Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 104

Και Τώρα, Μια Ματιά Στο Εργοστάσιο Όπου Κατασκευάζεται Το iPhone

Ο Κινέζος δημοσιογράφος μπήκε στο εργοστάσιο της Foxconn και σ’ αυτό το τετράλεπτο ρεπορτάζ δείχνει μέρος της γραμμής παραγωγής του iPhone. Στο 1:18 κοίτα την οθόνη του υπολογιστή: Τρέχει Windows XP!

via

Λίγη Ομορφιά: Η Ανατολή Πάνω Από Μια Θάλασσα Νεφών

Τραβήχτηκε στα βουνά της Κίνας, αυτό το βίντεο. Ευχαριστούμε, βουνά της Κίνας.

via

Οι Πρόσφατοι Θρίαμβοι Του Αντώνη Σαμαρά

Την εκτίμησή μου προς το πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά την ξέρεις. Είναι καλά τεκμηριωμένη. Για λίγους ανθρώπους γράφω τόσο έντονα και προσωπικά, άλλωστε. Πιστεύω ότι είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα στο πολιτικό μας σκηνικό, και ο χειρότερος αρχηγός κόμματος που έχει περάσει την τελευταία δεκαπενταετία-εικοσαετία που θυμάμαι εγώ, κι αυτό λέει πολλά, ακόμα κι αν κοιτάξει κανείς το δικό του κόμμα μόνο (Μιλτιάδης Έβερτ, γκουχ γκουχ).

Το ότι τώρα, στο σημείο που έχουμε φτάσει, καλείται (από ποιον; τις περιστάσεις;) να σηκώσει το φλάμπουρο της λογικής εν όψει μιας εκλογικής αναμέτρησης υποτίθεται κρίσιμης μου φαίνεται αδιανόητο, νοσηρό, πέρα από κάθε φαντασία, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το τι έχει μεσολαβήσει.

Ας θυμηθούμε λίγο τους πρόσφατους θριάμβους του:

 

Ήταν αυτός που σχηματοποίησε την «αντιμνημονιακή» στάση. Δεν ανακάλυψε η αριστερά τη ρητορική αυτή, ούτε ο όχλος στο Σύνταγμα. Η αξιωματική αντιπολίτευση την υιοθέτησε πιο ξεκάθαρα και θορυβωδώς. Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ο πρώτος «αντιμνημονιακός» λαϊκιστής.
Βεβαίως, κάποια στιγμή αποφάσισε ότι τον συμφέρει (=του δίνει ελπίδες για να γίνει πρωθυπουργός) να γίνει «μνημονιακός», και έγινε. Κι από εκεί που διέγραφε βουλευτές που υπερψήφιζαν το Μνημόνιο, άρχισε να διαγράφει βουλευτές που το καταψήφιζαν.
Στη συνέχεια, οδήγησε τη χώρα σε εκλογές με το ζόρι για να γίνει σώνει και καλά πρωθυπουργός.
Εν τω μεταξύ είχε μαζέψει γύρω του ένα συρφετό λαϊκιστών, εθνικιστών και ηλιθίων για να τον συμβουλεύουν.
Κατέβασε στις εκλογές ένα ψηφοδέλτιο για τα πανηγύρια, συστράτευση λαμόγιων και μαϊντανών.
Στόχευε σε αυτοδυναμία, δεν πήρε ούτε 19%.
Το 2009 το κόμμα του (με αρχηγό τον λαομίσητο, πια, Κώστα Καραμανλή) έχασε πανηγυρικά παίρνοντας 2,3 εκατομμύρια ψήφους. Το 2012 με τον ίδιο στο τιμόνι πήρε 1,2 εκατομμύρια ψήφους, σχεδόν τις μισές.
Τώρα, μετά από αυτό το μνημειώδες και πρωτοφανές πατατράκ, νομίζει ότι είναι ο κύριος εκφραστής της «φιλοευρωπαϊκής» Ελλάδας.
Πρώτη του κίνηση στη νέα προεκλογική εκστρατεία: Αναθέτει στον Παναγιώτη Ψωμιάδη τον συντονισμό της προεκλογικής εκστρατείας στη βόρεια Ελλάδα.
Στη συνέχεια, καλωσόρισε στο κόμμα το Γιώργο Ανατολάκη και όσο άλλο ΛΑΟΣ είχε απομείνει.

 

Δεδομένου ότι όλα έχουν τελειώσει, βεβαίως, καθώς στις 6 Μαΐου περάσαμε και επισήμως το όριο και πλέον τίποτα απολύτως δεν σώζει αυτή τη χώρα (όπως κι αν ορίζει κανείς τη σωτηρία), η συνέχιση της παρουσίας του Αντώνη Σαμαρά στην πολιτική ζωή της χώρας δεν θα έπρεπε να μας νοιάζει ιδιαίτερα. Αφού καταστρεφόμαστε ούτως ή άλλως, τι σημασία έχει το αν θα καταστραφούμε με πολιτική ηγεσία το Σαμαρά και τον Τσίπρα ή οποιονδήποτε άλλο; Ούτως ή αλλως σε δύο χρόνια αυτοί, όπως ο Βενιζέλος, η βενζίνη, τα εισαγόμενα προϊόντα και ο ιδιωτικός τομέας της Ελλάδας, θα έχουν εξαφανιστεί.

Αλλά κουβέντα να γίνεται, ρε παιδί μου.

 

Λινξ 28: Πράγματα Για Διάβασμα

1) Το διήγημα που γράφεται στο Twitter

Η Τζένιφερ Ήγκαν δημοσιεύει ένα διηγηματάκι 8.500 λέξεων σε ένα Twitter account του New Yorker και το πείραμά της έχει ενδιαφέρον, καθώς το κείμενο δεν είναι απλά διακοπτώμενες προτασούλες-μέχρι-140-χαρακτήρες, αλλά κάθε tweet είναι κάπως, πώς να το πω, αυτοτελές. Περίπου. Δες. Μπορείς επίσης να το διαβάσεις πιο άνετα στο web εδώ. Περισσότερη κουβέντα και ανάλυση, εδώ.

Since beauties carry neither pocketbooks nor timepieces, you cannot credibly transport recording devices.

— New Yorker Fiction (@NYerFiction) May 26, 2012

2) Το Facebook και ο ναρκισσισμός 

Μας μετρατρέπει σε αυτάρεσκους νάρκισσους, το παλιόπραμα; Ίσως όχι. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, ναρκισσιστική συμπεριφορά επιδεικνύει μόνο μία υποομάδα χρηστών.

The social medium of choice for the self-absorbed appears to be Twitter. The researchers found an association between tweeting about oneself and high narcissism scores. That finding alone, I think, is worth tweeting about.

3) Πώς στ’ αλήθεια θα είναι η επιστροφή στη δραχμή

Με απλά (απλοϊκά;) λόγια από το Bloomberg Businessweek.

Many smaller businesses are likewise dependent on importers. “If we left the euro, we’d definitely have a problem,” says Demetri Politopoulos, a Greek American who is chief executive officer of Macedonian Thrace Brewery. He can’t even source beer bottles and cans locally. Complains Politopoulos: “Greece is a country that doesn’t produce anything.”

4) Ένα μικρό, σπαραχτικό διήγημα του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας

Λέγεται «Incarnations of burned children» και είναι ένα μικροσκοπικό αριστούργημα.

5) Φωτογραφίες από πλοία παρατημένα στην έρημο

Η πόλη Μοϊνάκ του Ουζμπεκιστάν ήταν κάποτε ένα λιμάνι στα παράλια της λίμνης Αράλης. Πλέον η λίμνη βρίσκεται 150 χιλιόμετρα μακριά και η πόλη είναι νεκρή. Να μερικές φωτογραφίες από τα σκουριασμένα ψαράδικα που είναι ξεχασμένα στην έρημο.

via

Το Πρώτο Βίντεο Που Γυρίστηκε Με Τα Google Glasses

Ή, τουλάχιστον, το πρώτο βίντεο που βλέπω εγώ. Ωραίο είναι. Τα θέλω τώρα.

Τα Βίντεα Της Παρασκευής

1) Μια φανταστική ταινιούλα επιστημονικής φαντασίας μικρού μήκους 

2) O Νιλ Γκέιμαν μιλάει σε φοιτητές για τη δημιουργικότητα 

3) Θες να καταγγείλεις αυτούς που παρκάρουν σα ζώα; There’s an app for that 

(via)

4) Πρόσεχε: Μπορεί κι εσύ να κολλήσεις Timeline 

Timeline - watch more funny videos

5) Τέλος, το LEAP 

(via σχεδόν όλοι οι followers μου στο Twitter)

24 Μέρες Χωρίς Αύριο

Υπάρχουν φορές που επιτρέπεται να κινδυνολογείς. Όταν υπάρχει κίνδυνος, ας πούμε.

— Th. Georgakopoulos (@tgeorgakopoulos) May 22, 2012

Οι εκλογές απέχουν 24 μέρες. Τρεις εβδομάδες. Απ’ ό,τι φαίνεται, μέχρι τις εκλογές θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε σε ετούτο εδώ το ιδιότυπο καθαρτήριο. Όλα έχουν παγώσει: Κανένας δεν πληρώνει (φόρους, οτιδήποτε άλλο), κανείς δεν αγοράζει, ελάχιστοι δουλεύουν, τίποτα δεν κινείται.

Έχεις ακούσει την έκφραση «ζήσε σαν να είναι η τελευταία μέρα της ζωής σου»; Κάπως έτσι είναι η διατύπωση, δεν είμαι σίγουρος. Αλλά η ιδέα είναι η εξής: Αν βρισκόσουν στο χείλος του γκρεμού, αν το τέλος του κόσμου όπως τον ήξερες ήταν μπροστά σου, ξεκάθαρο και αναπόφευκτο, τι θα έκανες; Πώς θα ζούσες; Ξαφνικά μακροπρόθεσμα σχέδια και ιδέες και πλάνα πετιούνται απ’ το παράθυρο. Το μόνο που μένει είναι λίγος χρόνος, και το τέλος (ό,τι κι αν σημαίνει «το τέλος»). Πώς τον αξιοποιείς;

Η ιδέα μου θύμησε μια καινούρια ταινία που θα βγει σε λίγο καιρό στους κινηματογράφους. Είναι η εξής:

Βεβαίως, εμείς δεν θα πεθάνουμε κιόλας. Στις 18 Ιουνίου δεν θα πέσει μετεωρίτης στην Ελλάδα. Απλά εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα ξεκινήσει μια άγνωστη, πρωτοφανής στα παγκόσμια χρονικά διαδικασία η οποία δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει (μάλλον λίγο), αλλά ξέρουμε ότι θα είναι επώδυνη και θα έχει ως αποτέλεσμα τον εξοστρακισμό της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση (πράγμα ακόμα σοβαρότερο κι από την αλλαγή του νομίσματος). Δεν θα πεθάνουμε. Απλά θα αλλάξει εντελώς ο τρόπος της ζωής μας, κι αυτά που θεωρούσαμε ως δεδομένα μέχρι τώρα θα πάψουν να ισχύουν μέσα σε πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Θα συμβούν πολύ άσχημα πράγματα στις πόλεις και τις κοινωνίες μας, πολύ άσχημα πράγματα θα συμβαίνουν κάθε μέρα γύρω μας, και τελικά πολύ άσχημα πράγματα θα συμβούν και μέσα μας, σε όσους τουλάχιστον μείνουμε εδώ και τα υποφέρουμε μαζί, αλλά ο καθένας μόνος του.

Αλλά αυτό δεν έχει συμβεί ακόμα.

Οπότε τι κάνουμε τώρα στις τρεις εβδομάδες που απομένουν;

(παρεμπιπτόντως, τρεις εβδομάδες είναι και ο χρόνος που απομένει στους ήρωες της ταινίας)

Προς το παρόν βλέπω τους περισσότερους ανθρώπους γύρω μου να συμπεριφέρονται σχεδόν σα να μη συμβαίνει τίποτα. Πάρα πολύς κόσμος μοιάζει να μην συνειδητοποιεί τι συμβαίνει στη χώρα αυτή τη στιγμή. Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που συζητάνε ακόμα για το «μνημόνιο» -είναι και σοβαροί, μορφωμένοι άνθρωποι που έχουν μοχθήσει κι έχουν προσπαθήσει και τώρα έχουν να χάσουν τα περισσότερα. Το ακούνε, το διαβάζουν, το οσμίζονται, αλλά οι περισσότεροι δεν το πιστεύουν. Δεν πιστεύουν ότι είναι δυνατό να συμβεί κάτι τέτοιο. Το θεωρούν αδύνατο, αν και αναγνωρίζουν ότι όλα τα σημάδια είναι εκεί, εδώ και πολύ καιρό εξώφθαλμα. Πολλοί από εμάς ζούμε ακόμα στην άρνηση.

Άλλοι, κάπως πιο συναισθηματικοί, αντιδρούν σπασμωδικά, με χολή, οργή και μίσος.

Έχω και μερικούς ανθρώπους που έχουν καταλάβει τι συμβαίνει και έχουν βυθιστεί σε μια αδράνεια, σαν τα ελάφια μπροστά στους προβολείς των αυτοκινήτων που πλησιάζουν με υπερβολική ταχύτητα.

Πιστεύω ότι όλοι αυτοί οι τρόποι αντίδρασης είναι λανθασμένοι.

Πρέπει όλοι να κάνουμε ένα διάλειμμα, να καθαρίσουμε λίγο το μυαλό μας (με ό,τι χρησιμοποιεί ο καθένας για να καθαρίσει το μυαλό του, μια εκδρομή, κολύμπι, videogames, ένα κρύο ντους) και να κάνουμε το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς όταν βρίσκεται σε μια κατάσταση σαν τη δικιά μας.

Νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε πάρτι.

24 μέρες μένουν.

Τι περιμένουμε;

Λινξ 27: Πράγματα Για Διάβασμα

1) Γιατί το Facebook θα καταρρεύσει και θα πάρει μαζί του όλη τη διαφημιστική αγορά του Ίντερνετ 

Με αφορμή το IPO του Facebook, μια άποψη ρηξικέλευθη και αρκετά καλά τεκμηριωμένη. Και καθόλου μα καθόλου αισιόδοξη.

Here’s another worrisome point: Facebook is a company of technologists, not marketers. If you wanted to bet on someone succeeding in the marketing business, you’d bet on technologists only if they could invent some new way to sell; you wouldn’t bet on them to sell the way marketers have always sold.

2) Ένα καταπληκτικό ρεπορτάζ από τα Καναδικά ορυχεία πισσούχας άμμου

Ένας δημοσιογράφος του Business Insider πέταξε πάνω από τα ορυχεία στην Αλμπέρτα του Καναδά και κατέγραψε ακριβώς τι συμβαίνει εκεί, και πώς βγάζουν το πετρέλαιο από το χώμα το ίδιο.

3) Το Oatmeal απαντά στο Forbes που απάντησε στο Oeatmeal για το Νίκολα Τέσλα 

Το δημοφιλές web comic έγραψε πρόσφατα την ιστορία του Τέσλα ανακηρύσσοντάς τον ήρωα των geeks και ταυτόχρονα χαρακτηρίζοντας τον Τόμας Έντισον με τα χειρότερα. Το Forbes έκατσε και έβαλε κάτω τα ιστορικά στοιχεία και απάντησε, και τώρα το Oatmean ανταπαντά. Πλάκα έχει αυτός ο διάλογος.

4) Γιατί μας αρέσει να ακούμε/διαβάζουμε ιστορίες; Η επιστήμη απαντά 

Good stories are strange. What strong scientific theories, even those crafted in pop form, have in common with good stories is not some specious universality. It’s that they make claims so astonishing that they seem instantly very different from all the other stories we’ve ever heard. Good stories are startling.

5) Η ενηλικίωση του Μαρκ Ζάκερμπεργκ

Ο Χένρι Μπλότζετ έγραψε μια αναλυτική καταγραφή της ιστορίας του ιδρυτή του Facebook, επικεντρώνοντας στο πώς έφτασε από μοναχικός και περίεργος πιτσιρικάς να γίνει ένα πραγματικά καλό αφεντικό.

In industries in which products don’t change much—paint, bricks, chemicals—professional CEOs thrive. Companies in these industries don’t rise and fall on innovation—they depend on optimization. (Think Coke, which has been selling the same core product for 126 years.) The tech industry works differently. “The nature of technology,” Marc Andreessen, the Netscape co-founder who is one of Andreesen Horowitz’s chief partners (and, full disclosure, is also an investor in my website Business Insider*), said at a conference recently, “is that the product is always changing. It’s just so rare that you’ll have the same product in five years.” Apple’s recent renaissance began in 2001, with the launch of the iPod. A decade later, the iPod is obsolete, and a staggering two-thirds of Apple’s revenue now comes from products it has invented since 2007

Διάλειμμα: Τέσσερα Τρέιλερ

1) The Great Gatsby 

Ο Μπαζ Λούρμαν μεταφέρει στον κινηματογράφο το μυθιστόρημα του Φ. Σκοτ Φιτστζέραλντ, και το κάνει πολύχρωμο, σε 3D και με autotune στο τρέιλερ. Ναι. Ο,τι να ‘ναι. Θα το δω οπωσδήποτε, βεβαίως.

2) Anchorman 2 

Exclusive Anchorman 2 Teaser from Will Ferrell

Κι αυτό θα το δω οπωσδήποτε, το περιμένω πώς και πώς. Πιο πολύ απ’ όλα τα υπόλοιπα εδώ. Δε ντρέπομαι γι’ αυτό. Τι θες.

3) Cosmopolis 

Το μυθιστόρημα του Ντον ΝτεΛίλο λέει την ιστορία ενός νεαρού μεγιστάνα που προσπαθεί να διασχίσει το Μανχάταν με τη λιμουζίνα του μια μέρα που οι δρόμοι είναι κλειστοί λόγω επίσκεψης του Προέδρου. Είναι πολύ ωραίο. Την κινηματογραφική μεταφορά την σκηνοθετεί ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ. Πρωταγωνιστεί, ωστόσο, το στραφταλιστό βαμπίρ/Σέντρικ Ντίγκορι.

4) Skyfall

Νομίζω ότι ο Τζέιμς Μποντ του Ντάνιελ Κρεγκ είναι υπερβολικά σοβαρός, όλο ψυχολογικά. Τζέιμς Μπορν.

Τα Νέα Του Φεβρουαρίου

Ο «Φεβρουάριος«, το μυθιστόρημα που έγραψα τον Φεβρουάριο, κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία και στα ίντερνετς σε 40 ημέρες ακριβώς. Να μερικές πληροφορίες για το τι συνέβη τους μήνες που μεσολάβησαν.

- Το τελικό, διορθωμένο και επιμελημένο κείμενο είναι περίπου 20% μεγαλύτερο από το βιβλίο που διάβασες online. Κάποια κομμάτια αφαιρέθηκαν, άλλα άλλαξαν, άλλα ξαναγράφτηκαν, λεπτομέρειες για χαρακτήρες και πολλές καινούριες ιστορίες (κάποιες πολύ σημαντικές) προστέθηκαν. Η μορφή του βιβλίου δεν άλλαξε: Είναι 29 κεφάλαια, ένα για κάθε ημέρα του Φεβρουαρίου. Αλλά απο άποψη έκτασης, σε σχέση με το κείμενο που διάβασες το Φεβρουάριο, είναι σαν να έχω γράψει πέντε ημέρες επιπλέον.

- Το εξώφυλλο του βιβλίου ψηφίστηκε από το κοινό ανάμεσα σε πέντε υποψήφια – είναι αυτό εδώ, το δίπλα. Κέρδισε με αρκετά μεγάλη διαφορά – 38% των ψήφων, έναντι 20% του δεύτερου.

- Το βιβλίο, θυμίζω, θα κοστίζει 15 ευρώ στη χάρτινη έκδοσή του και 9,90 στην ψηφιακή (στο iBookstore ή στο kastaniotis.com, ως «ξεκλείδωτο» ePub). Για λίγες μέρες ακόμα, όμως, μπορείς να το προπαραγγείλεις μόνο με 10 ευρώ (συν έξοδα αποστολής) για να πάρεις και τις δύο εκδόσεις μαζί. Μπες εδώ, βάλε «TUVA» στο πεδίο «εκπτωτικό κουπόνι», και περίμενε. 40 μέρες μόνο.