Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 110
April 24, 2012
Και Τώρα, Δυόμισι Ώρες Stand-Up Comedy Με Τον Έντι Μέρφι
Στην υπηρεσία της ανοιξιάτικης βαρεμάρας, δυο βίντεα. Περιέχουν ολόκληρες τις δύο διασημότερες stand-up comedy παραστάσεις του Έντι Μέρφι από τα θρυλικά ’80s. Έχουν πολλή πλάκα, πολύ βρισίδι, πολλά αμφιλεγόμενα ομοφοβικά εντελώς politically incorrect αστεία (άλλες εποχές), και το ταλέντο του Μέρφι πεντακάθαρο στη σκηνή. Η πρώτη, το Delirious, είναι από το 1983, όταν ο τύπος ήταν 22 χρονών, παιδάκι, αλλά ήδη επιτυχημένος και πολύ διάσημος.
Η δεύτερη ταινία είναι το «Raw» από το 1987.
(όχι, δεν ξερω γιατί έχει υπότιτλους στα Ισπανικά)
April 23, 2012
Ένα Διάγραμμα Που Σου Λέει Όσα Χρειάζεται Να Ξέρεις Για Την Ελλάδα
Σύμφωνα με αυτή την έρευνα που δημοσιεύει ο Economist, η Ελλάδα είναι 2η, δεύτερη ανάμεσα σε 25 χώρες του κόσμου σε κατά κεφαλήν πλαστικές επεμβάσεις. Πάνω από τη Ρωσία, τη Βρετανία, τις ΗΠΑ. Πάνω από τη Βραζιλία. Δεύτερη.
Και το καλύτερο απ’ όλα:
In Greece, penis enlargements are performed ten times more often than the average.
Η Πραγματική Αξία Των Εκλογών: Το Μέτρημα
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, κι αν τα υπολογίζω σωστά, στις εκλογές της 6ης Μαΐου περισσότεροι άνθρωποι θα ψηφίσουν τους Ναζί από ό,τι τα φιλελεύθερα κόμματα, τις Δράσεις και τις Δημιουργίες και τις Συμμαχίες.
Σκέψου το αυτό λιγάκι.
Αν τα νούμερα αυτά είναι ακριβή, δείχνουν ότι η κοινωνία μας έχει περισσότερους Ναζί από ό,τι φιλελεύθερους.
Κι αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό κι αναμενόμενο.
Πιστεύω ότι το καλύτερο πράγμα που θα προκύψει από τις εκλογές της 6ης Μαΐου είναι το μέτρημα. Θα έχουμε την ευκαιρία, εμείς οι Έλληνες, για πρώτη φορά ίσως να μετρηθούμε ανάλογα με τα πολιτικά μας πιστεύω. Μέχρι τώρα αυτό δεν γινόταν. Τα τελευταία σαράντα χρόνια οι εκλογές δεν ήταν πολιτικές, ήταν μόνο μέρος του κρατικού μηχανισμού συνδιαλλαγής. Τα δύο κόμματα δεν εξέφραζαν πολιτικά το 80% του Ελληνικού λαού που τα ψήφιζε. Απλά εξαγόραζαν την ψήφο του με ανταλλάγματα -ενίοτε και με ψέμματα. Τα προηγούμενα χρόνια Ναζί και φιλελεύθεροι μπορεί να ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία, ψεκασμένοι Ανεξέλληνες μπορεί να ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ.
Και δεν ξέραμε πόσοι είναι.
Τώρα ο κρατικός μηχανισμός συνδιαλλαγής καταρρέει, όχι επειδή ο λαός ξύπνησε ή επειδή οι πολιτικοί απέκτησαν ξαφνικά ηθική, αλλά επειδή τα λεφτά τελείωσαν, κι έτσι τα κόμματα δεν έχουν με τι να αγοράσουν ψηφοφόρους. Έτσι στις 6 Μαΐου, ίσως για πρώτη φορά, οι Έλληνες θα ψηφίσουν στ’ αληθινά αυτά που πιστεύουν. Κι επειδή, κακά τα ψέματα, έχουμε εδώ και σαράντα χρόνια μια αληθινά ελεύθερη δημοκρατία, από αυτές που οι περισσότερες άλλες χώρες του Τρίτου Κόσμου μόνο να ονειρεύονται μπορούν, η καταμέτρηση αναμένω να είναι αρκετά ακριβής.
Ένα πρόβλημα που έχουμε όλοι -κι όταν λέω όλοι εννοώ όλοι- σ’ αυτή τη χώρα, είναι ότι ακούμε τη φωνή που έχουμε μέσα στο κεφάλι μας πάρα πολύ δυνατά. Κάθε άνθρωπος ζει κρίνοντας εξ’ ιδίων τα αλλότρια, δε γίνεται αλλιώς, το καταλαβαίνω. Κρίνουμε τους άλλους με το μόνο κατανοητό κριτήριο που έχουμε, τον εαυτό μας. Αλλά νομίζω ότι αυτό εμείς εδώ το κάνουμε λίγο πιο έντονα από όσο θα έπρεπε. Δεν καταλαβαίνουμε και δεν αποδεχόμαστε εύκολα ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι εκεί έξω δεν είναι σαν εμάς. Δεν σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, δεν έχουν την ίδια γνώμη, και πιθανότατα όσο και να τους τσιγκλήσεις δεν πρόκειται ποτέ να καταλήξουν στο ίδιο σημείο που βρίσκεσαι εσύ για όλα τα θέματα που υπάρχουν στη Γη.
Αυτή είναι μια αλήθεια που για κάποιο λόγο μας είναι εξαιρετικά δυσάρεστη. Αρνούμαστε να την αποδεχτούμε. Πιστεύουμε πως κάποιοι εξωγενείς παράγοντες έχουν επηρεάσει τους άλλους ανθρώπους (οι πολιτικοί, η τηλεόραση, το lifestyle ή δεν ξέρω τι άλλο), και δεν σκέφτονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που σκεφτόμαστε εμείς. Αυτό, βεβαίως, δεν ισχύει. Το τι έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι δεν διαμορφώνεται από απλοϊκούς εξωγενείς παράγοντες -διαμορφώνεται από πολύπλοκους εξωγενείς κι ενδογενείς παράγοντες, σταδιακά και περίπλοκα και γενικά εντελώς ακατανόητα. Δεν γίνεται να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ο κόσμος με το έτσι θέλω. Δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα.
Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει κανένας λόγος να θυμώνεις ή να τρομάζεις για την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Δεν έχεις κανέναν έλεγχο για το τι συμβαίνει στο μυαλό των ανθρώπων που υπάρχουν γύρω σου, ούτε κανένας άλλος έχει, κι αν το 6% αυτών είναι Ναζί, το 6% αυτών είναι Ναζί*.
Αν το 67% των Ελλήνων είναι «κατά του Μνημονίου», δεν υπάρχει λόγος να αναστατώνεσαι. Σύμφωνοι, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών δεν ξέρουν ακριβώς τι είναι το Μνημόνιο και για ποιο λόγο επιβλήθηκε. Αυτό δεν πρέπει να σε θυμώνει, γιατί δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να το αλλάξεις. Δεν μπορείς να πας σε έναν έναν και να του εξηγήσεις το τι και το πώς. Αν δοκιμάσεις να συζητήσεις με μερικούς από αυτούς θα διαπιστώσεις ότι είναι μάταιο. Οι περισσότεροι είτε δεν θα καταλάβουν τι λες, είτε ακούν τη φωνή που έχουν στο κεφάλι τους υπερβολικά δυνατά, και είναι εντελώς αδύνατο να τους αλλάξεις γνώμη, ακόμα κι αν καταλαβαίνουν τις λέξεις σου, ακόμα κι αν συμφωνούν μαζί τους**.
Τόσα χρόνια δεν υπήρχε κανένας τρόπος να καταλάβουμε πόσοι είναι οι άνθρωποι που σκέφτονται σαν εμάς. Οι περισσότεροι ζούμε σε μια κοινωνική φούσκα που περιλαμβάνει ανθρώπους που μας μοιάζουν, έτσι η εικόνα μας για την ευρύτερη κοινωνία είναι στρεβλή. Νομίζουμε ότι αφού το περιβάλλον μας είναι έτσι, όλη η χώρα είναι έτσι, ή περίπου έτσι. Οι εκλογές αυτές είναι μια ευκαιρία να καταλάβουμε, επιτέλους, πως αυτό δεν ισχύει καθόλου. Θα δούμε πόσοι πιστεύουν πως η Ελληνική πτώχευση είναι μια συνομωσία των ξένων, πως μας ψεκάζουν και υπάρχουν εξωγήινα ανθρωπάκια κάτω από τη Γη. Θα δούμε πόσοι είναι οι αγανακτισμένοι αντιμνημονιακοί και πόσοι οι νοσταλγοί του δικομματισμού. Θα μετρήσουμε και πόσοι είναι οι Ναζί.
Φυσικά υπάρχουν αστερίσκοι και εξαιρέσεις και προσεγγίσεις και γενικεύσεις. Τα αποτελέσματα δεν θα είναι χρήσιμα ως απόλυτοι αριθμοί γι’ αυτή τη δουλειά. Αλλά θα μας δώσουν μια εικόνα. Μια ιδέα. Μια τάξη μεγέθους.
Κι ανάλογα με το τι λέει η φωνή στο κεφάλι του καθενός, θα καταλάβουμε και διαφορετικά πράγματα, και θα καταλήξουμε σε διαφορετικά συμπεράσματα.
Εγώ είμαι ήδη προετοιμασμένος για το αποτέλεσμα.
Έχω αποφασίσει από τώρα: Δεν θα θυμώσω.
Διάβασε: Όλα όσα έχω γράψει για την Ελληνική Κρίση, μαζεμένα
*Για να μην μπερδεύεσαι με τους ορισμούς: Όποιος ψηφίζει τους Ναζί, είναι Ναζί.
** True story
Ο Κρόνος Και Ο Δίας
April 12, 2012
Λινξ 14: Πασχαλίνξ
Να μερικές προτάσεις για διάβασμα τις θεωρητικά ήσυχες ημέρες που ακολουθούν:
1) Πώς οι εκδότες συνομώτησαν με την Apple για να αυξήσουν τις τιμές των eBooks
Η συναρπαστική ανάλυση της μήνυσης που έκανε το Αμερικανικό κράτος για μονωπολιακές πρακτικές. Μπράβο στο Αμερικανικό κράτος.
To persuade other publishers, Steve Jobs himself had to get involved. He wrote an email to one publishing CEO saying that the only existing choices were to «keep going with Amazon at $9.99″ or «hold back your books.» He then offered a third choice: «Throw in with Apple and see if we can all make a go of this to create a real mainstream ebooks market at $12.99 and $14.99.»
2) Μια πρωτότυπη ανάλυση του Instagram από τον Ματ Γουέμπ
Ο Ματ Γουέμπ είπε ωραία πράγματα στο TEDxAthens 2011 (και τα είπε τρις, αν θυμάσαι) και τώρα έγραψε αυτή την ενδιαφέρουσα ανάλυση για το Instagram, που εχτές πουλήθηκε στο Facebook για 1 δις(!).
3) Γιατί είναι τόσοι Αμερικάνοι μόνοι;
Σ' αυτό το άρθρο του New Yorker αναλύεται ωραία το φαινόμενο της singlοσύνης στην αποκεί πλευρά του Ατλαντικού: Οι μισοί Αμερικανοί είναι χωρίς έτερο ήμισι, μόνοι.
In 1950, four million people in this country lived alone. These days, there are almost eight times as many, thirty-one million. Americans are getting married later than ever (the average age of first marriage for men is twenty-eight), and bailing on domestic life with alacrity (half of modern unions are expected to end in divorce). Today, more than fifty per cent of U.S. residents are single, nearly a third of all households have just one resident, and five million adults younger than thirty-five live alone.
4) Πώς θα διαβάζουμε στο μέλλον, από τον Κλέι Σίρκι
Ο γνωστός καθηγητής και πολυλογάς του ίντερνετ γράφει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά το πιο ωραίο είναι η περιγραφή του τι σημαίνει «εκδότης» σήμερα, το πώς η έννοια του «εκδότη», το επάγγελμα, η ιδιότητα, εξαφανίζονται.
Publishing is not evolving. Publishing is going away. Because the word "publishing" means a cadre of professionals who are taking on the incredible difficulty and complexity and expense of making something public. That's not a job anymore. That's a button. There's a button that says "publish," and when you press it, it's done.
5) Ο Κερτ Βόνεγκατ απαντά σε διευθυντή σχολείου που έκαιγε τα βιβλία του
Να ένα πολύ ωραίο γράμμα του σπουδαίου συγγραφέα. (via)
Certain members of your community have suggested that my work is evil. This is extraordinarily insulting to me. The news from Drake indicates to me that books and writers are very unreal to you people. I am writing this letter to let you know how real I am.
April 11, 2012
April 10, 2012
Και Τώρα, Ένας Οδηγός Για Τις Εκλογές
Καθώς η χώρα πάει για εκλογές, ας κάνουμε μια σύντομη, βέβηλη και μπακαλίστικη καταγραφή των κομμάτων που συμμετέχουν και μια ακτινογραφία των ψηφοφόρων τους. Προσοχή: Μην πάρεις πολύ στα σοβαρά αυτό το άρθρο.
Το Βάθος Της Θάλασσας
Ενα καταπληκτικό σκίτσο που σου δείχνει το συγκριτικό βάθος πυθμένων γνωστών. Πάτα για να το δεις σε μεγάλο μέγεθος.
«Φρέντι Μέρκιουρι και Ντέιβιντ Μπάουι» – LOL
Λινξ 13: Πέντε Μεγάλα Άρθρα Για Διάβασμα
1) Η σημασία του να είσαι πρώτος (Guardian)
Ο Ίαν ΜακΓιούαν (!) γράφει ένα εκτενές και πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την επιστημονική έρευνα και πόση σημασία έχει η πρωτότυπη σκέψη και η καινοτομία.
To be first, to be original in science matters profoundly. Laboratories race each other to publication. Powerful passions are involved, and Nobel prizes too. To be for ever associated with a certain successful idea is a form of immortality. In longing for it, scientists demonstrate a concern for themselves as creators, as irreplaceable makers. In this we see a parallel with the fiercely individualistic world of novelists, poets, artists and composers who know in their hearts that they are utterly reliant on those who went before them. In both, we see a human face.
Αναφέρει και το πιο σημαντικό κοινό στοιχείο της επιστήμης με την τέχνη: Τη χαρά της δημιουργίας.
When Einstein found that his general theory made correct predictions for the shift in Mercury's orbit, he felt so thrilled he had palpitations, "as if something had snapped inside. I was," he wrote, "beside myself with joyous excitement." This is the excitement any artist can recognise. This is the joy, not of simple description, but of creation. It is the expression, common to both the arts and science, of the somewhat grand, somewhat ignoble, all too human pursuit of originality in the face of total dependence on the achievements of others.
2) Πώς ένα post στο Reddit θα γίνει blockbuster (Wired)
Ένας τύπος ανέβασε μια ιστορία που σκάρωσε στο Reddit, η οποία έγινε πολύ δημοφιλής. Πριν περάσουν λίγες ημέρες, είχε συμφωνήσει να γράψει σενάριο για ταινία στο Χόλιγουντ.
Now, in response to The_Quiet_Earth's question about time-traveling marines, Erwin started typing. He posted his answer in a series of comments in the thread. Within an hour, he was an online celebrity. Within three hours, a film producer had reached out to him. Within two weeks, he was offered a deal to write a movie based on his Reddit comments. Within two months, he had taken a leave from his job to become a full-time Hollywood screenwriter.
3) Η γυναίκα που έκοψε το πέος του βιαστή πατέρα της αξίζει να είναι φυλακή; (New York)
Διάβασε την ιστορία πρώτα, και μετά σκέψου.
The first thing she learned was that it could be done. "Everyone always focuses on Lorena Bobbitt because it's the most popular. But each and every case I researched, no one died." She read about cases in China and in Europe. "And I start seeing how to do it without actually killing him." On June 26, she bought a package of 50 scalpels on eBay for $6.83, including shipping.
4) Τι είναι τα memes; (Smithsonian Magazine)
O Τζέιμς Γκλικ γράφει μια εξαντλητική ιστορία της ιδέας που θέλει την πληροφορία να διασπείρεται στον πληθυσμό σαν ιός.
Memes emerge in brains and travel outward, establishing beachheads on paper and celluloid and silicon and anywhere else information can go. They are not to be thought of as elementary particles but as organisms. The number three is not a meme; nor is the color blue, nor any simple thought, any more than a single nucleotide can be a gene. Memes are complex units, distinct and memorable—units with staying power.
5) Η εξαφάνιση ενός προγραμματιστή (Slate)
Ο _why ήταν ένας θρύλος στην κοινότητα των προγραμματιστών της γλώσσας Ruby, αλλά μια μέρα εξαφανίστηκε από παντού, έσβησε όλους τους online λογαριασμούς του, απέσυρε όλα του τα προγράμματα. Τι απέγινε; Και ποιος ήταν τελικά;
Shortly before his disappearance, _why admitted the ubiquity of obsolescence was getting to him. He tweeted: "programming is rather thankless. u see your works become replaced by superior ones in a year. unable to run at all in a few more."
Φωτογραφίες Από Το Διάστημα
Αυτές εδώ τις φωτογραφίες τις έβγαλε ο αστροναύτης Αντρέ Κούιπερς με μια απλή Nikon από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό όπου, αν καταλαβαίνω καλά, η δουλειά του είναι να γράφει στο blog του, να γράφει στο Twitter και να ανεβάζει τις φωτογραφίες του στο flickr.
Εδώ τα αεροπλάνα που μας ψεκάζουν, όπως φαίνονται αποπάνω.
Εδώ, το Παρίσι τη νύχτα
Τα Ιμαλάια:
και το φεγγάρι
Θυμήσου τις φωτογραφίες ενός άλλου αστροναύτη, Ιάπωνα.
