Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 108

Τα Βίντεα Της Παρασκευής

1) Σερφ. Απομέσα. 

Σ’ αυτό εδώ το βίντεο, οι σέρφερ φοράνε μια GoPro κάμερα στο κεφάλι, κι εμείς βλέπουμε όσα βλέπουν. Πολύ ωραίο.

2) Αν το Instagram έφτιαχνε κάμερα 

Ακριβώς αυτό.

3) Η καλύτερη διαφήμιση βιβλίου που έχεις δει ποτέ

Το πιο αστείο είναι πως πρόκειται για αληθινό βιβλίο. Κανονικό.

4) Ο ήχος του διαστημικού λεωφορείου 

Πώς ακουγόταν στ’ αλήθεια το διαστημικό λεωφορείο όταν εκτοξευόταν στα ουράνια (θιοσχωρέστο) – άκουσέ το δυνατά σε καλά ηχεία, αλλά με προσοχή, μη σου σκάσει το subwoofer (διάβασε περισσότερα εδώ)

5) Τέλος, ένα γατάκι που παίζει με μια λούτρινη μπανάνα 

Αυτό.

H Φούσκα: Μια Ενοχλητική Αλήθεια

Σύμφωνα μ’ αυτό, στο Ελληνικό Twitter υπάρχουν 172.000 άνθρωποι.

Σύμφωνα μ’ αυτό, στις εκλογές του 2009 οι Οικολόγοι Πράσινοι έλαβαν λίγο περισσότερες από 173.000 ψήφους. Ποσοστό 2,53%. Έμειναν εκτός βουλής.

Δυο μέρες πριν από τις εκλογές, είναι χρήσιμο λίγο να σκεφτούμε πόσο κλειστός είναι ο κύκλος μας, πόσο μικρή η φούσκα στην οποία ζούμε. Κρίνουμε και καταλαβαίνουμε τον κόσμο συλλέγοντας πληροφορίες από αυτά που βλέπουμε γύρω μας, μα αυτά που βλέπουμε γύρω μας είναι λίγα, και ο κόσμος είναι πολύ μεγαλύτερος, πολυποίκιλος, διαφορετικός. Δεν έχουμε επαρκές δείγμα. Βλέπουμε μόνο ένα κομμάτι του, και είναι ένα κομμάτι αποσπασματικό, το δικό μας, αυτό που έχουμε διαλέξει.

Αν κρίνω από το timeline του Twitter μου, η Δράση θα κερδίσει σχετικά άνετα την αυτοδυναμία την Κυριακή, και θα ‘χει για αδύναμη, τσουρούτικη αντιπολίτευση τη Δημοκρατική Αριστερά, τη Δημιουργία Ξανά και τη Δημοκρατική Συμμαχία. Τα ΠΑΣΟΚ και οι ΣΥΡΙΖΑ και οι Νέες Δημοκρατίες θα καρδιοχτυπήσουν για να πιάσουν το 3%. Τα άλλα κόμματα, οι Ανεξέλληνες, οι Ναζί και οι κομμουνιστές, αναφέρονται μόνο για χλεύη, καταγγελία και γέλιο. Όπως είχαμε παλιά το Βασίλη Λεβέντη.

Εν τω μεταξύ, στον πραγματικό κόσμο δεν γνωρίζω προσωπικά κανέναν που θα ψηφίσει Ανεξέλληνες ή τους Ναζί. Νομίζω ότι κάτι μακρινοί συγγενείς είναι κομμουνιστές, και κάποιοι απλοί γνωστοί υποθέτω ότι μπορεί να ψηφίσουν κόμματα όπως «ΠΑΣΟΚ» και «ΣΥΡΙΖΑ», αλλά είναι απλοί γνωστοί, δεν τους βλέπω αρκετά συχνά για να ξέρω τι θα ψηφίσουν.

Είμαι, προφανώς, στον κόσμο μου.

Όπως έγραψα πιο εκτενώς εδώ, οι εκλογές της Κυριακής θα είναι μια πολύ καλή αφορμή για να μετρηθούμε και να καταλάβουμε πόσο μικρή είναι η φούσκα μας και πόσο μεγάλος είναι ο κόσμος απ’ έξω. Μέχρι τώρα, με τα δύο μεγάλα κόμματα που αγόραζαν μαζικά τις ψήφους εκατομμυρίων πρόθυμων συνενόχων, αυτό δεν ήταν δυνατό. Τώρα θα γίνει. Προσπαθώ να το επαναλαμβάνω στον εαυτό μου για να προετοιμαστώ, όσο και όπως γίνεται, για το απρόβλεπτο αποτέλεσμα.

Παρ’ όλα αυτά, νιώθω εντελώς απροετοίμαστος.

Το Κρυφό Μυστικό Του Ελληνικού Δημοσίου

Μέσα στα βάθη της κρατικής μηχανής υπάρχει ένα μυστικό αόρατο και επτασφράγιστο: Μια μικρή μειοψηφία νέων, φιλόδοξων και μορφωμένων ανθρώπων που δουλεύει. Τους γνώρισα, τους μίλησα, κι έγραψα ένα πολύ μεγάλο κείμενο που εξηγεί πού πάσχει ο δημόσιος τομέας και πώς, ίσως, μπορεί να φτιαχτεί κάποτε.

Με μικρότερη, πιο εύπεπτη μορφή του κειμένου δημοσιεύτηκε στο τεύχος Μαΐου του περιοδικού «Υποβρύχιο».

Μπορείς να διαβάσεις όποιο από τα δύο θέλεις, δε θα σε κρίνω. Εδώ, τώρα, θα ήθελα να θίξω ένα σοβαρό θέμα. Στο κείμενο αναφέρω τη «Λευκή Βίβλο για τη διακυβέρνηση«, ένα white paper που λέμε, το οποίο περιέχει πολύ χρήσιμα και ενδιαφέροντα στοιχεία για την κεντρική διοίκηση του κράτους. Η δεύτερη σελίδα του, που είναι το θέμα που θέλω να θίξω, είναι η εξής:

Και ερωτώ: Τι είναι αυτό; Τι; Η δεύτερη σελίδα της «Λευκής Βίβλου για τη διακυβέρνηση», τι δείχνει; Είναι άνθρωπος; Δημόσιος υπάλληλος; Γιατί έχει απλωμένα τα χέρια; Και γιατί έχει τόσο μεγάλο στήθος;

Αυτές τις απορίες ήθελα να μοιραστώ μαζί σου.

Τώρα διάβασε.

Διάλεξε Το Εξώφυλλο Του «Φεβρουαρίου»

Σε λιγότερο από δύο μήνες, στις 2 Ιουλίου, κυκλοφορεί ο «Φεβρουάριος«, δε φαντάζομαι να το ξέχασες (αγόρασες . Καθώς το βιβλίο το ετοιμάζουμε πυρετωδώς, ήρθε η ώρα να ζητήσουμε τη βοήθειά σου: Διάλεξε εξώφυλλο.

Έχουμε φτιάξει πέντε εναλλακτικές επιλογές αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους, και εσύ τώρα μπορείς να μπεις στο februarios.com και να διαλέξεις ποια σου αρέσει πιο πολύ. Αυτή που θα επιλέξει ο περισσότερος κόσμος θα γίνει το εξώφυλλο του βιβλίου. Όπως θα προσέξεις, έχουμε βάλει και την λευκή, «προσωρινή» εκδοχή που, για κάποιο περίεργο λόγο, είχε αρέσει σε πολύ κόσμο εξ’ αρχής. Γούστα είναι αυτά, δες τα όλα με το δικό σου (και εδώ, αποκάτω) και διάλεξε.

Πόσο Ακριβά Πληρώνουμε Τη Βενζίνη;

Εμείς εδώ σε τούτη τη χώρα πάντα έχουμε μια εγγενή γκρίνια και μια καχυποψία τοξική που χαρακτηρίζει την αντίδρασή μας απέναντι στα πάντα, και έτσι πιστεύουμε ότι μας κλέβουν και μας εκμεταλλεύονται όλοι με όσους ερχόμαστε σε επαφή, μαγαζάτορες, έμποροι, συνεργάτες, οποιοσδήποτε. Γι’ αυτό, μεταξύ άλλων, είμαστε πάντα σίγουροι ότι πληρώνουμε υπερβολικά πολλά λεφτά για βενζίνη, ότι κάτι τρέχει, δεν είναι δυνατό να πληρώνουμε τόσα πολλά, κάποιος μας κλέβει, κάποιος μας θεωρεί κορόιδο.

Τις προάλλες κάποιος μου έστειλε αυτό εδώ το link, το site της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ενέργεια. Πρόκειται για έναν ωκεανό πληροφορίας, έναν απίστευτο πλούτο στατιστικών στοιχείων, και ανάμεσα στα πολλά άλλα διαθέτει και αναλυτικά στοιχεία για τις τιμές των καυσίμων στις 27 χώρες μέλη, και συνεπώς είναι μια καλή πηγή πληροφορίας για να δούμε αν όντως πληρώνουμε υπερβολικά πολλά για τη βενζίνη, αν όντως μας πιάνουν κορόιδο.

Κοίταξα λίγο τα νούμερα ψάχνοντας να βρω κάτι το κραυγαλέο, και την προσοχή μου τράβηξε αυτό εδώ το Excel, που αναφέρει το ποσοστό των φόρων που βάζει κάθε χώρα στα καύσιμα. Οι φόροι αυτοί περιλαμβάνουν τον ΦΠΑ και τους «έμμεσους φόρους», προσαυξήσεις που παίρνουν το κόστος του καυσίμου και σχεδόν το διπλασιάζουν για τον τελικό καταναλωτή. Η Ελλάδα, ως γνωστόν, έχει αρκετά υψηλό ΦΠΑ για τα δεδομένα της Ένωσης: Μόνο τρεις χώρες (η Δανία, η Σουηδία και η πτωχευμένη Ουγγαρία) έχουν μεγαλύτερο, ενώ άλλες τέσσερις έχουν τον ίδιο: 23%. Ξεχωρίζει, όμως, και στους έμμεσους φόρους: Σύμφωνα με τη λίστα, μόνο τρεις χώρες χρεώνουν υψηλότερα τέλη στη βενζίνη (στο ντίζελ και στο πετρέλαιο θέρμανσης είναι αλλιώς τα πράγματα, αλλά εδώ θα επικεντρώσουμε στη βενζίνη) από ό,τι η Ελλάδα. Σ’ αυτόν εδώ  το χάρτη μπορείς να δεις τι συμβαίνει με τους φόρους στα καύσιμα των αυτοκινήτων σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Για περισσότερες λεπτομέρειες κοίταξα αυτό εδώ το (μεγαλύτερο) Excel που περιέχει όλες τις μετρήσεις τιμών προ και μετά φόρων που έχουν γίνει από το 2005 στις χώρες της ΕΕ. Επειδή είναι λίγο χαώδες το φύλλο, διάλεξα έξι από αυτές, και για κάθε μία απομόνωσα την πρώτη μέτρηση του Απρίλη κάθε χρόνου (έτσι, τυχαία), και έφτιαξα έναν μικρότερο πίνακα, που μπορείς να δεις εδώ. Προέκυψε το εξής διάγραμμα:

(είναι το πρώτο διάγραμμα που έφτιαξα ποτέ με το Google Docs, γι’ αυτό λίγο άτεχνο και όχι πολύ σαφές, οπότε εξηγώ παρακάτω το τι και το πώς)

Οι χώρες που διάλεξα είναι αυτές που βρίσκονται ας πούμε σε παρόμοια κατάσταση με εμάς, η Πορτογαλία και η Ισπανία δηλαδή, και ακόμα η Ιταλία και η Γαλλία που επίσης τραβάνε ζόρια, η Ελλάδα (προφανώς) και η Γερμανία (γιατί όχι). Η κάτω συστάδα γραμμών είναι οι τιμές της βενζίνης προ φόρων και, όπως βλέπεις, μεταβάλλεται σχετικά ενιαία σε όλες τις χώρες. Είναι χαρακτηριστικό ότι η τιμή της βενζίνης έχει διπλασιαστεί από το 2009, αντανακλώντας την αντίστοιχη αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Ωστόσο, το πετρέλαιο το 2008 ήταν πιο ακριβό από ό,τι είναι σήμερα. Αντίθετα, η βενζίνη σήμερα είναι πολύ πιο ακριβή από ό,τι ήταν το 2008. Αυτό είναι ένα πρώτο ενδιαφέρον σημείο, και ισχύει για όλες τις χώρες.

Η πάνω συστάδα γραμμών είναι η τιμή της βενζίνης στο βενζινάδικο, και έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Κατά κανόνα οι μεταβολές των τιμών με τους φόρους ακολουθούν περίπου τις μεταβολές των τιμών χωρίς τους φόρους, αλλά υπάρχουν εξαιρέσεις. Η ροζ γραμμή, ας πούμε, είναι αρκετά πιο χαμηλά από τις υπόλοιπες. Αντιστοιχεί στην Ισπανία, που επιβάλλει πολύ χαμηλότερους φόρους στη βενζίνη από τις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες -σήμερα μόνο το 45% της τιμής της Ισπανικής βενζίνης είναι φόρος. Η άλλη γραμμή που μοιάζει κάπως περίεργη, είναι η γαλάζια. Η γραμμή αυτής της χώρας δείχνει ότι μέχρι το 2009 η τιμή της βενζίνης εκεί ήταν σχετικά χαμηλή, αντίστοιχη με της Ισπανίας, αρκετά χαμηλότερη από ό,τι στην Πορτογαλία, την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Μετά το 2009, όμως, η τιμή πήρε μιαν ιλιγγιώδη ανηφόρα, ξέφυγε πολύ από την Ισπανία, κι έφτασε σήμερα να είναι πολύ ψηλά. Πάρα πολύ ψηλά. Μόνο η Ιταλία έχει σήμερα ακριβότερη βενζίνη στα βενζινάδικα από ό,τι η χώρα με τη γαλάζια γραμμή, κι αυτό δεν αφορά μόνο στις έξι χώρες που έβαλα σ’ αυτό το πρόχειρο διάγραμμα -αφορά και τις 27 χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης (δες και το σχετικό χάρτη). 

Η χώρα αυτή είναι η Ελλάδα.

Πώς δικαιολογείται αυτή η αύξηση; Την αιτία δεν τη γνωρίζω, αλλά τα νούμερα λένε το εξής: Από το 2009 οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης έχουν μειώσει δραστικά τη φορολογία στα καύσιμά τους, για να αντισταθμίσουν εν μέρει την αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Σ’ αυτά τα τρία χρόνια η Ισπανία έχει μειώσει τη φορολογία στη βενζίνη κατά 12 μονάδες*. Η Πορτογαλία κατά 13. Η Γαλλία κατά 15. Η Γερμανία κατά 15 επίσης. Η Ιταλία, η μόνη χώρα που έχει ακριβότερη βενζίνη από την Ελλάδα (ελάχιστα σεντς διαφορά), έχει μειώσει τη φορολογία στη βενζίνη κατά 9 μονάδες.

Στο ίδιο διάστημα η Ελλάδα δεν μείωσε τη φορολογία της βενζίνης σχεδόν καθόλου -ίσα ίσα, την αύξησε λιγάκι. Το 2009 το 55,95% της τιμής της Ελληνικής βενζίνης ήταν φόρος -φέτος το ποσοστό είναι 56,10%.

Γιατί δεν μειώθηκε η φορολογία στα καύσιμα; Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως, μειώνοντας τη φορολογία για λίγο, και άρα αυξάνοντας την κατανάλωση, θα εισπράττει περισσότερους φόρους. Με το να έχουμε τόσο ακριβή βενζίνη πρακτικά κάνουμε την κατανάλωσή της απαγορευτική, κι αυτό είναι κάτι που βλέπουμε γλαφυρά (αν κινείσαι στους δρόμους, το βλέπεις -αν όχι, ρώτα οποιονδήποτε ταξιτζή). Άρα το κράτος ενδέχεται να χάνει χρήματα κρατώντας το φόρο ψηλά. Απλό; Όχι ακριβώς.

Υπάρχει ένας άλλος παράγοντας που δεν είχα σκεφτεί και μου επισημάνθηκε, και βγάζει νόημα. Το πετρέλαιο είναι όλο εισαγόμενο, οπότε ό,τι έρχεται στα ελληνικά διυλιστήρια καταγράφεται στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας με ένα μεγάλο πλην μπροστά (δες πόσο το επηρεάζει εδώ). Αν η κατανάλωση πετρελαϊκών προϊόντων μειωθεί, η εισαγωγή πετρελαίου θα μειωθεί, κι έτσι το εμπορικό ισοζύγιο, ένας μεγάλος βραχνάς και πονοκέφαλος ετούτης της οικονομίας, θα γίνει λιγότερο αρνητικό. Αυτό μπορεί και να χαροποιήσει την τρόικα, ας πούμε, που τα κοιτάζει αυτά τα νούμερα προσεκτικά.

Υπάρχει, δε, κι ένας άλλος σημαντικός παράγοντας στο θέμα: Αίφνης, η Ελλάδα έχει πολύ ακριβά καύσιμα και πριν υπολογίσουμε τους φόρους. Το αποπάνω διάγραμμα το έφτιαξα χρησιμοποιώντας την πρώτη μέτρηση του Απριλίου (φέτος έγινε στις 2 Απριλίου), και τότε η Ελλάδα είχε την τρίτη ακριβότερη τιμή ανάμεσα στις χώρες που έβαλα (ήταν δηλαδή στη μέση), αλλά μετά κάτι πολύ περίεργο συνέβη. Στη μέτρηση της 16ης Απριλίου, η τιμή προ φόρων της βενζίνης στην Ελλάδα εκτοξεύτηκε από 80,5 σεντς το λίτρο σε 83 σεντς το λίτρο, τιμή που είναι η τέταρτη μεγαλύτερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27. Παράλληλα η Ελλάδα έχει πλέον το ακριβότερο ντίζελ στην ΕΕ -κι αυτό επίσης είναι μια τελευταία εξέλιξη. Γιατί ακρίβυνε τόσο πολύ το κόστος των καυσίμων τις τελευταίες εβδομάδες; Γιατί η Αυστρία, ας πούμε, που είναι μέσα στη μέση της Ευρώπης, έχει τόσο φτηνότερα καύσιμα (πριν τους φόρους);

Μάζεψα τις τιμές της 16ης Απριλίου ολόκληρης της ΕΕ σ’ αυτό το πιο εύκολο διάγραμμα για να δεις. Σ’ αυτό το πολύπλοκο θέμα, απ’ ό,τι φαίνεται, εμείς ως πολίτες είμαστε οι χαμένοι επειδή πληρώνουμε πολύ ακριβά τα καύσιμα, ως κράτος ίσως επίσης να είμαστε χαμένοι (κρατώντας τους φόρους ψηλά μειώνεται η κατανάλωση -άρα οι φόροι που εισπράττουμε) ή ίσως όχι (μειώνεται το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο) αλλά απ’ ό,τι φαίνεται υπάρχουν και κάποιοι που, καθώς η κατανάλωση πέφτει, προσπαθούν να βγουν κερδισμένοι: Όλοι οι υπόλοιποι.

Παρεμπιπτόντως: Ποιος έχει την πιο φτηνή βενζίνη στην Ευρώπη; Η Κύπρος!

Ακόμα: Για περαιτέρω ψάξιμο προτείνω αυτόν εδώ τον αχανή πίνακα που έχει στοιχεία για το τι είδους ενέργεια καταναλώνει κάθε ευρωπαϊκή χώρα διαχρονικά, από το 1990 μέχρι το 2009. Προσφέρεται για μελέτη και συμπεράσματα. 

*και εδώ αναφέρομαι στο ποσοστό της τελικής τιμής της βενζίνης που είναι φόρος

Λινξ 20: Πράγματα Για Διάβασμα

1) Ο Στίβεν Κινγκ βροντοφωνάζει: «Φορολογήστε με!»

Σ’ αυτό εδώ το κείμενο ο διάσημος και πολύ πλούσιος συγγραφέας επιχειρηματολογεί για το ότι οι πολύ πλούσιοι Αμερικανοι πρέπει να φορολογούνται πολύ περισσότερο από το κράτος. Τα λέει πολύ καλά.

2) Γιατί έχει «κολλήσει» η καινοτομία;

Σ’ αυτό εδώ το κείμενο ο κύριος υποστηρίζει πως το Ίντερνετ δεν έχει προάγει την καινοτομία -την καθυστερεί. Τα τελευταία χρόνια οι μεγάλες ανακαλύψεις που αλλάζουν τον κόσμο μοιάζουν να έχουν λιγοστέψει, σαν να έχουν αναβληθεί. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Compared with the staggering changes in everyday life in the first half of the 20th century wrought by electricity, cars, and electronic communication, the digital age has brought relatively minor alterations to how we live. Electricity is still electricity, and still generated mostly with fossil fuels; cars are better but not all that much better, and still propelled almost entirely by fossil fuels. Only communication has been truly transformed, but is the transformation really as profound as the advent of telegraphs, radio, and TV?

(διαφωνώ, αλλά μόνο εν μέρει)

3) Βοηθά η μουσική να τρέχεις γρηγορότερα;

Ναι, λέει ο Δρ. Κώστας Καραγιώργης!

‘Music is a legal drug for athletes,» claims Dr Costas Karageorghis, an expert on the effects of music on exercise, at Brunel University. In his latest book, Inside Sport Psychology, he claims that listening to music while running can boost performance by up to 15%.

4) Αναπαράγοντας σκηνές από ταινίες

Αυτός ο τύπος πηγαίνει σε μέρη όπου γυρίστηκαν ταινίες, και τραβάει φωτογραφίες στο ίδιο κάδρο, με ανθρώπους στην ίδια στάση. Γιατί; Γιατί όχι!

5) Όπερα: «Η Υπόθεση Μακρόπουλου» 

Μια τραγουδίστρια ηλικίας 300 χρονών που γεννήθηκε στην Κρήτη μπλέκει σε μια δικαστική διαμάχη που θα της εξασφαλίσει τη δυνατότητα να συνεχίσει να ζει για πάντα. Ίσως η καλύτερη υπόθεση όπερας, ever. Του Λέος Γιάνατσεκ, από το 1926. Διάβασε αυτή την κριτική των New York Times.

She was born Elina Makropulos in Crete more than 300 years ago. Her father, physician to Emperor Rudolf II, developed an experimental life potion for his monarch but the emperor made him test it on his daughter, 15 at the time. Over the centuries Marty has invented and retired many personas. We meet her when she needs another dose to go on. But the document with the formula has become entangled in the paper trail of Gregor v. Prus.

Ο Μεγαλύτερός Μου Φόβος

Θυμήσου λίγο το συναίσθημα της πείνας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που πείνασες; Θυμάσαι πώς ένιωθες; Την ελαφριά ζαλάδα, την ενόχληση στο στομάχι που δεν είναι ακριβώς πόνος, μια αδυναμία και ταυτόχρονα σαν κάτι να σε τσιγκλάει από μέσα, να σου θυμίζει ότι κάτι δεν πάει καλά: Το αίσθημα του κορμιού σου καθώς τρώει τον εαυτό του.

Αυτό το κτίριο βρίσκεται στη λεωφόρο Σπύρου Λούη, απέναντι από το Ολυμπιακό Στάδιο, στο ύψος του ποδηλατοδρομίου. Είναι εγκαταλειμένο εδώ και μερικά χρόνια, και για τα περισσότερα από αυτά ήταν κλειδωμένο, αλλά πλέον έχει ανοίξει και καταρρέει έτσι, ανοιχτά. 

Τώρα φαντάσου να το νιώθεις αυτό το πράγμα συνέχεια. Και φαντάσου να το νιώθεις και το ψυγείο σου να είναι άδειο και τα ντουλάπια της κουζίνας σου να είναι άδεια και να μην μπορείς να πας στο σούπερ μάρκετ για να πάρεις τρόφιμα γιατί τα ελάχιστα τρόφιμα που υπάρχουν στο σούπερ μάρκετ είναι υπερβολικά ακριβά και δεν έχεις αρκετά λεφτά για να τα αγοράσεις.

Δεν σου λέω να σκεφτείς το ενδεχόμενο να έχεις παιδιά ή ανθρώπους που να σε έχουν ανάγκη και να είναι κι αυτοί στην ίδια κατάσταση, δεν πάω καν σε τέτοια επίπεδα απόγνωσης. Σκέψου μόνο την πείνα. Φαντάσου λίγο τη ζωή σου έτσι.

Θυμάμαι όταν ήμασταν μικρά, βλέπαμε αυτό το κτίριο με ένα κάποιο δέος. Όχι πολύ, λίγο. Ήταν ασυνήθιστο, αρχιτεκτονικά. Μιλάμε για χρόνια πολλά -πολύ πριν χτιστεί το Καλατράβειο υπερθέαμα απέναντι. Ήταν η έδρα μιας εταιρίας που έφτιαχνε -ή εισήγαγε, δεν ήξερα- κομπιούτερ.

Την έλεγαν Altec. 

Σκέψου, τώρα, την εξής υπόθεση: Το διακύβευμα των εκλογών της 6ης Μαρτίου δεν είναι η σωτηρία της χώρας. Η σωτηρία της χώρας, στο σημείο που βρισκόμαστε, είναι αδύνατη. Ούτε το Μνημόνιο ούτε κανένα άλλο ρεαλιστικό σχέδιο δεν υπάρχει που θα μπορέσει στους επόμενους μήνες να αναποδογυρίσει την οικονομία της και να εξασφαλίσει την παραμονή της στο ευρώ και την επιστροφή της στην ανάπτυξη σε κάποιο κοντινό μέλλον. Δε γίνεται. Δε βγαίνουν τα νούμερα. Δεν είμαστε στο 2008 να έχουμε τα περιθώρια. Είμαστε στο 2012, δύο χρόνια μετά την πτώχευση. Αυτή τη στιγμή πιο πιθανή είναι η κατάρρευση του ευρώ του ίδιου, παρά η παραμονή της Ελλάδας σ’ αυτό.

Σκέψου ότι δεν έχει καμία σημασία το ότι οι πιο δυνατές φωνές αυτή τη στιγμή στην Ελληνική πολιτική σκηνή είναι αυτές των φανατικών, των Τσιπραίων, των ψεκασμένων, των Ανεξέλληνων. Το ότι οι λύσεις που προτείνουν είναι η αυτοκτονία (ούτε καν ο γύψος) δεν έχει σημασία, αν ο ασθενής είναι ήδη μελλοθάνατος, η ασθένεια ανίατη. Οι λύσεις, άλλωστε, ποτέ δεν ήταν το θέμα μας. Ποτέ δεν έλλειψαν οι λύσεις. Ήταν πάντα προφανείς και δοκιμασμένες, τις είχε χρησιμοποιήσει όλος ο υπόλοιπος κόσμος, άλλοι σωστά, άλλοι λανθασμένα, είχαμε αιώνες ιστορίας για να μας μάθουν πώς γίνεται. Είναι απλές και συγκεκριμένες οι λύσεις. Υπάρχουν πλέον και κάποιοι που τις λένε ανοιχτά, και είναι υποψήφιοι. Στο παρελθόν δεν υπήρχαν. Πλέον δεν έχει σημασία.

Κολλητά δίπλα στο ρημαγμένο κτίριο της Altec βρίσκονται μερικά μικρότερα ρημαγμένα ερείπια τα οποία είναι πλέον ένας μικρός καταυλισμός όπου ζουν τσιγγάνοι. Παιδάκια τρέχουν στα ξεχαρβαλωμένα σίδερα και παίζουν με τα σκουπίδια. 

Τώρα, όμως, είναι πάρα πολύ αργά. Δεν είναι; Έχει νόημα να κοροϊδευόμαστε; Είναι. Δεν παλεύουμε για τη σωτηρία. Ο χρόνος της πάλης για τη σωτηρία έχει παρέλθει. Η σωτηρία χάθηκε. Ό,τι κι αν γίνει την 6η Μαΐου θα είναι αργά. Δεν είμαστε μια χώρα αυτάρκης και κυρίαρχη που θα πάρει τις τύχες της στα χέρια της και θα εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις και θα γίνει ισχυρή και υγιής. Έχουμε ήδη πτωχεύσει. Είμαστε ήδη κατεστραμμένοι. Ποιες μεταρρυθμίσεις; Είχαμε σαράντα χρόνια χορτάτοι και δεν τις κάναμε. Τώρα θα τις κάνουμε;

Ξαφνικά, οι προτεραιότητές μας θα γίνουν άλλες. Πιο πρωτόγονες.

Αυτός είναι ο μεγαλύτερος μου φόβος σήμερα. Φοβάμαι ότι αυτά ισχύουν. Ότι έτσι είναι τα πράγματα, όπως τα περιγράφω εδώ πέρα. Μπορεί να κάνω λάθος, ελπίζω να κάνω λάθος. Αν κάνω λάθος, πείσε με ότι κάνω λάθος (θα το εκτιμήσω). Αλλά φοβάμαι ότι δεν κάνω λάθος.

Φοβάμαι ότι ζούμε στο κτίριο της Altec και αναρωτιόμαστε τι ερ κοντίσιον θα αγοράσουμε για το καλοκαίρι.

Κοίτα ποιο είναι το χαρακτηριστικό της κατάρρευσης μιας χώρας: Αντίθετα με την κατάρρευση ενός ανθρώπου, ας πούμε, είναι πολύ αργή. Είναι παρατεταμένη. Κι επειδή είναι τόσο βραδείας καύσεως και ψυχοβγάλτρα, σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση της ελπίδας. Ότι, λες, δεν καταρρέω. Δεν καταρρέω. Το λες και το ξαναλές (δενκαταρρέωδενκαταρρέωδενκαταρρέω) και κατεβάζεις ιδέες και βγάζεις λόγους και χαρτογραφείς χάρτες εξόδου από την κρίση, και εύλογα δεν καταλαβαίνεις ότι η κρίση πάει, η κρίση τελείωσε κάπου το 2010, ό,τι ήταν να κριθεί κρίθηκε, και τα μνημόνια και η αγανάκτηση και οι προεκλογικές μπαρούφες  δεν είναι παρά ένας μακρόσυρτος επιθανάτιος ρόγχος. Τελείωσε. Τελειώσαμε. Δεν αναστρέφεται αυτό το πράγμα. Δεν σώζεται με τίποτα. Αυτό φοβάμαι.

Και όταν φτάσουμε στον πάτο δεν θα πεθάνουμε κιόλας, ζωή θα είναι κι αυτή. Στην Κατοχή ο κόσμος πήγαινε θέατρο. Στη χούντα βγήκαν οι καλύτερες ταινίες της Βουγιουκλάκη. Αλλά δεν θα είναι όπως έχουμε συνηθίσει. Δεν θα είναι καθόλου όπως έχουμε συνηθίσει.

Και κάποιοι από εμάς, τους βολεμένους και τους ανέμελους, αναπάντεχα και αναπόφευκτα, κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον και για χρονικά διαστήματα ανυπολόγιστα

θα πεινάσουμε.

εκατό μέτρα από τον καταυλισμό των τσιγγάνων και το ερείπιο της Altec βρίσκεται το 6ο Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας. Στο μικρό προαύλιο που κοιτάζει προς τον παράδρομο της Σπύρου Λούη, οι μαθητές και οι καθηγητές έχουν φυτέψει ένα μικρό λαχανόκηπο με διάφορα φυτά, λαχανικά και ζαρζαβατικά. Κάθε φυτό έχει δίπλα ένα ταμπελάκι που γράφει το κοινό και το επιστημονικό του όνομα.

Τα ταμπελάκια κοιτάζουν προς τα έξω. 

Γιατί Πρέπει Να Δίνεις Τη Θέση Σου Στο Μετρό Σε Παππούδες

Επειδή μπορεί να είναι Τζεντάι.

via

Τι Είδα Στην Προεκλογική Περίοδο – Του 2004

Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές, περίεργες, αλλόκοτες, πρωτοφανείς και ιστορικές. Για να θυμηθούμε λίγο πώς ήταν τα πράγματα παλιότερα (και πως φτάσαμε ως εδώ), θα σε πάω στην προεκλογική περίοδο μιας άλλης κρίσιμης αναμέτρησης, πίσω στην άνοιξη του 2004. Δεν είχαν γίνει ακόμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες, δεν είχε γίνει το Euro, μόλις είχε σκάσει το σκάνδαλο Πάχτα (θυμάσαι; όχι ε;) και εγώ είχα ακολουθήσει σε δυο συνεχόμενα Σαββατοκύριακα τις προεκλογικές εκστρατείες των δύο διεκδικητών της πρωθυπουργίας, του Γιώργου Παπανδρέου στη Θράκη και του Κώστα Καραμανλή στην Κρήτη. Τα δύο μεγάλα κείμενα που έγραψα για όσα είδα τα συμπύκνωσα σε ένα για το περιοδικό Esquire. Τελικά και οι δύο θα γίνονταν τραγικοί, αναποτελεσματικοί πρωθυπουργοί.

Διάβασε πώς τους είδα εγώ τότε.

Οι Μαχητές Part I: Το Πράσινο Μίλι Του Γιώργου Παπανδρέου

Οι Μαχητές Part II: Ο Γαλάζιος Γίγαντας

Η Φωτογραφία Της Ημέρας

Το διαστημικό λεωφορείο Enterprise πετάει στη ράχη ενός 747 πάνω από το Μανχάταν.

Δες περισσότερες φωτογραφίες εδώ.