Πολυχρόνης Κουτσάκης's Blog, page 5

Βλακ Friday

Κάθε Παρασκευή, οι μαθητές του δημοτικού σχολείου εδώ στην Αυστραλία πηγαίνουν στην βιβλιοθήκη του σχολείου για να δανειστούν, αν θέλουν, ένα ή δύο βιβλία. Τα παιδιά είναι υποχρεωμένα να επιστρέψουν τα βιβλία στην σχολική βιβλιοθήκη εντός μιας εβδομάδας, για να έχουν το δικαίωμα να δανειστούν ξανά την επόμενη Παρασκευή. Το πρόγραμμα δανεισμού δεν είναι υποχρεωτικό, αλλά επειδή τα περισσότερα παιδιά θέλουν να πάνε για να δανειστούν, ακολουθούν και τα υπόλοιπα, ώστε να μην νιώθουν ότι μένουν πίσω.Πριν λίγες μέρες, ο ακάματος εργάτης για την διάλυση της Παιδείας στην Ελλάδα Κώστας Γαβρόγλου ανακοίνωσε την νέα πρωτοποριακή του απόφαση. Μία Παρασκευή κάθε μήνα, και σε λίγο καιρό δύο Παρασκευές κάθε μήνα, τα παιδιά των δημοτικών σχολείων δεν θα παίρνουν μαζί τους από το σχολείο την τσάντα τους. Θα την αφήνουν εκεί, ώστε να νιώθουν απελευθερωμένα για το Σαββατοκύριακο. Η τσάντα, λοιπόν, είναι το μισητό όργανο που πρέπει να ξεφορτωθεί το παιδί για να νιώσει καλά. Τι περιλαμβάνει η τσάντα; Βιβλία. Αυτά είναι το πρόβλημα. Αυτά είναι ο εχθρός που πρέπει το παιδί να πετάξει μακριά του. Στα λίγα σχολεία που υλοποιήθηκε πιλοτικά το πρόγραμμα, ελάχιστοι μαθητές αποφάσισαν να πάρουν την τσάντα τους στο σπίτι, αφού έβλεπαν τους συμμαθητές τους να την αφήνουν στο σχολείο.Ο Μπαλτάς μας δίδαξε ότι η αριστεία είναι ρετσινιά, ο Φίλης έκοψε ώρες διδασκαλίας ώστε πλέον τα παιδιά στα δημοτικά της Ελλάδας να διδάσκονται λιγότερες ώρες από τα παιδιά οποιασδήποτε χώρας του πλανήτη, συμπεριλαμβανόμενων των χωρών της Αφρικής, και ο Γαβρόγλου δημιουργεί τώρα την Βλακ Friday– παράτα τα βρωμοβιβλία στο σχολείο και ξεκίνα το γλέντι, ξέχνα τα όλα, από Δευτέρα πάλι τα βασανιστήρια, αυτό λέει στα παιδιά για να τα μετατρέψει σε βλάκες.Τα πράγματα, βλέπετε, είναι απλά. Μπορείς να προτείνεις, όπως γίνεται στην Αυστραλία, στα παιδιά κάτι που τα ανεβάζει πνευματικά και να περιμένεις μέσω της ώσμωσης να ανέβουν όλα. Μπορείς και να προτείνεις στα παιδιά κάτι που τα κατεβάζει πνευματικά. Και να περιμένεις, μέσω της ώσμωσης, να κατέβουν όλα.Διότι μόνο με πολίτες που δεν μπορούν να σκέπτονται έχεις ελπίδα εσύ και οι όμοιοί σου να συνεχίσετε να κυβερνάτε.

Δεν έπρεπε να είναι έτσι τα πράγματα

Έτσι έχουν έρθει τα πράγματα σε όλο τον κόσμο, ώστε σχεδόν κάθε εκλογική αναμέτρηση πια να αποτελεί μάχη για την επικράτηση της στοιχειώδους αξιοπρέπειας και λογικής.Σε λίγες μέρες, στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ γίνονται εκλογές για την Γερουσία. Υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων είναι ο Ρόι Μουρ, που μοιάζει βγαλμένος από τα κόμικ που διαβάζαμε παιδιά – είναι τόσο υπερβολικά κακός, ώστε όταν βλέπει κανείς συνολικά όσα έχει κάνει ο Μουρ νομίζει πως κάποιος του κάνει πλάκα, δεν μπορεί να είναι ένας τέτοιος άνθρωπος υποψήφιος γερουσιαστής.Συνοπτικά, ο Μουρ:-        Όταν ήταν στα 30-κάτι του έχει επιτεθεί σεξουαλικά σε δύο έφηβες, οι οποίες τον κατήγγειλαν πρόσφατα. Αρκετοί μάρτυρες έχουν καταθέσει πως τακτικά την «έπεφτε» σε έφηβες.-        Έχει φτιάξει έναν, τάχα, μη κερδοσκοπικό οργανισμό για τον «ηθικό νόμο» (κάτι σαν το «Πνεύμα και Ηθική» που κήρυσσε ο Αυλωνίτης στην «Ωραία των Αθηνών») και είχε δηλώσει πως δεν παίρνει τακτικό μισθό από τον οργανισμό. Όπως αποκαλύφθηκε, έχει πάρει πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια, εκ των οποίων τα μισά δεν ήταν δηλωμένα στην εφορία από τον οργανισμό.-         Ήταν από τους ηγέτες στην προώθηση της θεωρίας συνωμοσίας ότι ο Ομπάμα δεν ήταν γεννημένος στην Αμερική και άρα δεν δικαιούταν να είναι υποψήφιος πρόεδρος.-        Είχε συνδεθεί στο παρελθόν με εξτρεμιστικά ακροδεξιά ΜΜΕ και με οργανώσεις που προωθούν την θεωρία του «έθνους των λευκών» στην Αμερική.-        Μισεί τους ομοφυλόφιλους και υποστηρίζει την προώθηση νόμων που θα κάνουν την ομοφυλοφιλία παράνομη. Έχει δηλώσει πως η ομοφυλοφιλία είναι έγκλημα ενάντια στη φύση και είναι διαβολική πράξη. Είχε δώσει, ως αρχιδικαστής στην Αλαμπάμα, εντολή σε δικαστές να μην εφαρμόζουν τον νόμο που επέτρεπε γάμους μεταξύ ομοφυλόφιλων. Σε υπόθεση διαζυγίου όπου ήταν δικαστής, είχε καταδικάσει την μάνα, επειδή είχε εμπλακεί σε λεσβιακή σχέση, να χάσει την κηδεμονία των παιδιών της και να μην έχει δικαίωμα ούτε να βλέπει τα παιδιά της παρά μόνο υπό επιτήρηση. Σαν να μην έφταναν αυτά, ο πατέρας στον οποίο ανέθεσε την κηδεμονία στην συγκεκριμένη υπόθεση είχε επανειλημμένα βίαιη συμπεριφορά απέναντι στη γυναίκα και στα παιδιά του - αλλά ο Μουρ του έδωσε τα παιδιά. Το εφετείο ανέτρεψε στη συνέχεια την απόφαση του Μουρ.-        Για την θεωρία της εξέλιξης, του Δαρβίνου, δηλώνει ότι «δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα».-        Για την ανάμιξη των Ρώσων στις αμερικάνικες εκλογές του 2016, μέσα από διάφορες καμπάνιες υπέρ του Τραμπ (οι ΗΠΑ πλέον επισήμως έχουν παραδεχτεί ότι αυτό συνέβη) ο Μουρ δήλωσε πως όλοι πιστεύουν ότι οι Ρώσοι ήταν υπεύθυνοι, αλλά αυτός πιστεύει πως «ήταν το χέρι του Θεού».-        Φυσικά, δηλώνει φανατικός πιστός και ανήκει στην θρησκεία των Ευαγγελιστών Χριστιανών, της οποίας ο αρχηγός/ιερέας στηρίζει τον Μουρ λυσσασμένα. Το ίδιο λυσσασμένα, αλλά πιο προσεκτικά, τον στηρίζει και ο Τραμπ, ο οποίος λόγω των σεξουαλικών κατηγοριών εναντίον του Μουρ δεν εκφράζεται ανοιχτά υπέρ του, αλλά επιτίθεται στον αντίπαλο του Μουρ!
Θα μου πείτε, μετά από όλα αυτά, πώς είναι δυνατόν στις δημοσκοπήσεις να φαίνεται ότι είναι ντέρμπι η εκλογή στην Αλαμπάμα; Η απάντηση είναι ότι εδώ και 25 χρόνια η Αλαμπάμα είναι προπύργιο των Ρεπουμπλικάνων και ότι ο αμερικάνικος νότος έχει ακόμα πολλούς ανθρώπους που κουβαλούν έντονα ρατσιστικές απόψεις. Οπότε, οποιοσδήποτε κι αν κατέβει υποψήφιος με τους Ρεπουμπλικάνους είναι φαβορί, ότι κι αν κάνει – εξάλλου, το κόλπο πια το έχουν μάθει: για όλα φταίνε τα κακά ΜΜΕ που μεταφέρουν ψευδείς ειδήσεις και προσπαθούν να αμαυρώσουν την υπόληψη των αθώων υποψήφιων που πολεμούν το κατεστημένο. Ίσως να σας θυμίζει το σενάριο αυτό κάτι και από όσα ζήσαμε και ζούμε εδώ και χρόνια και στην Ελλάδα.Σχεδόν κάθε εκλογική αναμέτρηση πια αποτελεί μάχη για την επικράτηση της στοιχειώδους αξιοπρέπειας και λογικής.Άντε να δούμε.

Ο Τζέιμς Μποντ και Η Δεύτερη Ευκαιρία

Το «Ποτέ μην ξαναπείς ποτέ» είναι η 7ηκαι τελευταία φορά που ο αυθεντικός, ο ένας, ο καλύτερος Τζέιμς Μποντ, ο Σον Κόνερι, έπαιξε τον ρόλο. Ο τίτλος της ταινίας είναι, όπως θα λέγαμε σήμερα, μια «τρολιά» των σεναριογράφων του έργου απέναντι στον Κόνερι, ο οποίος δώδεκα χρόνια νωρίτερα, όταν έπαιξε για 6η φορά τον ρόλο, είχε πει πως δεν θα ξαναπαίξει ποτέ τον Μποντ.Το θυμήθηκα αυτό διότι μόλις δημοσιεύτηκαν στο λογοτεχνικό περιοδικό Fractal τα πέντε τελευταία ποιήματα της δεύτερης ποιητικής συλλογής μου, με τίτλο «Η δεύτερη ευκαιρία» (η πρώτη συλλογή, «Ο Μυθοποιός» είχε κυκλοφορήσει πριν 17 χρόνια από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη).Και δεν είναι μόνο τα πέντε τελευταία ποιήματα της δεύτερης συλλογής μου, αλλά έχω την αίσθηση πως είναι και τα πέντε τελευταία ποιήματα που θα δημοσιεύσω. Υπάρχουν κάμποσοι λόγοι γι’ αυτό. Ένας είναι πως όσο περνάνε τα χρόνια αισθάνομαι πως είναι αλήθεια για μένα αυτό που είχε πει ο Μανόλης Αναγνωστάκης, πως η ποίηση είναι περισσότερο μια έκφραση νεανική. Ένας δεύτερος πως νιώθω ότι μέσα από τα μυθιστορήματα και το θέατρο μπορώ να πω πιο ολοκληρωμένα όσα θέλω να πω. Κι ένας τρίτος ότι το ποίημα με το οποίο κλείνει η συλλογή είναι για μένα ο καλύτερος τρόπος για να κλείσω την δημόσια σχέση μου με την ποίηση. Βέβαια, «ποτέ μην ξαναπείς ποτέ» JΤα τελευταία ποιήματα λοιπόν της «Δεύτερης Ευκαιρίας» βρίσκονται εδώ:http://fractalart.gr/5-poems-polychronis-koutsakis/Όλη η συλλογή δημοσιεύτηκε στο Fractal, το οποίο ευχαριστώ θερμά - και προσωπικά την Ελένη Γκίκα - για την ζεστή φιλοξενία, από τον Οκτώβριο του 2016 μέχρι  σήμερα.Για όσους θέλουν να διαβάσουν τα ποιήματα των προηγούμενων μηνών, τα links ακολουθούν.Οκτώβριος 2016: http://fractalart.gr/koutsakis-poems/Νοέμβριος 2016: http://fractalart.gr/koutsakis-4-poems/Δεκέμβριος 2016: http://fractalart.gr/4-poems-polichronis-koutsakis/Ιανουάριος 2017: http://fractalart.gr/polichronis-koutsakis-4-poems/Φεβρουάριος 2017: http://fractalart.gr/tessera-poiimata-tou-polichroni-koutsaki/Μάρτιος 2017: http://fractalart.gr/tessera-poiimata-tou-polichronis-koutsakis/Απρίλιος 2017: http://fractalart.gr/polychronis-koutsakis-4-poems/Μάιος 2017: http://fractalart.gr/tessera-poiimata-tou-polychroni-koutsaki/Ιούνιος 2017: http://fractalart.gr/4-poems-polychronis-koutsakis/Ιούλιος 2017: http://fractalart.gr/tessera-poiimata-polyxronis-koutsakis/Αύγουστος 2017: http://fractalart.gr/poems-polychronis-koutsakis/Οκτώβριος 2017: http://fractalart.gr/exi-anekdota-poiimata-tou-polychroni-koutsaki/

Δικαιοσύνη, ρε!

Σας βάζω σήμερα να δείτε ένα βίντεο, γιατί πρέπει να το δουν όλοι. Το βίντεο «Δίκαιη διανομή του κοινωνικού μερίσματος στους πολίτες» με  πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα. Στο βίντεο λέει περήφανος πως θα μοιράσει 1,4 δις στους αδύναμους από την πάταξη της φοροδιαφυγής. Δεν είναι αλήθεια πως τα μοιράζει από την φοροδιαφυγή – δεν έχει βγάλει ούτε 150 εκατομμύρια από την πάταξή της. Δεν είναι αλήθεια ούτε ότι μοιράζει 1,4 δις, αφού τα 700 τα χρωστούσε στην ΔΕΗ και σε συνταξιούχους που είχαν κινηθεί δικαστικά, οπότε ήταν υποχρεωμένος να τα δώσει. Η αλήθεια είναι πως μοιράζει 700 εκατομμύρια, τα οποία αντιστοιχούν κατά μέσο όρο σε 18 Ευρώ το μήνα, δηλαδή 0,6 Ευρώ την ημέρα σε κάθε δικαιούχο. Ούτε μια φρατζόλα ψωμί δεν αγοράζεις με 0,6 Ευρώ την ημέρα. Και βγαίνει να το πανηγυρίσει. Φτιάχνει βίντεο με τους κακούς πλούσιους που καπνίζουν πούρα και γελάνε εις βάρος των καλών φτωχών – ενώ τα πολλά λεφτά δεν τα έχει πάρει από τους πλούσιους, αλλά από την μεσαία τάξη, όπως ομολογούν οι ίδιοι οι υπουργοί του.Το βίντεο καταλήγει λέγοντάς μας πως τα 0,6 Ευρώ την ημέρα είναι πράξη ανθρώπινη. «Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη», μας λέει.Κι εγώ, εκεί που προσπαθούσα να καταπιώ έτσι καλά μέσα μου αυτή την δικαιοσύνη, βρήκα μπροστά μου αυτούς τους στίχους του Τσαρλς Μπουκόβσκι, γραμμένους πολλά-πολλά χρόνια πριν:
τώρα τελευταίαέχω αυτή τη σκέψηπως αυτή η χώραέχει πάει πίσω4-5 δεκαετίεςκαι πως όλη η κοινωνική πρόοδοςτα καλά συναισθήματαενός ανθρώπου για τον άλλοέχουν εξαφανιστείτην θέση τους έχουν πάρειοι γνωστές παλιές προκαταλήψεις.Έχουμε περισσότερο από ποτέτα εγωιστικά θέλω της εξουσίαςτην αδιαφορία για τουςαδύναμουςτους γέρουςτους φτωχούςτους ανήμπορουςΈχουμε πετάξει στα σκουπίδιαόσα είχαμε κερδίσειέχουμε γρήγορα γίνεικάτι πολύ λιγότερο. τώρα κάτι τόσο θλιβερόμας έχει αρπάξειώστε η ανάσα μας φεύγεικαι δεν μπορούμε ούτε να κλάψουμε.
Ο τίτλος του ποιήματος είναι «Σήψη».

Γιατί οι άνθρωποι ψηφίζουν ηλίθιους;

Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της εφημερίδας Guardianγίνεται προσπάθεια εξήγησης του φαινομένου να ψηφίζονται στις εκλογές πολιτικοί που λένε ή κάνουν πράγματα που δείχνουν μειωμένη ευφυΐα. Το άρθρο δίνει ψυχολογική ερμηνεία στην στήριξη τέτοιων πολιτικών από τον λαό: οι ψηφοφόροι έχουν ανάγκη να βλέπουν πολιτικούς που μοιάζουν βέβαιοι για όσα πιστεύουν. Ξέρετε ποιοι είναι οι πιο βέβαιοι απ’ όλους για όσα πιστεύουν; Οι άνθρωποι μειωμένης ευφυΐας. Ο λόγος είναι ότι έχουν ψευδαίσθηση ανωτερότητας, επειδή απλώς δεν έχουν την νοημοσύνη ώστε να αντιληφθούν την ανικανότητά τους. Αντίθετα, οι πιο έξυπνοι άνθρωποι έχουν γνώση των αδυναμιών τους και μπορούν σε μια συζήτηση να «μετακινηθούν» εν μέρει αν ακούσουν πειστικά επιχειρήματα. Αυτό δημιουργεί αίσθηση ανασφάλειας στον ψηφοφόρο, ο οποίος προτιμάει τον ηλίθιο που επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια χωρίς να κουνάει ρούπι! Φοβάμαι βέβαια ότι τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα, ότι δηλαδή υπάρχουν και έξυπνοι αλλά ξεδιάντροποι πολιτικοί οι οποίοι γνωρίζουν πως όσα λένε δεν στέκουν αλλά μένουν ακλόνητοι σε αυτά για να κρατήσουν το κοινό τους. Και, φυσικά, στην Ελλάδα υπήρχαν και υπάρχουν άφθονοι διεφθαρμένοι πολιτικοί, τους οποίους ο λαός δεν εκλέγει βάσει όσων λένε ή κάνουν, αλλά βάσει της ικανοποίησης προσωπικών ρουσφετιών, δοξασιών ή κόμπλεξ των ψηφοφόρων.Το άρθρο της Guardian αξίζει πάντως τον κόπο να το διαβάσετε:https://www.theguardian.com/science/brain-flapping/2015/apr/02/democracy-psychology-idiots-election
 

Αν δεν σ' αρέσει, μην το διαβάσεις!

Για τους πολλούς φίλους που έχω ακούσει να μου λένε ότι ένα βιβλίο δεν τους άρεσε, αλλά επειδή το είχαν αγοράσει ή δανειστεί επέβαλαν στον εαυτό τους να το τελειώσει,
"Αν σας αρέσει το βιβλίο καλώς• αν όχι, μη το διαβάζετε.
Η ιδέα της καταναγκαστικής ανάγνωσης είναι εντελώς παράλογη: πώς μπορούμε να μιλάμε για καταναγκαστική ευτυχία;"
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Δοκίμια ΙΙ, μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη (και αυτή η μετάφραση, όπως και οι μεταφράσεις των πεζών και των ποιημάτων του Μπόρχες, είναι από τις σημαντικότερες μεταφραστικές δουλειές που έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα).

O άρχοντας της ζωής σου

Δεν ξέρω αν ακούτε τις καμπάνες που παίζουν χαρμόσυνα. Ο Κώστας ο Γαβρόγλου ανακοίνωσε, επιτέλους, το πλήρες όραμά του για την είσοδο των μαθητών στο πανεπιστήμιο ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΟΣ. Οι μαθητές λοιπόν που είναι σήμερα στην πρώτη λυκείου θα μπουν στο πανεπιστήμιο το 2020 με τον βαθμό απολυτηρίου της τρίτης λυκείου. Ο βαθμός απολυτηρίου θα προκύπτει από: εργασίες, εξετάσεις τετραμήνων, ολιγόλεπτα τεστ, προφορική παρουσία και διπλές πανελλήνιες εξετάσεις.Πάμε πάλι να συνειδητοποιήσουμε τι ανακοίνωσε. Οι πανελλήνιες διπλασιάζονται, αλλά ακόμα κι αν γράψεις πολύ καλά αυτό δεν σου φτάνει. Διότι πλέον υπάρχει ο άρχοντας της ζωής σου. Ο άρχοντας της ζωής σου είναι ο καθηγητής σου στο λύκειο που πλέον μετατρέπεται σε ΘΕΟΤΗΤΑ. Φαντάσου να μην τα πηγαίνεις καλά με την ΘΕΟΤΗΤΑ που θα βαθμολογεί τις εργασίες σου, την γραπτή εξέταση του τετραμήνου, τα ολιγόλεπτα τεστ σου και θα αποφασίζει και ποιος είναι ο προφορικός σου βαθμός. Λίγο να έχει στραβώσει η ΘΕΟΤΗΤΑ μαζί σου, αποχαιρέτα την σχολή που ονειρευόσουν. Επίσης, αν η ΘΕΟΤΗΤΑ είναι πιο τσιγκούνα ή τσιγκούνης στους βαθμούς από την ΘΕΟΤΗΤΑ ενός άλλου σχολείου, που θα μοιράζει εικοσάρια αβέρτα, τότε πάλι την έκατσες την βάρκα, συγνώμη, τι να κάνουμε, συμβαίνουν αυτά. Το καλό είναι ότι με το παραπάνω σύστημα μπορείς να ζεις την τρίτη λυκείου ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΟΣ. Ή, όπως αρέσει πολύ στον Κώστα τον Γαβρόγλου να λέει, «αποδραματοποιημένα».Α, και για να νιώσεις καλύτερα, αν η ΘΕΟΤΗΤΑ σε τσακίσει και δεν μπεις σε κάποια σχολή υψηλής ζήτησης που μπορεί να ονειρεύεσαι, ο Κώστας διαθέτει την λύση. Αν έχεις απολυτήριο πάνω από 10, θα μπαίνεις σε όποια σχολή χαμηλής ζήτησης (εκτός δηλαδή από Ιατρική-Νομική-Πολυτεχνείο) γουστάρεις, δεν θα υπάρχουν βάσεις, ο αριθμός των εισακτέων θα είναι ανοιχτός. Φυσικά, υπάρχει το προβληματάκι ότι οι σχολές δεν έχουν καθηγητές, αμφιθέατρα, εργαστήρια και υλικά ούτε για τους υπάρχοντες εισακτέους. Αλλά ο Κώστας εξήγησε ότι το πρόβλημα θα λυθεί πολύ απλά. Θα ανοίξει νέες σχολές σε όλη την Ελλάδα. Μπορεί τα πανεπιστήμιά μας συχνά να μην έχουν ούτε χαρτί για να τυπώσουν, αλλά χρειαζόμαστε μερικές σχολές ακόμα.Αν έχετε απορία για το πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά, επειδή το έψαξα το θέμα εις βάθος, θα σας το εξηγήσω: συμβαίνουν επειδή ο ελληνικός λαός ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ.

O Αμίρ, ο Τσιάρτας και ο Παύλος ο θεός

Δεν χρειάζεται πολλά πράγματα η αλήθεια για να την βρούμε μέσα μας, στις περισσότερες περιπτώσεις. Λίγο καθαρό μυαλό και μπόλικη ανοιχτή καρδιά φθάνουν.Ας πούμε, δεν είναι θέμα που σηκώνει συζήτηση το αν πρέπει να συλληφθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι έκαναν την επίθεση στο σπίτι του Αμίρ και της οικογένειάς του. Όταν επιτίθεσαι γενικά, αλλά πολύ περισσότερο όταν επιτίθεσαι σε αδύναμους και σε παιδιά είσαι εκτός κοινωνίας.Δεν χρειάζεται επίσης μεγάλη προσπάθεια για να καταλάβει κανείς ότι ο πρώην ποδοσφαιριστής Βασίλης Τσιάρτας φιλοδοξεί να γίνει η νέα κυρία Λουκά, το μόνο που του λείπει είναι να βγει με πλακάτ στους δρόμους και να ουρλιάζει. Θυμίζω ότι ο Τσιάρτας έγραψε προ καιρού ότι εύχεται οι πρώτες αλλαγές φύλου να γίνουν στα παιδιά όσων ψήφισαν το σχετικό νομοσχέδιο. Το νομοσχέδιο ήταν μεν λάθος, για λόγους που έχω εξηγήσει σε άλλο ποστ, αλλά ο Τσιάρτας ευχήθηκε σε παιδιά άλλων ανθρώπων να πάθουν ψυχική και βιολογική διαταραχή, όπως ορίζει η ιατρική ότι είναι η δυσφορία φύλου. Ο Τσιάρτας καταράστηκε παιδιά. Και υπάρχουν άνθρωποι που τον αποθεώνουν. Επειδή δεν του έφταναν οι κατάρες εις βάρος παιδιών, βγήκε προχθές μετά την επίθεση στο σπίτι του Αμίρ και το επικοινωνιακό σόου του Τσίπρα και έγραψε: «Την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ πρέπει να κρατάνε Έλληνες. ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ». Όταν βγαίνεις και το γράφεις αυτό μετά την επίθεση εις βάρος παιδιών, καλύπτεις απολύτως την επίθεση. Επίσης, εκείνοι που έκαναν την επίθεση εις βάρος του Αμίρ είναι Έλληνες, που προσβλήθηκαν επειδή κόντεψε να κρατήσει τη σημαία. Άρα, ο Τσιάρτας δεν θα είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να κρατήσουν τη σημαία οι Έλληνες που επιτέθηκαν στο παιδί. Έλληνας να’ ναι κι ότι να’ ναι. Κατάρες σε παιδιά, έμμεση υποστήριξη επίθεσης και τρομοκράτησης άλλου παιδιού – ένας καλός καγαθός Έλληνας και Χριστιανός δηλαδή. Οι τοποθετήσεις του Τσιάρτα δείχνουν κάτι ακόμα.  Ότι μπορεί κάποιος που εκπροσωπεί την χώρα παίζοντας οποιοδήποτε σπορ, όπως ο Τσιάρτας που βοήθησε να πάρουμε το Ευρωπαϊκό το 2004, να αγωνίζεται στο μυαλό του για μια χώρα που εσύ θα σιχαινόσουν να ήσουν πολίτης της. Άρα, το να χοροπηδάς επειδή ο Τσιάρτας εκτέλεσε καλά το κόρνερ και μπήκε το γκολ που μας έστειλε για τελικό, σημαίνει πως έχεις την φαντασίωση ότι εσύ και ο Τσιάρτας ταυτίζεστε στην εικόνα που έχετε για την πατρίδα. Εμ, δεν ταυτίζεστε. Συγνώμη που σου χάλασα την φαντασίωση.Συνεχίζοντας με αλήθειες: το θέμα με τον Αμίρ και την σημαία προέκυψε από την αρρώστια του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην λέξη «αριστεία». Αποφάσισαν να δίνουν την σημαία με κλήρωση κι έτσι η σημαία κατέληξε στα χέρια ενός παιδιού που είναι λίγους μήνες στο σχολείο και δεν μιλάει καν ελληνικά. Αν η σημαία δινόταν στον καλύτερο μαθητή του σχολείου, τότε ούτε ο Αμίρ θα την σήκωνε ούτε βεβαίως θα υπήρχε περίπτωση να την σηκώσουν εκείνοι που επιτέθηκαν στον Αμίρ. Επίσης, αν την σημαία την σήκωνε ένας μετανάστης που θα ήταν ο καλύτερος μαθητής του σχολείου, πιθανότατα και πάλι θα δεχόταν επίθεση από εκείνους που επιτέθηκαν στον Αμίρ – αλλά η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας θα ήταν σθεναρά απέναντι, διότι οι άνθρωποι έχουν μάθει να αποδέχονται τους άριστους, άσχετα αν είναι Έλληνες ή ξένοι που θέλουν να γίνουν Έλληνες. Όταν όμως το να σηκώνεις την σημαία μετατρέπεται σε θέμα τύχης, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την εξίσωση όλων προς τα κάτω, τότε είναι πολύ δυσκολότερο για μέρος τουλάχιστον της κοινωνίας να το αποδεχτεί - άλλο ο άριστος, άλλο ο κωλόφαρδος - και μένει να κοιτάζει αμήχανη, μπερδεμένη, τους φασίστες να επιτίθενται στο παιδάκι.Για το τέλος, άφησα τον αναπληρωτή υπουργό υγείας Παύλο Πολάκη, ο οποίος αποφάσισε πλέον ότι είναι θεός. Βλέποντας την Βίκυ Σταμάτη να σηκώνει το μεσαίο δάχτυλο στους δημοσιογράφους (που ο ίδιος ο Πολάκης βρίζει αυτούς και τα «βοθροκάναλά» τους τακτικά!) εκνευρίστηκε τόσο ώστε έγραψε: «Όταν το φτωχό νυμφίδιο αφού γίνει νεόπλουτο τσουλί, τα χάνει όλα και (ξανα)μπαίνει φυλακή, χαιρετάει όπως έμαθε να φέρεται προς το «λαουτζίκο» όταν ήταν στο δεύτερο κλεψιμαίικο στάδιο της ασήμαντης και άχρηστης ύπαρξής της».Η Βίκυ Σταμάτη μου είναι εξαιρετικά αντιπαθής, όπως και στους περισσότερους ανθρώπους που ξέρω. Από το σημείο αυτό μέχρι το να βγαίνει, ως θεός, ένας υπουργός της κυβέρνησης και να ορίζει αν η ίδια η ζωή ενός ανθρώπου έχει σημασία και αξία, υπάρχει χάος. Και, όταν ορίσει την αξία της ζωής της Βίκυς Σταμάτη, τότε δεν θα σταματήσει εκεί. Θα αρχίσει να ορίζει την αξία της ζωής και άλλων ανθρώπων. Λίγο καθαρό μυαλό και μπόλικη ανοιχτή καρδιά χρειάζονται, για να αντιστεκόμαστε σε δεξιούς και αριστερούς φασίστες.

Μερικές φορές ότι κι αν κάνεις δεν είναι αρκετό

Άκουγα ένα τραγούδι σήμερα (θα σας πω σε λίγο ποιο) και σκεφτόμουν όλους εκείνους που ενώ είναι εξαιρετικοί στην δουλειά τους βρίσκουν μπροστά τους κάποιον που έχει ένα μοναδικό χάρισμα και, ότι κι αν κάνουν, είναι στην σκιά του. Δεν σημαίνει αυτό ότι οι ίδιοι δεν διακρίνονται, αφού είναι τόσο καλοί – αλλά μπροστά στον μοναδικής ικανότητας ανταγωνιστή τους δεν μπορούν να σταθούν, όσο κι αν προσπαθήσουν.Για παράδειγμα, ο Ναδάλ και ο Τζόκοβιτς στο τένις – καταπληκτικοί παίκτες, οι οποίοι έτυχε να βρουν μπροστά τους τον Φέντερερ.Ή, άλλο παράδειγμα, ο Μάτζικ Τζόνσον, ο Λάρι Μπερντ, ο Ολάζουον, ο Γιούινγκ, ο Μαλόουν και ο Στόκτον, ο Πέιτον και ο Κεμπ, ο Μπάρκλεϊ και τόσοι άλλοι καταπληκτικοί μπασκετμπολίστες που έγραψαν ιστορία κι όμως βρήκαν μπροστά τους τον Τζόρνταν.Ή ο Ντάστιν Χόφμαν, που έκανε μια εξαιρετική καριέρα με σπουδαίους ρόλους αλλά βρήκε μπροστά του τον Αλ Πατσίνο (που του πήρε και τον ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε στον «Νονό»).Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα, αλλά θα επιστρέψω στο παράδειγμα που με έκανε να τα σκεφτώ όλα αυτά. Το “Moon River”, σε μουσική του Χένρι Μανσίνι και στίχους του Τζόνι Μέρσερ, είναι ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ και η γνωστότερη εκτέλεσή του είναι από τον πολύ σπουδαίο τραγουδιστή Άντι Γουίλλιαμς, ο οποίος έχει τραγουδήσει και άλλα τεράστια τραγούδια, όπως το “Where do I begin” από το Love Story και το “SpeakSoftlyLove”, το ερωτικό τραγούδι από τον «Νονό». Ο Γουίλλιαμς είχε μια καριέρα που δεν τολμούν οι περισσότεροι ούτε να ονειρευτούν, και στο “Moon River” έδωσε ρέστα – το τραγούδησαν και πολλοί άλλοι, χωρίς να πλησιάζει κανείς την δική του εκτέλεση. Αλλά ισχύει ότι έγραψα προηγουμένως. Τι μπορείς να κάνεις αν βρεις μπροστά σου αυτόν που έχει το θείο χάρισμα; Τι μπορείς να κάνεις όταν μια από τις μεγαλύτερες φωνές που βγήκαν από ανθρώπινο λαρύγγι αποφασίζει να πάρει αυτό το σπουδαίο τραγούδι και να το πει με τον δικό του τρόπο, παίζοντας ταυτόχρονα και το σαξόφωνό του; Μόνο να τον χαζέψεις μπορείς, καθώς τραγουδάει.Ο Λούις Άρμστρονγκ τραγουδάει το “Moon River”: https://www.youtube.com/watch?v=Fd_JDrnBMMA

Συγγραφικά νέα (3)

Το τρίτο ανακοινώσιμο ευχάριστο νέο που είχα πρόσφατα είναι διπλό.Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη η 4η έκδοση του μυθιστορήματός μου «Όταν ήταν ευτυχισμένος» που έχει θέμα την ζωή του Ελευθέριου Βενιζέλου, και ταυτόχρονα, τις επόμενες τρεις ημέρες, Πέμπτη-Σάββατο 2-4 Νοεμβρίου, ώρα 9:15μμ, ανεβαίνει ξανά το ομότιτλο θεατρικό έργο μου από τον Σύλλογο Φίλων Θεάτρου Χανίων. Οι παραστάσεις του έργου σε όλη την Κρήτη πήγαν εξαιρετικά καλά το καλοκαίρι, ελπίζω το ανέβασμα του έργου να αρέσει εξίσου και σε όσους θα το δουν τις επόμενες ημέρες στο Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων.