις είχε γράψει μεταξύ άλλων: « Ο Νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση–εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του».Θυμίζω τι έγραφε για τον Μάνο Χατζιδάκι η πιο σιχαμερή φυλλάδα που έχει τυπωθεί ποτέ στην Ελλάδα, η Αυριανή – είναι σημαντικό, γιατί σχετίζεται με το σήμερα. Είχε γράψει λοιπόν σε πρωτοσέλιδο η Αυριανή ότι ο Χατζιδάκις "παρακαλείται να περάσει από την εφημερίδα για να πάρει ένα καλάθι... σύκα που του αρέσουν πολύ". Επειδή αυτό δεν αρκούσε, η εφημερίδα έγραφε σε κείμενό της τον Σεπτέμβριο του 1987 σε απάντηση δήλωσης του Χατζιδάκη, σε συναυλία, ότι η Αυριανή είναι φασιστική βρωμερή φυλλάδα και πρέπει να κλείσει:
«Χθες εμφανίσθηκε ένας χαμερπής ομοφυλόφιλος, ένας κίναιδος ολκής, να σε αποκαλέσει φίλε αναγνώστη φασίστα! Μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους και με μια εμπάθεια που διακρίνει τους παθητικούς ανώμαλους, εδήλωσε οτι η εφημερίδα που διαβάζεις είναι φασιστική και συνεπώς εσύ, ο αναγνώστης, φασίστας! Και τα εδήλωσε δημόσια τα θηλυκά του εμέσματα, ενα κνώδαλο που γλείφει απο τότε που υπάρχει τις πατούσες του φασισμού! Πώς είναι δυνατόν ένα τέτοιο κάθαρμα να αφήνεται ελεύθερο με λύσσα και πάθος όλους αυτούς τους πολίτες να βρίζει με τη χυδαιότητα των οίκων ανοχής. Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον απαίσιο εκμαυλιστή νέων, που ακούει στα ονόματα, Μανια, Μανωλια, Μινου Χατζηδου, ποιος επέτρεψε σ’αυτο το απόβρασμα να παίρνει το μικρόφωνο στα χέρια του και να εκθέτει οργανωτές μιας φιλανθρωπικής εκδήλωσης. Αυτό το σκουληκιασμένο τομάρι αποτελεί στίγμα για την σημερινή ελληνική κοινωνία…». Σε επόμενο κείμενο η εφημερίδα ζητούσε πληροφορίες από αναγνώστες σχετικά με την οποιαδήποτε εμπειρία ή γνωριμία είχαν με τον Χατζιδάκι, διότι «έκανε έρευνα για πάρτη του».Και μετά από όλα αυτά τα ανατριχιαστικά και "αντιανθρώπινα" όπως ακριβώς έγραφε ο Χατζιδάκις, τι συνέβη; Επειδή ο εκδότης της Αυριανής, ο Κουρής, ήταν κολλητός του Ανδρέα Παπανδρέου και νούμερο ένα υποστηρικτής του ολοσκότεινου πια τότε ΠΑΣΟΚ, είχε βγει σύσσωμο το τότε ΠΑΣΟΚ (Λαλιώτης, Πάγκαλος, Μερκούρη, Κουλούρης και πολλοί άλλοι) μαζί με δήθεν αριστερούς όπως ο Φώτης Κουβέλης και πήραν το μέρος της εφημερίδας εις βάρος του Χατζιδάκι.Όλα αυτά δεν έχουν μόνο ιστορική σημασία. Έχουν μεγάλη σημασία και για το σήμερα. Διότι ο Κουρής έχει σήμερα μια άλλη, ίδιου επιπέδου εφημερίδα με την οποία στηρίζει φανατικά έναν νέο του φίλο όπως λένε πολλά sites και δείχνουν τα πρωτοσέλιδά του. Τον Αλέξη Τσίπρα.Όταν κανείς δυσκολεύεται να αποφασίσει προς τα πού θα κινηθεί πολιτικά, επειδή όλα τα κόμματα του φαίνονται άθλια, ένας τρόπος να αποφασίσει είναι να δει πού βρίσκεται ο βόθρος. Και είναι στο χέρι του από εκεί και μετά να μείνει εκεί ή να φύγει μακριά.Το μαγικό κομμάτι του Χατζιδάκι που ακολουθεί (στην καλύτερη, για μένα εκτέλεσή του, live από την Δήμητρα Γαλάνη στο Χάραμα) ήταν πάντα από τα αγαπημένα μου. Δεν περίμενα όμως ότι το πρώτο του μέρος κάποτε θα τύχαινε να περιγράψει τη ζωή μου.